Το πλεονέκτημα της χρήσης ειδικών δυνάμεων στη Συρία

Πηγή

Μετά από όσα είπαμε σε προηγούμενο άρθρο σχετικά με τις ειδικές δυνάμεις στη Συρία, τους προπομπούς του πολέμου, βγήκε στο διαδίκτυο ένα ακόμη άρθρο, αυτή τη φορά από Αμερικανό παλαιμάχο ειδικοδυναμίτη, που οι απόψεις του συμπίπτουν, σαν να είμαστε συννενοημένοι.

Γράφει λοιπόν ο παλιός πρασινοσκούφης αξιωματικός τα εξής:

"Μέσα στην όλη συζήτηση για την αμερικανική απάντηση στα χημικά όπλα που χρησιμοποιήθηκαν εναντίον των αντικαθεστωτικών, υπάρχει μια δεύτερη λιγότερο συζητημένη "κόκκινη γραμμή" που αναφέρεται στις συνθήκες χρησιμοποίησης χερσαίων στρατευμάτων στο έδαφος της Συρίας από τον Λευκό Οίκο  και τον ρόλο που θα διαδραματίσουν αυτές οι χερσαίες δυνάμεις, σε αντίθεση με μια καθαρά αεροπορική επιχείρηση βομβαρδισμών.

Αφήνοντας στο πλάι τις πολιτικές σκοπιμότητες προς το παρόν, είναι εύκολο να αντιληφθεί κάποιος ότι η φύση της συμμετοχής των ΗΠΑ σε ενδεχόμενο πόλεμο με την Συρία, δεν θα μοιάζει καθόλου με τις επιχειρήσεις στο Ιράκ ή στο Αφγανιστάν. Θα πλησιάζει περισσότερο στην περίπτωση της Λιβύης ή του Κοσόβου.

Θα μπορούσε ο Λευκός Οίκος να αποφασίσει την ανάπτυξη ειδικών δυνάμεων στο έδαφος της Συρίας. Θα αποτελούσε μια διαφορετική προσέγγιση από αυτήν που αναφέρεται σε "βόμβες μόνο". Μια μικρή, κατάλληλα εξοπλισμένη και εκπαιδευμένη επίγεια δύναμη, θα μπορούσε να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για πολιτική συζήτηση με λογική και σαφήνεια, δημιουργώντας ένα αντίβαρο στην επικρατούσα στείρα και λανθασμένη λογική του πολέμου των drones.

Η επανεξέταση του πρόσφατου Βαλκανικού πολέμου μπορεί να είναι μια χρήσιμη υπενθύμιση για τα όρια της αεροπορικής δύναμης. Κατά την έναρξη του πολέμου στο Κοσσυφοπέδιο το 1999, είχε θεωρηθεί ότι η Σερβία θα υποχωρήσει μετά από λίγες ημέρες νατοϊκών βομβαρδισμών, αλλά οι σερβικές δυνάμεις αντιστάθηκαν και παρέμειναν στις θέσεις τους για δέκα εβδομάδες, χρησιμοποιώντας την τακτική της διασποράς, της παραπλάνησης και της παραλλαγής για να ματαιώσουν τις προσπάθειες των συμμαχικών αεροπορικών δυνάμεων να προσβάλουν τους στόχους τους. 

Ο αεροπορικός βομβαρδισμός του ΝΑΤΟ, δεν προκάλεσε την κατάρρευση ή την παράδοση των σερβικών ενόπλων δυνάμεων, αλλά αυτό που έκανε ακριβώς ήταν ένα βαρύ πλήγμα στην αστική υποδομή της Σερβίας, τιμωρώντας κυρίως τον άμαχο πληθυσμό. Οι σερβικές δυνάμεις δεν αποσύρθηκαν λόγω της συμμαχικής αεροπορικής εκστρατείας, παρά μόνο όταν η επικείμενη απειλή χερσαίας εισβολής στο έδαφός τους και η έλλειψη ρωσικής υποστήριξης έκανε τη θέση τους αφόρητη. Καθώς η κατάσταση της Συρίας είναι αρκετά διαφορετική, υπάρχουν λόγοι να πιστεύουμε, ότι μια αμερικανική αεροπορική εκστρατεία από μόνη της θα μπορούσε ομοίως να συναντήσει εμπόδια και να κάνει ελάχιστα για να τερματιστεί η αιματοχυσία ή ο πόλεμος.

Μία αμιγώς αεροπορική πολεμική παρέμβαση θα είναι αιματηρή, αλλά αναποτελεσματική λόγω του κατακερματισμένου με αστικό χαρακτήρα εμφύλιου πολέμου στη Συρία. Ενώ οι συριακές ένοπλες δυνάμεις, και συγκεκριμένα τα άρματα μάχης και το πυροβολικό που χρησιμοποιούνται εναντίον των ανταρτών είναι ευάλωτα σε αεροπορικές επιδρομές της πολεμικής αεροπορίας των ΗΠΑ, οι διάσπαρτες στρατιωτικές και παραστρατιωτικές δυνάμεις του καθεστώτος που ενεργούν επίσης βαθιά εντός πυκνοκατοικημένων περιοχών σαν κύρια προσπάθεια του κυβερνητικού συνασπισμού,δεν μπορούν να εξουδετερωθούν με αεροπορικούς βομβαρδισμούς.

Μπορώ να πω με θλιβερή βεβαιότητα, σαν κάποιος που έχει πάρει συνέντευξη από πολλούς Σύριους λιποτάκτες κατά τη διάρκεια των τελευταίων μηνών, ότι πολλά από αυτά τα ατυχή άτομα που υπηρετούν στον κυβερνητικό στρατό και τα οποία θα γίνουν βορά στις αμερικανικές βόμβες σε περίπτωση προσβολής, είναι τόσο δέσμιοι του καθεστώτος, όσο και ο υπόλοιπος του πληθυσμός της Συρίας. Κατά τα τελευταία δύο χρόνια, το καθεστώς έχει δείξει ότι δεν έχει ενδοιασμό να πλήττει αμάχους αδιακρίτως και να τους θυσιάζει προκειμένου να επιτύχει τους στόχους του. Γι’ αυτό θεωρώ σχεδόν βέβαιο, ότι ο Άσαντ θα εκθέσει τις δυνάμεις του στα συμμαχικά πυρά, για να κάνει τις επιχειρήσεις βομβαρδισμού των ΗΠΑ, να φαίνονται όσο το δυνατόν πιο αιματηρές στα μάτια του κόσμου. 

Το δεύτερο πρόβλημα της ενδεχόμενης αεροπορικής πολεμικής επιχείρησης είναι η απελπισμένη πεποίθηση της κυβερνούσης μειονότητας των Αλεβιτών, ότι θα πρέπει να πολεμήσουν με κάθε κόστος, διότι αν επιλέξουν την παράδοσή τους, αυτό θα αντιστοιχεί με ποινή θανάτου. Αυτό είναι το αποτέλεσμα της προπαγάνδας του καθεστώτος, που έχει τροφοδοτήσει τους Αλεβίτες και τους χριστιανούς με την άποψη της αντίστασης, αφού βλέπουν σκηνές μουσουλμάνων που τρώνε καρδιές απίστων σε βίντεο κλιπς του Youtube.

Έτσι αυτοί πιστεύουν ότι αγωνίζονται για την επιβίωση τους και ότι ο σκοπός τους «αγιάζει» όλα τα μέσα που χρησιμοποιούν. Όσο πιο βίαιη είναι η δράση τους, τόσο πιο αυτοεκπληρούμενη γίνεται αυτή η λογική. Η σερβική κυβέρνηση ήταν διατεθειμένη να παραχωρήσει το Κοσσυφοπέδιο για να σώσει τη σερβική πατρίδα, αλλά το καθεστώς Άσαντ έχει ήδη αφήσει τη Συρία να καεί για να σώσει τον εαυτό του και εξακολουθεί να αγωνίζεται πάνω από τις στάχτες.

Οποιαδήποτε αμερικανική παρέμβαση ξεκινά με άσχημες προϋποθέσεις. Πριν να αρχίσει ο βομβαρδισμός στόχων «στρατηγικής σημασίας», η αεροπορική εκστρατεία θα ξεκινήσει με την καταστολή της συριακής αεράμυνας. Αυτό σημαίνει ότι θα χρησιμοποιηθούν εκατοντάδες βόμβες και πύραυλοι για να καταστρέψουν τις εγκαταστάσεις ραντάρ, πυραύλους εδάφους-αέρος και αντιαεροπορικά πυροβόλα, σκοτώνοντας αναπόφευκτα, ανείπωτο αριθμό αμάχων, χωρίς να υπάρξει η προώθηση της λαϊκής αντίστασης κατά του καθεστώτος.

Μετά από αυτό έρχεται η σειρά της «πικρής» επιχείρησης ανεύρεσης κρισίμων στόχων του καθεστώτος, μέσα στην ομίχλη του εμφύλιου πολέμου της Συρίας που θα επιφέρει μαζί και τις αναπόφευκτες απώλειες αμάχων.

«Παράπλευρες απώλειες» είναι ο αηδιαστικός ευφημισμός για τον θάνατο αθώων, λες και τα κατεστραμμένα κτίρια και τα νεκρά παιδιά βρίσκονται όλα μαζί στον ίδιο «λογαριασμό».Η προσέγγιση «βόμβες μόνο» θεωρεί ότι αυτό το παρατεταμένο «σφαγείο» προσφέρει μια αρκετά καλή ευκαιρία τερματισμού του πολέμου και ότι αξίζει να «παίζει» κανείς με χαμηλό κόστος, για την ελαχιστοποίηση των δικών μας απωλειών. Στη Λιβύη, με τη συγκέντρωση της εξουσίας στο στενό κύκλο του Καντάφι και με την τακτική ευπάθεια του τελευταίου, αυτή η προσέγγιση ήταν επιτυχής. Ο Λευκός Οίκος έχει κατανοήσει σαφώς τις διαφορές μεταξύ της Λιβύης και της Συρίας στο πρόσφατο παρελθόν, αλλά δεν βλάπτει να τους το υπενθυμίσω και πάλι, τώρα, που είναι πολύ επίκαιρο.

Τα πλεονεκτήματα της χρησιμοποίησης των Ειδικών Δυνάμεων έναντι των αεροπορικών προσβολών. 

Το όριο για τη χρήση χερσαίων δυνάμεων παραμένει στη διακριτική ευχέρεια του Λευκού Οίκου, αλλά ορισμένοι από τους ρόλους που μια δύναμη ειδικών επιχειρήσεων θα μπορούσε παίξει είναι σαφείς, σύμφωνα με το αντίστοιχο δόγμα και την ιστορία μας. Η αρχική διείσδυση πιθανό να μην είναι τόσο επικίνδυνη. Αφού μπορούμε να στείλουμε με σχετική ασφάλεια ένα 76χρονο εκκεντρικό γερουσιαστή των ΗΠΑ, στην περιοχή των ανταρτών θα πρέπει να είναι εφικτό για μια έμπειρη Ομάδα Ειδικών Δυνάμεων. 

Μετά την διείσδυσή τους, το πρώτο καθήκον των στελεχών των ειδικών δυνάμεων, δεν θα είναι να αγωνίζονται μαζί με τους αντικαθεστωτικούς στην πρώτη γραμμή, αλλά η αποκατάσταση συνδέσμου με τις δυνάμεις των ανταρτών, ο συντονισμός των διαφόρων ανταρτικών τμημάτων, και η διεύθυνση των προσπαθειών τους προς μια συγκεντρωτική στρατηγική δράση με στόχο τη νίκη και τον τερματισμό του πολέμου. Αυτό το είδος της εργασίας δεν μπορεί να επιτευχθεί από δωμάτια ξενοδοχείων στην Ντόχα, απαιτεί επαγγελματίες στρατιώτες επί του πεδίου της μάχης, με αποδοχή όλων των κινδύνων. Για παράδειγμα, ήταν μια μικρή ομάδα ειδικών δυνάμεων αυτή που συνενώθηκε με τον Hamid Karzai, το 2001 και τον βοήθησε να οργανώσει τις δυνάμεις του εναντίον των Ταλιμπάν.

Αν στείλουμε ειδικές δυνάμεις στη Συρία δεν θα είναι σαν τις ταινίες με τους SEALs να κάνουν καταδρομική ενέργεια στην έδρα του Άσαντ με μια μεγάλη μάχη ως φινάλε! Η πραγματική δουλειά των ειδικών επιχειρήσεων, απαιτεί βετεράνους υπαξιωματικούς και αξιωματικούς, να συμβουλεύουν τους ηγέτες των ανταρτών, να συντονίζουν τον ανεφοδιασμό τους, να διασφαλίζουν την προστασία του άμαχου πληθυσμού, να συγκεντρώνουν πληροφορίες, να παρέχουν ιατρική περίθαλψη, να εξασφαλίζουν ανθρωπιστική βοήθεια και να σχεδιάζουν για τη μετάβαση στην πολιτική εξουσία. Ας προσθέσουμε στην ήδη μεγάλη λίστα των καθηκόντων τους και την πρόληψη των εγκλημάτων πολέμου (ή απλώς την απομόνωση των εγκληματιών πολέμου σαν ακατάλληλους εταίρους) και την αποφυγή των ανταρτικών ομάδων που είναι εχθρικές προς τις ΗΠΑ ή των ενεδρών των κυβερνητικών παραστρατιωτικών.

Οι ειδικές δυνάμεις των ΗΠΑ επί του εδάφους μπορούν επίσης να συγκεντρώνουν πληροφορίες από τους ντόπιους και να τις χρησιμοποιούν για να επιλέξουν στόχους για προσβολή πιο αποτελεσματικά, ώστε να αποφευχθούν απώλειες αμάχων. Και τέλος, ναι, θα πρέπει να αγωνίζονται στο πλευρό τους εταίρων τους του Ελεύθερου Συριακού Στρατού με όλο τον κίνδυνο που συνεπάγεται. Αν η ηγεσία των ανταρτών είναι ένας ικανός εταίρος για όλα τα παραπάνω, είναι ένα άλλο ζήτημα, και το πιο σημαντικό ερώτημα! Αλλά αν είμαστε έτοιμοι να ρίξουμε βόμβες στη Συρία ίσως έχουμε ήδη αποφασίσει ότι είναι.

Όπως μπορούμε να θυμηθούμε από τη φωτογραφία του σώματος ενός στρατιώτη των ΗΠΑ να σέρνεται μέσα στους δρόμους του Μογκαντίσου το 1993, μια μικρή δύναμη ειδικών επιχειρήσεων μπορεί να είναι τρομερά ευάλωτη και οι αποτυχίες της, όπως η αποτυχημένη διάσωση των ομήρων μας στο Ιράν το 1980, μπορεί να είναι μια παγκόσμια ταπείνωση. 

Αλλά εάν οι ΗΠΑ θα επιλέξουν να μπουν σ’ ένα πόλεμο, υπάρχουν φορές που αυτό το ποσοστό του κινδύνου δικαιολογείται! Διότι η διαφορά ανάμεσα σε δώδεκα στελέχη των ειδικών δυνάμεων και σε μια αμερικανική επιλαρχία αρμάτων, στο μάτι ενός Σύριου πολίτη φαίνεται σαν η διαφορά μεταξύ της βοήθειας ενός συμμάχου που μάχεται μαζί του και της κατοχής της χώρας του από ξένη δύναμη.

Και η βοήθεια των λίγων εκατοντάδων Αμερικανών και συμμάχων στελεχών των ειδικών δυνάμεων, θα μπορούσε να είναι η διαφορά ανάμεσα σε λίγες αιματηρές εβδομάδες αγώνα λίγο πριν από την μετά- Assad φάση του πολέμου (ειρήνη ίσως δεν θα ήταν η κατάλληλη λέξη για να χαρακτηρίσουμε τη συγκεκριμένη περίοδο) και σ’ ένα έτος αργής αιμορραγίας του καθεστώτος με τα βομβαρδιστικά και μη επανδρωμένα αεροσκάφη, ενώ παραμένει ο συριακός λαός πιεσμένος σε μέγγενη. 

Όπως το έθεσε ένας σχολιαστής, δεν υπάρχουν καλές επιλογές αυτή τη στιγμή για την κυβέρνηση Ομπάμα στο πρόβλημα της Συρίας, αλλά μερικές είναι πιο κυνικές από άλλες και αν Συρία γίνει ο νεότερος πόλεμος της Αμερικής με μη επανδρωμένα αεροσκάφη, η αιτία δεν θα είναι γιατί επιδιώκουμε το τέλος του πολέμου όσο το δυνατόν πιο γρήγορα, ούτε γιατί εκτιμούμε πολύ την ανθρώπινη ζωή στη Συρία!

Θα είναι γιατί χωρίς μαχητές στο έδαφος δεν θα μπορούμε να καταφέρουμε αποτελεσματικό πλήγμα και είμαστε όλοι υπεύθυνοι γι’ αυτό"


Η τακτική αλλά και στρατηγική χρησιμοποίηση των ειδικών δυνάμεων είναι αυτή που περιγράφεται παραπάνω. Βέβαια το συζητήσιμο είναι ποιός έχει δίκιο και ποιός άδικο! Ο φίλος Αμερικάνος, είναι πεπεισμένος ότι το δίκιο το έχουν ούτως ή άλλως οι αντικαθεστωτικοί! Μήπως αυτό εξυπηρετεί τα αμερικανικά συμφέροντα; Ίσως.


Ανιχνευτής


Πηγή

Η περίπολος αναγνώρισης Καρπάθου

Πλοιάριο τύπου ML με το οποίο μεταφέρονταν καταδρομείς για επιχειρήσεις στα νησιά του Αιγαίου (Πηγή) 

Μία  καταδρομική επιχείρηση, πρέπει να προετοιμάζεται με λεπτομέρεια και μεθοδικότητα και να δοκιμάζεται, ώστε να μπορεί να εκτελεσθεί με επιτυχία! Τίποτα δεν αφήνεται στην τύχη! Και όμως πολλές φορές ο παράγοντας ..τύχη έχει παίξει σημαντικό ρόλο στην επιτυχία ή αποτυχία μιας αποστολής!

Κάτι τέτοιο συνέβη σε περίπολο κομάντος, τον Αύγουστο του 1944. Η τύχη έπαιξε άσχημο παιχνίδι! 

Ήταν Αύγουστος του 1944 και η περίπολος ανήκε στον Ιερό Λόχο. Περίπολος  5 ανδρών, συγκροτήθηκε και ετοιμάστηκε για αναγνώριση νησιών, κατά προτεραιότητα πρώτα στην Κάρπαθο και μετά στην Κάσο.

Όλα ξεκίνησαν ομαλά και η περίπολος αναχώρησε με πλοιάριο τύπου ML  από τη βάση Ντερεμέν νύκτα στις 23 Αυγούστου, με πρώτο προορισμό τη νησίδα Σειρήνα ή αλλιώς Σύρνα, που βρίσκεται μεταξύ Καρπάθου και Αστυπάλαιας. Δεν ξέρω αν έχετε πάει εκεί, αλλά είναι ένα νησάκι καταμεσής στο πέλαγος που έχει 2 με 3 ορμίσκους, καλά φυλαγμένους από το Βοριά. Ο δυτικός δε, σε προστατεύει και από νοτιά!

Όλες οι κινήσεις γίνονταν νύκτα για την αποφυγή της γερμανικής αεροπορίας που εξακολουθούσε να έχει την υπεροχή πάνω από το Αιγαίο. Το σκάφος ξεκίνησε  το βράδυ, 24 Αυγούστου από τη Σύρνα και στις 0100 της 25 Αυγούστου προσγειαλώθηκε στην Κάρπαθο. Δεν βρήκα δυστυχώς πληροφορίες σε ποιό σημείο έγινε η προσγειάλωση της περιπόλου, γιατί παρουσιάζει ενδιαφέρον η περίπτωσή τους.

Μόλις αποβιβάσθηκε η περίπολος και προχώρησε ένα χιλιόμετρο προς το εσωτερικό, έπεσε σε ναρκοπέδιο κατά προσωπικού! Δύο ιερολοχίτες πάτησαν τις νάρκες! Ο ένας σκοτώθηκε επί τόπου, ο δεύτερος τραυματίστηκε και μαζί με αυτόν τα θραύσματα τραυμάτισαν και τρίτο! Η περίπολος βγήκε εκτός μάχης, πριν ακόμα ξεκινήσει την αποστολή της!

Ο περιπολάρχης δεν είχε άλλο περιθώριο από το να επιστρέψει με  τους τραυματίες του πίσω στο σκάφος και γι΄αυτό παράλληλα με τις πρώτες βοήθειες που προσπάθησε να δώσει στους τραυματίες, έστειλε σήμα κινδύνου προς το σκάφος.

Οι εκρήξεις μέσα στη νύκτα ακούστηκαν πολύ μακριά! Το σκάφος που δεν είχε απομακρυνθεί, ακούγοντας τις εκρήξεις και λαμβάνοντας μετά από λίγο το σήμα ανάγκης της περιπόλου, προσέγγισε ξανά και ανέμεινε μέχρι να μεταφερθούν όλοι στην ακτή και να επιβιβασθούν στο σκάφος.

Στη συνέχεια ο κυβερνήτης έβαλε πορεία πάλι για Σύρνα, αφού υπολόγισε ότι η νύκτα δεν του έφτανε να επιστρέψει στη βάση. Αυτό θα γινόταν την επόμενη νύκτα, 26/27 Αυγούστου. Έστειλε σήμα στη βάση και έλαβε έγκριση γι' αυτό, μαζί με την εντολή να αναμένει νέο σήμα για την αναχώρησή του από Σύρνα.

Λογάριασαν όμως χωρίς τον ξενοδόχο! Δυστυχώς την επόμενη ημέρα  το πρωί, κατέφθασαν ολοταχώς τρία γερμανικά περιπολικά και αφού έκλεισαν την μπούκα του στενού όρμου  δυτικά, γιατί εκεί είχε κρυφτεί το ML, άρχισαν να κτυπούν με τα πυροβόλα τους το βρεταννικό σκάφος! Προφανώς είχε γίνει γνωστή η παρουσία του!

Η ατυχία στο μεγαλείο της! Το σκάφος για να μη φαίνεται την ημέρα είχε καλυφθεί με δίκτυο παραλλαγής, κολλημένο δίπλα από βράχο. Μόλις αντιλήφθηκε το πλήρωμα τη γερμανική παρουσία, προσπάθησε να βάλει μπρος τις μηχανές για να μπορεί κινούμενο να ελιχθεί και να ανταποδώσει πυρά. Η προπέλα όμως πιάστηκε στο δίχτυ παραλλαγής και κόλλησε! Τα πολυβόλα του δεν δούλεψαν γιατί έπαθαν ..εμπλοκή! Τυχαίο; Ποιός ξέρει να πει;

Οι Γερμανοί ανέβηκαν  στα γύρω υψώματα και εύκολα προσέγγισαν το σκάφος από την ξηρά!  Αυτό λέγεται "απόξεση" κατά τη ναυτική ορολογία! Δηλαδή αποκαλύπτεις "αγγιστρωμένα" σκάφη σε έρημες βραχώδεις ακτές και τα "εξουδετερώνεις"!

Ανέβηκαν και στο σκάφος και μετά από σύντομη συμπλοκή τους αιχμαλώτισαν όλους! Στη συμπλοκή, τραυματίσθηκε και ο πλοίαρχος και ο ύπαρχος, στη προσπάθειά τους να καταστρέψουν τον ασύρματο και το σημαντικότερο τους κρυπτογραφικούς κώδικες! Τα κατάφεραν δεν τα κατάφεραν, η εντολή που δόθηκε από το συμμαχικό στρατηγείο σε όλους μετά από αυτό το περιστατικό ήταν η καταστροφή των κωδίκων και η χρησιμοποίηση άλλων εναλλακτικών! Δεν ήθελαν να ρισκάρουν την αποκρυπτογράφηση από τους Γερμανούς! Ανεστάλησαν όλες οι αποστολές του Ιερού Λόχου μέχρι να αρχίσει να χρησιμοποιείται νέος κώδικας κρυπτογράφησης.

Οι Γερμανοί μετέφεραν το σκάφος και τους αιχμαλώτους στην Αστυπάλαια όπου τους κράτησαν για 5 ημέρες χωρίς ιατρική περίθαλψη. Κατά τη μεταφορά προς Αστυπάλαια και ενώ οι τραυματίες ζητούσαν νερό, οι ..καλοί Γερμανοί τους έδιναν θαλασσινό νερό να πιουν! Οι πολιτισμένοι Γερμανοί...

 Μετά για άλλες 7 ημέρες τους είχαν στη Λέρο και τελικά τους μετέφεραν στον Πειραιά, όπου τους έκλεισαν στο στρατόπεδο αιχμαλώτων στου Γουδή. Τους τραυματίες τους πήγαν στο ιταλικό στρατιωτικό νοσοκομείο, όπου ο ένας, αυτός που είχε μπει στο ναρκοπέδιο, υπέκυψε στα τραύματά του.

Τους γερούς, μετά από μερικές ημέρες, τους μετέφεραν με τραίνο με προορισμό στρατόπεδο συγκέντρωσης στη Γερμανία. Για καλή τους τύχη, μόλις ο συρμός περνούσε τα σερβικά σύνορα, βομβαρδίστηκε από την συμμαχική αεροπορία και οι αιχμάλωτοι επάνω στον πανικό κατόρθωσαν να δραπετεύσουν!

Ήταν συγκινητική η σκηνή όταν μετά από καιρό ο περιπολάρχης, ο οποίος είχε διαγραφεί από τη δύναμη του Ιερού Λόχου, παρουσιάστηκε στη βάση, που είχε στο μεταξύ μεταφερθεί στη Χίο, για να αναλάβει καθήκοντα πιστός στον όρκο του σαν ιερολοχίτης!

Η τύχη παίζει λοιπόν περίεργα παιχνίδια! 


Ανιχνευτής

Πηγή: Ο Ελληνικός Στρατός στη Μέση Ανατολή 1941-1945 ΓΕΣ/ΔΙΣ
            "ΙΕΡΟΣ ΛΟΧΟΣ" 1942-1945 Αντγου Ι. Μανέτα

Βρετανοί πεζοναύτες στην Αλβανία

Περίπου 600 βρετανοί πεζοναύτες του 42 Commando συμμετείχαν στην άσκηση με τους Αλβανούς

Η βρετανική στρατιωτική διπλωματία επιτυγχάνει να εξασφαλίσει προσβάσεις για χώρους εκπαίδευσης  της βρετανικής αρμάδας στην οποία συμπεριλαμβάνονται και πεζοναύτες της, σε διάφορες χώρες της Μεσογείου.

Η άσκηση "Cougar 13" όπως την ονόμασαν περιλαμβάνει πλοία και αποβατικά στρατεύματα της βρετανικής Δύναμης Ταχείας Αντίδρασης που συγκροτήθηκε σχετικά πρόσφατα. Είναι άσκηση που έχει προγραμματισθεί εδώ και καιρό και δοκιμάζεται η δυνατότητα αυτής της δύναμης να ενεργεί αυτόνομα μακριά από τη βάση της για μεγάλο χρονικό διάστημα, διεκδικώντας και υποστηρίζοντας τα βρετανικά εθνικά συμφέροντα. Είναι η τρίτη κατά σειρά άσκηση!

Η ναυτική δύναμη, που έχει σαν προορισμό τον περσικό κόλπο, θα κάνει μια περιοδεία στην ανατολική Μεσόγειο, θα περάσει στην Ερυθρά Θάλασσα και στον Ινδικό Ωκεανό, εκτελώντας παράλληλα ασκήσεις και συνεκπαιδεύσεις με συμμάχους και φίλους.

Η πρώτη άσκηση με δυναμική απόβαση ήταν στην Αλβανία, όπου οι βασιλικοί πεζοναύτες κομάντος, συνεργάσθηκαν  και συνεκπαιδεύτηκαν με τον αλβανικό στρατό, στην άσκηση "Albanian Lion". Εδώ εγείρεται ένα εύλογο ερώτημα! Τι γυρεύουν εκεί;  Προφανώς είχαν εύκολη και οικονομική παροχή εκπαιδευτικών περιοχών και εγκαταστάσεων σε έδαφος παρόμοιο με αυτό που τους ενδιαφέρει να εγκλιματισθούν!

Διέλευση υδάτινου κωλύματος, αναρριχήσεις και ασκήσεις μικρών κλιμακίων. Εξοικείωση με το περιβάλλον

Η Ελλάδα δεν φαίνεται να είναι μέσα στο πρόγραμμά τους. Γιατί δεν είναι άραγε; Δεν τα βρήκαν με τους Έλληνες, ή δεν τους βόλευε να κάνουν αυτά που ήθελαν; Μια συνεκπαίδευση μαζί τους θα ήταν πολύ ενδιαφέρουσα, γιατί πιστεύω ότι οι Έλληνες πεζοναύτες έχουν και πρέπει να έχουν το πνεύμα των κομάντος, που είναι παρόμοιο με αυτό των Βρετανών.

Πάντως αν και δεν παίρνει μεγάλη δημοσιότητα το θέμα, οι Βρετανοί, πέραν αυτού του είδους των μεγάλων ασκήσεων, στέλνουν προσωπικό σε πολλές περιοχές ενδιαφέροντός τους με πολιτικά ή και στρατιωτικές στολές, για να κάνουν "adventurοus training"! Δηλαδή, εκπαίδευση περιπέτειας, με ορειβασίες, πορείες, θαλάσσιες δραστηριότητες κλπ, αναγνωρίζοντας καλά περιοχές και αποκτώντας εξοικείωση με το περιβάλλον, αλλά και εμπειρία να ξεπερνούν δύσκολες καταστάσεις, σαν και αυτές που μπορεί να αντιμετωπίσουν στο πεδίο της μάχης!  

Πάντα όμως εξασφαλίζοντας την άδεια και την έγκριση των αντίστοιχων κρατικών αρχών της περιοχής. Ειδικά στην Κρήτη έχουν έλθει πολλές φορές!

Πρόσφατα, στα πλάισια αυτού του είδους την εκπαίδευση, ένας αξιωματικός τους πεζοναύτης κομάντος, δυστυχώς έχασε τη ζωή του σε ατύχημα στην Αίγυπτο, ασχολούμενος με κατάδυση σε περιοχή που προσφέρεται για υποβρύχια σπορ. Παρά την αναταραχή που επικρατεί εκεί, μου προκαλεί εντύπωση ότι η εκπαίδευση έγινε!

Ανιχνευτής

Η νυχτερινή κατάδυση

Κείμενο: Μιχάλης Βενιός

Φωτογραφία: Κώστας Λαδάς, Μιχάλης Βενιός

Από όλες της μορφές κατάδυσης, αυτή που συναρπάζει τους περισσότερους δύτες είναι η νυχτερινή κατάδυση. Αυτό συμβαίνει γιατί το σκοτεινό περιβάλλον εξάπτει την φαντασία και το άγνωστο ανεβάζει την αδρεναλίνη.

Στην παρθενική του κατάδυση, ο νυκτερινός δύτης με αναμμένο τον φακό στο χέρι παρατηρεί τα μουντά και αδιάφορα φυτά και ανθόζωα, που έβλεπε στις βουτιές του την ημέρα, να εμφανίζονται τώρα μπροστά του λαμπερά με έντονα χρώματα, λουσμένα καθώς είναι από το φως του φακού του. Κατά την διάρκεια της νύχτας η ζωή στον βυθό αλλάζει και τα υδρόβια που κρυβόντουσαν στις σχισμές των βράχων βγαίνουν για να βρουν τροφή. 

Διάφορα ψαράκια έλκονται από τα φώτα του δύτη και, καθώς είναι ντροπαλά, διστάζουν αρχικά να τον πλησιάσουν. Σύντομα όμως, η περιέργεια τα κάνει να ξεπεράσουν τον φόβο τους και πηγαίνουν κοντά του για να τον περιεργαστούν. Τώρα, με όλα αυτά τα χρώματα και την ποικιλόμορφη και περίεργη παρέα γύρω του, η σκοτεινή θάλασσα γίνεται οικεία και παύει να τον τρομάζει. 

Μετά από καιρό και πολλές βουτιές σε βραχώδεις ή αμμώδεις βυθούς με μονόπετρα και φυκιάδες, ο αρχάριος δύτης θα εξοικειωθεί με την νυχτερινή κατάδυση και θα μπορεί πλέον να περάσει στα ρηχά ναυάγια, εκεί όπου η σκοτεινή σιλουέτα και του πιο ασήμαντου ναυαγίου αποκτά μία άλλη, πιο μυστηριώδη και απόκοσμη διάσταση.

Όπως και την ημέρα έτσι και τη νύχτα χρησιμοποιείται ο συνήθης καταδυτικός εξοπλισμός. Δηλαδή στολή κατάδυσης, κουκούλα, γάντια, μποτάκια, μάσκα, αναπνευστήρας, πέδιλα, μαχαίρι, ρυθμιστής πλευστότητας, φιάλη, ρυθμιστής πίεσης δύο σταδίων με χταπόδι και τροφοδοσία για τον ρυθμιστή πλευστότητας, όργανο ένδειξης της πίεσης, όργανο ένδειξης του βάθους, υποβρύχιο ρολόι, καταδυτικοί πίνακες, πινακίδα γραφής σημειώσεων με μολύβι, πυξίδα, ηλεκτρονικός μετρητής χρόνου βυθού ή και υποβρύχιος υπολογιστής κατάδυσης καθώς και ότι άλλο θα συμβάλει στην ασφάλεια της κατάδυσης.

Όπως σε όλες τις καταδύσεις, έτσι και στη νυχτερινή κατάδυση απαραίτητη είναι και η σημαδούρα, η οποία τη νύχτα πρέπει να είναι εφοδιασμένη με έναν μικρό φωτεινό σημαντήρα τύπου φλας που αναβοσβήνει, για να διακρίνεται μέσα στο σκοτάδι από τα τυχόν διερχόμενα σκάφη. Όμως για μια επιτυχημένη και απολαυστική νυχτερινή κατάδυση μέσα στο νερό απαιτείται φως, πολύ φως. Για αυτό λοιπόν πρέπει απαραίτητα να υπάρχει ένας μεγάλος, στεγανός και φωτεινός υποβρύχιος φακός καθώς και ένας ακόμα εφεδρικός φακός, μικρότερου μεγέθους. Όσο ταπεινό και αδιάφορο και αν είναι στην εμφάνιση, το κορδόνι είναι ένα πολύ χρήσιμο εξάρτημα και καλό είναι ο φακός να είναι περασμένος γύρω από τον καρπό. Όταν κάποιος από τους φακούς δεν χρησιμοποιείται, περνάει και σταθεροποιείται με κλιπ σε έναν από τους κρίκους του ρυθμιστή πλευστότητας.

Για την αγορά ενός φακού, οι επιλογές σε σχήμα, βάρος, υλικό κατασκευής, χρώμα, τρόπο κρατήματος, είδος φωτισμού και διάρκεια συνεχούς λειτουργίας είναι πάρα πολλές και εξαρτώνται συνήθως από το ποσό που είναι διατεθειμένος ένας δύτης να ξοδέψει. Χρήσιμο πρόσθετο φωτεινό εξάρτημα ασφαλείας είναι και το ψυχρό, συνήθως πράσινο χημικό φως, σε ένα πλαστικό σωληνάκι μήκους μερικών εκατοστών το οποίο κρέμεται από το κλείστρο της φιάλης ή από άλλο εμφανές σημείο. Αυτό έχει σαν κύριο σκοπό ύπαρξης, τη σήμανση της θέσης που βρίσκεται ο δύτης μέσα στο νερό κι όχι για να φωτίζει το περιβάλλον. Καλό είναι να θυμόμαστε πως το χημικό φως αλλοιώνει τα χρώματα των ενδείξεων των οργάνων. Στην νυχτερινή κατάδυση, ο δύτης πρέπει να έχει μαζί του και να ξέρει οπωσδήποτε να χρησιμοποιεί μια πυξίδα. Αυτό είναι απολύτως απαραίτητο, γιατί μέσα στο σκοτάδι δεν μπορεί να κρατά πορεία έχοντας σαν σημάδι τα βράχια ή άλλα αντικείμενα που υπάρχουν στον βυθό, όπως θα έκανε την ημέρα.

Αν η κατάδυση γίνει από την ακτή τότε, πρέπει να υπάρχει ένας ή περισσότεροι φωτεινοί σημαντήρες οι οποίοι θα φωτίζουν το σημείο εισόδου - εξόδου της παραλίας. Η τοποθέτηση πρέπει να γίνει με κατάλληλο τρόπο ώστε αυτές οι βοηθητικές φωτεινές πηγές να μην συγχέονται με άλλα φώτα που μπορεί να υπάρχουν σε απόσταση πάνω στην ακτή. Αν η κατάδυση γίνει από σκάφος τότε, πρέπει να υπάρχουν φωτεινοί σημαντήρες πάνω στην αλυσίδα της άγκυρας ώστε να είναι εύκολος ο εντοπισμός του σκάφους μέσα στο νερό. Αυτές οι βοηθητικές φωτεινές πηγές πρέπει να είναι διαφορετικές από αυτές που έχουν επάνω τους οι δύτες, για να μην δημιουργείται σύγχυση.

Η διαδικασία προετοιμασίας για μια νυχτερινή κατάδυση αρχίζει με την ενημέρωση του λιμεναρχείου και με την φροντίδα να υπάρχει ακόμα αρκετό φως στον ουρανό. Καλό είναι τα όσα αφορούν την οργάνωση της νυχτερινής κατάδυσης να έχουν συμφωνηθεί από πριν αλλά αν δεν έχει γίνει αυτό τότε, το φυσικό φως είναι απαραίτητο για να μπορούν οι δύτες να ελέγξουν την περιοχή κατάδυσης και τις συνθήκες που επικρατούν σε αυτήν. Να συμφωνήσουν ποιος ή ποιοι από την παρέα θα παραμείνουν έξω στην παραλία και τι θα κάνουν στην περίπτωση που παρουσιαστεί ανάγκη. Να καθορίσουν την πορεία που θα ακολουθήσουν και το μέγιστο βάθος που θα βουτήξουν. Να συμφωνήσουν για τα σήματα που θα κάνουν με τα χέρια και τα σήματα που θα κάνουν με τον φακό για να συνεννοηθούν υποβρυχίως.

Να συμφωνήσουν ποια θα είναι η πίεση στην φιάλη που θα σηματοδοτεί τον τερματισμό της περιήγησης και την επιστροφή στο σημείο ανάδυσης. Να συμφωνήσουν ποια διαδικασία θα ακολουθήσουν σε μια κατάσταση ανάγκης μέσα στο νερό ή στην περίπτωση που θα χαθεί κάποιος δύτης. Να τοποθετήσουν τα φώτα στην παραλία ή στην αλυσίδα της άγκυρας. Να μπορούν χωρίς βιασύνη να φορέσουν με ηρεμία τον εξοπλισμό τους. Πολλοί είναι οι δύτες που ακολουθούν διαφορετικές τεχνικές εκκίνησης της νυχτερινής κατάδυσης ωστόσο, όλοι θα πρέπει να προσέχουν την προσωπική τους ασφάλεια, την ασφάλεια της ομάδας και κυρίως όλοι θα πρέπει να έχουν στραμμένη την προσοχή τους στον πιο άπειρο δύτη της παρέας.

Όταν αρχίζει να πέφτει το σκοτάδι και είναι έτοιμοι, θα ελέγξουν ο ένας τον εξοπλισμό του άλλου. Θα θέσουν σε λειτουργία και θα ελέγξουν τους κύριους και τους εφεδρικούς φακούς, θα ενεργοποιήσουν τα χημικά φώτα και τον φωτεινό σημαντήρα του πλωτήρα. Οι φακοί ανάβουν με την δέσμη του φωτός στραμμένη προς τα πέδιλα. Οι δύτες προσέχουν να μην στρέψουν το φως στο πρόσωπο κανενός γιατί αυτός θα τυφλωθεί προσωρινά και θα αργήσει να προσαρμοστεί στο σκοτεινό περιβάλλον. Αφού μπουν στο νερό, και βρίσκονται ακόμα στην επιφάνεια, θα ελέγξουν τον εξοπλισμό τους για τυχούσες διαρροές.

Όταν οι δύτες βεβαιωθούν πως όλα είναι εντάξει, κολυμπούν αργά έως το σημείο κατάδυσης. Μόλις φτάσουν καλό είναι να σβήσουν τα φανάρια τους, να κοιτάξουν γύρω το σκοτάδι και μετά να βυθίσουν το κεφάλι για λίγο μέσα στο νερό. Είναι μια πολύ χρήσιμη και όμορφη εμπειρία ειδικότερα όταν στον ουρανό υπάρχει το φεγγάρι. Ανάβουν πάλι οι φακοί και είναι ευκαιρία να φωτιστούν τα όργανα για αρκετά δευτερόλεπτα ώστε αυτά να φωσφορίζουν μέσα στο σκοτάδι. Τώρα είναι καιρός να αρχίσει αργά η κατάδυση με τα πόδια προς τα κάτω. Όπως και την ημέρα, όλα αρχίζουν με εξίσωση της πίεσης στα αυτιά από πολύ ρηχά, χωρίς να περιμένει ο δύτης πρώτα να πονέσουν και μετά να τα εξισώσει, γιατί τότε η εξίσωση είναι δύσκολη και μερικές φορές αδύνατη.

Όταν οι δύτες φτάσουν στο προσυμφωνημένο βάθος ή πλησιάσουν τον βυθό, ρυθμίζουν την πλευστότητα τους και ξεκινούν την προκαθορισμένη πορεία τους μέσα στην σιωπή και το σκοτάδι. Σε όλην την διάρκεια της κατάδυσης, πρωταρχικό ρόλο έχει η επαφή με το ζευγάρι και η γνώση του που βρίσκονται τα άλλα μέλη της ομάδας. Αφού ολοκληρωθεί η περιήγηση οι δύτες επιστρέφουν στο φωτεινό σημείο από όπου ξεκίνησαν την βουτιά και αναδύονται στην επιφάνεια.

Δεν είναι λίγοι εκείνοι οι δύτες που κατά την νυχτερινή κατάδυση, όταν είναι η στιγμή να διακόψουν την βουτιά, αναδύονται στην επιφάνεια από το σημείο που βρίσκονται εκείνη την στιγμή. Έτσι, συχνά βλέπουμε διάσπαρτους δύτες σε απόσταση μεταξύ τους, να φωνάζουν διάφορα ονόματα μέσα στο πυκνό σκοτάδι για να διαπιστώσουν ποιος άλλος έχει αναδυθεί και καθώς πλέουν στην επιφάνεια, περιφέρουν την δέσμη του φακού τους προς κάθε κατεύθυνση, ρίχνοντας την στο πρόσωπο των άλλων, με αποτέλεσμα να μην διακρίνουν τίποτα καθώς είναι τυφλωμένοι από το δυνατό φως.

Δεν χρειάζεται να τονιστεί πόσο σημαντικό είναι στη συντροφική κατάδυση, κάθε ζευγάρι να επιλέγεται ανάλογα με την γενικότερη καταδυτική του εμπειρία αλλά και με την πρόσθετη εμπειρία που έχει στις νυχτερινές καταδύσεις. Στη νυχτερινή κατάδυση όλα όσα συμβαίνουν μεγαλοποιούνται λόγω του σκότους. Ακόμα και όταν οι δύτες είναι έμπειροι, αν κατά την διάρκεια της νυχτερινής κατάδυσης δημιουργηθεί μια κατάσταση ανάγκης όσο ασήμαντη κι αν είναι, λόγω της φυσικής τάσης που έχει ο άνθρωπος να φοβάται το σκοτάδι, αυτή παίρνει άλλες διαστάσεις στο σκοτεινό θαλάσσιο περιβάλλον. Έτσι λοιπόν αντιλαμβάνεται κανείς πως ο δύτης πρέπει να είναι εξοικειωμένος με την θάλασσα και να διαθέτει αρκετή ψυχραιμία για να αποφευχθεί ο πανικός.

Αν δεν έχετε βουτήξει νύχτα και σας φτιάχνει, σας συναρπάζει η ιδέα να γνωρίσετε την εμπειρία της νυχτερινής κατάδυσης, φροντίστε να πάρετε πληροφορίες από τον εκπαιδευτή σας ή λάβετε μέρος σε ένα σχολείο της αντίστοιχης ειδικότητας, γιατί όπως και να το κάνουμε, η νυχτερινή κατάδυση είναι μια εξειδικευμένη μορφή κατάδυσης και για να είναι μια όμορφη, διασκεδαστική και ασφαλής εμπειρία, ο δύτης πρέπει να μάθει τα μυστικά της σε ένα αναγνωρισμένο σχολείο εκπαίδευσης δυτών.

Πηγή

Κομάντος, ετών 55

Ο Κρις Τέριλ είναι ένας Βρετανός ανθρωπολόγος, συγγραφέας, κινηματογραφιστής και άνθρωπος της περιπέτειας, γεννημένος το 1952. Όταν ήταν 55 ετών,  θέλοντας να ακολουθήσει μια μονάδα Βρετανών πεζοναυτών κατά τη διάρκεια αποστολής τους στο Αφγανιστάν προκειμένου να τραβήξει ένα σχετικό ντοκιμαντέρ και να γράψει βιβλίο, αποφάσισε να περάσει μαζί τους το βασικό τους σχολείο.

Το αίτημά του έγινε αποδεκτό, αφού θα αποτελούσε την καλύτερη διαφήμιση για τους Βρετανούς κομάντος και  έτσι μπήκε στη γραμμή! Απ' ότι φαίνεται τα πήγε σχετικά καλά γιατί στο τέλος, αν και δεν ανήκει στο στρατό, οι πεζοναύτες του έδωσαν τιμητικά  τον πράσινο μπερέ, πράγμα που για τον ίδιο αποτελεί την υπέρτατη τιμή.

Δεν είναι κάποιος τυχαίος! Αθλητής του βρετανικού ράγκμπι, με αργυρό μετάλλιο στους πανεπιστημιακούς αγώνες του τζούντο, έχει τρέξει 13 φορές τον μαραθώνιο του Λονδίνου και 2 φορές τον δρόμο αντοχής των 55 μιλίων Λονδίνου-Μπράιτον. Παράλληλα είναι και ερασιτέχνης πυγμάχος. Δηλαδή καλά γυμνασμένος!

Στο βίντεο παρακάτω, μπορείτε να δείτε πως τα πήγε στην εκπαίδευση με τους Βρετανούς κομάντος. Αλλά το ενδιαφέρον είναι ότι συνοπτικά παίρνετε μια ιδέα του συστήματος εκπαίδευσης των Βρετανών πεζοναυτών και την έμφαση που δίνουν σ' αυτήν! Η ταινία γυρίστηκε πριν 7 χρόνια περίπου, αλλά η μεθοδολογία της εκπαίδευσης δεν έχει αλλάξει και πολύ!

Ανιχνευτής

Οι προπομποί του πολέμου

Σύριοι αντάρτες κατά τη διάρκεια εκπαίδευσης (Πηγή)

Πριν από δύο ημέρες, η έγκριτη γαλλική εφημερίδα "LE FIGARO" αποκάλυψε την πιθανή είσοδο στη Συρία, εκπαιδευμένων αντικαθεστωτικών ανταρτικών τμημάτων που καθοδηγούνται από Αμερικανούς, Ισραηλινούς και Ιορδανούς άνδρες των ειδικών δυνάμεων.

Κατά το δημοσίευμα, ένα ανταρτικό τμήμα δύναμης 300 ανδρών , με μέντορες Ισραηλινούς και Ιορδανούς κομάντος, και πράκτορες της CIA προφανώς προσωπικό της SAD/SOG διείσδυσε και άρχισε τη δράση του από τις 17 Αυγούστου στην περιοχή Ντάρα. Ένα άλλο τμήμα, διήλθε τα σύνορα στις 19 του μήνα και εκτιμάται ότι έχει συνενωθεί με το πρώτο.

Γιατί ακολουθήθηκε αυτή η μέθοδος και δεν συνέχισαν με την ανάπτυξη κινήματος αντίστασης από τον περασμένο χρόνο όπως αρχικά είχε φανεί;

Το αντάρτικο κατά του Άσαντ, "στράβωσε" για τους ενδιαφερόμενους, όταν άρχισαν να εισρέουν φανατικοί ισλαμιστές, μέλη της Αλ Κάιντα και άλλων αδελφοποιημένων οργανώσεων παρεμφερών πεποιθήσεων που πνέουν τα μένεα κατά των δυτικών.

Η δράση των ανταρτών ξέφυγε από τον έλεγχο και η προμήθεια όπλων και πυρομαχικών, άρχισε να πηγαίνει σε χέρια που δεν ήταν τα ..επιθυμητά. Μετά άρχισε ο προβληματισμός με τις αποθήκες χημικών όπλων και ποιός τις ή θα τις ελέγχει! Οι φανατικοί αδελφοί μουσουλμάνοι, ή ο κυβερνητικός στρατός; "Το μη χείρον βέλτιστον", δηλαδή καλύτερα ο στρατός για να ξέρουμε τι γίνεται!

Τώρα ποιός έκανε (αν έκανε)  χρήση χημικών, είναι ένα μεγάλο ζήτημα βουτηγμένο στα πολύ θολά νερά! Και μάλιστα ενώ βρίσκεται σε εξέλιξη έρευνα για τη χρήση χημικών όπλων στη Συρία, από ειδική επιτροπή του ΟΗΕ. Υπάρχουν αντικρουόμενες απόψεις για προετοιμασμένο από καιρό σχέδιο, προκειμένου να "εκβιαστεί" απόφαση της διεθνούς κοινότητας για ανάληψη στρατιωτικής δράσης. Το γεγονός, αποτελεί πολύ καλή αιτία για την επέμβαση δυνάμεων στην περιοχή, αφού ξεπερνά την "κόκκινη γραμμή" του Αμερικανού προέδρου Ομπάμα.

Ας πάμε όμως ξανά στα ανταρτικά (φιλοδυτικά) τμήματα που οργανώθηκαν! Φαίνεται να είναι καλά εκπαιδευμένα, επαρκώς εξοπλισμένα, και άριστα υποστηριζόμενα. Είναι μαχητές απόλυτης εμπιστοσύνης, αφού η επιλογή τους έγινε όπως αντιλαμβάνεσθε πολύ προσεκτικά  και θα δρουν υπό το άγρυπνο μάτι των μεντόρων συνοδών, ανάμεσα στις τόσες άναρχες ληστοσυμμορίες που λιμαίνουν την μη ελεγχόμενη από τα κυβερνητικά στρατεύματα περιοχή της Συρίας.

Η αποστολή τους θα είναι, όπως αναφέρεται στο πολύ ενδιαφέρον άρθρο της γαλλικής εφημερίδας, η "παρενόχληση" των τακτικών συριακών δυνάμεων που πλησιάζουν τους ανταρτικούς θύλακες στη Δαμασκό. Υποβοήθηση στη δημιουργία ζώνης ασφάλειας στα νότια της Συρίας, παράλληλα με τη δημιουργία ζώνης απαγόρευσης πτήσεων, μέχρι η ζυγαριά να γύρει προς τους αντικαθεστωτικούς. Γι' αυτό ενδεχομένως, τοπoθετήθηκαν πύραυλοι PATRIOT τον περασμένο Ιούνιο κατά μήκος των συνόρων της Ιορδανίας με τη Συρία και μεταστάθμευσαν αεροσκάφη F-16  στα ιορδανικά αεροδρόμια.  

Η άμεση και μαζική επέμβαση συμβατικών δυνάμεων την παρούσα περίοδο δεν είναι η καλύτερη λύση, γιατί θα επισύρει σοβαρές συνέπειες στην ευρεία περιοχή, με την εμπλοκή και άλλων τρίτων ενδιαφερομένων μερών, όπως είναι οι Ιρανοί, οι Ρώσοι και οι Κινέζοι. Θα πρέπει κατ' αρχήν να υπάρχει ανάλογο ψήφισμα του ΟΗΕ και εντολή προς στρατιωτικές δυνάμεις συμμαχίας, όπως είναι το ΝΑΤΟ ή σε άλλη μεγάλη δύναμη που θα δεχθεί να αναλάβει την αρχηγία της αποστολής. Υπάρχει προθυμία; Θα δείξει. Η στρατιωτική επέμβαση μπορεί ν' ανοίξει το κουτί της Πανδώρας, με πολλές εκρηκτικές εκπλήξεις!

Η καλύτερη επομένως και οικονομικότερη από πλευράς πόρων και έμψυχου υλικού λύση, προς το παρόν, είναι η διεξαγωγή ειδικών επιχειρήσεων. Ο ανορθόδοξος πόλεμος! Ακολουθείται το νέο ή τροποποιημένο δόγμα των ειδικών επιχειρήσεων, όπως διαμορφώθηκε πρόσφατα από τους Αμερικανούς!

Μέσα στο χώρο όμως των αντικαθεστωτικών ανταρτών, θα πρέπει να "ξεχωρίσουν την ήρα από το στάρι". Άρα  αυτά τα ειδικά ανταρτικά τμήματα, θα μπορούσαν να εντοπίσουν και να εξαλείψουν τους αντίπαλους μαχητές της Αλ Κάιντα  και όσους άλλους δεν συμμορφώνονται, ώστε να συντονίσουν σε μια κατεύθυνση τους υπόλοιπους αντικαθεστωτικούς.

Ένας καλός τρόπος για παράδειγμα, είναι να διαρρεύσεις πληροφορίες στον εχθρό του εχθρού σου, που είναι και ..δικός σου εχθρός, για τις κινήσεις του εχθρού σου. Έτσι, χωρίς να εμπλέκεσαι άμεσα, τους αφήνεις και τρώγονται μεταξύ τους. Μήπως κάπως έτσι έγινε η ενέδρα κατά των μαχητών της Αλ Νούσρα; Θα μπορούσε! Από την άλλη πλευρά, οι φίλιοι αντικαθεστωτικοί υποστηρίζονται (πληροφοριακά, οικονομικά, στρατιωτικά) για να μπορούν να μάχονται τον συριακό στρατό. 

Ας μην ξεχνάμε ότι οι ειδικές δυνάμεις αφανώς ενεργούν στο συριακό έδαφος τα τελευταία 2 χρόνια, αναγνωρίζοντας περιοχές, πρόσωπα και πράγματα, προετοιμάζοντας αν απαιτείται την περιοχή επιχειρήσεων για την υποδοχή άλλων συμβατικών δυνάμεων.

Έτσι λοιπόν, η Συρία έγινε μια ..αρένα για αγώνες συμφερόντων, με τους δύσμοιρους κατοίκους της να είναι στη μέση. Ποιός ωφελείται από επιθέσεις με χημικά; Μια ερώτηση που επιδέχεται διαφορετικές απαντήσεις, ανάλογα με την οπτική γωνία που κοιτάζει κάποιος. Η λογική πρέπει να έχει διαφορετική προσέγγιση στην περίπτωση αυτή, όπως έπρεπε να είχε και σε παλιότερους πολέμους στην Ανατολή.  Όποιος δεν καταλαβαίνει το ισλάμ,  οδηγείται σε λάθος δρόμους!

Υπάρχουν και σενάρια συνωμοσίας, που αναφέρονται στην αναγκαστική εμπλοκή των ΗΠΑ σε πόλεμο, ώστε να υπάρχει ..ρευστότητα στην αμερικανική αγορά! Και αυτό θα μπορούσε να συμβαίνει. Η τελευταία επίθεση με τα χημικά δίνει το έναυσμα για "κινητικά πλήγματα", δηλαδή ανάληψη ενεργού στρατιωτικής δράσης, με κατά προτεραιότητα, προσβολή επιλεγμένων στόχων. Πως επιλέγονται οι στόχοι; Με αναγνώριση και συλλογή πληροφοριακών στοιχείων από τμήματα ειδικών δυνάμεων φυσικά!

Υπάρχει προετοιμασία εκ μέρους των δυτικών, με συγκέντρωση δυνάμεων. Εδώ και 2 με 3 μήνες περίπου, αν κάποιος παρακολουθήσει από τα ΜΜΕ τις συναντήσεις αρχηγών γενικών επιτελείων, ή ΥΕΘΑ ή ΥΠΕΞ των γύρω χωρών και τις στρατιωτικές συνεργασίες και συνεκπαιδεύσεις, αντιλαμβάνεται εύκολα ότι υπάρχει μια  ζωηρή κινητικότητα!

Βλέπουμε συνεκπαιδεύσεις Ισραηλινών κομάντος με Αμερικανούς Πεζοναύτες, Βρετανών ελικοπτεράδων με αντίστοιχους Ιορδανούς, Αμερικανών με Ιορδανούς και πάει λέγοντας. Ενδείξεις για κάτι που έρχεται. Οι Ρώσοι παρακολουθούν προσεκτικά!

Οι προπομποί των ειδικών δυνάμεων έχουν πιάσει τις θέσεις τους. Αλλά και οι Σύριοι  κυβερνητικοί, συνεχίζουν τη δράση τους.


Ανιχνευτής

     

Σε αναμονή του άλματος

Έλληνες αλεξιπτωτιστές ελεύθερης πτώσης έτοιμοι για άλμα από ελικόπτερο NH-90

Πηγή: ΓΕΣ

Πως γίνεται ένας μαχητής Ειδικών δυνάμεων;

Πέσιμο στο Μονοπάτι

Γράφει ο κ.Δημήτρης Τρουπής

Δύο οι βασικοί κανόνες: να πέφτουμε μόνο σε ανηφόρα και να θυμόμαστε ότι παρότι το κεφάλι μας είναι πιο σκληρό, ο πισινός μας είναι πιο ανθεκτικός και κατάλληλος για “προσγείωση” στο μονοπάτι! Επειδή όμως σπάνια μπορούν να τηρηθούν αυτά τα δυο – στην πραγματικότητα αποτελούν την εξαίρεση – ας εξετάσουμε το θέμα του πεσίματος καθώς τρέχουμε στα μονοπάτια και μια τεχνική που ίσως να μετριάζει λίγο τις επιπτώσεις μιας πτώσης.

Καθώς τρέχουμε στην κατηφόρα, υπάρχουν δυο βασικά σενάρια πτώσης. Το πρώτο είναι να γλιστρήσουμε πέφτοντας προς τα πίσω (συνήθως συμβαίνει σε σάρες ή μονοπάτια με πολύ σαθρό έδαφος και χαλίκι) και τα πόδια να φύγουν μπροστά από το σώμα. Το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να αφήσουμε την κίνηση να εξελιχθεί, και να προσγειωθούμε με τον πισινό μας. Σε αυτόν τον τύπο πτώσης δεν έχουμε πολλά που μπορούμε να κάνουμε και ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι είτε να έχουμε κάποιο χτύπημα στις παλάμες και τους καρπούς είτε να διπλώσει το γόνατο ή να χτυπήσει πίσω το κεφάλι που είναι και η πιο άσχημες εξελίξεις. Γενικά αν το έδαφος είναι ομαλό, και έχουμε τον χρόνο να αντιδράσουμε, η τοποθέτηση των χεριών πίσω για στήριξη καθώς φεύγουμε μπροστά ίσως και να μετριάσει τις επιπτώσεις της πτώσης.

Το πιο επικίνδυνο σενάριο είναι η πτώση που οφείλεται στο ότι “βρήκε” το πόδι μας σε μια πέτρα ή ρίζα, με αποτέλεσμα να χάσουμε την ισορροπία μας και να πέσουμε άσχημα μπροστά. Η φυσική και ενστικτώδης αντίδραση είναι να εκτείνουμε τα χέρια μας, και να προσπαθήσουμε να μετριάσουμε την πτώση στηριζόμενοι σε αυτά. Αν το κάνουμε αυτό τα σημεία που είναι πιο πιθανό να πάθουμε ζημιά είναι οι παλάμες και οι καρποί, οι αγκώνες, και κυρίως τα γόνατα και το κεφάλι. Πρόσφατα είχα μια άσχημη πτώση, όπου το αριστερό μου γόνατο βρήκε σε φυτεμένη πέτρα και μου άφησε ένα οστικό οίδημα που με ταλαιπωρεί λίγο ακόμη. Δεν είχα προλάβει να αντιδράσω καθόλου μιας και δεν ήμουν συγκεντρωμένος, πράγμα που είναι μεγάλο λάθος.

Εικόνα 1: Το πρώτο στάδιο της κίνησης στο "tuck-and-roll"

Υπάρχει μια μέθοδος που τουλάχιστον θεωρητικά μπορεί να βοηθήσει σημαντικά στον δεύτερο τύπο πτώσης. Λέγεται “tuck-and-roll” και χρειάζεται σαφώς εξοικείωση και δοκιμές αλλά και η πτώση μας να μην είναι σε μονοπάτι που “ξεφεύγει” από τα όρια του τεχνικού και είναι πολύ πετρώδες. Η εμπειρία πάντως δείχνει ότι τα περισσότερα πεσίματα δεν γίνονται σε πολύ τεχνικά εδάφη, μιας και σε αυτά έχουμε όλη την προσοχή μας στραμμένη στο έδαφος και στο στυλ που κατεβαίνουμε, αλλά όταν είμαστε σε θεωρητικά εύκολα μονοπάτια που τρέχουμε πιο χαλαρά. Σε κάποιες τέτοιες στιγμές και εδάφη η μέθοδος που αναλύουμε,  μπορεί να βοηθήσει.

Εικόνα 2: Μετά την κυβίστηση στο "tuck-and-roll"

Η μέθοδος “tuck-and-roll” υιοθετεί μια ελεγχόμενη κίνηση που απορροφά την δυναμική της πτώσης και επιτρέπει τον μεγαλύτερο έλεγχο της θέσης προσγείωσης, προστατεύοντας τα γόνατα, τους αγκώνες τα χέρια και το πρόσωπο. Καθώς νιώθουμε ότι χάσαμε την ισορροπία μας και αρχίζουμε να πέφτουμε μπροστά, μαζεύουμε αμέσως το πηγούνι προς το στέρνο μας και αφήνουμε την δυναμική της κίνησης να μας παρασύρει σε ένα “κουλούριασμα” του σώματος εκτείνοντας μπροστά τον ώμο που μας βολεύει. Δεν προσγειωνόμαστε - στην κυβίστηση που κάνουμε - με την σπονδυλική στήλη και το κεφάλι αλλά ουσιαστικά ρολάρουμε λίγο πλάγια – με τους ώμους – και το έδαφος το βρίσκει τελευταία ο πισινός μας αφού ολοκληρώσουμε έναν κύκλο πλάγια με το σώμα μας. Προστατεύουμε το πρόσωπο με τα χέρια μας διπλώνοντας τα μπροστά του και κρατάμε λίγο λυγισμένα τα πόδια στην διάρκεια της κίνησης. 

Η διαδικασία φαίνεται στις εικόνες 1 και 2. Η κίνηση αυτή είναι ουσιαστικά πολύ συνηθισμένη στις πολεμικές τέχνες, και χρειάζεται αρκετή εξάσκηση πριν την εφαρμόσουμε στο μονοπάτι. Χρησιμοποιούμε κάποιο στρώμα ή γρασίδι και αρχικά την δοκιμάζουμε από γονατιστή θέση, πριν φτάσουμε να την κάνουμε από όρθια θέση. Στο τελικό στάδιο εξάσκησης την δοκιμάζουμε κάνοντας ελαφρύ τρέξιμο στο γρασίδι.

Όσο περισσότερο πάντως τρέχουμε στα μονοπάτια τόσο αυξάνεται ο κίνδυνος μιας πτώσης και συμπληρωματικά με την τεχνική που αναλύσαμε, το καλύτερο θα ήταν να αποφύγουμε το πέσιμο γενικά, εφαρμόζοντας κάποιες τεχνικές που μειώνουν τις πιθανότητες να συμβεί κάτι τέτοιο. Σε έντονα κατηφορικά μονοπάτια σφίγγουμε τους κοιλιακούς και τον κορμό ώστε να αυξήσουμε την ευστάθεια, και ανοίγουμε λίγο περισσότερο τα χέρια για να έχουμε καλύτερη ισορροπία. “Ανιχνεύουμε” το έδαφος μπροστά σε απόσταση που εξαρτάται από την ταχύτητα που τρέχουμε, και μειώνουμε το εύρος του διασκελισμού κρατώντας τα πόδια κάτω από τον κορμό για διατήρηση ενέργειας και ισορροπία. 

Δεν χτυπάμε ανεξέλεγκτα τα πόδια στο έδαφος αλλά προσπαθούμε να πατάμε έχοντας απόλυτο έλεγχο της κίνησης και “ελαφρύ” διασκελισμό. Αν το μονοπάτι έχει χαλίκια προσπαθούμε να πατάμε με όλο το πέλμα, ενώ αν είναι σε σχήμα "V" προσπαθήστε να πατάτε στο κέντρο του. Το τρέξιμο σε λάσπη θέλει εξάσκηση και καλό θα ήταν να την κάνετε ώστε να αποβάλετε τον φόβο. Όταν τρέχουμε σε έντονη βροχή που το μονοπάτι γίνεται ρυάκι τρέχουμε στο κέντρο μιας και γλιστρά λιγότερο αφού την λάσπη την ξεπλένει το νερό που κυλάει. 

Δεν προσπαθούμε να φάμε ή να πιούμε όταν τρέχουμε σε τεχνικά κατηφορικά μονοπάτια, μιας και η προσοχή αποσπάται εύκολα. Αν τρέχετε με μπουκάλια στα χέρια (American Style…) έχετε και άλλο ένα επίπεδο προστασίας για τις παλάμες σας.

Πηγή

Όταν οι Καταδρομείς έκαναν απόβαση στις Πρέσπες..

Δοκιμή απόβασης στη λίμνη Μικρή Πρέσπα από τμήμα καταδρομών (Αρχείο ΓΕΣ/ΔΕΔ)

Τον Αύγουστο του 1949 λίγες μέρες πριν την ολοκλήρωση των επιχειρήσεων "ΠΥΡΣΟΣ" του εθνικού στρατού και την πλήρη συντριβή του ΔΣΕ, ξεκίνησε η επιχείρηση "ΠΥΡΣΟΣ Β'" που αφορούσε στην εκκαθάριση του όρους Βίτσι, (σημερινό Βέρνον) από τ' αμυνόμενα τμήματα του ΔΣΕ, με σκοπό τον εγκλωβισμό τους και την απαγόρευση της διαρροής τους προς Αλβανία και ενδεχομένως προς Γιουγκοσλαβία.

Για να γίνει αυτό, έπρεπε να κοπούν τα δύο δρομολόγια ανεφοδιασμού και υποχώρησης του αντίπαλου προς Αλβανία, από ΛΑΙΜΟ βόρεια και από ΣΜΑΡΔΕΤΣΙ νότια.

Υπήρχαν όμως ισχυρές τοποθεσίες που έπρεπε να διασπαστούν και να καταληφθούν: ΠΙΣΟΔΕΡΙ-ΤΣΟΥΚΑ-ΛΕΣΙΤΣ-ΜΠΑΡΟ ήταν η μία και ΠΡΕΒΟΛ-ΜΠΟΔΑΓΙΣΤΑ-ΒΑΡΜΠΑ-ΜΠΟΥΤΣΙ-ΜΑΛΙ ΜΑΔΙ ή άλλη.( Δείτε το χάρτη παρακάτω)

Είχαμε μιλήσει σχετικά με τις επιχειρήσεις ΠΥΡΣΟΣ σε προηγούμενο άρθρο. Στο Βίτσι, είχαν εγκατασταθεί αμυντικά 2 μεραρχίες του ΔΣΕ (Χ, ΧΙ), 1 ταξιαρχία, 3 ανεξάρτητα τάγματα και η σχολή αξιωματικών με συνολική δύναμη 8.000 μαχητών. Είχαν στη διάθεσή τους 45 ορειβατικά και πεδινά πυροβόλα, 15 Α/Α και 27 Α/Τ πυροβόλα. Ήταν αποφασισμένοι να κρατήσουν τις θέσεις τους με κάθε θυσία.

Το σχέδιο του ΔΣΕ για το Βίτσι,  όπως περιγράφεται από τα ιστορικά αρχεία του ΚΚΕ ήταν:

"Α. Βίτσι:

1. - Με βάση το σχέδιο άμυνας του Βίτσι κρατάμε με τακτικές ενεργητικής άμυνας των δύο άκρων με ελαστικότητα στο κέντρο.

2. - Κράτημα αποφασιστικό των βασικών υψωμάτων. Σε περίπτωση κατάληψής τους από τον εχθρό, διατήρηση ορισμένων πολυβολείων από δυνάμεις μας και ταυτόχρονα εξαπόλυση αντεπίθεσής μας από εφεδρική δύναμη με συνδυασμό γερής βάσης πυρός για ανακατάληψή τους.

3. - Κατά την εξέλιξη της μάχης κι έπειτα από οριστική φθορά του εχθρού εξαπόλυση επιθέσεών μας από μελετημένα βασικά σημεία, κυρίως προς τα πλευρά και νώτα του εχθρού.

4. - Για το κέντρο δεύτερη γραμμή άμυνας το Λέσιτς. Για όλο το μέτωπο τρίτη γραμμή Βάρμπα - Πρεβάλι - Διπέλα Βούτα, στα σημεία αυτά να τοποθετηθεί από τώρα γερή βάση πυρός.

5. - Οργάνωση κυκλική των δύο σημείων Μπούφι και Διπέλα Βούτα (2156) για διατήρησή τους και όταν υπερφαλαγγιστούν από τον εχθρό.

6. - Γενική κινητοποίηση και τεχνική προετοιμασία της.

7. - Οργάνωση της δράσης μας στα νώτα του εχθρού και στις συγκοινωνίες του, για να κρατήσουμε εκεί και φθείρουμε πολλές δυνάμεις του. Οργάνωση αντεπιθέσεων από τα νώτα σε συνδυασμό με τη δράση μας στο Βίτσι.

8. - Μελέτη χτυπήματος στα νώτα του εχθρού στο Βίτσι με μια ταξιαρχία μας από Γράμμο με κατεύθυνση Νεάπολης.

9. - Η 7η Μεραρχία με τις δυνάμεις της 123 και 192 με βάση τα Πιέρια - Αράμπεη - Αντιχάσια να πιέσει τον εχθρό προς Κοζάνη είτε από Βέιζια προς Γρεβενά - Νεάπολη - Κοζάνη.
................................................................................................................................................................."

Σκαρίφημα χάρτη, με το σχεδιάγραμμα επιχειρήσεων ΠΥΡΣΟΣ Β". Οι ονομασίες των υψωμάτων είναι εκείνης της εποχής. Οι τριγωνικές σημαίες απεικονίζουν ταξιαρχίες και οι τετράγωνες, μεραρχίες. (Πηγή: Στρατιωτική Ιστορία Α. Κόκκορη)

Από πλευράς εθνικού στρατού το Β'ΣΣ ανέλαβε την επιχείρηση με 4 μεραρχίες πεζικού (ΙΙ, ΙΧ, Χ, ΧΙ) 1 σύνταγμα πεζικού, 5 τάγματα εθνοφυλακής, 4 συντάγματα πεδινού πυροβολικού, 3 μοίρες μέσου πυροβολικού, 6 μοίρες ορειβατικού πυροβολικού, 2 συγκροτήματα αναγνωρίσεως, 1 ίλη αρμάτων, μηχανικό, διαβιβάσεις, και άλλες μονάδες ΔΜ. Παράλληλα η πολεμική αεροπορία υποστήριζε την όλη επιχείρηση με 100 αεροσκάφη διαφόρων τύπων και αποστολών (αναγνώρισης, βομβαρδισμού, παρατηρητών πυροβολικού), εκ των οποίων τα 54 ήταν καταδιωκτικά Σπιτφάιρ . Σαφώς υπήρχε υπεροχή δυνάμεων και μέσων.

Ο τρόπος ενέργειας του εθνικού στρατού που αποφασίστηκε, προέβλεπε διάσπαση της εχθρικής τοποθεσίας με αιφνιδιαστική κατάληψη της γραμμής ΜΠΑΡΟ-ΛΕΣΙΤΣ-ΤΣΟΥΚΑ και άμεση εκμετάλλευση προς ΒΑΡΜΠΑ-ΚΡΥΣΤΑΛΛΟΠΗΓΗ νότια και προς ΠΡΕΒΟΛ-ΛΑΙΜΟ βόρεια, προς απαγόρευση διαφυγής του εχθρού στην Αλβανία. Η επιχείρηση θα γινόταν σε 4 φάσεις, ξεκινώντας από τις 10 Αυγούστου του 1949:

Α' φάση: Ισχυρή προπαρασκευή πυροβολικού και κατάληψη ΠΛΑΤΥ-ΚΟΥΛΑ βόρεια.

Β' φάση: Διείσδυση την νύκτα 10/11 Αυγούστου από ΔΕΡΒΕΝ και από ΜΠΙΚΟΒΙΚ προς τοποθεσία ΜΠΑΡΟ-ΛΕΣΙΤΣ-ΤΣΟΥΚΑ και κατάληψή της.

Γ' φάση: Εκμετάλλευση προς ΒΑΡΜΠΑ-ΣΜΑΡΔΕΤΣΙ και προς ΠΡΕΒΟΛ-ΜΠΟΔΑΓΙΣΤΑ-ΛΑΙΜΟ προς παρεμπόδιση διαφυγής των ανταρτών από τη χερσόνησο ΠΥΞΟΥ προς Αλβανία, με την υποστήριξη συγκροτήματος αρμάτων.

Δ' φάση: Εκκαθάριση χερσονήσου ΠΥΞΟΥ από ΛΑΙΜΟ και παράλληλα με αποβατική ενέργεια στην περιοχή του ΑΓΚΑΘΩΤΟΥ.

Όλοι πήραν τις αποστολές τους! Ας δούμε όμως την αποστολή της ΙΙΙης Μεραρχίας Καταδρομών.

IIIη Μεραρχία Καταδρομών

Άφησα τελευταία την ΙΙΙη Μεραρχία Καταδρομών που είχε διοικητή τον αείμνηστο  στρατηγό Καλίνσκη.  Και αυτή είχε διατεθεί στο Β' ΣΣ. Βλέπετε ότι όλο και υπάρχει κάποια σχέση από το παρελθόν, που ακολουθεί μέχρι σήμερα!

 Κατά τη Β' φάση, νύκτα 10/11 Αυγούστου 1949 θα ενεργούσε αιφνιδιαστική διείσδυση και υφαρπαγή του ΜΠΑΡΟ-ΛΕΣΙΤΣ αφ' ενός μεν από ΜΠΙΚΟΒΙΚ με τον όγκο των δυνάμεών της (4 Μοίρες ΚΔ, Α', Β', Γ', Δ')) και αφ' ετέρου από ΔΕΡΒΕΝ -χωριό ΆΝΩ ΜΕΛΑΣ βόρεια, με 1 Μοίρα ΚΔ (Ε' ΜΚ). (Οι  Α' και Β' ΜΚ ανήκαν στην Ιη Ταξιαρχία ΚΔ ενώ οι υπόλοιπες στην ΙΙη Ταξιαρχία αντίστοιχα).

Η ενέργειά της δεν θα είχε κανένα περιορισμό επ' ωφελεία άλλων μονάδων και οι ακολουθούσες μονάδες πεζικού θα εκμεταλλεύονταν τ' αποτελέσματά της, με ετοιμότητα αντικατάστασης ή/και ενίσχυσης των τμημάτων καταδρομών. 

Κατά τη Γ' φάση, υποστηριζόμενη από συγκρότημα αρμάτων, θα αναλάμβανε "δραστήρια και τολμηρά" εκμετάλλευση προς ΛΕΣΙΤΣ-ΒΑΡΜΠΑ-ΣΜΑΡΔΕΤΣΙ με το μεγαλύτερο μέρος των δυνάμεων της και προς ΛΕΣΙΤΣ-ΜΠΟΔΑΓΙΣΤΑ-ΠΡΕΒΟΛ-ΛΑΙΜΟ με το υπόλοιπο μέρος.

Κατά τη Δ' φάση θα εκτελούσε αποβατική ενέργεια στο ΑΓΚΑΘΩΤΟ της χερσονήσου ΠΥΞΟΥ, για αποκοπή των τυχόν υποχωρούντων αντίπαλων.

Καθαρά αποστολές πεζικού, αλλά για καλά εκπαιδευμένους σε νυκτερινό αγώνα, ιδίως στη Β' φάση.

Πράγματι, οι Μοίρες ΚΔ το βράδυ 10/11 Αυγούστου κινήθηκαν σύμφωνα με τη σχεδίαση για την κατάληψη των αντικειμενικών τους σκοπών (ΑΝΣΚ). Ήδη έχουμε περιγράψει σε προηγούμενο άρθρο την επιχείρηση της Ε' ΜΚ για κατάληψη του Λέσιτς, όπως και την κατάσταση που αντιμετώπισε η Α' ΜΚ κατά την επιχείρηση κατάληψης του υψ. ΒΑΡΜΠΑ.

Η ΙΙΙη Μεραρχία ανταποκρίθηκε πλήρως στις αποστολές της, αλλά δεν είχε την έγκαιρη υποστήριξη και αντικατάσταση από τις ακολουθούσες δυνάμεις και συγκεκριμένα από την Χ μεραρχία, όπως περιγράφεται σε ειδική προς τούτο έκθεση του τότε Α' Υπαρχηγού ΓΕΣ ο οποίος παρακολουθούσε τις επιχειρήσεις. (Οι Μάχες ΒΙΤΣΙ και ΓΡΑΜΜΟΥ 1949 ΓΕΣ, σελ. 120 παρ. 4). Αποτέλεσμα αυτού, ήταν να εμπλέκεται σε στατικό αμυντικό αγώνα κατά των αντεπιτιθέμενων αντίπαλων με άσκοπες καθυστερήσεις και το σημαντικότερο,  με άσκοπες απώλειες.

Προβολή μεγαλύτερου χάρτη

Οι αδελφές Μοίρες, πολέμησαν δίπλα-δίπλα και συναγωνίζονταν σε τόλμη, ταχύτητα και ανδρεία. Συνοπτικά κατά νύκτα, οι ενέργειές τους ήταν:

 Νύκτα 10/11 Αυγούστου 1949

Η Α' Μοίρα διείσδυσε από ΜΠΙΚΟΒΙΚ με σκοπό την εξασφάλιση της ανενόχλητης διείσδυσης των Β', Γ', Δ' ΜΚ και την  υποβοήθηση κατάληψης του ΜΠΑΡΟ (αριστερή  ζώνη ενεργείας). Το πρωί της 11 Αυγούστου μετά από επιτυχή επίθεση το ύψωμα κατελήφθη, ενώ διλοχία της Μοίρας προχώρησε δίνοντας σκληρή μάχη, για την κατάληψη  δυτικών υψωμάτων, που έβλεπαν προς το δρόμο για Πισοδέρι.

Η Β' Μοίρα εκτελώντας διείσδυση από δύσβατη χαράδρα, προς το ΜΠΑΡΟ τις πρώτες πρωινές ώρες, έγινε αντιληπτή, (δυστυχώς από το θόρυβο  μεταγωγικών της μουλαριών) και άρχισε να δέχεται έντονα πυρά πυροβολικού, πολυβόλων και όλμων και αντεπίθεση των ανταρτών, που με δυσκολία τους αντιμετώπισε. Μετά από 10λεπτη προπαρασκευή φίλιου πυροβολικού, έκανε επίθεση με 2 λόχους εμπρός και κατόπιν έντονης μάχης, μπόρεσε να ανέβει στο ύψωμα μαζί με τμήματα της Γ' Μοίρας.

Οι αντάρτες αποχώρησαν από το ύψωμα, αλλά άρχισαν να το σφυροκοπούν με όλα τα πυρά τους, επιδιώκοντας την εξουδετέρωση του αντιπάλου τους. Ήταν μια από τις συχνές τακτικές που εφαρμόζονταν κατά τη διάρκεια αυτού του ιδιόμορφου ορεινού αγώνα. Εξασθένηση του επιτιθέμενου με πυρά μόλις ανέβαινε σε κάποια κορυφή και στη συνέχεια ισχυρή επιθετική επιστροφή. Η Μοίρα, παρέμεινε όλη την ημέρα εκεί, χωρίς έγκαιρη αντικατάσταση, δεχόμενη συνεχή πυρά από βολές όλων των όπλων του ΔΣΕ.

Η Γ' ΜΚ κινήθηκε πίσω από τη Β' ΜΚ ακολουθώντας το ίδιο δρομολόγιο. Η κίνηση, όπως αναφέρθηκε παραπάνω, τόσο μεγάλου τμήματος με μεταγωγικά μουλάρια (Β' ΜΚ) έγινε αντιληπτή από τον αντίπαλο που άρχισε να σφυροκοπά τους ΛΟΚ με πυρά όλμων πολυβόλων και πυροβόλων.

Μετά από ταχεία εκτίμηση της κατάστασης, τόσο η Γ' ΜΚ όσο και η Δ' ΜΚ που την ακολουθούσε, άλλαξαν δρομολόγιο και κάνοντας κυκλική κίνηση γύρω από το βουνό, επιτέθηκαν προς ΜΠΑΡΟ από ΝΔ, αφήνοντας τη Β' ΜΚ να απασχολεί τους αντίπαλους στο σημείο συμπλοκής.

Στις 11 Αυγούστου ξημερώματα τμήματα της Β' και Γ' ΜΚ βρίσκονταν επάνω στο ΜΠΑΡΟ. Η Β' ΜΚ ανέλαβε να εξασφαλίσει το ύψωμα και η Γ' ΜΚ, αφού ανασυγκροτήθηκε, συνέχισε την κίνησή της προς ΑΓ. ΠΑΝΤΕΣ με σκοπό να καταλάβει τελικά την ΜΠΟΔΑΓΙΣΤΑ.

Η Δ' ΜΚ που συμμετείχε στην κατάληψη του ΜΠΑΡΟ, με διλοχία της στις 11 Αυγούστου κατέλαβε τα περιμετρικά υψώματα επί της κορυφογραμμής, δημιουργώντας ένα κλοιό γύρω από  το  ύψωμα ΛΕΣΙΤΣ, που είχε ισχυρά αμυντικά έργα.

Η Ε' ΜΚ την ίδια νύκτα διείσδυσε από τη χαράδρα ΜΕΛΑ (βόρεια) και προσπάθησε να προσεγγίσει αφανώς το ΛΕΣΙΤΣ που ήταν ο ΑΝΣΚ της. Η κίνηση έγινε αντιληπτή κατά την ανάβαση και άρχισε η αντίδραση των ανταρτών. Η επίθεση συνεχίστηκε καθ' όλη τη διάρκεια της ημέρας της 11 Αυγούστου χωρίς όμως αποτέλεσμα, λόγω της ισχυρής αντίστασης των ανταρτών, που ήταν καλά οργανωμένοι.

Νύκτα 11/12 Αυγούστου 1949

Η Β' ΜΚ συνέχισε επιθετική ενέργεια με 2 λόχους προς ΓΙΑΜΑΤΑ. Μετά από δύσκολο  αγώνα και δεχόμενη πυρά εχθρικού πυροβολικού από ΜΑΛΙ ΜΑΔΙ, μπόρεσε να καταλάβει το ύψωμα το πρωί της 12 Αυγούστου, επιτρέποντας έτσι στην Α' ΜΚ να κινηθεί για την κατάληψη των δικών της ΑΝΣΚ. Στη συνέχεια προωθήθηκε στις θέσεις της Α' ΜΚ και πήρε εντολή να αναμένει, ώστε μετά την κατάληψη της  ΓΙΑΜΑΤΑΣ  από την Α' ΜΚ, να ενεργήσει κατά ΒΑΤΟΧΩΡΙΟΥ.

Πράγματι η Α' Μοίρα, μετά την κατάληψη της ΓΙΑΜΑΤΑΣ στις 12 Αυγούστου, πέρασε με διλοχία της δυτικά του ποταμού ΜΠΕΛΙΤΣΑ (παραποτάμου του Αλιάκμονα) και  εγκατέστησε προγεφύρωμα, κοντά στην ομώνυμη γέφυρα. Παρέμεινε εκεί όλη την ημέρα, ευάλωτη στα πυρά του εχθρικού πυροβολικού. Δυστυχώς πάλι δεν υπήρξε έγκαιρη αντικατάσταση από μονάδα πεζικού όπως αρχικά είχε σχεδιαστεί. Τα άρματα που είχαν σχεδιασθεί να υποστηρίξουν την ενέργεια, αδράνησαν λόγω της ακαταλληλότητας του εδάφους. Μόλις το πρωί της 13 Αυγούστου έφτασε τμήμα Μηχανικού για ν' ανοίξει δρομολόγιο. Φάνηκε η αδυναμία χρησιμοποίησης αρμάτων σε ορεινό αγώνα.

Οι Μοίρες ΚΔ, το μόνο που είχαν να τους υποστηρίζει, ήταν οι ακολουθούσες μονάδες πεζικού, το ορειβατικό πυροβολικό και περισσότερο η πολεμική αεροπορία, λόγω της βραδύτητας των 2 πρώτων να ακολουθούν.

Η Γ' ΜΚ, αφού είχε παραδώσει το ΜΠΑΡΟ από τις 11 Αυγούστου στην Β' ΜΚ, συνέχισε προς ΑΓ. ΠΑΝΤΕΣ, ακολουθούμενη από τη Δ' ΜΚ. Παράλληλα η Δ' ΜΚ επιχειρούσε για την κατάληψη της κορυφογραμμής του ΛΕΣΙΤΣ. Στις 11 Αυγούστου το μεσημέρι, το ύψωμα ΑΓ. ΠΑΝΤΕΣ είχε καταληφθεί, αφού έγινε προσέγγιση από δύσβατο δρομολόγιο στα νώτα των ανταρτών. Ένας ουλαμός ορειβατικού πυροβολικού του ΔΣΕ εξουδετερώθηκε εκεί, στο χώρο τάξης του.

Την ίδια νύκτα 11/12 Αυγούστου, οι αμυνόμενοι στο ΛΕΣΙΤΣ αντάρτες, αντιμετωπίζοντας τον κίνδυνο της κύκλωσης και ολοκληρωτικής καταστροφής, εκκένωσαν το ύψωμα χωρίς να γίνουν αντιληπτοί και το πρωί της 12 Αυγούστου, ανέβηκαν στο ύψωμα ένας λόχος της Ε' ΜΚ και ένας λόχος του 513 τάγματος πεζικού.

Δυστυχώς τ' άρματα και εδώ, δεν μπόρεσαν να παράσχουν την υποστήριξη που περίμεναν οι καταδρομείς κατά τη διάρκεια του αγώνα για κατάληψη της κορυφογραμμής ΛΕΣΙΤΣ, λόγω του δύσβατου εδάφους και των καταστροφών των δρομολογίων που είχαν εκτελεσθεί από τους αντάρτες.

Στις 12 Αυγούστου, εκτελέσθηκαν αναγνωρίσεις προς ΜΠΟΔΑΓΙΣΤΑ, ενώ το ΛΕΣΙΤΣ είχε εξασφαλισθεί. Στις αναγνωρίσεις συμμετείχε ο διοικητής της ΙΙης Ταξιαρχίας ΚΔ με τους διοικητές των Γ', Δ', και Ε' ΜΚ. Θα ήταν μια συντονισμένη νυκτερινή επιθετική ενέργεια στην οποία, αριστερά θα επιχειρούσε η Γ' ΜΚ, δεξιά η Δ' ΜΚ, ενώ η Ε' ΜΚ θα επιχειρούσε για κατάληψη του υψώματος ΛΟΚΜΑ (αυχένας ΠΡΕΒΟΛ). Η ενέργεια, καθορίστηκε να διεξαχθεί τη νύκτα 12/13 Αυγούστου.

Νύκτα 12/13 Αυγούστου 1949

Η Α' ΜΚ κινούμενη  προς κατάληψη του υψώματος ΒΑΡΜΠΑ έγινε αντιληπτή και άρχισε να δέχεται σφοδρά πυρά πυροβολικού του ΔΣΕ. Χωρίς υποστήριξη πυρών και κάλυψη πλευρών, η Μοίρα αναγκάσθηκε να συμπτυχθεί, έχοντας πολλές απώλειες, μεταξύ των οποίων ήταν και ο διοικητής της. Την κάλυψη του δεξιού της πλευρού, την παρείχε η Β' ΜΚ που έσπευσε να την βοηθήσει.

Η Β΄ ΜΚ κινήθηκε προς τη γέφυρα ΜΠΕΛΙΤΣΑ και υποστήριξε την Α' ΜΚ που δοκιμαζόταν με σοβαρές απώλειες από τα πυρά του ΔΣΕ. Μπόρεσαν και κράτησαν τα δεσπόζοντα υψώματα της περιοχής και του δρομολογίου από και προς Κρυσταλλοπηγή  με μεγάλη προσπάθεια και με την υποστήριξη της πολεμικής αεροπορίας. (Διλοχία της Μοίρας που έκανε επίθεση στο ύψωμα 1078, είχε απώλειες 40%). Οι Μοίρες τελικά παρέμειναν εκεί μέχρι και τις 14 Αυγούστου, εκτελώντας εκκαθάριση και εξασφάλιση της περιοχής. Στις 15 Αυγούστου, συγκεντρώθηκαν στο χωριό ΜΑΝΙΑΚΟΙ, προετοιμαζόμενες για την τελική μάχη στο ΓΡΑΜΜΟ.

Β' Μοίρα ΚΔ (Πηγή ΓΕΣ/ΔΕΔ)

Την ίδια  νύκτα ή Γ' ΜΚ  άρχισε τη νυκτερινή ενέργεια για κατάληψη της ΜΠΟΔΑΓΙΣΤΑΣ, έχοντας δεξιά της τη Δ' ΜΚ. Μέσα από πυκνά πυρά, αυτομάτων όπλων των ανταρτών έγινε η προσέγγιση της αμυντικής τους τοποθεσίας και άρχισε το "ξήλωμα" των ορυγμάτων τους και των πολυβολείων τους με αγώνα εκ του συστάδην.

Η Δ' ΜΚ ξεκίνησε προς ΜΠΟΔΑΓΙΣΤΑ, ταυτόχρονα με τη Γ' ΜΚ, αλλά από  διαφορετικό δρομολόγιο, επιδιώκοντας να προσεγγίσει από τα νώτα τους αμυνόμενους. Η κίνησή της αποκαλύφθηκε όμως από εχθρική ενέδρα και ξεκίνησε πλέον νυκτερινή επίθεση. Ταχύτατα βρέθηκε στις αμυντικές θέσεις των ανταρτών, ανατρέποντας κάθε αντίσταση και άρχισε την σταθεροποίηση.

Στ' αριστερά της, έγινε αντιληπτή η δυσκολία κίνησης της Γ' Μοίρας μέσα από έντονα εχθρικά πυρά. Δεν ήταν δυνατή η διάθεση μεγάλου τμήματος για ενίσχυση, λόγω της σφοδρότητας των πυρών του αντίπαλου. Ο Διοικητής της Δ' ΜΚ, αποφάσισε να στείλει μια διμοιρία με ομάδα πολυβόλων, η οποία έρποντας προσέγγισε σε κατάλληλο χώρο και άρχισε να προσβάλει με πυρά τα πλευρά των αμυνομένων ανταρτών που αντιμετώπιζαν την Γ' ΜΚ. Αυτή η ενέργεια διευκόλυνε την τελική κίνηση της αδελφής Μοίρας.

Ομοίως διέθεσε τον 71 ΛΟΚ για υποβοήθηση της ενέργειας της Ε' ΜΚ προς ΛΟΚΜΑ, η οποία όλο το βράδυ δοκιμαζόταν από πυρά του ΔΣΕ, αφού είχε γίνει αντιληπτή η κίνησή της.

Η Ε' ΜΚ κινήθηκε προς κατάληψη της ΛΟΚΜΑΣ, με επιδίωξη  την αποκοπή του δρομολογίου σύμπτυξης των ανταρτών προς Αλβανία. Αν και καταβλήθηκε προσπάθεια αφανούς προσέγγισης, λόγω της κατάστασης του διαρκούς συναγερμού που βρίσκονταν τα τμήματα του ΔΣΕ, ο αιφνιδιασμός κατέστη ανέφικτος. Η κίνησή της αποκαλύφθηκε και η Μοίρα καθηλώθηκε, δεχόμενη τα πυρά του αντίπαλου.  Αποφασίσθηκε η βίαιη κατάληψη του υψώματος με το πρώτο φως της 13 Αυγούστου, υπό την κάλυψη πυρών της πολεμικής αεροπορίας. Οι αντάρτες τελικά ανατράπηκαν το πρωί και συμπτύχθηκαν προς τ' αλβανικά σύνορα.

Η επιχείρηση ολοκληρώθηκε ξημερώματα της 13 Αυγούστου. Η ΜΠΟΔΑΓΙΣΤΑ και η ΛΟΚΜΑ είχαν καταληφθεί. Μετά από αυτή την απώλεια, οι αντάρτες άρχισαν πλέον μαζικά να συμπτύσσονται προς Αλβανία από το ΛΑΙΜΟ και από την ΚΡΥΣΤΑΛΛΟΠΗΓΗ, πιεζόμενοι από τον εθνικό στρατό.

Νύκτα 13/14 Αυγούστου 1949

 Η Γ' ΜΚ, αφού εκτέλεσε εκκαθαριστικές επιχειρήσεις όλη την ημέρα,  εγκαταστάθηκε ενεδρευτικά επί του δρομολογίου του ΠΡΕΒΟΛ, στην περιοχή του χωριού ΟΞΥΑ προς αποκοπή τυχόν υποχωρούντων ανταρτών. Στις 14 Αυγούστου η Μοίρα μετακινήθηκε προς το χωριό ΜΙΚΡΟΛΙΜΝΗ (ΚΡΑΝΙΕΣ) όπου ανακαλύφθηκαν αποθήκες οπλισμού και πυρομαχικών των ανταρτών.

Εκεί άρχισε και η προετοιμασία για την αποβατική ενέργεια προς χερσόνησο της ΠΥΞΟΥ. Όλη την ημέρα στις 15 Αυγούστου, έγιναν λεπτομερείς αναγνωρίσεις.

Η Δ' και η Ε' ΜΚ κινήθηκαν στις 13 Αυγούστου  προς ΚΑΡΥΕΣ προς εκκαθάριση της περιοχής όπου και διανυκτέρευσαν. Στις 14 Αυγούστου κινήθηκαν προς ΛΑΙΜΟ προς αποκοπή διαφευγόντων ανταρτών του βορείου συγκροτήματος, αλλά η μεγαλύτερη δύναμη είχε ήδη διαρρεύσει προς Γιουγκοσλαβία. Συνέλαβαν όμως αρκετούς αιχμαλώτους. Όλη τη νύκτα  παρέμειναν στο χώρο της αποκοπής ενεδρευτικά, φράσσοντας τα δρομολόγια διαφυγής των ανταρτών. 

Στις 15 Αυγούστου η Δ' ΜΚ διατάχθηκε  να να συγκεντρωθεί στην ΟΞΥΑ για να λάβει μέρος στην απόβαση της χερσονήσου ΠΥΞΟΥ. 

Η Ε' ΜΚ την ίδια ημέρα συγκεντρώθηκε στις ΚΑΡΥΕΣ και έλαβε την αποστολή της κάλυψης της αποβατικής ενέργειας των άλλων δύο Μοιρών.Στη συνέχεια ν' ακολουθήσει και αυτή.

Η ..απόβαση!

Για την κατάληψη της χερσονήσου του ΠΥΞΟΥ, εκτός της κίνησης από ΛΑΙΜΟ, είχε προβλεφθεί με τη βασική διαταγή επιχειρήσεων, όπως αναφέρθηκε παραπάνω, αποβατική ενέργεια στο νότιο τμήμα της από την περιοχή ΜΙΚΡΟΛΙΜΝΗΣ.

Προκειμένου να εκτελεσθεί άμεση απόβαση μόλις τα τμήματα θα πλησίαζαν εκεί, από τις 12 Αυγούστου ακολουθούσαν τις Μοίρες της ΙΙΙης Μεραρχίας μονάδες πλωτών μέσων του Μηχανικού, μαζί με το απαραίτητο τεχνικό προσωπικό. 

Αν και αρχικά η επιδίωξη ήταν να γίνει η απόβαση τη νύκτα 14/15 Αυγούστου, αυτό δεν κατέστη δυνατό, λόγω ανεπαρκούς χρόνου προπαρασκευής. Οι καταδρομείς δεν ήταν εξοικειωμένοι με το αντικείμενο και έπρεπε να γίνει εκπαίδευση και δοκιμές. Η απόβαση εκτελέσθηκε την επόμενη νύκτα 15/16 Αυγούστου.

Από την περιοχή του ΛΑΙΜΟΥ, οι χερσαίες δυνάμεις του εθνικού στρατού σταμάτησαν την κίνηση, λόγω των ναρκοπεδίων και των καταστροφών που είχε οργανώσει ο ΔΣΕ. Από το πρωί της 15 Αυγούστου άρχισε η διέλευση δυνάμεων μέσα από το ΛΑΙΜΟ.

Νύκτα 15/16 Αυγούστου 1949

Τη νύκτα 15/16 Αυγούστου, μια διλοχία της Γ' ΜΚ προηγήθηκε, έπλευσε με βάρκες από ΜΙΚΡΟΛΙΜΝΗ και αποβιβάσθηκε στην περιοχή του ΑΓΚΑΘΩΤΟΥ, όπου δημιούργησε χωρίς αντίσταση, προγεφύρωμα για την ασφαλή αποβίβαση τμημάτων των Δ' και Ε' ΜΚ. 

Ακολούθησε η Δ' ΜΚ. Λόγω της απειρίας των κωπηλατών καταδρομέων, άναψαν οι εξωλέμβιοι κινητήρες, με αποτέλεσμα η όλη ενέργεια να γίνει αντιληπτή από τμήμα του ΔΣΕ που είχε αναλάβει την επιτήρηση της περιοχής. Μία λέμβος που λοξοδρόμησε από το δρομολόγιο, δέχτηκε πυρά με αποτέλεσμα να σκοτωθεί ο χειριστής και ένας οπλίτης.

Ξημερώματα της 16 Αυγούστου οι κομάντος ήλθαν σε επαφή με λόχο των ανταρτών που επιτηρούσε την περιοχή, ο οποίος τελικά διαλύθηκε κάτω από την πίεση της μάχης.

Το απόγευμα, έφτασαν και τμήματα πεζικού της ΧΙ Μεραρχίας από ΛΑΙΜΟ, οπότε έγινε συνένωση και η επιχείρηση ολοκληρώθηκε.

Το ΒΙΤΣΙ καταλήφθηκε, ο ΔΣΕ είχε μεγάλες απώλειες, αλλά το μεγαλύτερο μέρος της δύναμής του, κατόρθωσε να συμπτυχθεί και να διαφύγει προς Αλβανία. Η αιτία ήταν η καθυστέρηση ενεργειών των δυνάμεων του Β'ΣΣ, λόγω ανεπαρκούς συντονισμού.

Οι καταδρομείς έπραξαν και με το παραπάνω αυτό που έπρεπε να κάνουν. Ήταν οι μόνοι που ενεργούσαν με ταχύτητα και αιφνιδίαζαν στις περισσότερες περιπτώσεις τον αντίπαλο, έστω ενεργώντας σαν ελαφρύ πεζικό.

Όπως αναφέρεται σε σχετικό άρθρο του Ριζοσπάστη για την ήττα του ΔΣΕ στο Βίτσι:

"..Το αποτέλεσμα της σύγκρουσης ήταν η ήττα του Δημοκρατικού Στρατού. Ισχυρές κυβερνητικές δυνάμεις κατάφεραν να διασπάσουν τις γραμμές άμυνας των ανταρτών, άνοιξαν ρήγμα και στη συνέχεια διείσδυσαν σε βάθος καταλαμβάνοντας το ύψωμα Λέσιτς. Οι δυνάμεις του ΔΣΕ, παρά την ηρωική τους αντίσταση, απωθήθηκαν βορειοδυτικά και τελικώς βρήκαν καταφύγιο στη χερσόνησο Πηξός μεταξύ Μεγάλης και Μικρής Πρέσπας. Αλλά κι εκεί δεν μπορούσαν να σταθούν πολύ. Η αεροπορία έσπερνε το θάνατο κι ο αντίπαλος προετοίμαζε απόβαση. Έτσι αναγκάστηκαν να ελιχθούν προς το Γράμμο μέσω αλβανικού εδάφους."

Θα μπορούσαν να προσφέρουν πολύ περισσότερο, αν τους χρησιμοποιούσαν στα πλαίσια των αποστολών Καταδρομών, όπως  αναγνωρίσεις και κατάδειξη στόχων, διεισδύσεις σε βάθος και προσβολή περιοχών ΔΜ, σταθμών διοικήσεως, χώρους τάξης πυροβολικού, εγκατάσταση ενεδρών, παγιδεύσεις και άλλα πολλά. 

Όμως η ανάγκη εκείνης της εποχής, η αδυναμία των μονάδων πεζικού στη διεξαγωγή ορεινού αγώνα οδήγησε στην απόφαση της χρησιμοποίησης τους σαν επίλεκτο πεζικό για την νυκτερινή κατάληψη οργανωμένων αμυντικά εδαφών τακτικής σημασίας, ζωτικών για τον αντίπαλο. 

Πώς αντιμετώπισε τότε η Διοίκηση Καταδρομών εκείνη την κατάσταση, είναι κάτι που θα αναλύσουμε σε άλλο άρθρο, γιατί η ιστορία είναι πάντα πολύτιμη για το παρόν και το μέλλον.

Πηγή

Σήμερα το μόνο που θυμίζει τον αγώνα των Καταδρομών στην περιοχή, είναι ένα σεπτό μνημείο, που βρίσκεται στη γέφυρα Βατοχωρίου – Κρυσταλλοπηγής Φλώρινας, αφιερωμένο στους πεσόντες. 

Πόσοι ήταν κατά Μοίρα, αναγράφεται στο μνημείο ΛΟΚ στο Καβούρι. Είναι μια ευκαιρία για τους περίεργους, να πάνε μια βόλτα να το δουν. Έχει και ωραία θέα.

Γενικά, οι απώλειες σε αυτή τη φάση της επιχείρησης, κατά το ΓΕΣ, ήταν για τον εθνικό στρατό 265 νεκροί αξιωματικοί και στρατιώτες και 1.386 τραυματίες, ενώ για τον ΔΣΕ οι νεκροί ήταν 1.182 και οι αιχμάλωτοι 637. Ακόμη,  στα χέρια του εθνικού στρατού έπεσαν 40 πυροβόλα, 33 αντιαρματικά, 16 αντιαεροπορικά, 115 όλμοι και άλλα είδη οπλισμού.

Ανιχνευτής

Πηγή:  "Η Ιστορία των μονάδων Καταδρομών"/ΓΕΣ