Αμερικανοί πεζοναύτες κινούνται κάτω από πολύ αντίξοες συνθήκες, κατά τη διάρκεια διμερούς άσκησης χειμερινού αγώνα στο Χοκάιντο στα βόρεια της Ιαπωνίας, συνεργαζόμενοι με τους Ιάπωνες (νυν) συμμάχους τους. Η άσκηση που ονομάζεται "Φως του Δάσους" (Forest Light) είναι μια εξαμηνιαία άσκηση που διεξάγεται σε καθορισμένη περιοχή εκπαίδευσης.
Παρά τη σφοδρή χιονοθύελλα που επικρατούσε με δυνατούς ανέμους και θερμοκρασία -23 βαθμούς Κελσίου, ο κατάλληλος χειμερινός ιματισμός, τους επέτρεψε να κινούνται χωρίς ιδιαίτερο πρόβλημα. Εκείνη την περίοδο πέθαναν από το ψύχος 8 ντόπιοι.
Παρατηρείστε τον πρώτο πεζοναύτη. Κάτω από την κουκούλα της στολής παραλλαγής, φοράει το κράνος του και την μπαλακλάβα του τύπου φλις με γυαλιά. Τα γάντια του είναι η τρίτη στρώση προφανώς και δεν φαίνεται να έχει ξεχωριστό δάκτυλο που θα του επέτρεπε να εκτελέσει βολή. Η πρώτη στρώση είναι μάλλινα ή φλις γάντια. Η δεύτερη στρώση είναι δερμάτινα με δάκτυλα και η τρίτη γάντια τύπου "παγοπώλη". Συνήθως αυτά τα φοράμε όταν θέλουμε να κάνουμε κατασκευές με χιόνι.
Προσέξτε όμως και τα πόδια! Φοράει ειδικά άρβυλα (Winter Boots) μάλλον τύπου LaCrosse, αφού με αυτή την εταιρεία οι πεζοναύτες υπέγραψαν σύμβαση το 2008. Η απόλυτη στεγανότητα και η επένδυση του αρβύλου, επιτρέπει την άνετη κίνηση του χρήστη σε πολικό ψύχος. Επιπλέον φοράει χιονοβατίδες εφόδου από αλουμίνιο. Καλές για περπάτημα και για τρέξιμο στο χιόνι!
Το όπλο πιστεύω να καταλάβατε ότι είναι ένα M27 IAR (Infantry Automatic Rifle)
Δεν είναι άσχημα να προετοιμάζεται κανείς! Υπάρχει θέμα με τους Βορειοκορεάτες όπως θα έχετε ακούσει!
Έχουν όμως και ένα πολύ καλό Κέντρο Εκπαίδευσης Χειμερινού και Ορεινού Αγώνα στα Λευκά Όρη της Καλιφόρνιας, που προετοιμάζουν και εκπαιδεύουν τις μονάδες τους εκεί! Μη σας ξεγελάει το ότι διαβάζετε "Καλιφόρνια"! Κάνει το κρύο της αρκούδας εκεί πάνω, ειδικά το χειμώνα! Το ξέρω από πρώτο χέρι, γιατί έτυχε και έκανα παλιά, εκπαίδευση μαζί με τους Αμερικανούς πεζοναύτες, σχεδόν ένα μήνα εκεί.
"Στιγμές απείρου κάλλους" ζήσαμε όλοι τότε με συνεχή κίνηση καθημερινά ημέρα και νύκτα, ορειβατικό σκι, βολές, καταλύματα και πολλές μα πάρα πολλές ασκήσεις ομάδας, διμοιρίας και τελικά λόχου! Οι χιονοβατίδες εφόδου έκαναν καλή δουλειά σε επιθετικές ενέργειες.
Τότε τα άρβυλα που φοράγαμε, τα JB boots όπως τα ονόμαζαν, ήταν εξ ολοκλήρου από ανθεκτικό λάστιχο, λευκά, με δύο στρώσεις και εσωτερικά αέρα και σιλικόνη για μόνωση από το κρύο. Το πόδι πάντα ζεστό, αλλά συνεχώς ιδρωμένο! Γι' αυτό αναγκαζόμασταν κάθε μια με δύο ώρες ν' αλλάζουμε κάλτσες και τις βρεγμένες, να τις βάζουμε ..να κρέμονται στην εξάρτηση, όταν έβγαινε λίγος ήλιος για να στεγνώνουν ενώ περπατούσαμε, ή ανάμεσα στα ρούχα μας για να στεγνώνουν με τη θερμοκρασία του σώματος ώστε να ξαναφορεθούν! Καταλαβαίνετε τι οσμές αιωρούνταν στον αέρα σε ακτίνα 5 με 10 μέτρα γύρω μας.
Κατά τ' άλλα, ένα άρβυλο υπήρχε για όλες τις δουλειές! Σκι, χιονοβατίδες και σκέτη πορεία! Κάθε ομάδα των 8 τότε ατόμων, βάδιζε με το ΑΗΚΙΟ της, κουβαλώντας όλο τον ομαδικό φόρτο (2 σκηνές των 4 ανδρών, καύσιμα, τρόφιμα, πυρομαχικά ασφάλειας) στο έλκηθρο που το έσερναν πάντα οι 4 της ομάδας. Παράλληλα ο καθένας είχε τον ατομικό φόρτο των 25 με 30 κιλών, με σκι και χιονοβατίδες, ανάλογα με τι βάδιζες εκείνη τη στιγμή.
Νύκτα ξεκινούσαμε κάθε πρωί, κάνοντας κύκλους στο βουνό με σκι ή χιονοβατίδες, παράλληλα γινόταν τακτική και ατομική εκπαίδευση, ρίψεις χειροβομβίδων, βολές και καταλήγαμε σε προεπιλεγμένες περιοχές λίγο πριν σκοτεινιάσει, για την κατασκευή καταλύματος, είτε στήσιμο σκηνής. Αμέσως άρχιζε η νυκτερινή εκπαίδευση μέχρι τα μεσάνυκτα ή ακόμα παραπέρα. Φαγητό, κατά περίπτωση ελεύθερου χρόνου και πάντα με μυστικότητα! Ποτέ δεν επέτρεπαν φωτιές. Πάντα με την ατομική γκαζιέρα , όπου φτιάχναμε το ρόφημα και ζεσταίναμε τις τροφές. Υπήρχαν και περιπτώσεις που τρώγαμε περπατώντας.
Το ποιό ωραίο ήταν ότι ένας από την ομάδα οριζόταν σαν "shitter man", δηλαδή υπεύθυνος "συλλέκτης κοπράνων" για να μη γράψω την λαϊκή έκφραση που όλοι ξέρετε! Τι ήταν αυτός; Ο άνθρωπος που κουβαλούσε τη σακούλα με τα σκ... όσων ήθελαν να ..ανακουφιστούν αφού απαγορευόταν να αφήνουμε ίχνη για τακτικούς λόγους αλλά και για λόγους ασφάλειας από τα αγρίμια της περιοχής! Κάθε βράδυ περνούσε ένα ratrac που έπαιρνε τις σακούλες και άφηνε ξηρά τροφή. Δεν τους άρεσε ο καθένας τα δικά του, για να μη γίνει μπέρδεμα!
Καθόλου θεωρητική εκπαίδευση, η οποία είχε προηγηθεί βέβαια πριν ξεκινήσουμε από το κέντρο εκπαίδευσης. Στο τέλος η επιστροφή ήταν επεισοδιακή αφού γινόταν διαγωνιστικά κατά ομάδα, μέχρι να φτάσουμε πάλι στο κέντρο! Η όλη υπόθεση στοίχισε γύρω στα 10 κιλά βάρους χάσιμο στο καθένα μας κατά μέσα όρο, μερικά κατάγματα, κάποια σοβαρά και κομμένα αυτιά από το κρύο! Το κέρδος ήταν το μαύρισμα και η πολύ καλή τριβή με το χιόνι! Υπήρχαν κάποιοι που δεν ήξεραν τίποτα γι' αυτό, πριν ανέβουν στο βουνό. Ευτυχώς δεν ήμουν απ' αυτούς. Είχε προηγηθεί πολύ καλή προετοιμασία στον Όλυμπο.
Αυτό που πρέπει όμως να πω είναι ότι το κέντρο τους, που δεν είναι πολύ μεγαλύτερο απ' ό,τι το ΚΕΟΑΧ, λειτουργεί όλο το χρόνο, μαθαίνοντας διάφορες μονάδες τους και επιλεγμένο προσωπικό τις ιδιαιτερότητες των επιχειρήσεων στο βουνό! Ακόμη και την οδήγηση αυτοκινήτων και το φόρτωμα μουλαριών. Τους φάνηκαν χρήσιμα όλα αυτά στο Αφγανιστάν.
Ανιχνευτής
Έχουν όμως και ένα πολύ καλό Κέντρο Εκπαίδευσης Χειμερινού και Ορεινού Αγώνα στα Λευκά Όρη της Καλιφόρνιας, που προετοιμάζουν και εκπαιδεύουν τις μονάδες τους εκεί! Μη σας ξεγελάει το ότι διαβάζετε "Καλιφόρνια"! Κάνει το κρύο της αρκούδας εκεί πάνω, ειδικά το χειμώνα! Το ξέρω από πρώτο χέρι, γιατί έτυχε και έκανα παλιά, εκπαίδευση μαζί με τους Αμερικανούς πεζοναύτες, σχεδόν ένα μήνα εκεί.
"Στιγμές απείρου κάλλους" ζήσαμε όλοι τότε με συνεχή κίνηση καθημερινά ημέρα και νύκτα, ορειβατικό σκι, βολές, καταλύματα και πολλές μα πάρα πολλές ασκήσεις ομάδας, διμοιρίας και τελικά λόχου! Οι χιονοβατίδες εφόδου έκαναν καλή δουλειά σε επιθετικές ενέργειες.
Τότε τα άρβυλα που φοράγαμε, τα JB boots όπως τα ονόμαζαν, ήταν εξ ολοκλήρου από ανθεκτικό λάστιχο, λευκά, με δύο στρώσεις και εσωτερικά αέρα και σιλικόνη για μόνωση από το κρύο. Το πόδι πάντα ζεστό, αλλά συνεχώς ιδρωμένο! Γι' αυτό αναγκαζόμασταν κάθε μια με δύο ώρες ν' αλλάζουμε κάλτσες και τις βρεγμένες, να τις βάζουμε ..να κρέμονται στην εξάρτηση, όταν έβγαινε λίγος ήλιος για να στεγνώνουν ενώ περπατούσαμε, ή ανάμεσα στα ρούχα μας για να στεγνώνουν με τη θερμοκρασία του σώματος ώστε να ξαναφορεθούν! Καταλαβαίνετε τι οσμές αιωρούνταν στον αέρα σε ακτίνα 5 με 10 μέτρα γύρω μας.
Κατά τ' άλλα, ένα άρβυλο υπήρχε για όλες τις δουλειές! Σκι, χιονοβατίδες και σκέτη πορεία! Κάθε ομάδα των 8 τότε ατόμων, βάδιζε με το ΑΗΚΙΟ της, κουβαλώντας όλο τον ομαδικό φόρτο (2 σκηνές των 4 ανδρών, καύσιμα, τρόφιμα, πυρομαχικά ασφάλειας) στο έλκηθρο που το έσερναν πάντα οι 4 της ομάδας. Παράλληλα ο καθένας είχε τον ατομικό φόρτο των 25 με 30 κιλών, με σκι και χιονοβατίδες, ανάλογα με τι βάδιζες εκείνη τη στιγμή.
Νύκτα ξεκινούσαμε κάθε πρωί, κάνοντας κύκλους στο βουνό με σκι ή χιονοβατίδες, παράλληλα γινόταν τακτική και ατομική εκπαίδευση, ρίψεις χειροβομβίδων, βολές και καταλήγαμε σε προεπιλεγμένες περιοχές λίγο πριν σκοτεινιάσει, για την κατασκευή καταλύματος, είτε στήσιμο σκηνής. Αμέσως άρχιζε η νυκτερινή εκπαίδευση μέχρι τα μεσάνυκτα ή ακόμα παραπέρα. Φαγητό, κατά περίπτωση ελεύθερου χρόνου και πάντα με μυστικότητα! Ποτέ δεν επέτρεπαν φωτιές. Πάντα με την ατομική γκαζιέρα , όπου φτιάχναμε το ρόφημα και ζεσταίναμε τις τροφές. Υπήρχαν και περιπτώσεις που τρώγαμε περπατώντας.
Το ποιό ωραίο ήταν ότι ένας από την ομάδα οριζόταν σαν "shitter man", δηλαδή υπεύθυνος "συλλέκτης κοπράνων" για να μη γράψω την λαϊκή έκφραση που όλοι ξέρετε! Τι ήταν αυτός; Ο άνθρωπος που κουβαλούσε τη σακούλα με τα σκ... όσων ήθελαν να ..ανακουφιστούν αφού απαγορευόταν να αφήνουμε ίχνη για τακτικούς λόγους αλλά και για λόγους ασφάλειας από τα αγρίμια της περιοχής! Κάθε βράδυ περνούσε ένα ratrac που έπαιρνε τις σακούλες και άφηνε ξηρά τροφή. Δεν τους άρεσε ο καθένας τα δικά του, για να μη γίνει μπέρδεμα!
Καθόλου θεωρητική εκπαίδευση, η οποία είχε προηγηθεί βέβαια πριν ξεκινήσουμε από το κέντρο εκπαίδευσης. Στο τέλος η επιστροφή ήταν επεισοδιακή αφού γινόταν διαγωνιστικά κατά ομάδα, μέχρι να φτάσουμε πάλι στο κέντρο! Η όλη υπόθεση στοίχισε γύρω στα 10 κιλά βάρους χάσιμο στο καθένα μας κατά μέσα όρο, μερικά κατάγματα, κάποια σοβαρά και κομμένα αυτιά από το κρύο! Το κέρδος ήταν το μαύρισμα και η πολύ καλή τριβή με το χιόνι! Υπήρχαν κάποιοι που δεν ήξεραν τίποτα γι' αυτό, πριν ανέβουν στο βουνό. Ευτυχώς δεν ήμουν απ' αυτούς. Είχε προηγηθεί πολύ καλή προετοιμασία στον Όλυμπο.
Αυτό που πρέπει όμως να πω είναι ότι το κέντρο τους, που δεν είναι πολύ μεγαλύτερο απ' ό,τι το ΚΕΟΑΧ, λειτουργεί όλο το χρόνο, μαθαίνοντας διάφορες μονάδες τους και επιλεγμένο προσωπικό τις ιδιαιτερότητες των επιχειρήσεων στο βουνό! Ακόμη και την οδήγηση αυτοκινήτων και το φόρτωμα μουλαριών. Τους φάνηκαν χρήσιμα όλα αυτά στο Αφγανιστάν.
Ανιχνευτής
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε το σχόλιό σας, στα πλαίσια της ευγένειας και της ευπρέπειας.