Σάββατο 2 Μαρτίου 2024

Επιχείρηση "Claymore"

Αναδημοσίευση άρθρου

Ήταν ξημερώματα στις 4 Μαρτίου του 1941, όταν Βρετανοί και Νορβηγοί κομάντος προσγειαλώθηκαν μέσα στο κρύο, στα νησιά Λοφότεν, με αποστολή την καταστροφή ενός εργοστασίου παραγωγής ιχθυελαίου και γλυκερίνης, ουσίας πολύτιμης για την κατασκευή εκρηκτικών υλών, της πολεμικής μηχανής του 3ου Ράιχ. Η επιχείρηση "Claymore", η πρώτη μεγάλης κλίμακας καταδρομική επιχείρηση του 2ου παγκοσμίου πολέμου είχε αρχίσει...

Μία άποψη του χωριού Ράινε στα νησιά Λοφότεν. (Πηγή)

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.  Μετά την μάχη και στη συνέχεια εκκένωση της Δουνκέρκης το 1940 από τους Βρετανούς, ο πρωθυπουργός τους Ουίνστον Τσόρτσιλ, έδωσε εντολή για την συγκρότηση μιας ειδικής δύναμης, που θα μπορούσε να πλήττει και να προκαλεί απώλειες στους Γερμανούς, ενώ παράλληλα θα ανύψωνε το βρετανικό ηθικό.

Ο Τσόρτσιλ, απευθυνόμενος προς τους Αρχηγούς των Γενικών Επιτελείων ζήτησε να του προτείνουν ανάλογα μέτρα επιθετικών ενεργειών εναντίον των γερμανικών στρατευμάτων κατοχής κατά μήκος των ακτών της γερμανοκρατούμενης πλέον Ευρώπης. Συγκεκριμένα είπε: "Αποτελεί μεγάλη επιδίωξη να κρατήσουμε τον μεγαλύτερο δυνατόν αριθμό των γερμανικών δυνάμεων καθηλωμένο σε όλο το μήκος των ακτών των χωρών που οι Γερμανοί έχουν κατακτήσει, και θα πρέπει αμέσως να στρωθούμε στη δουλειά για να οργανώσουμε καταδρομικές επιχειρήσεις προς  αυτές τις ακτές, όπου ο πληθυσμός διάκειται φιλικά προς εμάς".

Ένας επιτελής-σχεδιαστής, είχε ήδη προωθήσει μια εισήγηση επί του θέματος προς τον τότε Αρχηγό του "Αυτοκρατορικού Γενικού Επιτελείου". Ο Αρχηγός Σερ Τζον Ντιλ, γνωρίζοντας την πρόθεση του Τσόρτσιλ ενέκρινε την εισήγηση και μετά από 3 εβδομάδες, έλαβε χώρα η πρώτη απόπειρα καταδρομής, η επιχείρηση "Collar", στις απέναντι γαλλικές ακτές. Οι καταδρομείς δεν μπόρεσαν να συγκεντρώσουν τις απαιτούμενες πληροφορίες ή να καταστρέψουν εχθρικό υλικό. Η μόνη τους επιτυχία ήταν η εξουδετέρωση 2 Γερμανών σκοπών.

Οι πρώτοι κομάντος υπήχθησαν στον επιχειρησιακό έλεγχο της νεοσυγκροτηθείσας Διοίκησης Συνδυασμένων Επιχειρήσεων με διοικητή ένα βετεράνο αξιωματικό του βρετανικού βασιλικού ναυτικού τον Σερ Ρότζερ Κέιες, που είχε συμμετάσχει στην εκστρατεία της Καλλίπολης και στην ναυτική καταδρομή στο Ζέεμπρουκε, κατά τον 1ο παγκόσμιο πόλεμο.

Το 1940 οι Βρετανοί ανεζήτησαν εθελοντές μέσα από τους ήδη υπηρετούντες στις τάξεις του στρατού τους. Έτσι συγκροτήθηκαν 4 νέες μονάδες επιπέδου τάγματος, που οργανώθηκαν στα πλαίσια της Ταξιαρχίας Ειδικών Αποστολών, δυνάμεως 2000 ανδρών. Αν και εθελοντές υπήρξαν αρκετοί, η επιλογή αυτών που τελικά παρέμειναν στις μονάδες, έγινε κατόπιν  αξιολόγησης, κατά τη διάρκεια της σκληρής τους εκπαίδευσης.

Παρά το ανεπιτυχές αποτέλεσμα της επιχείρησης "Collar", η πρώτη μεγάλης κλίμακας καταδρομική επιχείρηση σχεδιάστηκε να γίνει στα νορβηγικά νησιά Λοφότεν, τα οποία βρίσκονται εντός του αρκτικού κύκλου και περίπου 1400 χλμ μακριά από τις βρετανικές ακτές.

Τα νησιά Λοφότεν φαίνονται σε μεγέθυνση, μέσα στο τετράγωνο της εικόνας. (Πηγή)


Η επιχείρηση "Claymore" ήταν μια διακλαδική αμφίβια καταδρομική ενέργεια,  στην οποία συμμετείχαν μονάδες του βρετανικού βασιλικού ναυτικού και κομάντος της Ταξιαρχίας Ειδικών Αποστολών. Διοικητής της Δύναμης Επιχειρήσεων ορίσθηκε ο Υποναύαρχος Χάμιλτον.

Το βασιλικό ναυτικό ήταν επιφορτισμένο με την ασφαλή μεταφορά της καταδρομικής δύναμης στην περιοχή επιχειρήσεων την υποστήριξη με ναυτικά πυρά  κατά τη διάρκεια της αποβατικής ενέργειας και την ασφαλή επιστροφή της πίσω. Παράλληλα θα κατέστρεφε ή/και θα συνελάμβανε οποιοδήποτε εχθρικό  υπήρχε εκεί, που ή νορβηγικό σκάφος, εργαζόταν επ' ωφελεία των Γερμανών.

Συμμετείχαν έξι πολεμικά πλοία από την 6η μοίρα αντιτορπιλικών στο ρόλο συνοδείας και υποστήριξης και 2 αποβατικά πλοία  το "Πριγκίπισσα Μπεατρίς" και το "Βασίλισσα Έμμα"  που μετέφεραν τους κομάντος. Από πλευράς αποβατικών στρατευμάτων συμμετείχαν τα Νο 3 και Νο 4 Κομάντο δυνάμεως 250 ανδρών το καθένα. Παράλληλα είχε διατεθεί διμοιρία μηχανικού και τμήμα δυνάμεως 50 ανδρών του νορβηγικού βασιλικού ναυτικού.

Το πλοίο αποβάσεων "Πριγκίπισσα Μπεατρίς" (Πηγή)



Ο αντικειμενικός σκοπός της καταδρομικής δύναμης ήταν να καταστρέψει ταυτόχρονα τα εργοστάσια παραγωγής ιχθυελαίου στα λιμάνια Stamsund, Henningsvær, Svolvæ και Brettesnes,  να προσβάλουν την γερμανική φρουρά και να επιδιώξουν τη σύλληψη αιχμαλώτων. Επιπλέον να συλλάβουν Νορβηγούς Quislings υποστηρικτές των Γερμανών και να προσπαθήσουν να πείσουν τον ντόπιο ανδρικό πληθυσμό να τους ακολουθήσουν στην Βρετανία και να ενταχθούν στις ελεύθερες νορβηγικές δυνάμεις.

Όλη η Δύναμη Επιχειρήσεων, συγκεντρώθηκε στον προστατευμένο φυσικό όρμο του Scapa Flow  στα νησιά Όρκνεϊ  βορείως της Σκωτίας, στις 21 Φεβρουαρίου του 1941, όπου παρέμεινε μέχρι την 1η Μαρτίου. Εκεί ακολουθήθηκε ένα εντατικό πρόγραμμα εκπαίδευσης και  δοκιμών, σε περιοχή που προσομοίαζε την πραγματική περιοχή επιχειρήσεων. Η αποβατική δύναμη κατανεμήθηκε στ' αποβατικά πλοία σύμφωνα με τις αποστολές που είχε αναλάβει η κάθε μονάδα κομάντος. Το Νο 4 Κομάντο επιβιβάσθηκε στο "Βασίλισσα Έμμα" και θα προσγειαλωνόταν στα Svolvær και Brettesnes. Το Νο 3 Κομάντο ήταν στο "Πριγκίπισσα Μπεατρίς" με προορισμό τα Stamsund και Henningsvær. Η διμοιρία Μηχανικού κατανεμήθηκε ανάλογα και στις δύο καταδρομικές μονάδες και το ίδιο έγινε και με τους Νορβηγούς, οι οποίοι θα έπαιζαν παράλληλα και τον ρόλο των οδηγών και διερμηνέων στους Νορβηγούς.

Η διοίκηση και το επιτελείο της καταδρομικής δύναμης εγκαταστάθηκε στο πλοίο-ναυαρχίδα, το HMS Somali. Εκεί συγκροτήθηκε το μικτό επιτελείο της Δύναμης Επιχειρήσεων. Το πρόβλημα υποστήριξης με ναυτικά πυρά εξετάσθηκε ενδελεχώς, καθόσον τα πολεμικά πλοία δεν θα μπορούσαν να προσεγγίσουν εγγύτερα από 1 ναυτικό μίλι τις ακτές στα νορβηγικά νησιά, λόγω της διαμόρφωσης του βυθού με πολλούς ύφαλους και των ρηχών υδάτων.

Οι κομάντος θα έπρεπε να καλύπτονται από μόνοι τους με πυρά κατά την προσέγγιση των ακτών, όπως και σε περίπτωση που τα πλοία υποστήριξης θα απομακρύνονταν για αντιμετώπιση άλλης ναυτικής απειλής. Ο κάθε άνδρας θα έπρεπε να φέρει μαζί του τροφή για 48 ώρες στην ακτή.

Η Δύναμη Επιχειρήσεων αναχώρησε τις πρώτες πρωινές ώρες της  1 Μαρτίου από το  Scapa Flow και κατέπλευσε το απόγευμα της ίδιας ημέρας στα νησιά Φερόες, όπου έγινε ανεφοδιασμός σε καύσιμα και οι τελικές προπαρασκευές για την επιχείρηση. Τα μεσάνυχτα της ίδιας ημέρας μετά τον  ανεφοδιασμό, συνεχίσθηκε ο πλους προς τα νησιά Λοφότεν, για τις 3 επόμενες ημέρες.

Ο καιρός ήταν πολύ άσχημος και το τριήμερο ταξίδι προκάλεσε σχεδόν σε όλους προβλήματα με τη ναυτία. Στις 3 Μαρτίου κατά τη διάρκεια του πλου, ένα γερμανικό αναγνωριστικό αεροσκάφος, εντόπισε τη νηοπομπή και ενημέρωσε τις γερμανικές αρχές, αλλά δεν υπήρξε περισσότερο ενδιαφέρον, όπως φάνηκε στη συνέχεια.

Στις 4 Μαρτίου τα ξημερώματα, γύρω στις 4 το πρωί, φάνηκαν από μακριά τα φώτα των σπιτιών  στα νησιά Λοφότεν. Ήταν πολύ ευχάριστη στιγμή για τους κομάντος κατά την είσοδό τους μέσα στο φιόρδ Βεστ, που κατάλαβαν ότι η άφιξή τους δεν ήταν αντιληπτή ούτε αναμενόμενη. Ο αιφνιδιασμός είχε επιτευχθεί.


Ακτές αποβάσεως της καταδρομικής δύναμης (Πηγή εικόνας)

Οι καταδρομείς επιβιβάσθηκαν στις αποβατικές ακάτους, και ξεκίνησε η κίνηση ταυτόχρονα προς  τις τέσσερεις ακτές αποβάσεως στις 06.45, ακριβώς 15 λεπτά αργότερα από την καθορισμένη ώρα, ώστε να μην κινηθούν σε απόλυτο σκοτάδι. Στις 06.50 όλοι είχαν προσγειαλωθεί στις ακτές.

Βρετανοί κομάντος κατά τη διάρκεια της επιχείρησης "Claymore" (Πηγή)

 Οι κάτοικοι στην αρχή πίστεψαν ότι πρόκειται για άσκηση των Γερμανών. Τόσο πολύ πέτυχε ο αιφνιδιασμός, ώστε δεν υπήρξε καμιά αντίδραση από την πλευρά των Γερμανών. Όλοι συνελήφθησαν χωρίς να έχουν καταλάβει ακόμη τι συνέβη και άρχισε η συστηματική τοποθέτηση εκρηκτικών για την καταστροφή των εργοστασίων και των δεξαμενών του ιχθυελαίου. Η μόνη αντίδραση με πυρά προήλθε από μια  εξοπλισμένη μηχανότρατα, η οποία πρόλαβε να κάνει πέντε βολές με το πυροβόλο της προς το HMS Somali, πριν βυθιστεί. Επίσης βυθίστηκαν άλλα 9 εμπορικά πλοία συνολικού φορτίου 18.000 τόνων.


Αποβατική άκατος κατά την διάρκεια της επιχείρησης στα νησιά Λοφότεν (Πηγή)

Κατά τις 2 το μεσημέρι η τοποθέτηση των γεμισμάτων είχε ολοκληρωθεί και άρχισε η επανεπιβίβαση της καταδρομικής δύναμης.  μαζί τους πήραν 225 Γερμανούς αιχμαλώτους, 60 Quislings και 314 εθελοντές Νορβηγούς (μεταξύ των οποίων και 8 γυναίκες) που δήλωσαν να καταταγούν στις Ελεύθερες Νορβηγικές Δυνάμεις.

Δύο εργοστάσια καταστράφηκαν στο Henningsvær,  και 13 στο Svolvær. Στο Stamsund, καταστράφηκε μια μονάδα παρασκευής  μουρουνελαίου. Συνολικά καταστράφηκαν 3.600 κυβικά μέτρα ιχθυελαίου και παραφίνης.


Βρετανοί κομάντος παρακολουθούν μια δεξαμενή ιχθυελαίου να καίγεται στα νησιά Λοφότεν. (Πηγή)

Το πιο σημαντικό ίσως κέρδος της καταδρομικής επιχείρισης ήταν η ανεύρεση και η παραλαβή μιας κρυπτογραφικής γερμανικής συσκευής τύπου "Enigma" από τη μηχανότρατα που βυθίστηκε. Οι Βρετανοί μπόρεσαν για αρκετό χρονικό διάστημα να υποκλέπτουν και ν' αποκρυπτογραφούν τα γερμανικά σήματα, με αποτέλεσμα ν' αποφεύγουν περιοχές όπου δρούσαν τα γερμανικά υποβρύχια, κατά τις θαλάσσιες μεταφορές τους.

Η επιχείρηση είχε στεφθεί από απόλυτη επιτυχία, αν και δυσαρέστησε κάποιους ενθουσιώδεις κομάντος, που περίμεναν μεγαλύτερη δράση. Τη βρήκαν σε μεταγενέστερες επιχειρήσεις. Ήταν η 1η καταδρομή από τις συνολικά 12 που έγιναν στη Νορβηγία. Οι Γερμανοί δεν είχαν πλέον ησυχία όχι μόνο στη Νορβηγία, αλλά παντού.

Οι Κομάντος έγιναν ο φόβος τους σε τέτοιο βαθμό που ο Χίτλερ έβγαλε ειδική διαταγή,  για την επί τόπου εκτέλεσή τους σε περίπτωση σύλληψής τους, χρωματίζοντάς τους σαν τρομοκράτες! Χαρακτηρισμός που μέχρι σήμερα, παραμένει επίκαιρος μεταξύ αντιπάλων!


Ανιχνευτής























 











Σάββατο 17 Φεβρουαρίου 2024

H πεζοπορία και οι κανόνες της

Αναδημοσίευση άρθρου


Πηγή









H πεζοπορία είναι μια φυσική δραστηριότητα που χρησιμοποιεί το περπάτημα ως μέσο, με σκοπό την ψυχαγωγία, την εκγύμναση και την βελτίωση της φυσικής κατάστασης του ανθρώπου. Απευθύνεται σε όλους, ανεξαρτήτως ηλικίας και φύλου, αφού αποτελεί έναν από τους ασφαλέστερους και ηπιότερους τρόπους άσκησης .

Πεζοπορία είναι η κίνηση στο βουνό από μέρη που γενικά χαρακτηρίζονται βατά (μονοπάτια κ.λ.π.). Παρόλα αυτά, το βάδισμα στο βουνό δεν είναι και τόσο απλό πράγμα όσο εκ πρώτης όψεως φαίνεται. Έχει και αυτό την τεχνική του.
Οι πρώτες μας διαδρομές στο βουνό είναι καλύτερα να γίνουν σε πλαγιές όχι πολύ απότομες για να μην υποβληθούν οι μύες και οι αρθρώσεις σε υπερβολική καταπόνηση. Παρ’ όλα αυτά όμως οι αρθρώσεις δεν καταπονούνται όπως κατά το τρέξιμο ή το τζόκινγκ!

Αυτό που χρειάζεται, βέβαια, είναι η έμφαση στο σωστό τρόπο βαδίσματος κατά τη διάρκεια της πεζοπορίας, ώστε να μη φορτίζονται ούτε οι αρθρώσεις ούτε το καρδιοαναπνευστικό σας σύστημα παραπάνω από το φυσιολογικό για την ηλικία και τη φυσική σας κατάσταση. Οι μικρές αυξομειώσεις στην ταχύτητα (από 4 έως 6,5 χιλιόμετρα την ώρα), καθώς και οι εναλλαγές ανηφόρας-κατηφόρας, θα έχουν ευεργετικές επιδράσεις στον οργανισμό σας.

Οι κατηγορίες

Πεζοπορία είναι η σωματική δραστηριότητα κατά την οποία διανύουμε περπατώντας μια μεγάλη απόσταση. Η απόσταση αυτή πρέπει να είναι τουλάχιστον 5 χιλιόμετρα, αλλιώς δεν θεωρείται πεζοπορία αλλά απλά περπάτημα

Μπορούμε να διακρίνουμε τρεις κατηγορίες πεζοπορίας ανάλογα του βαθμού δυσκολίας της.

ΑΠΛΗ ΠΕΖΟΠΟΡΙΑ
ΟΡΕΙΝΗ ΠΕΖΟΠΟΡΙΑ
ΟΡΕΙΒΑΣΙΑ
Ο όρος ορειβασία είναι ένα γενικός όρος των δραστηριοτήτων βουνού αλλά στις κατηγορίες της πεζοπορίας υποδηλώνει την πλέον δύσκολη μορφή της ορεινής πεζοπορίας.

Ο αλπινισμός (ορειβασία σε μεγάλο υψόμετρο, με μεγάλο βαθμό δυσκολίας) τέλος δεν συμπεριλαμβάνεται στις παραπάνω κατηγορίες γιατί δεν ανήκει στην πεζοπορία και έχει ανάγκη ειδικών τεχνικών και υλικών.

Απλή πεζοπορία

Είναι η πιο απλή μορφή πεζοπορίας. Με ελάχιστη διανυόμενη απόσταση τα 5 χλμ (ή σε χρόνο περίπου 1 - 2 ώρες ), γίνεται σε εδάφη με πολύ μικρή κλίση χωρίς μεγάλη υψομετρική διαφορά, με ελαφρύ εξοπλισμό ο οποίος αποτελείται από αθλητικά παπούτσια ή παπούτσια trekking, ελαφρό συμβατικό ντύσιμο ανάλογα την εποχή και από ένα μικρό σακίδιο, όπου μπορείτε να έχετε λίγο νερό και πρόχειρη τροφή.

Είναι το είδος της πεζοπορίας που είναι προσιτό στον καθένα αρκεί να είναι καλά στην υγεία του. Η απλή πεζοπορία μπορεί να γίνει οπουδήποτε υπάρχει το κατάλληλο περιβάλλον σ' ένα δάσος, σ' ένα βουνό σ’ ένα νησί, δίπλα στην θάλασσα κ.λ.π.

Για να χαρακτηριστεί μια διαδρομή απλή πεζοπορία, η υψομετρική διαφορά που καλύπτεται κατά τη διάρκεια της διαδρομής δεν θα πρέπει να ξεπερνάει τα 300 μ.

Για μεμονωμένα άτομα, για οικογένειες, για νεαρά παιδιά, λίγες ώρες, μισή μέρα ή και ολόκληρη μέρα, η απλή πεζοπορία αποτελεί μια άριστη σωματική δραστηριότητα.

Ορεινή Πεζοπορία

Αποτελεί το δεύτερο σκαλοπάτι της πεζοπορίας. Εδώ η απόσταση των 15 - 20 χλμ. και οι 5 - 8 ώρες πορείας αποτελούν τον κανόνα, αλλά τα χιλιόμετρα σε σχέση με τις ώρες χάνουν λίγο την αξία τους γιατί το έδαφος είναι ορεινό και μπορεί να παρουσιάζει δυσκολίες με αποτέλεσμα να διανύονται λίγα χλμ. ανά ώρα. Στατιστικά έχει διαπιστωθεί ότι η μέση ωριαία ταχύτητα είναι 3 - 4 χλμ./ώρα .

Ο εξοπλισμός είναι εξειδικευμένος και ιδιαίτερα τη χειμερινή περίοδο επιβάλλεται να είναι ο κατάλληλος. Ένα καλό ορειβατικό άρβυλο και ένα καλό σακίδιο αποτελούν τη βάση του εξοπλισμού, ενώ το κατάλληλο ντύσιμο και η πρόβλεψη τροφής/νερού είναι αναγκαία συμπληρώματα της πορείας.

Η ορεινή πεζοπορία μπορεί να γίνει σε οποιοδήποτε βουνό. Τα βασικά χαρακτηριστικά της ορεινής πεζοπορίας είναι η υψομετρική διαφορά της διαδρομής που μπορεί να φθάσει τα 500 - 600 μέτρα και το ότι η πορεία γίνεται συνήθως σε υψόμετρα μεγαλύτερα των 500μ. (όχι αναγκαστικά). Θα τονίσουμε και πάλι εδώ ότι η πραγματοποίηση μιας πορείας ειδικά σε υψόμετρα πάνω από 1000μ. μπορεί να γίνει εξαιρετικά δύσκολη κατά τη διάρκεια του χειμώνα λόγω άσχημων καιρικών συνθηκών.

Τα άτομα που θα κάνουν ορεινή πεζοπορία πρέπει να είναι εξασκημένα να έχουν ήδη κάνει απλές πεζοπορίες και να είναι ικανά να αντιμετωπίσουν πιθανές δυσκολίες.

Η ορεινή πεζοπορία είναι ιδανική για νέους ανθρώπους ικανοποιητικά γυμνασμένους οι οποίοι έχουν διάθεση να γνωρίσουν έναν άλλο τρόπο ζωής.

Ορειβασία

Η ορειβασία αποτελεί την πλέον δύσκολη μορφή της πεζοπορίας . Συνήθης στόχος της ορειβασίας είναι η κατάκτηση κάποιας κορυφής.




Στην ορειβασία η απόσταση δεν παίζει ουσιαστικό ρόλο έχει όμως παρατηρηθεί ότι κατά μέσο όρο διανύονται 2 - 3 χλμ. την ώρα. Πιο σημαντικό στοιχείο είναι ότι ανά ώρα καλύπτονται περίπου 300 μέτρα υψομετρικής διαφοράς που σημαίνει ότι για να ανέβει κανείς 1000 μέτρα απαιτούνται περίπου 4 ώρες μαζί με τις στάσεις. Μια συνήθης ορειβατική ανάβαση διαρκεί 7 - 10 ώρες μαζί με την επιστροφή.

Ο εξοπλισμός ειδικά την χειμερινή περίοδο πρέπει να είναι πλήρης και πολλές φορές συμπληρώνεται με τα crampons (σκάρες με καρφιά που τοποθετούνται κάτω από τα παπούτσια για το περπάτημα σε πάγο) και με το piolet (ειδικό μπαστούνι με αιχμηρές άκρες για ασφάλεια σε παγωμένο χιόνι). Ένα καλό σακίδιο και τα ειδικά ορειβατικά ρούχα συμπληρώνουν τον εξοπλισμό.

Τα άτομα που θα ασχοληθούν με την ορειβασία πρέπει να είναι απολύτως υγιή σε άριστη φυσική κατάσταση και να έχουν περάσει από τα δύο προηγούμενα στάδια της απλής και της ορεινής πεζοπορίας. Η πείρα και η μακρόχρονη ενασχόληση με την ορειβασία είναι σημαντικά. Στα πρώτα στάδια που θα ασχοληθεί κανείς με ορειβασία σκόπιμο είναι να ακολουθήσει κάποιο ορειβατικό σωματείο προκειμένου να εξοικειωθεί με τη βοήθεια έμπειρων ορειβατών.

Παρακάτω κατατάσσονται σε πίνακα τα χαρακτηριστικά της κάθε κατηγορίας πεζοπορίας.


ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ
ΑΠΛΗ ΠΕΖΟΠΟΡΙΑ
ΟΡΕΙΝΗ ΠΕΖΟΠΟΡΙΑ
ΟΡΕΙΒΑΣΙΑ

ΑΠΟΣΤΑΣΗ
5 - 20 χλμ.
10 - 25 χλμ.
10 - 20 χλμ.
ΜΕΣΗ ΩΡΙΑΙΑ ΤΑΧΥΤΗΤΑ
4 - 5 χλμ.
3 - 4 χλμ.
2 - 3 χλμ.
ΧΡΟΝΟΣ ΔΙΑΔΡΟΜΩΝ
1 - 5 ώρες
3 - 10 ώρες
3 - 10 ώρες
ΥΨΟΜΕΤΡΙΚΗ ΔΙΑΦΟΡΑ
150 - 300μ.
300 - 600μ.
600μ. και άνω
ΦΥΣΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ
Καλή
Πολύ Καλή
Άριστη
ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ
Ελαφρύς
Καλός
Πολύ καλός
ΕΦΟΔΙΑ
Λίγα
Αρκετά
Πολλά
ΕΔΑΦΙΚΕΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ
Καθόλου
Με αρκετές δυσκολίες
Με πολλές δυσκολίες

Κανόνες πεζοπορίας

Ότι κι αν αποφασίσετε να κάνετε, ακόμα κι αν πρόκειται για μια μικρή βολτίτσα στο βουνό θα πρέπει να ακολουθήσετε κάποιους κανόνες, γιατί η σωστή οργάνωση μπορεί να αποδειχθεί θέμα ζωής ή θανάτου αφού το βουνό μπορεί να γίνει τόσο απρόβλεπτο όσο δεν φαντάζεστε.
-Συγκεντρώνουμε όσο γίνεται περισσότερα στοιχεία για τη διαδρομή που θα ακολουθήσουμε.
-Προμηθευόμαστε εγκαίρως τα τηλέφωνα των αρμόδιων υπηρεσιών που μπορεί να φανούν χρήσιμα.
-Έχουμε προαποφασίσει και προσυμφωνήσει όλοι μαζί για το μήκος και τη διάρκεια της πορείας σε συνάρτηση με την ικανότητα και την αντοχή του πιο αδύναμου της παρέας.
-Οργανώνουμε με ακρίβεια το τρόπο και το χρόνο της επιστροφής.
-Δεν ξεκινάμε ποτέ μόνοι μας και δεν απομακρυνόμαστε από την υπόλοιπη ομάδα.
-Παίρνουμε μετεωρολογική πρόβλεψη, γιατί ο καιρός στις κορυφές είναι ιδιαίτερα ευμετάβλητος.
-Εάν δεν γνωρίζουμε καλά την περιοχή ζητάμε τη βοήθεια Οδηγού Βουνού.
-Έχουμε μαζί περισσότερα από ένα κινητά τηλέφωνα και κάρτες SIM όλων των εταιρειών.
-Αν έχουμε μαζί GPS γνωρίζουμε πως λειτουργεί και σε ποιο σύστημα εμφανίζει τα δεδομένα.
-Ενημερώνουμε γνωστούς και φίλους για την ακριβή πορεία που θα ακολουθήσουμε.
-Φροντίζουμε να είμαστε σε καλή φυσική κατάσταση, και δεν ξεκινάμε για μεγάλη ή δύσκολη διαδρομή αν είμαστε τραυματισμένοι ή αδιάθετοι.
-Εφοδιαζόμαστε με τα απαραίτητα ρούχα και ένα δεύτερο ζευγάρι παπούτσια κι αποφεύγουμε τα λιγότερα χρήσιμα αντικείμενα.
-Φροντίζουμε ώστε το σακίδιό μας, να είναι όσο το δυνατόν πιο ελαφρύ, να μην έχει προεξοχές και να μην μας ενοχλούν στη κίνησή μας οι ιμάντες πρόσδεσης.

-Φροντίζουμε ειδικά για τον εφοδιασμό μας σε νερό.
-Φροντίζουμε τον εφοδιασμό σε τρόφιμα (κατά προτίμηση λίγα και ενεργειακά) αν η διαδρομή προβλέπεται μεγάλη.
-Εφοδιαζόμαστε με τους απαραίτητους χάρτες.-Δε συνεχίζουμε στα δύσκολα μονοπάτια αν νιώθουμε να μας κυριεύει ανασφάλεια ή πανικός.
-Φροντίζουμε για την οργάνωση μικρού φαρμακείου.
-Κινούμαστε αργά και προσεχτικά.
-Κάνουμε οικονομία δυνάμεων και δεν πιέζουμε οριακά το σώμα μας.
-Δεν μετακινούμε πέτρες χωρίς λόγο,
-Δεν πλησιάζουμε και δεν ενοχλούμε τα άγρια ζώα,
-Δεν κόβουμε άσκοπα λουλούδια και κλαριά
-Μαζεύουμε τα σκουπίδια μας και για κανένα λόγο δεν αλλοιώνουμε ή μετακινούμε τα σημάδια στα μονοπάτια.

Βασικοί κανόνες για την ανάβαση

Διαλέγετε το πιο κατάλληλο σημείο για να πατήσετε. Εντοπίζετε εγκαίρως τις γλιστερές πέτρες και το ασταθές έδαφος.

Μην κάνετε πολύ μεγάλα βήματα. Τα βήματα πρέπει να είναι ανάλογα με τη σωματική διάπλαση, τη διαμόρφωση και την ποιότητα του εδάφους. Προτιμήστε ν' ανέβετε λοξά, σταυρώνοντας τα πόδια, έτσι ώστε η δύναμη που θα καταβάλλετε να είναι λιγότερη και το βάρος του σώματος μπορεί να μεταφερθεί εύκολα στο μπροστινό πόδι.

Όταν ανεβαίνετε, βάλτε δύναμη μόνο στο μπροστινό πόδι. Αν βάλετε δύναμη στο πίσω υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να γλιστρήσετε.

Περπατάτε με τα πόδια ανοιχτά, στο πλάτος των γοφών. 'Έτσι, έχετε περισσότερη σταθερότητα και το βάρος μεταφέρεται πιο εύκολα στο ένα πόδι, αφήνοντας το άλλο να αιωρηθεί άνετα.

Προσπαθείτε πάντα να πατάτε μ' ολόκληρο το πέλμα του ποδιού βάζοντας όλο το βάρος του σώματος ούτως ώστε οι μύες της γάμπας να μην κουράζονται πολύ.

Ο ρυθμός της αναπνοής πρέπει να εναρμονίζεται με το ρυθμό βαδίσματος π.χ. για απότομες πλαγιές : σήκωμα ποδιού - εισπνοή, πάτημα ποδιού - εκπνοή.

Βασικοί κανόνες για την κατάβαση

Το μάτι ψάχνει κι εδώ για ασφαλές έδαφος.

Κατά την κατάβαση, κρατάτε το βάρος του σώματος με μια μικρή κλίση προς τα μπρος, έτσι που να είναι πιο εύκολο να μεταφέρεται στο μπροστινό πόδι.

Αν το έδαφος είναι μαλακό, μπορείτε να χώσετε τις φτέρνες με δύναμη μέσα σ' αυτό.

Αν κατεβαίνετε σε ομαλές επιφάνειες με κλίση, ακουμπάτε τη σόλα τελείως παράλληλα προς το έδαφος, έτσι που να πιέζετε το πέλμα μ' όλο σας το βάρος.

Οι αρθρώσεις στους αστραγάλους, τα γόνατα και τα ισχία μένουν ελαφρά λυγισμένες. 'Ετσι, κουράζονται λιγότερο κατά τη μετατόπιση.

Κουρασμένα πόδια και πονεμένη μέση έχουν σαν αποτέλεσμα την κακή ισορροπία και προκαλούν κακώσεις στις αρθρώσεις και τους σπονδύλους.

Βαθμοί δυσκολίας πεζοπορικών - ορειβατικών διαδρομών

Ο χαρακτηρισμός του βαθμού δυσκολίας μιας διαδρομής είναι αρκετά περίπλοκος καθ΄ ότι εξαρτάται από τις ικανότητες του πεζοπόρου και την υποκειμενική κρίση αυτού που τη χαρακτήρισε.

Η παρακάτω βαθμολόγηση είναι η πλέον πρόσφατη και αποτελεί ένα εργαλείο των ορειβατικών συλλόγων προκειμένου να υπάρχει ένας κοινός κώδικας χαρακτηρισμού της δυσκολίας μιας διαδρομής και ο οποίος γράφεται δίπλα σε κάθε διαδρομή. Ο βαθμός δυσκολίας λαμβάνει υπ’ όψιν την περίοδο που θα πραγματοποιηθεί η διαδρομή (καλοκαίρι- χειμώνας).




Το σύμβολο + προστίθεται στο βαθμό δυσκολίας (π.χ 2+, 3+ κλπ.) όταν υπάρχουν αναρριχητικά περάσματα, εκτεθειμένες κόψεις, λούκια, ή κλίσεις χιονιού/πάγου από 40ο και πάνω. Η συμμετοχή σε τέτοιες διαδρομές απαιτεί πολύ καλή φυσική κατάσταση και εξοικείωση με το ορεινό πεδίο. Για τις χειμερινές αναβάσεις απαιτούνται επίσης γνώσεις στοιχειώδους ασφάλισης συντρόφου με τεχνικά μέσα.

Η πρώτη κατηγοριοποίηση βαθμολόγησης της δυσκολίας των ορειβατικών διαδρομών είχε καθιερωθεί από τον Ε.Ο.Σ Αθηνών και ακόμη τηρείται από πολλούς συλλόγους μέχρι σήμερα, όπως παρακάτω:

Κατηγορία Α
Εύκολες πεζοπορικές αναβάσεις διάρκειας μέχρι 6 ωρών, στις οποίες μπορούν να συμμετέχουν και αρχάριοι.

Κατηγορία Β
Πεζοπορικές αναβάσεις 6 έως 8 ωρών σε χαμηλά βουνά, με ή χωρίς χιόνι. Μπορούν να συμμετέχουν και αρχάριοι με καλή όμως φυσική κατάσταση και ανάλογο εξοπλισμό.

Κατηγορία Γ
Ορειβατικές χειμερινές αναβάσεις διάρκειας άνω των 8 ωρών , με απαραίτητη τη χρήση πιολέ - κραμπόν, ή πολυήμερες καλοκαιρινές διασχίσεις με πολύωρες καθημερινές πορείες.

Κατηγορία Δ
Δύσκολες πολύωρες χειμερινές αναβάσεις. Απαραίτητες αναρριχητικές γνώσεις και πλήρης εξοπλισμός χειμερινού βουνού.


Πηγή

Σάββατο 10 Φεβρουαρίου 2024

Η μάχη του Μόντε Κασίνο

Αναδημοσίευση άρθρου

Η μάχη του Μόντε Κασίνο, γνωστή και σαν μάχη για τη Ρώμη, ήταν μια σειρά από 4 διαδοχικές συμμαχικές, αιματηρές επιθετικές ενέργειες, εναντίον της  γερμανικής χειμερινής γραμμής  αμύνης στην Ιταλία, κατά τη διάρκεια του 2ου παγκοσμίου πολέμου. Η συμμαχική πρόθεση ήταν η διάσπαση της γερμανικής γραμμής με σκοπό την κατάληψη της Ρώμης.

Πηγή
Στις αρχές του 1944, το μισό της αμυντικής γερμανικής γραμμής προς τα δυτικά, ήταν καλά οχυρωμένο από τους Γερμανούς, ασφαλίζοντας τις κοιλάδες του Ράπιντο, του Λίρι και του Γκαριλιάνο, με την διατήρηση  εδαφών τακτικής σημασίας. Όλα αυτά περιλαμβάνονταν στην κύρια γραμμή αμύνης, που είχε λάβει την κωδική ονομασία "Γραμμή Γκούσταβ"(Gustav Line) . Το Μόντε Κασίνο, (Monte Cassino), ένας βραχώδης λόφος που δεσπόζει στην περιοχή και ελέγχει τις διαβάσεις προς τις κοιλάδες Λίρι και Ράπιντο, είναι πολύ γνωστό για το ομώνυμο μεσαιωνικό καθολικό μοναστήρι, που είναι κτισμένο στην κορυφή του, από το 529 μ.χ. Οι Γερμανοί, στα πλαίσια της οργάνωσης του εδάφους για αμυντικό αγώνα, είχαν αφήσει το μοναστήρι ανοχύρωτο, λόγω της ιστορίας του, πιστεύοντας ότι δεν θα το πείραζαν οι Αγγλο-Αμερικάνοι, αλλά είχαν κατασκευάσει  μερικές ισχυρές θέσεις  κάτω από τα τείχη του, επάνω στις απότομες πλαγιές του λόφου. 

Οι σύμμαχοι  από την άλλη πλευρά, φοβούμενοι την πιθανή ισχυρή αντίσταση των Γερμανών και την παρατήρηση που τους επέτρεπε να έχουν η κατοχή  του λόφου,  αποφάσισαν τον αεροπορικό βομβαρδισμό του. Έτσι στις 15 Φεβρουαρίου ρίχθηκαν πάνω από 1400 τόνοι βόμβες κάνοντας το μοναστήρι, ένα σωρό από ερείπια. 

Οι Γερμανοί εκμεταλλευόμενοι αυτά τα ερείπια, θεωρώντας τα σαν την καλύτερη προστασία από τα πυρά των συμμάχων, επάνδρωσαν τον λόφο με δύναμη της 1ης Μεραρχίας Αλεξιπτωτιστών που έδωσαν μια από τις πιο δύσκολες και πεισματώδεις τελευταίες μάχες τους σαν απλό πεζικό. 

Από τις 17 Ιανουαρίου  μέχρι τις 18 Μαΐου 1944 μετά από 4 προσπάθειες των συμμαχικών στρατευμάτων, αναγκάσθηκαν οι Γερμανοί να συμπτυχθούν προς τα βόρεια, αφού είχαν προκαλέσει μεγάλες απώλειες και μετά την απόβαση στη Νορμανδία. Αρκεί να ειπωθεί ότι στην τελευταία επίθεση, χρησιμοποιήθηκαν συνολικά 20 μεραρχίες, σ' ένα μέτωπο 32 περίπου χιλιομέτρων.

Ένας ίσως άσκοπος χερσαίος αγώνας που κόστισε αρκετές χιλιάδες απώλειες, αφού όπως αναλύεται σήμερα, θα μπορούσε να υπερκερασθεί η γραμμή από θαλάσσης, με αποβατική ενέργεια βόρεια της Ρώμης. 

Οι τότε σύμμαχοι στρατηγοί είχαν άλλη άποψη, διότι πίστευαν ότι με αυτό τον τρόπο, δεσμεύουν μεγάλη εχθρική δύναμη, που αποστερείται από τους Γερμανούς στη Νορμανδία, στην οποία είχε ήδη αποφασισθεί ο διάπλους της Μάγχης. 

Για να πούμε όμως την αλήθεια, η ιδέα του Τσόρτσιλ, ήταν πολύ καλή τότε! Επιθετική ενέργεια προς την Γραμμή Γκούσταβ, ώστε να θεωρηθεί σαν κυρία προσπάθεια και να κάνει τους Γερμανούς να κινήσουν δυνάμεις προς τα νότια και αμέσως μετά αποβατική ενέργεια βόρεια της Γραμμής Γκούσταβ, στο Άντζιο, σαν ένα είδος αγκιστριού, για να κυκλώσει τους Γερμανούς και να τους κάνει να παραδοθούν! 

Αλλά από λάθος εκτίμηση και αντίληψη  του τρόπου διεξαγωγής αμφίβιου αγώνα, οι αποβατικές δυνάμεις καθυστέρησαν άσκοπα στο αρχικό προγεφύρωμα, προσπαθώντας να διασφαλίσουν την περιοχή διοικητικής μέριμνας, αντί να κινηθούν ταχύτατα για την κατάληψη εδαφών τακτικής σημασίας ώστε ν' αποκόψουν τις γραμμές επικοινωνιών των Γερμανών. 

Αποτέλεσμα αυτού ήταν τα αποβατικά στρατεύματα να "κολλήσουν" στην ακτή, να δοθεί χρόνος στους Γερμανούς να συγκεντρώσουν εφεδρείες και ν' απειλήσουν το προγεφύρωμα. Όπως χαρακτηριστικά είπε τότε ο Τσόρτσιλ βγαίνοντας από τα ρούχα του για την ανεπαρκή αντιμετώπιση της κατάστασης από τον διοικητή των αποβατικών δυνάμεων " Νομίζαμε ότι ρίξαμε μια αγριόγατα στην ακτή, που τελικά ήταν μια φάλαινα που εξώκειλε!" Αυτό όμως είναι μια άλλη ιστορία!

Δείτε  ΕΔΩ το πολύ ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ για την μάχη του Μόντε Κασίνο.

Ανιχνευτής











Κυριακή 4 Φεβρουαρίου 2024

Ο Στολίσκος της Ανατολής

Αναδημοσίευση άρθρου


Την περίοδο 1942-1945 για την διεξαγωγή καταδρομικών επιχειρήσεων στο Αιγαίο, δημιουργήθηκε ένας στολίσκος από καΐκια για την μεταφορά των καταδρομικών τμημάτων, τη διείσδυσή τους στα κατεχόμενα από Γερμανο-Ιταλικά στρατεύματα νησιά και την αποχώρησή τους αντίστοιχα.


Καΐκι L-25 με περίπολο του Ιερού Λόχου (Αρχείο Ρηγόπουλου)

Τα πληρώματα των καϊκιών ήταν ένα μείγμα εθελοντών στρατιωτικών και μη, των συμμάχων-χωρών κατά του άξονα. Η προέλευσή τους κυρίως ήταν από το βρετανικό βασιλικό ναυτικό, αλλά και στρατολογηθέντες Έλληνες ναυτικοί οι περισσότεροι των οποίων είχαν δωδεκανήσια καταγωγή.

Αυτοί οι αφανείς μαχητές ναυτικοί , μετέφεραν μέσα στο Αιγαίο,  τμήματα των βρετανών SBS, LRDG και του ελληνικού Ιερού Λόχου με μυστικότητα, εκμεταλλευόμενοι το σκοτάδι, κάτω από τη μύτη του κατακτητή.

 Η αποστολή τους απαιτούσε μεγάλη ναυτοσύνη, υψηλή ικανότητα πλοήγησης, και λεπτομερή γνώση του ιδιόμορφου αιγαιοπελαγίτικου νησιωτικού συμπλέγματος. Ήξεραν κάθε κόλπο και κολπίσκο και στο μικρότερο ξερονήσι, κάθε σπηλιά ανάμεσα σε βράχια στα νησιά και στις μικρασιατικές παραλίες, αλλά και σε αυτές της ηπειρωτικής Ελλάδας! Εκεί, με το φως της ημέρας, παρέμεναν καλυμμένοι σκεπάζοντας με δίκτυα παραλλαγής τα σκάφη, περιμένοντας την νύκτα για να δράσουν.

Η Διοίκηση των Καταδρομών, που διοικούσε και έλεγχε όλες τα καταδρομικά τμήματα, ήταν εγκατεστημένη σε Πλωτή Βάση, που κινούταν από κόλπο σε κόλπο των Μικρασιατικών παραλίων, για λόγους ασφάλειας.

Τα καΐκια που χρησιμοποιήθηκαν, ήταν όλα ελληνικά από ψαράδες που με την κατοχή έφυγαν από τα κατεχόμενα νησιά και πήγαν στην Κύπρο και στη περιοχή της Παλαιστίνης, για να γλυτώσουν και τα εγκατέλειψαν εκεί. Τα περισσότερα είχαν θορυβώδεις πετρελαιοκινητήρες. Οι Βρετανοί, μετά την απόφαση του συμμαχικού Στρατηγείου Μέσης Ανατολής για διεξαγωγή καταδρομικών επιχειρήσεων στο Αιγαίο, τα περιμάζεψαν, άλλαξαν κινητήρες και τοποθέτησαν κινητήρες αρμάτων της εποχής τύπου Matilda, πού ήταν πιο αθόρυβοι και μετέτρεψαν εσωτερικά τα καΐκια σε πολεμικά σκάφη.

Το κάθε καΐκι, είχε καθορισμένη ποσότητα πυρομαχικών, διαμετρημάτων ανάλογων με τον οπλισμό των ανδρών, χειροβομβίδες, πλαστικές εκρηκτικές ύλες και τρόφιμα. Επιπλέον διέθεταν για αυτοπροστασία και όχι μόνο από ένα πολυβόλο Browning των 20 χιλ στην πλώρη και την πρύμνη αντίστοιχα, καθώς και 2 αντιαεροπορικά πολυβόλα Vickers . Ήταν ειδικά διασκευασμένa, ώστε να ανεβαίνουν με μηχανικό τρόπο στο κατάστρωμα, από το αμπάρι που ήταν κρυμμένα.

Εξωτερικά τα καϊκια είχαν την εμφάνιση ψαράδικων και το πλήρωμά  τους, αποτελούνταν από 5 έως 6 άνδρες που ήταν και αυτοί ντυμένοι σαν ψαράδες. Κάθε καϊκι μπορούσε να μεταφέρει 15 με 20 Καταδρομείς ανάλογα με την περίπτωση. Ο στολίσκος της Ανατολής, ή  LSF (Levant Schooner Flotilla), όπως ήταν στ' Αγγλικά η ονομασία του, διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στις  αμφίβιες καταδρομικές επιχειρήσεις.

Έχουν καταγραφεί αρκετές περιπτώσεις που με αυτά τα σκάφη, οι κομάντος έστηναν ενέδρες σε περάσματα ανάμεσα στα νησιά και χτυπούσαν επιταγμένα από τους Γερμανούς εμπορικά πλοία ή άλλα καΐκια που μετέφεραν εφόδια σε  εχθρικές φρουρές και φυλάκια των νησιών! Οι Καταδρομείς του Αιγαίου με τις προσβολές τους στη θάλασσα και στην ξηρά, είχαν γίνει ο φόβος και ο τρόμος των Γερμανών και των Ιταλών. Πέτυχαν στρατηγικά να καθηλώσουν αρκετές  εχθρικές δυνάμεις σε όλο το Αιγαίο, ενώ χρειαζόντουσαν σε άλλα μέτωπα πιο πολύ!

Οι διάσπαρτες και τεμαχισμένες δυνάμεις των Γερμανών και Ιταλών σε πολλά νησιά δεν μπορούσαν να βοηθήσουν τις άλλες επιχειρήσεις, καθώς ήταν απομονωμένες. Οι Γερμανοί, φοβούμενοι πιθανή κατάληψη νησιών τις κρατούσαν εκεί! Στο τέλος, υπέκυψαν μια-μια, όλες οι φρουρές, αφού δεν μπορούσαν να αντισταθούν για πολύ, αποκομμένοι από τον υπόλοιπο ηπειρωτικό χώρο! Το δίδαγμα παραμένει αναλλοίωτο μέχρι σήμερα!


Ανιχνευτής




Δευτέρα 29 Ιανουαρίου 2024

Η ψυχολογία της επιβίωσης

Αναδημοσίευση άρθρου


Πηγή
Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα αλλά και από τα πιο  αναγκαία αντικείμενα εκπαίδευσης στο χώρο των ειδικών δυνάμεων, είναι η επιβίωση και ταυτόχρονα η διαφυγή-απόδραση. Δηλαδή η εκμάθηση τεχνικών για την εξασφάλιση της ζωής σου, όταν βρεθείς απομονωμένος σε εχθρική ή άγνωστη περιοχή, όπου θα πρέπει να ξέρεις πώς θα ζεσταθείς στο κρύο, πώς θα βρεις τροφή για να διατηρείς τις δυνάμεις σου, πώς θα βρεις νερό, πώς θα προσανατολιστείς για να κινηθείς στην κατεύθυνση που θέλεις, πώς θα αντιμετωπίσεις τα άγρια ζώα, πώς θα προστατέψεις τον εαυτό σου από μολύνσεις και αρρώστιες, πώς θ' αποφύγεις τη σύλληψη και ...άλλα πολλά!

Θα μπορούσα να πω ότι σε όλες τις ένοπλες δυνάμεις θα πρέπει να γίνεται τέτοιου είδους εκπαίδευση, περισσότερο όμως σε όσους λόγω αποστολής έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να απομονωθούν, όπως είναι τα πληρώματα μαχητικών αεροσκαφών ή/και ελικοπτέρων

Με την εκπαίδευση αυτή, επιδιώκεται να δημιουργηθεί το αίσθημα της αυτοπεποίθησης στον εκπαιδευόμενο για να μπορέσει να ξεπεράσει τις δυσκολίες σε τέτοιες απρόοπτες και σοβαρές καταστάσεις. Η ψυχολογική προετοιμασία, μαζί με την εκπαίδευση και την σκληρή σωματική προπόνηση, καθιστούν ένα μαχητή ικανό για την αντιμετώπιση έκτακτων καταστάσεων αυτής της μορφής.

Το βασικότερο βέβαια, είναι η απόκτηση θέλησης για επιτυχία. Όταν βρεθεί κάποιος αποκομμένος και μόνος του σε εχθρικό έδαφος, η άσχημη κατάστασή του τον επηρεάζει ψυχολογικά και παθαίνει αυτό που ονομάζουν σοκ (shock). Αν είναι καλά εκπαιδευμένος, το σοκ το ξεπερνάει γρήγορα και οι κινήσεις του αυτοματοποιούνται, έχοντας στο μυαλό του ό,τι έχει μάθει. (Να γιατί χρειάζεται το ΚΕΑΠ!!)

Και να μην ξεχνάμε ότι ένας μαχητής, που εξ αποστολής πρέπει να διεισδύσει σε εχθρικό έδαφος, έχει ενημερωθεί για τα πάντα και γνωρίζει την περιοχή, το στόχο του και το δρομολόγιο της επιστροφής του. Ξέρει ότι αν στο ενδιάμεσο βρεθεί σε κατάσταση διαφυγής, θα πρέπει να επιβιώσει και να επιστρέψει στις φίλιες γραμμές. Ξέρει ότι ενδεχομένως θα τον καταδιώξουν και θα πρέπει να κινείται, προσέχοντας να μην αποκαλυφθεί. Ξέρει ή πρέπει να ξέρει πώς θα επιβιώσει και οι γνώσεις του  δίνουν την δύναμη και τη θέληση να ζήσει.

Πηγή
Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο στους πολίτες! Μια συνηθισμένη και ίσως εσφαλμένη σκέψη που επικρατεί σε πολλά άτομα είναι: "Δεν θα μου συμβεί εμένα ποτέ αυτό". Το σωστό είναι να σκέπτεσαι: "Πιθανόν να μου συμβεί, αλλά αν συμβεί θα είμαι έτοιμος (;)" Και εδώ είναι όλη η ουσία του προβλήματος. Πώς μπορείς να είσαι έτοιμος αν δεν έχεις ασχοληθεί με αυτό; 

Η τεχνική της επιβίωσης, δεν περιορίζεται και δεν προορίζεται μόνο για τους στρατιώτες, αλλά αφορά όλους, όταν βρεθούν σε δύσκολες καταστάσεις που οφείλονται σε μεγάλες καταστροφές ή ατυχήματα. Η ικανότητα διαβίωσης στην ύπαιθρο για μεγάλο χρονικό διάστημα, μαζί με την θέληση για επιβίωση, οδηγούν στην επιτυχία.

Πριν από 20 χρόνια, ένας Αμερικανός συγγραφέας, που ασχολείται με θέματα επιβίωσης, έγραψε ένα εξαιρετικό βιβλίο, το οποίο μέχρι σήμερα, εξακολουθεί να είναι επίκαιρο και να δέχεται πολλές κριτικές! Το βιβλίο αυτό, που έχει τον τίτλο : "Deep Survival. Who lives, Who dies and Why" (Βαθιά Επιβίωση. Ποιός ζει, Ποιός πεθαίνει και Γιατί) είναι προϊόν μακρόχρονης έρευνας, με συγκέντρωση πληροφοριακών στοιχείων από άτομα που βρέθηκαν σε δύσκολες καταστάσεις μετά από ατυχήματα που τους συνέβησαν είτε κατά την διάρκεια ταξιδίων τους, (πτώση του αεροσκάφους, ζημιά οχήματος)  σε έρημες και αφιλόξενες περιοχές, είτε ενώ ασχολούνταν με σπορ στο βουνό, μακριά από κατοικημένους τόπους.

Προσπάθησε να μάθει πώς σώθηκαν όσοι μπόρεσαν να ξεπεράσουν τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν, περιπλανώμενοι μόνοι τους και αβοήθητοι και πολύ περισσότεροι τραυματισμένοι. Το βιβλίο δεν είναι ένας οδηγός επιβίωσης, ούτε απευθύνεται (όπως ο συγγραφέας αναφέρει ) σε εκπαιδευμένους στρατιώτες!

Περισσότερο επικεντρώνεται στην ψυχολογική κατάσταση αυτών, που ξαφνικά και απρόσμενα βρίσκονται σε κατάσταση επιβίωσης. Κατέγραψε τις διηγήσεις τους και τις αντιδράσεις τους στις δύσκολες συνθήκες που βρέθηκαν, άκουσε από αυτόπτες μάρτυρες που επέζησαν, πώς πέθαναν σύντροφοί τους και κατέληξε στα κοινά σημεία και στις ομοιότητες αντίδρασης θετικής αλλά και αρνητικής. Η θετική αντίδραση, συνδυασμένη με την απλή λογική, την ψυχραιμία, την φρόνηση και τη γνώση, είναι αυτή που σώζει τη ζωή. Ο φόβος που γίνεται πανικός, ή το αντίθετο η υπερεκτίμηση των δυνατοτήτων και η αψήφιση ή η το χειρότερο η άγνοια  των κινδύνων, καταλήγει στο θάνατο.

Πώς κατανίκησαν το φόβο τους; Τι έκαναν για να διασκεδάσουν τη δυσκολίες επιβίωσης στην οποία βρέθηκαν; Κάποιοι με σπασμένα πόδια, σύρθηκαν για πολλά χιλιόμετρα μέχρι να βρουν βοήθεια! Και έζησαν! Άλλοι που ήταν σωματικά ακέραιοι πέθαναν από φόβο ή σκοτώθηκαν παίρνοντας λάθος αποφάσεις! Θυμίζει μια σειρά ντοκιμαντέρ που βγήκε στην τηλεόραση, "Οι επιζήσαντες".

Ας δούμε ποιά είναι τα συμπεράσματα για τα κύρια χαρακτηριστικά της θετικής νοοτροπίας επιβίωσης, που χρησιμοποίησαν οι επιζήσαντες.

 1. Πρώτα κατανόησε την κατάστασή σου και μετά σχεδίασε την επιβίωσή σου και δράσε. 

 Αν δεν έχεις επίγνωση της κατάστασης και του περιβάλλοντός σου, κάνεις λάθη και κάποια μπορεί να είναι μοιραία. Όλοι όσοι τα κατάφεραν, προσαρμόσθηκαν στη νέα τους κατάσταση, πρόταξαν τη λογική, κατάλαβαν τι αντιμετωπίζουν και σχεδίασαν τον τρόπο αντίδρασής τους, αποφεύγοντας να εκτεθούν σε άσκοπους κινδύνους.

2. Κράτησε την ψυχραιμία σου. Χρησιμοποίησε χιούμορ αλλά και φόβο για να επικεντρωθείς στην επιβίωσή σου.

Στην αρχή οι επιζώντες, αισθάνονται φόβο  που είναι φυσιολογική αντίδραση, αλλά  κατορθώνουν να τον ελέγξουν. Ο φόβος γίνεται θυμός που τους παρακινεί να γίνουν πιο μαχητικοί για την επιβίωσή τους. Καταλαβαίνουν ότι πρέπει να παραμείνουν ψύχραιμοι και διατηρούν την αίσθηση του χιούμορ, που τους κάνει να είναι ήρεμοι.

3. Σκέψου, ανάλυσε, σχεδίασε.

Οι επιζώντες, γρήγορα αρχίζουν να θέτουν κανόνες πειθαρχίας στην καθημερινή τους δραστηριότητα. Σχεδιάζουν βραχυπρόθεσμους εφικτούς στόχους και τους υλοποιούν. (πχ κατασκευή καταλύματος) Σε περίπτωση που είναι ομάδα, αναδεικνύεται ως ηγέτης ο πιο ορθολογικός, που τους καθοδηγεί . Ο σκοπός τους είναι να διασωθούν και η φωνή που μιλά με τη λογική και τις γνώσεις υπερισχύει.

4. Λάβε σωστές και σταθερές αποφάσεις και υλοποίησέ τες.

Οι επιζώντες έχουν την ικανότητα να μετατρέπουν τις σκέψεις σε πράξη. Είναι πρόθυμοι να εκτεθούν σε δυσκολίες για να σώσουν τη ζωή τους και τη ζωή άλλων. Σπάνε το στόχο τους σε μικρούς ενδιάμεσους στόχους από μέρα σε μέρα, ακόμα και από ώρα σε ώρα, χωρίς να σκέφτονται το παρελθόν. Επικεντρώνονται στο παρόν και το μέλλον.

5. Γιόρταζε τις επιτυχίες σου. Να χαίρεσαι όταν εκπληρώνεις στόχους.

Οι επιζώντες απολαμβάνουν τις καθημερινές τους επιτυχίες, όταν ολοκληρώνουν ένα στόχο τους. Αυτό τους κάνει να αισθάνονται μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση ότι θα τα καταφέρουν και τους αποτρέπει να πέσουν σε απελπισία, μέσα στην απερίγραπτα δύσκολη κατάσταση επιβίωσης που βρίσκονται.

6. Να αισθάνεσαι ευγνωμοσύνη που είσαι ζωντανός.

Όλοι όσοι επέζησαν είχαν  το συναίσθημα, ότι δεν είναι μόνοι τους και ότι κάποιος τους δίνει δύναμη και κουράγιο να συνεχίσουν. Όλοι προστρέχουν στο θεό,  με πίστη ότι τους βοηθάει. και γι' αυτό προσεύχονται προς αυτόν. Άλλοι δημιουργούν και μια φανταστική παρέα ή φίλο τον οποίο προσπαθούν να προφυλάξουν. Πάντα όμως, μέσα στη μοναξιά τους δεν αισθάνονται μόνοι.

Πηγή
7. Παίξε με το μυαλό σου. Τραγούδα, ασχολήσου με πνευματικά παιχνίδια, κάνε υπολογισμούς, λύσε μαθηματικά προβλήματα.

Διαπιστώθηκε ότι το μυαλό είναι αυτό που επηρεάζει θετικά ή αρνητικά την εξέλιξη της επιβίωσης. Οι επιζήσαντες που ακολουθούσαν ένα πρόγραμμα και κανόνες, όπως κινούνταν προς την κατεύθυνση που είχαν επιλέξει, απασχολούσαν το μυαλό τους με διάφορους τρόπους, ώστε να παραμένουν ήρεμοι και να μην τους έρχονται άσχημες σκέψεις που τους προκαλούσαν απογοήτευση. Οι περισσότεροι μετρούσαν βήματα, ή σημείωναν χαρακτηριστικά σημεία στο δρομολόγιό τους. Εκτιμούσαν αποστάσεις προς τον ορίζοντα που έβλεπαν μπροστά τους και υπολόγιζαν το χρόνο. Άλλοι τραγουδούσαν ή απήγγειλαν ποιήματα που ήξεραν! Πάντα είχαν το μυαλό τους απασχολημένο.

8. Βλέπε την ομορφιά της φύσης.

Οι επιζήσαντες είχαν πάντα την αντίληψη του περιβάλλοντος χώρου και γι' αυτό θαύμαζαν την άγρια ομορφιά της φύσης. Αυτό τους έκανε να ηρεμούν και τους παρακινούσε ακόμη περισσότερο στο να παραμείνουν ζωντανοί.

Πηγή
9. Πίστεψε ότι θα ζήσεις. Απομάκρυνε το φόβο του θανάτου. 

Το πιο σημαντικό απ' όλα είναι να πείσεις τον εαυτό σου ότι θα τα καταφέρει! Όσοι επιβίωσαν, είχαν αυτή την αποφασιστικότητα στο μυαλό τους. Προσπαθούσαν να μην κάνουν λάθη, να είναι πολύ προσεκτικοί και έκαναν ό,τι νόμιζαν καλύτερο. Πίστευαν ότι ενεργώντας με αυτόν τον τρόπο θα επιζήσουν. Κάποιοι τραυματίες με σπασμένα άκρα, είχαν φτάσει σε τέτοιο σημείο υπερδιέγερσης, που είχαν αποβάλει από το μυαλό τους τον πόνο του τραύματος και συνέχισαν  σέρνοντας! Μάλιστα κάποιος μπόρεσε να καταρριχηθεί από γκρεμό, με σπασμένο χέρι!

10. Κάνε ό,τι είναι αναγκαίο για να ζήσεις και διατήρησε το ηθικό σου.

Όσοι είχαν κάποιες γνώσεις επιβίωσης, βρέθηκαν σε καλύτερη μοίρα από άλλους. Το άναμμα της φωτιάς, η αντιμετώπιση άγριων ζώων, η διέλευση απόκρημνων περιοχών, η κατασκευή καταλύματος η εύρεση τροφής και νερού, ο προσανατολισμός και η τήρηση κατεύθυνσης, είναι βασικές γνώσεις που βοηθούν σημαντικά στην επιβίωση. Η αποφυγή της υπερβολικής κόπωσης, η διατήρηση του σώματος υγιούς, ζεστού ή δροσερού, ανάλογα με την εποχή, η τροφή και το νερό, διατηρούν το ηθικό και τη θέληση για ζωή και διάσωση!

Να γιατί χρειάζεται όλοι να έχουμε βασικές γνώσεις για κάποια τέτοια θέματα! Ποτέ μη λες ...ποτέ!!
Τελικά, η ψυχολογία της επιβίωσης είναι θετική, όταν συμβαδίζει με  γνώσεις διαβίωσης στην άγρια φύση  ή στη θάλασσα.

Πηγή
Μιλώντας για στοιχειώδεις γνώσεις, ένα εξάρτημα, μπορεί να βοηθήσει πολύ για τη διατήρηση της μνήμης και μπορεί κάποιος να το έχει μαζί του χειμώνα-καλοκαίρι όταν ταξιδεύει. Είναι μια απλή, τριγωνική μπαντάνα, που μπορείς να την χρησιμοποιήσεις σαν μαντήλι, ή σαν κασκόλ, ή  σαν κάλυμμα στο κεφάλι , ή ακόμα για να φιλτράρεις λάσπες και ακαθαρσίες από νερό!

Διαφέρει όμως από τις άλλες κοινές του εμπορίου, γιατί έχει αποτυπωμένες με ανεξίτηλο μελάνι επάνω της οδηγίες επιβίωσης. Δηλαδή, πώς να προσανατολίζεσαι, να βρίσκεις νερό, ν' ανάβεις φωτιά, να κάνεις κατάλυμα κλπ! Όποιος ενδιαφέρεται ας το κοιτάξει και ΕΔΩ.

Αρκετές ταινίες, βασιζόμενες σε πραγματικά γεγονότα, παρουσιάζουν τέτοιες έκτακτες καταστάσεις, επιβίωσης, αλλά αυτή που μου έκανε έντονη εντύπωση, ήταν με τον τίτλο "The Edge" που πρωταγωνιστούσε ο εξαιρετικός ηθοποιός Άντονι Χόπκινς.

Άλλες επίσης ενδιαφέρουσες ταινίες που εμφανίσθηκαν μέχρι σήμερα και περιέχουν πολλά  από όσα περιγράφονται παραπάνω είναι:

"Ο Ναυαγός",  "The Grey", "Everest" "Η Επιστροφή"

Όποιος μπορεί και θέλει να διαβάσει αυτό το βιβλίο στ' αγγλικά, θα το βρει ΕΔΩ!



Ανιχνευτής



Τετάρτη 24 Ιανουαρίου 2024

Αποστολή "Ιράν"

 Παλιό ντοκιμαντέρ, αλλά ίσως και επίκαιρο με τις τελευταίες εξελίξεις εχθροπραξιών μεταξύ Ιράν  και ΗΠΑ. 

Το ντοκιμαντέρ μας πάει πίσω, τότε που οι  χώρες είχαν ιδιαιτέρως καλές σχέσεις και οι Αμερικανοί Green Berets εκπαίδευαν τους Ιρανούς κομάντος.

"Παλιές καλές εποχές"!!


Ανιχνευτής






Σάββατο 16 Σεπτεμβρίου 2023

Ζ' ΜΑΚ

Αναδημοσίευση από 31/7/2010

Γράφει ο Αντγος ε.α. Νικόλαος Λάζαρης, πρώτος διοικητής της μονάδας

Ήταν Πέμπτη, 29 Ιουλίου 2010, όταν παραβρέθηκα καλεσμένος, σε τελετή παράδοσης-παραλαβής διοικήσεως της Ζ’ Μοίρας Αμφιβίων Καταδρομών, της Ζ’ ΜΑΚ. Κάθε φορά που τύχαινε να επισκέπτομαι τη μονάδα, κάτι από τα παλιά μου ερχόταν στο μυαλό, αφού είμαι από τους πρώτους που την οργάνωσαν και τη λειτούργησαν.


Παραμένει έντονα στη μνήμη μου η πρώτη ημέρα! Ήταν μια ημέρα του Αυγούστου του 1996, που παρουσιάστηκα στις παλιές εγκαταστάσεις του στρατοπέδου, σαν διοικητής της μονάδας, ν' αναλάβω καθήκοντα. Είχα μαζί μου τη διαταγή συγκρότησης και τη σφραγίδα! Με περίμενε ο τότε υποδιοικητής στις παλιές εγκαταστάσεις του 480 ΤΔΒ σε ένα γραφείο με 2 πτυσσόμενα καθίσματα, ένα τραπέζι και ένα μαγνητικό τηλέφωνο! 

Θυμάμαι τους πρώτους συναδέλφους μου, άνδρες γεμάτους θέληση και ενθουσιασμό, η αφρόκρεμα των Καταδρομών, να προσπαθούν με όλες τους τις δυνάμεις, χωρίς ωράριο, να "στήσουν" τη νέα τότε μονάδα. Είχαμε πέσει όλοι "με τα μούτρα" στη δουλειά, με τη συναισθηματική πίεση μετά τα γεγονότα των Ιμίων και ξέροντας το βάρος της ευθύνης μας, να συγκροτήσουμε απ' την αρχή μία νέα επαγγελματική μονάδα.

Τη στρατολόγηση και την κατάταξη των νέων οπλιτών, ακολούθησε μία περίοδος εντατικής εκπαίδευσης. Ατέλειωτες ώρες σκληρής προπόνησης: σωματική αντοχή, πορείες, πάλη σώμα με σώμα, κολύμβηση, οπλομηχανήματα, ασκήσεις στην ξηρά, στη θάλασσα και στον αέρα. Οι βολές διαδέχονταν η μία την άλλη, με χιλιάδες φυσίγγια για τον κάθε εκπαιδευόμενο μαχητή, σε σημείο που όταν αργά το απόγευμα αφήναμε το πεδίο βολής, όλοι είχαμε καπνιά από τα αέρια του όπλου, στα πρόσωπα. Η εκπαίδευση γινόταν με τη μέθοδο της επιλογής. Όποιος δεν έκανε, έφευγε. 

Έτσι σταθερά και προοδευτικά, το τοπίο ξεκαθάρισε. Αυτούς που έφευγαν τους αντικατέστησαν άλλοι που έρχονταν και είδαμε όλοι μετά από διάστημα ενός χρόνου, μία νέα μονάδα να ξεπροβάλλει, διεκδικώντας ισάξια θέση ίσως και "ανώτερη", από τις άλλες Μοίρες Καταδρομών. Ποτέ δε συμφώνησα με τη λογική "Ποια Μοίρα είναι καλύτερη". Σε όσους με ρωτούσαν, απαντούσα ότι αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να είμαστε καλύτεροι από τον αντίπαλο και όχι από τους δικούς μας. Αλλά ξέρετε, πάντα υπήρχε και θα υπάρχει το στοιχείο του ανταγωνισμού. Καλό, αρκεί να είναι θεμιτό και καλοπροαίρετο.

Ακόμη θυμάμαι το "διαγωνισμό" που προκηρύξαμε ανάμεσα στους καταδρομείς για τη σχεδίαση ενός νέου εμβλήματος για τη μονάδα που κατέληξε σ' αυτό που έχει τώρα. Τους έβλεπα όλους στην εκπαίδευση ν' αλλάζουν, να μεστώνουν, ν' αποκτούν αυτοπεποίθηση, να εκτελούν βολές με σταθερό βλέμμα και χέρι, να μπαίνουν στις βάρκες χωρίς σκέψη για το νερό και το κύμα, να κινούνται το βράδυ σε νησιά σαν να είναι το σπίτι τους, να γίνονται τελικά μαχητές, άξιοι της εμπιστοσύνης μας, μαχητές που θα ήθελα να είχα στο πλευρό μου κατά τη μάχη.

Δε συζητώ για τα υλικά τους και τον οπλισμό τους! Ότι καλύτερο κυκλοφορεί στον κόσμο! Σημασία είχε όμως να είναι άριστοι χειριστές και το πετύχαμε. Δημιουργήσαμε τους "Κεραυνούς του Αιγαίου" που με απορία, εθνική ικανοποίηση και θαυμασμό έβλεπαν οι συνάδελφοι των άλλων μονάδων και κλάδων με τους οποίους συνεργαζόμασταν. Οι αξιολογήσεις από ειδικές επιτροπές και επιθεωρητές ήταν όλες με άριστο αποτέλεσμα.

Αυτά βγήκαν σε χρόνο δευτερολέπτων από το μυαλό μου εκείνη την ημέρα, ενώ έβλεπα τον παλιό διοικητή να παραδίδει στο νέο, με την παρουσία του προϊσταμένου τους διοικητή της Ταξιαρχίας. Δεν έχουν σημασία τα ονόματα, αλλά για μένα μετρούσε το ότι ήταν άνθρωποι με τους οποίους είχα συνεργαστεί και συνυπηρετήσει στο παρελθόν. Αξιωματικοί, κάποτε μαθητευόμενοί μου, αλλά τώρα καταξιωμένοι, έμπειροι, ικανοί να αντιμετωπίζουν τα δύσκολα, σεμνοί και άξιοι συνεχιστές των παραδόσεων των ειδικών δυνάμεων, αξιωματικοί, που με κάνουν να αισθάνομαι υπερήφανος γι' αυτούς.

Έβλεπα όμως και τους κομάντος, περιποιημένους στη στολή, καλογυμνασμένους, με βλέμμα γεμάτο αυτοπεποίθηση, να αποπνέουν μία αύρα σιγουριάς, σε όλους τους παριστάμενους σε βαθμό που κάποιος καλεσμένος, κοσμογυρισμένος καθηγητής του διεθνούς δικαίου και άλλων πολλών, να γυρίσει και να μου πει: "Οι Καταδρομείς μου δίνουν ηθικό, όταν τους βλέπω".  Εγώ είπα από μέσα μου "Οι κόποι μας δεν πήγαν χαμένοι".

Ο ιερέας πρώτος τίμησε και ευλόγησε την τελετή και πρόσεξα ότι υπήρχαν αντιπροσωπείες στελεχών από τη Σχολή Αλεξιπτωτιστών την Αεροπορία Στρατού και από όλους τους άλλους κλάδους των ενόπλων δυνάμεων με τους οποίους συνεργάζεται η μονάδα. Το χρώμα  της διακλαδικότητας είχε αρχίσει να γίνεται εμφανές. Η τελετή ήταν σεμνή, λιτή, και απέριττη, όπως ταιριάζει σε σεμνούς μαχητές. Βλέποντας όλα αυτά, μου ήλθε αβίαστα στο μυαλό, μία φράση του προγόνου μας Θουκυδίδη, του πατέρα για μένα, της στρατιωτικής ιστορίας: 
       
        " Όπου τιμούν τον θεό, ασκούνται στις πολεμικές τέχνες και σέβονται τους νόμους, όλα είναι πλήρη ελπίδων"



Αυτή  είναι η Ζ' ΜΑΚ! Η μονάδα που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από οποιαδήποτε άλλη παρόμοια μονάδα άλλων σύγχρονων στρατών. Ένα άριστο "εργαλείο" για κάθε δύσκολη στιγμή. Αρκεί ο "χειριστής" να ξέρει να το χρησιμοποιεί, αλλά και να το συντηρεί σωστά!