ΣΤΗ ΚΟΡΗ ΕΝΟΣ ΗΡΩΑ (του αείμνηστου Νίκου Κατούντα)

Γράφει ο Άντγος ε.α Αναστάσιος Θεοδωρόπουλος ΣΣΕ 76.

Κόρη αψηλή , κόρη ακριβή , κόρη μαλαματένια 

της Καλαμάτας τα στενά μου είπανε για σένα.

Σαν περπατείς χαίρεται η γης, γεμίζει ο αγέρας ρόδα 

κι απ` τη φωνή σου αναπηδά του Ελληνισμού η φλόγα !!

---------

Σε καμαρώνει από ψηλά εκείνος ο λεβέντης ,

που μίσεψε σαν τον άνεμο κι ακόμη να επιστρέψει.

Στης Αφροδίτης το νησί που πέταξε, που πήγε, 

κει πολεμώντας μοναχός, η δόξα πως τον ηύρε ?

-------

Οι Θερμοπύλες ρίγησαν, εσείστηκε τ` Αρκάδι

Μανιάκι - Κούγκι σκίρτησαν περήφανα και πάλι.

Κι η Πάτρα σαν μάνα καρτερεί, το γυιό της περιμένει,

ρωτάει το κύμα πού `ρχεται απ` το νοτιά και κλαίει.

------

Κόρη αψηλή σαν λυγαριά , κόρη Ελληνοπούλα 

να ` ρθει στη Κύπρο λευτεριά κι ο κύρης σου στη Πούλια. 

Θα στέκει εκεί γαλάζιο φως, στην άκρα αυτού του κόσμου, 

μ` άλλες ψυχές ηρώων μας, εκεί δε θα `ναι μόνος.

-----

Τότε και συ μη ξεχαστείς σε κείνο το γιορτάσι, 

το βλέμμα ανάτειλε σιγά μη τύχει και τους χάσεις. 

Γνέψ` τους πως ο αγώνας τους δε πήγε πια χαμένος 

κι ο σπόρος τους πως θέριεψε, γιατ` ήτο ματωμένος.

--------

Κόρη αψηλή, κόρη ακριβή, κόρη μαλαματένια, 

της Κερύνειας τα στενά δακρύσανε για σένα.

Κι η Πάτρα σαν μάνα καρτερεί κι ακόμη περιμένει ,

ρωτάει το κύμα που `ρχεται απ` το νοτιά και κλαίει!!

Ο τότε Υπολοχαγός (ΠΖ) Κατούντας Νικόλαος, "το Λιοντάρι της Κερύνειας ", πολέμησε ως άλλος Λεωνίδας, αντιμετωπίζοντας με εξήντα δυό καταδρομείς με ελαφρύ οπλισμό, την πλημμυρίδα των Toύρκων εισβολέων, χωρίς καμία υποστήριξη, χωρίς ούτε καν σταγόνα νερού!! 

 Δεν ρώτησε πόσοι είναι οι εχθροί αλλά που είναι και όρμησε για τον δήμο των αθανάτων !! Στο τέλος, καλύπτοντας με αυταπάρνηση την απαγκίστρωση των στρατιωτών του, καταμεσήμερο της 22ας Ιουλίου 1974 εμάχετο μόνος και από τότε αγνοείται. 

Η κόρη του και κόρη όλων μας , στην οποία απευθύνομαι, είναι διδάκτωρ του Ελληνικού Πολιτισμού - Ελληνικής Φιλολογίας , ερευνήτρια και συγγραφέας .