Ο Στολίσκος της Ανατολής

Αναδημοσίευση άρθρου

Την περίοδο 1942-1945 για την διεξαγωγή καταδρομικών επιχειρήσεων στο Αιγαίο, δημιουργήθηκε ένας στολίσκος από καΐκια για την μεταφορά των καταδρομικών τμημάτων, τη διείσδυσή τους στα κατεχόμενα από Γερμανο-Ιταλικά στρατεύματα νησιά και την αποχώρησή τους αντίστοιχα.

Καΐκι L-25 με περίπολο του Ιερού Λόχου (Αρχείο Ρηγόπουλου)

Τα πληρώματα των καϊκιών ήταν ένα μείγμα εθελοντών στρατιωτικών και μη, των συμμάχων-χωρών κατά του άξονα. Η προέλευσή τους κυρίως ήταν από το βρετανικό βασιλικό ναυτικό, αλλά και στρατολογηθέντες Έλληνες ναυτικοί οι περισσότεροι των οποίων είχαν δωδεκανήσια καταγωγή.

Αυτοί οι αφανείς μαχητές ναυτικοί , μετέφεραν μέσα στο Αιγαίο,  τμήματα των βρετανών SBS, LRDG και του ελληνικού Ιερού Λόχου με μυστικότητα, εκμεταλλευόμενοι το σκοτάδι, κάτω από τη μύτη του κατακτητή.

 Η αποστολή τους απαιτούσε μεγάλη ναυτοσύνη, υψηλή ικανότητα πλοήγησης, και λεπτομερή γνώση του ιδιόμορφου αιγαιοπελαγίτικου νησιωτικού συμπλέγματος. Ήξεραν κάθε κόλπο και κολπίσκο και στο μικρότερο ξερονήσι, κάθε σπηλιά ανάμεσα σε βράχια στα νησιά και στις μικρασιατικές παραλίες, αλλά και σε αυτές της ηπειρωτικής Ελλάδας! Εκεί, με το φως της ημέρας, παρέμεναν καλυμμένοι σκεπάζοντας με δίκτυα παραλλαγής τα σκάφη, περιμένοντας την νύκτα για να δράσουν.

Η Διοίκηση των Καταδρομών, που διοικούσε και έλεγχε όλες τα καταδρομικά τμήματα, ήταν εγκατεστημένη σε Πλωτή Βάση, που κινούταν από κόλπο σε κόλπο των Μικρασιατικών παραλίων, για λόγους ασφάλειας.

Τα καΐκια που χρησιμοποιήθηκαν, ήταν όλα ελληνικά από ψαράδες που με την κατοχή έφυγαν από τα κατεχόμενα νησιά και πήγαν στην Κύπρο και στη περιοχή της Παλαιστίνης, για να γλυτώσουν και τα εγκατέλειψαν εκεί. Τα περισσότερα είχαν θορυβώδεις πετρελαιοκινητήρες. Οι Βρετανοί, μετά την απόφαση του συμμαχικού Στρατηγείου Μέσης Ανατολής για διεξαγωγή καταδρομικών επιχειρήσεων στο Αιγαίο, τα περιμάζεψαν, άλλαξαν κινητήρες και τοποθέτησαν κινητήρες αρμάτων της εποχής τύπου Matilda, πού ήταν πιο αθόρυβοι και μετέτρεψαν εσωτερικά τα καΐκια σε πολεμικά σκάφη.

Το κάθε καΐκι, είχε καθορισμένη ποσότητα πυρομαχικών, διαμετρημάτων ανάλογων με τον οπλισμό των ανδρών, χειροβομβίδες, πλαστικές εκρηκτικές ύλες και τρόφιμα. Επιπλέον διέθεταν για αυτοπροστασία και όχι μόνο από ένα πολυβόλο Browning των 20 χιλ στην πλώρη και την πρύμνη αντίστοιχα, καθώς και 2 αντιαεροπορικά πολυβόλα Vickers . Ήταν ειδικά διασκευασμένa, ώστε να ανεβαίνουν με μηχανικό τρόπο στο κατάστρωμα, από το αμπάρι που ήταν κρυμμένα.

Εξωτερικά τα καϊκια είχαν την εμφάνιση ψαράδικων και το πλήρωμά  τους, αποτελούνταν από 5 έως 6 άνδρες που ήταν και αυτοί ντυμένοι σαν ψαράδες. Κάθε καϊκι μπορούσε να μεταφέρει 15 με 20 Καταδρομείς ανάλογα με την περίπτωση. Ο στολίσκος της Ανατολής, ή  LSF (Levant Schooner Flotilla), όπως ήταν στ' Αγγλικά η ονομασία του, διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στις  αμφίβιες καταδρομικές επιχειρήσεις.

Έχουν καταγραφεί αρκετές περιπτώσεις που με αυτά τα σκάφη, οι κομάντος έστηναν ενέδρες σε περάσματα ανάμεσα στα νησιά και χτυπούσαν επιταγμένα από τους Γερμανούς εμπορικά πλοία ή άλλα καΐκια που μετέφεραν εφόδια σε  εχθρικές φρουρές και φυλάκια των νησιών! Οι Καταδρομείς του Αιγαίου με τις προσβολές τους στη θάλασσα και στην ξηρά, είχαν γίνει ο φόβος και ο τρόμος των Γερμανών και των Ιταλών. Πέτυχαν στρατηγικά να καθηλώσουν αρκετές  εχθρικές δυνάμεις σε όλο το Αιγαίο, ενώ χρειαζόντουσαν σε άλλα μέτωπα πιο πολύ!

Οι διάσπαρτες και τεμαχισμένες δυνάμεις των Γερμανών και Ιταλών σε πολλά νησιά δεν μπορούσαν να βοηθήσουν τις άλλες επιχειρήσεις, καθώς ήταν απομονωμένες. Οι Γερμανοί, φοβούμενοι πιθανή κατάληψη νησιών τις κρατούσαν εκεί! Στο τέλος, υπέκυψαν μια-μια, όλες οι φρουρές, αφού δεν μπορούσαν να αντισταθούν για πολύ, αποκομμένοι από τον υπόλοιπο ηπειρωτικό χώρο! Το δίδαγμα παραμένει αναλλοίωτο μέχρι σήμερα!

Ανιχνευτής

Πηγή