Ο στίβος εμποδίων

Όλοι οι στρατοί του κόσμου έχουν στίβο εμποδίων και οι στρατιώτες τους, ανεξάρτητα της ειδικότητας και του όπλου ή σώματος που ανήκουν, ασκούνται  τακτικά σε αυτόν. Πολύ περισσότερο στα πρώτα στάδια στρατιωτικής εκπαίδευσης.

 Πάντα , ιστορικά από την αρχαιότητα οι στρατιώτες ασκούνταν σε κάποιο είδος στίβου εμποδίων που προσομοίαζε στις συνθήκες της μάχης που έδιναν. Με την σημερινή του μορφή, ξεκίνησε να χρησιμοποιείται από τον 1ο ΠΠ και μετά, κυρίως για τους νεοσύλλεκτους  στρατιώτες, με σκοπό να τους κάνει να συνηθίσουν στις κακουχίες του αγώνα , να μάθουν να υπερπηδούν εμπόδια που θα συναντούσαν στο πεδίο της μάχης, να αποκτήσουν αντοχή και να δυναμώσουν και τέλος να αποκτήσουν συναδελφική αλληλεγγύη και ομαδικό πνεύμα.

Ο κάθε στρατός, επινόησε τον δικό του στίβο εμποδίων, ανάλογα με τη φιλοσοφία εκπαίδευσης που ακολουθούσε. Μετά τον 2ο ΠΠ και περισσότερο στον δυτικό κόσμο, κυριάρχησε κυρίως η αμερικανική "σχολή", αφού οι ΗΠΑ είχαν ισχυρή στρατιωτική συνεργασία  και επιρροή στα πλαίσια του ΝΑΤΟ. Ο βασικός στρατιωτικός στίβος εμποδίων τυποποιήθηκε, με 20 εμπόδια και μήκος διαδρομής 500 μέτρα και αποτελεί σήμερα, ένα από τα 5 αγωνίσματα του μοντέρνου στρατιωτικού πεντάθλου.

Αυτό όμως δεν σημαίνει  ότι δεν εξακολουθούν να υπάρχουν και άλλοι στίβοι εμποδίων και μάλιστα πολύ δύσκολοι. Στο χώρο των ειδικών δυνάμεων υπάρχει μία μεγάλη "γκάμα" από στίβους, ανάλογα με τη χώρα προέλευσης. Η κατασκευή τους γίνεται με γνώμονα τις επιχειρησιακές απαιτήσεις που έχει θέσει ο κάθε στρατός.  Η επιδίωξη είναι πάντα να χαλυβδωθούν σωματικά και ψυχικά οι εκπαιδευόμενοι και να αποκτήσουν εμπιστοσύνη στον εαυτό τους και στους συναδέλφους τους.

Ο δικός μας στίβος καταδρομών, έχει τις ρίζες του από τον αντίστοιχο στίβο των Αμερικανών Rangers. Από  την 10ετία του '60, όταν οργανώθηκε το Κέντρο Εκπαίδευσης Ανορθόδοξου Πολέμου, το γνωστό ΚΕΑΠ, κατά τα  αμερικανικά πρότυπα, υιοθετήθηκε και ο στίβος εμποδίων. Με την πάροδο όμως του χρόνου, έγιναν πολλές βελτιώσεις, μετατροπές, και προσαρμογές στις σύγχρονες απαιτήσεις.  Γίνεται καλή δουλειά εκεί! Το ίδιο συμβαίνει και με το στίβο εμποδίων των βατραχανθρώπων. Είναι αντίστοιχος του στίβου των SEALs.  Και εκεί γίνεται καλή δουλειά!

Υπάρχουν αρκετοί που επιμένουν και διατηρούν την δική τους παράδοση, όπως είναι οι Βρετανοί και οι Ρώσοι. Ειδικά οι τελευταίοι είχαν επηρεάσει όλους τους στρατούς που ανήκαν στο Σύμφωνο της Βαρσοβίας.

Πέρα όμως από την σύντομη ιστορική αναδρομή, η ουσία παραμένει στην εκπαίδευση. Όσους στίβους και αν έχεις αν δεν εξασκείσαι, είναι σαν να μην έχεις τίποτα. "Χρειάζεται ο στίβος μάχης;", "Μα ο πόλεμος σήμερα γίνεται με κουμπιά". Πόσες φορές έχω ακούσει αυτές τις ανοησίες από αφελείς και φυγόπονους ανθρώπους! 

Το σύγχρονο πεδίο μάχης δεν θέλει μόνο ..επιστημονικές και  τεχνικές γνώσεις. Δεν γίνονται όλα από την θαλπωρή ενός γραφείου. Θέλει και μαχητές με τεράστια σωματική και ψυχική αντοχή ικανούς να αγωνίζονται κάτω από δύσκολες συνθήκες. Θέλει καλά προπονημένους στρατιώτες. Δεν αρκεί μόνο η θεωρία. Αυτός που κουράζεται γρήγορα, τα παραδίδει όλα, επίσης γρήγορα. 

Ανιχνευτής