Η μάχη του Μόντε Κασίνο

Αναδημοσίευση άρθρου

Η μάχη του Μόντε Κασίνο, γνωστή και σαν μάχη για τη Ρώμη, ήταν μια σειρά από 4 διαδοχικές συμμαχικές, αιματηρές επιθετικές ενέργειες, εναντίον της  γερμανικής χειμερινής γραμμής  αμύνης στην Ιταλία, κατά τη διάρκεια του 2ου παγκοσμίου πολέμου. Η συμμαχική πρόθεση ήταν η διάσπαση της γερμανικής γραμμής με σκοπό την κατάληψη της Ρώμης.

Πηγή

Στις αρχές του 1944, το μισό της αμυντικής γερμανικής γραμμής προς τα δυτικά, ήταν καλά οχυρωμένο από τους Γερμανούς, ασφαλίζοντας τις κοιλάδες του Ράπιντο, του Λίρι και του Γκαριλιάνο, με την διατήρηση  εδαφών τακτικής σημασίας. Όλα αυτά περιλαμβάνονταν στην κύρια γραμμή αμύνης, που είχε λάβει την κωδική ονομασία "Γραμμή Γκούσταβ"(Gustav Line) . Το Μόντε Κασίνο, (Monte Cassino), ένας βραχώδης λόφος που δεσπόζει στην περιοχή και ελέγχει τις διαβάσεις προς τις κοιλάδες Λίρι και Ράπιντο, είναι πολύ γνωστό για το ομώνυμο μεσαιωνικό καθολικό μοναστήρι, που είναι κτισμένο στην κορυφή του, από το 529 μ.χ. Οι Γερμανοί, στα πλαίσια της οργάνωσης του εδάφους για αμυντικό αγώνα, είχαν αφήσει το μοναστήρι ανοχύρωτο, λόγω της ιστορίας του, πιστεύοντας ότι δεν θα το πείραζαν οι Αγγλο-Αμερικάνοι, αλλά είχαν κατασκευάσει  μερικές ισχυρές θέσεις  κάτω από τα τείχη του, επάνω στις απότομες πλαγιές του λόφου. 

Οι σύμμαχοι  από την άλλη πλευρά, φοβούμενοι την πιθανή ισχυρή αντίσταση των Γερμανών και την παρατήρηση που τους επέτρεπε να έχουν η κατοχή  του λόφου,  αποφάσισαν τον αεροπορικό βομβαρδισμό του. Έτσι στις 15 Φεβρουαρίου ρίχθηκαν πάνω από 1400 τόνοι βόμβες κάνοντας το μοναστήρι, ένα σωρό από ερείπια. 

Οι Γερμανοί εκμεταλλευόμενοι αυτά τα ερείπια, θεωρώντας τα σαν την καλύτερη προστασία από τα πυρά των συμμάχων, επάνδρωσαν τον λόφο με δύναμη της 1ης Μεραρχίας Αλεξιπτωτιστών που έδωσαν μια από τις πιο δύσκολες και πεισματώδεις τελευταίες μάχες τους σαν απλό πεζικό. 

Από τις 17 Ιανουαρίου  μέχρι τις 18 Μαΐου 1944 μετά από 4 προσπάθειες των συμμαχικών στρατευμάτων, αναγκάσθηκαν οι Γερμανοί να συμπτυχθούν προς τα βόρεια, αφού είχαν προκαλέσει μεγάλες απώλειες και μετά την απόβαση στη Νορμανδία. Αρκεί να ειπωθεί ότι στην τελευταία επίθεση, χρησιμοποιήθηκαν συνολικά 20 μεραρχίες, σ' ένα μέτωπο 32 περίπου χιλιομέτρων.

Ένας ίσως άσκοπος χερσαίος αγώνας που κόστισε αρκετές χιλιάδες απώλειες, αφού όπως αναλύεται σήμερα, θα μπορούσε να υπερκερασθεί η γραμμή από θαλάσσης, με αποβατική ενέργεια βόρεια της Ρώμης. 

Οι τότε σύμμαχοι στρατηγοί είχαν άλλη άποψη, διότι πίστευαν ότι με αυτό τον τρόπο, δεσμεύουν μεγάλη εχθρική δύναμη, που αποστερείται από τους Γερμανούς στη Νορμανδία, στην οποία είχε ήδη αποφασισθεί ο διάπλους της Μάγχης. 

Για να πούμε όμως την αλήθεια, η ιδέα του Τσόρτσιλ, ήταν πολύ καλή τότε! Επιθετική ενέργεια προς την Γραμμή Γκούσταβ, ώστε να θεωρηθεί σαν κυρία προσπάθεια και να κάνει τους Γερμανούς να κινήσουν δυνάμεις προς τα νότια και αμέσως μετά αποβατική ενέργεια βόρεια της Γραμμής Γκούσταβ, στο Άντζιο, σαν ένα είδος αγκιστριού, για να κυκλώσει τους Γερμανούς και να τους κάνει να παραδοθούν! 

Αλλά από λάθος εκτίμηση και αντίληψη  του τρόπου διεξαγωγής αμφίβιου αγώνα, οι αποβατικές δυνάμεις καθυστέρησαν άσκοπα στο αρχικό προγεφύρωμα, προσπαθώντας να διασφαλίσουν την περιοχή διοικητικής μέριμνας, αντί να κινηθούν ταχύτατα για την κατάληψη εδαφών τακτικής σημασίας ώστε ν' αποκόψουν τις γραμμές επικοινωνιών των Γερμανών. 

Αποτέλεσμα αυτού ήταν τα αποβατικά στρατεύματα να "κολλήσουν" στην ακτή, να δοθεί χρόνος στους Γερμανούς να συγκεντρώσουν εφεδρείες και ν' απειλήσουν το προγεφύρωμα. Όπως χαρακτηριστικά είπε τότε ο Τσόρτσιλ βγαίνοντας από τα ρούχα του για την ανεπαρκή αντιμετώπιση της κατάστασης από τον διοικητή των αποβατικών δυνάμεων " Νομίζαμε ότι ρίξαμε μια αγριόγατα στην ακτή, που τελικά ήταν μια φάλαινα που εξώκειλε!" Αυτό όμως είναι μια άλλη ιστορία!

Δείτε  ΕΔΩ το πολύ ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ για την μάχη του Μόντε Κασίνο.

Ανιχνευτής