Ο Ιερός Λόχος

Στις 7 Αυγούστου του 1945 στην Αθήνα σε μία επίσημη τελετή παρασημοφορήθηκε η σημαία του Ιερού Λόχου, του ειδικού αυτού συγκροτήματος ειδικών επιχειρήσεων εκείνης της εποχής, του "προγόνου" των σημερινών Ειδικών Δυνάμεων του Ελληνικού Στρατού. Ποιος ήταν ο Ιερός Λόχος; Τι έκανε στον πόλεμο; Που έδρασε; Έχουν γραφτεί βιβλία για το θέμα. Έχω όμως την αίσθηση ότι οι νεώτεροι δεν γνωρίζουν την ιστορία και αυτό δεν είναι καλό, γιατί η γνώση και η μνήμη, διατηρεί άσβεστη την θέληση για την διατήρηση και την υπεράσπιση της πατρίδα μας. Θεωρώ επομένως υποχρέωσή μου να αναφερθώ στο θέμα.

Σας παραθέτω παρακάτω αυτούσιο ένα συνοπτικό ιστορικό μνημόνιο για τον Ιερό Λόχο. Έχει συνταχθεί από παλιότερους Ιερολοχίτες-Καταδρομείς.

Ιερός Λόχος
1942 - 1945

Ο πρόδρομος των Ελληνικών Μονάδων Καταδρομών

Μετά την κατάληψη της Ελλάδας από τα Γερμανικά Στρατεύματα (Ελληνογερμανικός Πόλεμος 1941) και την αμέσως μετά, περιώνυμη “Μάχη της Κρήτης” (Μάιος 1941), η Ελληνική Κυβέρνηση, που εγκαταστάθηκε στην Αίγυπτο, άρχισε τη σταδιακή συγκρότηση μερικών στρατιωτικών μονάδων από αξιωματικούς και οπλίτες, που διέφυγαν κατά καιρούς από την κατεχόμενη πατρίδα, και από Έλληνες του εξωτερικού, με σκοπό να αγωνιστούν στο πλευρό των συμμάχων.

Η πληθώρα όμως των αξιωματικών (σε σχέση με τους οπλίτες) που είχαν συρρεύσει στην Μέση Ανατολή και η έλλειψη επαρκών Μονάδων για να τους απορροφήσουν, οδήγησε τον Αντισμήναρχο Γ. Αλεξανδρή να προτείνει μετά ένα χρόνο (καλοκαίρι 1942) στον τότε Αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης και Υπουργό Στρατιωτικών Παναγιώτη Κανελλόπουλο, τη συγκρότηση μιας μονάδας από αξιωματικούς, οι περισσότεροι από τους οποίους θα εκτελούσαν καθήκοντα οπλίτη. 

Η πρόταση εκείνη έγινε αμέσως δεκτή και με τη θερμή συμπαράσταση του διοικητή της ΙΙης Ελληνικής Ταξιαρχίας, Συνταγματάρχη Αλκιβιάδη Μπουρδάρα, συγκροτήθηκε από εθελοντές, τον Αύγουστο του 1942, ο “Λόχος Επιλέκτων Αθανάτων” με προσωρινό διοικητή τον Επίλαρχο Στεφανάκη Αντώνιο και με αρχική δύναμη 200 αντρών (130 αξιωματικοί, 40 μάχιμοι οπλίτες και 30 βοηθητικοί). 

Η συγκρότηση του Λόχου έγινε στη Καφριόνα της Παλαιστίνης. Από την εποχή εκείνη άρχισε, αλλά συνεχίστηκε και αργότερα, η εθελουσία κατάταξη στον Ιερό Λόχο αξιωματικών και οπλιτών του Πολεμικού Ναυτικού και της Πολεμικής Αεροπορίας όπως επίσης και ανδρών των Σωμάτων Ασφαλείας. Ο Λόχος αυτός οργανώθηκε αρχικά ως Λόχος Πολυβόλων, με προορισμό να προσκολληθεί στην ΙΙη Ελληνική Ταξιαρχία και, αφού μεταστάθμευσε (Σεπτέμβριος 1942) στο Μεάντι της Αιγύπτου, άρχισε ανάλογη εκπαίδευση στο εκεί Νεοζηλανδικό στρατόπεδο.

Λίγο αργότερα, ο νέος και οριστικός διοικητής του “Λόχου Επιλέκτων Αθανάτων”, Συνταγματάρχης Πεζικού Χριστόδουλος Τσιγάντες, πέτυχε την μετονομασία της μονάδας του σε “Ιερόν Λόχον” (τον πέμπτο στην Ελληνική ιστορία) και την αλλαγή της αποστολής του. 

Έτσι, ύστερα από συνεργασία του Τσιγάντε με τον τότε διοικητή του Βρετανικού Συντάγματος S.A.S (Special Air Service) Αντισυνταγματάρχη Ντέιβιντ Στέρλινγκ (David Stirling) και με την έγκριση του Ελληνικού Γενικού Στρατηγείου Μέσης Aνατολής, ο Ιερός Λόχος μεταστάθμευσε, το Νοέμβριο του 1942, στο Καμπρίτ της Αιγύπτου (έδρα και στρατόπεδο του S.A.S), τέθηκε υπό διοίκηση αυτής της Ειδικής Μονάδας και άρχισε να εκπαιδεύεται για εκτέλεση καταδρομικών επιχειρήσεων στα μετόπισθεν των δυνάμεων του αντιπάλου, Γερμανοϊταλικών δυνάμεων. Από τότε και μέχρι το καλοκαίρι του 1945, ο Ιερός Λόχος έδρασε στη Βόρεια Αφρική και στα νησιά του Αιγαίου Πελάγους.

Το πρώτο τμήμα του Ιερού Λόχου που έλαβε μέρος στις επιχειρήσεις αυτές ήταν μια ομάδα από 8 αξιωματικούς, με επικεφαλής τον Αντισμήναρχο Γ. Αλεξανδρή, η οποία, υπό τη Β’ Μοίρα του Συντάγματος S.A.S, έδρασε στα μετόπισθεν των Γερμανοϊταλικών στρατευμάτων στην Κυρηναϊκή, από 17 Νοεμβρίου 1942 μέχρι 27 Ιανουαρίου 1943.

Ένα άλλο επίσης τμήμα από 60 Ιερολοχίτες ξεκίνησε στις 4 Δεκεμβρίου 1942 για την περιοχή της Βεγγάζης, προκειμένου να εκτελέσει παρόμοιες επιχειρήσεις στα νώτα του εχθρού, πλην όμως η αποστολή εκείνη δεν εκτελέστηκε τελικά, ένεκα της ταχείας προέλασης της 8ης Βρετανικής Στρατιάς προς τα δυτικά. Στις 27 Ιανουαρίου, ο Ιερός Λόχος, μετά από ειδική συγκρότηση και εκπαίδευση, ξεκίνησε για τη Δυτική Έρημο για εκτέλεση καταδρομικών επιχειρήσεων στα μετόπισθεν των συμπτυσσόμενων τμημάτων του Άξονα (Γερμανίας και Ιταλίας), σε συνεργασία με περιπόλους του Συντάγματος S.A.S.

Όμως, η τότε πρόσφατη αιχμαλωσία του Αντισυνταγματάρχη Στέρλινγκ και οι βαριές απώλειες του S.A.S δεν επέτρεψαν στον Ιερό Λόχο να αναλάβει δράση σύμφωνα με την αρχική αποστολή του. Έτσι, ύστερα από πρόταση του Συνταγματάρχη Τσιγάντε, ο διοικητής της 8ης Βρετανικής Στρατιάς, Στρατηγός Μπέρναρντ Μοντγκόμερυ (Bernard Montgomery), έθεσε τον Ιερό Λόχο, από τις 7 Φεβρουαρίου 1943, υπό διοίκηση της “Φάλαγγος των Ελευθέρων Γάλλων” του Στρατηγού Λεκλέρκ (Leclerc), για να χρησιμοποιηθεί σε αποστολές Ελαφρού Μηχανοκίνητου Ιππικού. 

Στις 10 Μαρτίου 1943 και στην περιοχή Κσαρ-Ριλάν (Ksar Rillan) της Τυνησίας, δόθηκε η πρώτη ουσιαστική μάχη ανάμεσα στα εκεί αμυνόμενα γαλλοελληνικά τμήματα και σε μια ισχυρή μηχανοκίνητη φάλαγγα, η οποία τους επιτέθηκε. Η εχθρική δύναμη τελικά αναχαιτίσθηκε και έτσι καλύφθηκε η πορεία της φάλαγγας ελιγμού του 10ου αγγλονεοζηλανδικού Σώματος Στρατού, το οποίο παρέκαμπτε από το νότο την αμυντική γραμμή “Μαρέθ” (Mareth).

Μετά την κατάληψη της πόλης Γκαμπές (Gabes) της Τυνησίας (29 Μαρτίου) από τμήματα της 8ης Βρετανικής Στρατιάς, ο Ιερός Λόχος αποσπάστηκε από τη Γαλλική Φάλαγγα και διατέθηκε στη 2η Νεοζηλανδική Μεραρχία και στις 6 Απριλίου έλαβε μέρος στη μάχη επί της αμυντικής τοποθεσίας του Ουαντί Ακαρίτ (Wadi Akarit). Από εκεί, συνεχίζοντας την αποστολή κάλυψης της προέλασης προς την Τύνιδα των Συμμαχικών δυνάμεων του παραλιακού τομέα, έφτασε μπροστά από την πολίχνη Ανφανταβίλλ (Enfindaville), όπου επί τρεις ημέρες (13-16 Απριλίου) ανέπτυξε δραστηριότητα περιπόλων. 

Τέλος, στις 17 Απριλίου, ο Ιερός Λόχος διατάχθηκε να επιστρέψει επειγόντως στην Αίγυπτο για να συμμετάσχει σε άλλες επιχειρήσεις. Έτσι τελείωσε η συμμετοχή του στις μάχες της Τυνησίας. Στην Αίγυπτο (Στρατόπεδο Πυραμίδων) έφτασε στις 2 Μαΐου: Εκεί παρέμεινε για λίγες ημέρες. Από τον Μάιο μέχρι τον Οκτώβριο 1943, ο Ιερός Λόχος, με προσωπικό που προοδευτικά έφτασε τους 314 άντρες, αφού αρχικά συγκεντρώθηκε στο στρατόπεδο Ελ Μπάσα (σύνορα Αιγύπτου - Παλαιστίνης), παρέμεινε στην Παλαιστίνη (σε διάφορα στρατόπεδα), όπου εκπαιδεύτηκε στα αλεξίπτωτα και τα πλωτά μέσα και ανασυγκροτήθηκε ανάλογα, προκειμένου να αναλάβει την εκτέλεση αποβατικών και αεραποβατικών επιχειρήσεων στο Αιγαίο Πέλαγος, μαζί με άλλες Συμμαχικές Μονάδες. Έτσι σύμφωνα με την νέα του σύνθεση, οργανώθηκε σε μια Ομάδα Διοικήσεως, ένα τμήμα Βάσεως και τρία Τμήματα Καταδρομών (Ι, ΙΙ, ΙΙΙ). 

Δύο περίπου μήνες μετά την συνθηκολόγηση της Ιταλίας (9 Σεπτεμβρίου 1943), ο Ιερός Λόχος μεταφέρθηκε στη Σάμο - πολύ αργά, λόγω των αντιδράσεων των Βρετανών- σε δύο κλιμάκια. Το ένα ρίχτηκε με αλεξίπτωτα και το άλλο μεταφέρθηκε με πολεμικά πλοία (30 Οκτωβρίου - 1 Νοεμβρίου 1943), ενώ βρετανικά τμήματα κατέλαβαν τη Δωδεκάνησο.

Μετά όμως την αποτυχία της προσπάθειας των Βρετανών για «Διάνοιξη του Αιγαίου» μέχρι τη Μαύρη Θάλασσα και μετά την άρνηση της Τουρκίας να μπει στον πόλεμο, τα Συμμαχικά στρατεύματα εγκατέλειψαν τη Δωδεκάνησο και ο Ιερός Λόχος τη Σάμο και μεταφέρθηκε, μέσω Τουρκίας, στην Αίγυπτο και την Παλαιστίνη (19 Νοεμβρίου 1943). 

Ο Ιερός Λόχος συνέχισε μέχρι το τέλος του Ιανουαρίου 1944, την ειδική εκπαίδευσή του στα πλωτά μέσα, στις αναρριχήσεις και στις χιονοσκέπαστες περιοχές, με σκοπό την απόβασή του στην κατεχόμενη τότε Ελλάδα. Με το τέλος όμως της περιόδου εκείνης, η αποστολή του άλλαξε σε αντίστοιχη Μονάδας Καταδρομών, η οποία επρόκειτο να δράσει στο Αιγαίο Πέλαγος, σε συνεργασία με βρετανικά ταχύπλοα σκάφη των SBS ( Special Boat Service) και με καΐκια του Ελληνικού Πολεμικού (τότε Βασιλικού) Ναυτικού. Έτσι τέθηκε από τις αρχές του Φεβρουαρίου 1944, υπό διοίκηση των Βρετανικών “Δυνάμεων Καταδρομών” (Raiding Forces). 

Στις 7 Φεβρουαρίου, ένα τμήμα (Ιο) του Ιερού Λόχου αναχώρησε για καταδρομικές επιχειρήσεις στο Βόρειο Αιγαίο Πέλαγος (Σάμο, Ψαρά, Μυτιλήνη, Χίο κλπ), όπου και έφτασε μετά ένα μήνα, ενώ το δεύτερο Τμήμα (ΙΙο) εγκαταστάθηκε στα Δωδεκάνησα με τον ίδιο ρόλο από τα τέλη Μαΐου. Στο μεταξύ, με διαταγή του Υπουργείου Στρατιωτικών, ο Ιερός Λόχος αναπτύχθηκε (Απρίλιο 1944) σε Σύνταγμα, με ανάλογη αύξηση της δύναμής του σε 1.000 περίπου άντρες και τις απαιτούμενες τροποποιήσεις στην οργάνωσή του 

Μετά την απελευθέρωση της ηπειρωτικής Ελλάδας (Οκτώβριος 1944), ο Ιερός Λόχος αναπτύχθηκε στα νησιά του Αιγαίου Πελάγους και σε μερικά της Δωδεκανήσου και μέχρι το Μάιο του 1945 συνέχισε να προσβάλλει με καταδρομικές ενέργειες τις γερμανικές φρουρές, που είχαν αποκοπεί στα νησιά, κατά την αποχώρηση των Γερμανών από την Ελλάδα.

Από τις πολλές και τολμηρές επιχειρήσεις που εκτέλεσε ο Ελληνικός Ιερός Λόχος στο Αιγαίο Πέλαγος και τα Δωδεκάνησα κατά την περίοδο 1943-45 , οι σπουδαιότερες ήταν οι παρακάτω:

- 1-17 Νοεμβρίου 1943 

Επιτυχής από αέρα και θάλασσα αποβίβαση στη νήσο Σάμο και οργάνωση της άμυνας της εναντίον των Γερμανών.

- 3 Απριλίου 1944

Καταδρομή αντιπερισπασμού στη Νήσο Μυτιλήνη από τμήμα 30 αξιωματικών και οπλιτών.

- 17 Μαΐου 1944

Καταδρομή 31 Ιερολοχιτών στη νήσο Σάμο με αποστολή την καταστροφή εχθρικών στόχων.

- 13/14 Ιουλίου 1944

Καταδρομική επιχείρηση μεγάλης κλίμακας από μικτό ελληνοβρετανικό συγκρότημα εναντίον της ισχυρής εχθρικής φρουράς της νήσου Σύμης, με σκοπό την εξουδετέρωση της και την καταστροφή στόχων (εγκαταστάσεων, πλωτών μέσων).

- 24/25 Σεπτεμβρίου 1944

Καταδρομή στη νήσο Μύκονο από 25 Ιερολοχίτες εναντίον της εκεί γερμανικής φρουράς.

- 11 Φεβρουαρίου 1945

Καταδρομή αποσπάσματος 114 Ιερολοχιτών στη Νήσο Νίσυρο, με σκοπό την παράδοση της φρουράς της.

- 28 Φεβρουαρίου 1945

Καταδρομική επιχείρηση μεγάλης κλίμακας από ισχυρό συγκρότημα 513 αντρών, προς κατάληψη και απελευθέρωση της νήσου Τήνου.

- 1/2 Μαΐου 1945

Καταδρομική επιχείρηση στα νησιά Ρόδο και Αλιμιά.

- 3/4 Μαΐου 1945

Τελευταία καταδρομική ενέργεια στη νήσου Μήλο.

Εκτός από τις παραπάνω επιτυχείς καταδρομικές επιχειρήσεις, ο Ιερός Λόχος πρόσφερε στην Πατρίδα και μια ακόμη υψίστης εθνικής σημασίας υπηρεσία: με τους υπέροχους αγώνες του και με τις θυσίες των αξιωματικών και των οπλιτών του, συντέλεσε μαζί με την εξαίρετη δράση του Πολεμικού μας Ναυτικού, στην απελευθέρωση της Δωδεκανήσου και την επιστροφή και ενσωμάτωσή της στη μητέρα Ελλάδα.

Οι απώλειες του Ιερού Λόχου, από την εποχή της συγκρότησής του μέχρι το τέλος των επιχειρήσεών του στη Δωδεκάνησο, ανήλθαν σε 25 νεκρούς (16 Αξιωματικούς - 9 οπλίτες), 56 τραυματισθέντες(28 Αξιωματικούς-28 οπλίτες), 3 εξαφανισθέντες και 29 αιχμαλώτους. 

Για τις μέχρις αυτοθυσίας συνεχείς προσπάθειες στα πεδία των μαχών, αρχικά της ερήμου της Βόρειας Αφρικής και μετέπειτα των νησιών του Αιγαίου Πελάγους, οι γενναίοι άντρες του Ιερού Λόχου τιμήθηκαν με πλήθος ελληνικών και συμμαχικών ηθικών αμοιβών (προαγωγές επ’ ανδραγαθία, πολεμικά μετάλλια και παράσημα). 

Με την αξιέπαινη πολεμική δράση του, κατά τα έτη 1942-45, ο ένδοξος Ιερός Λόχος πρόσθεσε, αμέσως μετά την ηρωική εποποιία των Ελλήνων στην Αλβανία, τα οχυρά της Μακεδονίας και Θράκης και την ανεπανάληπτη “Μάχη της Κρήτης”, μια ακόμα λαμπρή σελίδα στη νεότερη Ιστορία του Ελληνικού Έθνους και του Στρατού. Σε αναγνώριση αυτής της σημαντικής συμβολής στον υπέρ πάντων αγώνα της υπόδουλης αλλά και υπερήφανης πατρίδας, και της θυσίας των Ιερολοχιτών στις πολεμικές επιχειρήσεις στην Τυνησία και στο Αιγαίο Πέλαγος, του απονεμήθηκε στις 22 Ιουνίου 1945, η Πολεμική Σημαία.

Λίγο αργότερα και συγκεκριμένα στις 7 Αυγούστου, σε μία απέριττη τελετή στο Πεδίο του Άρεως, αυτή η Σημαία παρασημοφορήθηκε από τον τότε Αντιβασιλέα-Αρχιεπίσκοπο Δαμασκηνό, με τον Ταξιάρχη του Αριστείου Ανδρείας και τον Πολεμικό Σταυρό Α΄ Τάξεως. Ήταν η τελευταία ημέρα της ζωής του Ιερού Λόχου, ο οποίος από τότε διαλύθηκε, αλλά αργότερα αποτέλεσε τον πρόδρομο των Ελληνικών Ειδικών Δυνάμεων. Λίγο καιρό μετά, η Ακαδημία Αθηνών τίμησε τον Ιερό Λόχο με το Χρυσούν Μετάλλιό της για τις πολύτιμες υπηρεσίες που είχε προσφέρει στην αγωνιζόμενη πατρίδα κατά την περίοδο 1942 – 1945.

Τέλος, αρκετό καιρό μετά την διάλυση της θρυλικής αυτής μονάδας, οι επιζήσαντες Ιερολοχίτες, δημιούργησαν την Λέσχη καταδρομέων και Ιερολοχιτών και αισθανόμενοι την ιερή υποχρέωση να αποτίσουν φόρο τιμής στην αιώνια μνήμη των πεσόντων – κατά την περίοδο 1942 – 1945 –συμμαχητών τους, πρωτοστάτησαν, στις προσπάθειες ανέγερσης ΜΝΗΜΕΙΩΝ ΠΕΣΟΝΤΩΝ στην Αθήνα, την Τυνησία, τα νησιά του Αιγαίου Πελάγους και της Δωδεκανήσου.

 Στα νησιά αυτά παρευρίσκονται κάθε χρόνο οι απόστρατοι πλέον Ιερολοχίτες και Καταδρομείς, όπου, μαζί με τις τοπικές πολιτικές και στρατιωτικές αρχές τιμούν με σεμνές εκδηλώσεις τη μνήμη των αθάνατων νεκρών συμπολεμιστών τους.

Αν προσέξατε, η τελευταία καταδρομική ενέργεια έγινε τον Μάιο του '45. Δηλαδή οι Ιερολοχίτες πολεμούσαν για την απελευθέρωση της πατρίδας, ενώ κάποιοι άλλοι ήθελαν την εξουσία της και "τρωγόντουσαν" μεταξύ τους, αδελφός σκότωνε αδελφό! Τι ντροπή και τι συμφορά για την Ελλάδα, την νικήτρια του πολέμου και την νικημένη και προδομένη από τα παιδιά της!

Το τμήμα αυτό, έμεινε καθαρό και αμόλυντο από τα πολιτικά πάθη της εποχής του. Αν και οι πρώτοι αξιωματικοί και υπαξιωματικοί που το οργάνωσαν ήταν..."ανεπιθύμητοι", ταραξίες, αντίθετοι της πολιτικής τάξης και της δικτατορίας του Μεταξά, απότακτοι, κινηματίες, εν τούτοις μόλις οργανώθηκαν, τα ξέχασαν όλα και πολέμησαν για την πατρίδα.

Έτσι το περιέγραψε σε μία ομιλία του, ο τιμημένος και σεβαστός Στρατηγός Κόρκας το 2002 σε επέτειο ημέρα των 60 χρόνων από ιδρύσεως του Ιερού Λόχου:

"Στις 12 Σεπτεμβρίου 1942, ξαφνικά ενεφανίσθη στο Στρατόπεδο μας, στην Καφριώνα της Παλαιστίνης, ο Συντ/ρχης ΤΣΙΓΑΝΤΕΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ με οδηγό τον Λευτέρη Κοντομίχαλο. Εμείς 30 περίπου, τον γιουχαΐσαμε και τον αποδοκιμάσαμε και του είπαμε να φύγει. Ο Κοντομίχαλος του ανοίγει την πόρτα του αυτοκινήτου να μπει μέσα. Απότομα όμως κάνει στροφή και μας λέγει:

 « Έχετε δίκιο να με βρίζετε, αλλά εγώ γνωρίζω ότι, εσείς είσαστε διωγμένοι και παραμερισμένοι διότι ζητάτε να πάτε στον Πόλεμο να ελευθερώσετε την Πατρίδα. Εγώ αναλαμβάνω να σας πάω στον Πόλεμο. Αφήστε με να σας ειπώ δύο λόγια και θα φύγω». 

Εμείς κοιταχθήκαμε μεταξύ μας και του είπαμε ΝΑΙ. Δίπλα ήτανε μία σκηνή Σκούατ και μπήκαμε μέσα. 

Ο Τσιγάντες μας είπε, « Εγώ είμαι ο Λάκης Τσιγάντες, ο Ροχάλας, ο Κινηματίας, απότακτος του 1935, αλλά εγώ είμαι ένας συνάδελφος που επολέμησα στο ΣΚΡΑ όπου έχασα δύο δάκτυλα. Επολέμησα στην ΟΥΚΡΑΝΙΑ Επολέμησα στη ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ με τραύμα στα πλευρά. Ο Μεταξάς το 1940 ΔΕΝ με ανεκάλεσε όπως και τον αδελφό μου Γιάννη, είχε δίκιο. Εγώ επήγα στη Γαλλική Λεγεώνα των Ξένων και επολέμησα στο ΜΠΙΡ ΧΑΚΙΜ από όπου διέφυγα και ήλθα στην ΑΙΓΥΠΤΟ . Έμαθα για σας και ήλθα να σας πω ότι, εγώ αναλαμβάνω να σας πάω στον Πόλεμο, εάν εσείς με δεχθείτε ως διοικητή σας. Εγώ ποτέ δεν θα σας μιλήσω για πολιτική και κόμματα. Σεις μπορείτε να πιστεύετε ό,τι θέλετε». 

Εμείς κοιταχθήκαμε και του είπαμε ΝΑΙ. "

Είπαν "Ναί" και έτσι έγινε μέχρι το τέλος του πολέμου. Το παράδειγμά τους πρέπει όλοι οι κομάντος, συνεχιστές της παράδοσης να το ακολουθούν. 

Ανιχνεύοντας το αρχείο της ΕΡΤ, βρήκα βωβά κινηματογραφικά νέα του 1945 που έχουν απαθανατίσει την τελετή παρασημοφόρησης της πολεμικής σημαίας του Ιερού Λόχου. Ιστορικές στιγμές! Δείτε το, κάνοντας κλικ στο κείμενο που αναφέρει " 7 Αυγούστου". Τι βλέπετε:

" Εκπρόσωποι της ελληνικής στρατιωτικής ηγεσίας προσέρχονται στο ΠΕΔΙΟ του ΑΡΕΩΣ για να παραστούν στην παρασημοφορία της σημαίας του ΙΕΡΟΥ ΛΟΧΟΥ, οι δυνάμεις του οποίου βρίσκονται ήδη παραταγμένες στο χώρο. Στη συνέχεια, καταφθάνουν ο Πρωθυπουργός, Αντιναύαρχος ΠΕΤΡΟΣ ΒΟΥΛΓΑΡΗΣ με στολή του Πολεμικού Ναυτικού και ο Αντιβασιλεύς, Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ, οι οποίοι επιθεωρούν το παρατεταγμένο σώμα συνοδευόμενοι από αξιωματικούς. 

Αξιωματικός διαβάζει το διάταγμα με το οποίο απονέμονται στη σημαία του ΙΕΡΟΥ ΛΟΧΟΥ ο Πολεμικός Σταυρός Α Τάξεως και ο Ταξιάρχης Αριστείου Ανδρείας. Ο Αρχιεπίσκοπος ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ απευθύνει χαιρετισμό και στη συνέχεια, δένει τα μετάλλια στο κοντάρι της σημαίας, την οποία κρατάει γονατιστός αξιωματικός. 

(Ο Συνταγματάρχης Τσιγάντες, Διοικητής του Ιερού Λόχου). Ακολουθεί η απονομή παρασήμου σε αξιωματικό του λόχου. Τέλος, άνδρες του λόχου εναποθέτουν τη σημαία σε κλειστή αίθουσα."

Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα, μπορείτε να ψάξετε για βιβλία. Έχουν γραφτεί κάποια αλλά αυτά που ξέρω είναι ένα του Στρατηγού Μανέτα, παλιό, το πιό πρόσφατο του Αναστασίου Βλαχοσταθόπουλου, εκδόσεις "Ελεύθερη Σκέψη" και η έκδοση της ΔΙΣ/ΓΕΣ "Επιχειρήσεις Μέσης Ανατολής και Αιγαίου" 

Θα ήθελα κάτι ακόμη να σχολιάσω! Η σημαία του Ιερού Λόχου βρίσκεται τώρα στο Πολεμικό Μουσείο. Πιστεύω ότι δεν πρέπει σαν "σύμβολο" να παραμένει πλέον εκεί τη στιγμή που ένας νέος "ΙΕΡΟΣ ΛΟΧΟΣ" έχει οργανωθεί, η 13η Διοίκηση Ειδικών Επιχειρήσεων. 

Σ' αυτή τη διοίκηση πολύ παράδοξα έχει απονεμηθεί η πολεμική σημαία ενός παλιού συντάγματος Πεζικού, που αν και έχει γράψει τη δική του ιστορία, δεν έχει καμμιά σχέση με τις ειδικές δυνάμεις. 

Τώρα είναι καιρός, η σημαία να ξαναγυρίσει στο χώρο που ανήκει και ν' αναλάβει "υπηρεσία". Το απαιτούν οι περιστάσεις! Όσο για τις άλλες διοικήσεις των Ειδικών Δυνάμεων, δεν νομίζω ότι θα τους κακοφανεί! Έχουν τη δική τους τιμημένη πολεμική σημαία!

Σας χαιρετώ καταδρομικά, και εύχομαι "Χρόνια Πολλά" στους εορτάζοντες!

Η Μεγαλόχαρη να μας βοηθήσει όλους!

Ανιχνευτής 

Πηγή "ΙΕΡΟΣ ΛΟΧΟΣ 1942-1945" Εκδόσεων ΓΕΣ

         Wikipedia

         Θεματα Ελληνικής Ιστορίας

         Αστυπάλαιας Πολιτεία

        Βασίλης Σ. Χατζηβασιλείου