Σελίδες Ιστορίας..

30 Αυγούστου 1922. Το τέλος...

Στις 25 Αυγούστου 1922, η όψη της Σμύρνης ήταν πένθιμη. Την είχαν αφήσει και τα τελευταία τμήματα του Ελληνικού στρατού που υποχωρούσε προς την Ερυθραία και χιλιάδες πολίτες συνωστίζονταν στην προκυμαία για να τους παραλάβει κάποιο πλοίο και να τους μεταφέρει στα αιγαιοπελαγίτικα νησιά. Η ελληνική κυβέρνηση δεν είχε ενδιαφερθεί καθόλου για τη μεταφορά τόσων ψυχών και φυσικά τα πλοία ήταν ελάχιστα. 

Συνωστισμένοι Έλληνες στρατιώτες στο λιμάνι της Σμύρνης περιμένουν να εκκενωθούν προς τα ελληνικά νησιά του Αιγαίου και την ηπειρωτική Ελλάδα.

Την ώρα που ο μητροπολίτης Σμύρνης έτρεχε στους πρόξενους ζητώντας βοήθεια για τους αμάχους ή με επιστολές του εκλιπαρούσε ανθρωπισμό από τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, ο Στεργιάδης φυγαδευόταν από τους Άγγλους με αγγλικό πολεμικό. Τον υπασπιστή του, έναν Κρητικό χωροφύλακα, που του έφερε τις βαλίτσες μέχρι την αποβάθρα, ούτε που γύρισε το κεφάλι του να τον χαιρετίσει. Λίγο αργότερα οι Τσέτες θα τον ξεκοίλιαζαν μαζί με τη γυναίκα του. Αλλά ούτε για τον πρύτανη Καραθεοδωρή θα ενδιαφερόταν. Ο επιφανής μαθηματικός σώθηκε από τον Σμυρναίο δημοσιογράφο Θεοδόσιο Δανιηλίδη.

Τη νύκτα της 25ης προς την 26η Αυγούστου, περνούσαν ακόμα μπουλούκια του ελληνικού στρατού κατευθυνόμενα προς την Κρήνη (Τσεσμέ) της Ερυθραίας, για να επιβιβαστούν σε πλοία. Το πρωί της 26ης Αυγούστου η προκυμαία της Σμύρνης από το Τελωνείο μέχρι την Πούντα ήταν γεμάτη κόσμο, ενώ ακόμα πρόβαλαν ρακένδυτοι και πεινασμένοι στρατιώτες, κατευθυνόμενοι προς Ερυθραία. Το απόγευμα, ο μητροπολίτης Χρυσόστομος ζήτησε την προστασία του πληθυσμού από τον Αμερικάνο πρόξενο Γ. Χόρτον, αλλά μάταια. Στην πρόσκληση του George Horton να επιβιβαστεί σε αμερικανικό αντιτορπιλικό για να σωθεί, θα αρνιόταν. Αργότερα ο Χόρτον θα περιλάμβανε όσα φρικτά είδε να κάνουν οι μουσουλμάνοι Τούρκοι προς τον χριστιανικό πληθυσμό στο βιβλίο του "Η Μάστιγα της Ασίας". Ένα ιστορικό ντοκουμέντο για τις θηριωδίες που έγιναν.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Αρμένιος επίσκοπος, Γεβόντ Τουριάν, ζήτησε αρχικά άσυλο σ’ ένα καθολικό εκκλησιαστικό ίδρυμα. Τελικά κατόρθωσε να πάει στις ΗΠΑ. Εκεί όμως εκτελέστηκε από Αρμένιους αγωνιστές, ακριβώς γιατί εγκατέλειψε το ποίμνιό του, αποφεύγοντας να θυσιαστεί μαζί του. Άγρυπνους βρήκε τους 200.000 Σμυρνιούς και τους άλλους τόσους πρόσφυγες η αυγή της 27ης Αυγούστου 1922. Χιλιάδες βουβοί άνθρωποι κατευθύνονταν προς την προκυμαία, καρφώνοντας τα μάτια τους στο πέλαγος. Ούτε ελληνικά πλοία εμφανίζονταν, ούτε τα πολεμικά της Δύσης φαίνονταν διατεθειμένα να βοηθήσουν. Περισσότερα διαβάστε ΕΔΩ

Η χειρότερη στιγμή του ελληνισμού είχε φτάσει.. Το 1922..

30 Αυγούστου.. Εθνική εορτή των Τούρκων με τυμπανοκρουσίες, παρόμοιες με αυτές που κάνουν 29 Μαΐου για την άλωση της Πόλης.

Αύγουστος 1949. Αντήχησε ο Γράμμος.. για τελευταία φορά!

Όλα τελείωσαν στο Κάμενικ! 30 Αυγούστου 1949!

Ανιχνευτής

Η Μαχητική Ικανότητα των Εφέδρων

CIOR 2022 Πηγή φωτο. ΣΕΑΝΑΑ

Την προηγούμενη εβδομάδα, έγινε η ετήσια θερινή συνάντηση εφέδρων αξιωματικών του ΝΑΤΟ, στην Ελλάδα.  Η Διασυμμαχική Συνομοσπονδία Εφέδρων Αξιωματικών του ΝΑΤΟ, ιδρύθηκε το 1948 και προωθεί τον θεσμό της εφεδρείας στα πλαίσια της Συμμαχίας και όχι μόνο, με την ενεργή συμμετοχή των εφέδρων στα τεκταινόμενα εντός του ΝΑΤΟ. 

Μεταξύ των, ιδιαιτέρου ενδιαφέροντος εκδηλώσεων, που οργανώνονται και διεξάγονται στις ετήσιες συναντήσεις, περιλαμβάνονται και αθλητικοί αγώνες του στρατιωτικού πεντάθλου, με σκοπό την ανάδειξη της μαχητικής ικανότητας των εφέδρων αξιωματικών και υπαξιωματικών της Συμμαχίας. Εφέτος στους στρατιωτικούς αγώνες   συμμετείχαν 10 δυτικές χώρες, μεταξύ των οποίων οι ΗΠΑ, Γερμανία, Δανία, Ολλανδία, Σουηδία, Ρουμανία, κ.λπ.

Και ενώ η φωνή της κοινής λογικής έλεγε ότι στην Ελλάδα, τη χώρα που δίδαξε στον κόσμο τον αθλητισμό, ήταν αυτονόητο ότι θα συμμετείχαν, όχι μία, αλλά πολλές ελληνικές ομάδες εφέδρων στο στρατιωτικό πένταθλο, η έκπληξη ήταν δυσάρεστη! Ουδείς έφεδρος Έλληνας αξιωματικός συμμετείχε στους αθλητικούς στρατιωτικούς αγώνες. Είναι αδιανόητο να φανταστεί κάποιος ότι δεν υπήρχε η δυνατότητα συγκροτήσεως ομάδων εθελοντών και ικανών εφέδρων να συναγωνιστούν με τους άλλους ξένους συμμάχους. 

Εθελοντές έφεδροι αθλητές υπάρχουν πολλοί! Ένα προσκλητήριο στους Συνδέσμους Ειδικών Δυνάμεων και όχι μόνο, θα συγκέντρωνε άμεσα αθλητές για συγκρότηση τριών τουλάχιστον, ομάδων. Πριν από τέσσερα χρόνια, η Λέσχη Καταδρομέων και Ιερολοχιτών, είχε προσεγγίσσει την Ομοσπονδία των Εφέδρων Αξιωματικών πάλι για το ίδιο θέμα, με σκοπό την προετοιμασία αθλητικών ομάδων για συμμετοχή στο στρατιωτικό πένταθλο εφέδρων, που θα διεξαγόταν σε κάποια ευρωπαϊκή χώρα. Τότε είχε προκύψει πρόβλημα χρηματοδότησης, (για συμμετοχή μιας τετραμελούς ομάδας με προπονητή ήταν περίπου 5.000 €), ενώ υπήρχε διαθεσιμότητα αθλητών. Δεν υπήρξε όμως τότε, όπως και εφέτος, έγκαιρη ενημέρωση Συνδέσμων και Σωματείων Εφέδρων, ώστε να ανευρεθούν χορηγοί, ούτε υποβλήθηκε  αίτημα προς ΥΠΕΘΑ για συμμετοχή σε στρατιωτικούς αγώνες, παρά μόνο για σεμινάρια. Ειδικά αυτή τη φορά, οι έφεδροι ενημερώθηκαν για τη διεξαγωγή αθλητικών αγώνων, αρχές Ιουλίου. 

Τελικά, δυστυχώς πάλι δεν συγκροτήθηκαν ελληνικές ομάδες εφέτος, ούτε έγιναν οι απαραίτητες προπονήσεις και οι Έλληνες έφεδροι περιορίστηκαν στη συμμετοχή τους στις άλλες σεμιναριακές δραστηριότητες και στην  υλοποίηση της ομολογουμένως επιτυχημένης  από πλευράς οργάνωσης, συνάντησης. 

Μία μικρή έρευνα για το θέμα, έδειξε ότι η χώρα μας έχει πάνω από 15 χρόνια να συμμετάσχει στους αγώνες στρατιωτικού πεντάθλου, με την όποια δικαιολογία, κυρίως οικονομική, όταν επρόκειτο για ταξίδι στο εξωτερικό. Στη συγκεκριμένη όμως περίπτωση, που μετά από μια εικοσατετία σχεδόν, ήλθε η σειρά της χώρας μας να φιλοξενήσει τη θερινή συνάντηση των εφέδρων της Συμμαχίας, δεν είναι δυνατόν να υπάρξει τέτοια δικαιολογία για την μη συμμετοχή Ελλήνων στους αθλητικούς αγώνες.

Και εδώ εγείρεται το ερώτημα. Είναι πράγματι μια παράλειψη, ένας λανθασμένος χειρισμός εκ μέρους της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εφέδρων Αξιωματικών,  η οποία ενώ θα μπορούσε με τη συνδρομή του ΥΠΕΘΑ/ΔΕΠΑΘΑ να οργανώσει έγκαιρα αθλητικές ομάδες δεν το έπραξε, ή το χειρότερο μία εγγενής αδυναμία του εκπαιδευτικού συστήματος των Ενόπλων μας Δυνάμεων;

Τον Μάρτιο του 2022, δημοσιεύτηκε μια μελέτη - έρευνα του ΕΛΙΑΜΕΠ, που αναφερόταν στον τρόπο επίτευξης της ποιοτικής υπεροχής των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας μας για την αντιμετώπιση της εξ ανατολών απειλής. Η έρευνα μεταξύ των άλλων, έφερε στην επιφάνεια το παρακάτω αδύνατο σημείο, όπως διατυπώνεται στο κείμενο:

Ως υποκατάστατο για την αξιολόγηση της φυσικής κατάστασης των εφέδρων του Ελληνικού Στρατού, διερευνήσαμε το επίπεδο της παρεχόμενης εκπαίδευσης όσον αφορά στη φυσική κατάσταση των επαγγελματιών στρατιωτικών, με την υπόθεση ότι οι αδυναμίες που αφορούν τους επαγγελματίες θα είναι ακόμη πιο αισθητές για τους εφέδρους.

Ειδικότερα συνέντευξη με επαγγελματία που εμπλέκεται στο πρόγραμμα φυσικής κατάστασης των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων ανέδειξε τα ακόλουθα:

• Τα τεστ φυσικής κατάστασης στις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις, όπως το Cooper Test που χρησιμοποιείται από την Ελληνική Πολεμική Αεροπορία, είναι ξεπερασμένα (το Cooper Test είναι πενήντα ετών).
• Η επικρατούσα στάση μεταξύ των αξιωματικών άνω των 40 ετών (τυπικά η ηλικία ενός αντισυνταγματάρχη στις Ελληνικές Δυνάμεις Εδάφους) είναι ότι η φυσική κατάσταση δεν είναι εξίσου σημαντική για τους υψηλόβαθμους αξιωματικούς.
• Τα τεστ φυσικής κατάστασης που καλούνται να περάσουν οι επαγγελματίες αξιωματικοί και υπαξιωματικοί είναι συχνά επιφανειακά και ενδέχεται να μη διενεργούνται με την προσήκουσα σοβαρότητα.

Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω, δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι δεν υπάρχει καμία σκέψη για τη βελτίωση της φυσικής κατάστασης του στρατεύσιμου τμήματος της Ελλάδας ούτε και πρόβλεψη για την υιοθέτηση προγραμμάτων φυσικής κατάστασης και την εμπέδωση διατροφικών συνηθειών που θα βελτίωναν την ικανότητά των στελεχών του Στρατού να αποδίδουν αποτελεσματικά στη μάχη. Ας μην λησμονείται ότι οι παραπάνω διαπιστώσεις αφορούν μια χώρα που έχει ήδη ένα από τα μεγαλύτερα ποσοστά παχυσαρκίας εφήβων και νέων στην Ευρωπαϊκή Ένωση των 27.

 Επομένως, αν οι διαπιστώσεις αυτές είναι σωστές, γίνεται εύκολα αντιληπτό γιατί καλλιεργείται αυτό το πνεύμα της υποβάθμισης της φυσικής κατάστασης και κατ' επέκταση της διστακτικότητας ή της αδιαφορίας για συμμετοχή σε τέτοιου είδους αθλητικές εκδηλώσεις. Οι επιπτώσεις όμως είναι  επιζήμιες για το κύρος των Ενόπλων μας Δυνάμεων  και υποβαθμίζεται η μαχητική ικανότητα των Ελλήνων εφέδρων διεθνώς. Βέβαια οι άλλοι σύμμαχοι, επίσημα και από λεπτότητα, δεν πρόκειται να αναφέρουν κάτι, αλλά ας μη γελιόμαστε, τα σχόλια και τα κουτσομπολιά θα δίνουν και θα παίρνουν. 

Φαντασθείτε, ότι οι άλλοι στρατοί, δίνουν τεράστια έμφαση στο αθλητικό, αγωνιστικό και μαχητικό πνεύμα, το οποίο δημιουργείται μόνο μέσα από την ανάπτυξη φυσικής κατάστασης, με επίπονες προπονήσεις και προσπάθειες. "Πρώτα μαχητής και μετά όλα τ' άλλα", είναι το πνεύμα που επικρατεί, σε αντίθεση μάλλον, όπως διαφαίνεται, με την δική μας αντίληψη. Όμως αυτή δεν είναι η πραγματική εικόνα, και δεν αξίζει να αμαυρώνεται έτσι, η ικανότητα των Ελλήνων εφέδρων μαχητών. Κάτι πρέπει να γίνει!

Αν είναι μόνο οικονομικό το θέμα, ας έχουμε το θάρρος να το ανακοινώσουμε και να το αντιμετωπίσουμε με ευγενικές χορηγίες. Θα υπάρξουν πολλοί που θα θελήσουν να βοηθήσουν. Αν όμως είναι αποτέλεσμα λανθασμένης αντίληψης περί μαχητικής ικανότητας, πρέπει να γίνει αναθεώρηση και να μπουν τα πράγματα στη σωστή τους βάση. Οι έφεδροι αξιωματικοί και υπαξιωματικοί μαχητές, για όσο διάστημα τελούν υπό το καθεστώς της "μάχιμης εφεδρείας" δεν προορίζονται για θεωρητικά σεμινάρια αλλά για τη μάχη, αν και όποτε χρειαστεί. 

Άρα αποτελεί απορρέουσα υποχρέωση η προετοιμασία τους με  προσκλήσεις για μετεκπαίδευση και η διατήρηση της μαχητικής τους ικανότητας, τουτέστιν της καλής τους φυσικής κατάστασης, μέσω των σωματείων τους και της ομοσπονδίας τους. Μία απόδειξη του επιπέδου της μαχητικής τους ικανότητας, είναι και η συμμετοχή τους στους διασυμμαχικούς στρατιωτικούς αγώνες. Μπορούμε να το κάνουμε ή όχι; Αν όχι γιατί; Δεν θέλουμε να δείξουμε την αδυναμία μας; Μήπως αληθεύει αυτό που είπε κάποιος, παρακολουθώντας και θαυμάζοντας τους ξένους τριαντάρηδες εφέδρους αθλούμενους στο στρατιωτικό πένταθλο, "Εμείς που να πάμε με τέτοιες 'καρότσες' που έχουμε;" Δεν πρέπει όμως να κατατάσσουμε τους εφέδρους μας στις ..."καρότσες"! Οπως αποφαίνεται η μελέτη του ΕΛΙΑΜΕΠ:

Είναι απαραίτητο στο σημείο αυτό να σημειώσουμε το κοινό νήμα που διατρέχει την απροθυμία της πολιτικής τάξης της Ελλάδας, όλων των αποχρώσεων και εν τέλει και της ελληνικής κοινωνίας να κάνει «ό,τι χρειάζεται» για να δημιουργήσει έναν αποτελεσματικό, μεικτό επαγγελματικό και έφεδρων, στρατό. Η αποφυγή αποστολής επαγγελματιών αξιωματικών και υπαξιωματικών σε αποστολές εκστρατείας και η μη διασφάλιση ότι τόσο οι επαγγελματίες όσο και οι έφεδροι διαθέτουν τα απαραίτητα εχέγγυα αποτελεσματικότητας στο πεδίο της μάχης, στα οποία συμπεριλαμβάνεται η επαρκής φυσική κατάσταση, είναι δύο μόνο ενδείξεις της επί δεκαετίες απροθυμίας να ξεπεραστούν οι εκτιμήσεις του πολιτικού κόστους και οι κοινωνικές προκαταλήψεις προκειμένου να ενισχυθεί το ποιοτικό πλεονέκτημα των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων... 

Το σαμποτάζ της Δαμάστας

Ο Λοχαγός Bill Stanley Moss στην Κρήτη

Το σαμποτάζ της Δαμάστας (Damasta Sabotage), έτσι έμεινε γνωστό  στην ιστορία, ήταν μια ανταρτική ενέργεια  που έγινε από την κρητική αντίσταση κατά των Γερμανών κατακτητών, τον Αύγουστο του 1944.

Η σχεδίαση και η οργάνωση έγινε με τη βοήθεια ενός Βρετανού αξιωματικού, του Λοχαγού Bill Stanley Moss της Υπηρεσίας Ειδικών Επιχειρήσεων, γνωστής σαν SOE, (Special Operations Executive). Ο Μος που είχε συμμετάσχει και στην απαγωγή του στρατηγού Κράιπε, δεν είχε έλθει μόνος του από τη Μ. Ανατολή. Τον συνόδευαν και 2 Κρητικοί κομάντος, που είχαν εκπαιδευτεί μαζί με τους Βρετανούς.

Στην ουσία ήταν μια ενεδρευτική προσβολή γερμανικών τμημάτων που συνέβη κοντά στο χωριό Δαμάστα. Ας πούμε όμως τα πράγματα με τη σειρά τους. 

Στις 7 Αυγούστου του '44, οι Γερμανοί, όπως το συνήθιζαν τότε, βγήκαν παγανιά στα χωριά θέλοντας να "επιστρατεύσουν" χωρικούς για καταναγκαστικές εργασίες. Ήταν ένας Γερμανός υπαξιωματικός ονόματι Γιόζεφ Ολενχάουερ, που οι ντόπιοι του είχαν δώσει το υποκοριστικό "Σήφης", ο οποίος  είχε σαν έδρα το στρατόπεδο του Γενί Γκαβέ (σημερινή ονομασία  Δροσιά) και εκείνη την ημέρα αποφάσισε με 10 άνδρες του, ν' ανέβει στ' Ανώγεια για να ψάξει για εργάτες. Κακή ιδέα, όπως αποδείχτηκε αργότερα.

Βρήκε κάποιους και με τη βία προσπάθησε να τους πάρει μαζί του. Εκείνοι αντιστάθηκαν και τότε άρχισε ο καβγάς. Με τη δύναμη των όπλων πήρε 50 ομήρους. Αλλά αυτή ήταν και η τελευταία του ενέργεια. Αντάρτες που είχαν στο μεταξύ ειδοποιηθεί έφτασαν και γρήγορα ξεκίνησε και τελείωσε μια μάχη που άφησε όλους τους Γερμανούς νεκρούς και τους ομήρους ελεύθερους.

Όλοι κατάλαβαν ότι τ' αντίποινα πλησιάζουν. Την επόμενη ημέρα, τμήμα  ανταρτών οργανωμένο από τον Εγγλέζο και έχοντας μαζί τους και ...έξι Ρώσους αιχμαλώτους που το είχαν σκάσει από τους Γερμανούς, (πώς  βρέθηκαν εκεί άραγε;), έστησαν ενέδρα σε σημείο του δρόμου που συνδέει το Ρέθυμνο με το Ηράκλειο κοντά σε μια γέφυρα της Δαμάστας, ένα χιλιόμετρο δυτικά του χωριού, που στένευε ο δρόμος. 

Οι αντάρτες τοποθέτησαν παγιδεύσεις, χρησιμοποιώντας  αντιαρματικές νάρκες τύπου Hawkins. Εκείνη την ημέρα υπήρξε μεγάλη επιτυχία. Μόλις η γερμανική φάλαγγα αυτοκινήτων έφτασε στο χώρο της ενέδρας , το πρώτο αυτοκίνητο έπεσε επάνω σε νάρκη, και ακολούθησε καταιγισμός πυρών και εκρήξεων. Η γερμανική δύναμη των 50 περίπου ανδρών εξουδετερώθηκε πλήρως. Από την μεριά των ανταρτών, σκοτώθηκε ένας Ρώσος μαχητής, και τραυματίσθηκε ένας αντάρτης, ο Μανώλης Σπιθούρης. 

Η όλη ενέργεια αργότερα αμφισβητήθηκε ως προς την σκοπιμότητά της, δεδομένου ότι επέφερε την πλήρη καταστροφή των Ανωγείων.  Υπάρχουν διαφορετικές, διιστάμενες απόψεις. Τότε όμως αυτό που προείχε ήταν να χτυπηθούν οι κατακτητές. Το αποτέλεσμα της φονικής προσβολής κατά του γερμανικού τμήματος, ήταν η έκδοση της περιβόητης διαταγής του τότε Γερμανού διοικητή της Κρήτης, στρατηγού Μύλλερ, για την πλήρη καταστροφή των Ανωγείων.

Η ανακοίνωση με καθαρά στρατιωτικό ύφος, έμοιαζε σαν ξεκαθάρισμα λογαριασμών 

"ΔΙΑΤΑΓΗ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΗΓΟΥ ΔΙΟΙΚΗΤΟΥ ΝΗΣΟΥ ΚΡΗΤΗΣ"

Επειδή η πόλις των Ανωγείων είναι το κέντρο της αγγλικής κατασκοπείας, 

Επειδή οι κάτοικοι των Ανωγείων διέπραξαν τον φόνο του επιλοχία  διοικητού του φυλακίου Γενί Γκαβέ

Επειδή οι κάτοικοι των Ανωγείων διέπραξαν το σαμποτάζ της Δαμάστας,

Επειδή οι αντάρτες κάθε προέλευσης, βρίσκουν καταφύγιο και προστασία στα Ανώγεια

Επειδή μέσω Ανωγείων διεπράχθη η απαγωγή του στρατηγού  Φον Κράιπε

ΔΙΑΤΑΣΣΟΜΕΝ

Την πλήρη καταστροφή της πόλης και την εκτέλεση οιουδήποτε άρρενος κατοίκου που θα τύχει να βρεθεί μέσα στην πόλη και γύρω απ' αυτήν σε απόσταση ενός χιλιομέτρου.

Χανιά, 13 Αυγούστου 1944

   Στρατηγός Διοικητής  

Φρίντριχ Βίλχελμ Μύλλερ    

Έτσι  το χωριό "ξυρίστηκε" από το έδαφος και 50 κάτοικοι που βρέθηκαν εκεί δολοφονήθηκαν από τους Γερμανούς. Στις 21 Αυγούστου, οι Γερμανοί έπιασαν και 30 άντρες από τη Δαμάστα και τους εκτέλεσαν με την κατηγορία της συμμετοχής του χωριού στο σαμποτάζ, αφού δεν ειδοποίησαν τις κατοχικές αρχές για την ενέργεια των ανταρτών, αν και  την εγνώριζαν από νωρίτερα.

Ο Μύλλερ καταδικάστηκε σε θάνατο τον Δεκέμβριο του 1946 σαν εγκληματίας πολέμου για αυτή του την πράξη αλλά και για άλλες, κατά την διάρκεια του πολέμου. Εκτελέσθηκε "δια τυφεκισμού" από στρατιωτικό απόσπασμα  τον Μάιο του 1947. Του δόθηκε αρκετός χρόνος για να σκεφτεί τι είχε κάνει.

Πηγή