Ζ' ΜΑΚ

Αναδημοσίευση από 31/7/2010

Γράφει ο Αντγος ε.α. Νικόλαος Λάζαρης, πρώτος διοικητής της μονάδας

Ήταν Πέμπτη, 29 Ιουλίου 2010, όταν παραβρέθηκα καλεσμένος, σε τελετή παράδοσης-παραλαβής διοικήσεως της Ζ’ Μοίρας Αμφιβίων Καταδρομών, της Ζ’ ΜΑΚ. Κάθε φορά που τύχαινε να επισκέπτομαι τη μονάδα, κάτι από τα παλιά μου ερχόταν στο μυαλό, αφού είμαι από τους πρώτους που την οργάνωσαν και τη λειτούργησαν.

Παραμένει έντονα στη μνήμη μου η πρώτη ημέρα! Ήταν μια ημέρα του Αυγούστου του 1996, που παρουσιάστηκα στις παλιές εγκαταστάσεις του στρατοπέδου, σαν διοικητής της μονάδας, ν' αναλάβω καθήκοντα. Είχα μαζί μου τη διαταγή συγκρότησης και τη σφραγίδα! Με περίμενε ο τότε υποδιοικητής στις παλιές εγκαταστάσεις του 480 ΤΔΒ σε ένα γραφείο με 2 πτυσσόμενα καθίσματα, ένα τραπέζι και ένα μαγνητικό τηλέφωνο! 

Θυμάμαι τους πρώτους συναδέλφους μου, άνδρες γεμάτους θέληση και ενθουσιασμό, η αφρόκρεμα των Καταδρομών, να προσπαθούν με όλες τους τις δυνάμεις, χωρίς ωράριο, να "στήσουν" τη νέα τότε μονάδα. Είχαμε πέσει όλοι "με τα μούτρα" στη δουλειά, με τη συναισθηματική πίεση μετά τα γεγονότα των Ιμίων και ξέροντας το βάρος της ευθύνης μας, να συγκροτήσουμε απ' την αρχή μία νέα επαγγελματική μονάδα.

Τη στρατολόγηση και την κατάταξη των νέων οπλιτών, ακολούθησε μία περίοδος εντατικής εκπαίδευσης. Ατέλειωτες ώρες σκληρής προπόνησης: σωματική αντοχή, πορείες, πάλη σώμα με σώμα, κολύμβηση, οπλομηχανήματα, ασκήσεις στην ξηρά, στη θάλασσα και στον αέρα. Οι βολές διαδέχονταν η μία την άλλη, με χιλιάδες φυσίγγια για τον κάθε εκπαιδευόμενο μαχητή, σε σημείο που όταν αργά το απόγευμα αφήναμε το πεδίο βολής, όλοι είχαμε καπνιά από τα αέρια του όπλου, στα πρόσωπα. Η εκπαίδευση γινόταν με τη μέθοδο της επιλογής. Όποιος δεν έκανε, έφευγε. 

Έτσι σταθερά και προοδευτικά, το τοπίο ξεκαθάρισε. Αυτούς που έφευγαν τους αντικατέστησαν άλλοι που έρχονταν και είδαμε όλοι μετά από διάστημα ενός χρόνου, μία νέα μονάδα να ξεπροβάλλει, διεκδικώντας ισάξια θέση ίσως και "ανώτερη", από τις άλλες Μοίρες Καταδρομών. Ποτέ δε συμφώνησα με τη λογική "Ποια Μοίρα είναι καλύτερη". Σε όσους με ρωτούσαν, απαντούσα ότι αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να είμαστε καλύτεροι από τον αντίπαλο και όχι από τους δικούς μας. Αλλά ξέρετε, πάντα υπήρχε και θα υπάρχει το στοιχείο του ανταγωνισμού. Καλό, αρκεί να είναι θεμιτό και καλοπροαίρετο.

Ακόμη θυμάμαι το "διαγωνισμό" που προκηρύξαμε ανάμεσα στους καταδρομείς για τη σχεδίαση ενός νέου εμβλήματος για τη μονάδα που κατέληξε σ' αυτό που έχει τώρα. Τους έβλεπα όλους στην εκπαίδευση ν' αλλάζουν, να μεστώνουν, ν' αποκτούν αυτοπεποίθηση, να εκτελούν βολές με σταθερό βλέμμα και χέρι, να μπαίνουν στις βάρκες χωρίς σκέψη για το νερό και το κύμα, να κινούνται το βράδυ σε νησιά σαν να είναι το σπίτι τους, να γίνονται τελικά μαχητές, άξιοι της εμπιστοσύνης μας, μαχητές που θα ήθελα να είχα στο πλευρό μου κατά τη μάχη.

Δε συζητώ για τα υλικά τους και τον οπλισμό τους! Ότι καλύτερο κυκλοφορεί στον κόσμο! Σημασία είχε όμως να είναι άριστοι χειριστές και το πετύχαμε. Δημιουργήσαμε τους "Κεραυνούς του Αιγαίου" που με απορία, εθνική ικανοποίηση και θαυμασμό έβλεπαν οι συνάδελφοι των άλλων μονάδων και κλάδων με τους οποίους συνεργαζόμασταν. Οι αξιολογήσεις από ειδικές επιτροπές και επιθεωρητές ήταν όλες με άριστο αποτέλεσμα.

Αυτά βγήκαν σε χρόνο δευτερολέπτων από το μυαλό μου εκείνη την ημέρα, ενώ έβλεπα τον παλιό διοικητή να παραδίδει στο νέο, με την παρουσία του προϊσταμένου τους διοικητή της Ταξιαρχίας. Δεν έχουν σημασία τα ονόματα, αλλά για μένα μετρούσε το ότι ήταν άνθρωποι με τους οποίους είχα συνεργαστεί και συνυπηρετήσει στο παρελθόν. Αξιωματικοί, κάποτε μαθητευόμενοί μου, αλλά τώρα καταξιωμένοι, έμπειροι, ικανοί να αντιμετωπίζουν τα δύσκολα, σεμνοί και άξιοι συνεχιστές των παραδόσεων των ειδικών δυνάμεων, αξιωματικοί, που με κάνουν να αισθάνομαι υπερήφανος γι' αυτούς.

Έβλεπα όμως και τους κομάντος, περιποιημένους στη στολή, καλογυμνασμένους, με βλέμμα γεμάτο αυτοπεποίθηση, να αποπνέουν μία αύρα σιγουριάς, σε όλους τους παριστάμενους σε βαθμό που κάποιος καλεσμένος, κοσμογυρισμένος καθηγητής του διεθνούς δικαίου και άλλων πολλών, να γυρίσει και να μου πει: "Οι Καταδρομείς μου δίνουν ηθικό, όταν τους βλέπω".  Εγώ είπα από μέσα μου "Οι κόποι μας δεν πήγαν χαμένοι".

Ο ιερέας πρώτος τίμησε και ευλόγησε την τελετή και πρόσεξα ότι υπήρχαν αντιπροσωπείες στελεχών από τη Σχολή Αλεξιπτωτιστών την Αεροπορία Στρατού και από όλους τους άλλους κλάδους των ενόπλων δυνάμεων με τους οποίους συνεργάζεται η μονάδα. Το χρώμα  της διακλαδικότητας είχε αρχίσει να γίνεται εμφανές. Η τελετή ήταν σεμνή, λιτή, και απέριττη, όπως ταιριάζει σε σεμνούς μαχητές. Βλέποντας όλα αυτά, μου ήλθε αβίαστα στο μυαλό, μία φράση του προγόνου μας Θουκυδίδη, του πατέρα για μένα, της στρατιωτικής ιστορίας: 

       

        " Όπου τιμούν τον θεό, ασκούνται στις πολεμικές τέχνες και σέβονται τους νόμους, όλα είναι πλήρη ελπίδων"

Αυτή  είναι η Ζ' ΜΑΚ! Η μονάδα που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από οποιαδήποτε άλλη παρόμοια μονάδα άλλων σύγχρονων στρατών. Ένα άριστο "εργαλείο" για κάθε δύσκολη στιγμή. Αρκεί ο "χειριστής" να ξέρει να το χρησιμοποιεί, αλλά και να το συντηρεί σωστά!

Οργάνωση ΖΡ και ΖΠ

(Αναδημοσίευση παλαιότερου άρθρου)

Πώς οργανώνεται μια ζώνη ρίψεως (ΖΡ) ή προσγειώσεως (ΖΠ), είναι από τα πρώτα που μαθαίνει ένας  καταδρομέας στην προχωρημένη εκπαίδευση. Ανιχνεύοντας μέσα στο διαδίκτυο, βρήκα μια παλιά αμερικανική εκπαιδευτική  ταινία που με συγκίνησε, γιατί είναι απ' αυτές που κάποτε έβλεπα και εγώ σαν εκπαιδευόμενος. Είναι το πρώτο βίντεο στη σειρά, παρακάτω.

Όχι ότι τα πράγματα άλλαξαν δραστικά ως προς την φιλοσοφία, σήμερα! Έχουν όμως εκμοντερνισθεί με σύγχρονα μέσα και έχουν εξειδικευθεί πολύ. Σήμερα θεωρείται αδιανόητο να ενεργείς νύκτα χωρίς διόπτρες νύκτας ή ΔΝΟ (Διόπτρες Νυκτερινής Όρασης), όπως τις αποκαλούν οι πιλότοι των ελικοπτέρων ή ΟΝΥΠΑΣ (Όργανα Νυκτερινής Παρατήρησης Σκόπευσης) όπως έχει επικρατήσει η σύντμηση στο στρατό ή Νυκτοσκόπια, όπως τα ονοματίζουν οι Ναυταίοι! Πού είναι η περισκοπική όραση* που μαθαίναμε πιο παλιά; Πιστεύω να συνεχίζουν να την μαθαίνουν οι νεότεροι. Τα σύγχρονα υλικά, καλά και χρήσιμα είναι, αλλά δεν μας "χαλάει" να ξέρουμε και τις κλασσικές μεθόδους! Τα μηχανήματα μπορεί να σε αφήσουν στη "μέση του πουθενά", για πολλούς και διαφόρους λόγους. Μετά τι κάνεις; Και δεν μιλάω στον αέρα! Μου είχε συμβεί κάμποσες φορές!

Το δεύτερο βίντεο περιγράφει  ακριβώς αυτό που έθιξα προηγουμένως, τη σύγχρονη νυκτερινή τακτική ενέργεια για εξασφάλιση ΖΠ. Εμπλέκονται όλα τα μέσα και το προσωπικό ειδικών επιχειρήσεων της αμερικανικής Πολεμικής Αεροπορίας: Τμήματα Ειδικής Τακτικής, ελικόπτερα ΜΗ-53Js, αεροσκάφη AC-130 με πυροβόλα και άλλα πολλά! Σε παλιά μου άρθρα είχα περιγράψει  για όλα αυτά, τα οποία έχουν βελτιωθεί σημαντικά. Το πιο ωραίο όμως είναι η εκτέλεση πραγματικών πυρών, πάνω από τα κεφάλια των ασκουμένων. Δείτε το και θα καταλάβετε τι εννοώ. Οι PJs της αμερικανικής ΠΑ, εκπαιδεύονται καλά και πιστεύω να συνεργάζονται πλέον με δικούς μας.

Ανιχνευτής

*Τον αμφιβληστροειδή χιτώνα του ματιού, τον αποτελούν δύο ειδών κύτταρα: τα κωνία και τα ραβδία. Τα κωνία δίνουν στο άτομο τη δυνατότητα να διακρίνει τα χρώματα, τα μεγέθη και τις μεγάλες αντιθέσεις. Απαιτείται μεγάλη ποσότητα φωτός, για να ενεργοποιηθούν γιατί είναι τυφλά όταν το φως είναι λίγο.Τα κωνία συγκεντρώνονται, σε ευθεία γραμμή, πίσω από το φακό του ματιού και λιγοστεύουν προοδευτικά απ' το κέντρο προς τα σύνορα (όρια) της περιοχής. 

 Τα ραβδία παράγουν χημική ουσία, που είναι γνωστή σαν οπτική πορφύρα, η οποία τα ενεργοποιεί στο σκοτάδι ή σε περιόδους ελαττωμένου φωτισμού. Τα ραβδία κάνουν το άτομο ικανό να διακρίνει το μαύρο, το άσπρο με τις σκιές του γκρίζου, όπως και να διακρίνει και το γενικό περίγραμμα ενός αντικειμένου. Τα περισσότερα από τα ραβδία βρίσκονται σ' εκείνη την περιοχή του αμφιβληστροειδή που βρίσκεται γύρω απ' την περιοχή των κωνίων και μερικά απ' αυτά βρίσκονται και μέσα σ' αυτή. 

 Η αποδοτική χρησιμοποίηση των ματιών κατά τη διάρκεια της νύχτας απαιτεί την εφαρμογή των αρχών της νυχτερινής όρασης, που είναι: Η προσαρμογή στο σκοτάδι, η έκκεντρη όραση και η επισκόπηση. Η εφαρμογή όλων αυτών, συνιστούν την νυκτερινή περισκοπική όραση!

Προσαρμογή στο σκοτάδι σημαίνει εξοικείωση των ματιών στην παρατήρηση κάτω από συνθήκες περιορισμένης ορατότητας. Απαιτείται περίπου μισή ώρα (30') για τα ραβδία, για να παράγουν αρκετή οπτική πορφύρα για να αρχίσουν να ενεργούν κι έτσι να γίνει το άτομο ικανό να διακρίνει τα αντικείμενα στο αμυδρό φως. Αυτό μπορούμε επίσης να το πετύχουμε με την παραμονή του ατόμου σε περιοχή φωτισμένη από κόκκινο φως ή με τη βοήθεια κόκκινων γυαλιών που φοράει το άτομο για 20' και στη συνέχεια τα βγάζει και παραμένει για 10' στο σκοτάδι για να έχει το χρόνο η κόρη του ματιού να διασταλεί. 

 Έκκεντρη όραση είναι η τεχνική διατηρήσεως της προσοχής συγκεντρωμένης σε ένα αντικείμενο, χωρίς όμως να το βλέπουμε απευθείας.Την ημέρα κάποιος βλέπει στην ευθεία ένα αντικείμενο και η εικόνα σχηματίζεται πάνω στην περιοχή των κωνίων. Η περιοχή όμως των κωνίων δεν είναι ευαίσθητη τη νύχτα, γι' αυτό πρέπει να βλέπει κάποιος λίγο αριστερά, δεξιά, πάνω ή κάτω απ' το αντικείμενο, οπότε η εικόνα σχηματίζεται πάνω στην περιοχή των ραβδίων που είναι ευαίσθητη στο σκοτάδι. 

 Επισκόπηση είναι η χρησιμοποίηση της έκκεντρης οράσεως για την παρατήρηση μιας περιοχής ή ενός αντικειμένου.

Όταν η παρατήρηση γίνεται με τα ραβδία κύτταρα, η οπτική πορφύρα που χρησιμοποιούν, προκαλεί, εξαιτίας φυσικής αλλοιώσεως, συσκότιση για 4 έως 10 δεύτερα, οπότε και το αντικείμενο που παρατηρούμε εξαφανίζεται. Όταν συμβεί κάτι τέτοιο πρέπει να αλλάξει λίγο η θέση των ματιών, έτσι που να χρησιμοποιήσουν νέα οπτική πορφύρα. Γι' αυτό τα μάτια κινούνται γύρω από το στόχο με μικρές απότομες και ακανόνιστες κινήσεις ενώ η προσοχή συγκεντρώνεται πάνω στον στόχο, χωρίς όμως να τον βλέπουν στην ευθεία. 

Τέλος πρέπει τα μάτια στη διάρκεια της κινήσεως τους να σταματούν για μερικά δευτερόλεπτα σε κάθε διαδοχικό σημείο παρατηρήσεως, αφού δεν μπορούν να βλέπουν όταν κινούνται. Η όραση τη νύχτα καταστρέφεται γρήγορα, αν δυνατό φως μπει μέσα στο μάτι. Αν είναι αδύνατο να το αποφύγουμε αυτό, όπως όταν πρέπει να μπει κάποιος σε κάποια φωτιζόμενη περιοχή ή να παρατηρήσει προσωρινά φωτιζόμενη περιοχή, τότε πρέπει να κλείσει και να σκεπάσει το ένα μάτι, για να διατηρήσει το μάτι αυτό την ικανότητα του να βλέπει στο σκοτάδι.

 Όταν το φως απομακρύνεται ή όταν εγκαταλείπεται η φωτιζόμενη περιοχή, τότε η ικανότητα για νυχτερινή όραση, που έχει διατηρηθεί στο μάτι που προφυλάξαμε, κάνει το άτομο ικανό να δει μέχρι και το άλλο μάτι να προσαρμοστεί πάλι στο σκοτάδι.

(ΕΕ 7-4, Ατομική Τακτική  Έκπαίδευση)

Όπως στρώσεις ...θα κοιμηθείς!

 (Αναδημοσίεση παλαιότερου άρθρου)

Υπνόσακκος με μανίκια κατάλληλος για στατικές αποστολές 

"Όπως στρώσεις θα κοιμηθείς" λέει η παροιμία και είναι αλήθεια! Φέρνοντας στο νου όλες τις φορές που έπρεπε να ετοιμάσω κατάλυμα έξω για ύπνο με χειμερινές συνθήκες, ξεχωρίζω μετά από πολλά χρόνια αυτές που πραγματικά με έκαναν να ζοριστώ, όντας αμάθητος και άπειρος. Το κρύο δεν με άφηνε να κοιμηθώ! Και τα πρωινά, όσοι από μας έκαναν το λάθος να αφήνουν τ' άρβυλα έξω από το σκηνάκι, έπρεπε πρώτα να τα ..κατουρήσουν για να μαλακώσουν και να βάλουν τα πόδια τους μέσα! Σκηνές απείρου ...κάλλους και οσμής!

Τελικά η εκπαίδευση και η τριβή, με έκανε πλέον να κάνω την προετοιμασία τυποποιημένα και να μπορώ να εξασφαλίζω λίγες ώρες ζεστού ύπνου πριν να συνεχίσω με τα .. δύσκολα! Το να παραμένεις ζεστός όταν κοιμάσαι είναι μεγάλη υπόθεση και πιστεύω ότι με καταλαβαίνουν αυτοί που έχουν ίδια εμπειρία.

Ας μιλήσουμε λίγο για το θέμα του ύπνου στο ύπαιθρο και την χρήση  τυποποιημένων υλικών ανάλογων με αυτά που χορηγούνται στο στρατό. Είναι γνωστό ότι ένα μεγάλο μέρος του όγκου του φόρτου ενός στρατιώτη, διατίθεται για τα υλικά του ύπνου. Και αυτό γιατί η ανάπαυση ενός μαχητή  παίζει μεγάλο ρόλο στην διατήρηση της μαχητικής του ικανότητας.

Ο σύγχρονος υπνόσακος (sleeping bag)  του ελληνικού στρατού,  έχει προδιαγραφές για θερμοκρασία μέχρι και -20 βαθμούς, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα κοιμηθείς άνετα σε τέτοια θερμοκρασία. Οριακά δεν θα κρυώσεις, αλλά μάλλον θα αισθάνεσαι άβολα. Υπολόγιζε γύρω στους -10, για κάπως άνετο ύπνο.  Καλός υπνόσακος, αλλά το βασικό του μειονέκτημα είναι ο όγκος του και εν μέρει και το βάρος του.

Σε τέτοιες  θερμοκρασίες κάτω από το μηδέν ή χαμηλότερες αν τύχει, χρειάζεται να έχεις επί πλέον κάλυμμα ή 2 τέτοιους υπνόσακους, τον ένα μέσα στον άλλο ή κουβέρτα(ες). Δηλαδή αρχίζεις και φορτώνεσαι περισσότερο βάρος, αν μιλάμε για χιόνια. Αλλιώς, θα πρέπει να έχεις έναν πιο κατάλληλο υπνόσακο, που να κάνει για πολύ χαμηλές, πολικές θα έλεγα, θερμοκρασίες .

Υπάρχουν στο εμπόριο διάφορες μάρκες υπνόσακων που και μεγάλης αντοχής είναι και σε χαμηλές θερμοκρασίες σε κρατούν ζεστό, και μικρό όγκο έχουν συσκευασμένοι. Στις ειδικές δυνάμεις ξέρω πολύ καλά ότι έχουν ειδικά υλικά μέσα στα οποία συμπεριλαμβάνεται και τέτοιος υπνόσακος.

Αλλά δεν αρκεί μόνο ο υπνόσακος. Θα πρέπει ν' ακολουθείς και κάποιους βασικούς κανόνες, αν θέλεις να κοιμάσαι ζεστά σε οποιεσδήποτε συνθήκες και να μην υποφέρεις, όπως αυτοί στην φωτογραφία.  Κανόνες που βγαίνουν από την εμπειρία.

Συλλογή υλικών ύπνου

Η συλλογή υλικών ύπνου περιλαμβάνει το υπόθεμα ή υπόστρωμα, τον υπνόσακο, την εσωτερική επένδυση  του υπνόσακου και το εξωτερικό κάλυμμα του υπνόσακου ή/και ένα bivy bag.

Υπόθεμα από αφρολέξ

Το υπόθεμα είναι ένα σημαντικό υλικό για έναν καλό ύπνο. Σε κρατάει ζεστό και λειτουργεί σαν μονωτικό του υπνόσακου  από το παγωμένο έδαφος ή το χιόνι και την υγρασία.

Αυτοφούσκωτο υπόθεμα

Εδώ χρειάζεται ένα παχύ υπόθεμα είτε από αφρολέξ ή ένα αυτοφούσκωτο υπόθεμα, που αποτελεί θα έλεγα την τελευταία τεχνολογία στα υποθέματα. Μπορούν να πακεταριστούν καταλαμβάνοντας πολύ μικρό όγκο σε σχέση με τα κλασσικά αφρολέξ, ενώ ανοιγόμενα οι εσωτερικές τους κυψέλες γεμίζουν αέρα ο οποίος εγκλωβίζεται και φουσκώνουν, επιτρέποντας έναν άνετο ύπνο. Με μια βαλβίδα μπορείς να ρυθμίσεις τον παραμένοντα αέρα μέσα σ' αυτά.

Ο υπνόσακος πρέπει να είναι εύκολος στο χειρισμό και βέβαια μεγάλης αντοχής, χωρίς πολλά φερμουάρ για να μη φεύγει η θερμότητα από μέσα εύκολα. Από την άλλη πλευρά θα πρέπει το φερμουάρ ν' ανοίγει και από μέσα πολύ γρήγορα, σε κατάσταση ανάγκης. Προτιμότερο είναι να έχει συνθετικό μονωτικό γέμισμα από πούπουλα, αν και τα τελευταία θεωρούνται καλύτερα για τη ζέστη. Το συνθετικό όμως, αν τυχόν βραχεί στεγνώνει πιο εύκολα και είναι μεγαλύτερης αντοχής.

Συσκευασμένος υπνόσακος 23 Χ 12 εκατοστά που όταν ανοίγει, έχει διαστάσεις 210 Χ 65 εκατοστά (Πηγή)

Οι σύγχρονοι υπνόσακοι είναι αδιάβροχοι και διαθέτουν γέμισμα που αντέχει στο νερό ώστε να  μπορούν να χρησιμοποιηθούν και σε πολύ υγρά περιβάλλοντα. Το μεγάλο τους πλεονέκτημα είναι ο πολύ μικρός όγκος που έχουν, όταν τυλιχθούν και συσκευαστούν. Είναι σαν ένα κουτί ξηράς τροφής 4β. Για όσους ξέρουν αντιλαμβάνονται αμέσως τι μεγάλη εξοικονόμηση χώρου έχεις στο μπέργκιν σου.

Σημείο προσοχής είναι το μέγεθός του ώστε να μπορείς να χωράς άνετα, χωρίς να ζορίζεσαι για να μπεις με αποτέλεσμα να τον σκίσεις κάποια στιγμή, ή να χαλάσεις το φερμουάρ, και να μην μπορείς πλέον να ζεσταθείς.

Εξ' ίσου σημαντική είναι η εσωτερική επένδυση του υπνόσακου που θα πρέπει να διαπνέει και να είναι υδροαπωθητική. Δηλαδή να αφήνει την υγρασία που προκαλείται από το σώμα μας να βγαίνει αφήνοντας στεγνό το χώρο και να εμποδίζει αντίστροφα υγρασία να μπαίνει μέσα. Το να κοιμηθείς και να σηκωθείς το πρωί βρεγμένος, είναι ό,τι το χειρότερο μπορεί να σου συμβεί στο πολύ κρύο ή μέσα στα χιόνια. Μια κατάλληλη επένδυση θα μαζέψει την υγρασία του ύπνου έξω και μόλις σηκωθείς και την τινάξεις, η υγρασία που θα έχει παγώσει, θα φύγει με τη μορφή νιφάδων χιονιού. αν είσαι σε περιβάλλον με αρνητική θερμοκρασία.

Mummy sleeping bag  για ισχυρό ψύχος

Κυκλοφορούν και κουβέρτες τύπου fleece, αλλά η εμπειρία  μου έχει δείξει ότι δεν κάνουν για μέσα στον υπνόσακο διότι στον ύπνο κουβαριάζονται και δεν σε καλύπτουν σωστά. Το καλύτερο είναι να έχεις ένα λεπτό υπνόσακο από τέτοιο υλικό και να τον προσαρμόζεις εσωτερικά του κανονικού sleeping bag. Με την σωστή εσωτερική επένδυση του υπνόσακου πάντως, είσαι καλυμμένος.

Bivy bag. Ένα από τα πολλά που κυκλοφορούν στην αγορά

Τέλος έχοντας μαζί σου ένα κάλυμμα του υπνόσακου ή ακόμη καλύτερα ένα bivy bag, αυξάνεις τα όρια προστασίας σου από το κρύο μέχρι και 10 βαθμούς! Ειδικότερα στην περίπτωση του bivy bag, που στην ουσία είναι μια ατομική σκηνή, το υπόθεμα δεν γλιστράει κάτω από το σώμα σου και ο υπνόσακος μένει πάντα στεγνός.

Η προετοιμασία για ύπνο

Μόλις φτάσεις στο καθορισμένο σημείο διανυκτέρευσης, θα πρέπει να ετοιμάσεις τα .. στρωσίδια σου για να μπορείς να κοιμηθείς όσο το δυνατόν πιο άνετα. Κατ' αρχήν τοποθετείς το bivy bag σου ή στήνεις τη σκηνή σου μαζί με το "ζευγάρι¨σου ή την ομάδα σου, σε έδαφος που δεν θα σε κάνει γλιστράς. Στη συνέχεια απλώνεις το υπόθεμά σου και πάνω απ' αυτό ανοίγεις τον υπνόσακό σου τινάζοντάς τον ώστε να φουσκώσει με αέρα και να γίνει όσο το δυνατόν πιο ..αφράτος, πριν να μπεις μέσα. Έτσι η θερμοκρασία θα διατηρηθεί καλύτερα. Στο κεφάλι συνήθως τοποθετούμε το μπέργκιν μας, αλλά αυτό εξαρτάται από το χώρο που έχεις.

Δεν κοιμόμαστε ποτέ με τα ρούχα τα οποία φοράμε κατά τη διάρκεια της όποιας δραστηριότητας εκτελούμε. Τα βγάζουμε και τα τοποθετούμε ανάμεσα στον υπνόσακο και στο υπόθεμα, στην πλάτη μας δηλαδή, με τρόπο που δεν θα μας ενοχλεί. Έτσι μόλις σηκωθούμε, θα τα φορέσουμε ζεστά ενώ παράλληλα βελτιώνουμε την μόνωση στην πλάτη μας. Άλλοι τα διπλώνουν και τα κάνουν μαξιλάρι. Άλλοι προτιμούν να τα χώνουν στον υπνόσακο, αλλά δεν το συνιστώ. Θυμηθείτε τι έλεγα προηγουμένως περί υγρασίας. Εκτός του ότι μπορεί να είναι λερωμένα και έτσι λερώνεις και το εσωτερικό του υπνόσακου,

Με τι ρούχα μένουμε για να κοιμηθούμε; Είναι μια καλή ερώτηση που θέλει και μια καλή απάντηση. Εμπειρικά θα έλεγα ότι:

• Σε θερμοκρασίες περιβάλλοντος από +15 έως και -5 βαθμούς μπορεί κάποιος άνετα να κοιμηθεί με τα εσώρουχα φανελάκι κοντομάνικο και σορτσάκι.
• Σε θερμοκρασία από -5 έως -20 βαθμούς φοράμε εσωτερική επένδυση ή  θερμοεσώρουχα και κάλτσες
• Σε θερμοκρασίες χαμηλότερες από -20 βαθμούς θα χρειαστεί ίσως και ένα fleece άνω και κάτω με παρόμοιες κάλτσες 

Επιπλέον δεν πρέπει να ξεχνάμε το κεφάλι μας και το λαιμό μας. Ένας σκούφος fleece τύπου μπαλακλάβα θα προστατέψει πολύ καλά στη διάρκεια του ύπνου, ή ακόμη και ένα κασκόλ.

Προσοχή! Δεν χρειάζεται υπερβολικό ντύσιμο για ύπνο, που μπορεί να μας προκαλέσει στο τέλος εφίδρωση.

Τα πόδια μας πρέπει να είναι στεγνά. Γι' αυτό, πριν φορέσουμε στεγνές κάλτσες, τα τρίβουμε με πούδρα ταλκ ώστε να απορροφηθεί οποιοδήποτε ίχνος υγρασίας. Το ταλκ τα προστατεύει από μύκητες και από την κακοσμία.

Τα άρβυλα δεν θα τα βγάλουμε βέβαια ...έξω εκτεθειμένα στο κρύο, αλλά  τα τοποθετούμε κάτω από τον υπνόσακο στο ύψος των γονάτων μας,  ώστε να διατηρούνται και αυτά ζεστά.

Για να βελτιώσουμε την κατάσταση μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε  και μέσα στον υπνόσακο κυρίως στα πόδια και χημικές ατομικές θερμοφόρες μιας χρήσεως ή επαναλειτουργούμενες χημικές ή  ηλεκτρικές επαναφορτιζόμενες ή με μπαταρίες, ανάλογα με την προτίμησή που έχουμε. Στο εμπόριο κυκλοφορούν πολλά είδη.

Για παράδειγμα επειδή είμαι λίγο ..παλιός, χρησιμοποιώ εδώ και πολλά χρόνια ατομική θερμάστρα τύπου ΖΙΡΡΟ. Την άναβα την κρατούσα στο σώμα μου όσο βρισκόμουν έξω και όταν ετοιμαζόμουν για ύπνο, την έβαζα μέσα στο sleeping bag για ζέστη και στη συνέχεια την ..έπεφτα και εγώ. 

Ατομική θερμάστρα

Μπορεί έξω να έκανε χαλασμό από κρύο και αέρα, αλλά τις λίγες ώρες  του ύπνου τις εκμεταλλευόμουν πολύ καλά. Κρατάει ζέστη άμα το φουλάρεις  με καύσιμο, 10 με 12 ώρες.

Αυτό που πρέπει να συγκρατήσουμε είναι ότι ο υπνόσακος δεν αναπτύσσει θερμοκρασία. Απλά διατηρεί τη θερμοκρασία του σώματός μας. Επομένως όσο καλύτερα είναι μονωμένος, τόσο περισσότερη ζέστη θα κρατήσει.

Μια άλλη εμπειρική μέθοδος για το ζέσταμα είναι με τη χρήση ζεστών πετρών ή ζεστού νερού , εφόσον μπορούμε ν' ανάψουμε φωτιά χωρίς να υπάρχει περιορισμός. κοντά στη φωτιά βάζουμε πέτρες στο μέγεθος της γροθιάς μας για να ζεσταθούν. Στη συνέχεια τις τοποθετούμε μέσα σε μια κάλτσα και την χώνουμε στον υπνόσακο να ζεστάνει. Ή μπορούμε να ζεστάνουμε νερό, να το βάλουμε σε πλαστικό μπουκάλι που να βιδώνει καλά για να μη χύνεται νερό και πάλι τυλιγμένο με κάλτσα ή κουκούλα, να το βάλουμε μέσα στον υπνόσακο για θέρμανση μέχρι να κοιμηθούμε.

Μέσα στον υπνόσακο, θα πρέπει να μπαίνουμε χορτάτοι, στεγνοί και ζεστοί, αν θέλουμε να κοιμηθούμε καλά. Σε περίπτωση που αισθανόμαστε λίγο κρύο, δεν φοράμε περισσότερα ρούχα, όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, αλλά είναι προτιμότερο να ρίχνουμε το τζάκετ μας πάνω από τον υπνόσακο.

Η ατομική  προετοιμασία

Βασική αρχή είναι να είμαστε πάντα ενυδατωμένοι. Δηλαδή να πίνουμε νερό. Σε κρύες καιρικές συνθήκες το σώμα μας χρειάζεται πολύ νερό, καθώς οι πνεύμονές μας χάνουν πολύ υγρασία προσπαθώντας να ζεστάνουν τον κρύο και ξηρό αέρα του περιβάλλοντος.  Κατά μέσο όρο χρειαζόμαστε 2 με 4 λίτρα νερό την ημέρα, εφόσον καταβάλουμε και μεγάλη σωματική προσπάθεια.

Πριν από τον ύπνο,  αποφεύγουμε καφέδες, αλκοόλ και τσιγάρα. Η καφεΐνη είναι διουρητική και θα προκαλέσει απώλεια υγρών κατά τη διάρκεια του ύπνου μέσω της ούρησης. Το αλκοόλ, αν και φαινομενικά δημιουργεί το αίσθημα της ζέστης, στην πραγματικότητα προκαλεί διαστολή των αγγείων που έχει σαν αποτέλεσμα την γρήγορη απώλεια θερμότητας του σώματος. Η νικοτίνη είναι πολύ ισχυρή αγγειοσυσταλτική ουσία, που προκαλεί μείωση της ροής του αίματος στ' άκρα του σώματος και επιταχύνει περιπτώσεις κρυοπαγημάτων.

Θα πρέπει να τρώμε ένα ζεστό φαγητό που θα χρησιμοποιηθεί από τον οργανισμό μας σαν "καύσιμο" διατήρησης της θερμοκρασίας μας στο κρύο. Επιπλέον μπορούμε να έχουμε ξηρά τροφή με υψηλή θερμιδική αξία, όπως είναι οι σοκολάτες, οι σταφίδες κλπ. Αυτά μας δίνουν ακόμη περισσότερες θερμίδες για το κρύο.

Επίσης πριν πέσουμε για ύπνο, καλό είναι, αν οι συνθήκες το επιτρέπουν, να κάνουμε μερικές σωματικές ασκήσεις για να ζεσταθεί το σώμα μας και να διατηρηθεί αυτή η θερμοκρασία και μέσα στον υπνόσακο.  Και κάτι ακόμη! Θα πρέπει να έχουμε τελειώσει με τις σωματικές μας ανάγκες, γιατί είναι πολύ  ..άβολο να σηκώνεσαι μέσα στο κρύο ή και στο σκοτάδι, για να πας για ..ψηλό ή το χειρότερο, για ...χοντρό! Πάει ο ύπνος ...περίπατο!

Που θα κάνουμε τις σωματικές μας ανάγκες; Εξαρτάται από την κατάσταση. Αν είναι τακτική κατάσταση υπάρχουν συγκεκριμένες διαδικασίες για την αποφυγή  εγκατάλειψης ιχνών. Αν είναι απλή διαβίωση στο βουνό και πάλι καθορίζεται ένα συγκεκριμένο σημείο του χώρου διανυκτέρευσης γι' αυτό.

 Κατά την διάρκεια του ύπνου

Όταν κοιμόμαστε, θα πρέπει το κεφάλι μας να βρίσκεται έξω από τον υπνόσακο, ώστε η εκπνοή μας να γίνεται ελεύθερα στον αέρα. Αν χώσουμε το κεφάλι μας μέσα, τότε με την εκπνοή, θα μουσκέψει από την υγρασία όλος ο υπνόσακος και αυτό δεν το θέλουμε!

Αν  αρχίσουμε να ζεσταινόμαστε, ανοίγουμε λίγο το φερμουάρ για να πάρουμε αέρα, ή βγάζουμε το σκούφο. Αντίθετα αν αισθανθούμε κρύο ρίχνουμε το τζάκετ πάνω  από τον  υπνόσακο και μαζεύουμε πιο σφικτά την κουκούλα  του υπνόσακου γύρω από το κεφάλι μας για να περιορίσουμε τον κρύο αέρα να μπαίνει μέσα. Καλό είναι να έχουμε δίπλα μας κάτι φαγώσιμο με πολλές θερμίδες, ώστε να αναπληρώσουμε τις χαμένες από το κρύο. Σταφίδες είναι μια πολύ καλή λύση, χωρίς να αποκλείω και δημητριακά. Μετά από αυτό το γρήγορο μικρογεύμα, θα δείτε αμέσως να αισθάνεστε καλύτερα και θα συνεχίσετε πιο ήρεμα τον ύπνο.

Αν τελικά σας έλθει να ουρήσετε, παρά την ..απεγνωσμένη προσπάθεια να συγκρατήσετε την ανάγκη σας μέχρι την ώρα της έγερσης, υπάρχει μια κάποια λύση, εκτός από το να σηκωθείτε μέσα στο κρύο για να πάτε προς ..νερού σας. Αρκεί να είστε προετοιμασμένοι γι' αυτό! Η λύση ονομάζεται ουροσυλλέκτης, ή πιο εκλαϊκευμένα .."κατουρομπούκαλο" !

Ένα πλαστικό μπουκάλι με ευρύ στόμιο και με καπάκι που βιδώνει καλά. Κυκλοφορούν τέτοια μπουκάλια στο εμπόριο  με χυμούς ή άλλα αναψυκτικά. Μαρκάρετε το μπουκάλι με φωσφορίζουσα ταινία ώστε να το διακρίνετε εύκολα στο σκοτάδι και βάλτε το στο σακίδιο. Όταν κοιμάστε, έχετέ το κάπου δίπλα σας εύχερο,  ώστε όταν σας έλθει πιεστικά η ανάγκη το παίρνετε και το γεμίζετε.

 Είναι αυτονόητο ότι αμέσως μετά θα πρέπει να το βιδώνετε καλά και να το τοποθετείτε σε σημείο όπου δεν θα το βρείτε παγωμένο όταν σηκωθείτε μετά από κάποιες ώρες! Έτσι θα μπορείτε να το αδειάσετε, αν η .."τακτική κατάσταση" το επιτρέπει. Εξ' άλλου, αν αποβάλουμε τα ούρα, διευκολύνουμε και τον οργανισμό μας να εξοικονομήσει ενέργεια για θερμότητα, αφού δεν θα έχει και την υποχρέωση να θερμαίνει τα ούρα μέσα στην ουροδόχο κύστη μας, γιατί αυτό κάνει!

Δεν θέλω να παρακάμψω και την αντιμετώπιση της ίδιας περίπτωσης για γυναίκες! Υπάρχουν ειδικά υλικά ούρησης για τις γυναίκες για τέτοιες περιπτώσεις.

Ένας μικρός φακός τύπου LED είναι απαραίτητος σε πρώτη ζήτηση ειδικά μέσα στη νύκτα, ή ένα χημικό κερί που διαρκεί κάποιες ώρες έτοιμο για χρήση κάτω από το τζάκετ για να μη φαίνεται άσκοπα, αν δεν θέλουμε να φαίνεται φως.

Πιστεύω να κάλυψα αρκετά σημεία, για όσους δεν έχουν ζήσει αρκετά τέτοιες εμπειρίες. Καλές εξορμήσεις!

Ανιχνευτής

Καλές Γιορτές

 

Δεκεμβριανά 1944

»Ἡ Διχόνια, ποὺ βαστάει

ἕνα σκῆπτρο ἡ δολερὴ

καθενὸς χαμογελάει,

πάρ᾿ το, λέγοντας, κι ἐσύ.

»Κειὸ τὸ σκῆπτρο ποὺ σᾶς δείχνει,

ἔχει ἀλήθεια ὡραῖα θωριά·

μὴν τὸ πιᾶστε, γιατὶ ρίχνει

εἰσὲ δάκρυα θλιβερά.

»Ἀπὸ στόμα ὅπου φθονάει,

παλικάρια, ἂς μὴν ῾πωθῇ,

πῶς τὸ χέρι σας κτυπάει

τοῦ ἀδελφοῦ τὴν κεφαλή.

»Μὴν εἰποῦν στὸ στοχασμό τους

τὰ ξένα ἔθνη ἀληθινά:

«Ἐὰν μισοῦνται ἀνάμεσό τους,

δὲν τοὺς πρέπει ἐλευθεριά»

"Ύμνος εις την Ελευθερία" Διονυσίου Σολωμού Στίχοι 144-147

Βρετανοί αλεξιπτωτιστές κατά τη διάρκεια οδομαχιών στους δρόμους της Αθήνας τον Δεκέμβριο του 1944Πηγή

Ο όρος Δεκεμβριανά αναφέρεται σε μία σειρά ένοπλων συγκρούσεων που έλαβαν χώρα στην Αθήνα το Δεκέμβριο 1944 - Ιανουάριο 1945, ανάμεσα στις δυνάμεις ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΚΚΕ και τις Βρετανικές και Κυβερνητικές δυνάμεις που ανήκαν στο υπόλοιπο πολιτικό φάσμα.

Η έναρξή τους, στις 3 Δεκεμβρίου του 1944, σηματοδοτείται από τους πυροβολισμούς των Κυβερνητικών και Αγγλικών δυνάμεων μπροστά στο μνημείο του άγνωστου στρατιώτη για την διάλυση της διαδήλωσης του ΕΑΜ που είχε οργανωθεί ως απάντηση στο τελεσίγραφο της κυβερνησης εθνικής ενώσεως (1-12-1944) για τον αφοπλισμό όλων των αντάρτικων ομάδων. Αποτέλεσμα, θάνατοι βία, καταστροφές!!

Τί ήταν τα Δεκεμβριανά;

Δύο διαφορετικές προσεγγίσεις για ένα γεγονός που καθόρισε τη μεταπολεμική Ελλάδα!

Υπάρχουν διαφορετικές φωνές και απόψεις για την τραγική αυτή κατάσταση! Πως αλλιώς θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί αυτή η μαύρη περίοδος της νεώτερης ιστορίας της πατρίδας μας;

Ποιός ξεκίνησε πρώτος; Οι κυβερνητικοί; Οι αριστεροί; Τώρα πια αρχίζει να χάνει τη σημασία του και μόνο για ιστορικούς λόγους χρειάζεται η γνώση που και εδώ υπήρξε προσπάθεια παραπληροφόρησης. Το αποτέλεσμα αποτρόπαιο και φρικιαστικό!

Η διήγηση  του Σεφέρη, μας φέρνει πολύ κοντά στον παλμό των γεγονότων της εποχής με τα μάτια ενός κατοίκου της Αθήνας.

Ανταρτοπολεμος, αδελφοκτονία, αιματοκύλισμα, απόγνωση, μίσος, απελπισία, λάθη, άσκοπες θυσίες, εθνική απώλεια σε όλους τους τομείς. Διχόνοια δολερή!

Σελίδες Ιστορίας..

30 Αυγούστου 1922. Το τέλος...

Στις 25 Αυγούστου 1922, η όψη της Σμύρνης ήταν πένθιμη. Την είχαν αφήσει και τα τελευταία τμήματα του Ελληνικού στρατού που υποχωρούσε προς την Ερυθραία και χιλιάδες πολίτες συνωστίζονταν στην προκυμαία για να τους παραλάβει κάποιο πλοίο και να τους μεταφέρει στα αιγαιοπελαγίτικα νησιά. Η ελληνική κυβέρνηση δεν είχε ενδιαφερθεί καθόλου για τη μεταφορά τόσων ψυχών και φυσικά τα πλοία ήταν ελάχιστα. 

Συνωστισμένοι Έλληνες στρατιώτες στο λιμάνι της Σμύρνης περιμένουν να εκκενωθούν προς τα ελληνικά νησιά του Αιγαίου και την ηπειρωτική Ελλάδα.

Την ώρα που ο μητροπολίτης Σμύρνης έτρεχε στους πρόξενους ζητώντας βοήθεια για τους αμάχους ή με επιστολές του εκλιπαρούσε ανθρωπισμό από τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, ο Στεργιάδης φυγαδευόταν από τους Άγγλους με αγγλικό πολεμικό. Τον υπασπιστή του, έναν Κρητικό χωροφύλακα, που του έφερε τις βαλίτσες μέχρι την αποβάθρα, ούτε που γύρισε το κεφάλι του να τον χαιρετίσει. Λίγο αργότερα οι Τσέτες θα τον ξεκοίλιαζαν μαζί με τη γυναίκα του. Αλλά ούτε για τον πρύτανη Καραθεοδωρή θα ενδιαφερόταν. Ο επιφανής μαθηματικός σώθηκε από τον Σμυρναίο δημοσιογράφο Θεοδόσιο Δανιηλίδη.

Τη νύκτα της 25ης προς την 26η Αυγούστου, περνούσαν ακόμα μπουλούκια του ελληνικού στρατού κατευθυνόμενα προς την Κρήνη (Τσεσμέ) της Ερυθραίας, για να επιβιβαστούν σε πλοία. Το πρωί της 26ης Αυγούστου η προκυμαία της Σμύρνης από το Τελωνείο μέχρι την Πούντα ήταν γεμάτη κόσμο, ενώ ακόμα πρόβαλαν ρακένδυτοι και πεινασμένοι στρατιώτες, κατευθυνόμενοι προς Ερυθραία. Το απόγευμα, ο μητροπολίτης Χρυσόστομος ζήτησε την προστασία του πληθυσμού από τον Αμερικάνο πρόξενο Γ. Χόρτον, αλλά μάταια. Στην πρόσκληση του George Horton να επιβιβαστεί σε αμερικανικό αντιτορπιλικό για να σωθεί, θα αρνιόταν. Αργότερα ο Χόρτον θα περιλάμβανε όσα φρικτά είδε να κάνουν οι μουσουλμάνοι Τούρκοι προς τον χριστιανικό πληθυσμό στο βιβλίο του "Η Μάστιγα της Ασίας". Ένα ιστορικό ντοκουμέντο για τις θηριωδίες που έγιναν.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Αρμένιος επίσκοπος, Γεβόντ Τουριάν, ζήτησε αρχικά άσυλο σ’ ένα καθολικό εκκλησιαστικό ίδρυμα. Τελικά κατόρθωσε να πάει στις ΗΠΑ. Εκεί όμως εκτελέστηκε από Αρμένιους αγωνιστές, ακριβώς γιατί εγκατέλειψε το ποίμνιό του, αποφεύγοντας να θυσιαστεί μαζί του. Άγρυπνους βρήκε τους 200.000 Σμυρνιούς και τους άλλους τόσους πρόσφυγες η αυγή της 27ης Αυγούστου 1922. Χιλιάδες βουβοί άνθρωποι κατευθύνονταν προς την προκυμαία, καρφώνοντας τα μάτια τους στο πέλαγος. Ούτε ελληνικά πλοία εμφανίζονταν, ούτε τα πολεμικά της Δύσης φαίνονταν διατεθειμένα να βοηθήσουν. Περισσότερα διαβάστε ΕΔΩ

Η χειρότερη στιγμή του ελληνισμού είχε φτάσει.. Το 1922..

30 Αυγούστου.. Εθνική εορτή των Τούρκων με τυμπανοκρουσίες, παρόμοιες με αυτές που κάνουν 29 Μαΐου για την άλωση της Πόλης.

Αύγουστος 1949. Αντήχησε ο Γράμμος.. για τελευταία φορά!

Όλα τελείωσαν στο Κάμενικ! 30 Αυγούστου 1949!

Ανιχνευτής

Η Μαχητική Ικανότητα των Εφέδρων

CIOR 2022 Πηγή φωτο. ΣΕΑΝΑΑ

Την προηγούμενη εβδομάδα, έγινε η ετήσια θερινή συνάντηση εφέδρων αξιωματικών του ΝΑΤΟ, στην Ελλάδα.  Η Διασυμμαχική Συνομοσπονδία Εφέδρων Αξιωματικών του ΝΑΤΟ, ιδρύθηκε το 1948 και προωθεί τον θεσμό της εφεδρείας στα πλαίσια της Συμμαχίας και όχι μόνο, με την ενεργή συμμετοχή των εφέδρων στα τεκταινόμενα εντός του ΝΑΤΟ. 

Μεταξύ των, ιδιαιτέρου ενδιαφέροντος εκδηλώσεων, που οργανώνονται και διεξάγονται στις ετήσιες συναντήσεις, περιλαμβάνονται και αθλητικοί αγώνες του στρατιωτικού πεντάθλου, με σκοπό την ανάδειξη της μαχητικής ικανότητας των εφέδρων αξιωματικών και υπαξιωματικών της Συμμαχίας. Εφέτος στους στρατιωτικούς αγώνες   συμμετείχαν 10 δυτικές χώρες, μεταξύ των οποίων οι ΗΠΑ, Γερμανία, Δανία, Ολλανδία, Σουηδία, Ρουμανία, κ.λπ.

Και ενώ η φωνή της κοινής λογικής έλεγε ότι στην Ελλάδα, τη χώρα που δίδαξε στον κόσμο τον αθλητισμό, ήταν αυτονόητο ότι θα συμμετείχαν, όχι μία, αλλά πολλές ελληνικές ομάδες εφέδρων στο στρατιωτικό πένταθλο, η έκπληξη ήταν δυσάρεστη! Ουδείς έφεδρος Έλληνας αξιωματικός συμμετείχε στους αθλητικούς στρατιωτικούς αγώνες. Είναι αδιανόητο να φανταστεί κάποιος ότι δεν υπήρχε η δυνατότητα συγκροτήσεως ομάδων εθελοντών και ικανών εφέδρων να συναγωνιστούν με τους άλλους ξένους συμμάχους. 

Εθελοντές έφεδροι αθλητές υπάρχουν πολλοί! Ένα προσκλητήριο στους Συνδέσμους Ειδικών Δυνάμεων και όχι μόνο, θα συγκέντρωνε άμεσα αθλητές για συγκρότηση τριών τουλάχιστον, ομάδων. Πριν από τέσσερα χρόνια, η Λέσχη Καταδρομέων και Ιερολοχιτών, είχε προσεγγίσσει την Ομοσπονδία των Εφέδρων Αξιωματικών πάλι για το ίδιο θέμα, με σκοπό την προετοιμασία αθλητικών ομάδων για συμμετοχή στο στρατιωτικό πένταθλο εφέδρων, που θα διεξαγόταν σε κάποια ευρωπαϊκή χώρα. Τότε είχε προκύψει πρόβλημα χρηματοδότησης, (για συμμετοχή μιας τετραμελούς ομάδας με προπονητή ήταν περίπου 5.000 €), ενώ υπήρχε διαθεσιμότητα αθλητών. Δεν υπήρξε όμως τότε, όπως και εφέτος, έγκαιρη ενημέρωση Συνδέσμων και Σωματείων Εφέδρων, ώστε να ανευρεθούν χορηγοί, ούτε υποβλήθηκε  αίτημα προς ΥΠΕΘΑ για συμμετοχή σε στρατιωτικούς αγώνες, παρά μόνο για σεμινάρια. Ειδικά αυτή τη φορά, οι έφεδροι ενημερώθηκαν για τη διεξαγωγή αθλητικών αγώνων, αρχές Ιουλίου. 

Τελικά, δυστυχώς πάλι δεν συγκροτήθηκαν ελληνικές ομάδες εφέτος, ούτε έγιναν οι απαραίτητες προπονήσεις και οι Έλληνες έφεδροι περιορίστηκαν στη συμμετοχή τους στις άλλες σεμιναριακές δραστηριότητες και στην  υλοποίηση της ομολογουμένως επιτυχημένης  από πλευράς οργάνωσης, συνάντησης. 

Μία μικρή έρευνα για το θέμα, έδειξε ότι η χώρα μας έχει πάνω από 15 χρόνια να συμμετάσχει στους αγώνες στρατιωτικού πεντάθλου, με την όποια δικαιολογία, κυρίως οικονομική, όταν επρόκειτο για ταξίδι στο εξωτερικό. Στη συγκεκριμένη όμως περίπτωση, που μετά από μια εικοσατετία σχεδόν, ήλθε η σειρά της χώρας μας να φιλοξενήσει τη θερινή συνάντηση των εφέδρων της Συμμαχίας, δεν είναι δυνατόν να υπάρξει τέτοια δικαιολογία για την μη συμμετοχή Ελλήνων στους αθλητικούς αγώνες.

Και εδώ εγείρεται το ερώτημα. Είναι πράγματι μια παράλειψη, ένας λανθασμένος χειρισμός εκ μέρους της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εφέδρων Αξιωματικών,  η οποία ενώ θα μπορούσε με τη συνδρομή του ΥΠΕΘΑ/ΔΕΠΑΘΑ να οργανώσει έγκαιρα αθλητικές ομάδες δεν το έπραξε, ή το χειρότερο μία εγγενής αδυναμία του εκπαιδευτικού συστήματος των Ενόπλων μας Δυνάμεων;

Τον Μάρτιο του 2022, δημοσιεύτηκε μια μελέτη - έρευνα του ΕΛΙΑΜΕΠ, που αναφερόταν στον τρόπο επίτευξης της ποιοτικής υπεροχής των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας μας για την αντιμετώπιση της εξ ανατολών απειλής. Η έρευνα μεταξύ των άλλων, έφερε στην επιφάνεια το παρακάτω αδύνατο σημείο, όπως διατυπώνεται στο κείμενο:

Ως υποκατάστατο για την αξιολόγηση της φυσικής κατάστασης των εφέδρων του Ελληνικού Στρατού, διερευνήσαμε το επίπεδο της παρεχόμενης εκπαίδευσης όσον αφορά στη φυσική κατάσταση των επαγγελματιών στρατιωτικών, με την υπόθεση ότι οι αδυναμίες που αφορούν τους επαγγελματίες θα είναι ακόμη πιο αισθητές για τους εφέδρους.

Ειδικότερα συνέντευξη με επαγγελματία που εμπλέκεται στο πρόγραμμα φυσικής κατάστασης των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων ανέδειξε τα ακόλουθα:

• Τα τεστ φυσικής κατάστασης στις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις, όπως το Cooper Test που χρησιμοποιείται από την Ελληνική Πολεμική Αεροπορία, είναι ξεπερασμένα (το Cooper Test είναι πενήντα ετών).
• Η επικρατούσα στάση μεταξύ των αξιωματικών άνω των 40 ετών (τυπικά η ηλικία ενός αντισυνταγματάρχη στις Ελληνικές Δυνάμεις Εδάφους) είναι ότι η φυσική κατάσταση δεν είναι εξίσου σημαντική για τους υψηλόβαθμους αξιωματικούς.
• Τα τεστ φυσικής κατάστασης που καλούνται να περάσουν οι επαγγελματίες αξιωματικοί και υπαξιωματικοί είναι συχνά επιφανειακά και ενδέχεται να μη διενεργούνται με την προσήκουσα σοβαρότητα.

Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω, δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι δεν υπάρχει καμία σκέψη για τη βελτίωση της φυσικής κατάστασης του στρατεύσιμου τμήματος της Ελλάδας ούτε και πρόβλεψη για την υιοθέτηση προγραμμάτων φυσικής κατάστασης και την εμπέδωση διατροφικών συνηθειών που θα βελτίωναν την ικανότητά των στελεχών του Στρατού να αποδίδουν αποτελεσματικά στη μάχη. Ας μην λησμονείται ότι οι παραπάνω διαπιστώσεις αφορούν μια χώρα που έχει ήδη ένα από τα μεγαλύτερα ποσοστά παχυσαρκίας εφήβων και νέων στην Ευρωπαϊκή Ένωση των 27.

 Επομένως, αν οι διαπιστώσεις αυτές είναι σωστές, γίνεται εύκολα αντιληπτό γιατί καλλιεργείται αυτό το πνεύμα της υποβάθμισης της φυσικής κατάστασης και κατ' επέκταση της διστακτικότητας ή της αδιαφορίας για συμμετοχή σε τέτοιου είδους αθλητικές εκδηλώσεις. Οι επιπτώσεις όμως είναι  επιζήμιες για το κύρος των Ενόπλων μας Δυνάμεων  και υποβαθμίζεται η μαχητική ικανότητα των Ελλήνων εφέδρων διεθνώς. Βέβαια οι άλλοι σύμμαχοι, επίσημα και από λεπτότητα, δεν πρόκειται να αναφέρουν κάτι, αλλά ας μη γελιόμαστε, τα σχόλια και τα κουτσομπολιά θα δίνουν και θα παίρνουν. 

Φαντασθείτε, ότι οι άλλοι στρατοί, δίνουν τεράστια έμφαση στο αθλητικό, αγωνιστικό και μαχητικό πνεύμα, το οποίο δημιουργείται μόνο μέσα από την ανάπτυξη φυσικής κατάστασης, με επίπονες προπονήσεις και προσπάθειες. "Πρώτα μαχητής και μετά όλα τ' άλλα", είναι το πνεύμα που επικρατεί, σε αντίθεση μάλλον, όπως διαφαίνεται, με την δική μας αντίληψη. Όμως αυτή δεν είναι η πραγματική εικόνα, και δεν αξίζει να αμαυρώνεται έτσι, η ικανότητα των Ελλήνων εφέδρων μαχητών. Κάτι πρέπει να γίνει!

Αν είναι μόνο οικονομικό το θέμα, ας έχουμε το θάρρος να το ανακοινώσουμε και να το αντιμετωπίσουμε με ευγενικές χορηγίες. Θα υπάρξουν πολλοί που θα θελήσουν να βοηθήσουν. Αν όμως είναι αποτέλεσμα λανθασμένης αντίληψης περί μαχητικής ικανότητας, πρέπει να γίνει αναθεώρηση και να μπουν τα πράγματα στη σωστή τους βάση. Οι έφεδροι αξιωματικοί και υπαξιωματικοί μαχητές, για όσο διάστημα τελούν υπό το καθεστώς της "μάχιμης εφεδρείας" δεν προορίζονται για θεωρητικά σεμινάρια αλλά για τη μάχη, αν και όποτε χρειαστεί. 

Άρα αποτελεί απορρέουσα υποχρέωση η προετοιμασία τους με  προσκλήσεις για μετεκπαίδευση και η διατήρηση της μαχητικής τους ικανότητας, τουτέστιν της καλής τους φυσικής κατάστασης, μέσω των σωματείων τους και της ομοσπονδίας τους. Μία απόδειξη του επιπέδου της μαχητικής τους ικανότητας, είναι και η συμμετοχή τους στους διασυμμαχικούς στρατιωτικούς αγώνες. Μπορούμε να το κάνουμε ή όχι; Αν όχι γιατί; Δεν θέλουμε να δείξουμε την αδυναμία μας; Μήπως αληθεύει αυτό που είπε κάποιος, παρακολουθώντας και θαυμάζοντας τους ξένους τριαντάρηδες εφέδρους αθλούμενους στο στρατιωτικό πένταθλο, "Εμείς που να πάμε με τέτοιες 'καρότσες' που έχουμε;" Δεν πρέπει όμως να κατατάσσουμε τους εφέδρους μας στις ..."καρότσες"! Οπως αποφαίνεται η μελέτη του ΕΛΙΑΜΕΠ:

Είναι απαραίτητο στο σημείο αυτό να σημειώσουμε το κοινό νήμα που διατρέχει την απροθυμία της πολιτικής τάξης της Ελλάδας, όλων των αποχρώσεων και εν τέλει και της ελληνικής κοινωνίας να κάνει «ό,τι χρειάζεται» για να δημιουργήσει έναν αποτελεσματικό, μεικτό επαγγελματικό και έφεδρων, στρατό. Η αποφυγή αποστολής επαγγελματιών αξιωματικών και υπαξιωματικών σε αποστολές εκστρατείας και η μη διασφάλιση ότι τόσο οι επαγγελματίες όσο και οι έφεδροι διαθέτουν τα απαραίτητα εχέγγυα αποτελεσματικότητας στο πεδίο της μάχης, στα οποία συμπεριλαμβάνεται η επαρκής φυσική κατάσταση, είναι δύο μόνο ενδείξεις της επί δεκαετίες απροθυμίας να ξεπεραστούν οι εκτιμήσεις του πολιτικού κόστους και οι κοινωνικές προκαταλήψεις προκειμένου να ενισχυθεί το ποιοτικό πλεονέκτημα των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων... 

Το σαμποτάζ της Δαμάστας

Ο Λοχαγός Bill Stanley Moss στην Κρήτη

Το σαμποτάζ της Δαμάστας (Damasta Sabotage), έτσι έμεινε γνωστό  στην ιστορία, ήταν μια ανταρτική ενέργεια  που έγινε από την κρητική αντίσταση κατά των Γερμανών κατακτητών, τον Αύγουστο του 1944.

Η σχεδίαση και η οργάνωση έγινε με τη βοήθεια ενός Βρετανού αξιωματικού, του Λοχαγού Bill Stanley Moss της Υπηρεσίας Ειδικών Επιχειρήσεων, γνωστής σαν SOE, (Special Operations Executive). Ο Μος που είχε συμμετάσχει και στην απαγωγή του στρατηγού Κράιπε, δεν είχε έλθει μόνος του από τη Μ. Ανατολή. Τον συνόδευαν και 2 Κρητικοί κομάντος, που είχαν εκπαιδευτεί μαζί με τους Βρετανούς.

Στην ουσία ήταν μια ενεδρευτική προσβολή γερμανικών τμημάτων που συνέβη κοντά στο χωριό Δαμάστα. Ας πούμε όμως τα πράγματα με τη σειρά τους. 

Στις 7 Αυγούστου του '44, οι Γερμανοί, όπως το συνήθιζαν τότε, βγήκαν παγανιά στα χωριά θέλοντας να "επιστρατεύσουν" χωρικούς για καταναγκαστικές εργασίες. Ήταν ένας Γερμανός υπαξιωματικός ονόματι Γιόζεφ Ολενχάουερ, που οι ντόπιοι του είχαν δώσει το υποκοριστικό "Σήφης", ο οποίος  είχε σαν έδρα το στρατόπεδο του Γενί Γκαβέ (σημερινή ονομασία  Δροσιά) και εκείνη την ημέρα αποφάσισε με 10 άνδρες του, ν' ανέβει στ' Ανώγεια για να ψάξει για εργάτες. Κακή ιδέα, όπως αποδείχτηκε αργότερα.

Βρήκε κάποιους και με τη βία προσπάθησε να τους πάρει μαζί του. Εκείνοι αντιστάθηκαν και τότε άρχισε ο καβγάς. Με τη δύναμη των όπλων πήρε 50 ομήρους. Αλλά αυτή ήταν και η τελευταία του ενέργεια. Αντάρτες που είχαν στο μεταξύ ειδοποιηθεί έφτασαν και γρήγορα ξεκίνησε και τελείωσε μια μάχη που άφησε όλους τους Γερμανούς νεκρούς και τους ομήρους ελεύθερους.

Όλοι κατάλαβαν ότι τ' αντίποινα πλησιάζουν. Την επόμενη ημέρα, τμήμα  ανταρτών οργανωμένο από τον Εγγλέζο και έχοντας μαζί τους και ...έξι Ρώσους αιχμαλώτους που το είχαν σκάσει από τους Γερμανούς, (πώς  βρέθηκαν εκεί άραγε;), έστησαν ενέδρα σε σημείο του δρόμου που συνδέει το Ρέθυμνο με το Ηράκλειο κοντά σε μια γέφυρα της Δαμάστας, ένα χιλιόμετρο δυτικά του χωριού, που στένευε ο δρόμος. 

Οι αντάρτες τοποθέτησαν παγιδεύσεις, χρησιμοποιώντας  αντιαρματικές νάρκες τύπου Hawkins. Εκείνη την ημέρα υπήρξε μεγάλη επιτυχία. Μόλις η γερμανική φάλαγγα αυτοκινήτων έφτασε στο χώρο της ενέδρας , το πρώτο αυτοκίνητο έπεσε επάνω σε νάρκη, και ακολούθησε καταιγισμός πυρών και εκρήξεων. Η γερμανική δύναμη των 50 περίπου ανδρών εξουδετερώθηκε πλήρως. Από την μεριά των ανταρτών, σκοτώθηκε ένας Ρώσος μαχητής, και τραυματίσθηκε ένας αντάρτης, ο Μανώλης Σπιθούρης. 

Η όλη ενέργεια αργότερα αμφισβητήθηκε ως προς την σκοπιμότητά της, δεδομένου ότι επέφερε την πλήρη καταστροφή των Ανωγείων.  Υπάρχουν διαφορετικές, διιστάμενες απόψεις. Τότε όμως αυτό που προείχε ήταν να χτυπηθούν οι κατακτητές. Το αποτέλεσμα της φονικής προσβολής κατά του γερμανικού τμήματος, ήταν η έκδοση της περιβόητης διαταγής του τότε Γερμανού διοικητή της Κρήτης, στρατηγού Μύλλερ, για την πλήρη καταστροφή των Ανωγείων.

Η ανακοίνωση με καθαρά στρατιωτικό ύφος, έμοιαζε σαν ξεκαθάρισμα λογαριασμών 

"ΔΙΑΤΑΓΗ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΗΓΟΥ ΔΙΟΙΚΗΤΟΥ ΝΗΣΟΥ ΚΡΗΤΗΣ"

Επειδή η πόλις των Ανωγείων είναι το κέντρο της αγγλικής κατασκοπείας, 

Επειδή οι κάτοικοι των Ανωγείων διέπραξαν τον φόνο του επιλοχία  διοικητού του φυλακίου Γενί Γκαβέ

Επειδή οι κάτοικοι των Ανωγείων διέπραξαν το σαμποτάζ της Δαμάστας,

Επειδή οι αντάρτες κάθε προέλευσης, βρίσκουν καταφύγιο και προστασία στα Ανώγεια

Επειδή μέσω Ανωγείων διεπράχθη η απαγωγή του στρατηγού  Φον Κράιπε

ΔΙΑΤΑΣΣΟΜΕΝ

Την πλήρη καταστροφή της πόλης και την εκτέλεση οιουδήποτε άρρενος κατοίκου που θα τύχει να βρεθεί μέσα στην πόλη και γύρω απ' αυτήν σε απόσταση ενός χιλιομέτρου.

Χανιά, 13 Αυγούστου 1944

   Στρατηγός Διοικητής  

Φρίντριχ Βίλχελμ Μύλλερ    

Έτσι  το χωριό "ξυρίστηκε" από το έδαφος και 50 κάτοικοι που βρέθηκαν εκεί δολοφονήθηκαν από τους Γερμανούς. Στις 21 Αυγούστου, οι Γερμανοί έπιασαν και 30 άντρες από τη Δαμάστα και τους εκτέλεσαν με την κατηγορία της συμμετοχής του χωριού στο σαμποτάζ, αφού δεν ειδοποίησαν τις κατοχικές αρχές για την ενέργεια των ανταρτών, αν και  την εγνώριζαν από νωρίτερα.

Ο Μύλλερ καταδικάστηκε σε θάνατο τον Δεκέμβριο του 1946 σαν εγκληματίας πολέμου για αυτή του την πράξη αλλά και για άλλες, κατά την διάρκεια του πολέμου. Εκτελέσθηκε "δια τυφεκισμού" από στρατιωτικό απόσπασμα  τον Μάιο του 1947. Του δόθηκε αρκετός χρόνος για να σκεφτεί τι είχε κάνει.

Πηγή

Κύπρος 1974. Επιχείρηση "Λαβίδα"

 (Αναδημοσίευση άρθρου)

31 Μοίρα Καταδρομών. Άγημα απόδοσης τιμών, σε φωτογραφία του 1973. (Φωτ. αρχείου)

 "Λαβίδα" ήταν η κωδική ονομασία που δόθηκε στην νυκτερινή ενέργεια των Ελληνοκυπριακών Μοιρών Καταδρομών για την κατάληψη των στενών Αγύρτας, με σκοπό την παρεμπόδιση της συνένωσης των αποβατικών τουρκικών δυνάμεων της περιοχής Κερύνειας με τον τουρκοκυπριακό θύλακα στο Κιόνελι. Η επιχείρηση αυτή των Δυνάμεων Kαταδρομών, έγινε παράλληλα με τις ενέργειες των λοιπών δυνάμεων της κυπριακής Εθνικής Φρουράς, προς αντιμετώπιση της τουρκικής εισβολής.

Γενική Κατάσταση

Τις πρώτες ώρες της 20ης Ιουλίου 1974, οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις προχώρησαν σε αμφίβια εισβολή στο Πεντεμίλι, περίπου 8 χιλιόμετρα δυτικά από την πόλη της Κερύνειας. Οι Τούρκοι εκτέλεσαν την αποβατική ενέργειά τους, σε πρώτο χρόνο, με ένα ΣΑΣ (Συγκρότημα Αποβατικού Συντάγματος) δυνάμεως περίπου 3.000 ανδρών, που περιλάμβανε μία ίλη αρμάτων Μ 47 (12 άρματα μάχης) 20 ΤΟΜΠ  Μ 113 και Μοίρα ΠΒ (12 οβιδοβόλα των 105 χιλ.). Η απόβαση εκτελέσθηκε χωρίς ιδιαίτερη αντίσταση εκ μέρους της Κυπριακής Εθνικής Φρουράς.

Παράλληλα, υπό την πλήρη τουρκική αεροπορική κυριαρχία, εκτελέστηκε ανενόχλητα  αεραπόβαση και αερομεταφορά τουρκικών στρατευμάτων προς την περιοχή Κιόνελι, προς ενίσχυση και διεύρυνση του ήδη υπάρχοντος τουρκοκυπριακού θύλακα.

Η κυπριακή Εθνική Φρουρά, μέσα στο χάος που δημιούργησε το προηγηθέν πραξικόπημα εναντίον του Μακαρίου, αιφνιδιάστηκε ολοσχερώς  όπως φάνηκε από τις μετέπειτα εξελίξεις και προσπάθησε εσπευσμένως να εφαρμόσει ειδικά σχέδια, που προβλέπονταν  σε περίπτωση εκδήλωσης τουρκικής απόβασης. Δυστυχώς δεν υπήρξε ούτε άμεση, ούτε σωστή εκτίμηση και αντίδραση, που οφειλόταν σε κακή πληροφόρηση και διστακτικότητα έκδοσης διαταγών εκ μέρους του τότε ελληνικού ΑΕΔ (Αρχηγείου Ενόπλων Δυνάμεων).

Τις νυκτερινές ώρες της 20 Ιουλίου 1974, η στρατιωτική κατάσταση  είχε διαμορφωθεί, όπως φαίνεται στο σχεδιάγραμμα που ακολουθεί.

(Σχ. 1) Σχεδιάγραμμα Επιχειρήσεων που δείχνει την διαμόρφωση της κατάστασης την νύκτα της 20 Ιουλίου 1974. Με πράσινο χρώμα απεικονίζονται οι τουρκοκυπριακές και οι τουρκικές δυνάμεις. Η τουρκική αριθμητική δύναμη στον θύλακα του Κιόνελι, φαίνεται δίπλα από τα σύμβολα των μονάδων.  Η ένδειξη ΤΜΤ , αναφέρεται στην Τουρκική Οργάνωση Αντίστασης-Türk Müdafaa Teskilâti, κάτι αντίστοιχο της ελληνικής ΕΟΚΑ. (Πηγή εικόνας)

Το ΓΕΕΦ, διέταξε κατά προτεραιότητα την εξάλειψη του τουρκοκυπριακού θύλακα στο Κιόνελι, (Σχέδιο Αφροδίτη ΙΙ) με εμπλοκή της ΕΛΔΥΚ, ενώ ταυτόχρονα προσπάθησε να αναχαιτίσει το τουρκικό προγεφύρωμα στην Κερύνεια. Παράλληλα το Σύνταγμα Καταδρομών (31, 32, 33 και η επιστρατευόμενη 34 ΜΚΔ) διετάχθη να εφαρμόσει το Σχέδιο "Λαβίδα", δηλαδή την κατάληψη των στενών της Αγύρτας, τα οποία κατείχαν τουρκοκυπριακές δυνάμεις ενισχυμένες με τουρκική μονάδα αλεξιπτωτιστών, που προερχόταν από την αεραποβατική δύναμη που είχε προσγειωθεί στον θύλακα του Κιόνελι.

Διάταξη των Αντιπάλων

α. Τουρκικές Δυνάμεις

Τη διάβαση Αγύρτας την κατείχαν προ της εισβολής οι Τουρκοκύπριοι, οι οποίοι είχαν την αποστολή της διατήρησης των στενών, ώστε να μπορούν οι τουρκικές αποβατικές δυνάμεις να κινηθούν ανενόχλητα για να συνενωθούν με τον τουρκοκυπριακό θύλακα του Κιόνελι να διευρύνουν το προγεφύρωμα και να το εξασφαλίσουν για την ακολουθούσα δύναμη που θα αποβιβαζόταν στην Κερύνεια.

Οι θέσεις των τουρκοκυπριακών δυνάμεων επάνω στη διάβαση της Αγύρτας φαίνονται στο σχεδιάγραμμα 2 που ακολουθεί.

(Πηγή εικόνας: Πρακτικά Ημερίδας Ειδικών Δυνάμεων)

      

Σε κάθε στόχο η δύναμή τους ανερχόταν περίπου σε δύναμη τάγματος (400 έως 600 άνδρες).

β. Ελληνικές Δυνάμεις

Η δύναμη της Εθνικής Φρουράς  περιλάμβανε γενικά :

-Σύνταγμα Καταδρομών. 

-Μηχανοκίνητο Τάγμα Πεζικού. 

-Επιλαρχία Μέσων Αρμάτων, με Ρωσικής κατασκευής άρματα Τ-34. 

-Επιλαρχία Αναγνωρίσεως, με τροχοφόρα ελαφρά Τ/Θ οχήματα. 

-Έξι μονάδες Πυροβολικού Μάχης, με περισσότερα από 100 πυροβόλα, διαφόρων διαμετρημάτων. 

-Μονάδα Επακτίου Πυροβολικού. 

-Μονάδα Αντιαεροπορικού Πυροβολικού, έστω και με όπλα ξεπερασμένα, για την προσβολή αεριωθουμένων αεροσκαφών. 

-Μονάδα Βαρέων Όπλων Πεζικού, με σύγχρονα για πολλές ακόμη δεκαετίες αντιαρματικά όπλα, με βαρείς όλμους, ακόμη και λίγα φλογοβόλα.

Πολύ σημαντική ήταν η παρουσία της Ελληνικής Δυνάμεως Κύπρου (ΕΛΔΥΚ), επιπέδου συντάγματος. Αποτελείτο από 2 τάγματα πεζικού συνολικής δυνάμεως 900 περίπου ανδρών. Ήταν καλά εκπαιδευμένο και οργανωμένο.  Μαζί με το Σύνταγμα Καταδρομών αποτελούσαν τα καλύτερα συγκροτήματα   της ελληνοκυπριακής πλευράς.

Η οργάνωση των Μονάδων Καταδρομών της Κύπρου στηριζόταν στα Ελλαδικά πρότυπα. Περιελάμβανε Διοίκηση-Επιτελείο, λόχο υποστηρίξεως (ΒΟΠ) και Διοικητικής Μερίμνης, και τρεις λόχους κρούσεως. Δύναμη, ως έγγιστα, 200 άνδρες, για να φθάσει στους 320 με την επιστράτευση. 

Ο διοικητής, ο υποδιοικητής, οι διοικητές λόχων και 1-2 ακόμη κατώτεροι αξιωματικοί ήταν Ελλαδίτες αξιωματικοί των καταδρομών. Όλοι οι υπόλοιποι ήταν Κύπριοι. 

Επειδή υπήρχε στενότητα στους βαθμούς του λοχαγού και υπολοχαγού, το Γενικό Επιτελείο Εθνικής Φρουράς (ΓΕΕΦ) είχε καθιερώσει την απόσπαση ενός υπολοχαγού πεζικού σε κάθε Μοίρα Καταδρομών, προκειμένου να καλύπτονται οι ανάγκες σε διοικητές λόχων. Φυσικά, οι αξιωματικοί αυτοί δεν είχαν στο ενεργητικό τους, ούτε τις εμπειρίες, ούτε τις εκπαιδεύσεις, ούτε το περιβόητο «πνεύμα» των Ελληνικών Δυνάμεων Καταδρομών. 

Σε ό,τι αφορά τον εξοπλισμό τους, αυτός ήταν παλαιός και παρωχημένος:

-Ατομικά όπλα, οπλοπολυβόλα και πολυβόλα του 2ου ΠΠ  διαφόρων τύπων και διαμετρημάτων, αγγλικής, αμερικανικής ή άλλης κατασκευής και προελεύσεως. 

-Αντιαρματικοί εκτοξευτές των 57 χιλιοστών,  των 2,36" και των 3,5" 

-Όλμοι 81 και 60 χιλιοστών, διαφόρων προελεύσεων. 

-Κράνη, αγγλικού τύπου 2ου ΠΠ. 

-Εξαρτύσεις, πυξίδες, υδροδοχεία, διόπτρες και άλλα παρελκόμενα, διαφόρων προελεύσεων, της εποχής του μεσοπολέμου ή ακόμη παλαιότερα. 

-Σακκίδια διαφόρων τύπων, αγγλικά, αμερικανικά, τύπου αστυνομίας, ακόμη και πολιτικού τύπου.

Όμως, παρά τον παλαιό τους εξοπλισμό, οι Μοίρες ήταν εκπαιδευμένες σε πολύ υψηλό βαθμό.

Το σημαντικό μειονέκτημα που είχαν έναντι των τουρκικών δυνάμεων, ήταν το γεγονός ότι από τις 15 Ιουνίου 1974, είχαν χρησιμοποιηθεί με διαταγή του προϊσταμένου τους κλιμακίου, (και με εντολή του ελληνικού Αρχηγείου Ενόπλων Δυνάμεων) στο μοιραίο πραξικόπημα κατά του Μακαρίου, με αρκετές απώλειες σε προσωπικό και υλικό.

Διεξαγωγή της επιχείρησης

Χάρτης περιοχής επιχειρήσεων (Πηγή εικόνας: Πρακτικά Ημερίδας Ειδικών Δυνάμεων)

Η Διοίκηση Δυνάμεων Καταδρομών Κύπρου, με διοικητή τον συνταγματάρχη Κωνσταντίνο Κομπόκη, εφήρμοσε το σχέδιο «Λαβίδα», δηλαδή την εκτέλεση νυχτερινής καταδρομικής επιχειρήσεως, για την κατάληψη της διαβάσεως Αγύρτας. Οι ΑΝΣΚ που τους ανατέθηκαν, φαίνονται στο παραπάνω σχεδιάγραμμα.

Σύμφωνα με το σχέδιο, η 31 Μοίρα Καταδρομών έπρεπε να καταλάβει το ύψωμα Κοτζά-Καγιά, αμέσως νοτίως του φρουρίου του Αγίου Ιλαρίωνος επί του Πενταδακτύλου, το οποίο ελέγχει εκ δυσμών την διάβαση. Το άλλο σκέλος της διαβάσεως, δηλαδή εξ ανατολών προς δυσμάς, είχε ανατεθεί στην 32 Μοίρα, με αντικειμενικόν σκοπό το ύψωμα Άσπρη Μούττη. Στην βόρεια έξοδο της διαβάσεως, με αντικειμενικόν σκοπό το ύψωμα Πετρομούθια, θα ενεργούσε η 33 Μοίρα Καταδρομών. Νοτίως της Άσπρης Μούττης, θα ενεργούσε η επιστρατευομένη 34 Μοίρα, με αντικειμενικόν σκοπό το ύψωμα 296, κοντά στην Αγύρτα. 

Ως πιθανή ώρα «Κ», δηλαδή ώρα κρούσεως, είχε ορισθεί η 23.00 ώρα της νύκτας 21/22 Ιουλίου 1974

Σύμφωνα με τον γενικότερο σχεδιασμό, μετά την κατάληψη των υψωμάτων, οι Μοίρες Καταδρομών θα αντικαθίσταντο υπό ισαρίθμων ταγμάτων πεζικού, προκειμένου να αναλάβουν άλλες αποστολές. 

Οι Μοίρες, ήδη ευρισκόμενες εξ αιτίας της εμπλοκής τους στο πραξικόπημα, διεσπαρμένες στη Λευκωσία, διατάχθηκαν να σπεύσουν προς Βορρά, με ελάχιστο χρόνο προετοιμασίας. 

"Κινούμενες ημέρα-μεσημέρι, αλλού βαλλόμενες με όλμους και αντιαρματικά και αλλού διωκόμενες από την τουρκική αεροπορία, κατόρθωσαν και έφθασαν συγκροτημένες στους χώρους εξορμήσεώς τους. Από εκεί και πέρα, η κάθε Μονάδα έγραφε την δική της ιστορία. Ήταν η πρώτη φορά που θα αναμετρούνταν με τις Τ/Κυπριακές δυνάμεις των υψωμάτων της διαβάσεως Αγύρτας, αλλά και με τις επίλεκτες μονάδες καταδρομών και αλεξιπτωτιστών του τουρκικού στρατού, οι οποίες, εν τω μεταξύ, τις ενίσχυσαν." (Αφήγηση Στγου Σταμάτη στην ημερίδα Ειδικών Δυνάμεων)

Οι Μοίρες, μπόρεσαν και κατέλαβαν τους ΑΝΣΚ (Αντικειμενικούς Σκοπούς) τους. και το πρωί της 21 Ιουλίου η διάβαση βρισκόταν σε ελληνικά χέρια.

Η 31 Μοίρα Καταδρομών, με διοικητή τον ταγματάρχη Αλέξανδρο Μανιάτη ο οποίος ανέλαβε την διοίκηση το απόγευμα της 19ης Ιουλίου, σχεδίασε και εξετέλεσε με άψογο τρόπο την επιχείρηση καταλήψεως του υψώματος Κοτζά-Καγιά. Με τον διοικητή της Μοίρας στην πρώτη γραμμή, και με τους λόχους κρούσεως των υπολοχαγών Ηλία Γλεντζέ και Αθανασίου Γαληνού σε πρωταγωνιστικόν ρόλο, οι Τ/Κύπριοι και οι επίλεκτοι του τουρκικού στρατού αιφνιδιάστηκαν παντελώς και υπέστησαν μεγάλες απώλειες. Κάποιοι ανέφεραν για 100-150 νεκρούς, ίσως και περισσότερους.

Η 32 Μοίρα Καταδρομών, με διοικητή τον ταγματάρχη Ναπολέοντα Δαμασκηνό, με ελάχιστους Ελλαδίτες αξιωματικούς Καταδρομών, λόγω των απωλειών κατά το πραξικόπημα, προσέγγισε αθόρυβα το ύψωμα Άσπρη Μούττη και το κατέλαβε με μικρή καθυστέρηση, λόγω της πυρκαϊάς της θαμνώδους βλάστησης του υψώματος, εξ αιτίας των βολών του πυροβολικού.

Η 33 Μοίρα, με διοικητή τον ταγματάρχη Γεώργιο Κατσάνη, προσέγγισε επιτυχώς το ύψωμα Πετρομούθια, αιφνιδίασε τον εχθρό και εξουδετέρωσε τις αντιστάσεις, τις οποίες εντόπισε.

 

"Κατά τας πρωϊνάς ώρας, η Μοίρα δια πυρών και σχετικής κινήσεως, προσπάθησε να υποβοηθήσει το έργο της 31 ΜΚ, προσβάλλουσα τον πύργο ΑΓΙΟΥ ΙΛΑΡΙΩΝΑ. Τα υπάρχοντα βαρέα όπλα της Μοίρας, έπληξαν πλειστάκις τον πύργο και άλλους στόχους, μέχρι ότου η εχθρική αεροπορία και εχθρικά όπλα καμπύλης τροχιάς κατέστρεψαν αυτά.

Ο Διοικητής της Μοίρας Τχης ΚΑΤΣΑΝΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ, προωθημένος ως ήτο, μετά κατάληψιν οικίσκου, όστις ήτο πλήρης όπλων και πυρομαχικών, επλήγη και εφονεύθει, περί την 09:30 της 21ης Ιουλίου. 

Ωσαύτως η Μοίρα έμεινε άνευ επαφής, μετά της ΔΔΚ, λόγω της εν τω μεταξύ καταστροφής των Σ/Α και τραυματισμού Διαβιβαστού (Δκτού/31ου ΛΟΚ, ο Λόχος Επιστράτων δεν είχε Σ/Α). Την διοίκηση της Μοίρας, αναλαμβάνει ο Υδκτής της, Λγός (ΠΖ) ΜΑΝΤΖΟΥΡΑΤΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ." (Τμήμα αφήγησης του Στγου Μαντζουράτου κατά την διάρκεια της ημερίδας Ειδικών Δυνάμεων)

Η 34 Μοίρα Καταδρομών επιστρατεύθηκε τις πρωινές ώρες της 20ης Ιουλίου, στην Αθαλάσσα Λευκωσίας, με διοικητή τον ταγματάρχη Πέτρο Δεκούλο. 

"Το απομεσήμερο της ίδιας ημέρας, κινήθηκε στην περιοχή του Πάνω Δικώμου, όπου και το σημείο εξορμήσεώς της. Με το τελευταίο φως, η Μονάδα ξεκίνησε την ενέργειά της, προς το ύψωμα 296. Αφού διήνυσε περί τα δύο χιλιόμετρα, δέχθηκε πυρά όλμων, οπότε ανέκοψε εκεί την προχώρησή της και έλαβε αμυντική διάταξη. 

Τι παραπάνω θα περίμενε κανένας, από μια Μονάδα, η οποία επιστρατεύθηκε εξ ολοκλήρου το μεσημέρι, και εκλήθη να φέρει εις πέρας καταδρομική επιχείρηση, το βράδυ της ιδίας ημέρας. Πάλι καλά, που διατηρήθηκε συγκροτημένη, και δεν διαλύθηκε ολότελα." (Αφήγηση Στγου Σταμάτη στην Ημερίδα Ειδικών Δυνάμεων)

Παρά την προσωρινή αυτή επιτυχία, οι αναμενόμενες δυνάμεις Πεζικού προς αντικατάσταση των μοιρών Καταδρομών δεν εμφανίσθηκαν. Στον τομέα του τουρκοκυπριακού  θύλακα του Κιόνελι, ο οποίος είχε ενισχυθεί από τουρκικές μονάδες αλεξιπτωτιστών και καταδρομών, η ΕΛΔΥΚ ενισχυμένη με άρματα, δεν κατόρθωσε να τον εξαλείψει.

Κατόπιν τούτου, τις πρωινές ώρες της 21ης Ιουλίου 1974, η Διοίκηση Δυνάμεων Καταδρομών Κύπρου διέταξε τις Μονάδες της να απαγκιστρωθούν και να συμπτυχθούν στους χώρους εξορμήσεώς τους, προκειμένου να αναλάβουν άλλες αποστολές. Η απαγκίστρωση και η σύμπτυξη των Μονάδων ήταν επιτυχής.

Οι Μονάδες Καταδρομών αναπαύθηκαν και αναδιοργανώθηκαν. Ήταν η πρώτη και τελευταία τους φορά, που χρησιμοποιήθηκαν στον καταδρομικό τους ρόλο. Στη συνέχεια, χρησιμοποιήθηκαν σαν απλές μονάδες Πεζικού και κάλυπταν τα κενά και τις αδυναμίες των υπολοίπων δυνάμεων, δίδοντας διαδοχικό αμυντικό αγώνα.

Συμπεράσματα της επιχείρησης "Λαβίδα"

Για μια ακόμη φορά επαληθεύθηκε η αρχή της τακτικής χρησιμοποίησης των Δυνάμεων Καταδρομών. Η αφανής, μυστική και αθόρυβη διείσδυση και προσβολή των εχθρικών θέσεων, στην διάβαση της Αγύρτας, επέφερε τον μέγιστο αιφνιδιασμό του αντιπάλου και προκάλεσε πανικό.

Η μή  ενίσχυση ή αντικατάσταση των μονάδων Καταδρομών από δυνάμεις Πεζικού, με τον ανάλογο βαρύ οπλισμό, οδήγησε στην αναγκαστική τους αποχώρηση, με αποτέλεσμα την απώλεια του εξαιρετικού στρατηγικού πλεονεκτήματος που είχαν προκαλέσει, με την παρεμπόδιση της συνένωσης των τουρκικών αποβατικών δυνάμεων με τον θύλακα Κιόνελι.

«Οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις, αντιμετώπισαν άλλο ένα σοβαρό πρόβλημα.. Η τηλεφωνική επικοινωνία ήταν σχεδόν αδύνατη τις τρεις πρώτες μέρες, όχι μόνο μεταξύ των μονάδων, αλλά και μεταξύ του διοικητού του σώματος στρατού και της Αγκύρας. Την πρώτη ημέρα κατάφεραν να στήσουν ένα κανάλι με την Τουρκία το οποίο όμως, διακόπηκε στις 22.00 της ιδίας ημέρας και για τις επόμενες δύο ημέρες, δεν υπήρχε καμία επικοινωνία με το Γενικό Επιτελείο των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων. Η γραμμή επικοινωνίας, είχε δημιουργηθεί αρχικά, μέσω μιας ειδικής συσκευής την οποία μετέφερε το 2ο τάγμα καταδρομέων από την Τουρκία και την εγκατέστησε στον Πενταδάκτυλο, στο Ατάκ Τεπέ, δίπλα από το Κοτζάκαγια. Από εκεί με καλώδια, συνδέθηκε με το διοικητήριο του σώματος στρατού, στο Μπογάζι. Τα καλώδια όμως καταστρέφονταν από τις φωτιές, που μαίνονταν την ώρα των μαχών. Ειδική ομάδα πηγαινοερχόταν γι’ αποκατάσταση της βλάβης, μέχρι που στις 22.00 το βράδυ της ίδιας ημέρας(Μουζαφέρ Σεβέρ. Τότε συνταγματάρχης της τουρκικής υπηρεσίας πληροφοριών)

(Απόσπασμα από την αφήγηση Στγου Γλεντζέ κατά την διάρκεια της ημερίδας Ειδικών Δυνάμεων)

Αποτελέσματα

Οι εφεδρείες της Εθνικής Φρουράς αναλώθηκαν στον θύλακα Κιόνελι-Λευκωσίας και στην διάβαση Αγύρτας, χωρίς αποτέλεσμα, αντί να επιπέσουν στο προγεφύρωμα της Κερύνειας, εκεί που πάταγε τροχός και ερπύστρια, και στο οποίο οι τουρκικές αποβατικές δυνάμεις δούλευαν σχεδόν ανενόχλητες.

Στην προσπάθεια της εξάλειψης του προγεφυρώματος στο Πεντεμίλι, πάλι ατυχώς  και εντελώς αντίθετα με την αρχή της τακτικής τους χρησιμοποίησης, οι δυνάμεις Καταδρομών (33 ΜΚ) κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν μηχανοκινήτο πεζικό και άρματα, με αποτέλεσμα τις ανώφελες απώλειες γενναίων ανδρών.

"Ακολουθούν σκηνές απερίγραπτου ηρωισμού και αυτοθυσίας, σε αγώνα εκ του συστάδην. Τα εχθρικά άρματα και τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού (ΤΟΜΠ) του αντιπάλου, επιτίθενται ακάθεκτα εναντίον των ελαφρά εξοπλισμένων, αλλά ηρωικών Λοκατζήδων. Τα τμήματα της Μοίρας με αγώνα εκ του συστάδην και τη χρήση του ελαφρού οπλισμού και χειροβομβίδων, αλλά και με μεγάλες απώλειες, διασπούν τον εχθρικό κλοιό και διαρρέουν προς τις ελεύθερες περιοχές και τους προβλεπόμενους χώρους συγκεντρώσεως. Λαμβάνουν χώρα πράξεις αφθάστου γενναιότητος, που δεν υπάρχουν λόγια να τις χρωματίσουν. Τραυματισμένοι Καταδρομείς, κάλυπταν τους συναδέλφους τους για να διαφύγουν..." (Απόσπασμα της ομιλίας Στγου Μαντζουράτου)

Οι συνολικές απώλειες μονάδων Καταδρομών καθ' όλη την διάρκεια των επιχειρήσεων στην Κύπρο, ανήλθαν σε 186 νεκρούς και αγνοούμενους.

"Όπου και όπως και εάν χρησιμοποιήθηκαν, οι καταδρομείς έπραξαν το καθήκον τους εις το ακέραιον, προσέφεραν ύψιστες υπηρεσίες προς το Έθνος και άφησαν ιερή παρακαταθήκη στις νεότερες γενεές. Συνεχώς στην πρώτη γραμμή, υπερέβαλαν τις δυνατότητές τους και, σε πλείστες περιπτώσεις, προξένησαν εφιαλτικές απώλειες στον εχθρό. Οι Τούρκοι δοκίμασαν πολύ πικρές εμπειρίες, οσάκις ήρθαν αντιμέτωποι με τους καταδρομείς.

Και γνωρίζουν πολύ καλά οι Τούρκοι, ότι, εάν ποτέ απαιτηθεί, οι νεότεροι Έλληνες καταδρομείς, εμπνεόμενοι από το πνεύμα, παραδειγματιζόμενοι από την διαγωγή και σεβόμενοι την θυσία των παλαιών καταδρομέων, θα τούς αντιμετωπίσουν, όπως και τότε, κατά τρόπον που δεν θέλουν ούτε να το σκέπτονται. " (Απόσπασμα ομιλίας Στγου Σταμάτη)

Σημείωση

Πολλά περισσότερα και ενδιαφέροντα γεγονότα μπορούν να διαβάσουν όσοι ενδιαφέρονται, στο βιβλίο "Οι Καταδρομείς κατά του Αττίλα" εκδόσεως της Λέσχης Καταδρομέων και Ιερολοχιτών, που αποτελούν τα πρακτικά της Ημερίδας των Ειδικών Δυνάμεων που έλαβε χώρα τον Νοέμβριο του 2016 στο Πολεμικό Μουσείο Αθηνών. 

Αυτή την περίοδο και μέχρι τέλους Αυγούστου, η καλύτερη επικοινωνία είναι μέσω του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου στην διεύθυνση: info.contactlki@gmail.com