Η Δύναμη "Γεδεών"

Αναδημοσίευση άρθρου.

 

Αβησσυνοί αντάρτες κατά την επίθεση σε ιταλικό οχυρό. (Πηγή)

Στις αρχές του 1941 οι Ιταλοί είχαν στην κατοχή τους το μεγαλύτερο μέρος της Αιθιοπίας, στην οποία είχαν εισβάλει από το 1935, συμπληρώνοντας την πελώρια αποικία τους στην ανατολική Αφρική. Σχεδίαζαν δε, (αν όλα τους πήγαιναν καλά) την επέκταση της αυτοκρατορίας τους σε όλη την βόρειο και ανατολική Αφρική, καταλαμβάνοντας τις αποικίες των πρώην συμμάχων τους Βρετανών, Γάλλων και Βέλγων.

Ιταλική Ανατολική Αφρική 1939-1941 (Πηγή)

Μπορούσαν ήδη να επηρεάζουν τις βρετανικές θαλάσσιες επικοινωνίες κατά μήκος της Ερυθράς Θάλασσας, (εμπορεύματα , καύσιμα κλπ) γεγονός που δεν άφησαν στην τύχη του οι Βρετανοί. Ξεκίνησαν την σχεδίαση επιχειρήσεων για ανακατάληψη της Αιθιοπίας και την επανεγκατάσταση του αυτοκράτορα Χαϊλέ Σελασιέ.   Οι βρετανικές όμως αποικιακές και αφρικανικές δυνάμεις, δεν ήταν αρχικά διαθέσιμες σε ικανό αριθμό, ώστε να διεξαγάγουν τακτικές επιχειρήσεις.

Τον Ιούνιο του 1940, όταν ο Μουσολίνι κήρυξε τον πόλεμο στους Άγγλους και του Γάλλους, οι ιταλικές δυνάμεις μόνο στην Λιβύη έφταναν τους 215.000 άνδρες, την στιγμή που οι βρετανικές δυνάμεις σε όλη την Βόρειο Αφρική και την Μέση Ανατολή, δεν ξεπερνούσαν τις 86.000. Οι ιταλικές δυνάμεις της Διοίκησης Ανατολικής Αφρικής με έδρα την Αντίς Αμπέμπα, συμπεριλαμβανομένων και των αποικιακών στρατευμάτων, μαζί με αεροπορία και ναυτικό έφτανε τις 300.000 άνδρες. Από αυτούς οι 70.000 ήταν στρατιώτες του τακτικού ιταλικού στρατού. Υπήρχε σαφής υπεροχή σε πυροβολικό, πολυβόλα και άρματα μάχης. Οι Ιταλοί, χρησιμοποιώντας την αρχή των "περίκλειστων φρουρίων", είχαν εγκαταστήσει ισχυρές δυνάμεις σε όλη την χώρα, ελέγχοντας δρομολόγια και εδάφη τακτικής σημασίας. 

Έτσι η ιδέα του ανορθόδοξου πολέμου άρχισε να κερδίζει "έδαφος" στις σκέψεις των επιτελών και να πείθεται το στρατηγείο της Β. Αφρικής για την υλοποίηση άτακτου αγώνα σαν αρχική κίνηση, με σκοπό την πρόκληση φθορών στον αντίπαλο, την δημιουργία κινήματος αντιστάσεως κατά της ιταλικής κατοχής και τελικά την εκδίωξη του ιταλικού στρατού, με την εισβολή των τακτικών δυνάμεων σε τελικό στάδιο των επιχειρήσεων.

Αυτό θα γινόταν αρχικά, με την χρήση της Δυνάμεως Αμύνης του Σουδάν, ενός βρετανικού αποικιακού συντάγματος δηλαδή, των "Arbegnoch" (αντιστασιακών αιθιοπικών δυνάμεων) του Σελασιέ και μικρής εκστρατευτικής δύναμης των βελγικών αποικιακών στρατευμάτων του Κογκό, γνωστών  σαν "Force Publique". Σε δεύτερο χρόνο η ακολουθούσα δύναμη θα περιλάμβανε δύο ινδικές μεραρχίες που θα ενεργούσαν από Σουδάν στον βόρειο τομέα και από νότο (Κένυα)  άλλες τρεις αφρικανικές μεραρχίες.

Ο αυτοκράτορας Χαϊλέ Σελασιέ, καθήμενος με τον Βρετανό ταξίαρχο Στάνφορντ αριστερά, διοικητή των βρετανικών δυνάμεων στο Σουδάν και τον ταγματάρχη Γουίνγκεϊτ δεξιά, μετά την κατάληψη ιταλικού οχυρού εντός της Αιθιοπίας. (Πηγή)

Πρώτα έπρεπε να καταληφθεί μια έκταση της ιταλοκρατούμενης Αβησσυνίας, στην οποία θα εγκαθίστατο ο έκπτωτος αυτοκράτορας Χαϊλέ Σελασιέ, ώστε να αναπτερωθεί το ηθικό των υπόδουλων πατριωτών του, οι οποίοι ήταν αντίθετοι με την ιταλική κατοχή. Σαν τέτοια επιλέχθηκε η δυτική επαρχία Γκοτζάμ , που συνόρευε με το τότε (αποικιακό) αγγλικό Σουδάν. Στην συνέχεια, αφού θα εδημιουργούντο οι ευνοϊκές προϋποθέσεις, θα καταλαμβάνονταν και άλλα εδάφη με κατά προτεραιότητα την Αντίς Αμπέμπα, το σύμβολο της αυτοκρατορικής διοίκησης, στην οποία θα έμπαινε νικητής ο αυτοκράτορας Σελασιέ.

Ο κατάλληλος άνθρωπος για την οργάνωση ανταρτικού σώματος, βρέθηκε στο πρόσωπο του "ανορθόδοξου", "ανυπόφορου" και εκκεντρικού Βρετανού ταγματάρχη Όρντ Γουίνγκεϊτ.(Orde Wingate) (1903-1944)

Ο Γουίνγκεϊτ, αρχικά αξιωματικός του Πυροβολικού, ο οποίος  μετέπειτα τοποθετήθηκε στο Σώμα Πληροφοριών του βρετανικού (τότε αυτοκρατορικού) στρατού, είχε κάνει υπηρεσία  (1936-1938) στην βρετανική "Εντολή της Παλαιστίνης", (British Mandate of Palestine), δηλαδή στην βρετανική  Παλαιστίνη, όπως πιο κοινά αναφερόταν τότε η περιοχή του σημερινού Ισραήλ, την οποία είχε αναλάβει να κυβερνά η Μ. Βρετανία, μετά από την πτώση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, με εντολή της Κοινωνίας των Εθνών.

Είχε ήδη υπηρετήσει 5 χρόνια στο Σουδάν και είχε εμπειρία από το περιβάλλον του μουσουλμανικού κόσμου, αλλά και από την περιοχή της Μέσης Ανατολής. Στην Παλαιστίνη, εντυπωσιάσθηκε από την προσπάθεια των Ισραηλιτών για την δημιουργία του κράτους τους και θεώρησε τον αγώνα τους για ανεξαρτησία όχι μόνο απόλυτα δίκαιο, αλλά και ιερό καθήκον για την αυτονομία του "περιούσιου λαού". Έγινε ένθερμος υποστηρικτής της πολιτικής προσπάθειας των Ισραηλιτών και μάλιστα, προς αντιμετώπιση των Αράβων ανταρτών, που είχαν ήδη αρχίσει επιθέσεις εναντίον των Βρετανών και των Ισραηλιτικών κοινοτήτων, έπεισε την βρετανική στρατιωτική διοίκηση, για συγκρότηση ειδικών τμημάτων με εβραϊκό προσωπικό, υπό διοίκησιν Βρετανών αξιωματικών.

Ισραηλιτική Ειδική Ομάδα Νύκτας σε αναμνηστική φωτογραφία (Πηγή)

Έτσι, βοήθησε στην οργάνωση μονάδων της ισραηλίτικης πολιτοφυλακής "Χάγκανα" (Haganah)  και συγκρότησε και εκπαίδευσε δυνάμεις Ισραηλινών κομάντος, στις οποίες έδωσε τ' όνομα "Ειδικές Ομάδες Νύκτας" (Special Night Squads). Tους άνδρες αυτών των ομάδων, τους επέλεγε προσωπικά ο Γουίνγκεϊτ. Μέσα σ' αυτούς επιλέχθηκε και ο Μοσέ Νταγιάν.

Ήταν  μαχητές, που  αντιμετώπιζαν τους Άραβες αντάρτες εκείνης της εποχής, με την ίδια  ανταρτική μέθοδο. Οι συμπλοκές μεταξύ των αντιπάλων ήταν ανελέητες! "Ο θάνατός σου, η ζωή μου"! Αυτές οι Ειδικές Ομάδες, κτυπούσαν νύκτα και ενεδρευτικά τα αντίπαλα ανταρτικά αραβικά σώματα, που προσπαθούσαν να προκαλέσουν καταστροφές στον αγωγό πετρελαίων (Μοσούλη-Χάιφα) της Εταιρείας "Πετρέλαια Ιράκ" εντός της οποίας υπήρχαν και βρετανικά συμφέροντα. Οι ακρότητες όμως, όπως αναφέρεται, που διέπραξαν σε αραβικά χωριά κατά την διάρκεια εκκαθαριστικών επιχειρήσεων, δυσφήμησαν πολύ το όνομά τους, παρά την απόλυτη επιτυχία στην αποστολή τους. Ο Γουίνγκεϊτ, παρασημοφορήθηκε με το βρετανικό Μετάλλιο Διακεκριμένης Υπηρεσίας ( DSO) ενώ αποθεώθηκε από τους Ισραηλινούς, οι οποίοι σήμερα προς τιμήν του, έχουν δώσει σε μια πλατεία της  Ιερουσαλήμ το όνομά του, όπως και σε ένα ινστιτούτο Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού.

Ο Ταγματάρχης Γουίνγκεϊτ επιθεωρεί  ανταρτικό τμήμα της Δύναμης "Γεδεών" (Πηγή).

Αυτός λοιπόν ο αξιωματικός, επελέγη για να σχηματίσει ανταρτική δύναμη και να κτυπήσει του Ιταλούς στην Αβησσυνία! Με την υποστήριξη του στρατηγείου Μέσης Ανατολής του οποίου διοικητής ήταν τότε ο στρατηγός Γουέιβελ, πρώην διοικητής του Γουίνγκεϊτ στην Παλαιστίνη, οργάνωσε την "Δύναμη Γεδεών". Το όνομα το "δανείστηκε" από την Παλαιά Διαθήκη, εμπνευσμένος από την ιστορία του κριτή Γεδεών, που νίκησε τους Μαδιανίτες με τριακόσιους άνδρες.

Η ανταρτική δύναμη, στην πλήρη συγκρότησή της διέθετε:

• 50 Βρετανούς αξιωματικούς
• 20 Βρετανούς υπαξιωματικούς
• 800 εκπαιδευμένους στρατιώτες του Σουδάν
• 800 μερικώς εκπαιδευμένους στρατιώτες της Αιθιοπίας

Χωρίς υποστήριξη πυροβολικού και αεροπορίας διείσδυσε σε μεγάλο βάθος στην ιταλοκρατούμενη Αβησσυνία προκαλώντας χάος στις γραμμές συγκοινωνιών των Ιταλών και καταστρέφοντας με αιφνιδιαστικές καταδρομικές προσβολές εγκαταστάσεις τους. Λόγω της μακράς παραμονής του στην ενδοχώρα, χωρίς δυνατότητα ανεφοδιασμού, ακόμη και από τους φτωχούς αυτόχθονες, έπρεπε να μεταφέρει τις προμήθειές του αυτοδύναμα, ελπίζοντας και στην λεηλασία των ιταλικών εγκαταστάσεων. Για την μεταφορά τους χρησιμοποίησε καμήλες. Στο τέλος της εκστρατείας του, που διήρκεσε 6 εβδομάδες, αρχίζοντας την διείσδυσή του τον Ιανουάριο του 1941, είχαν χαθεί 15.000 καμήλες, λόγω του δύσβατου εδάφους και της ταλαιπωρίας που υπέστησαν!

Η τακτική που εφάρμοσε η Δύναμη "Γεδεών" ήταν η πολύ προσφιλής στον Γουίνγκεϊτ, καταδρομή την νύκτα. Χρησιμοποίησε ακόμη και μεγάφωνα για να εξαπατήσει τους αντιπάλους περί της "πολυπληθούς δύναμης" που είχε, αναγκάζοντάς τους σε φυγή ή παράδοση. (όπως είχε κάνει και Γεδεών με τις σάλπιγγες).

Καταδρομικά τμήματα δυνάμεως 50 ανδρών, προσέγγιζαν με αφάνεια και αθόρυβα τις θέσεις των Ιταλών μέχρι και σε απόσταση 10 μέτρων και εξαπέλυαν επίθεση με χειροβομβίδες και στη συνέχεια με ξιφολόγχη. Οι Ιταλοί από τα πολλαπλά χτυπήματα, υπερεκτιμώντας την πραγματική δύναμη των αντιπάλων τους, υποχωρούσαν.

Υπήρχαν όμως και έκτροπα. Σε κάποια φάση δύο λόχοι αυτοχθόνων της Δύναμης "Γεδεών" που είχαν αναλάβει την επίθεση εναντίον ιταλικών θέσεων, είχαν σύνθεση από δύο διαφορετικές φυλές, εχθρικές μεταξύ τους. Στον ένα λόχο ανατέθηκε η κάλυψη με πυρά της εφόδου του άλλου. Στην αρχή τα πράγματα πήγαν καλά. Κάπου στο μέσον της επιχείρησης, ο λόχος υποστήριξης με πυρά, αντί να βάλει κατά των Ιταλών άρχισε να κτυπάει τον λόχο της αντίπαλης φυλής, με αποτέλεσμα να γίνει μεγάλη σύγχυση και πρόκληση απωλειών! Να λοιπόν, που δεν ισχύει πάντα "ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου"!

Παρ' όλα αυτά, η Δύναμη "Γεδεών", πέτυχε του σκοπού της, και βοήθησε πολύ τις βρετανικές τακτικές δυνάμεις να εισβάλουν και να ανακαταλάβουν την Αβησσυνία από τους Ιταλούς. Ανάγκασε σε παράδοση 20.000 Ιταλούς. Συνενώθηκε με τις βρετανικές δυνάμεις που είχαν εισβάλει από Νότο, και εισήλθε μαζί με τον αυτοκράτορα Χαϊλέ Σελασιέ στην Αντίς Αμπέμπα.

Είσοδος στην Αντίς Αμπέμπα. Ο Γουίνγκεϊτ προηγείται έφιππος (Πηγή)

Τον Ιούνιο του 1941, η Δύναμη "Γεδεών" διαλύθηκε, τμήματα της ενίσχυσαν τις Περιπόλους Ερήμου, Μακράς Ακτίνας Δράσεως, της 8ης Στρατιάς του Στρατηγού Μοντγκόμερι. Ο Γουίνγκεϊτ, επέστρεψε Κάιρο και στη συνέχεια Αγγλία, προς ανακούφιση των επιτελών του Στρατηγείου Μ.Α., που απαλλάχθηκαν από τις ιδιοτροπίες του. Αλλά η γνώση του περί ανταρτοπολέμου και οι υπηρεσίες του, φάνηκαν χρήσιμες αργότερα στην Νοτιοανατολική Ασία όπου τον έστειλαν να οργανώσει τους Σίντιτς, τους "καταδρομείς της ζούγκλας"

Στην αναφορά του προς τον Γουέϊβελ ο Γουίνγκεϊτ έγραφε:

"Ανακεφαλαιώνοντας, προτείνεται να συγκροτηθεί μια δύναμη υψηλής μαχητικής ικανότητας, ικανή να αναπτύσσεται και να ενεργεί απομονωμένη και διαμοιρασμένη σε ανεξάρτητα συγκροτήματα...

.....να τις ανατίθενται αντικειμενικοί σκοποί πίσω από τις εχθρικές γραμμές, η επίτευξη των οποίων θα επηρεάζει αποφασιστικά την εξέλιξη της εκστρατείας (σ.σ. των επιχειρήσεων). Προς τούτο, για να επιτυγχάνει την αποστολή της, πρέπει (σ.σ.η ύπαρξή της) να περιλαμβάνεται μέσα σε ανάλογο  πολιτικό δόγμα, (σ.σ. επιχειρήσεων), σύμφωνο με τους σκοπούς του πολέμου."

Στο τέλος της όλης εκστρατείας, οι ιταλικές αποικιακές δυνάμεις των 300.000 ανδρών παραδόθηκαν, αφού είχαν σοβαρές απώλειες. Συνολικά από τον Ιανουάριο 1941 μέχρι και τον Απρίλιο 1941, είχαν απώλειες 61.000 ανδρών εκ των οποίων, 17.000 νεκροί, 25.000 τραυματίες και 19.000 αιχμάλωτοι. Οι υπόλοιποι αυτόχθονες διαλύθηκαν.

Αλλά και οι σύμμαχοι είχαν πολλές απώλειες! Κυρίως από ασθένειες Νεκροί στις μάχες 1.154, άρρωστοι 74.550! Απ' αυτούς 10.000 με δυσεντερία και 10.000 με ελονοσία. 744 νεκροί από την δεύτερη! Ένας"αστάθμητος" παράγοντας, που συνήθως ξεχνιέται, ειδικά όταν έχει περάσει μεγάλο διάστημα εμπειρίας σε πόλεμο!

Οι Ιταλοί έφυγαν τελικά; Όχι! Συνέχισαν με ανταρτοπόλεμο! Διατήρησαν ανταρτικές ομάδες μέχρι και το 1943! Πολέμησαν κάτω από ψυχωμένους αξιωματικούς, ελπίζοντας στην θριαμβευτική επιστροφή των συμπατριωτών τους ή των συμμάχων τους Γερμανών και Ιαπώνων! Και δημιούργησαν προβλήματα στα βρετανικά και λοιπά συμμαχικά στρατεύματα, μέχρι να τους εξαλείψουν τελικά, αφού η Ιταλία συνθηκολόγησε το 1943!

Μεγάλες μάχες, άγνωστες στους περισσότερους, διότι επισκιάστηκαν από άλλα γεγονότα του Μεγάλου Πολέμου! Αξίζει κάποια στιγμή να τις φέρνουμε στην επιφάνεια, για να μαθαίνουμε!


Ανιχνευτής

.

Η απόβαση της Νορμανδίας μέσα από εικόνες

Η Απόβαση της Νορμανδίας με κωδική ονομασία "Operation Overlord" ήταν η συμμαχική αποβατική ενέργεια στα παράλια της Γαλλίας, που έλαβε χώρα στις 6 Ιουνίου 1944, μέρα γνωστή και ως D-Day .

Αντικειμενικός σκοπός της απόβασης ήταν να δημιουργήσει ένα προγεφύρωμα από την Καν έως το Χερβούργο, μέσω του οποίου οι σύμμαχοι θα περνούσαν στρατεύματα από τη Μεγάλη Βρετανία στην ηπειρωτική Ευρώπη.

Η Μάχη της Νορμανδίας που ακολούθησε, τελείωσε στις 19 Αυγούστου 1944, όταν τα Συμμαχικά στρατεύματα πέρασαν το Σηκουάνα. Επικεφαλής του όλου εγχειρήματος ορίσθηκε ο Αμερικανός αρχιστράτηγος Ντουάιτ Αϊζενχάουερ.

Η αρχική επίθεση έγινε σε δυο φάσεις: Τη νύκτα 5/6 Ιουνίου 1944, δυο αμερικανικές αερομεταφερόμενες μεραρχίες και μια βρετανική, έπεσαν στα μετόπισθεν των Γερμανών, με σκοπό την εξασφάλιση των δρομολογίων από και προς τις ακτές αποβάσεως.

Με το πρώτο φως της 6 Ιουνίου (ώρα L: 06.30) ακολούθησε η αποβατική ενέργεια των Συμμαχικών δυνάμεων. Η διεξαγωγή της απόβασης απαίτησε τη μεταφορά στρατευμάτων και υλικού από την Αγγλία και την Ουαλία με μεταγωγικά αεροπλάνα και πλοία, καθώς και υποστήριξη πυρών από αέρα και θάλασσα. Συνολικά στις 6 Ιουνίου πάνω από 160.000 άνδρες διέσχισαν τα στενά της Μάγχης και πάτησαν τις Γαλλικές ακτές.

Έγιναν επίσης ναυτικές επιχειρήσεις αντιπερισπασμού και παρενόχλησης και εξασφαλίσθηκε η περιοχή αποβάσεως, προκειμένου να μην επέμβει το γερμανικό ναυτικό, ενώ η θάλασσα της Μάγχης αποναρκοθετήθηκε από τις γερμανικές νάρκες και ποντίστηκαν νέες. Στην επιχείρηση έλαβαν μέρος πάνω από τρία εκατομμύρια άνθρωποι, από τους οποίους οι 195.700 ήταν το προσωπικό των συμμαχικών πλοίων.

Η απόβαση έλαβε χώρα στη χερσόνησο Κοταντέν, στην ανατολική όχθη του ποταμού Ορν και στον κόλπο του Σηκουάνα, σε πέντε παραλίες με τα κωδικά ονόματα Gold Beach, Juno Beach, Omaha Beach, Sword Beach και Utah Beach. Θεωρήθηκε ότι ολοκληρώθηκε στις 30 Ιουνίου 1944, όταν πια είχε εδραιωθεί το προγεφύρωμα (Beachhead) των συμμάχων. Μέχρι τότε είχαν συνολικά μεταφερθεί 850.000 άνδρες, 148.000 οχήματα και 570.000 τόννοι προμηθειών στις γαλλικές ακτές από 7.000 πλοία, από τα οποία μόλις 59 βυθίστηκαν. Η αεροπορία έχασε 4.101 αεροσκάφη. Μέχρι τα τέλη Αυγούστου, τρία εκατομμύρια στρατεύματα βρίσκονταν στο γαλλικό έδαφος.

Οι απώλειες των συμμαχικών στρατευμάτων ανήλθαν συνολικά σε 209.672 άνδρες, από 6 Ιουνίου μέχρι τέλος Αυγούστου 1944, που αντιστοιχούν στο 10% των αποβιβασθέντων στρατευμάτων στην ξηρά. Από αυτούς 36.976 ήταν νεκροί, 153.475 τραυματίες και 19.221 αγνοούμενοι. Αν προσθέσουμε 16.714 αεροπόρους νεκρούς, τραυματίες και αγνοούμενους καυτά τη διάρκεια της επιχείρησης, το συνολικό ποσό απωλειών μάχης ανέρχεται στους 226.386 άνδρες.

Οι Γερμανοί απώλεσαν γύρω στους 400.000 με 450.000 άνδρες εκ των οποίων οι 200.000 ήταν αιχμάλωτοι πολέμου.

Στην απόβαση συμμετείχαν δύο ελληνικά πλοία του τότε βασιλικού πολεμικού ναυτικού, οι κορβέτες "Τομπάζης" και "Κριεζής", με πλήρωμα 155 ανδρών. Κυβερνήτης του πρώτου πλοίου ήταν ο πλωτάρχης Γεώργιος Παναγιωτόπουλος και του δεύτερου ο Δημήτριος Κιοσσές, μετέπειτα ναύαρχος και αρχηγός του Γεν. Επιτ. Ναυτικού.

Ο ύπαρχος του "Κριεζής" Γρηγόριος Παυλάκης τιμήθηκε το 2004 με τον τίτλο του Ιππότη της Τιμής της Γαλλικής Δημοκρατίας σε επετειακή τελετή που έγινε στη Γαλλία.

Αλλά ας αφήσουμε τις εικόνες να μιλήσουν, γιατί "μια εικόνα, χίλιες λέξεις"

Ο χάρτης επάνω, δείχνει τα σημεία επιβίβασης από τις αγγλικές ακτές και τις ακτές απόβασης στη Νορμανδία, κατά νηοπομπή. Φαίνεται χαρακτηριστικά ο συνδυασμός αλλά και ο συντονισμός των νηοπομπών εν πλω, για να καταλήξουν σε σειρές και αποβατικά κύματα στις προκαθορισμένες ακτές. Η απόβαση στη Νορμανδία, υπήρξε ίσως από τις λίγες, ευρείας κλίμακας διακλαδικές ή μικτές επιχειρήσεις του 2ου παγκόσμιου πολέμου. Η παράθεση επιτελείων όλων των κλάδων, η συγκρότηση μικτών επιτελείων και η λειτουργία τους, αποτέλεσαν τον προπομπό των μεταγενέστερων διακλαδικών επιχειρήσεων.

Χάρτης των ακτών απόβασης με περιοχές που κατέλαβαν τα συμμαχικά στρατεύματα κατά ημέρα αγώνα. Φαίνονται και οι διοικητές των στρατιών και των σωμάτων στρατού που συμμετείχαν. Επικεφαλής της ομάδας στρατιών, τέθηκε ο στρατηγός Μοντγκόμερι, ο νικητής του Ελ Αλαμέιν.

Οι συμμαχικές δυνάμεις που συμμετείχαν στην απόβαση κατανεμημένες κατά ακτή απόβασης. Οι Γάλλοι συμμετείχαν με 177 κομάντος-πεζοναύτες. (Marins-Commando)

Παρατηρητήριο στον Ατλαντικό. (Γερμανικά αρχεία)

Επιθεώρηση κωλυμάτων από τον στρατάρχη Ρόμελ (Γερμανικά αρχεία)

Σχηματική παράσταση της γερμανικής οχύρωσης στις ακτές του Ατλαντικού (Πηγή φωτογραφίας)

Το ατλαντικό τείχος αμύνης που κατασκεύασαν οι Γερμανοί από τις ακτές της Γαλλίας μέχρι και τη Νορβηγία.

Ινδοί στρατιώτες της "Λεγεώνας των Ελεύθερων Ινδών", έχουν εγκατασταθεί σε κάποιο από τα οχυρά του Ατλαντικού. Πολεμούσαν στο πλευρό των Γερμανών. Το μίσος τους για τους δυνάστες της πατρίδας τους,  αποικιοκράτες Βρετανούς, τους οδήγησε στην αγκαλιά των Ναζί.

Συγκέντρωση μέσων, εφοδίων και υλικών στις ακτές της Αγγλίας, πριν την απόβαση

Αρχίζει η φόρτωση υλικού και η επιβίβαση προσωπικού σε αρματαγωγά και άλλα αποβατικά σκάφη στην Αγγλία. Όλα φορτώνονται σύμφωνα με το σχέδιο απόβασης. Αυτά που θα βγουν πρώτα φορτώνονται τελευταία!

Ο βομβαρδισμός των ακτών αποβάσεως από θάλασσα και αέρα, προηγείται!

Βρετανοί αλεξιπτωτιστές ενημερώνονται για την αποστολή τους

 

Βρετανοί αρχηγοί ρίψεως  αλεξιπτωτιστών-ανιχνευτών, (pathfinders) συγχρονίζουν τα ρολόγια τους τη νύκτα της 5 Ιουνίου 1944 λίγο πριν την απογείωση τους, για την έναρξη της επιχείρησης "Tonga"

Οι Αμερικανοί αλεξιπτωτιστές έχουν ήδη επιβιβασθεί. Είναι τώρα η σειρά τους να μπουν στη μάχη. Η αποστολή τους είναι η εξασφάλιση δρομολογίων που οδηγούν στις ακτές και η παρεμπόδιση της πρόσβασης των γερμανικών ενισχύσεων προς αυτές.

Στάση στην πόρτα!

 

Η ρίψη!

Αυτά ήταν τα σκουτεράκια  αλεξιπτωτιστών κατά την αεραπόβαση

Η προσγείωση ενός αμερικανικού ανεμοπλάνου, ανάμεσα σε φιλειρηνικές αγελάδες

Τα αποβατικά στρατεύματα περιμένουν τη σειρά τους. Τα όπλα προστατευμένα από το θαλασσινό νερό.

Οι νηοπομπές πλέουν προς την περιοχή αποβάσεως. Από πάνω σύρονται τ' αερόστατα (ανακλαστήρες ραντάρ) που εμφάνιζαν παραπλανητικά στις γερμανικές οθόνες την εικόνα πλοίων 5000 τόνων

Μέσα στις αποβατικές ακάτους τις γνωστές ΑΒΑΚ! Η ακτή φαίνεται στο βάθος.

Τα πρώτα αμφίβια οχήματα των Αμερικανών πεζοναυτών

Απόβαση! Οι πρώτοι Βρετανοί.

Ακτή απόβασης "SWORD" (Ξίφος)

Ακτή απόβασης "JUNO"

Ακτή απόβασης "GOLD"

Ακτή απόβασης  "OMAHA"

Κατεύθυνση προς την ακτή! Η μάχη έχει αρχίσει!

Tα πρώτα κύματα έχουν ήδη βγει. Ακολουθούν οι εφεδρείες

Τα παράκτια κωλύματα δεν μπόρεσαν να ανακάμψουν την αποβατική ορμή, παρά τις σημαντικές απώλειες. Φωτογραφίες τραβηγμένες από τον πολεμικό ανταποκριτή Robert Capa.

Ο Robert Capa διάσημος φωτορεπόρτερ ήδη από τα χρόνια του Ισπανικού εμφύλιου πολέμου, βρίσκεται στα αποβατικά σκάφη με τους άντρες του 16ου συντάγματος πεζικού, που ήταν το δεύτερο αποβατικό κύμα που έφτασε στην ακτή Ομάχα της Νορμανδίας, εκείνο το πρωινό της 6ης Ιουνίου. Στην παραλία που την πρώτη μέρα της απόβασης έγιναν οι πιο σκληρές μάχες και οι σύμμαχοι είχαν τις περισσότερες απώλειες. (Πηγή)

Pointe du Hoc  Η μάχη των Αμερικανών Rangers στις απότομες απόκρημνες ακτές της Νορμανδίας.

Προηγήθηκαν οι ελεύθεροι αναρριχητές για να στήσουν τα σχοινιά για τους υπόλοιπους.

Rangers του 2ου Τάγματος, επιδεικνύουν μετά τη μάχη τις σχοινένιες σκάλες που χρησιμοποίησαν για να σκαρφαλώσουν στο Pointe du Hoc. (Πηγή)

D+2. Μονάδα αντικατάστασης των Rangers, έφτασε στο Pointe du Hoc. Η αμερικανική σημαία έχει απλωθεί για να δηλώνει τη θέση αμερικανικών στρατευμάτων προς αποφυγή προσβολής από φίλια πυρά. Οι πρώτοι Γερμανοί αιχμάλωτοι ανάμεσα από τα κατεστραμμένα παράκτια οχυρά  (Πηγή)

Ακτή απόβασης UTAH. Και από ψηλά!

Η ακτή εκκαθαρίστηκε για να βγουν οι εφεδρείες ανενόχλητες.

Εδώ όμως, ο αγώνας συνεχίζεται!  Προχωρείτε!

Αποβατικά σκάφη σχηματίζουν τεχνητό λιμενοβραχίονα για να διατηρούν τα νερά ήρεμα κοντά στην ακτή.

Πλωτές γέφυρες διευκολύνουν την αποβίβαση των ακολουθουσών δυνάμεων από τα πλοία προς την ακτή.

Αναπληρώσεις απωλειών! Άλλοι ενθουσιώδεις και άλλοι σκεπτικοί για το τι θα αντιμετωπίσουν!

Το Μηχανικό σε εργασία για την κατασκευή διαδρόμων πρόσβασης στο εσωτερικό της χώρας!

Πορεία προς τα ενδότερα της χώρας, για συνάντηση με τα τμήματα Α' Γραμμής

Η ακτή έχει μετατραπεί σε λιμάνι! Τα αερόστατα παρακολουθούν για τυχόν αεροπορική επίθεση των Γερμανών. Η ακτή αρχίζει να οργανώνεται σε βάση ανεφοδιασμού των μαχομένων στρατευμάτων. Η πρώτη περιοχή ΔΜ στην ξηρά.

Οι Γερμανοί επινόησαν αυτά τα πρώτα μη επανδρωμένα μίνι-άρματα που τα γέμιζαν εκρηκτικά και τα κατεύθυναν προς αντίπαλο για να εκραγούν. (Πηγή)

Γι' αυτούς ο πόλεμος τελείωσε. Κάποιοι φαίνονται ανακουφισμένοι!

Απώλειες Μάχης.  Περισυλλογή νεκρών.

ΚΙΧΝΕ! Γενική άποψη του 42ου Αμερικανικού ΚΙΧΝΕ. Αρκετοί ασθενείς περιμένουν περαιτέρω θεραπεία ή διαλογή. Η Φωτογραφία τραβήχτηκε στις αρχές Ιουνίου 1944 στη Νορμανδία. (Πηγή)

Ήταν κόλαση!

Αλεξιπτωτιστές της 101ης Αεραποβατικής Μεραρχίας, φωτογραφίζονται με μια χιτλερική σημαία που έπιασαν την ημέρα D, στις 6 Ιουνίου 1944. (Πηγή)

Όμως νικήσαμε!

Ανιχνευτής