 |
| Επίδειξη μάχης σώμα με σώμα με χρήση " Pugil sticks" ράβδων προσομοίωσης όπλου. (Πηγή φωτό ΓΕΣ/ΔΕΔ) |
Το κρισιμότερο σημείο σε μία συμπλοκή με τον αντίπαλο, δεν είναι μόνο η ανταλλαγή πυρών, αλλά αυτή η φυσική επαφή με αυτόν. Είναι το σημείο που, ένας εκπαιδευμένος και προετοιμασμένος ψυχικά και σωματικά στρατιώτης, θα αντιμετωπίσει με ψυχραιμία και θάρρος. Αντίθετα ένας όχι καλά εκπαιδευμένος, θα "σπάσει" γρήγορα και θα τα χάσει.
Στη θέα του αντίπαλου, που ορμάει με γουρλωμένα μάτια, φωνάζοντας ιαχές, προτείνοντας το όπλο του πολύ πιθανόν με λόγχη, ή κραδαίνοντας ένα μαχαίρι, ο ανεκπαίδευτος και ο αγύμναστος, θα λυγίσει και το χειρότερο, μπορεί να το "βάλει στα πόδια" για να γλιτώσει! Προϊόν κακής εκπαίδευσης, αμέλειας, αδιαφορίας, οκνηρίας, αλλά και άγνοιας.
Το καλύτερο στρατιωτικό σχέδιο του κόσμου να εφαρμόζεται, αν οι στρατιώτες είναι ανεκπαίδευτοι, αποτυγχάνει. Και ξέρετε, η φυσική επαφή είναι το μόνο σημείο που οι στρατιώτες βρίσκονται μόνοι τους αντιμέτωποι με τον αντίπαλο. Ο διοικητής τους δεν μπορεί να είναι παντού. Ακόμη χειρότερα, όταν και ο ίδιος δεν μπορεί να προστατεύσει τον εαυτό του.
Το καλύτερο στρατιωτικό σχέδιο του κόσμου να εφαρμόζεται, αν οι στρατιώτες είναι ανεκπαίδευτοι, αποτυγχάνει. Και ξέρετε, η φυσική επαφή είναι το μόνο σημείο που οι στρατιώτες βρίσκονται μόνοι τους αντιμέτωποι με τον αντίπαλο. Ο διοικητής τους δεν μπορεί να είναι παντού. Ακόμη χειρότερα, όταν και ο ίδιος δεν μπορεί να προστατεύσει τον εαυτό του.
Έχω αναφερθεί για αυτή την εκπαίδευση σε παλαιότερο άρθρο. Θεωρώ ότι η εξάσκηση είναι η μητέρα της μάθησης και ότι ο στρατιώτης πρέπει να εκπαιδεύεται όπως θα πολεμήσει. Στο χώρο των ειδικών δυνάμεων, που λόγω της φύσεως του αγώνα η φυσική επαφή είναι κατά κανόνα δεδομένη, η προετοιμασία του μαχητή στην φυσική επαφή και αντιμετώπιση του αντίπαλου πρέπει να είναι μέρος της καθημερινής του προπόνησης.
Καταναλώνονται ώρες σωματικής προπόνησης, με ή χωρίς όργανα! Αν όμως δεν αφιερώνεται χρόνος για τον εθισμό του μαχητή στην φυσική επαφή με αντίπαλο, αν δεν παλεύουν οι εκπαιδευόμενοι μεταξύ τους για να καταλάβουν την δυσκολία, την κόπωση, το πιάσιμο, αν δεν συνηθίσουν την βίαιη κίνηση που εξασκείται επάνω τους από τον αντίπαλό τους, τα χνώτα, τον ιδρώτα και το κυριότερο δεν γνωρίζουν τεχνικές για αποφυγή καίριων πληγμάτων απ' αυτόν αλλά και τεχνικές και κτυπήματα για την εξουδετέρωσή του και δεν γνωρίζουν πώς να χειρίζονται και ν' αντιμετωπίζουν λόγχη και μαχαίρι, και φοβούνται στη θέα και στη λάμψη της λεπίδας, τότε αυξάνουν οι πιθανότητες αποτυχίας και ήττας.
Η μάχη σώμα με σώμα δεν είναι κάτι που διαβάζεται και μαθαίνεται. Θέλει συνέχεια! Σε αυτό όλοι οι σύγχρονοι στρατοί και όχι μόνο, δίνουν έμφαση και το θεωρούν βασικό αντικείμενο της ατομικής εκπαίδευσης του στρατιώτη. Είναι τα "Combatives", όπως το αποκαλούν οι Αμερικανοί.
Για να πετύχεις σ' αυτού του είδους την εκπαίδευση, πρέπει να έχεις κατάλληλα εκπαιδευμένους εκπαιδευτές! Όπως είπα και πιο πάνω, όταν υπάρχει άγνοια, δημιουργείται η απροθυμία για την εκπαίδευση ενός αντικειμένου. Εδώ πιστεύω απόλυτα ότι χρειάζεται προσοχή! Στην εκπαίδευση εκπαιδευτών ή στη δημιουργία ικανών και αποδοτικών εκπαιδευτών!
Πριν από καιρό, είχα σχολιάσει ένα ενδιαφέρον άρθρο για το θέμα της μάχης σώμα με σώμα, που είχε παρουσιασθεί στην Στρατιωτική Επιθεώρηση, σχετικά με τον αμερικανικό τρόπο εκπαίδευσης.
Είδα και πρόσφατα σε κάποιο ιστολόγιο να αναφέρεται ότι "διδάσκεται η τεχνική των Combatives στον ελληνικό στρατό και δη στη Σχολή Ευελπίδων". Δεν είναι κάτι καινούργιο, αν λάβουμε υπόψη μας ότι περιλαμβάνεται και προβλέπεται τέτοιου είδους εκπαίδευση στον στρατιωτικό κανονισμό στρατιωτικής φυσικής αγωγής, από την 10ετία του '60. Το θέμα είναι η εφαρμογή και υλοποίηση της εκπαίδευσης.
Πολύ καλό είναι, το ότι οι μελλοντικοί αξιωματικοί μαθαίνουν για την μάχη σώμα με σώμα ώστε να μπορούν να μεταφέρουν αυτό το πνεύμα και στους στρατιώτες τους αργότερα. Γιατί όπως έχω ξαναπεί, αυτού του είδους η εκπαίδευση δεν απευθύνεται μόνο στις ειδικές δυνάμεις, αλλά σ' όλο το στράτευμα, σε όποιο μέρος και μονάδα φυλάνε σκοπιές και εκτελούν υπηρεσίες περιπόλων και είναι δυνητικοί στόχοι πάσης φύσεως "τρομοκρατικών" ενεργειών, αν εννοείτε τι εννοώ!
Ανιχνευτής
Καταναλώνονται ώρες σωματικής προπόνησης, με ή χωρίς όργανα! Αν όμως δεν αφιερώνεται χρόνος για τον εθισμό του μαχητή στην φυσική επαφή με αντίπαλο, αν δεν παλεύουν οι εκπαιδευόμενοι μεταξύ τους για να καταλάβουν την δυσκολία, την κόπωση, το πιάσιμο, αν δεν συνηθίσουν την βίαιη κίνηση που εξασκείται επάνω τους από τον αντίπαλό τους, τα χνώτα, τον ιδρώτα και το κυριότερο δεν γνωρίζουν τεχνικές για αποφυγή καίριων πληγμάτων απ' αυτόν αλλά και τεχνικές και κτυπήματα για την εξουδετέρωσή του και δεν γνωρίζουν πώς να χειρίζονται και ν' αντιμετωπίζουν λόγχη και μαχαίρι, και φοβούνται στη θέα και στη λάμψη της λεπίδας, τότε αυξάνουν οι πιθανότητες αποτυχίας και ήττας.
Η μάχη σώμα με σώμα δεν είναι κάτι που διαβάζεται και μαθαίνεται. Θέλει συνέχεια! Σε αυτό όλοι οι σύγχρονοι στρατοί και όχι μόνο, δίνουν έμφαση και το θεωρούν βασικό αντικείμενο της ατομικής εκπαίδευσης του στρατιώτη. Είναι τα "Combatives", όπως το αποκαλούν οι Αμερικανοί.
Για να πετύχεις σ' αυτού του είδους την εκπαίδευση, πρέπει να έχεις κατάλληλα εκπαιδευμένους εκπαιδευτές! Όπως είπα και πιο πάνω, όταν υπάρχει άγνοια, δημιουργείται η απροθυμία για την εκπαίδευση ενός αντικειμένου. Εδώ πιστεύω απόλυτα ότι χρειάζεται προσοχή! Στην εκπαίδευση εκπαιδευτών ή στη δημιουργία ικανών και αποδοτικών εκπαιδευτών!
Πριν από καιρό, είχα σχολιάσει ένα ενδιαφέρον άρθρο για το θέμα της μάχης σώμα με σώμα, που είχε παρουσιασθεί στην Στρατιωτική Επιθεώρηση, σχετικά με τον αμερικανικό τρόπο εκπαίδευσης.
Είδα και πρόσφατα σε κάποιο ιστολόγιο να αναφέρεται ότι "διδάσκεται η τεχνική των Combatives στον ελληνικό στρατό και δη στη Σχολή Ευελπίδων". Δεν είναι κάτι καινούργιο, αν λάβουμε υπόψη μας ότι περιλαμβάνεται και προβλέπεται τέτοιου είδους εκπαίδευση στον στρατιωτικό κανονισμό στρατιωτικής φυσικής αγωγής, από την 10ετία του '60. Το θέμα είναι η εφαρμογή και υλοποίηση της εκπαίδευσης.
Πολύ καλό είναι, το ότι οι μελλοντικοί αξιωματικοί μαθαίνουν για την μάχη σώμα με σώμα ώστε να μπορούν να μεταφέρουν αυτό το πνεύμα και στους στρατιώτες τους αργότερα. Γιατί όπως έχω ξαναπεί, αυτού του είδους η εκπαίδευση δεν απευθύνεται μόνο στις ειδικές δυνάμεις, αλλά σ' όλο το στράτευμα, σε όποιο μέρος και μονάδα φυλάνε σκοπιές και εκτελούν υπηρεσίες περιπόλων και είναι δυνητικοί στόχοι πάσης φύσεως "τρομοκρατικών" ενεργειών, αν εννοείτε τι εννοώ!
Ανιχνευτής
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε το σχόλιό σας, στα πλαίσια της ευγένειας και της ευπρέπειας.