Ο Πόλεμος στην Ουκρανία

 

Πηγή Wikipedia

Ακολουθεί μια στρατιωτική επαγγελματική ανάλυση, από ένα εξαιρετικό ιστολόγιο:

"Βρισκόμαστε ήδη στον δεύτερο μήνα από την έναρξη της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία και υπάρχουν αρκετά στοιχεία ώστε να γίνει μια πρώτη αξιολόγηση του πολέμου αυτού και ειδικά των στρατιωτικών επιχειρήσεων. Ενός πολέμου που μπορεί να αποτελέσει τροφή για σκέψη και για τα ελληνικά πράγματα.

Οπωσδήποτε δεν έχουμε ακόμα τις πληροφορίες ώστε να γίνει μια πλήρης αποτίμηση και κριτική του πολέμου που άλλωστε συνεχίζεται, αλλά ορισμένα γνωστά στοιχεία θεωρώ πως δεν θα ανατραπούν στη συνέχεια. Υπόψιν πως το διάστημα του ενός και πλέον μήνα που ήδη διαρκούν οι επιχειρήσεις είναι χρόνος αρκετός που στο παρελθόν κρίθηκαν πολλές μεγάλες εκστρατείες, όπως οι γερμανικές εκστρατείες στην Ευρώπη το 1940-1941, οι αραβοϊσραηλινοί πόλεμοι, η αμερικανική κατάκτηση του Ιράκ κ.ά.

Τα στοιχεία αξιολόγησης θα παρουσιαστούν με αναφορές στα επιμέρους επίπεδα[1] του Πολέμου, δηλαδή αυτό της υψηλής στρατηγικής, στο στρατηγικό, το επιχειρησιακό και το τακτικό επίπεδο, με βάση τις υπάρχουσες πληροφορίες που -επαναλαμβάνουμε- μόνο πλήρεις δεν είναι. Θα προηγηθεί ωστόσο μια σύντομη αναφορά σε μερικά θεωρητικά εργαλεία αξιολόγησης και βασικές απόψεις, ειδικά σε κρίσιμα θέματα στρατηγικής, για καλύτερη κατανόηση.

Η Υψηλή Στρατηγική

Γενικά περί Υψηλής Στρατηγικής

Η στρατιωτική σύγκρουση μεταξύ δύο κυρίαρχων κρατών όπως στην Ουκρανία, είναι κατ’ αρχήν ζήτημα στρατηγικό, δηλαδή μια εφαρμογή πολιτικής με χρήση στρατιωτικών και άλλων μέσων. Αυτή η γενική ή «υψηλή» στρατηγική όπως λέγεται θέτει τους σκοπούς του πολέμου και χρησιμοποιεί τα υπάρχοντα μέσα για να επίτευξη τους. Πρόκειται, με άλλη διατύπωση, για τη διανοητική τέχνη[2] χειρισμού της ισχύος ώστε να επιτευχθούν πολιτικοί σκοποί. Στην ουσία της είναι μια άσκηση ψυχολογικής πίεσης σε μια αντίπαλη κυβέρνησης προκειμένου να καμφθεί η θέληση της και να αποδεχτεί τους σκοπούς μας. Πολύ σπάνια δεν επαρκεί το ψυχολογικό μέρος σε ένα πόλεμο και η ηγεσία του ηττημένου θα προτιμήσει να αποδεχτεί μέχρι την ολοκληρωτική στρατιωτική κατάληψη της χώρας της.

Η υψηλή στρατηγική είναι το κρίσιμο επίπεδο στο οποίο συχνά κρίνεται το αποτέλεσμα ενός πολέμου. Λάθη στρατηγικά σπανίως διορθώνονται σε χαμηλότερο επίπεδο, π.χ. από υπεροχή σε θέματα τακτικής ή οπλικών συστημάτων. Σε κάθε περίπτωση η υψηλή στρατηγική επηρεάζει σοβαρά τη στρατιωτική στρατηγική και συνεπώς και το επιχειρησιακό επίπεδο του πολέμου.

Η στρατηγική που θα επιλεγεί από ένα κράτος που εισέρχεται σε πολεμική σύγκρουση, για να είναι επιτυχής θα πρέπει να πληροί ορισμένα κριτήρια[3] που έχουν προκύψει από τη μελέτη παλαιοτέρων σφαλμάτων. Η παράθεση που ακολουθεί βοηθά να γίνουν κατανοητές ορισμένες εξελίξεις και σφάλματα που παίζουν συχνά αποφασιστικό ρόλο στην εξέλιξη ενός πολέμου, εν προκειμένω του ουκρανορωσικού.

Η υψηλή στρατηγική που θα επιλεγεί λοιπόν από ένα κράτος σε ένα συγκεκριμένο πόλεμο θα πρέπει:

Α. Να είναι κατάλληλα προσαρμοσμένη στο διεθνές και στο εσωτερικό πολιτικό περιβάλλον ώστε η πολεμική προσπάθεια να υποστηριχθεί ανάλογα, στο εξωτερικό και στο εσωτερικό.

Β. Να χρησιμοποιεί αποδοτικά τα υπάρχοντα μέσα, χωρίς δυσανάλογο κόστος που θα επιφέρει εξάντληση και ήττα.

Γ. Να συσχετίσει σωστά τους τιθέμενους κάθε φορά σκοπούς με τα υπάρχοντα μέσα, ώστε να μην επιλεγούν στόχοι που ξεπερνούν τις διαθέσιμες ικανότητες.

Δ. Να είναι ανθεκτική σε σφάλματα, ώστε μια συγκυριακή αποτυχία να μην δημιουργήσει απαγορευτική ζημιά και συνολική αποτυχία.

Ε. Να είναι συνεκτική, δηλαδή οι επιμέρους πτυχές της στρατηγικής (οικονομική, στρατιωτική, πολιτική κ.λπ.) να αλληλοϋποστηρίζονται και να μην αλληλοϋπονομεύονται.

Από τα παραπάνω κριτήρια πιστεύουμε πως μπορούμε ήδη να διακρίνουμε ορισμένα στοιχεία στρατηγικής που επηρεάζουν τον παρόντα πόλεμο στην Ουκρανία. Άλλωστε τα παραπάνω κριτήρια αξιολόγησης αποτελούν πλαίσιο μέσα στο οποίο θα κινηθεί και η στρατιωτική στρατηγική που εδώ μας ενδιαφέρει άμεσα, δηλαδή η χρήση των στρατευμάτων με συγκεκριμένο τρόπο ώστε να εξυπηρετηθούν οι σκοποί της πολιτικής ηγεσίας..."

Η συνέχεια στην Πηγή