Οι ενέργειες των Ελλήνων και Βρετανών κομάντος στο Αιγαίο την περίοδο 1942-1945, μεταδόθηκαν γρήγορα σε όλο τον κόσμο και πήραν την χροιά του θρύλου. Από αυτές τις ενέργειες πολλοί σκηνοθέτες αργότερα, εμπνεύσθηκαν ταινίες περιπέτειας αναδεικνύοντας τον ηρωισμό αυτών που συμμετείχαν στις καταδρομικές επιχειρήσεις.
Μία τέτοια είναι η γνωστή για τους παλιότερους "Τα κανόνια του Ναβαρόνε", που την βρήκα στο διαδίκτυο και σας την παραθέτω παρακάτω. Όσοι δεν την έχετε δει, θα την βρείτε πολύ ενδιαφέρουσα. Θεωρήθηκε σαν μία από τις καλύτερες ταινίες της εποχής της, με πολύ διάσημους ηθοποιούς.
Μάλιστα, στις σκηνές της αναρρίχησης ενός γκρεμού, συμμετείχαν Έλληνες καταδρομείς της εποχής, που βέβαια φαίνονται από μακρινά πλάνα. Στα κοντινά παρουσιάζονται οι ηθοποιοί. Οι Έλληνες κομάντος, προσφέρθηκαν να κάνουν κατά κάποιο τρόπο, τους κασκαντέρ.
H Λέσχη Εφέδρων Ενόπλων Δυνάμεων τιμώντας έμπρακτα τους ηρωικούς αγωνιστές του Έπους του 40, παρήλασε στην παραλιακή λεωφόρο Μεγάλου Αλεξάνδρου της Θεσσαλονίκης σε πείσμα των καιρών και απέναντι σε όσους ήθελαν να αμαυρώσουν την Εθνική μας επέτειο.
Όταν κάποιοι οπαδοί ποδοσφαιρικού σωματείου, και αριστεριστές έκλεισαν την παραλιακή λεωφόρο προκαλώντας την ματαίωση της παρέλασης, η Λέσχη Εφέδρων Ενόπλων Δυνάμεων αποφάσισε να παρελάσει αδιαφορώντας για τον κλειστό δρόμο!
Ο επικεφαλής του Ουλαμού της ΛΕΦΕΔ Ανακοίνωσε ότι η ΛΕΦΕΔ θα παρελάσει τιμώντας τις θυσίες και το αίμα των παππούδων μας στα βουνά της Πίνδου και της Βορείου Ηπείρου!
Στο άκουσμα της απόφασης αυτής το συγκεντρωμένο πλήθος ξέσπασε σε έντονες ζωτοκραυγές και χειροκροτήματα. Πολλά εθελοντικά σωματεία όπως και η Λέσχη Ελλήνων Καταδρομών με ενθουσιασμό ακολούθησαν την απόφασή μας και συντάχτηκαν πίσω από τον ουλαμό της ΛΕΦΕΔ.
Φτάνοντας στο «μπλόκο» των οπαδών και των αριστεριστών δημιουργήθηκε ένταση, αφού αυτοί επιτέθηκαν προς την Σημαία. Ο ουλαμός επενέβη για να διαφυλάξει την Σημαία και ακολούθησε μικρή σύρραξη. Βλέποντας όμως ότι η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου υποστήριζε με πάθος τους εφέδρους της ΛΕΦΕΔ και των άλλων σωματείων, αναγκάστηκαν να ανοίξουν τον δρόμο και να διεξαχθεί η παρέλαση των πολιτικών τμημάτων.
Να τονιστεί ότι χωρίς αυτήν την πρωτοβουλία της ΛΕΦΕΔ δεν θα είχε πραγματοποιηθεί η παρέλαση της Θεσσαλονίκης
Το 1943, μια ομάδα σαμποτέρ επιχειρεί να καταστρέψει το μεγαλύτερο αεροδρόμιο των Γερμανών στην Κρήτη. Ο επικεφαλής της ομάδας είναι Κρητικός και ο πατέρας του συνεργάτης των Γερμανών. Ο αρχηγός μιας ομάδας αντιστασιακών αρνείται να τον βοηθήσει και η αποστολή αποτυγχάνει.Τότε οι αντιστασιακοί επιτίθενται στις φυλακές και απελευθερώνουν τους κρατούμενους που επρόκειτο να εκτελεστούν..
Μετά από τρέξιμο 245 χιλιομέτρων στο Σπάρταθλο 2011, κάτω από το άγαλμα του Λεωνίδα στη Σπάρτη, ξεδιπλώνεται ο θυρεός του ΕΤΑ, από τον Καταδρομέα, που τον είχε μαζί του. σε όλη τη διαδρομή.
Πρώτη προβολή: 1971.Στις 28 Οκτωβρίου 1940,παράλληλα με την επίθεση του ιταλικού στρατού στα ελληνοαλβανικά σύνορα, η Ελλάδα δέχεται τα πυρά της ιταλικής αεροπορίας.Το υποβρύχιο Παπανικολής με κυβερνήτη τον πλωτάρχη Μίλτο Ιατρίδη και καπετάνιο τον υποπλοίαρχο Βασίλη Ασλάνογλου, παίρνει εντολή να περιπολεί στον Πατραϊκό κόλπο.
Μετά τις νίκες του στρατού, το πολεμικό συμβούλιο αποφασίζει ότι είναι καιρός να μπει και το ναυτικό στον πόλεμο και διατάζουν το υποβρύχιο Παπανικολής να περιπολεί στα στενά του Οτράντο. Εκεί το πλήρωμα, συλλαμβάνει το πλήρωμα ενός ιταλικού καραβιού και ο μηχανικός τους αποκαλύπτει τα ναρκοπέδια της Αδριατικής.
Το ελληνικό έπος το '40 έγινε γνωστό σ' όλο τον κόσμο! Η ελληνική αντίσταση προκάλεσε θαυμασμό σε εχθρούς και φίλους.
Όταν έγινε η επονείδιστη συνθηκολόγηση και έπεσε και το τελευταίο οχυρό, οι Γερμανοί προχώρησαν για την κατάληψη όλης της επικράτειας.
Θα περίμενε κανείς ότι όλοι θα ήταν στα σπίτια τους και οι δρόμοι έρημοι σαν δείγμα περιφρόνησης προς τους κατακτητές.
Δεν έγινε όμως ακριβώς έτσι! Υπήρξαν και Έλληνες που υποδέχτηκαν τον κατακτητή με ζητωκραυγές και λουλούδια σαν ελευθερωτές και σωτήρες!
Μόνο προδότες και ηλίθιοι θα μπορούσαν να το κάνουν. Πώς είναι ο κόσμος! Άγεται και φέρεται! Το σύνδρομο του Καραγκιόζη μας έχει κοστίσει ακριβά ως τώρα και εξακολουθεί να μας κατατρέχει! Γι'αυτό δεν πηγαίνουμε καλά. Μόνο ο εαυτούλης μας. Ευτυχώς που δεν σκέπτονται όλοι έτσι! Θα ήμασταν ακόμη με τους πασάδες στο σβέρκο!
Καμαρώστε εκείνους τους συμπατριώτες μας, που υποδεχόντουσαν με χαρά τους Γερμανούς. Μόλις είδα το βίντεο, μου ήλθε στο μυαλό το ποίημα του Καβάφη, "Περιμένοντας τους Βαρβάρους" Πόσο επίκαιρο είναι!
Τούρκος στρατιώτης, κοντά στα ιρακινά σύνορα, αναπαύεται στην άκρη του δρόμου
Δεν θα μιλήσω για ειδήσεις που άλλωστε υπάρχουν σε πληθώρα, αλλά για την εμπλοκή των ειδικών δυνάμεων της Τουρκίας, στις επιχειρήσεις. Είναι αυτονόητο ότι σε τέτοιου είδους επιχειρήσεις, συμμετέχει ειδικά εκπαιδευμένο προσωπικό . Η διείσδυση, ή εκτέλεση αναγνώρισης, η κατάδειξη στόχων, η αιφνιδιαστική προσβολή ανταρτικών βάσεων είναι κάποιες από τις αποστολές που αναλαμβάνουν.
Τουρκικό Πεζικό σε αναζήτηση των Κούρδων ανταρτών
Ακόμη περισσότερο, η οργάνωση "ειδικών τμημάτων" όπως προανήγγειλαν πριν από μήνες οι Τούρκοι, βοηθάει πολύ στην καταστολή των ανταρτών. Όμως εδώ τα πράγματα είναι διαφορετικά. Δεν μιλάμε για αντάρτες που προσπαθούν να επηρεάσουν τον ντόπιο πληθυσμό είτε με το καλό είτε με το άγριο για να τον "πάρουν" με το πλευρό τους.
Οι Ιρανοί έχουν ξεκινήσει από το καλοκαίρι τις μεγάλης κλίμακας επιθέσεις. Μάλιστα χρησιμοποιούν την τεχνική των "ειδικών τμημάτων", με μία διαφορετική παραλλαγή, όπως λέγεται. Δηλαδή προσποιούνται τους Κούρδους αντάρτες και εκτελούν βιαιοπραγίες κατά του λοιπού κουρδικού πληθυσμού για να δημιουργήσουν αντίδραση και απέχθεια προς τους πραγματικούς αντάρτες.
Τούρκος καταδρομέας σε περιοχή Κούρδων ανταρτών
Οι τουρκικές Ειδικές δυνάμεις λοιπόν καλούνται να αντιμετωπίσουν τους καλά οργανωμένους Κούρδους αντάρτες σε συνεργασία με τους Ιρανούς. Αλλά επειδή οι Ιρανοί δεν έχουν τις απαραίτητες γνώσεις σε ειδικές επιχειρήσεις για την αντιμετώπιση ανταρτών, τους εκπαιδεύουν οι Τούρκοι, μαθαίνοντάς τους στην ουσία την τεχνική και τακτική των Αμερικανών, αφού οι τελευταίοι έχουν εκπαιδεύσει τους Τούρκους στα πλαίσια του ΝΑΤΟ αλλά και διμερών στρατιωτικών σχέσεων. Αυτό γίνεται σε κοινή στρατιωτική βάση, στην περιοχή της Ουριμιγιέ (Urimyeh) στο βορειοδυτικό Ιράν. Δεν ξέρω αν έχουν αντιδράσει οι Αμερικάνοι και με ποιο τρόπο!
Συζητάμε λοιπόν για κατάπνιξη της εθνεγερσίας ενός λαού που αριθμεί πάνω από 20 εκατομμύρια. Καμμία ειδική ή μη στρατιωτική επιχείρηση δεν πρόκειται ν' αποδώσει, όσο μεγάλης κλίμακας και αν είναι. Η ιστορία το έχει αποδείξει. "Φωνή λαού, οργή Θεού". Με άλλο τρόπο πρέπει να λυθεί το πρόβλημα.
Μετά τον ιταμό τορπιλισμό του αντιτορπιλικού Έλλη, τον δεκαπενταύγουστο του 1940 στην Τήνο από ένα ιταλικό υποβρύχιο, ακολουθεί η κήρυξη του πολέμου και η ιταλική επίθεση στο αλβανικό μέτωπο στις 28 Οκτωβρίου. Από ένα προκεχωρημένο φυλάκιο των ελληνοαλβανικών συνόρων αποχωρεί ένα στρατιωτικό καμιόνι με φαντάρους και δέχεται απρόσμενα τα πυρά των ιταλικών τανκς. Ο Πέτρος, ο μόνος που κατορθώνει να γλιτώσει το θάνατο ή την αιχμαλωσία, σώζει μια χωριατοπούλα, τη Μαρία. Ωστόσο, οι Έλληνες κατορθώνουν να ανακαταλάβουν το πολυβολείο, απελευθερώνοντας τους εγκλωβισμένους στρατιώτες..
Το Ελ Αλαμέιν (El Alamein ή Al Alamayn) (Αραβικά: العلمين) είναι πόλη της Βόρειας Αιγύπτου στα παράλια της Μεσογείου. Βρίσκεται 106χιλιόμετρα (66 μίλια) δυτικά της Αλεξάνδρειας και 240 χιλιόμετρα (149 μίλια) βορειοδυτικά του Καΐρου. Ο πληθυσμός της πόλης ήταν περίπου 5,788 άνθρωποι το 1996.
Μέχρι πρόσφατα η πόλη ήταν λιμένας μεταφόρτωσης πετρελαίου, όμως, όπως το σύνολο της βόρειας ακτής της Αιγύπτου, εξελίσσεται σε τουριστικό προορισμό.
Το Ελ Αλαμέιν έπαιξε σημαντικό ρόλο στην έκβαση του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου καθώς στην περιοχή έλαβαν χώρα δύο εκτεταμένες μάχες:
Στην πρώτη μάχη του Ελ Αλαμέιν (1 Ιουλίου – 27 Ιουλίου 1942) η προέλαση των δυνάμεων του Άξονα προς την Αλεξάνδρεια ανασχέθηκε από τις συμμαχικές δυνάμεις, όταν τα Γερμανικά Πάνζερ προσπάθησαν να περικυκλώσουν τις συμμαχικές θέσεις.
Στην δεύτερη μάχη του Ελ Αλαμέιν οι συμμαχικές δυνάμεις έσπασαν τις Γερμανικές γραμμές, αναγκάζοντας τις Ναζιστικές δυνάμεις σε υποχώρηση μέχρι την Τυνησία. Ο Ουίνστον Τσόρτσιλ δήλωσε μετά τη μάχη «Αυτό δεν είναι το τέλος, ούτε καν η αρχή του τέλους, όμως είναι, ίσως, το τέλος της αρχής»
Η δεύτερη μάχη του Ελ Αλαμέιν πραγματοποιήθηκε μεταξύ 23 Οκτωβρίου και 5 Νοεμβρίου 1942, στην τοποθεσία Ελ Αλαμέιν, δυτικά της Αλεξάνδρειας τηςΑιγύπτου. Η μάχη υπήρξε σημείο καμπής των επιχειρήσεων του Άξονα και σήμανε την έναρξη της υποχώρησης των ιταλογερμανικών δυνάμεων στο βορειοαφρικανικό μέτωπο. Η επιτυχία των συμμαχικών δυνάμεων στη μάχη απέτρεψε οριστικά το ενδεχόμενο απώλειας της στρατηγικής σημασίας διώρυγας του Σουέζ και των πετρελαιοπαραγωγικών περιοχών της Μέσης Ανατολής.
Μετά την πρώτη μάχη του Ελ Αλαμέιν, η προέλαση των δυνάμεων του Άξονα ανακόπηκε και δημιουργήθηκε στασιμότητα στο μέτωπο. Αμέσως μετά ο Άγγλος στράτηγος Μπέρναρντ Μοντγκόμερυ ανέλαβε την διοίκηση των συμμαχικών δυνάμεων και οργάνωσε την αντεπίθεση που θα οδηγούσε στην οριστική υποχώρηση του εχθρού.
Το σχέδιο των Συμμάχων απέβλεπε στην εξαπάτηση του εχθρού σχετικά με τις πραγματικές προθέσεις τους και στη συντριβή του αντιπάλου με επιθετικές ενέργειες στην τοποθεσία Ελ Αλαμέιν. Την επιχείρηση ανέλαβε η 8η βρετανική Στρατιά, υπό τον ίδιο τον Μοντγκόμερι, αποτελούμενη από το 30ο Σώμα Στρατού στον βόρειο τομέα και το 13ο Σώμα Στρατού στο νότιο τομέα.
Το σχέδιο των επιχειρήσεων των Γερμανών προέβλεπε άμυνα στην κατεχόμενη τοποθεσία Ελ Αλαμέιν, με ιδιαίτερη βαρύτητα στον βόρειο τομέα. Οι δυνάμεις του Άξονα διέθεταν στην περιοχή υπό τον στρατηγό Ρόμελ, το 21ο Σώμα Στρατού στον βόρειο τομέα και το 10ο στο νότιο τομέα.
Η συμμαχική επίθεση εκδηλώθηκε στις 22.00 το βράδυ της 23ης Οκτωβρίου 1942. Η αντίσταση των γερμανοϊταλικών στρατευμάτων ήταν ιδιαίτερα σθεναρή, αποτρέποντας τη δυνατότητα στους Συμμάχους να διασπάσουν την αμυντική τους γραμμή.
Τη νύχτα 2 προς 3 Νοεμβρίου δημιουργήθηκε ρήγμα στον βόρειο τομέα και στον νότια στις 3 Νοεμβρίου. Από την επόμενη μέρα, άρχισε η καταδίωξη των υποχωρούντων δυνάμεων του Άξονα. Οι ιταλικές μεραρχίες, εγκαταλελειμμένες στην έρημο χωρίς εφόδια και τροφή, είτε διαλύθηκαν είτε παραδόθηκαν στους Συμμάχους. Τα γερμανικά στρατεύματα συνέχισαν να υποχωρούν, εγκαταλείποντας την Κυρηναϊκή και τελικά εγκαταστάθηκαν στη γραμμή Μπάρετ στην Τυνησία.
Στις επιχειρήσεις συμμετείχαν και τμήμα του ελληνικού εκστρατευτικού σώματος της Μέσης Ανατολής με την 1η Ταξιαρχία υπό τον συνταγματάρχη Παυσανία Κατσώτα, η οποία υπάγονταν στην βρετανική 50η Μεραρχία. Από τις 19 ως τις 23 Οκτωβρίου συμμετείχε σε εικονικές επιθέσεις στο νότιο τομέα, εντεταγμένες στο σχέδιο περιπλάνησης του αντιπάλου. Επίσης, εκτέλεσε πολλές περιπολίες και νυχτερινές επιχειρήσεις προξενώντας σημαντικές απώλειες στον εχθρό.
Το διάστημα 23 Οκτωβρίου-3 Νοεμβρίου εκτέλεσε πολλές επιδρομές εναντίον των εχθρικών γραμμών. Μετά την έναρξη της γερμανικής υποχώρησης, η 1η ελληνική Ταξιαρχία ανέλαβε την καταδίωξη του εχθρού στον τομέα της, προελαύνοντας σε βάθος 100 χιλιομέτρων.
Η μάχη του Ελ Αλαμέιν υπήρξε η πρώτη αποφασιστική νίκη των Συμμάχων και σημείωσε την αρχή της απομάκρυνσης των δυνάμεων του Άξονα από τη Βόρεια Αφρική.
Οι απώλειες των Συμμάχων ανήλθαν σε 3.500 νεκρούς και 10.000 τραυματίες. Οι απώλειες των ελληνικών δυνάμεων ανήλθαν σε 6 αξιωματικούς και 83 οπλίτες νεκρούς και 26 αξιωματικούς και 202 οπλίτες τραυματίες.
Το ΣΠΑΡΤΑΘΛΟΝ είναι ένας ιστορικός υπερμαραθώνιος που λαμβάνει χώρα στο τέλος του Σεπτέμβρη κάθε χρόνο στην Ελλάδα. Είναι ένας από πλέον δύσκολους αγώνες υπεραποστάσεων παγκοσμίως και παράλληλα πολύ μεγάλου ενδιαφέροντος λόγω του ιστορικού του υπόβαθρου.
Το Σπάρταθλο αναβιώνει τα βήματα του Φειδιππίδη, ενός αρχαίου Αθηναίου δρομέα μεγάλων αποστάσεων, ο οποίος το 490 π.Χ., πριν από τη μάχη του Μαραθώνα, εστάλη στη Σπάρτη να ζητήσει βοήθεια στον πόλεμο που διεξήγαγαν οι Έλληνες με τους Πέρσες. Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, ο Φειδιππίδης έφτασε στη Σπάρτη μια μέρα μετά την αναχώρησή του από την Αθήνα. Βασισμένοι στις αναφορές του Έλληνα ιστορικού, το 1982 πέντε αξιωματικοί της βρετανικής αεροπορίας (RAF), οι οποίοι παράλληλα ήταν δρομείς μεγάλων αποστάσεων, ταξίδεψαν στην Ελλάδα, με επικεφαλής το σμήναρχο Τζον Φόντεν (John Foden) που είχε την αρχική ιδέα.
Ο John Foden διαβάζοντας τον Ηρόδοτο σταμάτησε απορημένος στην εξιστόρηση του κατορθώματος του Φειδιππίδη, και διερωτήθηκε αν ένας σύγχρονος άνθρωπος μπορεί να διανύσει τα 250 χλμ. Αθήνας - Σπάρτης σε δύο μέρες. Σκέφθηκε τότε πως ο μόνος τρόπος να το διαπιστώσει ήταν να επιχειρήσει να τρέξει ο ίδιος την ιστορική διαδρομή αφού ήταν συμπτωματικά και δρομέας μεγάλων αποστάσεων.
Έτσι με άλλους τέσσερις συναδέλφους του της RAF , επίσης δρομείς, έρχεται στην Αθήνα το φθινόπωρο του 1982 όπου τα μέλη της βρετανικής παροικίας και Έλληνες φίλοι τους επιφυλάσσουν θερμή υποδοχή και τους παρέχουν κάθε διευκόλυνση και συμπαράσταση.
Καταστρώνουν τον σχεδιασμό της πλησιέστερης προς την περιγραφή του Ηροδότου διαδρομής και στις 8 Οκτωβρίου ρίχνονται στην περιπέτεια για να δουν αν το όραμα μπορεί να γίνει πράξη. Την επομένη, 9 Οκτωβρίου, μετά από 36 ώρες ο John Foden φτάνει στη Σπάρτη μπροστά στο άγαλμα του Λεωνίδα. Ο συνάδελφος του John Scholten είχε φτάσει μισή ώρα νωρίτερα και τέλος ο John MacArthy τερματίζει σε χρόνο λιγότερο από 40 ώρες. Η ενθουσιώδης βρετανική ομάδα είχε αποδείξει πως ο Ηρόδοτος είχε δίκιο.
Το επόμενο έτος μια πολυεθνική ομάδα Βρετανών, Ελλήνων κ.ά. ενθουσιωδών υποστηρικτών της ιδέας, με επικεφαλής το φιλέλληνα Μάικλ Κάλαχαν (Michael Callaghan), οργάνωσαν το Α΄ Διεθνές Σπάρταθλον (Open International Spartathlon Race), επωνυμία που προέκυψε από το συνδυασμό των ελληνικών λέξεων Σπάρτη και άθλος.
Ο αγώνας διεξήχθη με την έγκριση και υπό την εποπτεία του ΣΕΓΑΣ με τη συμμετοχή 45 δρομέων από 11 χώρες και περιλάμβανε και γυναικείες συμμετοχές. Η επιτυχία της διοργάνωσης και η απήχηση που είχε ήταν καθοριστικές για την περαιτέρω καθιέρωση του αγώνα.
Έτσι το 1984 ιδρύθηκε ο Διεθνής Σύνδεσμος «ΣΠΑΡΤΑΘΛΟΝ», ο οποίος από τότε μέχρι σήμερα διοργανώνει ανελλιπώς τον αγώνα κάθε Σεπτέμβρη. Η επιλογή του μήνα αυτού έγινε, διότι τότε τοποθετεί χρονικά ο Ηρόδοτος την αποστολή του Φειδιππίδη στην Σπάρτη.
Εδώ θα πρέπει να σημειωθεί ότι η διαδρομή που χάραξε ο John Foden και οι ομάδα του πάνω στις μαρτυρίες του Ηροδότου και από γνωστά ιστορικά γεγονότα της εποχής εκείνης ήταν η πλησιέστερη προς εκείνη που ο Φειδιππίδης θα έπρεπε να είχε ακολουθήσει. Πιστεύεται λοιπόν, ότι το ΣΠΑΡΤΑΘΛΟΝ αποτελεί την εγκυρότερη αναπαράσταση της διαδρομής αυτής.
Περιγράφεται δε ως η πιο δύσκολη διαδρομή στον κόσμο. Δύσβατα μονοπάτια και χωματόδρομοι με νερά και λάσπες ( αν έχει βρέξει ) διασχίζουν αμπέλια και ελαιώνες, σκαρφαλώνουν σε πλαγιές λόφων, ενώ το φόβητρο όλων των αθλητών και η μεγαλύτερη πρόκληση είναι η αναρρίχηση στο Παρθένιο Όρος ( 1200 μ. ύψος ) μέσα στο πυκνό σκοτάδι, εκεί όπου ο Φειδιππίδης συνάντησε τον θεό Πάνα, εκεί όπου το τοπίο έχει μείνει αναλλοίωτο όπως 2500 χρόνια πριν, χωρίς ίχνος μονοπατιού, μέσα στα βράχια και τους θάμνους, με θερμοκρασία 4° - 5° C και δυνατούς ανέμους. Η δοκιμασία της ανθρώπινης αντοχής και του ψυχικού σθένους στο αποκορύφωμα τους !
Εξαντλητικές ακόμα και οι ατελείωτες ανηφορικές στροφές πριν την Σπάρτη, όταν πια και οι ακμαιότεροι των αθλητών αρχίζουν να έχουν παραισθήσεις αφού έχουν χάσει κάθε επαφή με τον χρόνο και την πραγματικότητα και σέρνουν με δυσκολία τα βήματα τους προς τον τερματισμό σαν αυτόματα. Θα πρέπει να αναφέρουμε ότι το ένα τρίτον των αθλητών, ίσως και λιγότεροι φτάνουν στο τέρμα του αγώνα.
Ένας Σπαρταθλητής γνωρίζει καλά ότι η κατάκτηση ενός ρεκόρ σε μια τέτοια διαδρομή δεν είναι η βασική του επιδίωξη. Εκείνο που κυρίως επιδιώκει είναι ο τερματισμός μέσα σε 36 ώρες. Αυτοί που το έχουν επιτύχει λένε πως δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψουν τα συναισθήματα τους. Το ΣΠΑΡΤΑΘΛΟΝ είναι μόνο βίωμα.
Είναι μόνο εμπειρία προσωπική. Ο κάθε αθλητής ονειρεύεται την συμμετοχή του και η φαντασία του εξάπτεται από την ιδέα ότι, ερχόμενος στην Ελλάδα για να τρέξει πάνω στα βήματα του αρχαίου ημεροδρόμου γίνεται ένας σύγχρονος Φειδιππίδης και προπονείται σκληρά για αρκετά χρόνια πριν φτάσει στο επίπεδο των απαιτήσεων του αγώνα.
Πρόκειται από μία υπεράνθρωπη προσπάθεια που έχει ως ανταμοιβή μόνο ένα στεφάνι ελιάς και λίγο νερό από τα χέρια μίας νεαρής Σπαρτιάτισσας για όσους κατορθώσουν να φτάσουν μπροστά στο άγαλμα του Λεωνίδα.
Είναι πλέον γνωστό σε όλους τους αθλητές ότι το ΣΠΑΡΤΑΘΛΟΝ δεν προσφέρει καμία υλική ανταμοιβή. Γεννήθηκε στο λίκνο του Ολυμπιακού πνεύματος και παραμένει βαθιά προσηλωμένο σ' αυτό, αποστρεφόμενο την σύγχρονη τάση για εμπορευματοποίηση του αθλητικού ιδεώδους.
Γι' αυτό το ΣΠΑΡΤΑΘΛΟΝ είναι μοναδικό στον κόσμο. Συγκλονιστικό για όλους. Είναι το γεγονός που ενώνει τον άνθρωπο με ένα μύθο που ξεπηδάει από τα βάθη της χιλιόχρονης ιστορίας μας.
Και αυτό δεν είναι παρά μόνο το μισό του ..Φειδιππίδειου Άθλου! Πρόκεται για το διπλό Σπάρταθλο που περιλαμβάνει τη συνολική διαδρομή που διέσχισε ο αρχαίος δρομέας Φειδιππίδης, ο οποίος αφού έφτασε στη Σπάρτη, επέστρεψε στην Αθήνα μεταφέροντας την απάντηση των Σπαρτιατών και αμέσως μετέβη στο Μαραθώνα, όπου είχαν στρατοπεδεύσει οι Αθηναίοι. Τον έχουν επιχειρήσει μόνο δύο Έλληνες αθλητές: ο Γιάννης Κούρος (δύο φορές) και η Μαρία Πολύζου.
2005: Το Φειδιππίδειο δρόμο επιχείρησε πρώτος ο κορυφαίος Έλληνας υπερμαραθωνοδρόμος Γιάννης Κούρος από τις 29 Σεπτεμβρίου ως την 1η Οκτωβρίου 2005, διανύοντας τη διαδρομή Αθήνα-Σπάρτη-Αθήνα (490 χλμ.) σε 53 ώρες και 43΄.
2010: Τον αγώνα επανέλαβε στην πλήρη μορφή του: "Αθήνα-Σπάρτη-Αθήνα-Μαραθώνας" (520 χλμ.) η Ελληνίδα μαραθωνοδρόμος Μαρία Πολύζου από τις 26 Ιουλίου ως τις 2 Αυγούστου 2010 με την ευκαιρία του εορτασμού των 2500 ετών από τη Μάχη του Μαραθώνα.
2011: Στις 27 Σεπτεμβρίου 2011 ο Γιάννης Κούρος, σε ηλικία 55 ετών, ξεκίνησε να επαναλάβει τον άθλο του Φειδιππίδη, εκκινώντας στις 16:00 από το Ιερό του Πανός στο Θησείο. Έφτασε στην Αρχαία Σπάρτη το επόμενο απόγευμα έπειτα από 23 ώρες και 13΄ και μετά από 15λεπτη ανάπαυση ξεκίνησε για την επιστροφή. Τερμάτισε στο Θησείο έπειτα από 61 ώρες και 17 λεπτά, την Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου στις 05:33 τα ξημερώματα.
Δυστυχώς αγώνες τέτοιας σημασίας περνούν απαρατήρητοι απο το σύνολο των ΜΜΕ αλλα και από το ευρύ κοινό...
Διασώστες του αμερικανικού Πολεμικού ναυτικού, εκπαιδεύονται στην εκτέλεση αλμάτων στη θάλασσα από ελικόπτερο τύπου ΜΗ-60 Seahawk, κάπου στον Περσικό κόλπο.
Ως τώρα έχουν κυκλοφορήσει στην αγορά μερικές καλές φορητές συσκευές υπολογιστών στρατιωτικών προδιαγραφών, που χρησιμοποιούνται στα συστήματα διοίκησης-ελέγχου-πληροφοριών. Ένα τελευταίο, που παρουσιάσθηκε επίσης στην έκθεση πολεμικού υλικού της AUSA, ήταν ο φορητός υπολογιστής της εταιρείας L3, Rover 5.
Κατάλληλο για τις Ειδικές Δυνάμεις, επιτρέπει την λήψη σε πραγματικό χρόνο πληροφοριών από άλλα συστήματα, όπως τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη, αλλά και τη μετάδοση αντίστροφα πληροφοριών ή την υποβολή αιτημάτων, όπως για παράδειγμα αιτήσεις πυρών υποστηρίξεως.
Οι τεχνικές του προδιαγραφές φαίνονται πολύ καλές, αν και είναι κατανοητές περισσότερο στους ειδικούς επί αυτών των θεμάτων. Έχει λοιπόν τις παρακάτω δυνατότητες:
Μεταδίδει και λαμβάνει σε Κu-Band, C-Band, S-Band, L-Band UHF (400-470 MHZ)
Οι τιμές δεδομένων ποικίλουν. Snapshot= 200kbps,400kbps και 44.73 Mbps
Μία αμερικανική πάλι εταιρεία, η Tactical Lighting Solutions , έχει κατασκευάσει συσκευή εκπομπής φωτός πολλαπλής χρήσης, ο φωτισμός της οποίας μοιάζει με αυτόν του χημικού φωτός, αλλά διαρκεί πολύ περισσότερο. Το Lazerbrite, μοιάζει σαν φακός, που στα άκρα του έχει φώτα τύπου LED, τα οποία ανάβουν με περιστροφή της αντίστοιχης βάσης τους.
Τα φώτα μπορούν ν' ανάβουν ξεχωριστά μόνο του το καθένα, ή και τα δύο μαζί, εκπέμποντας σταθερό φωτισμό ή διακοπτόμενο. Με 2 μπαταρίες τύπου κέρματος, μπορεί ο χρήστης να έχει φωτισμό για 75 ώρες λειτουργίας από κάθε φως, δηλαδή 150 ώρες διαρκούς λειτουργίας, του φακού. Επίσης ένα πολύ καλό χαρακτηριστικό που έχει το Lazerbrite, είναι ότι μπορεί να λειτουργεί και κάτω από το νερό μέχρι το βάθος των 50 μέτρων.
Το κόστος είναι λογικό. Η βασική μονάδα με δύο φώτα και εφεδρικές μπαταρίες κάνει 30$. Αν κάποιος επιθυμεί περισσότερα χρώματα, πληρώνει 40$. Η εταιρεία όμως κατασκευάζει και άλλα χρήσιμα μικροαξεσουάρ, που κάνουν την ζωή πιο εύκολη στο πεδίο. Όπως για παράδειγμα αυτοφωτιζόμενη θήκη χάρτη ή τυποποιημένη συλλογή οργάνωσης ζώνης προσγείωσης ή ρίψης. Η παρουσίασή της στην έκθεση επιχειρησιακού υλικού στην Ημέρα του Πεζοναύτη 2011, ήταν ...διαφωτιστική! Δείτε ένα βίντεο παρακάτω
Συγκαλυμμένες επιχειρήσεις, υπηρεσίες πληροφοριών, «σκιώδεις» αποστολές ειδικών δυνάμεων: οι «πολεμιστές της σκιάς» αυξάνουν τις επιχειρήσεις τους σε όλο τον κόσμο.
Πριν από τέσσερις μήνες, ο ναύαρχος Γουίλιαμ ΜακΡέιβεν έδωσε την εντολή έναρξης της επιχείρησης που οδήγησε στο θάνατο του Οσάμα μπιν Λάντεν. Πλέον αποτελεί τον αρχηγό των Ειδικών Δυνάμεων των ΗΠΑ- και κατά τα λεγόμενά του, οι «μυστικοί πολεμιστές» αυτού του ιδιότυπου πολέμου αρχίζουν να παίζουν όλο και μεγαλύτερο ρόλο στους στρατηγικούς σχεδιασμούς σε όλη την υφήλιο.
Κατά την κατάθεσή του στην Επιτροπή Ενόπλων Δυνάμεων του Κογκρέσου, ο πρώην SEAL παρουσίασε την εξέλιξη των δυνάμεών του. Από τις 11 Σεπτεμβρίου 2001 μέχρι σήμερα, το δυναμικό της Διοίκησης Ειδικών Επιχειρήσεων των ΗΠΑ έχει διπλασιαστεί. Αντίστοιχα, ο σχετικός προϋπολογισμός έχει τριπλασιαστεί, ενώ οι αποστολές τους έχουν τετραπλασιαστεί.
Η αποστολή που σκότωσε τον μπιν Λάντεν αποτελεί απλά την «κορυφή του παγόβουνου» : οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους εντείνουν όλο και περισσότερο τον «μυστικό» τους πόλεμο, με αρκετούς αναλυτές να κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου, καθώς αυτή η κλιμάκωση μπορεί πολύ εύκολα να οδηγήσει σε επιδείνωση διπλωματικών σχέσεων, αλλά και γενικευμένες ένοπλες συγκρούσεις.
Σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται για νέο φαινόμενο: οι «μυστικοί πόλεμοι» κατά του κομμουνισμού στη νοτιοανατολική Ασία κατά τη δεκαετία του 1960 οδήγησαν σε γενικευμένες συρράξεις. Τη δεκαετία του 1980, το σκάνδαλο Ιράν- Κόντρας αποτέλεσε ένα μεγάλο φιάσκο για την κυβέρνηση Ρίγκαν, ενώ ήταν η υποστήριξη των ισλαμιστών ανταρτών που μάχονταν κατά των Σοβιετικών στο Αφγανιστάν που οδήγησαν στη γένεση του μπιν Λάντεν και της αλ Κάιντα. Και δεν είναι μόνο οι ΗΠΑ που παίζουν το συγκεκριμένο «παιχνίδι» : πριν από μία εβδομάδα, το Ιράν κατηγορήθηκε για συνωμοσία με στόχο τη δολοφονία του Σαουδάραβα πρέσβη στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Τα πλεονεκτήματα αυτών των επιχειρήσεων είναι εμφανή: η δημοσιότητα στις πολεμικές επιχειρήσεις είναι καλύτερο να αποφεύγεται. Ένα worm που χτυπάει τα δίκτυα υπολογιστών του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν, η μυστική παροχή βοήθειας στους επαναστάτες στη Λιβύη, οι συγκαλυμμένες επιχειρήσεις κατά της αλ Κάιντα στο Αφγανιστάν με μη επανδρωμένα αεροσκάφη- σε όλες τις περιπτώσεις υπάρχουν τα επιθυμητά αποτελέσματα χωρίς ιδιαίτερη δημοσιότητα.
Επίσης, σε μία εποχή οικονομικών δυσκολιών, παρουσιάζονται ιδιαίτερα οικονομικές σε σχέση με τη χρήση μίας μεγάλης συμβατικής δύναμης: κατά τον ΜακΡέιβεν, το κόστος των 58.000 στρατιωτών/ πρακτόρων του χώρου των Ειδικών Επιχειρήσεων ανέρχεται μόλις στο 1,6% του προϋπολογισμού του Πενταγώνου για το 2012.
Η CIA διατηρεί εδώ και πολλά χρόνια τη δική της, μικρή παραστρατιωτική δύναμη, η οποία πολύ συχνά επιχειρεί μαζί με μέλη των ειδικών δυνάμεων. Τα τελευταία χρόνια, το δυναμικό αυτού του μικρού «στρατού» έχει αυξηθεί πολύ, με πολλούς αναλυτές ασφαλείας να κάνουν λόγο για εκατοντάδες, ίσως χιλιάδες άτομα. Υπό την ηγεσία του στρατηγού Ντέηβιντ Πετρέους, αναμένεται αύξηση των συγκαλυμμένων «γκρίζων» επιχειρήσεων (δολιοφθορές, δολοφονίες) της υπηρεσίας.
Σε αντίστοιχα πλαίσια θεωρείται ότι κινούνται και άλλες δυνάμεις, όπως το Ισραήλ και η Μ. Βρετανία, με ιδιαίτερη έμφαση να δίνεται στον τομέα του κυβερνοπολέμου. Καθώς οι επιχειρήσεις στα μέτωπα του Ιράκ και του Αφγανιστάν μειώνονται, η προσοχή στρέφεται προς χώρες όπως το Πακιστάν, η Υεμένη, η Σομαλία, οι Φιλιππίνες και Μεξικό, που ενδέχεται να αποτελέσουν θέατρα μελλοντικών επιχειρήσεων.
Στρατιώτες των αμερικανικών ειδικών δυνάμεων βρίσκονται σε 75 χώρες, σε αποστολές με στόχους που μπορεί να κυμαίνονται από εκπαίδευση έως δολοφονίες.«Ίσως να βρεθούμε ξαφνικά στη θέση να διεξάγουμε περισσότερους πολέμους με λιγότερους ανθρώπους» λέει σχετικά ο Τζων Ναγκλ, πρώην αξιωματικός του αμερικανικού στρατού και συγγραφέας του εγχειριδίου επιχειρήσεων καταστολής ανταρτών. «Τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι ενδιαφέροντα- όπως το κατά πόσον έχουμε το δικαίωμα να κάνουμε κάτι τέτοιο. Υπάρχει πολύ λιγότερη αμφισβήτηση. Η κοινωνία δεν πληρώνει το κόστος, οπότε δεν κάνει ερωτήσεις».
Η ανάπτυξη συμβατικών δυνάμεων μπορεί να μονοπώλησε το ενδιαφέρον των ΜΜΕ σε Ιράκ και Αφγανιστάν, αλλά οι διοικητές βασίζονταν πολύ στις συγκαλυμμένες επιχειρήσεις. Μη επανδρωμένα αεροσκάφη, πράκτορες συλλογής πληροφοριών και καταδρομείς των SEALs, της Δύναμης Δέλτα, της βρετανικής SAS και άλλων ελίτ μονάδων διεξήγαγαν τις δικές τους εκστρατείες εναντίον της αλ Κάιντα, των Ταλιμπάν και των συμμάχων τους. «Έχει ανανεωθεί το ενδιαφέρον για τις ειδικές επιχειρήσεις…υπήρχαν πάντα βέβαια, αλλά είχαν παραγκωνιστεί λίγο. Αυτό πλέον έχει αλλάξει» λέει σχετικά ο Φρεντ Μπάρτον πρώην στέλεχος των αντιτρομοκρατικών υπηρεσιών, που εργάζεται πλέον για τη Stratfor.
Οι ειδικές επιχειρήσεις δεν έχουν να κάνουν μόνο με την εξόντωση στόχων: στρατιώτες των ειδικών δυνάμεων βοήθησαν στο «ξύπνημα των Σουνιτών», που εξαφάνισε την αλ Κάιντα και τους υποστηρικτές της από μεγάλο τμήμα του Ιράκ και συνέβαλε στη νίκη των επαναστατών στη Λιβύη.
Ο ΜακΡέιβεν έχει δηλώσει επίσης ότι θεωρεί ότι η συνεργασία με τις τοπικές αρχές και την αστυνομία στο Αφγανιστάν ενδεχομένως να αποτελέσει τη μεγαλύτερη συνεισφορά των δυνάμεών του στον πόλεμο- ακολουθώντας το παράδειγμα του Λώρενς της Αραβίας, ο οποίος συνεργάστηκε με Άραβες αντάρτες εναντίον του τουρκικού στρατού κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. «Αυτό που χρειάζεσαι είναι άνθρωποι που δεν φοβούνται τον κίνδυνο, που καταλαβαίνουν τις διαφορετικές κουλτούρες και σκέφτονται γρήγορα, οπότε μπορούν να προσαρμοστούν στις νέες, διαφορετικές συνθήκες» λέει σχετικά ο υποστράτηγος Γκρέιαμ Λαμπ, πρώην επικεφαλής των βρετανικών ειδικών δυνάμεων. «Δεν έχουμε πολλούς τέτοιους ανθρώπους, αλλά…είναι αρκετοί αυτοί που έχουν διαβάσει Λώρενς, έχουν συναναστραφεί ανθρώπους όπως οι Σουνίτες αντάρτες και γενικά έχουν άνεση σε τέτοια περιβάλλοντα».
Πολλοί θεωρούν ότι το κύριο πλεονέκτημα των τακτικών αυτών είναι η αντίθεσή τους στη συμβατική διεξαγωγή πολέμου: «είναι θέμα πολιτικής θέλησης. Οι νέες τεχνολογίες πράγματι σου δίνουν νέες επιλογές, αλλά σε γενικές γραμμές αυτές οι δυνατότητες υπήρχαν πάντα. Το ερώτημα είναι αν θα επιλέξεις να πάρεις την πιο συγκαλυμμένη οδό ή να στείλεις κατευθείαν την 101η Αερομεταφερόμενη» αναφέρει ο Νάιτζελ Ίνκστερ, πρώην στέλεχος της ΜΙ6. Επίσης, σημαντικό ρόλο παίζουν οι πολιτικοοικονομικές δυνατότητες: στην περίπτωση της Λιβύης μία επέμβαση μεγάλης έκτασης ήταν πολιτικά και οικονομικά απαγορευτική- αλλά οι πολιτικές ηγεσίες ήθελαν να αναληφθεί δράση.
Μία ακόμη πολεμική ταινία, εμπνευσμένη από τη δράση των κομάντος κατά τον 2ο Παγκόσμιο πόλεμο. Αναφέρεται σε αποστολή ειδικού καταδρομικού τμήματος στην κατεχόμενη Γιουγκοσλαβία για την εξουδετέρωση ενός διπλού κατασκόπου.
Ίσως να είναι από τις πρώτες ταινίες του γνωστού σε όλους Χάρισον Φορντ!
Στην έκθεση πολεμικού υλικού που έγινε στην Ουάσινγκτον τον Οκτώβριο του 2011 και διοργανώνεται από την Ομοσπονδία του Στρατού των ΗΠΑ, την γνωστή AUSA (Association of the US Army), μεταξύ των άλλων, παρουσιάσθηκε για πρώτη φορά, από την εταιρεία Cyalume, (αυτή που παράγει προϊόντα χημικού φωτός), το νέο της εφεύρημα.
Μοιάζει με ...βρώμικο χώμα, ή ψιλά τρίμματα από φελλό, αν θέλετε καλύτερη παρομοίωση. Εκπέμπει υπέρυθρη ακτινοβολία, ορατή μόνο με νυκτερινά όργανα παρατήρησης-σκόπευσης. Ονομάζεται "idiRt"(Intrusion Detection Infrared Traceable) δηλαδή σε ελεύθερη μετάφραση, "Υλικό Ανίχνευσης Παρείσακτων Υπέρυθρης Ακτινοβολίας".
Είναι ειδικά σχεδιασμένο για να σκορπίζεται στο έδαφος, για να φωτίζει σπηλιές ή σκοτεινά μέρη, ή "ζώνες θανάτου" κατά την εγκατάσταση ενέδρας ή την αμυντική εγκατάσταση τμημάτων. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί ακόμη για την επισήμανση δρομολογίου, ζωνών προσγειώσεως, ή σημείων προσγειαλώσεως, ή τον έλεγχο προσβάσεων. Έτσι στην τελευταία περίπτωση, όταν κάποιος περάσει, αμέσως μπορεί να εντοπισθεί η παραβίαση, αφοί οι κόκκοι κολλάνε στα παπούτσια του ή στ' άρβυλα και φαίνονται αμέσως τα ίχνη του.
Υπάρχουν πολλοί τρόποι που μπορεί ένας μαχητής να χρησιμοποιήσει το υλικό. Η "βρωμιά" όπως υποκοριστικά το ονομάζουν αφού προφέρεται κατά παρόμοιο τρόπο το ακρωνύμιό του στ' αγγλικά, (dirt), κολλάει στις σόλες , στις ρόδες τροχοφόρων κλπ και έτσι παίζει το ρόλο του σημαδιού ή της απόδειξης ότι κάποιος πέρασε από επισημασμένα σημεία.
Πωλείται σε συσκευασίες των 2 πακέτων διαφορετικών υλικών, που αναμιγνύονται λίγο πριν την χρήση τους για να μπορούν με την χημική αντίδραση, να παράγουν τον υπέρυθρο φωτισμό. Ο φωτισμός διαρκεί από 36 έως 48 ώρες έξω στο ύπαιθρο και για μια εβδομάδα σε κλειστούς χώρους.
Καλή περίπτωση, και δεν κάνει πολύ ακριβά! Μισό κιλό, κάτω από 35$. Πωλείται σε χρώμα χώματος όπως στην φωτογραφία, ή σε χρώμα άμμου, ή σε οποιοδήποτε χρώμα θέλει ο πελάτης, με ανάλογη βέβαια επιβάρυνση. Αξίζει το ψάξιμο.
Η διάσωση ενός απαχθέντος στελέχους της CIA, οδηγεί στα ίχνη μιας πολύ επικίνδυνης τρομοκρατικής οργάνωσης, που σχεδιάζει πολλές και καταστροφικές επιθέσεις στο αμερικανικό έδαφος των ΗΠΑ.
Ένα ειδικό τμήμα των Αμερικανών SEALs, αναλαμβάνει την αποστολή της ανακάλυψης και εξουδετέρωσης των τρομοκρατών.
Το παραπάνω σενάριο είναι υποθετικό και θα μπορούσε να ανήκει σε ανάλογη άσκηση των αμερικανικών Ειδικών Δυνάμεων. Είναι όμως σενάριο νέας ταινίας, που θα παιχθεί στους κινηματογράφους, στα τέλη του Φεβρουαρίου του 2012.
"Η πράξη Ανδρείας", όπως είναι η μετάφραση του αγγλικού τίτλου της ταινίας, έχει μια ιδιαιτερότητα, γι' αυτό και τη μνημονεύω. Παίζουν αληθινοί βατραχάνθρωποι και οι τακτικές και τεχνικές που ακολουθούν είναι οι σωστές σύμφωνα με τους κανονισμούς. Το ίδιο και τα υλικά και ο οπλισμός τους. Μόνο οι χαρακτήρες και το σενάριο είναι φανταστικά.
Αμέσως στήθηκε ταινία για τους SEALs, μετά και την γνωστή επιτυχία τους για την εκτέλεση του Οσάμα Μπιν Λάντεν, για να παρουσιάσει τους αγνούς πατριώτες, που υπηρετούν την πατρίδα τους και την προστατεύουν από κάθε είδους απειλή. Έτσι εξυψώνεται το ηθικό του πληθυσμού που βλέπει θετικά όλες τις επιχειρήσεις που γίνονται ανά τον κόσμο. Καλά κάνουν! Κοιτούν το συμφέρον τους. Το Χόλιγουντ στην υπηρεσία του έθνους!
Αναρωτιέμαι τι θα γινόταν εδώ, αν κάποιος σκηνοθέτης, αναλάμβανε να σκηνοθετήσει κάτι ανάλογο στην Ελλάδα! Μάλλον θα χαρακτηριζόταν μιλιταριστής και φασίστας! Γι' αυτό και πολλές ελληνικές πολεμικές ταινίες που αναφέρονται στην νεώτερη ιστορία μας, "θάφτηκαν" και δεν παίζονται συχνά.
Δείτε το τρέιλερ της ταινίας με κάποιες ενδιαφέρουσες σκηνές. Όποιος προτιμά αυτού του είδους τις ταινίες, θα βρει αυτό που θέλει.
