 |
| Ο Λοχαγός του ΕΤΑ, ο Πέτρος Αρταβάνης με προσωπικό της μονάδας, το 1982. Αναμνηστική φωτογραφία, αμέσως μετά την απονομή πτυχίων αλεξιπτωτιστού ελευθέρας πτώσεως και ανιχνευτού, στο προσωπικό. Τότε και οι επιλεγμένοι έφεδροι που υπηρετούσαν στο ΕΤΑ εκπαιδεύονταν στην ελεύθερη πτώση. |
Έφυγε ξαφνικά ο Αρταβάνης! Από αυτόν το φθαρτό κόσμο! Όχι όμως από τη μνήμη μας! Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς από την έντονη και αξέχαστη εκείνη εποχή! Κάποιες αναμνήσεις έχω διηγηθεί σε ένα από τα πρώτα άρθρα της ιστοσελίδας, για το ΕΤΑ.
Ακούραστος, ενθουσιώδης, σκληρός εκεί που έπρεπε, δάσκαλος για όποιον προσπαθούσε να βελτιωθεί, φίλος σε αυτούς που του ενέπνεαν εμπιστοσύνη, δηκτικός για όσους δεν κατέβαλαν προσπάθεια!
Για την μονάδα, και για τα "παιδιά" του, μπορούσε να τα βάζει με όλους, αν το δίκιο ήταν με το μέρος του. Μαζί ταξιδέψαμε σε όλα τα βόρεια σύνορα της πατρίδας μας. Άλματα πολλά, πορείες εξαντλητικές, αναγνωρίσεις παντού! Ήπειρος, Μακεδονία, Θράκη! Με άλμα φεύγαμε, με άλμα γυρνούσαμε!
Κάποια στιγμή βρεθήκαμε στην Εξοχή. Ήταν βράδυ, είχαμε στρατοπεδεύσει στην ύπαιθρο σε κάποιον κατάλληλο χώρο, και έχοντας λίγο ελεύθερο χρόνο πήγαμε μαζί σ' ένα μικρό ταβερνάκι για να τσιμπήσουμε κάτι. Εκεί βρεθήκαμε σε μια ...αστεία κατάσταση!
Ένας θαμώνας είχε μεθύσει και είχε πάρει "αγκαζέ" το τζιούκ μποξ και έπαιζε διάφορα λαϊκά της εποχής. "Βάλε εκείνο, βάλε το άλλο .." έλεγε στο μαγαζάτορα συνεχώς. Ο Αρταβάνης, κάποια στιγμή τσαντίστηκε και του είπε να χαμηλώσει τη φωνή. Τότε σηκώθηκε ο μεθυσμένος και άρχισε να του ζητάει το λόγο. "Ξέρεις ρε ποιός είμαι εγώ;" ρώταγε τον Αρταβάνη. " Όχι ρε! Για πες μου να μάθω!" του απαντούσε ο Αρταβάνης, έτοιμος να τον αρπάξει. "Εγώ είμαι Σιναπλούς ρε!" (δηλαδή από την Σινώπη του Πόντου) "Σιναπλούς; Και εγώ Σιναπλούς είμαι!" του απαντάει ο Αρταβάνης! "Σιναπλούς; Τ'εμέτερον; Ποιανού είσαι;" ρώτησε ο παρ' ολίγον "αντίπαλος"! Του είπε το όνομα ο Αρταβάνης! Και προς μεγάλη μας έκπληξη, ο μεθυσμένος άλλαξε την αγριοφωνάρα του και με συγκίνηση απάντησε: "Ξάδελφε να σε φιλήσω!" Αγκαλιάστηκαν και αντί για σκυλοκαυγά αρχίσανε τα κεράσματα , τα αστεία και τα τραγούδια!
Κάποια άλλη στιγμή βρεθήκαμε στα Διπόταμα, στο δάσος Χαϊντούς! Εκεί συναντήσαμε σ' ένα εξοχικό σπιτάκι, χωμένο στο δάσος, ένα ζευγάρι ηλικιωμένων. Μόλις μας είδαν, ξεθεωμένους από πολύωρη πορεία, προσφέρθηκαν να μας φιλέψουν. Αρχίσαμε την κουβέντα και ο Αρταβάνης τους έλεγε ..καταδρομικές ιστορίες που τους έκαναν να ενθουσιάζονται! Κάποια στιγμή η γυναίκα έφερε αντίρρηση σε μια επιθυμία του παππού! Και αυτός επηρεασμένος από τις ιστορίες του Αρταβάνη, της απάντησε: "Ακου να σου πω, αν δεν σ' αρέσει, πάρε τα ...δημόσιά σου είδη και φύγε!" Ξεκαρδιστήκαμε όλοι στα γέλια!
Κάποτε, κάνοντας άλματα ελευθέρας από Ντακότα, θυμάμαι πώς μου έλεγε να φεύγω, για να αποφεύγω τα στροβιλίσματα (όντας νέος αλεξιπτωτιστής ελευθέρας) Παίρναμε φόρα από την μια άκρη της ατράκτου και κάναμε βουτιά από την πόρτα, όπως όταν πέφτεις στη θάλασσα από ένα βράχο! Είχε πολλή πλάκα!
Δεν θα ξεχάσω ποτέ, μια αμφίβια άσκηση, που κάναμε θαλάσσιο άλμα με βάρκα και κουπιά! Πέσαμε σαν ομάδα, εγώ με τα κουπιά! Όπως έπεσα στο νερό, φύσηξε μια δυνατή ριπή αέρα, και τυλίχτικα με αρτάνες, που με εμπόδιζαν να σηκώσω κεφάλι έξω από το νερό, ενώ ο θόλος του αλεξιπτώτου είχε φουσκώσει και με έσερνε με ταχύτητα! Προσπάθησα με όλη μου τη δύναμη να απελευθερωθώ, σπάζοντας όπως κατάλαβα εκ των υστέρων και δύο δάκτυλα. Τίποτα! Δεν μπορούσα να ανασάνω και σκεφτόμουν ότι είχα μπλέξει άσχημα, όταν ξαφνικά, άκουσα δύο .."χράτς" και αισθάνθηκα ότι ελευθερώθηκα! Σήκωσα το κεφάλι από το νερό και πήρα δυο βαθιές "τζούρες" αέρα! "Μη φοβάσαι ρε! Σε ξεμπέρδεψα!" Άκουσα τη φωνή του Λοχαγού που βρισκόταν δίπλα μου με το μαχαίρι στο χέρι! Για καλή μου τύχη είχε βρεθεί κοντά μου και πρόλαβε να πιάσει το αλεξίπτωτο και με το μαχαίρι του έκοψε τις αρτάνες που με εμπόδιζαν να κινηθώ. Με είχε σώσει από πνιγμό!
Διατηρήσαμε μέχρι τέλους τις σχέσεις μας και είχαμε συναντηθεί στη Λέσχη Καταδρομέων και Ιερολοχιτών που είμασταν μέλη. Αντιμετώπισε με καρτερία και αξιοπρέπεια όλες τις δύσκολες στιγμές που πέρασε στην οικογένειά του.
Ναι έτσι θυμάμαι το Λοχαγό! Έτσι θέλω να τον θυμάμαι! Πραγματικό παληκάρι! Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει! Εκφράζω τα θερμά μου συλληπητήρια στους συγγενείς και στον γιό του, που πρέπει να είναι πάντα υπερήφανος για τον λεβέντη πατέρα του!
Όσοι κομάντος είναι στη φωτογραφία, πιστεύω να τον θυμούνται και αν θέλουν, ας γράψουν κάτι σε ανάμνησή του. "Άντε και στο ...λάκκο μας" όπως έλεγε περιπαικτικά, όταν είχε τα κέφια του!
Ανιχνευτής
Ένας θαμώνας είχε μεθύσει και είχε πάρει "αγκαζέ" το τζιούκ μποξ και έπαιζε διάφορα λαϊκά της εποχής. "Βάλε εκείνο, βάλε το άλλο .." έλεγε στο μαγαζάτορα συνεχώς. Ο Αρταβάνης, κάποια στιγμή τσαντίστηκε και του είπε να χαμηλώσει τη φωνή. Τότε σηκώθηκε ο μεθυσμένος και άρχισε να του ζητάει το λόγο. "Ξέρεις ρε ποιός είμαι εγώ;" ρώταγε τον Αρταβάνη. " Όχι ρε! Για πες μου να μάθω!" του απαντούσε ο Αρταβάνης, έτοιμος να τον αρπάξει. "Εγώ είμαι Σιναπλούς ρε!" (δηλαδή από την Σινώπη του Πόντου) "Σιναπλούς; Και εγώ Σιναπλούς είμαι!" του απαντάει ο Αρταβάνης! "Σιναπλούς; Τ'εμέτερον; Ποιανού είσαι;" ρώτησε ο παρ' ολίγον "αντίπαλος"! Του είπε το όνομα ο Αρταβάνης! Και προς μεγάλη μας έκπληξη, ο μεθυσμένος άλλαξε την αγριοφωνάρα του και με συγκίνηση απάντησε: "Ξάδελφε να σε φιλήσω!" Αγκαλιάστηκαν και αντί για σκυλοκαυγά αρχίσανε τα κεράσματα , τα αστεία και τα τραγούδια!
Κάποια άλλη στιγμή βρεθήκαμε στα Διπόταμα, στο δάσος Χαϊντούς! Εκεί συναντήσαμε σ' ένα εξοχικό σπιτάκι, χωμένο στο δάσος, ένα ζευγάρι ηλικιωμένων. Μόλις μας είδαν, ξεθεωμένους από πολύωρη πορεία, προσφέρθηκαν να μας φιλέψουν. Αρχίσαμε την κουβέντα και ο Αρταβάνης τους έλεγε ..καταδρομικές ιστορίες που τους έκαναν να ενθουσιάζονται! Κάποια στιγμή η γυναίκα έφερε αντίρρηση σε μια επιθυμία του παππού! Και αυτός επηρεασμένος από τις ιστορίες του Αρταβάνη, της απάντησε: "Ακου να σου πω, αν δεν σ' αρέσει, πάρε τα ...δημόσιά σου είδη και φύγε!" Ξεκαρδιστήκαμε όλοι στα γέλια!
Κάποτε, κάνοντας άλματα ελευθέρας από Ντακότα, θυμάμαι πώς μου έλεγε να φεύγω, για να αποφεύγω τα στροβιλίσματα (όντας νέος αλεξιπτωτιστής ελευθέρας) Παίρναμε φόρα από την μια άκρη της ατράκτου και κάναμε βουτιά από την πόρτα, όπως όταν πέφτεις στη θάλασσα από ένα βράχο! Είχε πολλή πλάκα!
Δεν θα ξεχάσω ποτέ, μια αμφίβια άσκηση, που κάναμε θαλάσσιο άλμα με βάρκα και κουπιά! Πέσαμε σαν ομάδα, εγώ με τα κουπιά! Όπως έπεσα στο νερό, φύσηξε μια δυνατή ριπή αέρα, και τυλίχτικα με αρτάνες, που με εμπόδιζαν να σηκώσω κεφάλι έξω από το νερό, ενώ ο θόλος του αλεξιπτώτου είχε φουσκώσει και με έσερνε με ταχύτητα! Προσπάθησα με όλη μου τη δύναμη να απελευθερωθώ, σπάζοντας όπως κατάλαβα εκ των υστέρων και δύο δάκτυλα. Τίποτα! Δεν μπορούσα να ανασάνω και σκεφτόμουν ότι είχα μπλέξει άσχημα, όταν ξαφνικά, άκουσα δύο .."χράτς" και αισθάνθηκα ότι ελευθερώθηκα! Σήκωσα το κεφάλι από το νερό και πήρα δυο βαθιές "τζούρες" αέρα! "Μη φοβάσαι ρε! Σε ξεμπέρδεψα!" Άκουσα τη φωνή του Λοχαγού που βρισκόταν δίπλα μου με το μαχαίρι στο χέρι! Για καλή μου τύχη είχε βρεθεί κοντά μου και πρόλαβε να πιάσει το αλεξίπτωτο και με το μαχαίρι του έκοψε τις αρτάνες που με εμπόδιζαν να κινηθώ. Με είχε σώσει από πνιγμό!
Διατηρήσαμε μέχρι τέλους τις σχέσεις μας και είχαμε συναντηθεί στη Λέσχη Καταδρομέων και Ιερολοχιτών που είμασταν μέλη. Αντιμετώπισε με καρτερία και αξιοπρέπεια όλες τις δύσκολες στιγμές που πέρασε στην οικογένειά του.
Ναι έτσι θυμάμαι το Λοχαγό! Έτσι θέλω να τον θυμάμαι! Πραγματικό παληκάρι! Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει! Εκφράζω τα θερμά μου συλληπητήρια στους συγγενείς και στον γιό του, που πρέπει να είναι πάντα υπερήφανος για τον λεβέντη πατέρα του!
Όσοι κομάντος είναι στη φωτογραφία, πιστεύω να τον θυμούνται και αν θέλουν, ας γράψουν κάτι σε ανάμνησή του. "Άντε και στο ...λάκκο μας" όπως έλεγε περιπαικτικά, όταν είχε τα κέφια του!
Ανιχνευτής
-Συγκλονιστικό... καλό του ταξίδι και ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει... τι να πρωτοθυμηθώ από τον Αρταβάνη... τον είχα Υποδιοικητή στο ΕΤΑ με Διοικητή τον Ανδρίτσο... ήμουν 76 Ε΄ ΕΣΣΟ 124 σειρά... από τα καλύτερα παλληκάρια στο ΕΤΑ... δεν θα ξεχαστεί ποτέ από την μνήμη μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλο ταξίδι στο λογαγο μου στο ΚΕΕΔ αυτός μας έφτιαξε κομάντος τέλος του 1981.ΛΟΚ!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήυπηρετουσα το 1996 μετα τα Ιμια στην Ορεστιαδα 3η Μ/Κ ταξιαρχια ΡΙΜΙΝΙ και ειχαμε εναν Ανχη Αρταβανη κομαντο σε επιτελικο γραφειο ομως....μου χε κανει εντυπωση τοτε χωρις βεβαια να υπαρξει καποιο περιστατικο....τοτε ειχαμε σωματαρχη Δημου, μεραρχο Φλωρακη σπουδαιοι ανθρωποι ολοι!
ΑπάντησηΔιαγραφή92Α ΕΣΣΟ στο Καρλόβασι Σάμου στο 649ΤΕ με διοικητή τον Α/νχη Αρταβανη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦόβος και τρόμος ήταν αλλά μάθαμε πράγματα από αυτόν.
Μακάρι να υπάρχουν παλληκάρια κι άλλα σαν αυτόν.
Λόγω των καταστάσεων με την Τουρκία τον έψαξα ιντερνετικά με το όνομα του και ενημερώθηκα για την απώλεια.
Είμαι σίγουρος ότι μνημη του θα είναι ανεξίτηλη σε πολλούς φαντάρους που έτυχε να τον γνωρίσουν.