Solo διάσχιση της Σαχάρας: Ένα μεγάλο ρεκόρ!

Γράφει ο Δημήτρης Τρουπής

Ένας 48χρονος Φιλανδός δρομέας υπεραποστάσεων, ο Jukka Vijlanen, κατόρθωσε να διασχίσει τρέχοντας solo την έρημο Σαχάρα ξεκινώντας από την Μαροκινή πόλη Tan-Tan, διασχίζοντας την οροσειρά του αντί-Άτλαντα και καταλήγοντας στην Νότια Μαυριτανία και τελικά στα σύνορα με την Σενεγάλη. Η προσπάθεια του διήρκεσε 31 ημέρες τρέχοντας συνολικά λίγο πάνω από 1.600 χιλιόμετρα.

Η διάσχιση του Vijlanen είχε υποστήριξη από ένα όχημα με τρεις Φιλανδούς φίλους του, κυρίως για την παροχή νερού και ηλεκτρολυτών. Μάλιστα, αναγκάζονταν να τον αφήνουν για ώρες ώστε να καταφέρουν να φτάσουν σε περιοχές που θα μπορούσαν να προμηθευτούν νερό και να συνεχίσει έτσι την προσπάθεια του. Βοήθεια τους παρείχε και μια ντόπια εταιρία που διοργανώνει σαφάρι στην περιοχή.

Ο Φιλανδός αθλητής υπεραποστάσεων έχει ένα πλούσιο παλμαρέ διασχίσεων. Σε αυτό   περιλαμβάνεται ο Μαραθώνιος στον βόρειο πόλο το 2007, η διάσχιση τμήματος της ερήμου της Λιβύης στα πλαίσια υπερμαραθώνιου το 2008, ένας αγώνας 100 χιλιομέτρων στην Ανταρκτική το 2009 και η διάσχιση της ερήμου Καλαχάρι το 2010 (μαζί με τον Kirsi Montonen και τον Nοτιοαφρικανό Greg Maud).

Σε μια προσπάθεια τέτοιου μεγέθους και μάλιστα σε ένα απο τα πιο αφιλόξενα για τον άνθρωπο μέρη του πλανήτη, πολλά είναι τα εμπόδια που μπορεί να συναντήσει κανείς. Ο Vijlanen ξεκίνησε με πρόβλημα στο γόνατο (γόνατο δρομέα), αλλά κατά ένα παράξενο τρόπο - και ευτυχώς για την προσπάθεια του - δεν τον ενόχλησε όσο περίμενε αρχικά. 

Αντίθετα, ιδιαίτερα κατά τα πρώτα 500 χιλιόμετρα του τρεξίματος του (10 ημέρες), ταλαιπωρήθηκε έντονα από αμμοθύελλες οι οποίες τον ανάγκασαν κάποιες στιγμές να σταματήσει και να καλυφτεί μέσα στο όχημα υποστήριξης. Όπως είναι φυσικό, με την άμμο να μπαίνει παντού, το επόμενο πρόβλημα ήτανε οι πολλές φουσκάλες στα πόδια του, γεγονός που κατάφερε να το ξεπεράσει και αυτό.

Το πρώτο του ντους κατάφερε να το κάνει μετά την 20η μέρα και αφού είχε ήδη διανύσει 1.000 χιλιόμετρα και είχε μπει στην Μαυριτανία. Συνέχιζε πάντως το σταθερό τρέξιμο καλύπτοντας 50 χιλιόμετρα την ημέρα. Εδώ, είχε την τύχη να δεχτεί και την πρώτη βροχή. Όπως τον διαβεβαίωσαν οι ντόπιοι (μεταφορείς με καμήλες) είχε να βρέξει 3 χρόνια στην περιοχή! Στο τμήμα της Μαυριτανίας τον συνόδευε και μια ντόπια αστυνομική περίπολος για λόγους ασφαλείας.

Στο αρχικό του σχέδιο ήταν να προχωρήσει από μια πιο κεντρική περιοχή διασχίζοντας συνολικά 2.000 χιλιόμετρα και ίσως και την έρημο Sahel, αλλά η ύπαρξη ναρκοπεδίων τον αποθάρρυνε τελικά και κινήθηκε καθαρά σε πιο νότιες περιοχές. Την τελευταία μάλιστα μέρα του εγχειρήματος διένυσε 91 χιλιόμετρα έχοντας πολλές δυνάμεις. Κατάφερε έτσι τελικά να πραγματοποιήσει τον στόχο του και να προσθέσει ένα σπουδαίο κατόρθωμα στην λίστα των μεγάλων διασχίσεων.

Όσο αφιλόξενο και να είναι ένα μέρος του πλανήτη (και όχι μόνο) και όσο δύσκολη και να φαντάζει η προσπάθεια, η ανθρώπινη θέληση, ο νους και η λαχτάρα για αναζήτηση και νέα σύνορα θα μας πηγαίνει πάντα ένα βήμα μπροστά.

Πηγή