Η "τρέλα" του τρεξίματος

Tι αισθάνονται αυτοί που προσπαθούν να τρέξουν υπεραποστάσεις; Μερικές δεκαετίες πιο πίσω, όταν έβλεπαν κάποιον να τρέχει στις ερημιές, τον θεωρούσαν "τρελό"! Σήμερα το άθλημα του δρόμου αντοχής μεγάλων αποστάσεων έχει αποκτήσει πολλούς οπαδούς και έχουν ιδρυθεί πολλοί σύλλογοι που διοργανώνουν ολοένα και περισσότερους αγώνες. Ακόμη υπάρχει και διεθνής ομοσπονδία για υπερμαραθώνιους δρόμους.

Απλοί άνθρωποι και όχι μόνο σούπερ-αθλητές, βάζουν τ' αθλητικά παπούτσια τους και χαίρονται τρέχοντας στο βουνό και στον κάμπο. Συμμετέχουν σε αγώνες ποικίλων αποστάσεων, που έχουν ξεκινήσει και εδώ να γίνονται σχεδόν σε κάθε πόλη της Ελλάδας.  

Τι ευχάριστο βρίσκουν όλοι αυτοί που τους αρέσει το τρέξιμο, αφού ταλαιπωρούν το "σαρκίο" τους περνώντας μέσα από βουνά και λαγκάδια με ελάχιστη τροφή και ύπνο; Μπορεί να το κάνει οποιοσδήποτε; Είναι καλό για την υγεία αυτού του είδους η καταπόνηση; Ερωτήματα  που συνήθως τα κάνουν όπως καταλαβαίνετε, όσοι δεν ..τρέχουν. 

Το 2002, είχε γυριστεί μια ταινία-ντοκιμαντέρ επάνω σ' αυτό ακριβώς το θέμα, που είχε προκαλέσει μεγάλο ενδιαφέρον, περιγράφοντας τα συναισθήματα αθλητών ή γενικά δρομέων που συμμετείχαν στον τότε δρόμο των 100 μιλίων (161 χιλιόμετρα), γνωστό με τ' όνομα " Western States Endurance Run", ένα από τους πιο παλιούς υπερμαραθώνιους. Μπορείτε να δείτε το ντοκιμαντέρ, πιέζοντας ΕΔΩ! Έχει αρκετό ενδιαφέρον, γιατί δίνει απαντήσεις στα ερωτήματα! 

Πριν από λίγες ημέρες εδώ, στη χώρα μας, ολοκληρώθηκαν οι 32οι αγώνες μιας τέτοιας υπεραπόστασης, για τους οποίους έχουμε αφιερώσει άρθρο στο παρελθόν. Αναφέρομαι στο "Σπάρταθλον", που ξεκινά από την Αθήνα, κάτω από την Ακρόπολη και καταλήγει στη Σπάρτη, στην κεντρική πλατεία όπου βρίσκεται το άγαλμα του αρχαίου βασιλιά Λεωνίδα. 

Εφέτος νικητές βγήκαν από πλευράς ανδρών ένας Ιταλός, ο Ιβάν Γκουντίν για τρίτη φορά και από τις γυναίκες η Ουγγαρέζα Σύλβια Λούμπικς. 'Ελληνες συμμετείχαν αρκετοί με καλές επιδόσεις και μπορείτε να δείτε λεπτομέρειες στην επίσημη ιστοσελίδα του διεθνούς Συνδέσμου.

Ένας Βρετανός σκηνοθέτης, αποφάσισε να γυρίσει ένα ντοκιμαντέρ, αφιερωμένο ειδικά στο Σπάρταθλο, με τον τίτλο "The Road to Sparta" με τη συμμετοχή αθλητών δρομέων υπεραποστάσεων διεθνούς φήμης, μεταξύ των οποίων και ένας Ελληνοαμερικάνος, υπερμαραθωνοδρόμος, ο Ντιν Καρνάζης. "Σκοπός μας είναι να ρίξουμε φως στο τι περνά ανά πάσα στιγμή από το μυαλό των δρομέων. Πώς αντιδρούν σε έξι αλλεπάλληλους μαραθώνιους", είπε ο Βρετανός σκηνοθέτης, γιατί τόση είναι η απόσταση του Σπάρταθλου, 246 χιλιόμετρα. 

Αλήθεια τον Καρνάζη τον έχετε ακουστά; Τον Γιάννη Κούρο τον ξέρετε;  Γιατί δεν είναι τόσο γνωστοί εδώ στη χώρα καταγωγής τους; Τι συμβαίνει;

Ειδικά ο Γιάννης Κούρος έχει τρέξει και τον Φειδιππίδειο Άθλο, που είναι η επιστροφή στην Αθήνα μετά από τη Σπάρτη. Πρόταση και επινόηση δική του, για να ολοκληρωθεί η διαδρομή του αρχαίου Αθηναίου δρομέα-αγγελιαφόρου  Φειδιππίδη. Και αυτό μετά από τη δυσαρέσκεια που ο ίδιος εξέφρασε, για τους διοργανωτές του Σπάρταθλου!

Κάτι όμως που μου προκάλεσε την προσοχή, είναι ότι μέσα στην ιστοσελίδα της διεθνούς ομοσπονδίας υπεραποστάσεων, ενώ αναφέρει τα κράτη μέλη, μέσα στα οποία συγκαταλέγεται και η Ελλάδα, δεν κάνει καθόλου μνεία για το Σπάρταθλο, όταν αναφέρεται για υπερμαραθώνιους αγώνες ανά τον κόσμο! Αντίθετα μια άλλη ξένη ιστοσελίδα που ασχολείται με τους διεθνείς αγώνες υπεραποστάσεων, το συμπεριλαμβάνει!

Στη συνέχεια, αν κάποιος συνδεθεί με την ιστοσελίδα της Ελλάδας, στην οποία παραπέμπει η διεθνής αυτή ομοσπονδία, βρίσκει ..τον ΣΕΓΑΣ, που είναι ο Σύνδεσμος των Ελληνικών Γυμναστικών Αθλητικών Σωματείων! Εκεί, πάλι δεν βρίσκεις ούτε μια λέξη για το Σπάρταθλον! Σαν να μην έγινε ποτέ! Γιατί άραγε; Επειδή δεν είναι ίσως ελληνικό σωματείο; Τότε γιατί εφέτος οι αγώνες τελέσθηκαν υπό την αιγίδα του Υπουργείου Τουρισμού;

Η "τρέλα" του τρεξίματος, μπορεί να έχει παρασύρει τους οπαδούς του, αλλά με τα σωματεία και τους συνδέσμους κάτι άλλο, μάλλον όχι ευχάριστο και υγιές συμβαίνει. Ίσως θα έπρεπε κάποιος δημοσιογράφος να το ψάξει λίγο καλύτερα!

Ανιχνευτής