Το πλεονέκτημα της χρήσης ειδικών δυνάμεων στη Συρία

Πηγή

Μετά από όσα είπαμε σε προηγούμενο άρθρο σχετικά με τις ειδικές δυνάμεις στη Συρία, τους προπομπούς του πολέμου, βγήκε στο διαδίκτυο ένα ακόμη άρθρο, αυτή τη φορά από Αμερικανό παλαιμάχο ειδικοδυναμίτη, που οι απόψεις του συμπίπτουν, σαν να είμαστε συννενοημένοι.

Γράφει λοιπόν ο παλιός πρασινοσκούφης αξιωματικός τα εξής:

"Μέσα στην όλη συζήτηση για την αμερικανική απάντηση στα χημικά όπλα που χρησιμοποιήθηκαν εναντίον των αντικαθεστωτικών, υπάρχει μια δεύτερη λιγότερο συζητημένη "κόκκινη γραμμή" που αναφέρεται στις συνθήκες χρησιμοποίησης χερσαίων στρατευμάτων στο έδαφος της Συρίας από τον Λευκό Οίκο  και τον ρόλο που θα διαδραματίσουν αυτές οι χερσαίες δυνάμεις, σε αντίθεση με μια καθαρά αεροπορική επιχείρηση βομβαρδισμών.

Αφήνοντας στο πλάι τις πολιτικές σκοπιμότητες προς το παρόν, είναι εύκολο να αντιληφθεί κάποιος ότι η φύση της συμμετοχής των ΗΠΑ σε ενδεχόμενο πόλεμο με την Συρία, δεν θα μοιάζει καθόλου με τις επιχειρήσεις στο Ιράκ ή στο Αφγανιστάν. Θα πλησιάζει περισσότερο στην περίπτωση της Λιβύης ή του Κοσόβου.

Θα μπορούσε ο Λευκός Οίκος να αποφασίσει την ανάπτυξη ειδικών δυνάμεων στο έδαφος της Συρίας. Θα αποτελούσε μια διαφορετική προσέγγιση από αυτήν που αναφέρεται σε "βόμβες μόνο". Μια μικρή, κατάλληλα εξοπλισμένη και εκπαιδευμένη επίγεια δύναμη, θα μπορούσε να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για πολιτική συζήτηση με λογική και σαφήνεια, δημιουργώντας ένα αντίβαρο στην επικρατούσα στείρα και λανθασμένη λογική του πολέμου των drones.

Η επανεξέταση του πρόσφατου Βαλκανικού πολέμου μπορεί να είναι μια χρήσιμη υπενθύμιση για τα όρια της αεροπορικής δύναμης. Κατά την έναρξη του πολέμου στο Κοσσυφοπέδιο το 1999, είχε θεωρηθεί ότι η Σερβία θα υποχωρήσει μετά από λίγες ημέρες νατοϊκών βομβαρδισμών, αλλά οι σερβικές δυνάμεις αντιστάθηκαν και παρέμειναν στις θέσεις τους για δέκα εβδομάδες, χρησιμοποιώντας την τακτική της διασποράς, της παραπλάνησης και της παραλλαγής για να ματαιώσουν τις προσπάθειες των συμμαχικών αεροπορικών δυνάμεων να προσβάλουν τους στόχους τους. 

Ο αεροπορικός βομβαρδισμός του ΝΑΤΟ, δεν προκάλεσε την κατάρρευση ή την παράδοση των σερβικών ενόπλων δυνάμεων, αλλά αυτό που έκανε ακριβώς ήταν ένα βαρύ πλήγμα στην αστική υποδομή της Σερβίας, τιμωρώντας κυρίως τον άμαχο πληθυσμό. Οι σερβικές δυνάμεις δεν αποσύρθηκαν λόγω της συμμαχικής αεροπορικής εκστρατείας, παρά μόνο όταν η επικείμενη απειλή χερσαίας εισβολής στο έδαφός τους και η έλλειψη ρωσικής υποστήριξης έκανε τη θέση τους αφόρητη. Καθώς η κατάσταση της Συρίας είναι αρκετά διαφορετική, υπάρχουν λόγοι να πιστεύουμε, ότι μια αμερικανική αεροπορική εκστρατεία από μόνη της θα μπορούσε ομοίως να συναντήσει εμπόδια και να κάνει ελάχιστα για να τερματιστεί η αιματοχυσία ή ο πόλεμος.

Μία αμιγώς αεροπορική πολεμική παρέμβαση θα είναι αιματηρή, αλλά αναποτελεσματική λόγω του κατακερματισμένου με αστικό χαρακτήρα εμφύλιου πολέμου στη Συρία. Ενώ οι συριακές ένοπλες δυνάμεις, και συγκεκριμένα τα άρματα μάχης και το πυροβολικό που χρησιμοποιούνται εναντίον των ανταρτών είναι ευάλωτα σε αεροπορικές επιδρομές της πολεμικής αεροπορίας των ΗΠΑ, οι διάσπαρτες στρατιωτικές και παραστρατιωτικές δυνάμεις του καθεστώτος που ενεργούν επίσης βαθιά εντός πυκνοκατοικημένων περιοχών σαν κύρια προσπάθεια του κυβερνητικού συνασπισμού,δεν μπορούν να εξουδετερωθούν με αεροπορικούς βομβαρδισμούς.

Μπορώ να πω με θλιβερή βεβαιότητα, σαν κάποιος που έχει πάρει συνέντευξη από πολλούς Σύριους λιποτάκτες κατά τη διάρκεια των τελευταίων μηνών, ότι πολλά από αυτά τα ατυχή άτομα που υπηρετούν στον κυβερνητικό στρατό και τα οποία θα γίνουν βορά στις αμερικανικές βόμβες σε περίπτωση προσβολής, είναι τόσο δέσμιοι του καθεστώτος, όσο και ο υπόλοιπος του πληθυσμός της Συρίας. Κατά τα τελευταία δύο χρόνια, το καθεστώς έχει δείξει ότι δεν έχει ενδοιασμό να πλήττει αμάχους αδιακρίτως και να τους θυσιάζει προκειμένου να επιτύχει τους στόχους του. Γι’ αυτό θεωρώ σχεδόν βέβαιο, ότι ο Άσαντ θα εκθέσει τις δυνάμεις του στα συμμαχικά πυρά, για να κάνει τις επιχειρήσεις βομβαρδισμού των ΗΠΑ, να φαίνονται όσο το δυνατόν πιο αιματηρές στα μάτια του κόσμου. 

Το δεύτερο πρόβλημα της ενδεχόμενης αεροπορικής πολεμικής επιχείρησης είναι η απελπισμένη πεποίθηση της κυβερνούσης μειονότητας των Αλεβιτών, ότι θα πρέπει να πολεμήσουν με κάθε κόστος, διότι αν επιλέξουν την παράδοσή τους, αυτό θα αντιστοιχεί με ποινή θανάτου. Αυτό είναι το αποτέλεσμα της προπαγάνδας του καθεστώτος, που έχει τροφοδοτήσει τους Αλεβίτες και τους χριστιανούς με την άποψη της αντίστασης, αφού βλέπουν σκηνές μουσουλμάνων που τρώνε καρδιές απίστων σε βίντεο κλιπς του Youtube.

Έτσι αυτοί πιστεύουν ότι αγωνίζονται για την επιβίωση τους και ότι ο σκοπός τους «αγιάζει» όλα τα μέσα που χρησιμοποιούν. Όσο πιο βίαιη είναι η δράση τους, τόσο πιο αυτοεκπληρούμενη γίνεται αυτή η λογική. Η σερβική κυβέρνηση ήταν διατεθειμένη να παραχωρήσει το Κοσσυφοπέδιο για να σώσει τη σερβική πατρίδα, αλλά το καθεστώς Άσαντ έχει ήδη αφήσει τη Συρία να καεί για να σώσει τον εαυτό του και εξακολουθεί να αγωνίζεται πάνω από τις στάχτες.

Οποιαδήποτε αμερικανική παρέμβαση ξεκινά με άσχημες προϋποθέσεις. Πριν να αρχίσει ο βομβαρδισμός στόχων «στρατηγικής σημασίας», η αεροπορική εκστρατεία θα ξεκινήσει με την καταστολή της συριακής αεράμυνας. Αυτό σημαίνει ότι θα χρησιμοποιηθούν εκατοντάδες βόμβες και πύραυλοι για να καταστρέψουν τις εγκαταστάσεις ραντάρ, πυραύλους εδάφους-αέρος και αντιαεροπορικά πυροβόλα, σκοτώνοντας αναπόφευκτα, ανείπωτο αριθμό αμάχων, χωρίς να υπάρξει η προώθηση της λαϊκής αντίστασης κατά του καθεστώτος.

Μετά από αυτό έρχεται η σειρά της «πικρής» επιχείρησης ανεύρεσης κρισίμων στόχων του καθεστώτος, μέσα στην ομίχλη του εμφύλιου πολέμου της Συρίας που θα επιφέρει μαζί και τις αναπόφευκτες απώλειες αμάχων.

«Παράπλευρες απώλειες» είναι ο αηδιαστικός ευφημισμός για τον θάνατο αθώων, λες και τα κατεστραμμένα κτίρια και τα νεκρά παιδιά βρίσκονται όλα μαζί στον ίδιο «λογαριασμό».Η προσέγγιση «βόμβες μόνο» θεωρεί ότι αυτό το παρατεταμένο «σφαγείο» προσφέρει μια αρκετά καλή ευκαιρία τερματισμού του πολέμου και ότι αξίζει να «παίζει» κανείς με χαμηλό κόστος, για την ελαχιστοποίηση των δικών μας απωλειών. Στη Λιβύη, με τη συγκέντρωση της εξουσίας στο στενό κύκλο του Καντάφι και με την τακτική ευπάθεια του τελευταίου, αυτή η προσέγγιση ήταν επιτυχής. Ο Λευκός Οίκος έχει κατανοήσει σαφώς τις διαφορές μεταξύ της Λιβύης και της Συρίας στο πρόσφατο παρελθόν, αλλά δεν βλάπτει να τους το υπενθυμίσω και πάλι, τώρα, που είναι πολύ επίκαιρο.

Τα πλεονεκτήματα της χρησιμοποίησης των Ειδικών Δυνάμεων έναντι των αεροπορικών προσβολών. 

Το όριο για τη χρήση χερσαίων δυνάμεων παραμένει στη διακριτική ευχέρεια του Λευκού Οίκου, αλλά ορισμένοι από τους ρόλους που μια δύναμη ειδικών επιχειρήσεων θα μπορούσε παίξει είναι σαφείς, σύμφωνα με το αντίστοιχο δόγμα και την ιστορία μας. Η αρχική διείσδυση πιθανό να μην είναι τόσο επικίνδυνη. Αφού μπορούμε να στείλουμε με σχετική ασφάλεια ένα 76χρονο εκκεντρικό γερουσιαστή των ΗΠΑ, στην περιοχή των ανταρτών θα πρέπει να είναι εφικτό για μια έμπειρη Ομάδα Ειδικών Δυνάμεων. 

Μετά την διείσδυσή τους, το πρώτο καθήκον των στελεχών των ειδικών δυνάμεων, δεν θα είναι να αγωνίζονται μαζί με τους αντικαθεστωτικούς στην πρώτη γραμμή, αλλά η αποκατάσταση συνδέσμου με τις δυνάμεις των ανταρτών, ο συντονισμός των διαφόρων ανταρτικών τμημάτων, και η διεύθυνση των προσπαθειών τους προς μια συγκεντρωτική στρατηγική δράση με στόχο τη νίκη και τον τερματισμό του πολέμου. Αυτό το είδος της εργασίας δεν μπορεί να επιτευχθεί από δωμάτια ξενοδοχείων στην Ντόχα, απαιτεί επαγγελματίες στρατιώτες επί του πεδίου της μάχης, με αποδοχή όλων των κινδύνων. Για παράδειγμα, ήταν μια μικρή ομάδα ειδικών δυνάμεων αυτή που συνενώθηκε με τον Hamid Karzai, το 2001 και τον βοήθησε να οργανώσει τις δυνάμεις του εναντίον των Ταλιμπάν.

Αν στείλουμε ειδικές δυνάμεις στη Συρία δεν θα είναι σαν τις ταινίες με τους SEALs να κάνουν καταδρομική ενέργεια στην έδρα του Άσαντ με μια μεγάλη μάχη ως φινάλε! Η πραγματική δουλειά των ειδικών επιχειρήσεων, απαιτεί βετεράνους υπαξιωματικούς και αξιωματικούς, να συμβουλεύουν τους ηγέτες των ανταρτών, να συντονίζουν τον ανεφοδιασμό τους, να διασφαλίζουν την προστασία του άμαχου πληθυσμού, να συγκεντρώνουν πληροφορίες, να παρέχουν ιατρική περίθαλψη, να εξασφαλίζουν ανθρωπιστική βοήθεια και να σχεδιάζουν για τη μετάβαση στην πολιτική εξουσία. Ας προσθέσουμε στην ήδη μεγάλη λίστα των καθηκόντων τους και την πρόληψη των εγκλημάτων πολέμου (ή απλώς την απομόνωση των εγκληματιών πολέμου σαν ακατάλληλους εταίρους) και την αποφυγή των ανταρτικών ομάδων που είναι εχθρικές προς τις ΗΠΑ ή των ενεδρών των κυβερνητικών παραστρατιωτικών.

Οι ειδικές δυνάμεις των ΗΠΑ επί του εδάφους μπορούν επίσης να συγκεντρώνουν πληροφορίες από τους ντόπιους και να τις χρησιμοποιούν για να επιλέξουν στόχους για προσβολή πιο αποτελεσματικά, ώστε να αποφευχθούν απώλειες αμάχων. Και τέλος, ναι, θα πρέπει να αγωνίζονται στο πλευρό τους εταίρων τους του Ελεύθερου Συριακού Στρατού με όλο τον κίνδυνο που συνεπάγεται. Αν η ηγεσία των ανταρτών είναι ένας ικανός εταίρος για όλα τα παραπάνω, είναι ένα άλλο ζήτημα, και το πιο σημαντικό ερώτημα! Αλλά αν είμαστε έτοιμοι να ρίξουμε βόμβες στη Συρία ίσως έχουμε ήδη αποφασίσει ότι είναι.

Όπως μπορούμε να θυμηθούμε από τη φωτογραφία του σώματος ενός στρατιώτη των ΗΠΑ να σέρνεται μέσα στους δρόμους του Μογκαντίσου το 1993, μια μικρή δύναμη ειδικών επιχειρήσεων μπορεί να είναι τρομερά ευάλωτη και οι αποτυχίες της, όπως η αποτυχημένη διάσωση των ομήρων μας στο Ιράν το 1980, μπορεί να είναι μια παγκόσμια ταπείνωση. 

Αλλά εάν οι ΗΠΑ θα επιλέξουν να μπουν σ’ ένα πόλεμο, υπάρχουν φορές που αυτό το ποσοστό του κινδύνου δικαιολογείται! Διότι η διαφορά ανάμεσα σε δώδεκα στελέχη των ειδικών δυνάμεων και σε μια αμερικανική επιλαρχία αρμάτων, στο μάτι ενός Σύριου πολίτη φαίνεται σαν η διαφορά μεταξύ της βοήθειας ενός συμμάχου που μάχεται μαζί του και της κατοχής της χώρας του από ξένη δύναμη.

Και η βοήθεια των λίγων εκατοντάδων Αμερικανών και συμμάχων στελεχών των ειδικών δυνάμεων, θα μπορούσε να είναι η διαφορά ανάμεσα σε λίγες αιματηρές εβδομάδες αγώνα λίγο πριν από την μετά- Assad φάση του πολέμου (ειρήνη ίσως δεν θα ήταν η κατάλληλη λέξη για να χαρακτηρίσουμε τη συγκεκριμένη περίοδο) και σ’ ένα έτος αργής αιμορραγίας του καθεστώτος με τα βομβαρδιστικά και μη επανδρωμένα αεροσκάφη, ενώ παραμένει ο συριακός λαός πιεσμένος σε μέγγενη. 

Όπως το έθεσε ένας σχολιαστής, δεν υπάρχουν καλές επιλογές αυτή τη στιγμή για την κυβέρνηση Ομπάμα στο πρόβλημα της Συρίας, αλλά μερικές είναι πιο κυνικές από άλλες και αν Συρία γίνει ο νεότερος πόλεμος της Αμερικής με μη επανδρωμένα αεροσκάφη, η αιτία δεν θα είναι γιατί επιδιώκουμε το τέλος του πολέμου όσο το δυνατόν πιο γρήγορα, ούτε γιατί εκτιμούμε πολύ την ανθρώπινη ζωή στη Συρία!

Θα είναι γιατί χωρίς μαχητές στο έδαφος δεν θα μπορούμε να καταφέρουμε αποτελεσματικό πλήγμα και είμαστε όλοι υπεύθυνοι γι’ αυτό"


Η τακτική αλλά και στρατηγική χρησιμοποίηση των ειδικών δυνάμεων είναι αυτή που περιγράφεται παραπάνω. Βέβαια το συζητήσιμο είναι ποιός έχει δίκιο και ποιός άδικο! Ο φίλος Αμερικάνος, είναι πεπεισμένος ότι το δίκιο το έχουν ούτως ή άλλως οι αντικαθεστωτικοί! Μήπως αυτό εξυπηρετεί τα αμερικανικά συμφέροντα; Ίσως.


Ανιχνευτής


Πηγή