Οι Πεζοναύτες έχουν υπερασχοληθεί με επίγειες επιχειρήσεις και πρέπει να επαναπροσδιορίσουν την αποστολή τους, στα πλαίσια του αμφίβιου ρόλου τους, είπε ο Αμερικανός ΥΕΘΑ Ρόμπερτ Γκέιτς.
Οι 202.000 Πεζοναύτες, που διαθέτει τώρα το Σώμα των Πεζοναυτών των ΗΠΑ, έχουν κληθεί τα τελευταία χρόνια να εκτελέσουν χερσαίες επιχειρήσεις στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν, γεγονός που προκαλεί "ανησυχία σε κάποιους κύκλους" είπε ο υπουργός την Πέμπτη, σε πρόσφατη ομιλία του στο Σαν Φραντσίσκο.
Το Σώμα, που διαθέτει επίγειες δυνάμεις όλων των όπλων και σωμάτων, αλλά και και αεροπορικές, απαιτείται κυρίως να ενεργεί σαν μία δύναμη εκστρατείας, άμεσης ανάπτυξης ικανή και για ειδικές επιχειρήσεις, σε περιοχές που ο υπόλοιπος στρατός ξηράς, δεν μπορεί να επέμβει τόσο γρήγορα. Οι επιχειρήσεις όμως στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν, "ώθησαν" τους Πεζοναύτες να εμπλακούν, σαν "δεύτερος στρατός ξηράς". Βέβαια, σύμφωνα με τους κανονισμούς, προβλέπεται να εκτελούν ότι ο πρόεδρος των ΗΠΑ ζητήσει και αυτό έκαναν.
Παρ' όλα αυτά, αιωρείται η εντύπωση ότι το Σώμα των Πεζοναυτών έχει γίνει πολύ "δυσκίνητο" και έχει απομακρυνθεί από τις αμφίβιες ρίζες του, κάτι που δεν είναι επιθυμητό από κανένα. Η Αμερική δεν θέλει "δεύτερο στρατό ξηράς", ούτε "αστυνομική δύναμη του Πολεμικού Ναυτικού" , τόνισε ο Αμερικανός ΥΕΘΑ. Το αντίθετο, οι ΗΠΑ θα εξακολουθήσουν να έχουν την ανάγκη μιας ευέλικτης μικρότερης δύναμης, με την ικανότητα "να προβάλει ισχύ από τη θάλασσα, κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες", αλλά με ποιό τρόπο;
Ίσως θα πρέπει να μειωθεί η σημερινή δύναμη των Πεζοναυτών και να επαναξετασθεί το είδος του εξοπλισμού που πρέπει να έχουν, αφού μία μαζική απόβαση, όπως συνέβαινε τον περασμένο αιώνα, φαίνεται απίθανο να ξαναχρειασθεί. Επιχειρήσεις όμως από τη θάλασσα προς το βάθος ενδοχώρας, ακόμη και στα 100 χιλιομέτρα, για την εξουδετέρωση ενδεχομένως πυραυλικών συστημάτων Ε-Ε (επιφανείας-επιφανείας) που απειλούν ναυτικές δυνάμεις, θα χρειαθούν, είπε.( Μήπως σας πάει το μυαλό για που μιλάει; )
Γι'αυτό, τόσο το Πολεμικό Ναυτικό, όσο και το Σώμα των Πεζοναυτών, έλαβαν εντολή να μελετήσουν το μέλλον των αμφιβίων δυνάμεων. Το πνεύμα όμως των Πεζοναυτών, θα πρέπει να διατηρηθεί.
Διαβάζοντας όλα αυτά, σκέπτομαι ότι ίσως και εμείς θα πρέπει να ξανασκεφτούμε για το πως πρέπει να χρησιμοποιούμε τους δικούς μας Πεζοναύτες. Μήπως τους έχουμε κάνει πολύ "δυσκίνητους" για ειδικές επιχειρήσεις;
Αν τους θεωρούμε ειδικές δυνάμεις μήπως πρέπει το εθνικό "βάρος" να το αυξήσουμε προς εκείνη την κατεύθυνση; Ξέρετε, οι αμφίβιες ειδικές επιχειρήσεις έχουν ευρύ φάσμα και μπορούν να συμβούν ανά πάσα στιγμή στα νερά μας. Μια ματιά στις εφημερίδες θα σας πείσει γι' αυτό! Πάντως πιστεύω, ότι οι κλασσικές αποβατικές ενέργειες είναι το πιο ακραίο σενάριο στο οποίο, οι Πεζοναύτες μας, μπορεί να εμπλακούν σήμερα.
Θαρσείν χρη!
Ανιχνευτής
Πηγή: Stars and Stripes
Κατ' αρχάς εκτιμώ ότι, η σύγκριση μεταξύ των Πεζοναυτών των ΗΠΑ και των Πεζοναυτών της χώρας μας είναι άστοχη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι πρώτοι, έχουν οργανωθεί για να επιχειρούν σε όλον τον πλανήτη, ανεξάρτητα από τους άλλους Κλάδους των Ενόπλων Δυνάμεων των ΗΠΑ, γι'αυτό εξάλλου και διαθέτουν οργανικά μέσα του ΠΝ και της ΠΑ τους. Οι δικοί μας Πεζοναύτες έχουν διαφορετική αποστολή (η οποία εκτιμάται ότι πρέπει να επαναπροσδιοριστεί), διαφορετική οργάνωση και σίγουρα διαφορετικό αντίπαλο.
Έτσι, η ερώτηση που τίθεται είναι...
"Για ποιό λόγο θέλουμε τους Πεζοναύτες; Τι θέλουμε να πετύχουν; Τους χρειαζόμαστε;"
Αν ναι, τότε:
Πως θα τους οργανώσουμε για να φέρουν εις πέρας την αποστολή τους;
Τι εξοπλισμό να τους δώσουμε;
Σε τι να τους εκπαιδεύσουμε;
Σε ποιόν θα υπάγονται;
Τί μέσα θα έχουν δικά τους;
Έχουμε τέτοιου είδους μέσα;
Χρειαζόμαστε κάποια άλλα;
Που θα είναι η έδρα τους (χωροταξικά);
Η αποστολή τους συνάδει με αυτές των Ειδικών Δυνάμεων;
Και όλα αυτά τα αναφέρω διότι, με τη σημερινή μορφή που έχουν και έτσι όπως σχεδιάζεται να χρησιμοποιηθούν, αμφιβάλλω αν χρησιμοποιούνται με τον καλύτερο τρόπο και αν θα μπορέσουν να εκτελέσουν την αποστολή τους. Συμφωνώ δε ότι, οι κλασσικές αποβατικές ενέργειες στη σημερινή εποχή είναι ακραίες και αμφιβόλου επιτυχίας.
Αντιλαμβάνομαι ότι, ο προβληματισμός μου είναι μάλλον "ρητορικός", διότι αμφιβάλλω για τη βούληση της στρατιωτικής Ιεραρχίας και της πολιτικής μας ηγεσίας για τη βελτίωση των Ενόπλων Δυνάμεων, ώστε να δύνανται να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις των σύγχρονων επιχειρήσεων και να αντιμετωπίσουν τις πιθανές (ορατές και μη) απειλές. Πιστεύω ότι, οι Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας μας περισσότερο χρησιμοποιούνται ως πεδίο δράσης πολιτικής και κομματικής εξουσίας, παρά για τον λόγο που δημιουργήθηκαν.
Ίσως να φαίνεται ότι διακατέχομαι από αρνητισμό αλλά πιστεύω ότι η πραγματικότητα είναι ακόμα πιο ακραία από αυτή που αναλύω.
Κατ' αρχάς εκτιμώ ότι, η σύγκριση μεταξύ των Πεζοναυτών των ΗΠΑ και των Πεζοναυτών της χώρας μας είναι άστοχη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι πρώτοι, έχουν οργανωθεί για να επιχειρούν σε όλον τον πλανήτη, ανεξάρτητα από τους άλλους Κλάδους των Ενόπλων Δυνάμεων των ΗΠΑ, γι'αυτό εξάλλου και διαθέτουν οργανικά μέσα του ΠΝ και της ΠΑ τους. Οι δικοί μας Πεζοναύτες έχουν διαφορετική αποστολή (η οποία εκτιμάται ότι πρέπει να επαναπροσδιοριστεί), διαφορετική οργάνωση και σίγουρα διαφορετικό αντίπαλο.
Έτσι, η ερώτηση που τίθεται είναι...
"Για ποιό λόγο θέλουμε τους Πεζοναύτες; Τι θέλουμε να πετύχουν; Τους χρειαζόμαστε;"
Αν ναι, τότε:
Πως θα τους οργανώσουμε για να φέρουν εις πέρας την αποστολή τους;
Τι εξοπλισμό να τους δώσουμε;
Σε τι να τους εκπαιδεύσουμε;
Σε ποιόν θα υπάγονται;
Τί μέσα θα έχουν δικά τους;
Έχουμε τέτοιου είδους μέσα;
Χρειαζόμαστε κάποια άλλα;
Που θα είναι η έδρα τους (χωροταξικά);
Η αποστολή τους συνάδει με αυτές των Ειδικών Δυνάμεων;
Και όλα αυτά τα αναφέρω διότι, με τη σημερινή μορφή που έχουν και έτσι όπως σχεδιάζεται να χρησιμοποιηθούν, αμφιβάλλω αν χρησιμοποιούνται με τον καλύτερο τρόπο και αν θα μπορέσουν να εκτελέσουν την αποστολή τους. Συμφωνώ δε ότι, οι κλασσικές αποβατικές ενέργειες στη σημερινή εποχή είναι ακραίες και αμφιβόλου επιτυχίας.
Αντιλαμβάνομαι ότι, ο προβληματισμός μου είναι μάλλον "ρητορικός", διότι αμφιβάλλω για τη βούληση της στρατιωτικής Ιεραρχίας και της πολιτικής μας ηγεσίας για τη βελτίωση των Ενόπλων Δυνάμεων, ώστε να δύνανται να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις των σύγχρονων επιχειρήσεων και να αντιμετωπίσουν τις πιθανές (ορατές και μη) απειλές. Πιστεύω ότι, οι Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας μας περισσότερο χρησιμοποιούνται ως πεδίο δράσης πολιτικής και κομματικής εξουσίας, παρά για τον λόγο που δημιουργήθηκαν.
Ίσως να φαίνεται ότι διακατέχομαι από αρνητισμό αλλά πιστεύω ότι η πραγματικότητα είναι ακόμα πιο ακραία από αυτή που εκφράζω.
Κατ' αρχάς εκτιμώ ότι, η σύγκριση μεταξύ των Πεζοναυτών των ΗΠΑ και των Πεζοναυτών της χώρας μας είναι άστοχη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι πρώτοι, έχουν οργανωθεί για να επιχειρούν σε όλον τον πλανήτη, ανεξάρτητα από τους άλλους Κλάδους των Ενόπλων Δυνάμεων των ΗΠΑ, γι'αυτό εξάλλου και διαθέτουν οργανικά μέσα του ΠΝ και της ΠΑ τους. Οι δικοί μας Πεζοναύτες έχουν διαφορετική αποστολή (η οποία εκτιμάται ότι πρέπει να επαναπροσδιοριστεί), διαφορετική οργάνωση και σίγουρα διαφορετικό αντίπαλο.
Έτσι, η ερώτηση που τίθεται είναι...
"Για ποιό λόγο θέλουμε τους Πεζοναύτες; Τι θέλουμε να πετύχουν; Τους χρειαζόμαστεq
Η αποστολή τους συνάδει με αυτές των Ειδικών Δυνάμεων;"
Και όλα αυτά τα αναφέρω διότι, με τη σημερινή μορφή που έχουν και έτσι όπως σχεδιάζεται να χρησιμοποιηθούν, αμφιβάλλω αν χρησιμοποιούνται με τον καλύτερο τρόπο και αν θα μπορέσουν να εκτελέσουν την αποστολή τους. Συμφωνώ δε ότι, οι κλασσικές αποβατικές ενέργειες στη σημερινή εποχή είναι ακραίες και αμφιβόλου επιτυχίας.
Αντιλαμβάνομαι ότι, ο προβληματισμός μου είναι μάλλον "ρητορικός", διότι αμφιβάλλω για τη βούληση της στρατιωτικής Ιεραρχίας και της πολιτικής μας ηγεσίας για τη βελτίωση των Ενόπλων Δυνάμεων, ώστε να δύνανται να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις των σύγχρονων επιχειρήσεων και να αντιμετωπίσουν τις πιθανές (ορατές και μη) απειλές. Πιστεύω ότι, οι Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας μας περισσότερο χρησιμοποιούνται ως πεδίο δράσης πολιτικής και κομματικής εξουσίας, παρά για τον λόγο που δημιουργήθηκαν.
Ίσως να φαίνεται ότι διακατέχομαι από αρνητισμό αλλά πιστεύω ότι η πραγματικότητα είναι ακόμα πιο ακραία από αυτή που εκφράζω.
Κατ' αρχάς εκτιμώ ότι, η σύγκριση μεταξύ των Πεζοναυτών των ΗΠΑ και των Πεζοναυτών της χώρας μας είναι άστοχη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι πρώτοι, έχουν οργανωθεί για να επιχειρούν σε όλον τον πλανήτη, ανεξάρτητα από τους άλλους Κλάδους των Ενόπλων Δυνάμεων των ΗΠΑ, γι'αυτό εξάλλου και διαθέτουν οργανικά μέσα του ΠΝ και της ΠΑ τους. Οι δικοί μας Πεζοναύτες έχουν διαφορετική αποστολή (η οποία εκτιμάται ότι πρέπει να επαναπροσδιοριστεί), διαφορετική οργάνωση και σίγουρα διαφορετικό αντίπαλο.
Έτσι, η ερώτηση που τίθεται είναι...
"Για ποιό λόγο θέλουμε τους Πεζοναύτες; Τι θέλουμε να πετύχουν; Τους χρειαζόμαστε;
Η αποστολή τους συνάδει με αυτές των Ειδικών Δυνάμεων;"
Και όλα αυτά τα αναφέρω διότι, με τη σημερινή μορφή που έχουν και έτσι όπως σχεδιάζεται να χρησιμοποιηθούν, αμφιβάλλω αν χρησιμοποιούνται με τον καλύτερο τρόπο και αν θα μπορέσουν να εκτελέσουν την αποστολή τους. Συμφωνώ δε ότι, οι κλασσικές αποβατικές ενέργειες στη σημερινή εποχή είναι ακραίες και αμφιβόλου επιτυχίας.
Αντιλαμβάνομαι ότι, ο προβληματισμός μου είναι μάλλον "ρητορικός", διότι αμφιβάλλω για τη βούληση της στρατιωτικής Ιεραρχίας και της πολιτικής μας ηγεσίας για τη βελτίωση των Ενόπλων Δυνάμεων, ώστε να δύνανται να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις των σύγχρονων επιχειρήσεων και να αντιμετωπίσουν τις πιθανές (ορατές και μη) απειλές. Πιστεύω ότι, οι Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας μας περισσότερο χρησιμοποιούνται ως πεδίο δράσης πολιτικής και κομματικής εξουσίας, παρά για τον λόγο που δημιουργήθηκαν.
Ίσως να φαίνεται ότι διακατέχομαι από αρνητισμό αλλά πιστεύω ότι η πραγματικότητα είναι ακόμα πιο ακραία από αυτή που εκφράζω.
Αγαπητέ φίλε χαίρομαι κατ'αρχήν για την ανταπόκρισή σου στο άρθρο μου με τις επαναληπτικές δημοσιεύσεις των σχολίων σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήθα ήθελα να διευκρινίσω ότι δεν κάνω καμία σύγκριση των δικών μας Πεζοναυτών με τους Αμερικανούς, αλλά αντίθετα επισημαίνω το γεγονός ότι πρέπει να προσαρμοσθούν στη δική μας πραγματικότητα.
Και βέβαια, όλα τα ερωτήματα που θέτεις πρέπει να απασχολήσουν αυτούς που έχουν την ευθύνη αν και απ' ότι ξέρω, γίνεται κατά τακτά χρονικά διαστήματα. Εύχομαι το άρθρο με τα σχόλιά σου να το δουν οι αρμόδιοι. Πάντως δεν πρέπει να "κολλήσουν" μόνο σε αποβατικές ενέργειες και συμφωνούμε σ' αυτό!
Συγνώμη για τις χθεσινές επαναλαμβανόμενες αναρτήσεις. Οφείλονταν σε αντίστοιχο λανθασμένο μήνυμα ότι δεν ήταν δυνατή η δημοσίευση της ανάρτησης λόγου του μεγέθους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα, όσον αφορά για τη προσαρμογή αυτών που κάνουν οι ΗΠΑ στο δικό τους στρατό, αντίστοιχα στο δικό μας, πιστεύω ότι είναι σα να θέλουμε να προσαρμόσουμε την τεχνολογία ενος αυτοκινήτου σε ένα πατίνι.
Δυστυχώς, εμείς κάνουμε κατι ακόμα χειρότερο. Αντιγράφουμε (περίπου) ότι κάνει το ΝΑΤΟ (ακόμη χειρότερο), με το επιχείρημα ότι είμαστε μέλος του και πρέπει να ευθυγραμιστούμε με τις λειτουργίες του.Κατά την άποψή μου, μεγάλο σφάλμα.
Σίγουρα η μελέτη άλλων στρατών και η εξαγωγή συμπερασμάτων που δύνανται να βοηθήσουν στις αποφάσεις για τον δικό μας στρατό, είναι μία σωστή διαδικασία. Στις επιχειρήσεις (εκτός στρατού) λέγεται Benchmarking. Τώρα, αν αυτό προσπαθούμε να κάνουμε κι εμείς,τότε το κάνουμε με πολύ λάθος τρόπο.
Όσον αφορά τις κατά καιρούς μεταρυθμίσεις και αναπροσαρμογές, που γίνονται από "αυτούς που έχουν την ευθύνη", εκτιμώ ότι είναι για κλάματα. Παράδειγμα... Θα ήθελα να ήξερα τι άλαξε μέσα σε μία περίου 5ετία, στη πιθανή απειλή που αντιμετωπίζουμε ή στις αποφάσεις μας σε στρατηγικό ή επιχειρησιακό επίπεδο και τα φωτεινά μυαλά, που μας διοικούσαν και μας διοικούν, τοποθέτησαν αρχικά την Ταξιαρχεία Πεζοναυτών εκτός των Ειδικών Δυνάμεων και στη συνέχεια την επανέφεραν στις Ειδικές Δυνάμεις. Αυτό δείχνει όχι μόνο την ποιότητα της Ιεραρχίας μας αλλά και δυνάμεις που επηρεάζουν και οδηγούν τον στρατό μας.
Η αμερικανική περίπτωση μείωσης του μεγέθους των Αμερικανών πεζοναυτών και της αναπροσαρμογής του τρόπου που γίνονται οι αμφίβιες επιχειρήσεις, έχει να κάνει κυρίως με την ανάγκη των ΗΠΑ να μειώσουν δραστικά το κόστος των διαφόρων κλάδων του στρατού τους, κόβοντας διάφορα προγράμματα. Κάτω από αυτό το πρίσμα, οι Αμερικανοί θέλουν να μειώσουν το μέγεθος διαφόρων κλάδων όμως επίσης και να ακυρώσουν πανάκριβα προγράμματα όπλων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσον αφορά το βαρύ του χαρακτήρα της 32 ΤΑΞ Π/Ν, με 15 Μ113 ανά τάγμα, δεν είναι και πάρα πολύ βαριά μονάδα. Είναι κάτι αντίστοιχο με τους Βρετανούς πεζοναύτες μόνο που αυτοί χρησιμοποιούν των BVS-10 ενώ εμείς πολύ λιγότερα και φυσικά φθηνότερα Μ113Α1/2. Τα μηχανοκίνητα και τα άρματα διαθέτει εμπλέκονται όπου χρειαστεί και αν χρειαστεί.
Οι παλινδρομίσεις του εάν οι Πεζοναύτες είναι ή δεν είναι ειδικές δυνάμεις οφείλεται κατά τη γνώμη μου ακριβώς στην περίπτωση "τι κάνουν οι άλλοι", γιατί όπως θα γνωρίζετε,στις ΗΠΑ και στην Αγγλία μόνο ένα μικρό κομμάτι τους, θεωρούνται ειδικές δυνάμεις. Ίσως οφείλεται και σε άλλους "ενδοκλαδικούς" παράγοντες όπως "άγνοια" για παράδειγμα;
ΑπάντησηΔιαγραφήΘεωρώ, ότι επιβάλλεται να βλέπουμε και να μαθαίνουμε τι γίνεται γύρω μας, αλλά οι δικές μας επιχειρησιακές απαιτήσεις είναι αυτές που θα υπαγορεύσουν τη δομή, οργάνωση εξοπλισμό και χρήση των πεζοναυτών. Το άρθρο για τους αμερικανούς, ήταν μία αφορμή να κάνουμε αυτή την ωραία ανταλλαγή απόψεων και σας ευχαριστώ γι' αυτό.
Πιστεύω λοιπόν ότι οι πεζοναύτες μας,υπό το πρίσμα των εξελίξεων στην περιοχή μας, πρέπει να προσανατολίζονται για ειδικές αμφίβιες επιχειρήσεις περισσότερο και όχι μόνο στην κλασσική αποβατική ενέργεια.