Οι Καταδρομείς της Ερήμου

The Long Range Dessert Group (LRDG) δηλαδή το Συγκρότημα Ερήμου Μακράς Ακτίνας Δράσης, ήταν ίσως η πρώτη μονάδα ειδικής αναγνώρισης και καταδρομών που οργανώθηκε τον Ιούνιο του 1940 στην Αίγυπτο. Στην αρχή η μονάδα περιελάμβανε αποκλειστικά Νεοζηλανδούς, αλλά αργότερα κατετάγησαν εθελοντές Βρετανοί και άποικοι της Ροδεσίας. Η δύναμή της ποτέ δεν ξεπερνούσε τους 350 άνδρες.

Όχημα τύπου Chevrolet του Συγκροτήματος Ερήμου (Πηγή)

Οι αποστολές που λάμβαναν αρχικά, ήταν βαθιές διεισδύσεις στα μετόπισθεν των γερμανοϊταλικών στρατευμάτων στη Βόρειο Αφρική και καταστροφή στόχων ευκαιρίας. Κινούνταν με ειδικά για την εποχή τους οχήματα, κατάλληλα διασκευασμένα να αντέχουν σε περιβάλλον ερήμου. Στην αρχή που η μονάδα ξεκίνησε με λίγο προσωπικό, ήταν οργανωμένη σε περιπόλους  των 16 έως 18 ανδρών με 4 έως 5  ειδικά οχήματα. Μετεξελίχθηκε αργότερα με την αύξηση της δύναμης,  σε δύο Μοίρες, ενώ οι περίπολοι  έγιναν των 10 ανδρών με 2 οχήματα.

Οι περίπολοι ερήμου ενεργούν συνεχώς πίσω από τις γραμμές του άξονα, από το τον Δεκέμβριο του 1940 μέχρι τον Απρίλιο του 1943, επιφέροντας μεγάλα πλήγματα στον αντίπαλο. Οι άνδρες του Συγκροτήματος γίνονται ειδικοί στην πλοήγηση της ερήμου και χρησιμοποιούνται σαν οδηγοί και μεταφορείς των SAS και μυστικών πρακτόρων των συμμάχων. Λαμβάνουν μέρος σε πολλές καταδρομικές αποστολές. Μαζί τους στην έρημο συνεργάσθηκε και ο ελληνικός Ιερός Λόχος.

Η περιοχή ενεργείας τους ήταν κυρίως η λιβυκή έρημος, μια αχανής έκταση σε βάθος 1500 χιλιομέτρων νότια από τις ακτές της Μεσογείου μέχρι τα βουνά Τιμπέστι και τα βουνά  Γκαμπάλ Αλ Ουγαϊνάτ και 1900 χιλιόμετρα πλάτος από τον Νείλο μέχρι τα βουνά της Τυνησίας και της Αλγερίας. Δεν υπήρχαν δρόμοι τότε, παρά μόνο μονοπάτια και όχι παντού. 

Η θερμοκρασία ημέρας έφτανε τους 60 βαθμούς Κελσίου και έπεφτε  το βράδυ κάτω από το σημείο τήξεως. Νερό υπήρχε μόνο σε μικρές οάσεις και χάρτες της περιοχής δεν είχαν γίνει ακόμη. Έτσι οι περίπολοι έπρεπε να βασίζονται σε πολύ γενικούς χάρτες, να προσέχουν τον προσανατολισμό τους με τις πυξίδες τους και να χαρτογραφούν την περιοχή που περνούσαν με λεπτομέρειες για μελλοντικές αποστολές

Μετά την παράδοση των δυνάμεων του άξονα τον Μάιο του 1943, το Συγκρότημα αλλάζει αποστολή και αναλαμβάνει αμφίβια πλέον δράση στην ανατολική μεσόγειο και ιδιαίτερα στο χώρο του Αιγαίου, αλλά και στην Ιταλία και τα Βαλκάνια. Πάλι υπάρχει στενή συνεργασία με τον Ιερό Λόχο. Το Συγκρότημα διαλύεται τον Αύγουστο του 1945, μετά τη λήξη του πολέμου.

Δείτε όμως μια σειρά από βίντεο, που πολύ παραστατικά, παρουσιάζουν την ιστορία αυτού του ειδικού συγκροτήματος, προγόνου των σύγχρονων ειδικών δυνάμεων.

Ανιχνευτής

Η ενέδρα στην κοιλάδα Uzbin

Η κοιλάδα Ουζμπίν (Πηγή)

Στις 18 Αυγούστου του 2008, μια αρκετά ζεστή ημέρα, η  γαλλική μηχανοκίνητη περίπολος των  20 οχημάτων, που μετέφερε μια δύναμη 100 ανδρών, μπήκε στην κοιλάδα του Ουζμπίν που βρίσκεται 45 περίπου χιλιόμετρα ανατολικά της Καμπούλ, στην περιφέρεια του Σουρόμπι, της επαρχίας Καμπούλ.

Η γαλλική δύναμη είχε συγκροτηθεί σε δύο τμήματα. Το πρώτο τμήμα, με κωδική ονομασία "Carmin 2" είχε κομάντος, του 8ου τάγματος πεζοναυτών-αλεξιπτωτιστών εποχούμενους επάνω σε 4 ΤΟΜΠ (τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού) τύπου VAB. Το δεύτερο τμήμα είχε την κωδική ονομασία "Rouge 4", συγκροτημένο από προσωπικό του μηχανοκίνητου "τάγματος του Τσαντ" των δυνάμεων πεζοναυτών και αυτό επιβιβασμένο σε ΤΟΜΠ. 

Μαζί τους είχε διατεθεί  μια διμοιρία αφγανικού στρατού επιβιβασμένη σε 2 φορτηγά, μια διμοιρία αφγανικής στρατοχωροφυλακής επίσης με δύο φορτηγά και μια ομάδα επαφής (ΟΕ) Αμερικανών Green Berets επιβιβασμένη σε δικά τους MRAP, που αποτελούσαν τους συνδέσμους κυρίως με αεροπορικά μέσα υποστήριξης.

Η αποστολή της περιπόλου ήταν να εκτελέσουν αναγνωρίσεις σ' όλη την κοιλάδα, για να εξακριβώσουν τυχόν ύπαρξη ανταρτών Ταλιμπάν, να έλθουν σ' επαφή με τον ντόπιο πληθυσμό (των περίπου 30 χιλιάδων κατοίκων), διάσπαρτων σε οικισμούς και χωριά, και να προσφέρουν κάθε δυνατή βοήθεια, στα πλαίσια της πολιτικοστρατιωτικής συνεργασίας.

Οι Γάλλοι με το τάγμα τους, (BATFRA) που είχε ενταχθεί στην κεντρική στρατιωτική διοίκηση της ISAF, με έδρα την Καμπούλ, ανέλαβαν τον τομέα τους αντικαθιστώντας τους Ιταλούς, από τις 6 Αυγούστου του 2008. Προκειμένου το προσωπικό τους να γνωρίσει την περιοχή, σχεδίασαν μια σειρά περιπολιών μηχανοκινήτων περιπόλων  και η συγκεκριμένη, ήταν από τις πρώτες. 

Στον χάρτη φαίνεται με κόκκινο χρώμα η κοιλάδα Ουζμπίν  σε σχέση με την βάση Tora  και το χωριό Σπερ-Κουνταγί (Πηγή)

Οι πληροφορίες που είχαν λάβει προ της αποστολής, έλεγαν για την ύπαρξη ανταρτών κρυμμένων στην κοιλάδα, οι οποίοι, κατά την εκτίμηση της διεύθυνσης πληροφοριών της ISAF, δεν είχαν την δυνατότητα για σοβαρή αντίδραση και εκτέλεση μεγάλης κλίμακας επιχειρήσεων, εναντίον των συμμαχικών δυνάμεων. Μάλλον έδιναν την εντύπωση ληστοσυμμοριών και κακοποιών στοιχείων που λήστευαν τους ντόπιους.

Η περίπολος, διέθετε πέραν του φορητού οπλισμού των ανδρών, πολυβόλα των 12,7 χιλ. επί των οχημάτων, αντιαρματικά MILAN και 2 όλμους 81 χιλ. Ο Γάλλος διοικητής της περιπόλου, (ορίσθηκε ένας υπολοχαγός διμοιρίτης του τάγματος Τσαντ)  πέραν των ασυρμάτων επικοινωνιών, είχε στη διάθεσή του και ένα ντόπιο διερμηνέα.

Εκείνη την συγκεκριμένη ημέρα, αναμενόταν η επίσκεψη του Αμερικανού διοικητή της ISAF και με εντολή του διοικητή της γαλλικής εκστρατευτικής δύναμης στο Αφγανιστάν, ο κανονικός διοικητής του λόχου αντί να πάει με το λόχο του έμεινε στο στρατόπεδο για να παρουσιάσει την ενημέρωση! (Βλέπετε πώς η γραφειοκρατία δημιουργεί το πρόβλημα)

Το πρωί εκείνης της ημέρας, η περίπολος άφησε την προκεχωρημένη βάση TORA. Γύρω στις 1 το μεσημέρι,  η μηχανοκίνητη περίπολος  ακολουθώντας τον μοναδικό αξιόλογο χωματόδρομο στην κοιλάδα, έφτασε σε υψόμετρο 1750 μέτρα μπροστά σε ορεινό πέρασμα βόρεια του χωριού Σπερ-Κουνταγί, που οδηγούσε από την άλλη πλευρά της κορυφογραμμής, προς το χωριό Σαχ Γκολάν. Ο δρόμος είχε γίνει σχεδόν μονοπάτι.

Για λόγους ασφαλείας, η προπομπός της μηχανοκίνητης περιπόλου, που ήταν η διμοιρία των πεζοναυτών-αλεξιπτωτιστών, αποβιβάζεται και με τον ανθυπασπιστή διμοιρίτη της, αρχίζει να κινείται προς τον κακοτράχαλο ορεινό αυχένα της διάβασης, μέσα σε αφόρητη ζέστη. Μαζί τους ακολουθεί και Αφγανός διερμηνέας, για να διευκολύνει την επικοινωνία με ντόπιους. Οι άνδρες εκτός από το βαρύ φόρτο τους, φέρουν αλεξίσφαιρα γιλέκα, που κάνουν την ανάβαση ακόμη πιο οδυνηρή. Κάποιοι προσβάλλονται από θερμοπληξία, και καλείται ο νοσοκόμος να τους περιθάλψει.

Τα ΤΟΜΠ παραμένουν στο οδικό τέρμα και παίρνουν διάταξη μάχης, με ετοιμότητα υποστήριξης με πυρά προς όφελος του πεζοπόρου τμήματος. Η άλλη μηχανοκίνητη διμοιρία "Rouge 4", παραμένει σαν οπισθοφυλακή, ασφαλίζοντας τα νώτα της περιπόλου.  Η διμοιρία του αφγανικού στρατού λόγω μηχανικής βλάβης είχε μείνει ακόμη πιο πίσω και έφτασε λίγο αργότερα. Οι στρατοχωροφύλακες ασφάλισαν τον δρόμο προς το χωριό Σπερ Κουνταγί.

Ήταν γύρω στις 15.30 το απόγευμα όταν οι πεζοί αλεξιπτωτιστές που είχαν ακόμα 50 μέτρα να διανύσουν μέχρι τον αυχένα, άρχισαν να δέχονται καταιγιστικά πυρά από 2 κατευθύνσεις.

Σχεδιάγραμμα που δείχνει τη προσβολή του πεζοπόρου γαλλικού τμήματος από αντάρτες Ταλιμπάν, 50 μέτρα πριν την κορυφή του ορεινού αυχένα από όπου περνούσε ορεινό μονοπάτι για το χωριό Σαχ Γκολάν. (Πηγή)

Μέσα σε λίγα λεπτά, ο βοηθός διμοιρίτη, ο Αφγανός διερμηνέας, ο διαβιβαστής και ο νοσοκόμος πέφτουν νεκροί από πυρά. Οι άνδρες του "Carmin 2", ελαφρώς αποδιοργανωμένοι, προσπαθούν να οχυρωθούν πίσω από βράχια και ν' ανταποδώσουν τα πυρά. Ένα είναι βέβαιο. Έχουν καθηλωθεί.  Η βάση πυρός με τα ΤΟΜΠ 600 μέτρα χαμηλότερα, αρχίζει πυρά υποστήριξης με τα πολυβόλα 12,7 χιλ.

Οι αντάρτες έχουν οργανώσει μια αριστοτεχνική ενέδρα σε σχήμα ημικυκλίου. Σκοπευτές ακριβείας, προσβάλλουν ομαδικά όπλα και χειριστές ασυρμάτων. Αντιαρματικοί εκτοξευτές RPG 7 χτυπάνε οχήματα ενώ πολυβόλα  με το βαρύ τους ήχο τσακίζουν πέτρες, κόκκαλα και ανθρώπινες σάρκες που βρίσκουν στο δρόμο τους. Παράλληλα εχθρικά πυρά όλμων δημιουργούν σκηνικό κόλασης και ένα ανταρτικό τμήμα προσεγγίζει από νότο τις θέσεις τους. (Βλέπε την πάνω εικόνα)

Προσβολή με πυρά της διμοιρίας "Rouge 4", ενώ σπεύδει προς υποστήριξη της καθηλωμένης "Carmin 2". (Πηγή)

Ο διοικητής της περιπόλου, προωθεί την διμοιρία "Rouge 4" για παροχή βοηθείας των προσβαλλόμενων αλεξιπτωτιστών. Τα ΤΟΜΠ της διμοιρίας πλησιάζουν σε 8 λεπτά το σημείο για την αποβίβαση του προσωπικού, το οποίο ξεκινά την ανάβαση στο αριστερό πλευρό της καθηλωμένης "Carmin 2" δεχόμενη όμως πυρά, όπως βλέπετε στο σχεδιάγραμμα παραπάνω. Και αυτή η διμοιρία εμπλέκεται σε μάχη εκ συναντήσεως με δύναμη ανταρτών (γύρω στα 40 άτομα), που κατέβαινε για να κτυπήσει τα ΤΟΜΠ "Carmin 2" από τα πλευρά. 

Σχεδιάγραμμα που δείχνει την εκ συναντήσεως μάχη της αποβιβασμένης διμοιρίας Rouge 4 με αντάρτες, οι οποίοι προσπαθούσαν να περικυκλώσουν τα ΤΟΜΠ της διμοιρίας Garmin 2. (Πηγή)

Η "Rouge 4" αδυνατεί να συνδεθεί με την "Carmin 2" και το μόνο που κάνει είναι να εκτοξεύσει κατευθυνόμενα βλήματα MILAN σε θέσεις ανταρτών, χωρίς όμως να καταφέρει καίρια πλήγματα και το σημαντικότερο, ούτε να μπορεί ν' αναπτύξει την ομάδα όλμων 81 χιλ. προς υποστήριξη των μαχομένων διμοιριών, λόγω εύστοχων πυρών των ανταρτών. Ένα ανταρτικό αντιαρματικό βλήμα κτυπάει ένα από τα ΤΟΜΠ και προκαλεί υλικές ζημιές χωρίς όμως θύματα.

Ο διοικητής της περιπόλου αιτείται μέσω του διοικητικού του δικτύου, ενίσχυση από τη βάση του στις 15.52, ενώ μέσω της αμερικανικής ΟΕ, αεροπορική υποστήριξη στις 16.10. Έχουν σημασία οι χρόνοι γιατί δείχνουν πόσο ραγδαία ήταν η μεταβολή της κατάστασης. Μέσα σε είκοσι μόλις λεπτά, η περίπολος έχει εμπλακεί σε σφοδρή μάχη με έναν αδίστακτο, άγριο και αποφασισμένο αντίπαλο.

Λίγα λεπτά αργότερα, ένα ζεύγος μαχητικών αεροσκαφών F-15 αμέσου ετοιμότητας από το αεροδρόμιο του Μπάγκραμ, προσεγγίζουν το πεδίο της μάχης, καθοδηγούμενα από τους Αμερικανούς. Οι αντάρτες αντιλαμβανόμενοι τον κίνδυνο που διατρέχουν, πλησιάζουν όσο περισσότερο μπορούν τους αμυνόμενους Γάλλους, εμποδίζοντας έτσι την προσβολή τους, αφού τα αεροπορικά πυρά θα ήταν και "αδελφοκτόνα" για τους συμμάχους. Εκεί βασίζονταν πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις. Ήξεραν την "ευαισθησία" των δυτικών!

Λίγο αργότερα καταφθάνει και ένα ζεύγος αεροσκαφών τύπου Α-10 Thunderbolt, αλλά και αυτά δεν μπορούν να κτυπήσουν τους αντάρτες λόγω της εγγύτητας των θέσεων τους με τους Γάλλους. Μάταια οι Γάλλοι προσπαθούν με σηματοδοσία μάχης να καταδείξουν τις θέσεις των ανταρτών. 

Η συνεχής ανταλλαγή πυρών, (ενίοτε χωρίς συγκεκριμένο στόχο) οδηγεί στην πρόωρη κατανάλωση πυρομαχικών, τόσο μεταξύ των Γάλλων αλεξιπτωτιστών, όσο και των πολυβόλων των ΤΟΜΠ. Η μάχη πλέον γίνεται σώμα με σώμα, με χειροβομβίδες και ξιφολόγχες. 

Οι Γάλλοι μάχονται για την ζωή τους, ενώ οι Ταλιμπάν, πασχίζουν να τους αποτελειώσουν, όσο μπορούν πιο γρήγορα. Δεν αποχωρούν, πιστεύοντας ότι η νίκη τους θα είναι ολοκληρωτική. Προσπάθεια αντεπίθεσης από τις διμοιρίες του κυβερνητικού αφγανικού στρατού και της στρατοχωροφυλακής αποτυγχάνουν.

Η ώρα ήταν 17.05, όταν καταφθάνει η δύναμη ταχείας αντίδρασης (Quick Reaction Force, QRF) από τη βάση "Tora".  Συνολικά απαιτήθηκε χρόνος 80 λεπτών μέχρι να φτάσουν οι ενισχύσεις στο χώρο της συμπλοκής.  Η δύναμη αποτελείται από μια μηχανοκίνητη διμοιρία πεζοναυτών-αλεξιπτωτιστών (Carmin 3), μια μηχανοκίνητη διμοιρία του τάγματος Τσαντ (Rouge 3) και μια διμοιρία υποστήριξης με όλμους, αντιαρματικά MILAN και πολυβόλα 12,7 χιλ επί των ΤΟΜΠ. Μαζί τους βρίσκεται και ο διοικητής του λόχου που αναλαμβάνει την διοίκηση όλης της γαλλικής δύναμης.

Οι αντάρτες, οι οποίοι ενισχύονται με άλλους δικούς τους μαχητές, προσβάλλουν με πυρά και αυτή τη δύναμη, αλλά δεν καταφέρνουν να την καθηλώσουν. Η QRF εκπέμπει πυρά υποστήριξης για τις εμπρός καθηλωμένες διμοιρίες και ανεφοδιάζει τα ΤΟΜΠ τους με πυρομαχικά. 

Η ώρα είναι 17.50 και οι αντάρτες έχουν εκτελέσει κυκλωτική ενέργεια πιέζοντας τους Γάλλους. Η κρισιμότητα της κατάστασης, οδηγεί στην λήψη απόφασης προσβολής των ανταρτικών θέσεων με αεροπορικά πυρά, παρά την στενή επαφή με τα συμμαχικά τμήματα.  Οι αεροπορικές προσβολές διαρκούν μια ώρα, μέχρι τις 19.00 και κατορθώνουν την μερική αδρανοποίηση των ανταρτικών δυνάμεων. 

Δύο ελικόπτερα  US UH-60 Black Hawk επιχειρούν να προσεγγίσουν τον χώρο για την εκκένωση τραυματιών, αλλά δέχονται ανταρτικά πυρά και αποχωρούν. Τα επίγεια τμήματα δεν είχαν εξασφαλίσει τον πλήρη έλεγχο των σημείων προσγείωσης. 

Στις 19.15 δύο  γαλλικά ελικόπτερα τύπου Caracal, προσεγγίζουν αυτή τη φορά με επιτυχία τα σημεία προσγείωσης και αποβιβάζουν ιατρικό προσωπικό. Σε δεύτερη διαδρομή μεταφέρουν 4 τόνους εφοδίων και πυρομαχικών για τον ανεφοδιασμό των μαχομένων τμημάτων.

Στις 19.25, μετά την αποχώρηση των αεροσκαφών και των ελικοπτέρων, αρχίζουν οι Γάλλοι να προσβάλλουν τους αντάρτες με πυρά όλμων 81 χιλ. (Προφανώς, στα πλαίσια του συντονισμού των πυρών υποστήριξης έκαναν χρονικό διαχωρισμό εκπομπής πυρών). 

Παρά την όλη επιχείρηση ενίσχυσης, οι άνδρες της "Carmin 2", επάνω στον αυχένα, εξακολουθούν να είναι εγκλωβισμένοι και με μεγάλη δυσκολία προσπαθούν να απαγκιστρωθούν από τους αντάρτες. Ακόμη και για αποστάσεις 20 μέτρων  χρειάζεται πολύωρη προσπάθεια. 

Η ώρα είναι 20.30, ο ήλιος έχει δύσει και τα πυρομαχικά των πολυβόλων 12,7 χιλ. καταναλώνονται.  Οι πρώτοι τραυματίες, μέσα στους οποίους βρίσκεται και ο διμοιρίτης της "Carmin 2", κατορθώνουν να φτάσουν στο χωριό και οργανώνεται η αεροδιακομιδή τους.

Στο μεταξύ, ο διοικητής της γαλλικής δύναμης στο Αφγανιστάν (BATFRA) αποφασίζει την επιπλέον ενίσχυση των μαχομένων τμημάτων του και έτσι στις 21.00, καταφθάνει στην περιοχή ένας λόχος του τάγματος Τσαντ με διμοιρία όλμων 120 χιλ.  Η νύκτα έχει πέσει για τα καλά. Με την κατάδειξη στόχων από μη επανδρωμένα αεροσκάφη τύπου Predator αρχίζει η εκπομπή πυρών όλμων εναντίον των ανταρτικών θέσεων.

Στις 22.00 η διμοιρία "Carmin 3" αρχίζει να κινείται προς τον αυχένα όπου βρίσκονται ακόμη εγκλωβισμένοι αλεξιπτωτιστές, με σκοπό να περισυλλέξει νεκρούς και τραυματίες.

Παράλληλα αρχίζει η έρευνα περιοχής γύρω από το χωριό  Σπερ Κουνταγί. Οι Αμερικανοί διέθεσαν ένα αεροσκάφος AC-130, το οποίο προσβάλλει με πυρά τις γύρω χαράδρες που αποτελούν δρομολόγια διαφυγής των ανταρτών.

Οι αντάρτες γνωρίζοντας καλά την περιοχή κατορθώνουν να διαφύγουν μέσα στην νύκτα, μετακινούμενοι προς ανατολάς στην ορεινή περιοχή της επαρχίας Λάγκμαν.

Όλο το βράδυ αφιερώνεται στην περισυλλογή των νεκρών, που ανέρχονται στους 10 και στους 23 τραυματίες. Παράλληλα κυβερνητικά στρατεύματα του Αφγανιστάν, αναλαμβάνουν την έρευνα περιοχής μαζί με γαλλικά τμήματα.

Σελίδα του περιοδικού Paris Match της 4 Σεπτ. 2008, που δείχνει Ταλιμπάν με γαλλικά όπλα και στολές. (Πηγή)

Πολλά από τα νεκρά σώματα βρίσκονται λεηλατημένα και μερικά ακρωτηριασμένα. Οι αντάρτες πήραν αρκετά τρόπαια, που μετά από λίγο καιρό, εμφανίζονται σε φωτογραφίες διαφόρων ΜΜΕ.

Οι απώλειες των ανταρτών δεν έχουν επιβεβαιωθεί, αφού μόνο ένας νεκρός τους βρέθηκε στο πεδίο της μάχης. Οι ίδιοι αργότερα δήλωσαν ότι είχαν 10 νεκρούς, ενώ οι Γάλλοι τους υπολογίζουν μεταξύ 30 και 80 στον αριθμό.

Η ενέδρα των ανταρτών, έφερε στην επιφάνεια στοιχεία που δεν είχαν γίνει αντιληπτά μέχρι τότε.

Κατ' αρχήν, η εκτίμηση πληροφοριών για την περιοχή ήταν τελείως εσφαλμένη, πράγμα που οδήγησε τους Γάλλους στον πλήρη αιφνιδιασμό. "Ανεξακρίβωτες" πληροφορίες ανέφεραν ότι κατά την περίοδο παραμονής των ιταλικών τμημάτων στην περιοχή, οι Ιταλοί δωροδοκούσαν τους ληστοσυμμορίτες για να παραμένουν ήσυχοι, παρουσιάζοντας μια πλασματική εικόνα ηρεμίας. Έτσι παρέδωσαν στους Γάλλους, χωρίς να πουν λέξη για τη δωροδοκία. Οι επίσημες ιταλικές αρχές φυσικά το διέψευσαν. Γεγονός παραμένει ότι οι Γάλλοι δεν περίμεναν τέτοιο ισχυρό κτύπημα.

Οι αντάρτες γνώριζαν τις κινήσεις των Γάλλων δύο ώρες πριν αυτοί εισέλθουν στην κοιλάδα, που σημαίνει οργανωμένο δίκτυο πληροφοριών και βέβαια εξοικονόμηση χρόνου για προετοιμασία και οργάνωση της ενέδρας. Η αρχική τους δύναμη υπολογίστηκε γύρω στους 140 μαχητές, κυρίως ξένης εθνικότητας και όχι Αφγανοί, αν και αυτό το διέψευσαν οι αντάρτες παραδεχόμενοι μόνο ότι ο οπλισμός τους είχε έλθει από το εξωτερικό.

Την επιχείρηση την χρεώθηκε η οργάνωση   Hezb-e-Islami Gulbuddin αν και οι Ταλιμπάν ισχυρίζονται ότι τρεις δικές τους μονάδες συμμετείχαν στην επιχείρηση.

Από τακτικής πλευράς, σχολιάστηκε το γεγονός της ελλιπούς προετοιμασίας της περιπόλου για τέτοιου είδους επιχείρηση, παρουσιάζοντας έλλειψη πυρομαχικών μέσα σε 90 λεπτά αγώνα, ενώ λογικά θα έπρεπε να φέρει φόρτο τουλάχιστον 3 ημερών αγώνα και περισσότερα ομαδικά όπλα καμπύλης τροχιάς. 

Επίσης διαπιστώθηκε έλλειψη προωθημένων στοιχείων αναγνώρισης και ασφάλειας, αλλά και άλλων μεθόδων συλλογής πληροφοριών,με τη χρήση μη επανδρωμένων αεροσκαφών. Η διμοιρία που πρώτη ενεπλάκη στην ενέδρα διέθετε μόνο ένα σταθμό ασυρμάτου, με αποτέλεσμα μετά το θάνατο του χειριστού του, να είναι η επικοινωνία με την υπόλοιπη δύναμη δυσχερής.

Ένα άλλο σημείο που δέχτηκε αυστηρή κριτική ήταν το γεγονός της ενίσχυσης οδικά, αντί της ταχείας μεταφορά με χρήση ελικοπτέρων. Οι ενισχύσεις δεν αφίχθηκαν έγκαιρα και έτσι έδωσαν χρόνο στους αντάρτες να προσβάλουν με άνεση τους συμμάχους, μέσα στην καλοστημένη ενέδρα. Παράλληλα, από τους νεκρούς στρατιώτες, πιθανόν κάποιοι να επιβίωναν, αν μεταφέρονταν έγκαιρα σε νοσοκομείο, απ' αέρος.

Επίσης αποδείχτηκε για μια ακόμη φορά ότι ο βαρύς φόρτος μαζί με αλεξίσφαιρο γιλέκο, δεν προσφέρει σημαντική προστασία από εχθρικά πυρά σε τέτοιες καταστάσεις. Είναι προτιμότερο οι μαχητές να είναι ελαφρείς και ταχυκίνητοι έτσι ώστε να μπορούν να κινούνται γρήγορα στο πεδίο της μάχης και να καλύπτονται καλύτερα. 

Συμπερασματικά μπορούμε να πούμε ότι:

1.Το ταχύ και αξιόλογο σύστημα επικοινωνιών είναι πολύ σημαντικό και η άμεση μεταβίβαση πληροφοριών επιτρέπει την κατάλληλη και αποφασιστική ενέργεια εναντίον των ανταρτικών δυνάμεων

2. Η αντιμετώπιση εχθρικής ενέδρας είναι συνάρτηση πολλών παραγόντων, κυριότεροι από τους οποίους είναι:

  (α) Η μορφολογία του εδάφους της περιοχής της εχθρικής ενέδρας.

  (β) Το είδος, η συγκρότηση και το μέγεθος της προσβαλλόμενης δύναμης.

  (γ) Η εκπαίδευση του προσωπικού στην αντιμετώπιση ενεδρών.

  (δ) Η επιτυχία ή μη του αιφνιδιασμού εκ μέρους της εχθρικής ενεδρευτικής δύναμης.

3. Σε οποιαδήποτε περίπτωση επιδιώκεται η άμεση έξοδος του εγκλωβισμένου ή προσβαλλόμενου προσωπικού από τη φονική ζώνη, η κάλυψη του και η ταχεία ανασυγκρότηση του. Το προσπάθησαν αλλά δεν το κατάφεραν οι Γάλλοι, λόγω υπεροχής πυρών των ανταρτών.

4. Στη συνέχεια επιχειρείται, είτε άμεση αντέφοδος, είτε μετωπική διάσπαση της εχθρικής ενέδρας, είτε διακοπή της επαφής με τον εχθρό και συνέχιση της κινήσεως σε πλευρικό δρομολόγιο, αν υπάρχει.

5. Πρέπει να υπάρχει πρόβλεψη συγκρότησης εμπροσθοφυλακής, πλαγιοφυλακών και οπισθοφυλακής όπως και ειδικού τμήματος προστασίας μέσα σε μηχανοκίνητη περίπολο μεγάλου μεγέθους με συγκεκριμένες αποστολές και ενέργειες άμεσης αντίδρασης. Μ' αυτό τον τρόπο, σε περίπτωση εχθρικής ενέδρας, αντιμετωπίζεται κατά τον καλύτερο τρόπο το όλο πρόβλημα.

6. Γέφυρες οδικές διασταυρώσεις στενωποί και στροφές, που δεν επιτρέπουν ευρεία παρατήρηση, είναι επικίνδυνες για την εποχούμενη περίπολο. Οι άντρες αποβιβάζονται από το ή τα οχήματα και εκμεταλλεύονται όλη την κάλυψη και απόκρυψη που παρέχει η επικίνδυνη τοποθεσία, προκειμένου να την εξερευνήσουν. Τα όπλα του οχήματος καλύπτουν την προχώρηση του προσωπικού που εκτελεί την εξερεύνηση. Αυτό το έπραξαν σωστά οι Γάλλοι. Ίσως όμως η μεγάλη ζέστη και ο βαρύς φόρτος τους εξάντλησαν πολύ  και έχασαν την γρήγορη αντίδραση.

7. Σημαντικός παράγοντας για την αποφυγή άσκοπης κατανάλωσης πυρομαχικών είναι η διοίκηση και η πειθαρχία πυρός και βέβαια η εκπαίδευση προσωπικού επ' αυτών.

8. Τέλος η κατάδειξη στόχων, σε αεροπορικά μέσα και όχι μόνο, είναι πολύ σημαντικό αντικείμενο για να το παραβλέπει κάποιος.



Ανιχνευτής

.

Οι εκρηκτικοί ..ποντικοί!

Είναι μια ιστορία από τα παλιά! Η μέθοδος όμως ίσως ελαφρώς παραλλαγμένη εξακολουθεί και παραμένει επίκαιρη. Κατά την διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, οι Βρετανοί οργάνωσαν μια ειδική υπηρεσία, γνωστή σαν (Special Operations Executive, SOE).

Ήταν στην ουσία μια ειδική μονάδα που στρατολογούσε τολμηρούς νέους και νέες, τους εκπαίδευε σε εξειδικευμένα στρατιωτικά αντικείμενα και τους έστελνε στα μετόπισθεν του εχθρού, στις   κατεχόμενες από τον άξονα χώρες, για να οργανώσουν κινήματα αντίστασης, να κάνουν σαμποτάζ και να προκαλούν σύγχυση και αβεβαιότητα στα στρατεύματα του άξονα. Ήταν αυτοί που "θα έκαναν την Ευρώπη να γεμίσει κρότους και λάμψεις", όπως έλεγε ο Τσόρτσιλ, όταν οργανώθηκε η υπηρεσία. Η δουλειά τους ήταν τριπλή. Έμπαιναν κρυφά στα μετόπισθεν του εχθρού, για να κάνουν προπαγάνδα, να συγκεντρώνουν πληροφορίες και να εκτελούν σαμποτάζ.

Μέσα στο "οπλοστάσιό" τους περιλάμβαναν του κόσμου τις περίεργες συσκευές και παγιδεύσεις με σκοπό να μπορούν να αιφνιδιάζουν τον αντίπαλο εκεί που δεν το περίμενε. Μια από τις μεθόδους που χρησιμοποιούσαν, όπως αποκαλύφθηκε πρόσφατα μέσα στα αποδεσμευμένα αρχεία του Φόρεϊν Όφις (Foreign Office) ήταν οι παγιδευμένοι ...ποντικοί.

Τι έκαναν δηλαδή: Εκμεταλλευόμενοι την φυσική απέχθεια του ανθρώπου γι αυτά τα μικρά τρωκτικά, τα έπιαναν και αφού τα σκότωναν, τα έγδερναν και αφαιρούσαν το σώμα αφήνοντας μόνο το κεφάλι και τα πόδια.  Τοποθετούσαν στο μέρος της  κοιλιάς τους εμπυρευματισμένη πλαστική εκρηκτική ύλη και έραβαν το δέρμα, προσδίδοντας  το σχήμα ενός ψόφιου ποντικού. Δείτε στην παρακάτω εικόνα, απόκομμα του σχετικού εγχειριδίου οδηγιών!

Στη συνέχεια, οι πράκτορες της SOE μέσα από τις αντιστασιακές οργανώσεις και όχι μόνο, προσπαθούσαν να "αδειάζουν" εκρηκτικούς ποντικούς σε καρβουναποθήκες που χρησιμοποιούσαν οι Γερμανοί και οι Ιταλοί στην Ευρώπη, για την κίνηση ατμομηχανών σε τραίνα και εργοστάσια, με σκοπό την πρόκληση εκρήξεων, τον τραυματισμό προσωπικού και την πρόκληση ζημιών, έτσι ώστε να επιβραδύνονται όλες οι λειτουργίες του αντίπαλου.

Θεωρούσαν φυσική αντίδραση το πέταμα των ποντικών στη φωτιά, όταν θα τους έβλεπαν οι εργαζόμενοι. Το κόλπο, έπιασε στην αρχή, αλλά αποκαλύφθηκε πολύ γρήγορα. Αποτέλεσε αντικείμενο μελέτης και εκπαίδευσης των Γερμανών στρατιωτών! Τόσο εντύπωση τους έκανε. Βέβαια οι SOE δεν σταμάτησαν εκεί! Συνέχισαν αμέσως μετά με εκρηκτικά κάρβουνα 140 διαφορετικών σχημάτων, τα μπουκάλια κρασί για τους Ιταλούς και με εξωτικά μπιμπελό για τους Ιάπωνες.

Φαγουρόσκονη, εκρηκτικές τρόμπες ποδηλάτων, απωθητικές ουσίες για σκύλους και χάπια αυτοκτονίας, ήταν κάποια από τα ειδικά υλικά τους. Το πιο χρήσιμο όμως που μέχρι πρόσφατα ήταν σε αποθήκες πολλών στρατών, ήταν τα χημικά μολύβια χρόνου, όπως έλαβαν την ονομασία τους οι πυροκροτητές επιβράδυνσης με χημική ουσία. .

Τα μολύβια χρόνου περιείχαν ένα μικρό φιαλίδιο με καυστικό υγρό. Όταν κάποιος πίεζε το φιαλίδιο, το υγρό χυνόταν και άρχιζε να φθείρει ένα ψηλό συρματάκι, το οποίο όταν έσπαγε ενεργοποιούσε μηχανικά με επικρουστήρα τον πυροκροτητή, που με τη σειρά του, ενεργοποιούσε την εκρηκτική ύλη. Τα χρώματα αντιστοιχούσαν σε ανάλογο χρόνο

Οι πρακτορικές εφευρέσεις στα βιβλία του Ίαν Φλέμιγκ για τον Τζέιμς Μποντ, από εδώ έχουν την ρίζα τους. Η ιδέα και μόνο χρήσης τέτοιων μεθόδων και  συσκευών, δημιουργούσε έντονη ανησυχία και  καχυποψία  δολιοφθοράς. Στην πράξη επέφεραν μεγάλο ψυχολογικό αποτέλεσμα στον αντίπαλο και δημιούργησαν τον φόβο και το δέος για τους υπερκατασκόπους της SOE.

Ακόμη και στο θέμα της αντοχής του προσωπικού στους πόνους των βασανιστηρίων που τους έκαναν σε περίπτωση σύλληψης έκαναν ειδική έρευνα οι ψυχολόγοι για να αναπτύξουν την τάση τους στο "σαδομαζοχισμό"! Απίστευτο αλλά αληθινό!

Κατά τη διάρκεια του πολέμου, η SOE επιστράτευσε 10.000 άνδρες και 3.000 γυναίκες. Από αυτούς  αναπτύχθηκαν 6.000 πράκτορες σε όλα τα θέατρα επιχειρήσεων. Σκοτώθηκαν 800, σε 36 χώρες.

Ανιχνευτής

Πηγή