Η αναγκαιότητα των Δυνάμεων Καταδρομών

Μνημείο Καταδρομών στο Καβούρι

Στις αρχές Ιουνίου του 1949, μετά την εξέλιξη των επιχειρήσεων του εθνικού στρατού στην Στερεά Ελλάδα, με την κωδική ονομασία "Πύραυλος", εναντίον των ανταρτών του "Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας" με συμμετοχή και των Μονάδων Καταδρομών,  ο τότε Γενικός Επιθεωρητής Στρατού, Αντιστράτηγος Βεντήρης μαζί με τον διοικητή Καταδρομών Υποστράτηγο Καλλίνσκη έκαναν σύσκεψη για να μελετήσουν αν υπάρχει αναγκαιότητα χρησιμοποίησης των Καταδρομών και με ποιό  τρόπο θα έπρεπε να γίνει η τακτική χρησιμοποίησή τους.

Είναι πολύ ενδιαφέρον το συμπέρασμα που κατέληξαν, το οποίο αφού συντάχθηκε υπό μορφή απορρήτου εγγράφου, μεταφέρθηκε από τον Καλλίνσκη και παραδόθηκε προσωπικά στον Αρχιστράτηγο Παπάγο.

Ο στρατηγός Καλλίνσκης, σε επίσκεψη μονάδων Καταδρομών 

"...μένομεν με την πεποίθησιν ότι περισσότερον από κάθε άλλην περιοχήν εις ΣΗΔΜ (σ.σ. γεωγραφικό Συγκρότημα Ηπείρου-Δυτικής Μακεδονίας) είν' ενδεδειγμένη η δράσις των, ή τε ως έχει νυν το θέατρον επιχειρήσεων ή τε εις γενικωτέρας ενεργείας.."

Άνδρες των ΛΟΚ κατά την διάρκεια της επιχείρησης ανακατάληψης του Καρπενησίου. Έχουν ακόμη τον αγγλικό οπλισμό.

Κατέληξαν και πρότειναν για τις επικείμενες τότε επιχειρήσεις στον Γράμμο και στο Βίτσι, τα παρακάτω:

1. Προ της επίθεσης προπαρασκευαστικές ενέργειες όπως:

• Καταστροφή γραμμών επικοινωνιών των ανταρτών
• καταστροφή αποθηκών πυρομαχικών
• ενεδρευτικές περιπόλους
• προσβολή σταθμών διοικήσεων (ΣΔ) ανταρτικών μονάδων
• συλλογή πληροφοριών
• "κατοπτεύσεις επιτελικής σημασίας" (δηλαδή αναγνωρίσεις)
• σύλληψη αιχμαλώτων
• πρόκληση εκνευρισμού, σύγχυσης και πανικού στον αντίπαλο

2. "Ευρύτερες" καταδρομικές ενέργειες σε μικρό ή μεγάλο βάθος, εναντίον επιλεγμένων σημείων κατόπιν λεπτομερών πληροφοριών και σχεδίασης με σκοπό:

• πρόκληση σοβαρών απωλειών εχθρικού προσωπικού
• καταστροφή οργανωμένων σημείων στηρίγματος της εχθρικής αμυντικής τοποθεσίας
• εξαναγκασμό του αντιπάλου σε ενίσχυση του μετώπου του με διάθεση ή κατάτμηση των εφεδρειών του

Στοιχείο όλμου 60 χιλ.

Σε αυτές τις "ευρύτερες" καταδρομικές επιχειρήσεις, περιγράφεται η δυνατότητα των μονάδων Καταδρομών να:

• καταλάβουν επίκαιρα σημεία της εχθρικής τοποθεσίας αιφνιδιαστικά και να δημιουργήσουν ευνοϊκές προϋποθέσεις για μονάδες πεζικού να αναλάβουν τις μετέπειτα ενέργειες
• εκμεταλλευθούν ρήγμα ή ρήγματα της εχθρικής τοποθεσίας μετά από επιθετικές ενέργειες μονάδων πεζικού και να διεισδύσουν σε μεγάλο βάθος προκαλώντας σύγχυση και αποδιοργάνωση των εχθρικών δυνάμεων με συνεχείς προσβολές στα μετόπισθεν του αντιπάλου
• αναλάβουν μόνες τους οι μονάδες Καταδρομών σε τόπο και χρόνο ευρεία παραπλανητική επιθετική ενέργεια, με σκοπό την αγκίστρωση εχθρικών δυνάμεων και διευκόλυνση της κύριας πραγματικής επίθεσης στο τμήμα του μετώπου που έχει επιλεγεί από τις φίλιες δυνάμεις.

Όλες οι παραπάνω τακτικές ενέργειες εξακολουθούν μέχρι σήμερα να ισχύουν, σε σχέση με τον τύπο της επιχειρησιακής δύναμης που αναλαμβάνει την αποστολή. 

Σε ό,τι αφορά την καταδίωξη διασκορπισμένων ανταρτικών τμημάτων, συμφωνούν ότι είναι αποστολή που μπορούν ν' αναλάβουν και συμβατικές δυνάμεις, αλλά οι δυνάμεις Καταδρομών λόγω της ειδικής εκπαίδευσης και της ευχέρειας κίνησης την νύκτα μπορούν να εκτελέσουν έρευνα σε ευρύτερες περιοχές.

Όλες οι απόψεις, που αποτελούσαν και συμπεράσματα από την επιχείρηση "Πύραυλος" έγιναν αποδεκτές από τον αρχιστράτηγο, όπως φάνηκε από τα μετέπειτα γεγονότα. Η παραπάνω επιχείρηση αφορούσε στην εκκαθάριση του κορμού της κεντρικής Ελλάδας από ανταρτικά τμήματα. 

Η συμμετοχή των "λοκατζήδων" ήταν καταλυτική στις επιχειρήσεις. Επέσυρε απονομή πολλών μεταλλίων και παρασήμων. Στα κινηματογραφικά επίκαιρα εκείνης της εποχής, (στο 3,27 λεπτό της ταινίας) μπορείτε να δείτε την παρασημοφόρηση ανδρών των Καταδρομών από τον βασιλέα Παύλο που τους είχε επισκεφθεί.

Μνημείο Καταδρομών στο στρατόπεδο "Κατσάνη" στη Ρεντίνα

Οι 532 νεκροί των Δυνάμεων Καταδρομών, είναι η απόδειξη του ηρωισμού και της ανδρείας που επέδειξαν οι  καταδρομείς στα πεδία των μαχών. Τα ονόματά των νεκρών κοσμούν σήμερα το σεπτό και λιτό μνημείο στην κορυφή του λόφου στο Καβούρι. Εκεί που κάθε χρόνο γίνεται την τελευταία συνήθως Κυριακή του Μαΐου το μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως των ψυχών τους. Το ίδιο γίνεται και στο στρατόπεδο της Ρεντίνας στη Βόρειο Ελλάδα.

Όσοι μπορείτε και θέλετε, τιμήστε τους με την παρουσία σας, μακριά από πολιτικά και κομματικά μίση και πάθη.

Ανιχνευτής

Πηγή: Αρχεία Εμφυλίου Πολέμου (1944-1949) Τόμος 13ος ΓΕΣ/ΔΙΣ/1998

Οι αλεξιπτωτιστές και η "επίγνωση της κατάστασης"

Αμερικανοί αλεξιπτωτιστές της 82ας αεραποβατικής μεραρχίας, βρίσκονται μέσα σε μεταγωγικό αεροσκάφος C-17,  σε αναμονή απογείωσης για εκτέλεση εκπαιδευτικού άλματος. (Πηγή)

Τι είναι η επίγνωση της κατάστασης (situational awareness); Είναι ένας όρος που αν και χρησιμοποιείται ευρέως στον επιχειρηματικό κόσμο, έχει καθαρά στρατιωτικές ρίζες και αναφέρεται ακόμη και στο γνωστό βιβλίο του Κινέζου Σουν Τσου "Η τέχνη του Πολέμου"

Συνήθως μέσα σε στρατιωτικό περιβάλλον αναφέρεται και σαν "επιχειρησιακή αντίληψη". Είναι δηλαδή, η αντίληψη όλων των παραγόντων και συνθηκών που επικρατούν σε ένα περιβάλλον και το επηρεάζουν σε σχέση με το χρόνο ή / και τον χώρο, η κατανόηση της σημασίας τους, και η χρησιμοποίηση όλων αυτών των πληροφοριακών στοιχείων στην έγκαιρη εκτίμηση της κατάστασης και στην ορθή λήψη απόφασης.

Για να υπάρχει όμως "επιχειρησιακή αντίληψη" πρέπει να διατίθενται τα κατάλληλα μέσα και το κατάλληλο προσωπικό, όπως έχουμε αναφέρει και σε προηγούμενο άρθρο.

Ειδικότερα, στον χώρο των ειδικών δυνάμεων, που η ταχύτητα ενεργειών αποτελεί σημαντικό παράγοντα της επίτευξης αιφνιδιασμού και επομένως επιτυχίας, η δυνατότητα γρήγορης λήψης και επεξεργασίας στοιχείων ακόμη και καθ' οδόν προς τον στόχο για την προσαρμογή του σχεδίου δράσης και των μέσων προς τη νέα κατάσταση, είναι μεγάλης σημασίας και αξίας.

Με αυτό το σκεπτικό, σε διάφορα μέσα μεταφοράς, προσαρμόζονται συστήματα επικοινωνιών και πληροφορικής, ώστε να είναι δυνατή η εκτίμηση της κατάστασης από τα μεταφερόμενα τμήματα αφού μπορούν να λαμβάνουν πάσης φύσεως πληροφορίες και να τις επεξεργάζονται.

Αυτό που έλειπε, (στους Αμερικανούς αλεξιπτωτιστές) ήταν η ύπαρξη τέτοιου συστήματος και στα εναέρια μέσα μεταφοράς. Τώρα το απέκτησαν το .."ιντερνετικό δίκτυο" και επομένως δεν θα υπολείπονται των άλλων. Έτσι όπως αναφέρουν οι σχεδιαστές, ελαχιστοποιείται ο απαιτούμενος χρόνος εκτίμησης της κατάστασης μετά την προσγείωση και οι αλεξιπτωτιστές αντί να βρίσκονται σε αναμονή, ή να ενεργούν με λάθη, θα μπορούν γρήγορα να επεμβαίνουν με σωστές κινήσεις. 

Το νέο σύστημα (περιφραστικά) ονομάζεται "Σύστημα της καθ' οδόν Δυνατότητας Εκτίμησης Κατάστασης και Διοίκησης"  (Enroute Mission Command Capability, or EMC2) και θα τοποθετηθεί σε αεροσκάφη C-17 και C-130. 

Ένα από τα βασικότερα εξαρτήματα, είναι η σταθερή δορυφορική κεραία (Fixed Install Satellite Antenna, or FISA)  που θα τοποθετηθεί στ' αεροσκάφη, για να υπάρχει πρόσβαση στο στρατιωτικό (και όχι μόνο) διαδίκτυο. Κάτι ανάλογο χρησιμοποιείται και σε αεροσκάφη πολιτικών αερογραμμών.

Σε ό,τι αφορά τις ειδικές δυνάμεις, αυτές ήδη το έχουν σε δικά τους μέσα.

Ανιχνευτής

Πηγή

Το Ημερολόγιο του Νικολό Μπάρμπαρο

Η άλωση της Πόλης (Πηγή)

Ο Βενετός ευπατρίδης Νικολό Μπάρμπαρο ( Nicolo Barbaro ) έφτασε στην Κωνσταντινούπολη, ως ναυτικός ιατρός σε μια βενετική γαλέρα, λίγο πριν αρχίσει η πολιορκία της από τους Οθωμανούς. Στο Ημερολόγιό του καταγράφει καθημερινά και με μεγάλη χρονολογική ακρίβεια σχεδόν όλες τις εξελίξεις.

Διαβάστε ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα του Ημερολογίου του.

"...Σήμερα, την 29η Μαΐου του έτους 1453, την τρίτη ώρα πριν την ημέρα, ο Μωάμεθ, γιος και διάδοχος του Τούρκου Μουράτ, έρχεται αυτοπροσώπως στα τείχη, για να κάνει γενική επίθεση, με την οποία καθαίρεσε την Πόλη. Ο Τούρκος αυθέντης είχε οργανώσει τους άντρες του σε τρία ασκέρια, και κάθε ασκέρι διέθετε πενήντα χιλιάδες άντρες. 

Το ένα ασκέρι απαρτιζόταν από χριστιανούς, εκείνοι που κρατούνταν με τη βία στο στρατόπεδο. Το δεύτερο ασκέρι αποτελούνταν από ανθρώπους των κατώτερων στρωμάτων, απολίτιστους αγρότες και όλα τα κατακάθια, και το τρίτο ασκέρι ήταν όλοι γενίτσαροι που φορούσαν τα λευκά φέσια. Οι γενίτσαροι ήταν όλοι στρατιώτες του αυθέντη, που τους πλήρωνε μέρα με την ημέρα, όλοι δε άντρες διαλεγμένοι κα ανδρείοι στη μάχη. Πίσω από αυτούς ήταν όλοι οι αξιωματούχοι και πίσω από τους αξιωματούχους ήταν ο Τούρκος αυθέντης. 

Το πρώτο ασκέρι, οι χριστιανοί, ήταν εκείνοι που μετέφεραν τις σκάλες, κι αυτές τις σκάλες ήθελαν να σηκώσουν και να τις στήσουν πάνω στα τείχη. Οι δικοί μας όμως τις γκρέμιζαν αμέσως μαζί με όλους αυτούς που προσπαθούσαν να αναρριχηθούν στα τείχη κι εκείνοι αμέσως τσακίζονταν. Κι ακόμα, οι δικοί μου που βρίσκονταν ψηλά στις επάλξεις έριχναν κατά πάνω τους μεγάλες πέτρες, και λίγοι κατόρθωναν να σώσουν τη ζωή τους. 

Όλοι όσοι έφταναν κάτω από τα τείχη, φονεύονταν. Όταν αυτοί που ανέβαιναν πάνω στις σκάλες έβλεπαν στη γη τόσους νεκρούς, ήθελαν να γυρίσουν πίσω στο στρατόπεδο, για να μη σκοτωθούν κι εκείνοι από τις πέτρες. Αλλά καθώς οι άλλοι Τούρκοι που ήταν από πίσω τους έβλεπαν να τρέπονται σε φυγή, αμέσως με τους ακινάκες (γιαταγάνι) τους έκοβαν κομμάτια κι έτσι ήταν αναγκασμένοι να γυρίσουν στα τείχη, αφού έτσι ή αλλιώς θα πέθαιναν. 

Κι όταν απ' αυτό το πρώτο ασκέρι οι περισσότεροι σκοτώθηκαν και τσακίστηκαν, άρχισε με μεγάλη ορμή να έρχεται το δεύτερο ασκέρι. Αλλά το πρώτο είχε σταλεί για δύο λόγους: ο πρώτος ήταν επειδή οι Τούρκοι προτιμούσαν να πεθάνουν πρώτοι αυτοί που ήταν χριστιανοί παρά οι ίδιοι, και ο άλλος λόγος που τους είχαν στείλει εκεί ήταν για να καταπονήσουν εμάς που ήμασταν στην Πόλη.."

Αν θέλετε να το διαβάσετε όλο, θα το βρείτε στην Πηγή

Ανιχνευτής

Η Άλωση της Πόλης

Η σωστή τεχνική στο τρέξιμο

Πηγή Φωτογραφίας

Κανονικά δεν θα έπρεπε ν' ασχοληθούμε με το θέμα αυτό, γιατί το περπάτημα και το τρέξιμο είναι έμφυτα στον άνθρωπο σαν μορφή κίνησης. Για παράδειγμα τα παιδιά, (όταν δεν είναι υπέρβαρα) τρέχουν και κινούνται έξω για παιχνίδια, πάντοτε σωστά.

Οι μεγάλοι, δυστυχώς με τον σύγχρονο ρυθμό ζωής, ξεχνούν αυτό το αίσθημα της σωστής κίνησης. Έτσι όταν κάποια στιγμή θέλουν να τρέξουν, αρχίζουν τα προβλήματα με ενοχλήσεις στις αρθρώσεις, με μικροτραυματισμούς στα πόδια ή στη μέση, με αποτέλεσμα ν' αποθαρρύνονται και να τα παρατάνε.

Πηγή

Αφήστε που αρκετοί δεν αντέχουν ούτε 10 λεπτά συνεχούς τρεξίματος. Έτσι αρχίζουν στατική προπόνηση με βάρη ή άλλα όργανα σε κλειστά γυμναστήρια πιστεύοντας ότι γυμνάζονται. Μόνο που γυμνάζονται μονόπλευρα, γιατί η αερόβια προπόνηση για την απόκτηση αντοχής, απαιτεί τρέξιμο. Τρέξιμο, που δεν αναπληρώνεται από διαδρόμους κλειστών γυμναστηρίων.

Υπάρχει και η άλλη κατηγορία αυτών, που ενώ ήταν αθλητές νεότεροι, τα παράτησαν και έχουν φτάσει στην μηδενική κατάσταση.

Παρακάτω θα διαβάσετε μερικές συμβουλές που απευθύνονται σε όσους θέλουν να ξεκινήσουν συστηματική προπόνηση για σωστότερο τρέξιμο. Είναι συμβουλές που έχουν αποτυπωθεί μέσα από εμπειρία χρόνων. Δεν είναι άκαμπτοι κανόνες, αφού  σώμα από σώμα διαφέρει και έχει ιδιαιτερότητες, αλλά  θα βοηθήσουν. 

Όσοι νεότεροι θέλουν να καταταγούν και να υπηρετήσουν στις ειδικές δυνάμεις, θα πρέπει από τώρα να ξέρουν ότι μέσα σ' αυτόν τον χώρο έχει πολύ τρέξιμο και θα πρέπει να προπονούνται από πιο μπροστά, για ν' αντέξουν.

Στάση του σώματος

Πηγή: "Αυτό είναι το τζόκινγκ" Franz Woellzenmueller

Το πάνω μέρος του σώματος είναι όρθιο. Ούτε σκύβουμε μπροστά ούτε κάνουμε μια "κοίλη" πλάτη. Αν τραβήξουμε μια κατακόρυφη γραμμή, πρέπει ο πάνω κορμός να βρίσκεται ακριβώς πάνω στα πόδια. Γιατί; Δεν τρέχουμε με τα πόδια, αλλά πάνω στα πόδια.

Στάση κεφαλιού

Το κεφάλι είναι ίσιο. Αυτό σημαίνει ότι δεν πρέπει ούτε να είναι πεσμένο προς το στήθος, ούτε να πέφτει προς τα πίσω. Η σωστή στάση του κεφαλιού, επηρεάζει ασφαλώς και τη στάση του κορμού. Δεν βλέπουμε προς τα κάτω τα πόδια μας, αλλά εναλλάξ μπροστά στα 2 με 3 μέτρα και πιο μακριά στον ορίζοντα.

Μήκος διασκελισμού

Πηγή: "Αυτό είναι το τζόκινγκ" Franz Woellzenmueller

Μην προσπαθείτε να μεγαλώσετε το μήκος του διασκελισμού, αλλά να τρέχετε κατά τέτοιο τρόπο, ΄ώστε να εξοικονομείτε κατά το δυνατό, δυνάμεις. Προσπαθείτε να χαλαρώνετε όλους τους μύες που δεν "δουλεύουν" στο τρέξιμο.

Οι κοντύτεροι και ζωηρότεροι διασκελισμοί είναι οικονομικότεροι  και δεν υπάρχει φόβος να πατήσει το πόδι προς τα εμπρός.

Το πόδι πρέπει να προσγειώνεται όσο το δυνατό πιο κοντά προς το σώμα και για κανένα λόγο πιο μπροστά από το γόνατο. 

Αν το πόδι προσγειωθεί όταν ακόμα το γόνατο είναι σχεδόν τεντωμένο, τότε ενεργεί σαν φρένο και η πρόσκρουση χτυπάει κατ' ευθείαν στα γόνατα και στην σπονδυλική στήλη.

Θέση του ποδιού

Πηγή: "Αυτό είναι το τζόκινγκ" Franz Woellzenmueller

Το πόδι  ακουμπάει με το έξω μέρος της φτέρνας και εδράζεται τελικά προς τα εμπρός. Ανεξάρτητα με τον τρόπο προσγείωσης του ποδιού, το πάτημα θα γίνει με το εξωτερικό άκρο και θα κινηθεί προς τα μέσα. Αυτό μειώνει τον κραδασμό πρόσκρουσης. 

Είναι λανθασμένο το πάτημα με το μέσα μέρος. Το αποτέλεσμα μπορεί να είναι κακώσεις των τενόντων ή των συνδέσμων των αρθρώσεων.

Αν το πόδι πατάει με ολόκληρο το πέλμα, η πρόσκρουση μεταδίδεται πολύ δυνατότερα και παρουσιάζονται προβλήματα στις αρθρώσεις και στην σπονδυλική στήλη.

Πηγή: "Αυτό είναι το τζόκινγκ" Franz Woellzenmueller

Σημαντικό είναι να τοποθετούμε το πόδι παράλληλα προς την κατεύθυνση του τρεξίματος. Δηλαδή τα δάκτυλα των ποδιών δεν πρέπει να βλέπουν ούτε προς τα έξω ούτε προς τα μέσα.

Κίνηση των χεριών

Πηγή: "Αυτό είναι το τζόκινγκ" Franz Woellzenmueller 

Όσο και αν φαίνεται παράξενο, το χειρότερο λάθος στο τρέξιμο είναι η ακινησία των χεριών. Η κίνηση των χεριών επηρεάζει τη λειτουργικότητα των ποδιών. Τα χέρια πρέπει να ταλαντεύονται ελεύθερα και χαλαρά και  να μη κάνουν  ποτέ πολύ κλειστή γωνία. Μια νοητή γραμμή του σώματος δεν πρέπει ποτέ να ξεπερνιέται από τα χέρια.

Τα χέρια επίσης δεν πρέπει να είναι σταυρωμένα στο στήθος. Όταν δεν κινούνται τα χέρια, πρέπει να κινηθούν οι ώμοι και αυτό οδηγεί σε λάθη ισορροπίας του κορμού με μεγάλη στρέβλωση της σπονδυλικής στήλης και βέβαια με πρόκληση πόνων στη μέση.

Πηγή

Τα χέρια πρέπει να είναι ελαφρά ανοικτά και οι αγκώνες να σχηματίζουν περίπου ορθή γωνία.

Αναπνοή

Η αναπνοή προσαρμόζεται μόνη της στο ρυθμό του διασκελισμού. Η συνηθισμένη μέθοδος είναι 3 βήματα εισπνοή - 3 βήματα εκπνοή. Αλλά και πάλι το πιο σωστό είναι να βρει κάποιος μόνος του το ρυθμό αναπνοής. Μεγάλη σημασία έχει η καλή εκπνοή. Μια ρηχή αναπνοή, εμποδίζει την πλήρη αλλαγή του αέρα. Αν αναπνέουμε με τρόπο που να μένουν μέσα στους πνεύμονες υπόλοιπα αέρα, κουραζόμαστε πολύ γρήγορα.

Άλλοι παράγοντες που επηρεάζουν το τρέξιμο

Πηγή

Το έδαφος στο οποίο θα τρέξουμε παίζει μεγάλο ρόλο στην καταπόνηση του δρομέα. Οι μαλακές επιφάνειες απορροφούν καλύτερα τον κραδασμό του διασκελισμού και έτσι οι επιβαρύνσεις είναι λιγότερες από αυτές που δημιουργούνται όταν τρέχει κάποιος σε σκληρές επιφάνειες, όπως είναι οι ασφαλτοστρωμένοι δρόμοι.

Και εδώ ερχόμαστε στη σωστή επιλογή του αθλητικού παπουτσιού, που θα μας δημιουργήσει τις καλύτερες συνθήκες στο τρέξιμο. Ανάλογα για τι τρέξιμο μιλάμε, από πλευράς απόστασης, εδάφους και ταχύτητας, αλλά και ανάλογα με τον σωματότυπό μας και την ιδιομορφία στο πάτημα του ποδιού μας, πρέπει να διαλέξουμε για αγορά τον αντίστοιχο τύπο παπουτσιού.

Πηγή: "Αυτό είναι το τζόκινγκ" Franz Woellzenmueller

Σε γενικές γραμμές βλέπετε στην εικόνα παραπάνω, τα βασικά που πρέπει να πληρεί ένα αθλητικό παπούτσι. Για περισσότερες όμως λεπτομέρειες, πιέστε εδώ αλλά και εδώ!

 Όσο για πρόγραμμα προπόνησης που πρέπει οι αρχάριοι να ακολουθήσουν, θα μιλήσουμε σε επόμενο άρθρο.

Καλά τρεξίματα!

Ανιχνευτής

Πηγή: "Αυτό είναι το τζόκινγκ" Franz Woellzenmueller Εκδόσεις Αλκυών 

Απόδοση τιμής στον διοικητή του Ιερού Λόχου Μέσης Ανατολής

Ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ, Στρατηγός Μιχαήλ Κωσταράκος, συνοδεύοντας τον ΥΦΕΘΑ Θανάση Δαβάκη, παρέστη στην τελετή αποκαλυπτηρίων της προτομής του Διοικητού του Ιερού Λόχου Μέσης Ανατολής, Υποστρατήγου Χριστόδουλου Τσιγάντε, που πραγματοποιήθηκε την Τρίτη 27 Μαΐου 2014 στην έδρα της 13ης Διοίκησης Ειδικών Επιχειρήσεων (13 ΔΕΕ) «Ιερός Λόχος» στο Στρατόπεδο «Ανχου Παναγιώτη Φακίνου» στο Γουδί. ΑΠΕ- ΜΠΕ/ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΓΕΕΘΑ /STR

Ο ιδρυτής και διοικητής του Ιερού Λόχου Μέσης Ανατολής Υποστράτηγος ε.α. Χριστόδουλος Τσιγάντες, τιμήθηκε σήμερα, με τ' αποκαλυπτήρια της προτομής του μέσα στο στρατόπεδο της 13ης Διοίκησης Ειδικών Επιχειρήσεων.

'Έστω και καθυστερημένα, κατασκευάστηκε και τοποθετήθηκε η προτομή του, μια εκκρεμότητα, ίσως μικρή "αδικία", σε σχέση με την ανάλογη απόδοση τιμών,  που δέχτηκαν άλλοι πρώην συνεργάτες του και συμπολεμιστές του.

Ο τότε Συνταγματάρχης Τσιγάντες, δίνει οδηγίες στους άνδρες του κάπου στην Βόρειο Αφρική.

Ήταν Οκτώβριος του 1970, όταν άφησε αυτόν τον κόσμο ο απόστρατος Υποστράτηγος στην ξένη αλλά φιλόξενη γι' αυτόν Αγγλία, αυτοεξόριστος λόγω της δικτατορίας στην Ελλάδα. Το 1977 επανήλθε η τέφρα του και  παράλληλα κατασκευάστηκε το μνημείο του Ιερού Λόχου Μέσης Ανατολής στο Πεδίον του Άρεως, επάνω στο οποίο αποτυπώνεται τ' όνομά του.

Ας αφήσω όμως να διαβάσετε τα λόγια τα οποία είπε για το νεκρό του φίλο και συμπολεμιστή στο Αιγαίο, ο Βρετανός λόρδος Τζέλικο, μια θρυλική μορφή των βρετανικών ειδικών δυνάμεων κατά τη διάρκεια του πολέμου, μακαρίτης και αυτός πλέον, την ημέρα που έγινε η τελετή παράδοσης της τεφροδόχου στην ελληνική αντιπροσωπεία. Τον χαρακτήρισε σαν,

«έναν μεγάλο πατριώτη, έναν σπουδαίο Ελληνα, απευθείας απόγονο των ιερολοχιτών του Θηβαίου Επαμεινώνδα και του Αλέξανδρου Υψηλάντη,ατρόμητο στην καρδιά και ευαίσθητο συνάμα, με τρομερό χιούμορ που τον έκανε ψυχή της παρέας, καταπληκτικό μάγειρο, υπέροχο στρατιώτη, αλλά και άνθρωπο της ειρήνης, αδιαπραγμάτευτο υποστηρικτή των αρχών που πρέσβευε, ανάμεσα σε αυτές και την προσήλωσή του στη δημοκρατία, γι΄ αυτό κι η απόφασή του να ταφεί μακράν της πατρίδας του όσο διαρκούσε το στρατιωτικό καθεστώς των Αθηνών δεν ήταν κίνηση θεατρική, αλλά πεποίθηση και ουσία. Η φράση “ανδρών επιφανών πάσα γη τάφος” του Περικλή, κατ΄ επιθυμία του γιου του Μιχάλη».

Και σ'ένα άλλο σημείο της ομιλίας του είπε:

«στη φιλική, αλλά πάντως ξένη για τον ίδιο τον Τσιγάντε αγγλική γη, με γέμισε μελαγχολία καθώς κοίταζα τον ζεστό ήλιο που έδυε το απόγευμα της Κυριακής στο εξοχικό μου στο Γουιλτσάιρ ρίχνοντας το φως του πάνω στην επιτύμβια στήλη λίγα μόλις μέτρα πιο κει, στον αυλόγυρο της κοινοτικής εκκλησίας όπου έκειτο η τέφρα του παλιόφιλου, τόσο αγαπητού σε μένα, τόσο σπουδαίου ήρωα, εκείνου του άνδρα που ενσάρκωνε απόλυτα αυτό που εθεωρείτο μεγαλείο στην εποχή του Περικλή».

Ο βρετανικός τύπος γέμισε εγκωμιαστικά σχόλια και άρθρα εκείνη την εποχή. Διαβάστε ένα πλήρες ελληνικό άρθρο σχετικά με την "επιστροφή" της τέφρας του στην Αθήνα. Αξίζει τον κόπο.

Ο Τσιγάντες παρακολουθεί την παράδοση Γερμανών αιχμαλώτων, μετά από μάχη στην Βόρειο Αφρική.

Τι να πρωτοπεί κανείς γι' αυτόν τον αξιωματικό που ενέπνευσε σεβασμό και εθνική ενότητα και ομοψυχία στους άνδρες του! Γι' αυτόν τον μαχητή που τόλμησε να πέσει με αλεξίπτωτο στη Σάμο, χωρίς να έχει καν υποστεί τη βασική εκπαίδευση αλεξιπτωτιστού. Γι αυτόν, που πάλι στη Σάμο έπεισε με τα λόγια του, τον αντίπαλο διοικητή να παραδοθεί αναίμακτα!

Επιθεώρηση τμήματος του Ιερού Λόχου από τον διοικητή των συμμαχικών δυνάμεων Μέσης Ανατολής κατά την τελετή αποχώρησης της μονάδας από την Μέση Ανατολή, με τη λήξη των επιχειρήσεων. Δεξιά στη φωτογραφία ο διοικητής του Ιερού Λόχου,  Σχης  Χρ. Τσιγάντες

Θα μεταφέρω τα λόγια μιας κυρίας που ασχολήθηκε στο Υπουργείο Εξωτερικών με την ιστορία του Στρατηγού.

"Στη ρευστότητα αξιών που χαρακτηρίζει την εποχή μας, παραδείγματα ζωής όπως αυτό του Χριστόδουλου Τσιγάντε αξίζει να προβάλλονται αντί να περικλείονται σε λίγες μόνο σειρές των σχολικών εγχειριδίων".

Η υπογραφή παράδοσης των Δωδεκανήσων στις συμμαχικές δυνάμεις. Δεξιά, παρίσταται ο διοικητής του Ιερού Λόχου, Σχης Χρ. Τσιγάντες, στον οποίον παραδόθηκε το πιστόλι του Γερμανού Στρατηγού των στρατευμάτων κατοχής. 

Νομίζω ότι τα λέει όλα!

Ανιχνευτής

Воздушно-десантные войска, ВДВ (Βοϊντούισκο Ντεσάντνιε Βόισκα) Τα ρωσικά αερομεταφερόμενα στρατεύματα

Διεθνείς Αγώνες Ειδικών δυνάμεων "Warrior Competition 2104"

Για έκτη συνεχή χρονιά, οργανώθηκαν και εκτελέστηκαν με επιτυχία οι διεθνείς στρατιωτικοί αγώνες "Warrior Competition 2104" στην Ιορδανία, στο υπερσύγχρονο Κέντρο Εκπαιδεύσεως Ειδικών Επιχειρήσεων "KASOTC", για το οποίο είχαμε μιλήσει σε προηγούμενο άρθρο.

Αυτή την χρονιά, έλαβαν μέρος 35 ομάδες ειδικών δυνάμεων από 35 χώρες. Το Κέντρο τους τραβάει σαν μαγνήτης, αφού διαθέτει τις πιο σύγχρονες εκπαιδευτικές εγκαταστάσεις για κάθε είδους αποστολή.

Κινέζοι αστυνομικοί της ειδικής αντιτρομοκρατικής αστυνομικής μονάδας  
"Snow Leopard" στο KASOTC. (Πηγή)

Οι Κινέζοι έχουν γίνει θιασώτες των αγώνων και συμμετείχαν  εφέτος με τρεις ομάδες από τις ειδικές δυνάμεις της αστυνομίας τους, οι οποίες κατέλαβαν τις 1η, 3η και 4η θέσεις. Το θεωρούν μεγάλη επιτυχία, αφού πέρασαν ομάδα της 22 MEU των Αμερικανών πεζοναυτών και ομάδες των καναδικών ειδικών δυνάμεων.

Η 1η νικήτρια περίπολος ανήκει σε μια ειδική αντιτρομοκρατική κινεζική αστυνομική μονάδα που τις έχουν δώσει το όνομα, "Snow Leopard" με δύναμη 400 περίπου αστυνομικών.

Αυτό που ίσως δεν έχει γίνει γνωστό ευρέως, είναι ότι την στελέχωση του Κέντρου και την οργάνωση και διεξαγωγή των αγώνων, την ανέλαβε  ιδιωτική εταιρεία στρατιωτικών δραστηριοτήτων και εκπαίδευσης με την επωνυμία "Mission X", η οποία αποτελείται από απόστρατα στελέχη των ειδικών δυνάμεων, κυρίως αμερικανικής προέλευσης.

Άλλωστε, για τη δουλειά της χρησιμοποιεί τις εγκαταστάσεις του Κέντρου σαν μία από τις βασικές της εκπαιδευτικές περιοχές και έτσι προσελκύονται και "πελάτες". Απευθύνεται ειδικότερα σε προσωπικό ιδιωτικών  εταιρειών παροχής ασφάλειας αλλά όπως έχουμε πει και στο παρελθόν και σε κινηματογραφικές εταιρείες που θέλουν να γυρίσουν ταινίες περιπέτειας οπότε στήνεται σενάριο και σκηνικό με προσωπικό της Mission X.  Έτσι είναι οι μπίζνες!


Ανιχνευτής

Διεθνής Διάσκεψη Ειδικών Επιχειρήσεων SOFIC 2014

Πηγή

Μια ακόμη διεθνής διάσκεψη ειδικών δυνάμεων, η ISOF 2014 και ταυτόχρονα έκθεση εταιρειών κατασκευής υλικών ειδικών επιχειρήσεων (SOFIC 2014), ολοκληρώνεται στις 22 Μαΐου στην πόλη Τάμπα της Φλόριντα των ΗΠΑ. Στην πόλη όπου εδρεύει η γνωστή αμερικανική διακλαδική διοίκηση ειδικών επιχειρήσεων USSOCOM ( US Special Operations Command)  μέσα στην αεροπορική βάση Mac Dill.

Η διεθνής αυτή διάσκεψη για την οποία έχουμε αναφερθεί και σε προηγούμενο άρθρο, έχει αρχίσει να θεσμοθετείται πλέον σαν μια βασική δραστηριότητα της διεθνούς κοινότητας των ειδικών δυνάμεων, όπου στον χώρο της "πηγής" (USSOCOM), γίνονται ενημερώσεις, ανακοινώσεις, προτροπές, συμβουλές και δίδονται ίσως με κομψό τρόπο, κατευθύνσεις στους παριστάμενους εκπροσώπους των 84 χωρών που έχουν δηλώσει συμμετοχή.

Ο στόχος της όλης προσπάθειας είναι η δημιουργία κοινής επιχειρησιακής αντίληψης (common operational picture and situational awareness) για το διεθνές περιβάλλον και τις σύγχρονες ασύμμετρες απειλές, από όλες τις διοικήσεις ειδικών δυνάμεων των συμμάχων με τις ΗΠΑ χωρών.

Κατά κάποιο τρόπο έχει ήδη επιτευχθεί στα πλαίσια του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε. αλλά υπάρχουν και πολλές άλλες χώρες εκτός αυτών και επομένως ο αμερικανικός παράγοντας, αποτελεί τον άξονα γύρω από τον οποίο στρέφονται για υποστήριξη και συνεργασία.

Στα διάφορα σύγχρονα θέατρα επιχειρήσεων όπου ενεργούν ή καλούνται να ενεργήσουν ειδικές δυνάμεις των ΗΠΑ, προς υποστήριξη των αιτούντων, ή προς διασφάλιση κοινών εθνικών συμφερόντων, οι Αμερικανοί επιδιώκουν να έχουν στο πλευρό τους ανθρώπους με την ίδια εκπαίδευση και παρεμφερή εξοπλισμό που να "μιλούν την ίδια γλώσσα", ώστε να συνεργάζονται αρμονικά και να επιτυγχάνουν το σκοπό τους.

Αυτό ελαφρύνει το φορτίο της ευθύνης, και μειώνει δραστικά τη συμμετοχή σε πολυάριθμο προσωπικό, που τελικά μειώνει και τις απώλειες. Άλλωστε η νέα στρατηγική κατεύθυνση που έχει κοινοποιηθεί για την εμπλοκή των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων σε  εστίες πολέμου ανά τον κόσμο, είναι η τήρηση χαμηλού προφίλ με την συμμετοχή ειδικών δυνάμεων μάλλον, παρά με την εμφάνιση συμβατικών στρατιωτικών μονάδων.

Αυτό που επομένως διαφαίνεται σαν απορρέουσα υποχρέωση, με βάση τις σύγχρονες απειλές και διατυπώνεται και στο "Όραμα των Ειδικών δυνάμεων  για το 2020" (SOF Vision 2020) του οποίου οραματιστής παρουσιάζεται ο βατραχάνθρωπος  ναύαρχος Mac Raven διοικητής της SOCOM, είναι η περισσότερη και συστηματικότερη συμμετοχή των αμερικανικών ειδικών δυνάμεων ανά τον κόσμο.

Ο ίδιος είχε παρουσιάσει τις θέσεις του και προς την επιτροπή στρατιωτικών υποθέσεων της αμερικανικής γερουσίας τον Μάρτιο του 2013, όπου κατά το μάλλον, έγιναν αποδεκτές. Με άλλα λόγια ο ναύαρχος επιδιώκει την δημιουργία ενός διεθνούς δικτύου συνεργασίας  ειδικών δυνάμεων που θα είναι προς το συμφέρον όλων των εταίρων. Ακριβώς αυτό είναι και το θέμα της εφετινής διεθνούς διάσκεψης ειδικών δυνάμεων στην Τάμπα.

Υπάρχουν όμως και διαφορετικές απόψεις για την διεθνοποίηση των ειδικών δυνάμεων, που θεωρούν ότι μια τέτοια τάση θα δημιουργήσει ένα είδος διεθνούς "αφανούς" δικτατορίας, αφού θα αναλαμβάνονται μυστικές ενέργειες εναντίον των φερομένων ως εχθρών, σχεδόν ανεξέλεγκτα. (πχ Υεμένη)

Οι νέες αποστολές όμως απαιτούν και νέα υλικά αλλά και χρήματα για την έρευνα στην νέα τεχνολογία. Όπως φαίνεται η SOCOM έχει πολύ καλό προϋπολογισμό σε σχέση με άλλες ανώτατες διοικήσεις: Διαθέτει κοντά στα 2 δισ. δολάρια για μελέτες-έρευνες και προμήθεια υλικού και ακόμη 2 δισ. δολάρια για την συντήρηση του υπάρχοντος εξοπλισμού.

Εδώ έρχονται οι εταιρείες που ακούνε πρόθυμα τα κελεύσματα της SOCOM και παρουσιάζουν ή προσπαθούν να παρουσιάσουν πρότυπα μοντέλα υλικών σύμφωνα με τις επιχειρησιακές απαιτήσεις των ειδικών δυνάμεων. Πάνω από 300 εταιρείες συμμετέχουν στην φετινή έκθεση αμυντικού υλικού, προσπαθώντας να αποκτήσουν ένα κομμάτι της "πίτας" των δολαρίων.

Οι σύγχρονες επιχειρησιακές απαιτήσεις των ειδικών δυνάμεων που τέθηκαν επίσημα  από το 2012 καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα υλικών και τεχνολογιών και μέχρι σήμερα κάποιες έχουν καλυφθεί. Τον Απρίλιο του 2014 παρουσιάσθηκαν οι τροποποιημένες ή αναθεωρημένες επιχειρησιακές τους απαιτήσεις με έμφαση στις παρακάτω:

• Βελτίωση συστημάτων επικοινωνιών
• Ελαφρύτερη και ισχυρότερη αντιβαλιστική προστασία
• Ανίχνευση και παρατήρηση δια μέσου τοιχωμάτων κτιρίων
• Γυαλιά ημέρας-νύκτας με μικροοθόνη υπολογιστού για διαβίβαση πληροφοριών, εικόνων και βίντεο.
• Μετατροπή τυφεκίου Μ4Α1 σε μικρό υποπολυβόλο για χρήση του και με ταινίες πυρομαχικών (κάτι ανάλογο δηλαδή με το ΜΙΝΙΜΙ). Επιπλέον, στη συλλογή να συμπεριλαμβάνονται κάννες μήκους των 30, 37 και των 51 εκατοστών, ώστε το ίδιο όπλο να μπορεί να χρησιμοποιείται σε διαφορετικές αποστολές από εμπλοκές εκ του συστάδην μέχρι βολές ακριβείας. Παράλληλα να αυξηθεί η ταχυβολία του κατά 50%.
• Δημιουργία ενός νέου μοντέλου καραμπίνας Μ4 5,56 χιλ. για ατομική αμυντική χρήση το οποίο θα είναι μικρότερο σε μέγεθος και ελαφρύτερο. Πρέπει να ζυγίζει λιγότερο από 2,7 κιλά και να έχει μήκος μικρότερο από 46 εκατοστά, ώστε να είναι δυνατή η απόκρυψή του. Τέτοιου τύπου "πιστόλια" Μ4, χωρίς κοντάκιο, είναι γνωστά στην αγορά και κυκλοφορούν ήδη ανάμεσα σε πολίτες.
• Κατασκευή τυφεκίου ελευθέρου σκοπευτού που να ζυγίζει λιγότερο από 3,6 κιλά και να μπορεί να συναρμολογείται/αποσυναρμολογείται εύκολα και γρήγορα σε κομμάτια, ώστε να  μπορούν να αποθηκεύονται σε θήκη διαστάσεων  30 Χ 40 εκατοστών. Δίδεται μεγάλη σημασία σε υλικά με μικρό όγκο και βάρος. Το τυφέκιο θα πρέπει να έχει ενσωματωμένο σιγαστήρα με μεγάλη διάρκεια ζωής, χωρίς να επηρεάζει την ακρίβεια της βολής.
• Νέα πυρομαχικά ελευθέρου σκοπευτού 0.338 Lapua τα οποία να χρησιμοποιούνται με το παραπάνω όπλο, σε αποστάσεις από 500 μέχρι 1500 μέτρα,  με μεγάλη διατρητικότητα, ικανά να διαπερνούν αλεξίσφαιρο γιλέκο στα 800 μέτρα, τοίχους 30 εκατοστών και να καταστρέφουν μηχανές οχημάτων και κινητήρες σκαφών.
• "Έξυπνα" εκρηκτικά πυρομαχικά όλων των διαμετρημάτων τα οποία εκτοξευόμενα να εκρήγνυνται σε προκαθορισμένο ύψος πίσω από εμπόδια τα οποία παρέχουν προστασία από όπλα ευθυτενούς τροχιάς. Ο αμερικανικός στρατός παρουσίασε μεν το νέο και πανάκριβο "έξυπνο" XM25, αλλά αποσύρθηκε το 2013, γιατί αποδείχτηκε ασύμφορο και ακατάλληλο. 
• Τεχνολογία σίγασης θορύβων σε κινητήρες δικύκλων και τετράτροχων οχημάτων και σκαφών για την διευκόλυνση διεισδύσεων. 

Για την έρευνα όλων τα παραπάνω σχεδιάζεται να διατεθούν γύρω στα 18 εκατομμύρια δολάρια. 

Επομένως στην έκθεση υλικών, αναμένεται να παρουσιαστούν αρκετά ενδιαφέροντα πράγματα που θα γίνουν γνωστά σε λίγες ημέρες με λεπτομέρεια.

Όχημα Μάχης για τα οποία η SOCOM βρίσκεται στα δικαστήρια με την κατασκευάστρια εταιρεία 

Σαν αποκορύφωμα της όλης διοργάνωσης ήταν και η επίδειξη δεξιοτήτων ειδικών δυνάμεων που έγινε σε κατάλληλο χώρο, με ταχείες καταρριχήσεις από ελικόπτερα,  με αφέσεις προσωπικού και λέμβου στη θάλασσα, με θαλάσσια άλματα ελεύθερης πτώσης από αεροσκάφος MC-130  και με σενάρια απελευθέρωσης ομήρων με τη χρήση οχημάτων μάχης ειδικών δυνάμεων και αμφίβιες ενέργειες και άλλα παρεμφερή αντικείμενα.

Στις επιδείξεις αυτές συμμετείχε κατόπιν πρόσκλησης, προσωπικό από 16 χώρες: Βέλγιο, Καναδάς, Δανία, Εσθονία, Φινλανδία, Γαλλία, Γερμανία, Ιορδανία, Ολλανδία, Νορβηγία, Περού, Πολωνία και Ταϊλάνδη. 

Μεγάλη απήχηση στο χώρο των ειδικών δυνάμεων και βέβαια πολύ καλή περίπτωση για τους κατοίκους της Τάμπα και ιδιαίτερα για τα μαγαζιά και τα φαγάδικα, που θα πρέπει να κάνουν χρυσές δουλειές με τους καλούς πελάτες, τους ..ειδικοδυναμίτες.

Ανιχνευτής

Το αντάρτικο του Πόντου

 

Πηγή

 Από τον Ελληνισμό της Ανατολής, μόνον οι Έλληνες του Πόντου οργανώθηκαν δυναμικά και ανέπτυξαν αντάρτικη δράση εναντίον των εγκλημάτων της τουρκικής θηριωδίας και των μαζικών εκτοπισμών που επέβαλαν οι αρχές στους ελληνικούς πληθυσμούς. Είναι προφανές ότι πρόφαση των εν λόγω μαζικών εκτοπισμών ήταν η λήψη προληπτικών στρατιωτικών μέτρων, δεδομένου ότι η Τουρκία συμμετείχε στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο (1914-1918) ως σύμμαχος της Γερμανίας και της Αυστροουγγαρίας και αντίπαλος της Ελλάδας. Πραγματικός, όμως, στόχος αυτών των μέτρων ήταν η μαζική εξόντωση των Ελλήνων. 

Πηγή

 Αυτό, βέβαια, ισχύει για όλο τον Ελληνισμό της Ανατολής (Αν. Θράκη, Μ. Ασία, Πόντος). Ωστόσο, ο Πόντος έχει μια ιδιαιτερότητα: Από τη μια η μεγάλη απόσταση από το κέντρο και η θέση του στα βάθη της Ανατολής, και, από την άλλη, το γεγονός ότι, στην Κεμαλική περίοδο (1919-1923) ήταν ακάλυπτος από οποιαδήποτε δυτική ή ελληνική προστασία, αλλά και έκθετος στη μανία και στις ανεξέλεγκτες ληστρικές επιδρομές του Κεμάλ και του Τοπάλ Οσμάν, είχε ως αποτέλεσμα να έχει τη «μερίδα του λέοντος» στους εκτοπισμούς, στους διωγμούς και στη γενοκτονία.

Γι' αυτό, ακριβώς, αναπτύσσεται στον Πόντο το Αντάρτικο ως δύναμη αυτοάμυνας και αυτοπροστασίας του Ελληνισμού της περιοχής. Εξάλλου, το γεγονός ότι τα αντάρτικα σώματα πρωτοεμφανίζονται το 1914, με την έναρξη του πολέμου, οφείλεται στο ότι οι ανάγκες για αυτοάμυνα και αυτοπροστασία γίνονται πολύ πιο πιεστικές αυτή την περίοδο.

Έτσι, αν θελήσουμε να εντοπίσουμε τα αίτια του Αντάρτικου στον Πόντο, θα βρούμε ότι οι ρίζες και το ξεκίνημά του δένονται με την έναρξη του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, που επέβαλε, πέρα από τις άλλες ανώμαλες καταστάσεις, τη γενική επιστράτευση στον ανδρικό πληθυσμό ηλικίας 20-60 ετών.

Οι συνέπειες αυτής της επιστράτευσης παρουσιάζουν μια αισθητή κλιμάκωση:

Μέχρι το 1918 η γενική επιστράτευση επιβάλλει: 1) την αναγκαστική απομάκρυνση των στρατευσίμων, 2) τη δημιουργία των εργατικών ταγμάτων (αμελέ ταμπουρού), όπου κατά εκατοντάδες εξοντώνονται οι Έλληνες στρατιώτες κάτω από τις πιο απάνθρωπες συνθήκες, 3) επιτάξεις σπιτιών και καταστημάτων για τις ανάγκες του πολέμου, 4) βιαιοπραγίες εναντίον αμάχων, γερόντων και γυναικοπαίδων, 5) εξαναγκασμούς σε αγγαρείες, 6) καταλήψεις σπιτιών και περιουσιών από Μουσουλμάνους πρόσφυγες (από χώρες της Βαλκανικής), 7) μαζικούς εκτοπισμούς στο εξωτερικό, 8) διακοπή των συγκοινωνιών με τη Ρωσία, η οποία ήταν η ανάσα του Πόντου.

Αλλά και πριν από το 1914 έχουμε τα πρώτα άτυπα αντάρτικα σώματα, ιδιαίτερα στο δυτικό Πόντο. Στο διάστημα 1912-1914 τα ελληνικά χωριά της περιοχής Σαμψούντας γέμισαν από Τούρκους πρόσφυγες, από χώρες της Βαλκανικής, οι οποίοι ζητούσαν να εγκατασταθούν εκεί. Αποτέλεσμα, η αντάρτικη αντίδραση των Ελλήνων της περιοχής, με τις οδηγίες του Καραβαγγέλη, για να ματαιωθεί αυτή η εγκατάσταση.

Μετά το 1918:

Οι επιπτώσεις αυτές γίνονται πολύ πιο δυσμενείς και εξοντωτικές.  Ιδιαίτερα μετά την απόβαση του ελληνικού στρατού στη Σμύρνη (2 Μαΐου 1919), η μανία των Τούρκων να εκδικηθούν τους Έλληνες συμμάχους της Αντάντ αλλά και η αρχική αδυναμία τους να σταματήσουν τη νικηφόρα προέλασή τους στα ενδότερα της Μ. Ασίας, οδήγησαν την περιοχή του Πόντου στη χειρότερη μοίρα και διαμόρφωσαν τις πιο απάνθρωπες συνθήκες γενοκτονίας. Ο Πόντος είναι πια έρμαιο στις ανεξέλεγκτες ληστρικές συμμορίες του Τοπάλ Οσμάν.

Αυτές, ακριβώς, οι συνθήκες που διαμορφώθηκαν με την έναρξη και σ' όλο το διάστημα του πολέμου (1914-1918), επέβαλαν και την ανάγκη ανάπτυξης του Αντάρτικου στον Πόντο, ως καταφύγιου λύτρωσης και ως αντιδύναμης σωτηρίας.

Πρέπει να σημειώσουμε εδώ ότι τα Αντάρτικα αποτελούν την κορυφαία αμυντική αντιδύναμη και δράση των Ελλήνων του Πόντου.

Πόντιος αντάρτης

Συγκεκριμένα, η αντίδραση κατά της γενικής επιστράτευσης αρχίζει με τη νόμιμη εξαγορά της στράτευσης από τους έχοντες και τους ευπόρους. Στη συνέχεια, όταν το μέτρο αυτό καταργείται, περνά στην αθέμιτη αποφυγή της στράτευσης (φυγόστρατοι, απόκρυψη σ' όλο το διάστημα του πολέμου), για να προχωρήσει κατόπιν στη λιποταξία.

Από τους λιποτάκτες άλλοι καταφεύγουν στην Ελλάδα, άλλοι στη Ρωσία και άλλοι συγκροτούν ή επανδρώνουν τις αντάρτικες ομάδες, στις οποίες, εννοείται εντάσσονται οι οποιοιδήποτε φυγόστρατοι και καταδιωκόμενοι, ακόμη και μουσουλμάνοι, αντικεμαλικοί, ιδιαίτερα οι Κιρκάσιοι και οι Κούρδοι.

Πάντως, ο συστηματικός αντάρτικος αγώνας αρχίζει το 1914, οπότε η Τραπεζούντα καταλαμβάνεται από τους Ρώσους. Από κει και πέρα τα αντάρτικα σώματα του Πόντου ενισχύονται σημαντικά από τις ρωσικές δυνάμεις του Αν. Πόντου σε όπλα, μεταφορικά μέσα, κτλ.

Στόχοι δημιουργίας του Αντάρτικου

Ανάλογα με τις επιπτώσεις της γενικής επιστράτευσης και της επίσημης γενοκτονικής πολιτικής της Τουρκίας, διαμορφώνονται και οι στόχοι δημιουργίας του Αντάρτικου.

Για την περίοδο 1914-1918

1) Αυτοπροστασία φυγόστρατων, λιποτακτών, καταδιωκόμενων.

2) Προστασία χωριών και άμαχου πληθυσμού.

3) Εκδίκηση - τιμωρία Τούρκων για τα εγκλήματα που διέπρατταν.

Για το διάστημα 1919-1923

Στόχος, κατεξοχήν εθνικός. Μετά τη Συνθήκη της Ανακωχής (Ο­κτ. 1918) και, ιδιαίτερα, μετά την απόβαση στη Σμύρνη (Μάιος 1919), όλοι οι παράγοντες του Πόντου (Πολιτικοί, Εκκλησία, Αντάρτικα), αλλά και ο οργανωμένος Ελληνισμός της Ν. Ρωσίας και του Καυκάσου, δραστηριοποιούνται και κατευθύνουν τις ενέργειές τους προς το όραμα της Δημοκρατίας του Πόντου.

Μετά το Παμποντιακό Συνέδριο της Μασσαλίας (Ιαν. 1918), όλοι κινούνται προς αυτή την κατεύθυνση. Επομένως και τα Αντάρτικα του Πόντου κινούνται, από δω και πέρα, πάνω σ' αυτή τη γραμμή. Αποτελούν, μάλιστα, την ένοπλη δυναμική και προπαρασκευή για τον υψηλό αυτό εθνικό στόχο, την ένοπλη συστράτευση, παράλληλα με τις οργανωμένες πολιτικές κινητοποιήσεις.

Θυμίζουμε ότι στις 25 Μαρτίου 1919 συγκροτείται το πρώτο Εθνικό Συμβούλιο, η πρώτη άτυπη κυβέρνηση της Δημοκρατίας του Πόντου.

 Ιδιαίτεροι λόγοι που ευνόησαν την ανάπτυξη και επέκταση του Αντάρτικου

Στο δυτικό Πόντο

Ο δυτικός Πόντος έχει υποστεί το σκληρότερο διωγμό. Θυμίζουμε ότι από την Αμισό (Σαμψούντα) έχουν πραγματοποιηθεί εννέα (9) αποστολές μαζικών εκτοπισμών, άλλες τόσες από την Πάφρα, και έξι από το Αλατσάμ. Εξάλλου, η περιοχή της Αμάσειας πλήρωσε βαρύ φόρο αίματος. Από ένα σύνολο 183.000 κατ., οι νεκροί ανέρχονται σε 134.078 άτομα, ποσοστό 73%. Η κατάσταση αυτή επέβαλε την ένοπλη αντίσταση και την αντάρτικη αντίδραση ως άμεση και επιτακτική ανάγκη. Σπουδαιότερα κέντρα αντίστασης: Αμισός, Πάφρα, Οινόη, Θέρμη (Τέρμε), Αμάσεια, Ορντού, Γάγγρα κ.ά.

Στον ανατολικό Πόντο

Στον ανατολικό Πόντο η κατάσταση ήταν ιδιαίτερα επικίνδυνη στην περιοχή της Σάντας, με τα εφτά χωριά της. Η δημιουργία των αντάρτικων σωμάτων προέκυψε από την ανάγκη προστασίας αυτών των χωριών, που τα απειλούσαν και τα εποφθαλμιούσαν τα γειτονικά τουρκικά χωριά.

 Σπουδαιότερες μάχες στο Δυτ. Πόντο

Πόντιοι αντάρτες-μαχητές (Πηγή)

1) 16/11/1916, όρος Αγιού τεπέ: Ύστερα από σύγκρουση των ανταρτών του Παντέλ Αγά με χιλιάδες Τούρκους στρατιώτες, σκοτώθηκαν 119 στρατιώτες και 8 αξιωματικοί και σώθηκαν χιλιάδες γυναικόπαιδα που συνόδευαν το αντάρτικο σώμα.

2) Το «Αρκάδι του Πόντου»: Τέλη του 1917, στο σπήλαιο της Παναγίας (νότια της Πάφρας), έχομε το ολοκαύτωμα των υπερασπιστών αυτού του σπηλαίου για την αποτροπή της ομαδικής ατίμωσης των γυναικών. Το «Αρκάδι» της Κρήτης (1866) έχει τη συνέχειά του στον Πόντο, πενήντα, περίπου, χρόνια αργότερα.

3) 7/7/1921: Ο αντάρτης Ιστύλ Αγάς σώζει 6.000 γυναικόπαιδα από τα στίφη του Τοπάλ Οσμάν.  

4) 1921-1922: Οι μάχες είναι συνεχείς.

Αρχηγοί αντάρτικων ομάδων του δυτικού Πόντου.

1) Βασίλ Αγάς, 2) Αντών Πασά με τη σύζυγό του Πελαγία, 3) Κοτσά Αναστάς (ο Κολοκοτρώνης του Πόντου), 4) Ιστύλ Αγάς, 5) Ιπποκράτης, 6) Νικολούν Αναστάς, 7) Ταστσόγλου Σάββας, 8) Ασλανίδης Σάββας, 9) Μεγαλομύσταξ Γεώργιος, 10) Τσακίρης Γεώργιος, 11) Μανουσάρτς, 12) Καρά Ηλίας, 13) Αλέκος Τερλόγου, 14) Νικόλας, 15) Αντώνιος, 16) Σωκράτης, 17) Αντόν', 18) Καλλίνικος, 19) Πιτς Βασίλ κ.ά. Με το τέλος του Μικρασιατικού Πολέμου (1922) οι εν λόγω αρχηγοί κατέφυγαν στη Ν. Ρωσία και στον Καύκασο.

Οι πρώτοι αντάρτες προέρχονταν από τα Τάγματα Εργασίας (Αμελέ Ταμπουρού)


Ο μητροπολίτης Γερμανός Καραβαγγέλης, στα Απομνημονεύματά του για τον Πόντο αναφέρει τα εξής για τη δημιουργία του αντάρτικου:

Η βίαιη ένταξη στα «Τάγματα Εργασίας» (Αμελέ Ταμπουρού) έγινε αφορμή να γεννηθούν τ' ανταρτικά σώματα των Ποντίων. Πολλοί άνθρωποι αντιδρώντας και ζητώντας να γλιτώσουν από βέβαιο θάνατο δραπέτευσαν απ' τα εργατικά τάγματα και κατέφευγαν στα βουνά, όπου ζούσαν κατά μικρές ομάδες που συχνά κατέβαιναν ως τα χωριά τους.

 Εφοδιάστηκαν σιγά-σιγά με όπλα και πολεμοφόδια και έτσι μπορούσαν τώρα ν' αποκρούουν τις επιθέσεις των Τούρκων. Τους φυγόστρατους εφοδίαζαν με τρόφιμα κι όπλα οι οικογένειές τους. Μ' αυτή τη δικαιολογία ο τουρκικός στρατός μπαίνοντας στα χωριά «έθυσε και απώλεσε», ενώ τα γύρω τουρκικά χωριά επωφελούμενα άρπαζαν και λεηλατούσαν τις περιουσίες των Ελλήνων και προπάντων τα ζώα.

Φυσικά οι πρώτοι αντάρτες - δραπέτες από τα Αμελέ Ταπουρού ήταν εντελώς ή σχεδόν εντελώς άοπλοι με μόνα πρωτόγονα όπλα μια σκαπάνη που παίρναν μαζί τους φεύγοντας, ένα μαχαίρι, ένα τσεκούρι ή καμιά σπασμένη τούρκικη ξιφολόγχη, που τη στερέωναν όπως όπως σε μια μακριά ξύλινη σούβλα.

Μα, σα φτάναν στα δικά τους χωριά, κλέβοντας ζώα απ' τους Τούρκους τα διναν στις γυναίκες τους, που τα πουλούσαν αμέσως και με τα χρήματα αυτά καθώς και μ' όσα κατόρθωναν να οικονομήσουν ληστεύοντας ταξιδιώτες και πλούσιους Τούρκους εμπόρους, αγόραζαν σύγχρονα όπλα και πολεμοφόδια απ' τους Λαζούς (είναι ίσως Έλληνες εξισλαμισθέντες, που διατηρούν όμως ως σήμερα την ελληνική γλώσσα, πολλά αρχαία ελληνικά και θρησκευτικά έθιμα, καθώς επίσης και τα επώνυμά τους και τα ονόματα των χωριών τους. Συγγενεύουν με τους καυκασιανούς λαούς και ιδίως με τους Γεωργιανούς.

 Η χώρα τους η Λαζική, μπορεί να ταυτιστεί με το νότιο τμήμα της αρχαίας Κολχίδας και όση σήμερα ανήκει στην Τουρκία - γιατί ένα μεγάλο μέρος πήρε η Ρωσία - αποτελεί μια από τις τέσσερις διοικήσεις του βιλαετίου της Τραπεζούντας). Έτσι συγκροτήθηκαν οι πρώτες ανταρτικές ομάδες.

Αυτές τις μικρές κι άτακτες στην αρχή ομάδες άρχισα να οργανώνω σε τακτικά κι αξιόμαχα ανταρτικά σώματα με τη μακρά πείρα που είχα αποκτήσει απ' τον αγώνα μας στη Μακεδονία. Τα σώματα αυτά γρήγορα πολλαπλασιάστηκαν. Κι αφού απέκτησαν άξιους και εμπειροπόλεμους αρχηγούς, που εγώ ο ίδιος τους έδινα το χρίσμα, εξελίχτηκαν σε πραγματικά στρατιωτικά σώματα, που είχε το καθένα υπό την προστασία του και την απόλυτη δικαιοδοσία του ένα τμήμα της επαρχίας.

(Θρεψιάδου-Μπέλλου Αντιγόνη, «Μορφές Μακεδονομάχων και τα ποντιακά του Γερμανού Καραβαγγέλη», Αθήνα 1984.)

Το Αρκάδι του Πόντου

Στην Κρήτη, ο Κώστας Γιαμπουδάκης, τη στιγμή που οι Τούρκοι έμπαιναν στη Μονή του Αρκαδίου, πυροβολεί στην πυριτιδαποθήκη και όλοι μαζί, Έλληνες και Τούρκοι, τινάζονται στον αέρα. Έτσι γράφτηκε μια ακόμα εποποιία του Ελληνισμού. Ήταν μια ηρωική πράξη. Μια απόφαση της στιγμής ενός παλικαριού. Το ολοκαύτωμα έμεινε στην ιστορία, φωτίζοντας τον ορίζοντα της φυλής.

Το ίδιο έγινε και στο Σούλι και αλλού με τους: Σαμουήλ, Καψά­λη, Βρατσάνο, Γεωργάκη Ολύμπιο κ.ά. Αυτό όμως που έγινε στον Πόντο δεν έχει ξαναγίνει πουθενά. Να τι μας παραδίδει η ζωντανή ακόμα μέχρι τις μέρες μας παράδοση:

Οι σφαίρες των υπερασπιστών του σπηλαίου που υπεράσπιζαν οι πολεμιστές με εξακόσια και πλέον γυναικόπαιδα τελείωσαν. Άλλη λύση δεν υπήρχε παρά μόνο η παράδοση.

«Υπάρχει κι άλλη λύση», φωνάζει ο αρχηγός Καραβασίλογλου Γιώργης. «Θα παραδώσουμε τα πτώματά μας στους Τούρκους. Θα σκοτώσει ο ένας τον άλλον για να σώσουμε τα γυναικόπαιδα».

Κοιτάζονται τα παλικάρια ίσια στα μάτια. Η απόφαση είναι σκληρή, είναι απόφαση υπέρτατης θυσίας. Τη δέχονται όλοι, αφού θα σωθούν 650 περίπου γυναικόπαιδα. Δίνει το περίστροφο στον Ταγκάλ Γιώργη.

«Θα μας σκοτώσεις όλους και αφού σηκώσεις άσπρη σημαία θα σκοτωθείς και εσύ».

Αγκαλιάζονται και φιλιούνται οι άγριοι πολεμιστές με δάκρυα στα μάτια. Οι θρήνοι των γυναικών και τα κλάματα των παιδιών έρχονται στ' αυτιά τους σα μοιρολόγια. «Για την πίστη και την πατρίδα μας», λέει με συγκινητική και βροντερή φωνή ο αρχηγός.

Ο Ταγκάλ Γιώργης πυροβολεί. Ο πρώτος υπερασπιστής του σπηλαίου πέφτει. Ύστερα άλλος κι άλλος κι άλλος. Φτάνει στα δύο του παιδιά, σταματάει λίγο, τα κοιτάζει κατάματα, βλέπει τα θαρραλέα μάτια τους και ύστερα ρίχνει. Δεν ξέρει πια τίποτα. Δε βλέπει. Ρίχνει συνέχεια. Ύστερα σταματάει για λίγο. Αρπάζει ένα άσπρο πανί το καρφώνει στο ξίφος του και το σηκώνει ψηλά.

Οι Τούρκοι βλέποντας την άσπρη σημαία τους αλαλάζουν από τη χαρά τους.

«Γιασασίν, γιασασίν, τεσλίμ γκιαουρλάρ», ακούγονται οι ζητωκραυγές τους. Πλησιάζουν οι Τούρκοι. Να, ένας τσετές ανεβαίνει κιόλας προς το σπήλαιο. Ο Ταγκάλ Γιώργης κοιτάζει την κάννη του περιστρόφου του και ύστερα πιέζει τη σκανδάλη. Ο τελευταίος των γενναίων υπερασπιστών πέφτει μαζί με τη λευκή σημαία του. Οι άντρες, οι Έλληνες, είναι όλοι νεκροί. Για την τύχη των γυναικόπαιδων το μόνο που μπορεί να ειπωθεί είναι ότι έγιναν έρμαια της άγριας βουλιμίας των βαρβάρων της Ανατολής. Και το ολοκαύτωμα αυτό έμεινε στην αφάνεια και διασώθηκε μόνο στην παράδοση.

(Αχιλ. Ανθεμίδη, «Τα απελευθερωτικά στρατεύματα του Ποντιακού Ελληνισμού 1912-24».)



Πηγή κειμένου

Η μάχη του Μόντε Κασίνο. Το τέλος!

Στις 18 Μαΐου του 1944 τελείωσε η μάχη του Μόντε Κασίνο, μετά από την τελική και 4η κατά σειράν επίθεση 20 συμμαχικών μεραρχιών επί μετώπου 32 χιλιομέτρων. Η μάχη  είχε ξεκινήσει από τις 17 Ιανουαρίου του ιδίου έτους, κατά της γερμανικής αμυντικής γραμμής "Γκούσταβ", στην οποία συμπεριλαμβανόταν και ο ομώνυμος λόφος του ιστορικού μοναστηριού Monte Kassino, που κτίσθηκε το 529 μ.Χ. και δεσπόζει της γύρω περιοχής, ελέγχοντας την πρόσβαση προς τις κοιλάδες των Λίρι και Ράπιντο ποταμών.

Το μοναστήρι που καταστράφηκε ολοσχερώς, ξανακτίστηκε μετά τον πόλεμο, αλλά πολλά ιστορικά κειμήλια, μεταξύ των οποίων και πολλά βυζαντινά, χάθηκαν για πάντα.

Αναλυτικότερα είχαμε μιλήσει σε προηγούμενο άρθρο. Εδώ μπορείτε να δείτε ένα ακόμη παλιό ιστορικό ντοκιμαντέρ, για αυτήν, την  ίσως άσκοπη  μάχη.

Οργανώνονται και ειδικά τουριστικά ταξίδια για τους εναπομείναντες βετεράνους και όχι μόνο, για να επισκέπτονται τα παλιά πεδία των μαχών


Ανιχνευτής

Διδάγματα Μάχης

Σημειώσεις εκπαίδευσης

"Πως θα εκπαίδευα ένα λόχο τώρα"

Αν θα είχα να εκπαιδεύσω ένα λόχο πεζικού  ξανά, θα έδινα περισσότερη σημασία στα παρακάτω:

1. Βασικά αντικείμενα πειθαρχίας όπως σωστός χαιρετισμός, άμεση εκτέλεση διαταγών, καθαριότητα και ευπρεπής εμφάνιση, συντήρηση υλικού και οπλισμού, γυάλισμα αρβυλών, κούρεμα κλπ. Κάνε τους νέους στρατιώτες να τα εκτελούν τέλεια το συντομότερο δυνατόν, γιατί αυτά αποτελούν την βάση για την πιο προχωρημένη εκπαίδευση αργότερα.

2. Οργάνωση σχολείου βολών μάχης, που θα περιλάμβανε πολλούς στόχους να εμφανίζονται αιφνιδιαστικά. Η πειθαρχία πυρός και η κανονική κατανομή πυρός σε στόχο περιοχής είναι πολύ σημαντική.

Εκτέλεση εκπαιδευτικής βολής με τυφέκιο Μ1 από Αμερικανούς στρατιώτες το 1943. Φαίνεται χαρακτηριστικά η χρήση του αορτήρα από τη θέση του καθήμενου. Στην πράξη δεν χρησιμοποιήθηκε πολύ ο αορτήρας. (Πηγή)

3. Η χρήση αορτήρα, ιδιαίτερα κατά την εκτέλεση βολών μάχης. Πολλοί στρατιώτες αποτυγχάνουν στη χρήση του ακόμη και όταν εκτελούν πυρά από αμυντικές θέσεις ή σε περιπτώσεις που η χρήση αορτήρα είναι ενδεδειγμένη. Έτσι χάνουν σε σταθερότητα και ακρίβεια βολής. Χρειάζεται εξάσκηση μέχρις σημείου που η χρήση αορτήρα να γίνει δεύτερη συνήθεια. Μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις δεν θα χρησιμοποιείται ο αορτήρας κατά την βολή που πρακτικά είναι αδύνατον.

4. Εκπαίδευση σκοπευτού ακριβείας για όσους επιτυγχάνουν άριστες ή πολύ καλές βολές στην εκπαίδευση, το λιγότερο οι καλύτεροι έξι σε κάθε διμοιρία. Θα πρέπει να υπάρχουν τουλάχιστον 2 ομάδες των τριών σκοπευτών ακριβείας σε κάθε διμοιρία. Υπολογίζοντας απώλειες από τραυματισμούς ή ασθένειες θα μπορείς να διατηρείς 2 ζευγάρια σκοπευτών ακριβείας κατά τη μάχη. Ένα τυφέκιο ακριβείας με διόπτρα και ένα ζευγάρι κιάλια για κάθε ομάδα, είναι αναγκαία.

5. Η εκπαίδευση οπλοπολυβόλου σε όλη την ομάδα μάχης είναι απαραίτητη. Το οπλοπολυβόλο είναι το κατ' εξοχήν ομαδικό όπλο και στα χέρια ενός εκπαιδευμένου σκοπευτή είναι ανεκτίμητης αξίας κατά τη μάχη. Όλοι οι στρατιώτες της ομάδας πρέπει να το δουλεύουν εξ ίσου καλά. Ένας οπλοπολυβολητής, σ' έναν από τους λόχους μας, εξουδετέρωσε είκοσι Γερμανούς σε μια ώρα, κατά τη διάρκεια μιας γερμανικής αντεπίθεσης. 

6. Η εκπαίδευση στις περιπόλους αναγνώρισης και μάχης  χρειάζεται μεγάλη έμφαση. Ο λόχος έκανε απόβαση στην Σικελία με 7 μόνιμους υπαξιωματικούς και 25 εφέδρους που ήταν εκπαιδευμένοι και ικανοί για τέτοιες αποστολές. Το αποτέλεσμα ήταν να χρησιμοποιηθούν συνεχώς οι ίδιοι και να υποστούν σημαντικές απώλειες, μέχρι θανάτου. Οι αναπληρώσεις τους,  δεν είχαν ιδέα για το αντικείμενο και η απόδοση των περιπόλων μας έπεσε πολύ κατά την διάρκεια των επιχειρήσεων. Η εκπαίδευση στις περιπόλους πρέπει να περιλαμβάνει αντικείμενα όπως: διέλευση ναρκοπεδίων, προσανατολισμό και τήρηση κατεύθυνσης, ανάγνωση χάρτη και χρήση πυξίδας, και τεχνικές διείσδυσης ανάμεσα από εχθρικά τμήματα.

7. Εκτίμηση εδάφους. Όλο το προσωπικό πρέπει να γνωρίζει τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα των χαρακτηριστικών και της μορφολογίας του εδάφους, από πλευράς στρατιωτικής. Εκπαίδευσέ τους να αντιλαμβάνονται πως φαίνεται το έδαφος στο οποίο βρίσκονται, από την εχθρική οπτική γωνία. Δηλαδή τι μπορεί ο εχθρός να δει και τι δεν μπορεί, που μπορείς να πάρεις θέσεις χωρίς να επισημανθείς κλπ.

8. Απόκρυψη και παραλλαγή και ιδιαίτερα τους κανόνες πειθαρχίας παραλλαγής. Η αφάνεια, η απόκρυψη ιχνών και προπαντός η ακινησία όταν ο αντίπαλος έχει την δυνατότητα να παρατηρεί τις θέσεις μας. 

9. Οργάνωση της ομάδας και καθορισμός ιεραρχίας σε σημείο που ακόμη και δύο να μείνουν στην ομάδα, να ξέρουν ποιός αναλαμβάνει την διοίκηση. Τήρησε την ομάδα έτσι, ανεξάρτητα από τις τυχόν απώλειες και τις αναπληρώσεις.

10. Η διμοιρία υποστηρίξεως  πρέπει να δουλεύει στα πλαίσια του λόχου με τη μέγιστη δυνατότητα που έχει. Ο διοικητής του λόχου πρέπει να την χρησιμοποιεί προσεκτικά και ν' αποφεύγει αίτηση πυρών από όλμους του τάγματος ή από πυροβολικό, για εξουδετέρωση στόχων που μπορεί να πετύχει η διμοιρία υποστήριξής του.

11. Η διαβίωση στην ύπαιθρο, κάτω από αντίξοες καιρικές συνθήκες πρέπει να είναι ένα ακόμη βασικό αντικείμενο εκπαίδευσης του μαχητή. Αυτό σημαίνει ότι ο κάθε στρατιώτης πρέπει να γνωρίζει πως θ' αντιμετωπίσει το κρύο, την βροχή, το χιόνι, την λάσπη και τον πάγο, ειδικά αν είναι αναγκασμένος να διαβιώσει έξω για πολλές ημέρες. Όλοι πρέπει να ξέρουν πως θα κατασκευάσουν αυτοσχέδιο καταφύγιο ή ένα σκέπαστρο πάνω από μια θέση μάχης, αφήνοντας μια τρύπα για να παρατηρούν και να πυροβολούν. Πρέπει να ξέρουν να μετακινούν και να παραλλάσσουν το σκέπαστρο, όταν οι συνθήκες το επιτρέπουν. Θα πρέπει να ξέρουν τους κανόνες ατομικής υγιεινής και ειδικά πως να περιποιούνται τα πόδια τους. Τέτοιου είδους εκπαίδευση θα φανεί σωτήρια όταν έλθει η ώρα της μάχης.

12. Οι αγγελιαφόροι. Όσοι προορίζονται για καθήκοντα αγγελιαφόρου, πρέπει να εκπαιδεύονται στα των περιπόλων πολύ καλά, περνώντας από ειδικό σχολείο εκπαίδευσης. Πρέπει να κάνουν εξάσκηση στην απομνημόνευση εντολών, επαναλαμβάνοντας πολλές φορές την προφορική εντολή  που μεταφέρουν. Ποτέ μην επιτρέπεις την παραμικρή απόκλιση από τις λέξεις του μηνύματος. Επιπλέον οι αγγελιαφόροι πρέπει να κάνουν εκπαίδευση και σε θέματα πληροφοριών, γιατί διερχόμενοι από περιοχές, έχουν την ευκαιρία να δουν πράγματα που ίσως φανούν πολύ χρήσιμα στη διοίκηση.

13. Η επιλογή υπαξιωματικών. Τώρα είμαι πεπεισμένος ότι αν θα έχω να επιλέξω υπαξιωματικούς, αυτό που πρέπει να προσέξω κατά σειρά προτεραιότητας είναι: η σταθερότητα, η επινοητικότητα και τελευταία η διάνοια.

Σ' ένα παλιό αμερικανικό στρατιωτικό περιοδικό ενημέρωσης με τον τίτλο "Combat Lessons" (Διδάγματα Μάχης) , που εκδιδόταν κατά τη διάρκεια του 2ου παγκοσμίου πολέμου, διάβασα το παραπάνω άρθρο, που περιέχει συμπυκνωμένες πολεμικές εμπειρίες. 

Αμερικανική μονάδα αποβιβάζεται σε ακτή της Σικελίας, νότια του Σαλέρνο. (Πηγή)

Αν και έχουν περάσει τόσα χρόνια, πολλά από αυτά που γράφει ο τότε Αμερικανός λοχαγός (ΠΖ) Ρόμπερτ Γκέιτς, εξακολουθούν να είναι επίκαιρα. Η μονάδα του συμμετείχε στην απόβαση στην Σικελία και συνέχισε κατά την διάρκεια των επιχειρήσεων στην Ιταλική χερσόνησο. Ότι γράφει είναι βγαλμένα από την εμπειρία του μετά την εκστρατεία στην Ιταλία.

Σύμφωνα με τον Π.Ο.Υ.(Πίνακας Οργανώσεως και Υλικού) τού λόχου πεζικού στον αμερικανικό στρατό του 2ου ΠΠ, προβλέπονταν 3 διμοιρίες τυφεκιοφόρων και μια διμοιρία υποστηρίξεως. Η διμοιρία τυφεκιοφόρων είχε 3 ομάδες τυφεκιοφόρων και 1 ομάδα διοικήσεως. Η ομάδα περιελάμβανε 12 στρατιώτες με ομαδάρχη ένα λοχία και βοηθό του έναν δεκανέα. 

Μέσα στο ίδιο περιοδικό, μπορεί κανείς να διαβάσει και πολλά άλλα ενδιαφέροντα πράγματα, που μεταφέρονται με ένα εύληπτο και ευχάριστο τρόπο στον αναγνώστη. Κάτι που πρέπει να το έχουν υπόψη τους όσοι ασχολούνται με την συγγραφή και έκδοση στρατιωτικών εντύπων.

Ανιχνευτής