Η προσφορά των Ελληνικών Ειδικών Δυνάμεων στην Κύπρο το 1974.

Αυτό τον μήνα για μία ακόμη φορά θα έλθουν οι έντονες μνήμες των γεγονότων της μαρτυρικής Κύπρου του 1974, να μας αφυπνίσουν από τον λήθαργο της καθημερινότητας και της ρουτίνας και να μας θυμίσουν ότι χωρίς εθνική ενότητα και ομόνοια, κοινή προσπάθεια και ετοιμότητα πολιτική, διπλωματική, οικονομική και στρατιωτική, το μέλλον μας επιφυλάσσει πάντοτε οδυνηρές εκπλήξεις.

Η βάρβαρη τουρκική εισβολή και λεηλασία ήταν προϊόν δικής μας πρωτίστως εθνικής αναλγησίας και νωθρότητας. Οι Τούρκοι προσβλέπουν στις αδυναμίες μας, στη διχόνοια μας και στην διστακτικότητα μας (μετάφραση: φόβος) για να εκμεταλλευτούν κάθε ευκαιρία που τους δίνεται ν' αποκτήσουν αυτά, που με ζηλόφθονο μάτι θέλουν. Αυτά, που στις τελευταίες 2 τουλάχιστον δικές τους γενεές, μαθαίνουν στα παιδιά τους ότι τους ανήκουν! Δηλαδή η Κύπρος, η Θράκη, το Αιγαίο, τα Βαλκάνια, οι τουρκογενείς χώρες της κεντρικής Ασίας!  Τι θράσος αλήθεια! Το  άσβεστο μίσος τους για τους Έλληνες, αντικατροπτίζεται με το ομώνυμο ποιήμα τους, που ήταν της... μόδας το '74. Παραθέτω την πρώτη του και την τελευταία του στροφή:

 "Το Μίσος
Όσον υπάρχει στον κόσμο ο άτιμος ο Έλληνας
Μα τον Αλλάχ δεν μου φεύγει το μίσος αυτό

Όσο στέκομαι και τον βλέπω έναντι μου σαν σκυλί

Μα τον Αλλάχ δεν μου φεύγει αυτό το μίσος
Χίλια κεφάλια από Γκιαούρηδες να ξοφλήσουν δεν μπορούν το μίσος αυτό.
***
Και να κρεμούσα εκατό χιλιάδες από δαύτους
Μα τον Αλλάχ δεν μου φεύγει αυτό το μίσος,
Χίλια κεφάλια από Γκιαούρηδες να ξοφλήσουν δεν μπορούν το μίσος αυτό."

Εμείς τι πρέπει να απαντούμε σ' αυτά;  Πρέπει να ..ελπίζουμε και να πιστεύουμε στη φιλία τους; Πού είσαι Νικηταρά και συ Κολοκοτρώνη;

Δεν μιλάω μόνο με αφορμή άρθρα και δημοσιεύματα που αναφέρονται στο θέμα. Έχω προσωπική εμπειρία του τρόπου σκέψης της τουρκικής νομενκλατούρας. Το 2006 ήμουν στο Αφγανιστάν στη δύναμη της ISAF και έτυχε να παραβρεθώ σε τραπέζι προσκεκλημένος του ανώτατου πολιτικού εκπρόσωπου του ΝΑΤΟ, του πρώην υπουργού εξωτερικών της Τουρκίας Χικμέτ Τσετίν.

Βρέθηκα να κάθομαι δίπλα-δίπλα με τον Τούρκο πρέσβη στο Αφγανιστάν τότε, (σημείωση, εμείς δεν είχαμε κάποιον, παρά τον διαπιστευμένο και στο Αφγανιστάν πρέσβη μας στο Πακιστάν, τον οποίο ποτέ δεν είδα) και ένα Γερμανό Στρατηγό, υποδιοικητή της ISAF. Μετά από κάποιο χρονικό διάστημα που μεσολάβησε για την "βρώση και πόση", προσέξτε συζήτηση που ξεκίνησε ο Τούρκος: 

"Οι Γερμανοί και οι Τούρκοι ήταν και είναι πάντοτε φίλοι" "Μαζί πολεμήσαμε και σταματήσαμε τους Αγγλοαυστραλούς στην Καλλίπολη" "Εμείς οι Τούρκοι κάναμε πολλά λάθη και χάσαμε τις χώρες της αυτοκρατορίας μας, αλλά θα έλθει ο χρόνος να ξαναγίνουν δικά μας"

Ο Γερμανός κοιτούσε με αμηχανία και κουνούσε το κεφάλι "ουδέτερα", χωρίς να προσδιορίζει συμφωνία ή διαφωνία, πλην της περίπτωσης Καλλίπολης που απόλυτα συμφώνησε!

Υποχρεωτικά ήλθε η σειρά μου και υπενθύμισα και στους δύο τα εξής:

• Στην Καλλίπολη έγινε μία μάχη που χάθηκε για τις δυνάμεις της Αντάντ, αλλά τον πόλεμο τον κέρδισαν τελικά οι τελευταίοι!
• Πριν από την Οθωμανική αυτοκρατορία υπήρχε μία άλλη, που χάθηκε και αυτή από ... λάθη των αρχόντων της.
• Οι Οθωμανοί Τούρκοι άρπαξαν βίαια την γη που κατοικούσαν Έλληνες αιώνες πριν, και αυτό φαίνεται από τα μνημεία που βρίσκονται διάσπαρτα στην Μικρά Ασία, μέχρι τα βάθη της Ανατολής. Μία απόδειξη της αρπαγής είναι η γιορτή που διοργανώνουν κάθε χρόνο για την άλωση της Πόλης. 

• Οι σύγχρονοι Έλληνες δεν έχουν  πρόθεση  να διεκδικήσουν τις χαμένες πατρίδες τους, αλλά δεν θα επιτρέψουν ποτέ σε κανένα, να έχει αυτές τις βλέψεις εις βάρος τους.

Τα είπα και...ηρέμησα, ενώ έσπευσε ο Τούρκος να αλλάξει συζήτηση! Βλέπετε η θεωρία Νταβούτογλου είχε από τότε οπαδούς! Αυτοί λοιπόν, θέλουν! Εμείς τι κάνουμε; Τι θέλουμε; Τι διεκδικούμε; Τι όραμα έχουμε; Γιατί πέθαναν τότε τόσα παλικάρια; Υπάρχουν στιγμές που αναρωτιέμαι, αν οι παππούδες μας που πολέμησαν την τουρκιά σκεπτόντουσαν όπως εμείς, θα είχαν επαναστατήσει ή θα μιλάγαμε...τουρκικά σήμερα;

Δεν θέλω να σας κουράσω με αναλυτική αναφορά στο έργο των δυνάμεων Καταδρομών κατά τις μάχες που δόθηκαν στις επιχειρήσεις της Κύπρου. Λυπάμαι μόνο για την καταχρηστική τους χρησιμοποίηση,  στο  λανθασμένο και ανόητο πραξικόπημα που προηγήθηκε και έδωσε την αφορμή στους Τούρκους να "πατήσουν " στο νησί.

Οι Καταδρομείς δεν έχασαν μάχη! Δύο  ονόματα μόνο  θα αναφέρω: Άγιος Ιλαρίωνας και Αεροδρόμιο Λευκωσίας. Έχουν γραφτεί πολλά βιβλία γι' αυτό. Θα συνιστούσα  σε κάποιον που ενδιαφέρεται, δύο σχετικά πρόσφατα, βιβλία. Το ένα είναι του Στρατηγού Σταμάτη με τον τίτλο "Κύριοι πάτε για ύπνο" των εκδόσεων "Δούρειος Ίππος", που αναφέρεται στη δράση των Κυπριακών Μοιρών Καταδρομών και το άλλο, του Στρατηγού Αραμπατζή με τον τίτλο "Κατακόρυφη Υπερκέραση, η τρίτη διάσταση του πολέμου",  εκδόσεων "APOPSIS", όπου μεταξύ των διαφόρων άλλων επιχειρήσεων, αφιερώνει στο τελευταίο του κεφάλαιο, μία εκτενή αναφορά για την αερομεταφορά της Α' Μοίρας Καταδρομών από την Κρήτη στην Κύπρο τη νύκτα της 21 προς 22 Ιουλίου και τις επιχειρήσεις που εκτέλεσε στο Νησί. Σίγουρα υπάρχουν και άλλα πολλά, από ανθρώπους που τα έζησαν. Τα έχω κυριολεκτικά "ρουφήξει" όλα, νεώτερος.

 Είχα την τύχη και την τιμή να συνυπηρετήσω με πολεμιστές συναδέλφους και να μάθω από τους περήφανους αλλά σεμνούς μαχητές λίγα πράγματα, κυρίως για τους άλλους συμπολεμιστές τους. Ήλθα σε επαφή με τον τότε διοικητή της Α' Μοίρας και με εφέδρους Καταδρομείς  και τους άκουγα ακούραστα, όταν μιλούσαν! Αντιλαμβανόμουν τα αισθήματά τους, ενώ παράλληλα πρόσεχα από επαγγελματικής πλευράς τα λεγόμενά τους. Εντυπωσιάστηκα από τον ηρωισμό τους, τον ηρωισμό  πράξεων Καταδρομέων, που δεν ήθελαν καν να το συζητήσουν με άλλους, θεωρώντας ότι θα κατηγορηθούν, ίσως για εγωισμό! 

Αυτό που κατάλαβα περισσότερο, ήταν το πάθος τους και η αγάπη τους για τη πατρίδα που την έθεταν υπεράνω όλων. Έπραξαν σαν πιστοί στρατιώτες το καθήκον τους, ...τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι! Αλλά ας μου επιτραπεί να πω, επικαλούμενος την εμπειρία μου, ότι ήταν λάθος, που τόσα χρόνια δεν έλεγαν στους μικρότερούς τους επίσημα σαν μάθημα, τί και πώς έγιναν όλα, από στρατιωτικής πλευράς. Να κάνουν παρουσιάσεις και διαλέξεις στα διάφορα σχολεία των Καταδρομών, όπως γίνεται σε όλους τους σύγχρονους στρατούς! Να αναλύσουν την επιχειρησιακή χρήση των μονάδων Καταδρομών και να δρομολογήσουν διαμόρφωση δόγματος! Δεν ξέρω αν τους εμπόδισε κάτι σε αυτό, ή ήθελαν οι ίδιοι  να μην αναφέρονται  στα γεγονότα γιατί προσπαθούσαν να ηρεμήσουν! Γιατί; Θα ήθελα πολύ να το μάθω!

Οι νεώτεροι των Ειδικών Δυνάμεων, ας τα μάθουν  και να ακολουθούν το παράδειγμά τους. Δυστυχώς δεν θα μπορέσω να είμαι παρών στο μνημόσυνο που θα γίνει τέλος Ιουλίου για τους νεκρούς Καταδρομείς και Αεροπόρους στο Μάλεμε, στο στρατόπεδο της τότε Α' Μοίρας Καταδρομών.

Ας είναι αιωνία η μνήμη των αθάνατων νεκρών καταδρομέων αλλά και όλων των πεσόντων  στην  Κύπρο, για την πατρίδα.

 Ανιχνευτής