Το σύνδρομο του πολέμου

Oι Βρετανοί είχαν αρχίσει να ανησυχούν για τα πολλά περιστατικά ψυχολογικής διαταραχής που παρουσιάζουν στρατιώτες τους,  κατά τη διάρκεια του πολέμου στο θέατρο επιχειρήσεων στο Αφγανιστάν. Ο αριθμός έφθανε τους 10 ανά ημέρα.

Η καθημερινή απειλή των ενεδρών, των βομβιστικών ενεργειών, οι έντονες ανταλλαγές πυρών, η θέα των νεκρών και διαμελισμένων συναδέλφων τους, ήταν η αιτία της αύξησης  των πολεμικών ψυχικών τραυμάτων (Post-traumatic stress disorder, PTSD). 

Οι ειδικοί γιατροί υποστηρίζουν, ότι πολλοί στρατιώτες που έχουν υποστεί τέτοιου είδους τραύματα, δεν εμφανίζουν συμπτώματα αμέσως, αλλά ίσως και μετά από χρόνια, γι' αυτό και δεν είναι εύκολο να γίνουν αντιληπτά. Έρευνα του βρετανικού ΥΕΘΑ έδειξε ότι το ποσοστό των πολεμικών ψυχικών τραυμάτων είχε αυξηθεί το 2011 λόγω των επιχειρήσεων στο Αφγανιστάν, κατά 72%, ποσοστό που προκάλεσε ανησυχία.

Κατόπιν τούτου ενεργοποιήθηκε μηχανισμός στα πλαίσια των βρετανικών Ενόπλων Δυνάμεων, με την συνδρομή των Οργανώσεων Πρόνοιας Στρατευμένων SSAFA(Soldier, Seaman, Airman, Families Assistance) και Combat Stress,  για την έγκαιρη διάγνωση ψυχικών τραυμάτων και εξετάσθηκαν  από τον Οκτώβριο του 2009 μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2010  γύρω στα 4000 μέλη των Ενόπλων Δυνάμεων, εν ενεργεία και απόστρατοι. Από αυτούς, 235 διαγνώσθηκαν ότι πάσχουν από ψυχικό τραύμα.

Οι βετεράνοι πολεμικών επιχειρήσεων που έχουν ξεπεράσει τέτοια προβλήματα, υποστηρίζουν ότι η καλύτερη μέθοδος θεραπείας είναι η συζήτηση. Να μιλάς με συναδέλφους σου και  να μοιράζεσαι μαζί τους τα συναισθήματά σου. Χρειάζεται βέβαια και η ύπαρξη της κατάλληλης στρατιωτικής υγειονομικής υπηρεσίας και φροντίδας.

Η πρόληψη από την ψυχική αυτή ασθένεια, εξακολουθεί να παραμένει η καλή και επίπονη εκπαίδευση. Ένας στρατιώτης με άριστη εκπαίδευση και προετοιμασία, σε συνδυασμό με καλό εξοπλισμό και χρηστή διοίκηση, έχει υψηλό ηθικό, αυτοπεποίθηση και  καρτερία , που του επιτρέπει να ξεπερνά όλες τις δύσκολες στιγμές σε περίοδο επιχειρήσεων.

 Ιδιαίτερα όταν πρόκειται για προσωπικό των ειδικών δυνάμεων, θα πρέπει μέσα στα πλαίσια της εκπαίδευσης και της αξιολόγησης, να δίνεται μεγάλη σημασία στην αύξηση της ψυχικής αντοχής. Αυτοί, που σε τεχνητές δυσκολίες της εκπαίδευσης  παρουσιάζουν ψυχολογικό πρόβλημα, με εκρήξεις θυμού ή το χειρότερο συμπτώματα απροθυμίας,  απογοήτευσης και εγκατάλειψης, πρέπει να απομακρύνονται όχι μόνο για το δικό τους καλό, αλλά και για το καλό των υπολοίπων συναδέλφων τους. 

Δεν μπορούν να ακολουθήσουν, να διεισδύσουν σε εχθρική περιοχή να διαβιώσουν και να ενεργήσουν μόνοι τους, να έχουν μπροστά τους τον κίνδυνο της ανακάλυψης, της σύλληψης και του θανάτου ακόμη, σε εμπλοκή με τον αντίπαλο. Θα "σπάσουν" με δραματικές συνέπειες για το καταδρομικό τμήμα,  στο οποίο έχουν ενταχθεί. Να γιατί πρέπει στις ειδικές δυνάμεις να είναι όλοι εθελοντές και να παραμένουν όσοι αντέχουν και μπορούν να παρακολουθήσουν την σκληρή εκπαίδευση. Ναι, πρέπει να είναι σκληρή η εκπαίδευση με πολύ ιδρώτα, αν θέλουμε να χυθεί ελάχιστο αίμα ή να μη χυθεί καθόλου, σε επιχειρήσεις. Αν θέλουμε τελικά, επιτυχίες και νίκες.

Ανιχνευτής

Πηγή