Η ρίψη βατραχανθρώπων από ελικόπτερο, είναι μία κλασσική μέθοδος για την εκτέλεση αναγνώρισης ακτής. Πιο παλιά το ελικόπτερο που κυρίως είχε τέτοια αποστολή, ήταν το γνωστό μας UH-1H ή αλλιώς Huey.
Στη φωτογραφία βλέπετε άνδρες του 3ου Τάγματος Αναγνωρίσεως της 3ης Μεραρχίας των Αμερικανών Πεζοναυτών, να εκπαιδεύονται στην ρίψη από ελικόπτερο τύπου CH-46 Sea Knight.
Η τεχνική που χρησιμοποιούν λέγεται "10-10" που σημαίνει, ύψος ρίψεως 10 πόδια, με ταχύτητα ελικοπτέρου 10 κόμβων. Έτσι αφήνονται ανά 100 περίπου μέτρα ζευγάρια ανιχνευτών, τα οποία κινούνται προς την ακτή. Το μέγιστο ύψος γι' αυτή την τεχνική, ποτέ δεν ξεπερνάει τα 20 πόδια και η ταχύτητα τους 20 κόμβους.
Όλοι δουλεύουν και εξασκούνται την στιγμή της ρίψης, που κατά κανόνα γίνεται βράδυ. Οι πιλότοι με διόπτρες νυκτερινής όρασης, οι αρχηγοί φόρτου βλέποντας από τη ράμπα για τυχόν κωλύματα, που δεν μπορούν να δουν οι πιλότοι και φυσικά οι "πρωταγωνιστές" είναι τα ζευγάρια αναγνωρίσεως.
Τα παπούτσια που προτιμούν οι Πεζοναύτες γι' αυτή τη δουλειά, δεν είναι μποτάκια βατραχανθρώπου, αλλά πάνινα μποτάκια τύπου "Chucks", όπως είναι γνωστά στην χώρα τους. Τα βλέπετε στην διπλανή φωτογραφία. Τα θεωρούν καλύτερα από πλευράς σταθερότητας ποδιού, προστατεύουν πιο καλά τα δάκτυλα και εύκολα μπορεί κάποιος να φορέσει πτερύγια βατραχανθρώπου. Επίσης είναι και πιό οικονομικά! Αυτό ισχυρίζονται. Εμείς εδώ, πάντα με μποτάκια βατραχανθρώπου είχαμε κάνει τέτοιες ρίψεις από Huey, ή θαλάσσια άλματα με αλεξίπτωτο, στο παρελθόν.
Ίσως όμως τα άρβυλα βατραχανθρώπου που σας είχα δείξει σε προηγούμενο άρθρο, να είναι καλύτερα. Όποιος τα δοκιμάσει, ας μου στείλει ένα μήνυμα να μου πει την εμπειρία του!
Ανιχνευτής
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε το σχόλιό σας, στα πλαίσια της ευγένειας και της ευπρέπειας.