Με αυτό τον τίτλο υπάρχει ένα πολύ ωραίο άρθρο στην 1η Στρατιωτική Επιθεώρηση του 2011. Ο συντάκτης του, που χρησιμοποίησε αρκετή βιβλιογραφία από πολλές πηγές, μας μεταφέρει ένα μήνυμα διαχρονικό. Ένα μήνυμα που επαναλαμβάνεται μέσα στους αιώνες, από γενιά σε γενιά και αφορά στους μαχητές. "Μόνο με σκληρή εκπαίδευση υπάρχει περιθώριο νίκης" και "Εκπαιδεύσου όπως θα πολεμήσεις".
Το άρθρο αναφέρεται στην ψυχοσωματική προετοιμασία και εκπαίδευση ενός σύγχρονου μαχητή και στη πρόληψη και αντιμετώπιση του στρες. Οι εμπειρίες και οι παρατηρήσεις από τους περασμένους, αλλά και σε εξέλιξη πολέμους σήμερα, πρέπει ν' αποτελούν εξ αντικειμένου, αναπόσπαστο κομμάτι της σύγχρονης στρατιωτικής εκπαίδευσης.
Η πατρίδα μας, από το '74 και μετά δεν είχε την ατυχία να εμπλακεί σε πολεμικές επιχειρήσεις ούτε συμμετείχε με προσωπικό σε μάχες άλλων πολεμικών συγκρούσεων στον κόσμο, πλην μεμονωμένων ίσως, περιπτώσεων. Πάντοτε επιδιώκει την στήριξη ειρηνευτικών και ανθρωπιστικών αποστολών. Η εμπειρία του πεδίου της μάχης αρχίζει να φθίνει, "ευρισκόμενη" μόνο στο μυαλό και στις ψυχές των παλαιών, βετεράνων πολεμιστών, συνταξιούχων και γερόντων πλέον.
Αυτή όμως την έλλειψη εμπειρίας πρέπει υποχρεωτικά να την αναπληρώσει ο σημερινός Έλληνας στρατιώτης και μαχητής, με εντατική εκπαίδευση, βασιζόμενος στην πείρα των παλαιών και στα διδάγματα που συνεχώς συγκεντρώνονται από στρατούς που εμπλέκονται σε πολεμικές επιχειρήσεις.
Στην στρατιωτική εκπαίδευση, δεν χωρούν συναισθηματισμοί, και εξαιρέσεις. Ο συντάκτης, αναφέρεται και στην εκπαίδευση των ειδικών δυνάμεων που την θεωρεί σαν τον αποτελεσματικότερο τρόπο προετοιμασίας ενός μαχητού. Και έχει απόλυτο δίκιο. Ο τρόπος εκπαίδευσης των ειδικών δυνάμεων είναι ένας από τους παράγοντες που δημιουργούν και το εξαιρετικό "πνεύμα μονάδας".
Δεν θέλω να επαναλάβω τα όσα παρουσιάζει το άρθρο, γιατί πιστεύω ότι πρέπει να το διαβάσει κάποιος αυτούσιο. Άλλωστε πολλά έχω θίξει κατά καιρούς, σε προηγούμενα άρθρα. Θα ήθελα όμως να συμπληρώσω ένα ακόμη στοιχείο στα όσα αναφέρονται εκεί, βασιζόμενος στις προσωπικές μου εμπειρίες. Ο μαχητής πρέπει να ξέρει πολύ καλά τι αντίπαλο πρόκειται ν' αντιμετωπίσει. Τις συνήθειές του, τις δυνατότητές του, τις τεχνικές και τα τεχνάσματά του. Μόνο έτσι ο εκπαιδευμένος στρατιώτης αισθάνεται πιο σίγουρος και αντιδρά με ψυχραιμία στην απειλή. Το άγνωστο είναι αυτό που τον προβληματίζει και τον βγάζει από την "ισορροπία", κυρίως την ψυχική.
Διαβάστε το άρθρο στη Στρατιωτική Επιθεώρηση.
Ανιχνευτής
ΩΡΑΙΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΕ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΕΙΔΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ?Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΕΙΝΑΙ ΕΠΑΡΚΗΣ Η ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΜΙΚΡΟ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΘΟΥΝ ΤΑ ΒΑΣΙΚΑ?ΕΠΕΙΔΗ ΥΠΗΡΕΤΗΣΑ ΠΡΙΝ 32 ΧΡΟΝΙΑ ΣΑΝ ΕΦΕΔΡΟΣ ΛΟΧΙΑΣ ΑΛΕΞΙΠΤΩΤΗΣΤΗΣ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΥΠΗΡΕΤΗ Ο ΓΙΟΣ ΜΟΥ ΑΜΦΙΒΙΟΣ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟ ΝΗΣΙ ΑΜΒΙΒΑΛΩ ΑΝ ΓΙΝΕΤΕ ΣΩΣΤΑ Η ΚΑΤΑΛΗΛΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΜΑΛΛΟΝ ΜΙΑ ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΤΙΣ ΠΑΛΙΑΣ ΓΙΝΕΤΕ ΚΑΙ ΑΜΦΙΒΑΛΟ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΑΞΙΟΜΑΧΟ ΤΟΥΣ ΣΕ ΜΙΑ ΚΡΗΣΙ ΜΙΛΑΩ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΦΕΔΡΟΥΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΙΑ ΕΠΟΠ. Η ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΕΙΔ.ΔΥΝ. ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΓΙΑ ΜΟΝΙΜΟΥΣ ΜΕ ΠΟΙΟ ΑΡΤΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΜΗ ΓΙΝΟΜΑΣΤΕ ΡΕΖΙΛΗ.
ΑπάντησηΔιαγραφή