Περί Ιμίων

Κρίση των Ιμίων! Πικρές αναμνήσεις, συνοδευόμενες από αυστηρή αυτοκριτική για λάθη που στον συγκεκριμένο τόπο και  σε συγκεκριμένο χρόνο, δημιούργησαν μια θλιβερή  κατάσταση!

Σε περασμένο άρθρο, έχω διατυπώσει τις απόψεις μου, βγαλμένες από προσωπικές εμπειρίες.

Θέλω όμως σήμερα εδώ, να φιλοξενήσω ένα απόσπασμα από άρθρο ενός αποστράτου αξιωματικού, που και αυτός από τη θέση που είχε τότε, βίωσε καταστάσεις για τα γεγονότα εκείνης της εποχής. Το απόσπασμα αφορά στις Ειδικές Δυνάμεις του στρατού. Έχει πολύ ενδιαφέρον.

"....Το δεύτερο περιστατικό που θα αναφέρω, μου το διηγήθηκε φίλος και συμμαθητής μου από την ΣΣΕ, ο οποίος ήταν υπηρεσία το μοιραίο εκείνο βράδυ στο ΕΘΚΕΠΙΧ, ως εκπρόσωπος του Στρατού Ξηράς. Φυσικά εκείνο το βράδυ ουδείς κοιμόταν και στο ΕΘΚΕΠΙΧ μετά τα μεσάνυχτα οι πάντες ήσαν σε εγρήγορση και θα λέγαμε σε κατάσταση πολέμου. Μετά την πληροφορία περί κατάληψης της δυτικής Ίμια από τούρκους κομάντος και την τραγική εικόνα της Ελλάδος, όπου το ΚΥΣΕΑ να συνεδριάζει στην Βουλή, αντί στην προβλεπόμενη θέση του σε περίοδο κρίσης, στα υπόγεια του Υπουργείου Άμυνας, τον Α/ΓΕΕΘΑ να περιμένει εκτός αιθούσης για αρκετή ώρα, αποκομμένος από εξελισσόμενες κρίσιμες πληροφορίες, το Διοικητή της ΕΥΠ να περιμένει έξω από το ΚΥΣΕΑ και ποτέ να μην μπαίνει μέσα για να ενημερώσει και άλλα τραγικά που μας πληγώνουν και μόνο να τα αναφέρουμε, ο Α/ΓΕΕΘΑ επιστρέφει στο Γενικό Επιτελείο και γίνεται σύσκεψη στο ΕΘΚΕΠΙΧ, για το πώς θα αντιμετωπιστεί η υφιστάμενη κατάσταση. Τότε ρωτά τον Διευθυντή της Διεύθυνσης Ειδικών Δυνάμεων του ΓΕΣ(Δ/ΔΕΔ/ΓΕΣ), Υποστράτηγο Δ.Ν. πως μπορούν να καταλάβουν την δυτική Ίμια και να διώξουν τους Τούρκους κομάντος και ακολουθεί ένας εκπληκτικός διάλογος:

Α/ΓΕΕΘΑ: «Στρατηγέ, μπορείτε να ανακαταλάβετε την δυτική Ίμια και να διώξετε του Τούρκους;»

Δ/ΔΕΔ: «Κύριε Αρχηγέ, βεβαίως μπορούμε και οι Ελληνικές Ειδικές Δυνάμεις έχουν την δυνατότητα να εκτελέσουν με επιτυχία αυτή την αποστολή. Όμως όπως θα γνωρίζετε οι Τούρκοι δεν πήγαν εκεί για εκδρομή και δεν θα φύγουν αν τους πούμε ευγενικά να φύγουν. Ίσως απαιτηθεί να κάνουμε χρήση των όπλων, οπότε θα έχουμε εμπλοκή. Για αυτό λοιπόν κύριε Αρχηγέ, είστε διατεθειμένος να μου παράσχετε ναυτικά πυρά, αν απαιτηθούν και σας τα ζητήσω;»

Α/ΓΕΕΘΑ: «Όχι».

Δ/ΔΕΔ: «Αν απαιτηθούν τότε αεροπορικά πυρά, είστε διατεθειμένος να μου τα παράσχετε;»

Α/ΓΕΕΘΑ: «Φυσικά όχι».

Δ/ΔΕΔ: «Ε, τότε κύριε Αρχηγέ, να πάτε μόνος σας να τους βγάλετε».

Το «θράσος» του διευθυντού της ΔΕΔ εξέπληξε. Για τους γνωρίζοντες όμως υπήρχε αιτία. Στην αρχή της κρίσης και όταν σχεδιαζόταν η επιχείρηση, ο Α/ΓΕΕΘΑ αρνήθηκε την εμπλοκή του Στρατού Ξηράς (αρνήθηκε στον Διοικητή της ΑΣΔΕΝ να αναλάβει την ευθύνη φύλαξης του συμπλέγματος των νήσων Ίμια και Καλόλιμνος, στην περιοχή ) και ανέθεσε την αποστολή αυτή στην Μονάδα Υποβρυχίων Καταστροφών (ΜΥΚ) του Πολεμικού Ναυτικού και όχι στην ΑΣΔΕΝ και στις Ειδικές Δυνάμεις που διαθέτει οργανικά, λειτουργώντας κλαδικά, σαν Αξκος του Ναυτικού και όχι διακλαδικά, ως Αρχηγός των ΕΔ της χώρας. Αν και ευφυής και ικανός Αξκος ο Α/ΓΕΕΘΑ, οι αποφάσεις του είχαν κλαδικό (ναυτικό) χαρακτήρα, με μοιραία αποτελέσματα. Αγνόησε το παγκόσμιο και διαχρονικό δόγμα, ότι ο Στρατός διαχειρίζεται την ξηρά, η Αεροπορία τον αέρα και το Ναυτικό την θάλασσα και ανέθεσε αποστολή φύλαξης, άμυνας χερσαίου χώρου και αποτροπής χερσαίων επιθετικών σε τμήματα του ναυτικού, τα οποία για τις αποστολές που προορίζονται μπορεί να είναι άριστα εκπαιδευμένα, ανεπαρκή όμως για άλλου είδους επιχειρήσεις και αποστολές. Και αυτό φάνηκε από το γεγονός ότι στον σχεδιασμό για την επάνδρωση των Ιμίων, αν και πήραν εντολή δύο ομάδες των ΜΥΚ να επανδρώσουν τις δύο Ίμια, τελικά επανδρώθηκε μόνο η ανατολική και έμεινε αφύλακτη η δυτική. Ο λόγος; Δεν είχαν μπαταρίες για τους σταθμούς ασυρμάτους, γιατί τους είχε πάρει η ομάδα που είχε επανδρώσει τα ανατολικά Ίμια, ως εφεδρικές, έτσι δεν μετέβησαν στην δυτική Ίμια, αυτή που έμεινε αφύλακτη και πήγαν οι Τούρκοι κομάντος!! Το τελευταίο γεγονός αναφέρεται, καθόσον έχει γραφτεί ήδη στον τύπο και έχει λεχθεί και από την τηλεόραση."

 Όλο το άρθρο, μπορείτε να το διαβάσετε στο εξαιρετικό ιστολόγιο " Αnalysts for Change"

Ανιχνευτής

Ανοίξτε ...παρακαλώ!

Ένα ..λίγο αστείο βίντεο, που αφορά τις τουρκικές ειδικές δυνάμεις μάλλον της τουρκικής στρατοχωροφυλακής!

Τούρκοι κομάντος, κάνουν ή προσπάθησαν να κάνουν, κάποια αιφνιδιαστική εισβολή σε σπίτι υπόπτου.

Ντυμένοι με τη στολή μάχης, με αλεξίσφαιρα γιλέκα και φορώντας μπαλακλάβα στο κεφάλι, για να μην φαίνονται τα χαρακτηριστικά τους, φτάνουν στην πόρτα του σπιτιού και ο ένας απ' αυτούς, με μεταλλική δοκό προσπαθεί να σπάσει την πόρτα! Του κάκου όμως!

Η πόρτα είναι όπως φάνηκε θωρακισμένη ειδικής κατασκευής και έτσι όσο και να κτυπούσε ο Τούρκος κομάντος δεν γινόταν τίποτα! Στο τέλος, φώναξαν και ο ιδιοκτήτης του σπιτιού τους ξεκλείδωσε και μπούκαραν μέσα. 

Είχαν καλέσει και δημοσιογράφους προφανώς για ν' απαθανατήσουν την  δυναμική εισβολή τους! Δεν τους "έκατσε"  καλά όμως! Η πόρτα τους νίκησε!

Δείτε το βίντεο

Ανιχνευτής

Πηγή

Η ..νέα τεχνολογία στη νυκτερινή σκόπευση

Πηγή

Πρόσφατα, οι Βρετανοί έκαναν επίδειξη νέας τεχνολογίας στη νυκτερινή σκόπευση σε δημοσιογράφους, ενημερώνοντας τους ότι η νέα "συλλογή σκόπευσης", προορίζεται για τα στρατεύματά τους στο Αφγανιστάν και ιδιαίτερα για τις νυκτερινές περιπολίες και κόστισε στο βρετανικό δημόσιο γύρω στα 50 εκατομύρια στερλίνες!

Η έκπληξή μου ήταν μεγάλη, όταν διαβάζοντας το σχετικό άρθρο, είδα ότι μιλούσαν για συσκευή κατάδειξης LASER, που εκπέμπει στο υπέρυθρο φάσμα, (δηλαδή αόρατες στην ανθρώπινη όραση) προσαρμοσμένη στο όπλο του στρατιώτη και βέβαια συνοδευόμενη από διόπτρα νυκτερινής παρατήρησης που φέρεται από το σκοπευτή για να μπορεί να εντοπίζει την κουκίδα λέιζερ που θα καταδεικνύει τον στόχο! 

Δοκιμή σκόπευσης με λέιζερ ορατού φωτός

Εννοείται ότι θα πρέπει να έχει προηγηθεί μηδενισμός και ρύθμιση του καταδείκτη επί του όπλου, ώστε η δέσμη λέιζερ να συμπίπτει με τη γραμμή σκόπευσης του όπλου στην απόσταση που έχει επιλεγεί. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, οι Βρετανοί προτιμούν να μπορούν να σκοπεύουν μέχρι την απόσταση των 800 μέτρων, που προφανώς είναι το ωφέλιμο βεληνεκές των τυφεκίων τους.

Το πρόβλημα με τη νυκτερινή σκόπευση λέιζερ είναι η εκτίμηση απόστασης. Μπορεί η δέσμη λέιζερ να σκοπεύει στο  ...άπειρο, αλλά το όπλο έχει πεπερασμένο βεληνεκές! Επομένως θα πρέπει κάποιος να έχει τη δυνατότητα μέτρησης απόστασης τη νύκτα με τη βοήθεια αποστασιομέτρων λέιζερ ή καλύτερα με κυάλια που έχουν ενσωματωμένα αποστασιόμετρα.

Τέλος πάντων αν έχεις τον καταδείκτη ρυθμισμένο στο ωφέλιμο βεληνεκές (το αναγραφόμενο στο κλισιοσκόπιο του όπλου), είσαι πάντα μέσα!

Ο βρετανικός στρατός προμηθεύτηκε 4.000 τέτοιες συλλογές που ήδη χρησιμοποιούνται στο Αφγανιστάν.

Δεν σας είπα όμως γιατί η έκπληξή μου ήταν μεγάλη! Γιατί αυτό το σύστημα το είχαμε πάρει στις δικές μας  μονάδες ειδικών δυνάμεων, από τη 10ετία του '90! Δεν μπορώ να καταλάβω αυτή την ..ετεροχρονισμένη ενημέρωση των Βρετανών! Ή μας δουλεύουν "ψιλό γαζί", ή ανακαλύπτουν ξανά τον τροχό! 

Η πιο λογική εξήγηση είναι ότι αρχίζουν να το χορηγούν και σε μονάδες πεζικού αλλά και σε επιστρατευόμενες. Δείτε το ενημερωτικό τους βίντεο στο σχετικό άρθρο

Πάντως "κάλιο αργά παρά ποτέ!"

Ανιχνευτής

Οι Έφεδροι μιλούν για την ημερίδα ειδικών επιχειρήσεων

Το παρακάτω Δελτίο Τύπου  αναρτάται μετά από αίτημα της ΠΟΕΕΦΕΔ.

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Μέλη του Δ.Σ της ΠΟΕΕΦΕΔ παρακολούθησαν την ημερίδα που διοργάνωσε στις 22.01.2014 στο Πολεμικό Μουσείο, η Διακλαδική Διοίκηση Ειδικών Επιχειρήσεων με θέμα: "ΟΙ ΕΙΔΙΚΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΣΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ".

Ανάμεσα στα πολύτιμα συμπεράσματα της ημερίδας, ως προς το μέρος που μας αφορά τουλάχιστον, οφείλουμε να επισημάνουμε:

α) την αναφορά στο ρόλο που, ενδεχομένως, μπορούν να διαδραματίσουν οι Σύλλογοι Εθελοντών Εφέδρων συνεπικουρώντας τις Δυνάμεις Ειδικών Επιχειρήσεων,καθώς αναλαμβάνοντας μέρος των αποστολών που ανατίθενται σε αυτές, το προσωπικό τους θα μπορεί να επικεντρώνεται σε πραγματικά ειδικές επιχειρήσεις χωρίς να καταπονείται άσκοπα και υπερβολικά

β) την παρουσίαση της μεθόδου λήψης απόφασης κατά την εξέλιξη της ειδικής επιχείρησης, η οποία μπορεί να έχει εφαρμογή κατά την εξέλιξη κάθε επιχείρησης και την οποία θα ήταν χρήσιμο να γνωρίζουν ιδίως από μικρούς ηγήτορες στο πεδίο της μάχης.

Η ΠΟΕΕΦΕΔ και τα Σωματεία της εφαρμόζουν έμπρακτα την "διακλαδικότητα", δεδομένου τα μέλη προέρχονται από όλα τα όπλα, σώματα και ειδικότητες των τριών Κλάδων.

Συγχαίρουμε την Διοίκηση για την διοργάνωση μιας τόσο σημαντικής ημερίδας σημειώνοντας το αίσθημα ασφάλειας που αποκομίσαμε ως Έλληνες πολίτες από την επαφή μας με στελέχη, τα οποία δεν είναι μόνο άριστοι επαγγελματίες αλλά και εξαιρετικοί επιστήμονες.

ΤΟ ΔΣ ΤΗΣ ΠΟΕΕΦΕΔ

Η "Λευκή" Υπόθεση

Πηγή

Αυτή είναι η κωδική ονομασία που έδωσαν οι Γερμανοί σε μία από τις επιχειρήσεις τους εναντίον των Γιουγκοσλάβων παρτιζάνων, που ξεκίνησε τον Ιανουάριο του 1943, η τέταρτη κατά χρονολογική σειρά από τις συνολικά 7 επιθετικές επιχειρήσεις που ανέλαβαν, για την εξουδετέρωση των ανταρτών.

Η τελική μάχη που  δόθηκε κοντά στον ποταμό Νερέτβα, έμεινε γνωστή στην ιστορία για την πεισματική αντίσταση των παρτιζάνων, εναντίον των στρατευμάτων του άξονα και των συμμάχων τους. Μάλιστα της έδωσαν το όνομα "Μάχη των τραυματιών", γιατί οι παρτιζάνοι κατόρθωσαν να διασώσουν 4.500 τραυματίες τους και ασθενείς, περνώντας τους από την ομώνυμη γέφυρα του ποταμού. 

Οι Γερμανοί ανέκαθεν ήθελαν να εξουδετερώσουν τα ανταρτικά κινήματα όχι μόνο στην Γιουγκοσλαβία, αλλά και σε όλες τις χώρες που είχαν καταλάβει και υποδουλώσει, ώστε να κάνουν τις δουλειές τους (εκμετάλλευση πρώτων υλών, πλουτοπαραγωγικών πόρων και εργατικού δυναμικού) ανενόχλητα!

Στην προκειμένη περίπτωση, τους ενδιέφερε πολύ η εξόρυξη του βωξίτη, του χαλκού και η υλοτομία από τα μεγάλα δάση της χώρας, που τους ήταν πολύτιμα για τη συνέχιση των πολεμικών τους δραστηριοτήτων.

Έχοντας ήδη πληροφορίες στα τέλη του 1942 περί επικείμενης επέμβασης των συμμάχων στα Βαλκάνια, άρχισαν ν' ανησυχούν με τους παρτιζάνους που θα τους ήταν ένα αιχμηρό και επώδυνο αγκάθι στα πλευρά.

Αποφάσισαν να ξεκαθαρίσουν την υπόθεση! Έτσι σχεδιάστηκε η επιχείρηση εναντίον των ανταρτών, με κεντρική ιδέα ενεργείας τον εγκλωβισμό τους και την καταστροφή τους. Συγκέντρωσαν συνολικά πάνω από 90.000 στρατό και μαζί με τους Ιταλούς, Βούλγαρους και με αντικομμουνιστές και συνεργαζόμενους με τους Γερμανούς, αμφιλεγόμενους Τσέτνικς, έφτασαν γύρω στις 150.000 στρατό.

Γιατί ξέχασα να πω, ότι οι παρτιζάνοι, ήταν κομμουνιστές, με διοικητή τους τον Γιόσιπ Μπροζ Τίτο. Θεωρήθηκαν από τους Βρετανούς κυρίως μυστικούς πράκτορες, που είχαν διεισδύσει στην Γιουγκοσλαβία, οι μόνοι αξιόλογοι αντίπαλοι αντάρτες κατά των Γερμανών, αφού διαπίστωσαν ότι φανατισμένοι βασιλόφρονες Τσέτνικς, δεν δίσταζαν να συνεργασθούν και με τους Γερμανούς, προκειμένου να εξολοθρεύσουν τους κομμουνιστές παρτιζάνους.

Για να είμαστε όμως αντικειμενικοί, θα πρέπει να πούμε ότι και οι Τσέτνικς, βοήθησαν τους συμμάχους,  κυρίως Αμερικανούς πιλότους βομβαρδιστικών, που συνήθως καταρρίπτονταν πάνω από την Γιουγκοσλαβία, κατά την πτήση τους προς Ρουμανία για να κτυπήσουν τις πετρελαιοπηγές που εκμεταλλεύονταν οι Γερμανοί ή κατά την επιστροφή τους πίσω στην Ιταλία.

Ήταν η περίφημη επιχείρηση "Halyard" που θεωρήθηκε σαν η μεγαλύτερη επιχείρηση διάσωσης και οργάνωσης  γραμμών διαφυγής κατά τη διάρκεια του πολέμου και με την οποία διασώθηκαν πάνω από 1000 Αμερικανοί αεροπόροι. Οι μισοί απ' αυτούς διασώθηκαν από τους Τσέτνικς του στρατηγού Μιχαήλοβιτς, ενώ οι υπόλοιποι από τους παρτιζάνους. Σε άλλο άρθρο θα μιλήσουμε πιο πολύ γι' αυτήν.

Το άσχημο με τους Γιουγκοσλάβους ήταν ότι μπλέχτηκαν και  αυτοί σε ενδοκρατικές διαμάχες και εμφύλιες συμπλοκές, για παρεμφερείς αιτίες με τις δική μας περίπτωση. Μόνο που αυτοί είχαν και εθνοτικές και θρησκευτικές διαφορές. Να φαντασθείτε ότι οι Κροάτες τότε συμμάχησαν με τους Γερμανούς. Ο Τίτο αν και Κροάτης, σαν κομμουνιστής, ακολούθησε άλλη κατεύθυνση και οργάνωσε τους παρτιζάνους.

Ο στρατηγός Μιχαήλοβιτς, ακραιφνής Σέρβος, έμεινε πιστός στην ορθόδοξη θρησκεία και στη βασιλεία, θεωρώντας προφανώς τους κομμουνιστές μεγαλύτερο εχθρό από τους Γερμανούς. Βασικά ήθελε την υπερίσχυση των Σέρβων στην μεταπολεμική Γιουγκοσλαβία. Στο τέλος καταδικάστηκε σε θάνατο από το καθεστώς του Τίτο, σαν προδότης της πατρίδας, ως συνεργαζόμενος με τους Γερμανούς. Μετά  θάνατον όμως, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Χάρυ Τρούμαν, του απένειμε  το αμερικανικό μετάλλιο της Λεγεώνας της Τιμής, για τη συνδρομή του στη διάσωση Αμερικανών πιλότων! Οξύμωρες και αντιφατικές καταστάσεις!

Αλλά ας πάμε ξανά στη "Λευκή" περίπτωση (Fall Weiss) των Γερμανών. Ένα λάθος που έκαναν τότε τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής, ήταν ότι ξεκίνησαν μια στρατιωτική επιχείρηση εναντίον ανταρτών με κριτήρια τακτικής συμβατικού αγώνα, προσπαθώντας να καταλάβουν εδάφη περισσότερο και όχι τους αντάρτες!

Οι Γερμανοί είχαν σχεδιάσει την επιχείρηση σε 3 φάσεις:

• 1η Φάση. Προσβολή των περιοχών που διατηρούσαν οι αντάρτες  Lika, Kordun, Banija, Cazinska Krajina, και Grmeč. Ξεκίνησε στις 20 Ιανουαρίου του 1943 και έληξε στις 25 Φεβρουαρίου
• 2η Φάση. Προσβολή των νοτιοανατολικών ανταρτοκρατούμενων περιοχών της "Δημοκρατίας του Μπίχατς" 'οπως είχε ανακηρυχθεί  (Bihać Republic): Drvar, Glamoč, Livno, Jajce, και Ključ.
• 3η Φάση. Προσβολή των ανταρτικών περιοχών της βόρειας Ερζεγοβίνης (Herzegovina) Σ' αυτή τη φάση οι αντάρτες κατόρθωσαν να αποφύγουν την κύκλωση και να διαρρεύσουν προς το βόρειο Μαυροβούνιο, (Montenegro,).

Ο σκοπός των Γερμανών ήταν να διαλύσουν την κεντρική διοίκηση των παρτιζάνων, μαζί με την κεντρική επιτροπή του κομμουνιστικού κόμματος, καθώς και το κύριο νοσοκομείο τους που έδρευε κοντά στη διοίκηση.

Πράγματι με την έναρξη της 1ης Φάσης, οι αντάρτες προσπάθησαν να καθυστερήσουν τα γερμανικά στρατεύματα ώστε να δοθεί χρόνος στην κύρια δύναμή τους να κινηθεί από την Βοσνία και Ερζεγοβίνη ανατολικότερα  προς τη Σερβία.

Κατά την εξέλιξη της μάχης, οι παρτιζάνοι βρέθηκαν περικυκλωμένοι, με τα νώτα τους στον ποταμό Νερέτβα  και το δυτικό τους πλευρό να απειλείται από τους Γερμανούς με επίλεκτες μονάδες ορεινού αγώνα, αλλά και άρματα σε πεδινές περιοχές. Στ' ανατολικά τους, είχαν να αντιμετωπίσουν μόνο τους Τσέτνικς, αφού λίγες ημέρες πριν είχαν διαλύσει την ιταλική μεραρχία Murge.

Για να μπορέσουν να ξεφύγουν, έπρεπε να διασχίσουν τις γέφυρες του Νερέτβα δίνοντας μάχη με τους Τσέτνικς. Ο χρόνος όμως για κάτι τέτοιο δεν αρκούσε διότι είχαν αντιληφθεί τους Γερμανούς να ετοιμάζονται για μια ακόμη συντονισμένη επίθεση εναντίον τους. Έπρεπε να κερδίσουν χρόνο! Τότε ο Τίτο, σκέφθηκε ένα τέχνασμα.

Για να αποτρέψει τους Γερμανούς από το να αντιληφθούν τις ενέργειες των παρτιζάνων, αποφάσισε να καταστρέψει όλες τις γέφυρες του Νερέτβα, δίνοντας την εντύπωση ότι η κύρια δύναμη προτίθεται να κινηθεί προς Βορρά, κατά μήκος της δυτικής όχθης του ποταμού, χωρίς να έχει λιποταξίες και τον φόβο των Τσέτνικς.

Μόλις οι Γερμανοί πληροφορήθηκαν μετά από εναέρια αναγνώριση την καταστροφή των γεφυρών, ξεκίνησαν χωρίς χρονοτριβή την αναδιάταξη των δυνάμεών τους μεταφέροντας τον όγκο τους προς βορρά για ν' αποκόψουν τους αντάρτες.

Αυτή η αναδίπλωση, έδωσε στους παρτιζάνους πολύτιμο χρόνο, να επισκευάσουν επαρκώς μια γέφυρα, να περάσουν απέναντι και να εξουδετερώσουν τις μικρές δυνάμεις των Τσέτνικς που φύλαγαν το πέρασμα. Οι Γερμανοί  πολύ σύντομα κατάλαβαν τι έγινε, αλλά ήταν πολύ αργά να  ξανασυγκεντρώσουν δυνάμεις και να οργανώσουν μια συντονισμένη επίθεση έγκαιρα.

Οι παρτιζάνοι του Τίτο, με την οπισθοφυλακή τους να μάχεται έναντι μιας ισχυρής γερμανικής εμπροσθοφυλακής, πέρασαν  την γέφυρα, κάτω από έντονα αεροπορικά πυρά, χωρίς όμως μεγάλες απώλειες, αφού το ορεινό έδαφος δεν επέτρεπε αεροπορικές προσβολές ακριβείας. Και όχι μόνο πέρασαν αλλά όπως ειπώθηκε προηγουμένως, μπόρεσαν να περάσουν και το νοσοκομείο τους με όλους τους τραυματίες τους, εξευτελίζοντας τους Γερμανούς διεθνώς. Δεν υπήρχε άλλος τρόπος από το να γλυτώσουν τους συντρόφους τους από σίγουρο θάνατο, αν τους άφηναν στα χέρια των Ναζί. Η πολύτιμη γέφυρα, είχε ολοκληρώσει το σκοπό της και ξανακαταστράφηκε από ένα ειδικό ανταρτικό τμήμα.

Μέχρι τα τέλη Μαρτίου, οι Γερμανοί ισχυρίζονταν ότι είχαν σκοτώσει γύρω στους 12.000 αντάρτες και είχαν συλλάβει άλλους 2.500 εκτελώντας και 600 απ' αυτούς. Δεν επιβεβαιώθηκε τέτοιος αριθμός! Αυτό που επιβεβαιώθηκε ήταν το γεγονός ότι οι αντάρτες είχαν ξεφύγει τον κλοιό και είχαν στραφεί ανατολικά για να συνεχίσουν τον αγώνα τους.

Η μάχη του Νερέτβα, έμεινε σαν μια επική μάχη, στη μνήμη των Γιουγκοσλάβων και όχι μόνο. Το 1969, γυρίστηκε και ταινία που πήρε Όσκαρ. (Μπορείτε να τη δείτε ΕΔΩ) Επίσης μια άλλη ταινία ή "Force 10 From Navarone" του 1978, εξιστορεί  μάχη και καταστροφή της γέφυρας του Νερέτβα από παρτιζάνους. Το σενάριό της όμως είναι εκτός της πραγματικής ιστορίας.


 Ανιχνευτής

Πηγή

Ο πιο πιστός στρατιώτης

Ο Ονόντα στο κέντρο και ο πρώην διοικητής του, στ' αριστερά του, κατά την παράδοση του πρώτου στις φιλιππινέζικες αρχές, το 1974. Ένας Φιλιππινέζος αξιωματικός περιεργάζεται το ξίφος του Ονόντα, που το διατηρούσε σε άριστη κατάσταση για 30 χρόνια.

 

 

Τόκιο, Ιαπωνία

Ο Ιάπωνας Χίρο Ονόντα έφυγε ήσυχα από τη ζωή ενώ κοιμόταν στο σπίτι του στο Τόκιο σε ηλικία 91 ετών. Καθόλου ασυνήθιστο για έναν υπερήλικα, μόνο που ο πρώην στρατιώτης του αυτοκρατορικού στρατού έζησε κρυμμένος στη ζούγκλα των Φιλιππίνων έως το 1974, πιστεύοντας ότι ο πόλεμος συνεχιζόταν.

Επί σχεδόν 30 χρόνια μετά τη συνθηκολόγηση της Ιαπωνίας, ο αξιωματικός αυτός των υπηρεσιών πληροφοριών και ειδικός σε τεχνικές ανταρτοπόλεμου έκανε αντίσταση στο νησί Λουπάνγκ των Φιλιππίνων, κοντά στο Λουζόν. Είχε σταλεί εκεί το 1944 με ρητή εντολή: να μην παραδοθεί ποτέ και να αντισταθεί μέχρι να φθάσουν ενισχύσεις.

Με ακόμη τρεις στρατιώτες υπάκουε σε αυτή την εντολή επί χρόνια μετά τη λήξη της σύγκρουσης αγνοώντας ότι η μάχη είχε τελειώσει.

Μόλις το 1950 αποκαλύφθηκε ότι οι Ιάπωνες στρατιώτες βρίσκονταν στη ζούγκλα, όταν ένας μεταξύ αυτών αποφάσισε να βγει από το δάσος και να επιστρέψει στην Ιαπωνία.

Τότε λοιπόν αεροσκάφος έριξε φυλλάδια στο σημείο όπου κρύβονταν ο Ονόντα και οι συντροφοί του, τα οποία ανακοίνωναν ότι ο πόλεμος έχει τελειώσει προ καιρού και ότι ο αυτοκρατορικός στρατός ηττήθηκε, κάτι που ο στρατιώτης δεν πίστεψε ποτέ και συνέχισε να παρακολουθεί στρατιωτικές εγκαταστάσεις και μερικές φορές να πολεμά Φιλιππινέζους στρατιώτες που περνούσαν από την περιοχή.

Μετά το θάνατο ενός συντρόφου του, το Τόκιο και η Μανίλα συνέχιζαν επί δέκα χρόνια να αναζητούν τον Ονόντα και τον τελευταίο συστρατιώτη του.

Τελικά οι έρευνες σταμάτησαν το 1959, καθώς όλοι είχαν πειστεί ότι οι δύο στρατιώτες ήταν νεκροί.

Έκαναν όμως λάθος. Οι δύο που είχαν μείνει έδωσαν σημεία ζωής το 1972, όταν επιτέθηκαν σε φιλιππινέζους στρατιώτες. Ο Ονόντα κατάφερε να διαφύγει, ενώ ο τελευταίος σύντροφός του σκοτώθηκε.

Το Τόκιο αποφάσισε τότε να στείλει μέλη της οικογένειας του Ονόντα σε μια προσπάθεια να πειστεί να σταματήσει τον πόλεμο, αλλά μάταια.

Χρειάστηκε τελικά να πάει στη ζούγκλα ο πρώην διοικητής του το 1974 και να του δώσει εντολή να καταθέσει τα όπλα.

Ο Ονόντα ήταν ο τελευταίος από τους δεκάδες Ιάπωνες στρατιώτες οι οποίοι, στις τέσσερις γωνιές της Ασίας, δεν πίστευαν στην ήττα και είχαν αποφασίσει να συνεχίσουν τη μάχη στο όνομα του αυτοκράτορα της Ιαπωνίας, αρκετά μετά τη συνθηκολόγηση που ανακοίνωσε ο Χιροχίτο στις 15 Αυγούστου του 1945.

Ο Ονόντα επιστρέφοντας το 1974 στην Ιαπωνία, εξήγησε σε συνέντευξη Τύπου ότι επί 30 χρόνια μέσα στη ζούγκλα των Φιλιππίνων είχε μόνο μια σκέψη στο μυαλό του: «την εκτέλεση των εντολών».

 

Πηγή

Ειδικές επιχειρήσεις κατά… της μιζέριας! Εντυπώσεις από την ημερίδα του ΓΕΕΘΑ

Σχολιάζει ο Υπτγος ε.α. Δρ. Ιωάννης Παρίσης για την Ημερίδα των Ειδικών Επιχειρήσεων που έλαβε χώρα χθές, 22 Ιανουαρίου 2014.

 

"Είχα σήμερα τη εξαιρετική χαρά να συμμετάσχω και να μιλήσω στην ημερίδα που οργάνωσε η Διοίκηση Ειδικών Επιχειρήσεων του ΓΕΕΘΑ στο αμφιθέατρο του Πολεμικού Μουσείου της Αθήνας. Το θέμα της ημερίδας “Οι Ειδικές Επιχειρήσεις στο Σύγχρονο Στρατηγικό Περιβάλλον“.

Όσοι βρεθήκαμε σήμερα στο Πολεμικό Μουσείο παρακολουθήσαμε ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες ενημερώσεις κυρίως από αξιωματικούς των τριών Κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων. Υψηλός βαθμός γνώσεων και επαγγελματικής κατάρτισης ήταν τα κύρια χαρακτηριστικά των εισηγήσεων αυτών.

Πέρα από την ενημέρωση που λάβαμε, αισθανθήκαμε ικανοποίηση από την διαπίστωση της επαγγελματικότητας των επιτελών των Γενικών Επιτελείων και των διοικητών μονάδων ειδικών επιχειρήσεων που, με επιστημονική πληρότητα, διατύπωσαν θέσεις και απόψεις σε αντικείμενα άγνωστα σε πολλούς.



Όλοι αυτοί οι αξιωματικοί είναι εκπρόσωποι ενός χώρου που εργάζεται νυχθημερόν με αποτελεσματικότητα και παράγει σημαντικό έργο. Μακρυά από τη μίζερη κριτική κάποιων που, ηθελημένα ή άθελα, προσβάλλει τις Ένοπλες Δυνάμεις, διογκώνει καταστάσεις και δημιουργεί ψεύτικες δυσμενείς εντυπώσεις για τις ικανότητές τους και το αξιόμαχό τους.

Ανάμεσα στο ακροατήριο πολλοί μη στρατιωτικοί, κυρίως νέοι – φοιτητές, δημοσιογράφοι κ.ά. – οι οποίοι με πολύ ενδιαφέρον παρακολούθησαν, έθεσαν ερωτήσεις και εξέφρασαν την ικανοποίησή τους από αυτά που είδαν και άκουσαν.

Η σημερινή ημερίδα της Διοίκησης Ειδικών Επιχειρήσεων αποτέλεσε μία ακόμα απάντηση στους εκφραστές της…. μιζέριας και της μικρόψυχης κριτικής που συχνά φθάνει στο επίπεδο του κοτσομπολιού. Θα ήθελα, με την ευκαιρία αυτή, να τους πως ότι το διαδίκτυο (ειδικά το facebook) είναι ένα καλό εργαλείο ενημέρωσης αλλά όταν χρησιμοποιείται καταχρηστικά καταλήγει σε όργανο αρνητικής έκφρασης.

Αξίζουν θερμά συγχαρητήρια σε όλους τους συντελεστές της σημερινής ημερίδας"

 

Πηγή

 

 

 

Μπράβο σε όλους όσους συνέβαλαν στην ημερίδα! Τέτοια να γίνονται πιο συχνά!

Ημερίδα των Ειδικών Επιχειρήσεων

Μια πολύ καλή πρωτοβουλία της Διακλαδικής Διοίκησης Ειδικών Επιχειρήσεων του ΓΕΕΘΑ εξελλίσεται αυτές τις ημέρες με την πραγματοποίηση Ημερίδας Ειδικών Επιχειρήσεων την ερχόμενη Τετάρτη στο Πολεμικό Μουσείο.

Φαντάζομαι ότι θα κεντρίσει το ενδιαφέρον πολλών, Ελλήνων και ξένων, αν η είσοδος θα είναι ελεύθερη για το κοινό και όχι μόνο για στρατιωτικούς! Καλή περίπτωση για όσους μπορούν να βρίσκονται στην Αθήνα εκείνη την ημέρα.

Δείτε παρακάτω την πρόσκληση, όπως αναρτήθηκε σ' ένα αξιόπιστο και καλό ιστολόγιο. Μου προξένησε όμως εντύπωση που δεν εμφανίσθηκε μέχρι στιγμής στην ιστοσελίδα του ΓΕΕΘΑ.

Ανιχνευτής

"Μίδας 614"

Προτομή του Ι. Τσιγάντε, στη διασταύρωση Λεωφόρου Αλεξάνδρας  με την Πατησίων

Ο «Μίδας 614» ήταν οργάνωση που δημιουργήθηκε με εντολή του Στρατηγείου Μέσης Ανατολής (ΣΜΑ) και ενισχύθηκε από τους Βρετανούς. Το ΣΜΑ ζήτησε από τον πολιτικό Παναγιώτη Κανελλόπουλο να στείλει το βενιζελικό (αντιβασιλικό) αξιωματικό Ιωάννη Τσιγάντε στην κατεχόμενη Ελλάδα για να δημιουργήσει ένα συντονιστικό όργανο της Αντίστασης. 

Η βρετανική SOE ήθελε να καταστρέψει καίρια σημεία του ελληνικού συγκοινωνιακού δικτύου για να δημιουργήσει προβλήματα στους Γερμανούς. Οργάνωσε λοιπόν μια αποστολή δολιοφθορέων στην Ελλάδα υπό τον Ιωάννη Τσιγάντε με βασικό σκοπό την καταστροφή της γέφυρας του Ισθμού της Κορίνθου. Τελικά συγκροτήθηκε μια 9μελής ομάδα ριψοκίνδυνων ανδρών. Οι 9 άνδρες ήταν ο (γεννημένος στη Ρουμανία) ταγματάρχης Ιωάννης Τσιγάντες (1897-1943) που ορίστηκε επικεφαλής της αποστολής, ο Μιλτ. Γιαννακόπουλος, ο Λοχαγός Πεζικού Παν. Ρογκάκος, ο ανθυπίλαρχος Βας. Ζακυνθινός, ο ανθυπολοχαγός Φώτης Μανωλόπουλος, ο ανθυπασπιστής Δημ. Γυφτόπουλος, ο ανθυπασπιστής Σπύρος Κώτσης, ο σμηνίτης ασυρματιστής Κωνσταντίνος Ρούσος και ο σμηνίτης ασυρματιστής Ιωάννης Μωραϊτης. 

Η 9μελής αποστολή αναχώρησε για την Βηρυτό. Στη συνέχεια μπήκαν μέσα σε ένα αγγλικό υποβρύχιο με το όνομα «Πρωτεύς». Αφού πήραν μαζί τους άφθονο υλικό βάρους 2 περίπου τόνων (εκρηκτικά, ασυρμάτους, όπλα κτλ) και 12.000 χρυσές λίρες Αγγλίας, ξεκίνησαν για το μεγάλο ταξίδι. Αποφεύγοντας αρκετές εχθρικές νηοπομπές, κατάφεραν τελικά να φθάσουν στον προορισμό τους. Τη νύχτα της 1ης Αυγούστου του 1942 το υποβρύχιο αποβιβάστηκε στην Πελοπόννησο, στην ακτή Κότρωνα της Μάνης. Μέσα στο σκοτάδι, οι 9 άνδρες μετέφεραν τα εφόδιά τους και τα έκρυψαν μέσα σε μια σπηλιά. Στην συγκεκριμένη περιοχή παρέμειναν για περίπου 10 μέρες, μεταφερόμενοι από σπηλιά σε σπηλιά. Στη συνέχεια κατάφεραν να βρουν ένα βενζινοκίνητο σκάφος και ένα ιστιοφόρο και με αυτά αναχώρησαν για τον Πειραιά στις 11 Αυγούστου 1942.

Ο Τσιγάντες στην Αθήνα φιλοξενήθηκε αρχικά στο σπίτι του αντιβασιλικού αξιωματικού (και ιδρυτή της ΕΚΚΑ) Δημήτριου Ψαρρού, του οποίου ήταν σύγαμπρος. Πραγματοποίησε πολλές επαφές με γνωστούς του αξιωματικούς, αλλά και ιδιώτες. Στα τέλη Αυγούστου εγκαταστάθηκε σε ένα σπίτι στην οδό Μεταξά στα Εξάρχεια. Πολλές φορές, το φως της ημέρας έβρισκε τον Τσιγάντε να γράφει ακατάπαυστα και τα διάφορα χαρτιά του να είναι όλα σκορπισμένα σε ένα τραπέζι. Ο ακούραστος ταγματάρχης απέστειλε πολλές εκθέσεις του στη Μέση Ανατολή καθώς και εκατοντάδες τηλεγραφήματα μέσω ασυρμάτου, τα οποία περιείχαν υψίστης σημασίας πληροφορίες. 

Χωρίς καθυστέρηση, έδωσε αμέσως προτεραιότητα στην πραγματοποίηση των παρακάτω ενεργειών : ανατίναξη της Γέφυρας των Καρυών (βόρεια της Λαμίας), επικοινωνία με το στρατηγό Ζυγούρη, εκτέλεση σοβαρών σαμποτάζ στο λιμάνι του Πειραιά, απόφραξη του Ισθμού της Κορίνθου και ίδρυση μυστικών βάσεων στα ανατολικά παράλια της Εύβοιας. Στο Σπύρο Κώτση ανέθεσε την αποστολή της ανατίναξης της γέφυρας Καρυών και της επικοινωνίας με το στρατηγό Ζυγούρη. Ο Κώτσης αναχώρησε για Λαμία στις 20 Αυγούστου 1942, εφοδιασμένος με μια πλαστή ταυτότητα μέλους της Ο.Ε.Δ.Ε. (χιτλερική οργάνωση). Τελικά, το σχέδιο ανατίναξης της γέφυρας Καρυών εγκαταλείφθηκε και η υιοθετήθηκε η ιδέα της ανατίναξης της Γέφυρας του Γοργοπόταμου. Ο Τσιγάντες επικοινώνησε με το ΣΜΑ και πέτυχε την έγκριση της αλλαγής του σχεδίου. 

Όπως είπαμε και πιο πριν, συναντήθηκε με διάφορα πρόσωπα, όπως π.χ. με τον Δ. Ψαρρό (με τον οποίο είχε στενή συνεργασία), με το Στέφανο Σαράφη (με σκοπό τη δημιουργία ενόπλων ανταρτικών ομάδων στην περιοχή Θεσσαλίας και Δυτικής Μακεδονίας) κ.α. Οι προσπάθειές του όμως δεν είχαν τα προσδοκώμενα αποτελέσματα καθώς από τη μια διάφορες αντιστασιακές οργανώσεις θεωρούσαν ότι η αποστολή του Τσιγάντε είχε γίνει γνωστή στις αρχές κατοχής και υπήρχε κίνδυνος να αποκαλυφθούν και από την άλλη προκαλούσε ο τρόπος που ορισμένοι συνεργάτες του ξόδευαν τις λίρες που είχαν φέρει μαζί τους. Επίσης και ο ίδιος, δεν ελάμβανε πάντα όλα τα απαραίτητα μέτρα προστασίας.

Ο ριψοκίνδυνος και εμφανίσιμος Ταγματάρχης, με τις πολλές κατακτήσεις στο γυναικείο φύλο, δεν πρόλαβε τελικά να ολοκληρώσει το έργο που είχε αναλάβει γιατί τον πρόλαβε … ο θάνατος. Στις 14 Ιανουαρίου του 1943, μετά από ένα ανώνυμο τηλεφώνημα, ιταλικές στρατιωτικές δυνάμεις περικύκλωσαν το κρησφύγετο του, σε υπόγειο διαμέρισμα πολυκατοικίας επί της οδού Πατησίων, στο κέντρο της Αθήνας. Ο Τσιγάντες υποδύθηκε τον αξιωματικό της αστυνομίας πόλεων και παρουσίασε πλαστή ταυτότητα αστυνομικού, χωρίς όμως να πείσει τους Ιταλούς.

Τελικά, και αφού προηγουμένως έκαψε βιαστικά τα αρχεία του, συνεπλάκη μαζί τους και σκοτώθηκε ηρωικά αν και πρόλαβε να σκοτώσει δύο καραμπινιέρους και να τραυματίσει άλλους τρεις. Ορισμένοι φανατικοί βασιλόφρονες εξέφρασαν την ικανοποίησή τους για το θάνατο του Τσιγάντε. Μετά θάνατο προβιβάστηκε σε αντισυνταγματάρχη ως «πεσών επί του πεδίου της μάχης». Στο κτίριο όπου δολοφονήθηκε ο Ιωάννης Τσιγάντες τοποθετήθηκε αναμνηστική πλάκα το 1984.

Υπήρχε ένας μυστηριώδης προδότης στην ιστορία του Τσιγάντε, ο οποίος τηλεφωνούσε κάθε φορά στις κατοχικές αρχές και υποδείκνυε τα κρησφύγετά του, όμως ο Τσιγάντες πάντοτε κατάφερνε να ξεφύγει, εκτός της μοιραίας στιγμής στο διαμέρισμα της Πατησίων. Αν και έγιναν διάφορες έρευνες μεταπολεμικώς, δεν στάθηκε δυνατό μέχρι σήμερα να εξακριβωθεί ποιος πρόδωσε τον Τσιγάντε.

Στις 26 Ιανουαρίου 1943 και μετά από ένα περιπετειώδες ταξίδι, ο Βρετανός Κρις Γουντχάουζ φθάνει στην Αθήνα όπου πληροφορείται το φόνο του Τσιγάντε. Συναντάει τους 6 συνταγματάρχες της οργάνωσης «Θέρος» (Π. Σπηλιωτόπουλος, Στ. Κιτριλάκης, Θρ. Τσακαλώτος, Ευστ. Λιώσης, Αγ. Φιλιππίδης, Δ. Δόβας), αλλά απογοητεύεται γιατί αντιλαμβάνεται ότι οι 6 συνταγματάρχες δεν επιθυμούν να δραστηριοποιηθούν στο αντάρτικο. Στις 4 Φεβρουαρίου ο Γουντχάουζ εγκαταλείπει την Αθήνα για να επιστρέψει στο βουνό με τη βοήθεια του ΕΑΜ.

Αξίζει να αναφέρουμε ότι ο Σπύρος Κώτσης, αρχηγός για ένα διάστημα της οργάνωσης “Μίδας 614’’, όταν σκοτώθηκε ο Γιάννης Τσιγάντες, ήταν συνεργάτης της Λέλας Καραγιάννη. Κυκλοφορούσε με μια πλαστή ταυτότητα ως υπαστυνόμος, με το όνομα Γιάννης Καραχάλιος και έδρασε σε όλους τους τομείς: πληροφορίες, διαβιβάσεις, εξουδετερώσεις προδοτών και διασώσεις πατριωτών.

Πηγή

Ένας καλός μαχητής είναι και ένας καλός αθλητής

Ένα διαφημιστικό σποτ, για αθλητικά-στρατιωτικά γυαλιά, μου κίνησε πολύ την περιέργεια, γιατί πραγματικά "έπιασε" τον παλμό, την ψυχοσύνθεση, ενός ανθρώπου που εθελοντικά έρχεται να υπηρετήσει στις ειδικές δυνάμεις και στη συνέχεια παραμένει για χρόνια μέσα στον χώρο γιατί τον αγαπά και αισθάνεται σαν στο σπίτι του.

Είναι γεγονός ότι για να μπορεί κάποιος να συνεχίζει να υπηρετεί στις ειδικές δυνάμεις, πρέπει να βρίσκεται πάντοτε σε άριστη φυσική κατάσταση, να αθλείται, να του αρέσει η περιπέτεια, η περιπλάνηση στο βουνό, η έκθεση στη θάλασσα, οι βουτιές στον αέρα!

'Οπως λέγεται στη σύγχρονη αργκό, "πρέπει να τόχει"! Όταν χάσει αυτή τη σπίθα της περιπέτειας, την όρεξη της άθλησης, αλλά πολύ περισσότερο την αγάπη προς τον χώρο, πρέπει να ξέρει ν' αποχωρεί.

Πολλά ακούγονται και λέγονται για τις αποχωρήσεις προσωπικού ειδικών δυνάμεων, λόγω οικονομικών προβλημάτων. Ναι, δεν αντιλέγω ότι η καθημερινή βιοπάλη, εξαναγκάζει πολλές φορές άτομα, καλούς κομάντος, στην αναζήτηση πιο επικερδούς επαγγέλματος και δεν το κατακρίνω. 

Συμφωνώ ότι είναι πολύ άδικο, άνθρωποι που καθημερινά ίσως παίζουν τη ζωή τους κορώνα-γράμματα, να εξισώνονται με άλλους που η δουλειά τους είναι ήρεμη με τακτικό ωράριο, χωρίς επιφυλακές, χωρίς ετοιμότητες μερικών λεπτών ή ωρών και προπαντός χωρίς άμεσο, ορατό κίνδυνο!

Ναι, είναι πολύ κακοπροαίρετο, για παράδειγμα, άνδρες των ειδικών δυνάμεων να τοποθετούνται στην ίδια κλίμακα επικινδυνότητας με τους συναδέλφους τους (καθ' όλα αξιοπρεπείς) που εργάζονται στην κατασκευή αρβύλων και χρησιμοποιούν τοξικές ουσίες στη δουλειά τους. Κάποτε ειπώθηκε και αυτό από επίσημα χείλη!

Ναι, πρέπει η στρατιωτική και η πολιτική ηγεσία, να εξετάσει τη συγκεκριμένη περίπτωση και κατηγορία προσωπικού πιο προσεκτικά, δίνοντας προτεραιότητα στη λύση των προβλημάτων τους, όπως δίνει προτεραιότητα στην ανάθεση αποστολών στις ειδικές μονάδες, στον ελάχιστο χρόνο, τηρώντας τους σε μεγίστη επιχειρησιακή ετοιμότητα και απαιτώντας μεγίστη μαχητική ικανότητα!

Αν δεν λυθούν τέτοια προβλήματα, όταν θα χρειασθούν ειδικές δυνάμεις, ...ίσως να μην υπάρχουν! Και τότε θα είναι πολύ αργά...

Πέρα όμως από όλα αυτά, το ότι ένας καλός μαχητής είναι και καλός αθλητής εξακολουθεί να ισχύει και μάλιστα διεθνώς. "Πρέπει να τόχει"!

Δείτε το σποτ παρακάτω!

Ανιχνευτής

Smith Optics Elite Promo Video "Warrior Athlete", Orion Design Group from Orion Design Group on Vimeo.

Πρωτοχρονιάτικες ιστορίες των ΛΟΚ

Άνδρες των ΛΟΚ κατά τη διάρκεια μάχης, φορώντας στολές τύπου "Αλάσκα", νέου (για την εποχή) τύπου εξαρτύσεις και αμερικανικό οπλισμό (Φωτο Αρχείου)

Από τη νύχτα της 29ης Δεκεμβρίου οι πολιορκημένοι της Κόνιτσας αντικρίζουν πέρα κατά τη Βίγλα να σκάζουν οι φωτοβολίδες των τμημάτων μας που αγωνίζονται να ανοίξουν δρόμο κατά την Κόνιτσα.

Σαν διάττοντες αστέρες (με αντίστροφη πορεία προς τους πραγματικούς), πότε κίτρινοι, πότε πράσινοι, οι φωτοβολίδες διασχίζουν κάθε τόσο τον σκοτεινό ουρανό και τον φωτίζουν με τις χαρωπές υποσχέσεις του για την άμυνα.

Στα υψώματα της Γκραμπάλας ο αγώνας είναι εξαιρετικά σκληρός. Στο ύψωμα 1060 είχαν μείνει από τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο χαρακώματα, και αυτά ακριβώς κρατούσαν οι αντάρτες. Το πυροβολικό μας και η αεροπορία τα κτυπούν συνεχώς, αλλά οι συμμορίτες εξακολουθούν να αντιστέκονται.

Το απόγευμα όμως της 29ης Δεκεμβρίου στις τρεις μία Διλοχία του 527 Τάγματος Πεζικού με τον Λυγεράκη καταφέρνει και με ηρωική εξόρμηση μπαίνει στα χαρακώματα και διώχνει κακήν-κακώς τους συμμορίτες.

Για να ανέβει η ηρωική αυτή Διλοχία εκεί επάνω, έκανε σωστή αναρρίχηση στην πλαγιά που ήτανε εντελώς γυμνή και φοβερά απότομη. Μετά την κατάληψη του υψώματος 1060 το άλλο ύψωμα της Γκραμπάλας, το ύψωμα 1090 εγκατελείφθηκε τις νυχτερινές ώρες. Τη νύχτα εγκατέλειψαν επίσης κι ένα μικρό ύψωμα μεταξύ Γκραμπάλας - Βίγλας, το 723. Έμενε τώρα η Βίγλα, που όλοι οι στρατιωτικοί περίμεναν πως θα συναντήσουν την πιο σοβαρή αντίσταση.

Εν τω μεταξύ η Στρατιά παρακολουθεί άγρυπνα την εξέλιξη των επιχειρήσεων, φάση με φάση, ώρα με ώρα, λεπτό προς λεπτό. Από την πρώτη στιγμή που εκδηλώθηκε η επίθεση κατά της Κόνιτσας, η Στρατιά, ο Διοικητής της τελευταίας μόλις την προηγούμενη είχε γυρίσει βιαστικά από τα Γιάννενα στο Βόλο, αφού διανυκτέρευσε σε ένα προκεχωρημένο φυλάκιο της Θεσπρωτίας με το Τάγμα Τζινιέρη και εισέπραξε καμμιά διακοσαριά βλήματα συμμορίτικων όλμων, παίρνει στα χέρια του την κατάσταση, εμψυχώνει τον αγώνα, και δίνει απεριόριστο επιθετικό πνεύμα για την αντιμετώπιση της κρίσεως.

Όλες οι διαταγές τονίζουν εμφατικά ότι επάνω από όλα προέχει η τύχη της ηρωικής Ταξιαρχίας και του πληθυσμού της Κόνιτσας. Ούτε στιγμή δεν επιτρέπεται να χαθή. Καμμία ταλάντευση, κανένας χρονισμός, καμμιά καθυστέρηση. Εμπρός, όλοι Εμπρός. Αυτός είναι από της πρώτης στιγμής ο άνωθεν τόνος. Ο παλμός αυτός πραγματοποιείται από όλα τα παραπέρα κλιμάκια της Διοικήσεως και τα εκτελούντα στρατιωτικά τμήματα, με κίνηση θυελλώδη και με έφοδο ακράτητο.

Κάτι όμως συμβαίνει με τους απαράμιλλους ΛΟΚ, τους επίλεκτους Έλληνες κομάντος, από τους οποίους έχει σταλεί στην Ήπειρο μία πρότυπος Μοίρα υπό τον ηρωικό Ζαχαράκη. Κάποια στιγμιαία σύγχυση φαίνεται να επικράτησε επί τόπου ως προς τον καλύτερο τρόπο τακτικής ενεργείας των ειδικών αυτών σχηματισμών.

Διατίθενται σε αποστολές στατικής άμυνας, ενώ προορισμός τους είναι ο ελιγμός και η διείσδυση στα νώτα του εχθρού. Η Στρατιά επεμβαίνει.

- Γιατί ακινητούν οι ΛΟΚ;

- Αδύνατον να μην υπάρχει για τους ΛΟΚ ένα κενό για να περάσουν.

Οι Λόχοι Ορεινών Καταδρομών πρέπει να εξαπολυθούν προς τα πρόσω. Να βρουν κενό και να περάσουν. Να φθάσουν οπωσδήποτε βορείως της Βίγλας. Να δράσουν ως λαβίδες και ως βρόχοι για τον εχθρό. Τη νύχτα πρέπει απαραιτήτως να συντελεσθή ο δύσκολος αλλά αποφασιστικός ελιγμός.

Έτσι κι έγινε. Μέσα στο χιονισμένο χάος των βουνών, που οι απάτητες πλαγιές τους είναι και την ημέρα για ασκημένους χιονοδρόμους ορειβατικό κατόρθωμα να τις δαμάσουν, οι δαίμονες του Ζαχαράκη βρίσκουν πατήματα, εκβιάζουν περάσματα, μέσα στο πυκνό σκοτάδι, καβαλάνε το ύψωμα 935, πηδούν στην Κεφαλοβουλγάρα, προχωρούν προς τη Βίγλα. Κρατούν με τον ασύρματο ενήμερη των κινήσεών τους την Κόνιτσα που παρακολουθεί με χτυποκάρδι, με περηφάνεια και χαρά.

Η Κόνιτσα με τον ασύρματο στέλνει το ακόλουθο σήμα:

- ''Με χαρά παρατηρούμε τις κινήσεις σας. Σας περιμένουμε να΄ρθήτε γρήγορα''.

Με τα χαράματα οι ΛΟΚ έχουνε φτάσει βορείως του καίριου υψώματος. Η τύχη του εχθρού στη Βίγλα που είναι το κλειδί για το Μπουραζάνι έχει κριθεί. Η εχθρική αντίσταση που αναμενόταν σκληρή και ίσως παρατεταμένη ενώπιον μετωπικής επιθέσεως καταρρέει ως πύργος από τραπουλόχαρτα. Και οι ΛΟΚ προφθάνουν να χτυπήσουν στο ψαχνό. Ο εχθρός δέχεται σκληρά πλήγματα από τους κομάντος, που τους απειλούν την υποχώρηση. Αφήνουν πλατιές λίμνες αίματος επί τόπου, νεκρούς, τραυματίες, εγκαταλείπουν υλικά, αιχμαλώτους...

Εν τω μεταξύ στα Γιάννενα καταφθάνει το κλιμάκιο της Επιτροπής Ερεύνης. Στο ξενοδοχείο ΑΚΡΟΠΟΛ που κατέλυσαν ανοίγουν μπροστά τους χάρτες επιτελικούς και παρακολουθούν με μεγάλο ενδιαφέρον την εξέλιξη της καταστάσεως.

Η τοποθεσία της πολιορκημένης Κόνιτσας τους πείθει πως η Αλβανία με την προστασία που παρέχει στα ανταρτικά συγκροτήματα παίζει τον πρωτεύοντα ρόλο σε αυτή την σκληρή μάχη. Από όλη την ατμόσφαιρα των Ιωαννίνων καταλαβαίνουν πολύ καλά πως η Ελλάδα έχει αποδυθεί σε μία περιπέτεια, ώστε να συνεχίζεται ουσιαστικά ο πόλεμος που έχει για όλη την Ευρώπη λήξει.

Η Επιτροπή κινείται προς το Καλπάκι και τα Άνω Ραβένια. Εκεί συναντούν αγρυπνισμένους αξύριστους, κουρασμένους φαντάρους, κι ακόμα τραυματίες με ματωμένους επιδέσμους που χαμογελούν, όμως και χαιρετούν πρόσχαρα σαν να μην τους συνέβη τίποτα.

Η διείσδυση των ΛΟΚ στα νώτα των συμμοριτών συντόμευσε κατά πολύ την επαφή του στρατού με την πολιορκημένη Κόνιτσα. Ήταν κάτι που ο ''Δημοκρατικός Στρατός'' δεν το περίμενε. Γι΄αυτό από την Κόνιτσα την ίδια ημέρα βλέπουν νέα φάλαγγα των ανταρτών να εγκαταλείπει την περιοχή Βίγλας - Κεφαλοβουλγάρας και από τον πεδινό διάδρομο και προχωρεί βορειοδυτικά προς το Μάζι.

Μα τη νύχτα της 31ης Δεκεμβρίου η πολιορκημένη Κόνιτσα δοκιμάζεται πάλι από σκληρή επίθεση. Οι αντάρτες φθάνουν κοντά στους στρατιώτες και αρχίζουν αγώνες σώμα προς σώμα με λόγχες και χειροβομβίδες. Παρά το πείσμα τους και τις μεγάλες τους δυνάμεις δεν καταφέρνουν να προχωρήσουν ούτε μέτρο...

Πηγή

Η άλλη πλευρά!

Μαχητής του ΔΣΕ με δίποδα όλμου (Πηγή)

Το πρωί της 29ης οι συγκρούσεις διεξάγονται σποραδικά και κυρίως στα υψώματα και το Καλπάκι. Οι αντάρτες του ΔΣΕ ανασυντάσσουν τις δυνάμεις τους και ετοιμάζονται για την μεγάλη επίθεση που θα καθορίσει την τύχη της Κόνιτσας. Η επίθεση ορίζεται για την 31η του μήνα. Αυτό που ο ΔΣΕ δεν συνειδητοποιεί είναι ότι ο χρόνος κυλά εναντίον του... Τα μεσάνυχτα της 29ης οι άνδρες των ΛΟΚ έχουν φθάσει αθόρυβα στην οδό Καλπακίου-Κόνιτσας. 

Έτσι το πρωί της 30ης οι άνδρες του Παλαιολόγου καλούνται να αντιμετωπίσουν τις δυνάμεις των ΛΟΚ στα νώτα τους. Η 30η κυλά με μάχες ανάμεσα στους αντάρτες και τα ΛΟΚ και σφοδρές επιθέσεις των ανταρτών στον Προφήτη Ηλία. Η κατάσταση μένει στάσιμη και φαίνεται ότι ούτε τα ΛΟΚ από μόνα τους δεν δύνανται να ανατρέψουν την κατάσταση. Οι αντάρτες του ΔΣΕ αντιτάσσουν στον υπέρτερο εξοπλισμό και οι δυνάμεις του ΕΣ αναγκάζονται να συμπτυχθούν στα εσωτερικά δρομάκια της πόλης. Πολλοί αντάρτες έχουν καταλάβει σπίτια και τα έχουν μετατρέψει σε οχυρά. Ο Προφήτης Ηλίας είναι τελείως αποκομμένος. Τα ΛΟΚ από την άλλη έχουν καθηλώσει το μέτωπο όμως και οι ίδιοι αδυνατούν να προχωρήσουν.

Το ξημέρωμα της 31ης βρίσκει τον ΔΣΕ να εξαπολύει την μεγάλη επίθεση. Οι δυνάμεις που υποστηρίζουν την επιχείρηση έχουν συγκεντρωθεί στο ύψωμα Προφήτη Ηλία και την Τραπεζίτσα. Η επίθεση ξεκινά, όμως δεν έχει τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Οι δυνάμεις του ΔΣΕ δεν μπορούν να διασπάσουν την άμυνα του ΕΣ ενώ παράλληλα ένα ξεκούραστο και άρτιο τάγμα πεζικού καταφθάνει στην Κόνιτσα. Είναι το 527 ΤΠ που διοικείται από τον μακελάρη του Ζέρβα, Γεώργιο Λυγεράκη. Το τάγμα πολλαπλασιάζει τις επιθετικές δυνατότητες του ΕΣ και με την βοήθεια των ΛΟΚ καταλαμβάνεται το χωριό Γεροπλάτανος με βαρύτατες όμως απώλειες. Παράλληλα, οι αντάρτες που πολεμούν επί 5 γεμάτες ημέρες χτυπιούνται από μια νέα διμοιρία των ΛΟΚ και την Σχολή Αξιωματικών Κέρκυρας που έχουν φθάσει στο σημείο. Παρά την ισχυρή τους αντίσταση οι αντάρτες υποχωρούν τακτικά και το μηχανικό του ΕΣ επανακατασκευάζει την γέφυρα Ρομπόκη.

Η πρώτη Γενάρη 1948 ξημερώνει με ομίχλη. Τα επινίκια έχουν αρχίσει πολύ νωρίς για τον ΕΣ. Το πρωί μέσα από την ομίχλη ξεχύνεται νέα επίθεση του ΔΣΕ στον Προφήτη Ηλία και τον Άγιο Αθανάσιο. Η μάχες είναι φονικές. Τα ΛΟΚ επιχειρούν να καταλάβουν όλη την ημέρα την γέφυρα Μπουραζάνη που είναι σημείο κλειδί για την μάχη, χωρίς κανένα αποτέλεσμα.

Κατά τις επόμενες δύο ημέρες επικρατεί σχετική ηρεμία με τους αντάρτες να κρατούν ακόμα την γέφυρα Μπουραζάνη. Το βράδυ της 2ας Γενάρη στην πόλη εισέρχονται δύο τάγματα της 43ης ταξιαρχίας πεζικού. Έτσι την νύχτα της 3ης και 4ης Γενάρη ξεκινά η τελευταία φάση της μάχης της Κόνιτσας. Ο ΕΣ αντεπιτίθεται σε όλο το μήκος των υψωμάτων του Λυκόμορου και της Ηλιοράχης ενώ την επίθεση υποβοηθά σημαντικά η αεροπορία με επιχειρήσεις μαμούθ. Ο ΔΣΕ αντιστέκεται με σθένος απέναντι όμως σε υπέρτερες και πιο ξεκούραστες δυνάμεις. Τα τμήματά του υποχωρούν σταδιακά και με τάξη. Την 5η Γενάρη τα ΛΟΚ συνειδητοποιούν ότι οι αντάρτες έχουν εγκαταλείψει και ανατινάξει την γέφυρα Μπουραζάνη ενώ την 6η του Γενάρη καταλαμβάνεται και η Ιτιά. Στις 7 πέφτει η τελευταία σφαίρα στην Κόνιτσα.

Πηγή