Το ότι η Β΄Μοίρα Καταδρομών αποτελεί την αιχμή του δόρατος της 1ης ΜΠ είναι γνωστό στους αξιωματικούς της και ειδικά στο Μέραρχο Υπγο κ. Βερίγο, ο οποίος υπήρξε πρόσφατα ως Ταξίαρχος και διοικητής της 1ης ΤΑΞ/ ΚΑΔ-ΑΛ, στην οποία υπάγεται οργανικά η Β΄ΜΚΔ. Χθες το βράδυ,(σημ. η πορεία έγινε 17/18 Μαΐου 2011) πραγματοποίησε την ετήσια νυχτερινή πορεία 42 χιλιομέτρων στον ορεινό όγκο του Βερμίου.
Κατάκοπους αλλά πάντοτε ακμαίους συναντήσαμε χθες το πρωί τους κομάντος ( πολλοί εκ των οποίων που ανήκουν στο μόνιμο προσωπικό των Καταδρομών την έχουν κάνει αγόγγυστα πάμπολλες φορές!!) στην τελική φάση της πορείας, με πλήρη φόρτο μάχης, ενώ μας συγκίνησε το γεγονός ότι στην πορεία έλαβε μέρος και μια γυναίκα καταδρομέας!
Η πορεία με επικεφαλής τον διοικητή της Β΄ΜΚΔ Ανχη κ. Συρμόπουλο, κατέληξε στις 9 το πρωί και μετά από μια 13ωρη κοπιαστική διαδρομή, με ανάβαση στα 1900 μέτρα υψόμετρο, στο στρατόπεδο, όπου και προσφέρθηκε ο καθιερωμένος πατσάς!! Να είναι γεροί όλοι τους και να συνεχίσουν να αποτελούν την αιχμή του δόρατος της προάσπισης της εθνικής μας κυριαρχίας.
Αυτό το μικρό άρθρο, μου θύμισε μία παρόμοια πορεία πολύ παλιά, το 1979, στην ίδια μονάδα, με τον 51 Λόχο Κρούσεως.
Τότε που ήμασταν πολύ νέοι, αυθόρμητοι, ενθουσιώδεις, δυνατοί και δυναμικοί. Ο λόχος είχε κομάντος έναν-έναν διαλεγμένους. Ψημένα παιδιά, Μακεδόνες από τις γύρω περιοχές και όχι μόνο.
Η πορεία ήταν των 50 χιλιομέτρων, διαγωνιστική μεταξύ των λόχων. Η προετοιμασία γινόταν χρονικά από πολύ νωρίς σε στυλ προπόνησης, μέσα στο πλαίσιο της εκπαίδευσης της Μοίρας. Προηγούνταν πολλά τροχάδια αντοχής, άλλες μικρότερες πορείες, αλλά και αρκετές βολές, γιατί δεν ήταν μόνο μια απλή πορεία! Κατέληγε σε διαγωνιστική βολή με όλα τα όπλα και σε διαφορετικές αποστάσεις. Δεν μέτραγε απλά να βγάλεις τα χιλιόμετρα μέσα σε 11 με 12 ώρες με φόρτο γύρω στα 30 κιλά, αλλά και να είσαι ικανός ν' αντιμετωπίσεις αντίπαλο και να δώσεις μάχη στο τέλος! Αυτή ήταν η "μαγκιά"!
Όταν έφθασε η ώρα εκεί στο σημείο αφετηρίας, που τότε είχε καθιερωθεί η Ρεντίνα, όλοι οι λόχοι της Μοίρας παρατάχθηκαν και ξεκίνησε εξονυχιστική επιθεώρηση από τον τότε διοικητή του Συντάγματος Καταδρομών. Ήταν σαν ιεροτελεστία. Εξετάσθηκαν όλα εξονυχιστικά! Βάρος, υλικό, στολή, άρβυλα, μέχρι και τα νύχια των ποδιών κοίταγε ο Συνταγματάρχης, για να δει άν είναι κομμένα και αν τα πόδια έχουν πούδρα για την εφίδρωση και αν οι κάλτσες είναι γερές και αν....πολλά αν, μας φαινόντουσαν τότε! Αργότερα καταλάβαιναν όλοι, ότι χωρίς αυτά τα ...αν, πολλοί θα έμεναν στην διαδρομή, γιατι θα γέμιζαν πληγές και φουσκάλες.
Άρχισε να νυχτώνει! Ήταν τέλος του Οκτώβρη αν θυμάμαι καλά! Ένας-ένας οι λόχοι άρχισαν να ξεκινούν ανά ημίωρο. Ο δικός μας λόχος, ήταν πρώτος! Τους είχαμε όλους από πίσω! Όλοι ξέραμε ότι θα είχαμε "πίεση" των άλλων λόχων να μας φτάσουν και να μας περάσουν για να πάρουν το έπαθλο, που ήταν 2 ημέρες άδεια και από μία μπύρα!
Ανηφορικά δρομολόγια στα γύρω βουνά της Χαλκιδικής, γιδόστρατες και αγροτικοί δρόμοι στην καλύτερη περίπτωση! Μπροστά πάντα ο Λοχαγός που έδινε τον ρυθμό, αλλά και με διάφορα αστεία εκτόνωνε την κατάσταση. Πίσω ο κάθε κομάντος περπατούσε με σταθερό βήμα, με μοιρασμένο το βάρος! Σε τέτοιες περιπτώσεις δοκιμάζεται η αλληλεγγύη, η φιλία, αναπτύσσεται η εμπιστοσύνη και ο σεβασμός! Εκεί φαίνεται ποιός "μετράει" και ποιός όχι! Δεν μπορεί να κρυφτεί κανείς πίσω, ούτε από "έξυπνα" λόγια, ούτε από βαθμούς! Καθαρτήριο!
Αν κάποιος παραπατούσε ή είχε πρόβλημα, έπρεπε το "ζευγάρι" του να βοηθήσει, να του πάρει λίγο βάρος να σπρώξει! Γιατί ξέχασα να πω ότι μετρούσε πάντα ο χρόνος του τελευταίου και όχι του πρώτου στο λόχο. Έθιμα και συνήθειες των ΛΟΚ!
Οι ώρες πέρναγαν με πραγματική θέρμη! Τα χιλιόμετρα τα .."καταπίναμε" το ένα μετά το άλλο Σύντομες στάσεις για ανακατανομή βάρους, ανοίγματα και τεντώματα! Λίγο νερό και..δρόμο να μη μας φτάσουν οι άλλοι! Έπρεπε να περνάμε υποχρεωτικά από συγκεκριμένα σημεία ελέγχου, όπου εκεί βλέπαμε τους ..ελεγκτές από άλλη Μοίρα, που είχαν οριστεί να ελέγχουν άτομα, υλικό, φόρτο και άλλα! Δεν ξέφευγε ποτέ τίποτα! Όσο για το νερό, δεν μέτραγε ποτέ στο βάρος! Έπαιρνες όσο ήθελες! Έτσι δεν έμπαινε κανένας σε πειρασμό να το..χύσει για να περπατάει με λιγότερο βάρος, αν με εννοείτε! Όλα μελετημένα! Σε αυτά τα σημεία πάντα μας φιλεύαν με σάντουιτς και ρόφημα για να μας τονώσουν λιγάκι!
Είχαν περάσει 9 ώρες πορείας, όταν κάποιος στο λόχο παρουσίασε πρόβλημα! Κούτσαινε πολύ! Τον είδε ο νοσοκόμος! Τον χτύπαγαν τα άρβυλα! Να τον αφήσουμε να τον πάρει αργότερα η .."νοσοκόμα"; Ούτε γι' αστείο δεν ήθελε να το ακούσει ο Λοχαγός! Ήταν θέμα τιμής! Αν ήταν κάτι άλλο πιο σοβαρό, ίσως! Στην πλάτη! Χάναμε και βαθμούς, άμα ξέμενε άνδρας του λόχου! Θυμάμαι ένα πανύψηλο Πόντιο, δυνατό παιδί, τον Θανάση..που τον άρπαξε πάνω από το μπέργκιν του και άρχισε να τον κουβαλάει! Άλλος πήρε τ' όπλο άλλος το φόρτο του και συνεχίσαμε! Λίγο πιο αργά!
Το φορτίο σταδιακά μοιράσθηκε σε όλους! Ένας άλλος λόχος όμως μας πλησίασε στα 10 λεπτά! Όλοι "σκυλιάσαμε"! Βάλαμε τα δυνατά μας να κερδίσουμε το χρόνο! Είχε αρχίσει η πρωινή δροσιά! Μετά από μιάμιση ώρα περίπου αρχίσαμε να διακρίνουμε το τέρμα. Έπεσε κυριολεκτικά τρέξιμο! Τα δώσαμε όλα!
Μας περίμενε μια έκπληξη! Ανέβασμα και κατέβασμα σε βράχο τύπου Α με τη βοήθεια σχοινιού και με όλο μας το φόρτο. Το κάναμε με τα χέρια και τα πόδια να τρέμουν από την κόπωση. Μετά, άρχισαν οι βολές! "Εδώ σε θέλω κάβουρα" να έχεις σταθερό χέρι μετά απ' όλα αυτά και να κτυπάς διάνα! Στο τέλος μας περίμενε μια μεγάλη φωτιά για στέγνωμα, ζέσταμα και πρωινό ρόφημα. Δεν θυμάμαι για πατσά, αλλά σούπα πάντα υπήρχε!
Βγήκαμε πρώτοι στη βολή, θυμάμαι τότε, αλλά.. μας έφαγε ο 53 ΛΚ σε χρόνο πορείας γύρω στα 7 λεπτά! Μάζεψε περισσότερους βαθμούς! Κούτσα-κούτσα περπατάγαμε θυμάμαι, μόλις αρχίσαμε να "κρυώνουμε", από την υπερένταση! Αλλά τι να κάνουμε; Κέρδισαν οι πιο καλοί! Πήραν την άδεια και σε μας ..άφησαν τις μπύρες! Πάλι καλά! Που και που, βρισκόμαστε με τον Θανάση και τα λέμε, γελώντας για τα παλιά!
Ανιχνευτής
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε το σχόλιό σας, στα πλαίσια της ευγένειας και της ευπρέπειας.