Θυμάμαι τον εαυτό μου υποψήφιο αλεξιπτωτιστή, να αλλάζω τροχάδην τις επίγειες εκπαιδευτικές εγκαταστάσεις, "παίρνοντας" στο ενδιάμεσο άπειρες κάμψεις. Θαύμαζα και ζήλευα τους εκπαιδευτές μου για την εμπειρία τους και την άνεση που έδειχναν σ' όλες τους τις κινήσεις. Ύστερα ήλθε η ώρα των πραγματικών αλμάτων. Όλοι μας περιμέναμε "παγωμένοι" το άνοιγμα της πόρτας του αεροπλάνου, Νοράτλας ήταν θαρρώ, και στη συνέχεια, μηχανικά, χωρίς να το καταλαβαίνεις, γίνονταν όλες οι κινήσεις μέχρι το ...άλμα! Το αποτέλεσμα της επίπονης, λεπτομερούς εκπαίδευσης της Σχολής Αλεξιπτωτιστών, της ΣΧΑΛ, όπως συνηθίζεται στο χώρο των ειδικών δυνάμεων να την αποκαλούν, φάνηκε εκείνη τη στιγμή.
Πριν λίγα δευτερόλεπτα ο εκκωφαντικός θόρυβος της μηχανής του αεροπλάνου και τώρα μία ανακουφιστική για τ΄αυτιά, ησυχία. Μόνο το θρόισμα του ανέμου στο θόλο του αλεξιπτώτου ακουγόταν. Ένα κύμα ευφορίας με πλημμύρισε, γιατί κατάφερα τελικά το πρώτο μου άλμα!
Η φωνή του εκπαιδευτή από τη ζώνη προσγείωσης με επανέφερε στην πραγματικότητα. Όλες οι οδηγίες, οι κινήσεις και οι ενέργειες που έπρεπε να κάνουμε, ήλθαν απότομα να κατευθύνουν το σώμα!
Έτσι ολοκληρώθηκε η βασική εκπαίδευση και σε επίσημη τελετή απονεμήθηκαν οι πτέρυγες του Έλληνα αλεξιπτωτιστού. Τι τιμή αλήθεια ήταν για όλους μας! Ακριβότερη από όλο το χρυσάφι του κόσμου, μας φάνηκε!
Έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε. Οι εκπαιδεύσεις ακολουθούσαν η μία μετά την άλλη, αναζητώντας τα πιο δύσκολα, αυτά που ήταν για τους λίγους! Έγινα και εγώ εκπαιδευτής, κάποια στιγμή τη 10ετία του ΄80. Είχα την τύχη να δουλέψω με πολύ καλούς συνεργάτες και να κάνουμε εξαιρετική δουλειά στη εκπαίδευση. Οι θέσεις άλλαζαν και κάθε εξάμηνο η συντήρηση ικανότητας αλεξιπτωτιστού γινόταν πάντοτε. Έπρεπε να γίνεται, γιατί έτσι μας τηρούσε σε κατάσταση εγρήγορσης και σε επαφή με το αλεξίπτωτο.
Τώρα, έμαθα ότι για λόγους οικονομίας "κόβουν" την συντήρηση αλεξιπτωτιστού την οποία διατηρούν, μόνο όσοι υπηρετούν σε επιχειρησιακές μονάδες και διοικήσεις. Δεν ξέρω αν είναι σωστή κίνηση, γιατί θα πρέπει να συνεξετασθεί με πολλές άλλες παραμέτρους. Αυτό όμως που μπορώ με σιγουριά να πω είναι ότι όσοι αποκοπούν πάνω από χρόνο με το αλεξίπτωτο, χάνουν την επιδεξιότητά τους και "παροπλίζονται". Αυτό είναι το ζητούμενο; Η "οικονομία" αυτού του είδους στις ειδικές δυνάμεις, θα κοστίσει πολύ ακριβά σε μία δύσκολη κατάσταση που απεύχομαι.
Είδα πρόσφατα ένα βίντεο με εκπαίδευση Βρετανών αλεξιπτωτιστών και μου θύμισε όλα όσα σας περιέγραψα προηγουμένως και κάτι παραπάνω. Πρόσεξα ότι η πολεμική τους αεροπορία, η θρυλική RAF, κρατεί παραδοσιακά την εκπαίδευση του αλεξιπτωτιστού. Θυμήθηκα την εκπαίδευση του Ιερού Λόχου στη Μ. Ανατολή! Θα αφιερώσω ένα άρθρο για "τα παιδιά με ατσάλινα χέρια "σύντομα Τους το οφείλω σε ένδειξη σεβασμού και τιμής. Προς το παρόν, δείτε εσείς το βίντεο και διαπιστώστε πως γίνεται η εκπαίδευση των Άγγλων. Όσοι είστε αλεξιπτωτιστές, κάνετε τις συγκρίσεις σας και απαντήστε στο ερώτημα: Τι τύπο αλεξιπτώτου χρησιμοποιούν;
Ανιχνευτής
Μοιάζουν αλλά δεν είναι MC11B που χρησημοποιούσαμε εμείς, γιατί δε βλέπω να έχουν τα 3 χαρακτηριστικά ανοίγματα για οριζόντια ώθηση και στροφή. Δια της ατόπου επαγωγής πρέπει να είναι T10R ή MC11C.
ΑπάντησηΔιαγραφή