Η επιστροφή ..

Μετά από επτά χρόνια αιχμαλωσίας και καταναγκαστικών έργων στην Αλβανία οι Έλληνες φιλούν το χώμα της πατρίδας μετά την απελευθέρωση τους. (Πηγή)

Μια άγνωστη, περισσότερο σε νεότερους, πτυχή της ιστορίας, είναι αυτή του εμφύλιου πολέμου, που ίσως για λόγους "θεραπείας" της ελληνικής ασθένειας του διχασμού, απέφευγαν ευσχήμως να διδάσκουν στα σχολεία. 

Ότι είχε μείνει όρθιο μετά την γερμανο-ιταλο-βουλγαρική κατοχή, καταστράφηκε μέσα στη δύνη του άγριου, αδελφοκτόνου, εκδικητικού, ανόητου  και τελικά ανώφελου για τους Έλληνες, εμφύλιου πολέμου. Άνθρωποι, συγγενείς, συνάδελφοι, συμμαχητές κάποτε στα βουνά της βόρειας Ηπείρου, που έγραψαν ηρωική ιστορία, βρέθηκαν αντιμέτωποι, υποταγμένοι είτε από συμφέροντα, είτε από πολιτικά πάθη και ιδέες.

Όλοι, πολέμησαν για την "πατρίδα"! Αλλά τελικά η "πατρίς" ήταν αυτή που έπαθε τη μεγαλύτερη ζημιά! Οι νικητές του πολέμου κατά του Άξονα, βρέθηκαν ξαφνικά μετά μερικά χρόνια εργάτες στις φάμπρικες των νικημένων του πολέμου , ή σε ανατολικές φάμπρικες του λαού, αλλά πάντως όχι του ελληνικού!

Τον Αύγουστο κάθε χρόνο, που ήταν ο μήνας του τέλους του εμφύλιου του '49 και οι νικητές και οι νικημένοι του εμφύλιου πολέμου, θυμούνται τους νεκρούς τους και πηγαίνουν να τους τιμήσουν ο καθένας στα δικά του μνημεία. Πικρία και λύπη έρχεται πάντα στη γεύση και στο νου, όταν αναλογίζεται κανείς τα αδικοχαμένα θύματα.

Αναμνήσεις πικρές, έρχονται σε όσους  βγήκαν ζωντανοί. Κάποιοι, άργησαν να επιστρέψουν στην πατρίδα τους, είτε γιατί πιάστηκαν αιχμάλωτοι και παρέμειναν χρόνια σε ξένες φυλακές, είτε γιατί έφυγαν κυνηγημένοι και πήγαν να ζήσουν σε χώρες υποδοχής της σοβιετοκρατούμενης Ευρώπης, μένοντας αρχικά σε παραπήγματα. Από τους χαμένους, πολλοί έμειναν σε εξορία και περιορισμό σε καταυλισμούς και στρατόπεδα συγκέντρωσης, μέσα στην ίδια τους τη χώρα.

Πέρα από το τι γράφουν τα επίσημα ιστορικά έγγραφα και των δύο πλευρών, υπάρχουν και προσωπικές μαρτυρίες και βιώματα. Τέτοια αξίζει κάποιος να τα διαβάζει για να καταλαβαίνει το πνεύμα εκείνης της εποχής.

 Ένας γιατρός, που υπηρετούσε τη θητεία του στον εθνικό στρατό, πιάστηκε αιχμάλωτος από αντάρτες του ΔΣΕ τον Απρίλη του 1949 στην Κόνιτσα και επιβίωσε αιχμάλωτος σε αλβανικές φυλακές εκτελώντας καταναγκαστικά έργα,  για να επιστρέψει τον Αύγουστο του  1956, μαζί με τους άλλους αιχμαλώτους. Διαβάστε την ιστορία του ΕΔΩ.

Ένας άλλος, αντάρτης του ΔΣΕ, μετέπειτα πρόσφυγας στην Τασκένδη, εξιστορεί τη ζωή του και τα πεπραγμένα του, με λεπτομερή  ανάλυση των μαχών στις οποίες έλαβε μέρος, επισημαίνοντας τη σκληρότητα αυτού του εμφύλιου πολέμου. Διαβάστε τη δική του ιστορία ΕΔΩ.

Το μόνο που μπορούμε ν΄αναφωνήσουμε, είναι: ΠΟΤΕ  ΞΑΝΑ! 

Ανιχνευτής