Δευτέρα 9 Νοεμβρίου 2015

Καταδρομικές επιχειρήσεις στο Αιγαίο την Κρήτη και τα Δωδεκάνησα

Αναμνήσεις ενός Ιερολοχίτη  Β' Μέρος

Αναδημοσίευση από το περιοδικό "Εθνικές Επάλξεις"
Αφήγηση: Αντγος ε.α. Κόρκας Κων/νος
Επιμέλεια – Ιστορική Καταγραφή: Υπό Υπτγου ε.α. κ. Σπύρου Μπελεγράτη,




Ένα είδος ιστιοφόρου (Καΐκι) που χρησιμοποιούσαν για μεταφορά προσωπικού  του Ιερού Λόχου στο Αιγαίο.
«…..Την 3η Σεπτεμβρίου 1943, ανακοινώθηκε ότι έγινε μεταστροφή της Ιταλίας, οπότε οι Γερμανοί έλαβαν κατάλληλα περιοριστικά μέτρα στην χώρα μας, στα οποία περιλαμβάνονταν και εν ψυχρώ εκτελέσεις μεγάλων τμημάτων του Ιταλικού Στρατού, όπως στην Κεφαλονιά (περί τις 10.000 θύματα βομβαρδισμών και εκτελέσεων) και στον Ισθμό της Κορίνθου όπου ερίφθησαν περί τους δέκα συρμούς τραίνων, με επιβαίνοντες Ιταλούς. 

Στην Κρήτη παράλληλα, βασικό πλέον ορμητήριο των Γερμανών στην Μεσόγειο, ήταν ή έδρα της 22ας Γερμανικής Αερομεταφερόμενης Μεραρχίας (airborne division), ενώ Δκτής στην περιοχή ήταν ένας άκαμπτος, αδίστακτος και σκληρός Αξκός, υπό το όνομα Αντγος Friedrich-Wilhelm MüllerΟ υπόψη Δκτής έλαβε την εντολή από την ανωτάτη Γερμανική Διοίκηση, για ανακατάληψη της Δωδεκανήσου, η οποία ως γνωστό μέχρι τότε τελούσε υπό Ιταλική κατοχή, ενώ Αγγλικές δυνάμεις είχαν ήδη καταλάβει επίκαιρα σημεία στο ανατολικό Αιγαίο, όπως οι νήσοι Σάμος, Λέρος Κάλυμνος μέχρι την Νάξο και την Πάρο. 

Εν τω μεταξύ, είχε πραγματοποιηθεί και η απόβαση των συμμάχων στη Σικελία (10η Ιουλίου του 1943) και στη συνέχεια στην Ιταλική χερσόνησο (Καλαβρία), με αποτέλεσμα την απαίτηση επί πλέον ενισχύσεων στο συγκεκριμένο Θέατρο Επιχειρήσεων. 

Επί του πρακτέου όμως, ο Τσόρτσιλ(32) επιθυμούσε η απόβαση να πραγματοποιηθεί για την απελευθέρωση της Ελληνικής χερσονήσου, προκαλώντας την ισχυρότατη αντίδραση του Στάλιν, ο οποίος εξέδωσε και ανακοίνωση για ευνόητους λόγους, στην οποία τόνιζε ότι:

 “…οποιαδήποτε συμμαχική ενέργεια επί της χερσονήσου του Αίμου, θα θεωρηθεί ενέργεια εναντίον των συμφερόντων της Ρωσίας”…»

«…..O Τσόρτσιλ όμως είχε ήδη εκδώσει διαταγή για προετοιμασία αποβατικής δύναμης, η οποία θα άνοιγε νέο μέτωπο στα Δωδεκάνησα… Για διασύνδεση με το περιβάλλον της μάχης και απ’ ευθείας επαφή με τον τοπικό πληθυσμό, η δύναμη αυτή, θα χρειαζόταν και Ελληνική συμμετοχή, η οποία μετά την σφοδρή αντίδραση των Ιταλών, καθορίσθηκε σε μόνο μια Δρία του Ιερού Λόχου, υπό Αγγλικά διακριτικά. Η Δρία αυτή οργανώθηκε με Δκτή τον Ανχη Μεσσηνόπουλο Φώτιο, αλλά ουσιαστικό Δρίτη τον Υπλγό Αντώνιο Ρήγα. Η δύναμή της αριθμούσε περί τα 45 άτομα, ενώ ομαδάρχης της 1ης ομάδας, ήταν ο υποφαινόμενος. 

Ολόκληρη η αποβατική δύναμη συγκεντρώθηκε στην περιοχή της Ισμαηλίας, Πορτ Σάϊδ, Σουέζ και Καμπρίτ, απαρτιζόμενη από 3 περίπου Μεραρχίες, δυνάμεις Καταδρομών, Μονάδες Γκούρκας και ειδικό κατά βάση εξοπλισμό…»

«…..Την 1η Σεπτεμβρίου 1943, επιβιβαστήκαμε σε αποβατικά πλοία, χωρίς να γνωρίζουμε τον προορισμό μας (Δρία Μεσσηνόπουλου), ενώ κατά τον πλου μάθαμε ότι είναι η νήσος Ρόδος και η αποστολή μας αφορούσε την εκκαθάριση τμημάτων επάκτιων πυροβόλων, που στήριζαν την άμυνα της νήσου. Ακριβώς όμως εκείνη την στιγμή, εδόθη εντολή από τον Αρχιστράτηγο των Συμμαχικών δυνάμεων Αϊζενχάουερ, για διάθεση των μεγάλων μονάδων επιφανείας του Στόλου της Μεσογείου, αλλά και αεροσκαφών μακράς ακτίνας δράσης, στο μέτωπο της Ανατολής που επιέζετο, με αποτέλεσμα να ακυρωθεί η αποστολή μας…. Έτσι έληξε άδοξα η σχεδιασθείσα επιχείρηση απόβασης στη Ρόδο και εμείς επιστρέψαμε στην Παλαιστίνη…».

Ιερολοχίτες κατά τη διάρκεια της μάχης της Νάξου. Αρχείο Κόρκα Κ.





«…. Στα Δωδεκάνησα όμως παράλληλα, είχαν αρχίσει προσπάθειες των Άγγλων κυρίως δια του Λόρδου Τζορτζ Τζέλικο, να προσεταιρισθούν μυστικά τις εκεί ευρισκόμενες Ιταλικές δυνάμεις του Ναυάρχου Καμπιόνι, με το μέρος των συμμάχων. Παράλληλα η Γερμανική Διοίκηση της Κρήτης, εξέδωσε άμεσα διαταγή επιχειρήσεων για κατάληψη ολόκληρου του τμήματος των Δωδεκανήσων, ενώ στη Ρόδο είχαν ήδη εισρεύσει περί τις 4-5000 Γερμανικές Δυνάμεις. Ταυτόχρονα, Βρετανικές δυνάμεις Καταδρομών και της 234 Ταξιαρχίας Μάλτας, κατέλαβαν τα νησιά Καστελόριζο, Σύμη, Κώ, Λέρο, Πάτμο, Ικαρία, Αστυπάλαια, Κάλυμνο, Σάμο, Λειψοί, Φούρνοι κ.α. 

Υπόψη, ότι Δκτής των ευρισκομένων στην Κρήτη Γερμανικών Δυνάμεων, Γερμανός Στρατηγός Friedrich Müller, ορισμένος από τον ίδιο το Χίτλερ μετά την απαγωγή του Στρατηγού Κράιπε, με απ’ ευθείας μετάθεσή του από το μέτωπο πλησίον της Μόσχας στην Κρήτη, ήταν ο επονομασθείς «χασάπης της Σεβαστουπόλεως», ήταν εκείνος που διέταξε την εκθεμελίωση της Κανδάνου, ήταν εκείνος που διέταξε πλήθος ωμοτήτων κατά του άμαχου πληθυσμού της Κρήτης και ήταν εκείνος που πριν την αποχώρηση των Γερμανικών δυνάμεων από την Βαλκανική, ορίσθηκε και Στρατάρχης ολόκληρης της Χερσονήσου του Αίμου. 

Χαρακτηρίσθηκε από την χώρα μας εγκληματίας πολέμου, εδικάσθη μετά την επικράτηση των συμμάχων στην Ευρώπη, οδηγήθηκε σε δίκη και καταδικάσθηκε στην εσχάτη των ποινών την 21η Μαΐου 1948, ως εγκληματίας πολέμου…Υπό τις εντολές του συγκεκριμένου Γερμανού Στρατηγού, ξεκίνησε το 1943 και ολοκληρώθηκε, η ανακατάληψη από τις Γερμανικές Δυνάμεις υπό τον Στρατηγό Φόν Κλέεμαν, της Κάσου, της Καρπάθου (6.000 αιχμάλωτοι), της Ρόδου (22.000 αιχμάλωτοι), της Σύμης της Λέρου, της Κω (6.000 αιχμάλωτοι), της Καλύμνου κλπ, όπου δηλαδή είχαν επικρατήσει Ιταλικές και Αγγλικές δυνάμεις….».

«…. Εν τω μεταξύ, ο Ιερός Λόχος πραγματοποίησε πολεμικό άλμα στη Σάμο (33), για απελευθέρωση του νησιού. Ταυτόχρονα στην Λέρο ενεργούσε και ομάδα Καταδρομών του Ιερού Λόχου (ομάδα Ζαχαράκη)34, η οποία κατά τις ενέργειες για κατάληψη της νήσου από τους Γερμανούς, διέφυγε προς τις Μικρασιατικές ακτές, χάρις στην επινοητικότητα του Λόρδου Jellico επικεφαλής του SBS (Special Boat Service), ο οποίος ως ιδιαίτερα γλωσσομαθής, παρέστησε τον Γερμανό Αξκό. Παράλληλα και πριν την κατάληψη της νήσου και αφού έγινε γνωστός ο κώδικας συνεννόησης των Γερμανών, εδόθη εντολή για να σπεύσει βοήθεια από την Σάμο, προς της Λέρο.

Ο Ιερός Λόχος επιβιβάστηκε σε δύο αντιτορπιλικά και έσπευσε προς το νησί. Όταν όμως φθάσαμε κοντά στην είσοδο του λιμένα Λακίου της Λέρου, εδόθη επείγουσα διαταγή από το Στρατηγείο της Μέσης Ανατολής, για άμεση επιστροφή μας στη Σάμο, λόγω της επικείμενης πλήρους κατάληψης της νήσου από τους Γερμανούς….»

«…..Κατά το χρονικό διάστημα 12-16 Νοε 1943, διεξήχθησαν οι επιχειρήσεις στη Λέρο, ενώ στις 19 Νοε 1943 άρχισε και ο βομβαρδισμός της Σάμου. Ταυτόχρονα οι Γερμανοί από την θάλασσα επί σκαφών επιφανείας, μετεβίβαζαν με ηχητικά συστήματα δια ζώσης την εντολή, για παράδοση των Ιταλικών και Συμμαχικών Δυνάμεων του νησιού, συμπεριλαμβανομένου και του Ιερού Λόχου. Σε αντίθετη περίπτωση, θα προέβαιναν σε άμεση δήωση του νησιού. Λόγω της ευρύτερα διαμορφωμένης κατάστασης στο Θέατρο επιχειρήσεων του Αιγαίου, ο Άγγλος Αρχιστράτηγος της Μέσης Ανατολής Ουίλσον, έδωσε εντολή εκκένωσης του νησιού. 

Ο Τσιγάντες όμως με τον Ιερό Λόχο, δεν μπορούσε να εγκαταλείψει Εθνικό Έδαφος… Μόνο κατόπιν διαταγής της κυβέρνησης Τσουδερού από την Μέση Ανατολή, εγκαταλείψαμε με ιδιαίτερη συγκίνηση την Σάμο, διαφεύγοντας με πλοιάρια προς τις Μικρασιατικές ακτές, στην περιοχή Κουσάντασι, όπου μείναμε για 10 περίπου ημέρες. Μαζί μας διέφυγαν 800 αντάρτες, 8000 περίπου Ιταλοί και 12.000 πρόσφυγες. Οι Ιερός Λόχος μεταφέρθηκε στη συνέχεια με τραίνο στην περιοχή Ελ Λατζούν της Παλαιστίνης, όπου ενισχύθηκε για δεύτερη φορά με 500 περίπου Αξκους, με αποτέλεσμα να οργανωθεί ως Σύνταγμα (35). Έτσι η δύναμή του, από τα 80 έως 100 στελέχη της αρχικής του συγκρότησης, έφθασε στις 1200 περίπου ψυχές περίπου, ενώ παράλληλα αρχίζει η εντατική αναδιοργάνωση και η επιπλέον εκπαίδευσή του…»

«… Την 24η Σεπτεμβρίου του έτους 1943 και μετά την μεταστροφή της Ιταλίας (6 Σεπ 1943), επισυνέβη ένα σημαντικό γεγονός στην όλη εξέλιξη των επιχειρήσεων. Συγκεκριμένα, πραγματοποιήθηκε σύσκεψη στην Γερμανική Καγκελαρία, στην οποία ήταν παρόντες όλοι οι Στρατάρχες και οι Αρχηγοί των Επιτελείων. Το θέμα ήταν η αντιμετώπιση της κατάστασης μετά την επικράτηση των συμμάχων, σε μεγάλο μέρος της Ιταλικής Χερσονήσου.

Η επικρατέστερη θέση του Γερμανικού επιτελείου, ήταν η σύμπτυξη όλων των Γερμανικών δυνάμεων της Βαλκανικής, επ’ ωφελεία άλλων μετώπων, στα οποία η Γερμανική Διοίκηση αντιμετώπιζε δυσκολίες. Υπόψη ότι στην Βαλκανική, η Γερμανία διέθετε τότε, περί τις 38 Μεραρχίες, ενώ μετά την μάχη του Στάλινγκραντ (36), είχε ήδη ξεκινήσει η Ρωσική αντεπίθεση. Ο Χίτλερ, ενώ το ίδιο βράδυ συμφώνησε, το επόμενο πρωί φώναξε τους επιτελείς του και τροποποίησε την εντολή του, απαιτώντας την απόσυρση μέρους των Γερμανικών δυνάμεων από την χερσόνησο του Αίμου, κυρίως του τότε Γιουγκοσλαβικού εδάφους. Στην Ελλάδα οι Γερμανοί διέθεταν εκείνη την περίοδο 9 Μεραρχίες(37), από τις οποίες διέταξε να μην αποσυρθούν σε κάθε περίπτωση από την χώρα δύο, εκείνες δηλαδή που είχαν έδρα την Κρήτη και την Ρόδο, με την εντολή να παραμείνουν στη θέση τους, έστω και αν το Βερολίνο κατελαμβάνετο, για τους εξής λόγους: 

α. Αν δεν υφίσταντο Γερμανικές Δυνάμεις στην Βαλκανική, οι σύμμαχοι θα πραγματοποιούσαν ταχεία μεταφορά δυνάμεων στη χώρα μας και στη συνέχεια θα προσέβαλλαν το μαλακό υπογάστριο των Γερμανικών δυνάμεων, κατά το πρότυπο του Μακεδονικού Μετώπου, στον Α΄ Π.Π. 

β. Οι Αεροπορικές βάσεις των συμμάχων στην Μέση Ανατολή, εύκολα και ταχύτατα θα μεταφέρονταν στην Ελλάδα, με αποτέλεσμα οι σύμμαχοι να αποκτήσουν στρατηγικά σημεία, από τα οποία θα απειλούσαν την Γερμανική βιομηχανία. 

γ. Οι σύμμαχοι θα γίνονταν κύριοι ή θα απειλούσαν σύντομα πλουτοπαραγωγικές πηγές στη Βαλκανική, όπως τα Ρουμανικά πετρέλαια.

δ. Η Τουρκία (επιτήδειος ουδέτερος) με 46 Μεραρχίες, ήταν δυνατό να προσεταιρισθεί εύκολα από τους συμμάχους

ε. Το σπουδαιότερο όμως γεγονός ήταν, ότι το 80% σε μερικά κύρια μεταλλεύματα που απαιτούσε τότε η Γερμανική βιομηχανία (κυρίως κασσίτερος και αλουμίνιο), μετά την εξέλιξη των επιχειρήσεων, αποστέλλονταν από την Ελλάδα και την Τουρκία. 

Η ακολουθία των γεγονότων στη συνέχεια, κατέδειξε αυτήν ακριβώς την διάσταση, κυρίως βέβαια μετά την δημιουργηθείσα κατάσταση, από την συμμαχική απόβαση στην Νορμανδία (06 Ιουν 1944), αλλά και την πίεση των Συμμάχων στην Στρατιά του Κέσσερλιγκ, που ενεργούσε στην Ιταλική χερσόνησο. Έτσι μετά την εισβολή των συμμάχων στα Γερμανικά εδάφη και την κατάληψη του Βερολίνου από τους Σοβιετικούς, τα γεγονότα πήραν μορφή χιονοστιβάδας…..»

Την 12η Οκτ 1944, οι Γερμανοί αποχωρούν από την Αθήνα και τον Ηπειρωτικό κορμό της χώρας μας, αλλά διατηρούν ακόμα δυνάμεις στο Αιγαίο και ιδιαίτερα στα Δωδεκάνησα και την Κρήτη. Στις 14 Οκτ 1944 εισήλθε στην Αθήνα το πρώτο τμήμα του Ελληνικού Στρατού της Μέσης Ανατολής, δηλαδή η Β΄ Μοίρα του Ενισχυμένου πλέον Ιερού Λόχου. 

Ακολούθησε σειρά Καταδρομικών και άλλων επιχειρήσεων από το σύνολο σχεδόν του Ιερού Λόχου, για να επιτευχθεί η σταδιακή απελευθέρωση της πλειοψηφίας των νήσων του Αιγαίου, πλην ορισμένων Γερμανικών φρουρών των Δωδεκανήσων και της Κρήτης, οι οποίες παρεδόθησαν στους Συμμάχους και τον Ελληνικό Στρατό (Ιερός Λόχος), με την λήξη του Πολέμου για τον Ευρωπαϊκό χώρο, τον Μάιο του επομένου έτους (1945). 

Στο Αιγαίο, ο Ιερός Λόχος εξετέλεσε 33 καταδρομικές επιχειρήσεις και 207 περιπολίες. Σοβαρές καταδρομικές επιχειρήσεις πραγματοποιήθηκαν στις νήσους Σύμη, Τήλο, Νάξο, Μήλο, Λήμνο, Σάμο,
Μυτιλήνη και τέλος στη Ρόδο.

 Πίνακας επιχειρήσεων Ιερού Λόχου στο Αιγαίο (1943-1945)

  1. Απόβαση και παραμονή στη Σάμο (31 Οκτωβρίου μέχρι 19 Νοεμβρίου 1943)
  2. Καταδρομική επιχείρηση στη Σάμο (7 έως 18 Μαρτίου 1944)
  3. Καταδρομική επιχείρηση στα Ψαρά (30 έως 31 Μαρτίου 1944)
  4. Καταδρομική επιχείρηση στη Λέσβο (3 έως 4 Απριλίου 1944)
  5. Καταδρομική επιχείρηση στην Ίο (Ν27/28 Απριλίου μέχρι 28 Απριλίου 1944)
  6. Καταδρομική επιχείρηση στην Αμοργό (29/30 Απριλίου μέχρι 2 Μαΐου 1944)
  7. Καταδρομική επιχείρηση στην Πάρο (9/10 Μαΐου μέχρι 18 Μαΐου 1944)
  8. Δεύτερη καταδρομή στη Σάμο (15 Μαΐου μέχρι 16 Ιουνίου 1944)
  9. Καταδρομική επιχείρηση στη Χίο (27 Μαΐου μέχρι 5 Ιουνίου 1944)
  10. Ειδική καταδρομική επιχείρηση εναντίον Λαγκάδας Χίου (9 έως 19 Ιουνίου 1944)
  11. Ειδική καταδρομική επιχείρηση στο κόλπο Γέρας Μυτιλήνης (20/21 Ιουνίου μέχρι 21 Ιουνίου 1944)
  12. Καταδρομική επιχείρηση στην Κάλυμνο (29 Ιουνίου μέχρι 2/3 Ιουλίου 1944)
  13. Καταδρομική επιχείρηση στη Σύμη (Ν12/13 Ιουλίου μέχρι 14 Ιουλίου 1944)
  14. Καταδρομική επιχείρηση στην Κάρπαθο (23 έως 25 Αυγούστου 1944)
  15. Καταδρομική επιχείρηση στη Σαντορίνη (27 έως 31 Αυγούστου 1944)
  16. Καταδρομική επιχείρηση στην Κω (6 Σεπτεμβρίου μέχρι 8 Σεπτεμβρίου 1944)
  17. Καταδρομική επιχείρηση, κατάληψη και απελευθέρωση της Χίου (8 Σεπτεμβρίου 1944)
  18. Καταδρομική επιχείρηση, κατάληψη και απελευθέρωση της Μυκόνου (25 Σεπτεμβρίου μέχρι 28 Σεπτεμβρίου 1944)
  19. Καταδρομική επιχείρηση, κατάληψη και απελευθέρωση της Σάμου (4 Οκτωβρίου 1944)
  20. Είσοδος δύναμης Ιερού Λόχου στην απελεύθερη από τους Γερμανούς Αθήνα (14 Οκτωβρίου 1944)
  21. Καταδρομική επιχείρηση, κατάληψη και απελευθέρωση της Νάξου (13 Οκτωβρίου μέχρι 15 Οκτωβρίου 1944)
  22. Καταδρομική επιχείρηση, κατάληψη και απελευθέρωση της Λήμνου (16 Οκτωβρίου μέχρι 17 Οκτωβρίου 1944)
  23. Καταδρομική επιχείρηση, κατάληψη και απελευθέρωση της Μήλου (23 Οκτ 1944 και παραμονή μονάδας μέχρι 9 Μαΐου 1945)
  24. Καταδρομική επιχείρηση, στη Τήλο (27 Οκτωβρίου μέχρι 28 Οκτωβρίου 1944)
  25. Καταδρομική επιχείρηση, στη Νίσυρο (1 Φεβρουαρίου μέχρι 2 Φεβρουαρίου 1945)
  26. Καταδρομική επιχείρηση, (δεύτερη), στη Τήλο (1 Μαρτίου 1945)
  27. Ειδικές καταδρομικές επιχειρήσεις, στη Ρόδο (1 Μαΐου μέχρι 2 Μαΐου 1945) 

Καθώς το ρολόι της Ιστορίας τρέχει ασταμάτητα, γράφοντας νέες σελίδες δόξας για τον ιερό Λόχο στις απαρχές του έτους 1945, φθάνουμε ουσιαστικά στην λήξη του Β΄ Π.Π.

Προσωπικό του Ιερού Λόχου στην Κάλυμνο το 1945. Αρχείο Κόρκα Κ.
«..Έτσι στις 29 Απριλίου 1945, υπογράφεται η παράδοση της Στρατιάς Κέσσερλινγκ στην Ιταλία, ενώ στη συνέχεια στις 5 Μαΐου 1945 υπογράφεται η παράδοση των Γερμανικών Στρατιών του βορρά στον Μοντγκόμερι και αντίστοιχα στις 07 Μαΐου 1945, η παράδοση των αντιστοίχων του νότου στον Αϊζενχάουερ. Η υπογραφή του τέλους του πολέμου στην Ευρώπη, γίνεται και από τους Σοβιετικούς, τις πρωινές ώρες της 9ης Μαΐου 1945, στο Βερολίνο (Στρατάρχης Ζούκοφ). 


Υπογραφή παράδοσης Δωδεκανήσων στη βρετανική διοίκηση, από τον Γερμανό Στρατηγό Βάγκνερ. (Πηγή)
Παράλληλα και ακριβώς μια ημέρα πριν στην νήσο Σύμη, δηλαδή την 8η Μαΐου 1945 παρόντος και του υποφαινόμενου(38), υπογράφεται η παράδοση των Γερμανικών φρουρών των νήσων της Δωδεκανήσου, που δεν είχαν απελευθερωθεί ακόμη από τον Ιερό Λόχο και ανήκαν βέβαια στην Γερμανική Μεραρχία, με έδρα την Ρόδο. Πρόκειται για τις Γερμανικές φρουρές Ρόδου, Κω, Καλύμνου, Λέρου, και Μήλου, οι οποίες παρεδόθησαν άνευ όρων. Το σκηνικό στην Σύμη διαγράφεται ως ακολούθως: 

Ο Ταξίαρχος Μόφατ υπογράφει το πρωτόκολλο παράδοσης των Γερμανών, παρουσία του Βρετανού ναυτικού διοικητή πλοιάρχου Λεγκ , του υποδιοικητού του, Σχη Μπάιρντ και του διοικητή του Ιερού Λόχου, Σχη Τσιγάντε (δεξιά) (Πηγή)
Παρόντες ήταν ο Ταξίαρχος Μόφατ (James Moffat) εκ μέρους του Αγγλικού Στρατηγείου Μέσης Ανατολής, ο Σχης Τσιγάντες Χριστόδουλος, ένας Γάλλος και ένας Βρετανός Σχης. 

Από την Ρόδο έρχεται ο Γερμανός Δκτής της 999 Γερμανικής Μεραρχίας Στγος Βάγκνερ (F.H.C. Wagner) και αφού ανέγνωσε το πρωτόκολλο παράδοσης, το υπέγραψε. Στη συνέχεια παρέδωσε και τον ατομικό του οπλισμό (πιστόλι) και αναχώρησε για Στρατόπεδο αιχμαλώτων, στη βόρειο Αφρική. 

Ο Άγγλος Ταξίαρχος Μόφατ, στραφείς προς τον Χριστόδουλο Τσιγάντε παρέδωσε το πιστόλι του Γερμανού Στρατηγού, με την εξής φράση “…αυτό το τρόπαιο, ανήκει στον Iερό Λόχο, τον απελευθερωτή των νήσων του Αιγαίου…” 

Στις 22.30 της ίδιας ημέρας, υπογράφεται στην βίλα Αριάδνη της Κνωσού στην Κρήτη και η τελευταία παράδοση των Γερμανών του Β΄Π.Π., δηλαδή της εκεί ευρισκομένης Γερμανικής Μεραρχίας, που αριθμούσε τότε περί τις 20.000 άνδρες, οι οποίοι στη συνέχεια επιβιβάσθηκαν προφανώς κατόπιν συμφωνίας, σε δύο οπλιταγωγά στην περιοχή της Σούδας και αναχώρησαν για την Βόρειο Αφρική (Στρδο Αιχμαλώτων)….»

«…. Στις 10 Μαΐου 1945 άρχισαν να συνεδριάζουν στο Παρίσι οι Υπουργοί Εξωτερικών (ΥΠΕΞ) των Μεγάλων Δυνάμεων, ώστε μαζί με τους αντιστοίχους των νικητών, να καθορίσουν το μέλλον των Ευρωπαϊκών Χωρών και της Ευρώπης γενικότερα. Η Ελλάδα ως γνωστό εζήτησε την παραχώρηση της Βορείου Ηπείρου, της νήσου Σάσωνος κοντά στο Δυρράχιο, την Κύπρο και τα Δωδεκάνησα. 

Για την Κύπρο που τότε ήταν υπό Αγγλική κατοχή, διαμηνύθηκε στη χώρα μας ότι ήταν «διμερές» θέμα, ενώ για τις λοιπές απαιτήσεις της, συνάντησε την σθεναρή αντίδραση των Σοβιετικών κυρίως. 

Ένα χρόνο περίπου μετά, με την σύμφωνη γνώμη του ΥΠΕΞ της Ρωσίας Μολότοφ, υπεγράφη η ενσωμάτωση των Δωδεκανήσων στη χώρα μας, τα οποία βέβαια είχε απελευθερώσει ο Ιερός Λόχος… Τον Ιούλιο του έτους 1945 ο Ιερός Λόχος επέστρεψε στην Αθήνα, όπου και στη συνέχεια την 15η Σεπ 1945 αποσυγκροτήθηκε, με απόφαση της τότε Κυβέρνησης..»

«… Η προσφορά του Ιερού Λόχου προς την πατρίδα, είναι σίγουρα μεγάλη. Ως κυριότερα όμως στοιχεία της συνεισφοράς του, θα μπορούσαν να νοηθούν τα εξής:

 α. Συμμετοχή στον αγώνα για την απελευθέρωση της χώρας μας και ιδιαίτερα των νήσων του Αιγαίου αλλά και την ενσωμάτωση των Δωδεκανήσων 

β. Απετέλεσε τον κύριο παράγοντα για την δημιουργία των μετέπειτα μονάδων Καταδρομών, Αλεξιπτωτιστών και του δόγματος Ανορθόδοξου Πολέμου.

γ. Τα υφιστάμενα μνημεία στις νήσους του Αιγαίου από τη δράση του, παραμένουν η κύρια παρακαταθήκη, αλλά και συμβόλαια τιμής για την σύγχρονη ιστορία της χώρας μας, θυμίζοντας τους αγώνες για την ελευθερία της….»

Επίμετρο

Ο ιστορικός μελετητής των σελίδων της ιστορίας που εγράφησαν με τη δράση του Ιερού Λόχου κατά τον Β΄ ΠΠ, είναι σίγουρο ότι αισθάνεται δέος και συγκίνηση. Αναγνωρίζει μέσα στην τρίχρονη περίπου πορεία του στα θέατρα επιχειρήσεων του Αιγαίου και του βορειοαφρικανικού μετώπου, την τόλμη, την δίψα για ελευθερία, την αυταπάρνηση, την φιλοπατρία την ανδρεία και τέλος την ειλικρινή αγάπη για την πατρίδα, όλων εκείνων που πύκνωσαν τις τάξεις του ως απλοί στρατιώτες του έθνους (κυριολεκτικά), όταν η πατρίδα ήταν υπό κατοχή και σήμανε προσκλητήριο. 



Ταυτόχρονα όμως είναι σαφές, ότι ο ηρωικός «Ιερός Λόχος» του Β΄ Π.Π., απετέλεσε και τον πρόδρομο των σημερινών Ειδικών Δυνάμεων, ήτοι Μονάδων με επιθετικό πνεύμα, ατσαλένια ορμή και υψηλό ηθικό. Προς τούτο και δικαιωματικά, στο όνομα της ιστορικής αλήθειας, απενεμήθησαν στην Πολεμική Σημαία του στις 07 Αυγούστου 1945, ο Ταξιάρχης Αριστείου Ανδρείας και ο Πολεμικός Σταυρός Α’ Τάξεως, για την εξαίρετη τριετή πολεμική δράση του (1942-45).

Η διαπίστωση αυτή, μας υποχρεώνει παράλληλα να συμπεράνουμε για μια ακόμα φορά, ότι το ωραιότερο ιδανικό, το ιδανικό της ελευθερίας, δεν μας το χάρισαν. Το κατακτήσαμε με αγώνες και αίμα. Προς τούτο μέσω αυτής της στήλης, στρέφουμε ευλαβικά το μυαλό μας, στους τάφους των επιφανών και αφανών ηρώων του Ιερού Λόχου, που μας έδωσαν μαζί με την ελευθερία και την ευτυχία μιας περήφανης ζωής σήμερα, καταθέτοντας τίμιο και αμάραντο στεφάνι, στο όνομα της αιώνιας μνήμης τους.

Παραπομπές

32 Τελικά οι σύμμαχοι αφού προώθησαν παραπλανητικές πληροφορίες για δήθεν επικείμενη απόβαση στην Ελλάδα (Επιχείρηση Κιμάς), προκειμένου να παραπλανηθεί ο εχθρός, την 10η Ιούλιου του 1943, διενήργησαν αποβατική ενέργεια στην Σικελία.

33 Την Ν30/31 Οκτ 1943, διακόσιοι δύο (202) Ιερολοχίτες πραγματοποίησαν πολεμικό άλμα στην περιοχή Βλαμαρής Σάμου, συμπεριλαμβανομένου του τότε Ανθστή τότε Κόρκα Κωνσταντίνου, αλλά
και Σχη Τσιγάντε που ήταν ανεκπαίδευτος ως αλεξιπτωτιστής. Άλλοι 114 Ιερολοχίτες αποβιβάσθηκαν με πλοία.

34 Ο τότε Άγγλος τοπικός διοικητής ταξίαρχος Τίνλευ έχοντας αντιρρήσεις, εισηγήθηκε αρμοδίως και το Στρατηγείο Μέσης Ανατολής. Έτσι στάλθηκε συμβολικά ομάδα 6 Ιερολοχιτών υπό τον υπολοχαγό Ζαχαράκη Μανώλη και μέλη τους ανθυπολοχαγούς Μπίσια και Δημητριάδη τον ενωμοτάρχη Μίχο, τον λοχία Αδάμ και τον στρατιώτη Μουρμούρη  (Εφημερίδα των Ειδικών Δυνάμεων)

35 Στις 17 Σεπ 1944 ο Ι. Λ. ονομάστηκε Ιερό Σύνταγμα.GSR ( Greek Sacred Regiment).

36 Η μάχη του Στάλινγκραντ διεξήχθη από τις 17 Ιουλίου 1942 μέχρι τις 2 Φεβρουαρίου 1943, ενώ μετά την μάχη και συντριβή των Γερμανών στο Κουρσκ (4-17 Ιουλ 1943), άρχισε η πλήρης εξέλιξη της αντεπίθεσης του Κόκκινου Στρατού.

37 Μία ορεινή Μεραρχία στα Ιωάννινα, μία γραμμών συγκοινωνιών στη Θεσσαλονίκη, ανά μία Μερ/χία ΠΖ με έδρα στη Λάρισα, Αγρίνιο (104), Πειραιά(111), Πελοπόννησο (117), Μία ΤΘ Μεραρχία στη Πελοπόννησο, την 22 Αερομεταφερόμενη Μεραρχία στην Κρήτη και την 999 Μεραρχία ΠΖ με έδρα τη Ρόδο.

38 Του τότε Ανθλγού ΚΔ Κόρκα Κωνσταντίνου

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ (Ενδεικτική)

ΒΛΑΧΟΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΣ Γ. ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ: Ιερός Λόχος 1942-1945 Αθήνα 2006 (Ελεύθερη Σκέψη)

ΜΑΝΕΤΑΣ Ι. Αντγος ε.α.: «Ιερός Λόχος 1942-1945» - Αθήνα, Εκδόσεις Λογοθέτης 1996

ΜΠΕΡΔΕΚΛΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ Υπτγος ε.α.: «Αναμνήσεις ενός Ευέλπιδος του 1940» Εκδόσεις ΓΕΣ/ΤΥΕΣ, Αθήνα 2007

ΣΑΜΑΡΚΟΣ ΜΙΧΑΗΛ: «Λέρος η Μάλτα του Αιγαίου» Έκδοση Ε.Ο. Λέρου, Λέρος 2001

ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ Σ. ΧΡΗΣΤΟΣ Αντγος ε.α.: “1828 -1998 Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων” Έκδοση ΓΕΣ/7οΕΓ Αθήνα 1998.

ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ Αντγος ε.α.-ΠΕΡΙΣΑΚΗΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ Υπτγος ε.α.-ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Υπτγος ε.α.: «Ο Ελληνικός Στρατός στη Μέση Ανατολή (1941-1945) (Ελ Αλαμέιν-Ρίμινι-Αιγαίο)». Αθήνα 1995, εκδ. ΓΕΣ/ ΔΙΣ.

ΓΕΣ/ ΔΙΣ: Η Μάχη της Κρήτης, Αθήνα 1982.













Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου

Γράψτε το σχόλιό σας, στα πλαίσια της ευγένειας και της ευπρέπειας.