Ο "ξεχασμένος" Πόλεμος

Προς τιμήν των νεκρών αλλά και των όσων ζωντανών από τον πόλεμο της Κορέας, αναδημοσιεύω ένα άρθρο από  ένα  ιστολόγιο..

Έχω ακόμη ένα λόγο παραπάνω! Εκεί πολέμησε και ο πατέρας μου! 

Ανιχνευτής

18/6/1953. ΣΕΛΙΔΕΣ ΔΟΞΑΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΤΑΓΜΑΤΟΣ ΣΤΟ ΥΨΩΜΑ ''ΧΑΡΡΥ''ΤΗΣ ΚΟΡΕΑΣ.

Το παρακάτω απόσπασμα προέρχεται από το  βιβλίο "Το ημερόλόγιο ενός Έλληνα Στρατιώτη στον πόλεμο της Κορέας" (εκδόσεις ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ ) του βετεράνου Γεωργίου Παγωμένου.

Μόλις φτάσαμε στους πρόποδες του Χάρι όλοι χάσαμε το χρώμα μας. Στην μία μεριά βλέπαμε όπλα σπασμένα, αλλού βρώμάγαν και κρατάγαμε τις μύτες μας και ανεβαίναμε κατά­κοποι. 

Οι Αμερικανοί όπου ευρίσκονταν επάνω στο ύψωμα, χωρίς να περιμένουν, μόλις μας είδαν κατέβαιναν σαν τρε­λοί λασπωμένοι, αξούριστοι και εντελώς απογοητευμένοι. Ανεβήκαμε, μας έδειξαν οι διμοιρίτες τον τομέα που θα έπιανε η κάθε ομάδα και αρχίσαμε να σκάβουμε να βγάλου­με έστω και λίγο χαράκωμα, όπου είχαν χωθεί από τα βλή­ματα. Αφού έδειξα στον κάθε άνδρα από την ομάδα μου πού θα έφθιανε θέσεις, άρχισα και γω να φθιάξω την δική μου, αλλά πού να σκάψω που το μέρος ήταν όλο πτώματα. 

Καταπρώτη σκαπανιά που έριξα άκουσα κάτι απαλάδα στο σκαπάνι. Κοιτάζω και ήταν ένα κινέζικο πόδι. Το πετάω και αρχινάω πάλι το έργο μου, δεν είχα βγάλει τρεις φθιαρ[ι]ές χώμα και βλέπω ένα(ν) ολόκληρο. Τι να κάνω τώρα που όπου και να πήγαινα το ίδιο ήταν, το πετάω και αυτό και συνεχίζω.

Για να μην τα πολυλογώ, μέχρι να φθιάξω τη θέση ξέχωσα τέσσερα πτώματα. [Όλη η περιοχή έμοιαζε σαν ένα απέ­ραντο νεκροταφείο ομαδικών τάφων, σαπισμένες ανθρώπινες σάρκες που τη βρώμα δεν την άντεχες όσο κι αν προσπαθούσες να κρατήσεις τη μύτη σου κλειστή.

Με την προμήθεια αεροζόλ για να αναπνέομε προσπαθούσαμε να δουλεύουμε. Αν οι Κινέζοι επιχειρούσαν επίθεση αυτό το βράδυ δεν θα γλίτωνε κανείς μας.] Με τις επιθέσεις που κάναν κάθε μέρα ανέβαιναν οι Κινέζοι, έμπαιναν μέσα στα αμπριά και στα χαρακώματα, αρχινάγαν οι Αμερικάνοι με το πυροβολικό και τους χώναν όλους μέσα στο χώμα.

Πρόχειρος καταυλισμός Ελλήνων στρατιωτών στην Κορέα.

Δουλέψαμε όλοι σκληρά. 

Οι Κορεάτες μάς κουβάλαγαν ξύλα και τσουβάλια και λίγο πολύ έφθιαξε ο καθένας μια θέση για να μπει μέσα. [Είχαμε μια ομάδα από Νότιο-Κορεάτες, έπαιρναν τα πτώματα μακριά, μα το χώμα ήταν ποτισμένο με το σα­πισμένο αίμα και τα υγρά του ανθρώπινου οργανισμού, οπότε με την αποπνικτική βρώμα δεν μπορούσαμε να απαλλαγούμε.

Οι Νοτιο-Κορεάτες μάς έφερναν ξύλα χοντρά και τσουβάλια, βάζαμε τα ξύλα επάνω από τα πολυβολεία και ατομικές θέσεις και μετά γεμίζαμε τα τσουβάλια χώμα και τα βάζαμε επάνω.

Με αυτό προστατευόμαστε από τους όλμους.] Είχαμε όμως δυο τραυματίες καταπρώτη μέρα από ένα βλήμα που είχε πέσει την ώρα που δουλεύα­με. Νύκτωσε,έπιασε καθένας μια θέση και περιμέναμε με το δάκτυλο στην σκαντάλη. 

Τα ολμάκια του λόχου τα εξηντάρια έριχναν συνεχώς φωτιστικά για να βλέπομε μπροστά μας.

Έβαλε ο Θεός το χεράκι του και δεν ήλθαν αυτό το βράδυ διότι δεν θα γλίτωνε κανείς. [Από τη βορειοδυτική πλευ­ρά δεν μπορούσαμε να εργαστούμε διότι είμαστε ακριβώς απέναντι από τα Κινέζικα στρατεύματα περίπου τριακόσια-πενήντα μέτρα και ήταν πιο ψηλά από εμάς.]

Ψήσιμο του πασχαλινού αρνιού στα χαρακώματα, από Έλληνες στρατιώτες

Ξημέρωσε 17/6/53, αφού είδαμε ότι γλιτώσαμε το πρώτο βράδυ αρχίσαμε να δουλεύουμε με πιο όρεξη σήμερα, αλλά είχαμε κακή ζωή, πείνα και κούραση και από την άλλη μεριά η βρόμα των νεκρών 177. Υποφέραμε από τρομερή κούραση. 

Από φαγητό δεν μας πείραζε μόνο πίναμε κρύο νερό και αεροζόλ που αναπνέαμε. Τον ύπνο τον είχαμε ξεχάσει τα τελευταία εικοσιτε­τράωρα. Χωρίς να καθίσουμε ούτε και να κοιμηθούμε όπως είμαστε ξενύκτηδες, δυο βράδια γεμίζαμε τσουβάλια και κτίζαμε επάνω στις θέσεις που είχαμε φθιάξει. Ώσπου να βραδιάσει τις είχαμε σχεδόν τελειώσει. Την ημέρα αυτή μας επισκέφτηκαν δυο Αμερικανοί αξιωματικοί και ένας Έλληνας. Κατα­λάβαμε αμέσως ότι θα επιτεθούν οι Κινέζοι. 

Οι άνδρες αυτοί ήταν του Α-2 και ξέρανε τι θα κάνουν οι Κινέζοι με ακρίβεια. Μόλις άρχισε να σουρουπώνει μας ειδοποιάνε, όλους να πιάσωμε τις θέσεις μας και να 'χωμε το νου μας, διότι είχαν πληροφορίες ότι θα μας κάναν επίθεση οπωσδήποτε αυτό το βράδυ. Απόψε κάπως είχαμε λίγο θάρρος, διότι είχαμε φθιάξει τις θέσεις και θα μας προφύλαζαν έστω από τα εγκαιροφλεγής. 

Πυρομαχικά είχαμε όσα θέλαμε και έτσι είχαμε πεποίθηση ότι μέχρι να είναι ένας ζωντανός, δεν θα πατούσε Κινέζος επάνω. Είχαμε βάλει ορισμένους στα ακροαστικά φυλάκια σε θέσεις καίριες να μας ενημερώνουν για την κάθε κίνηση των Κινέζων για να μπορούμε οι υπόλοιποι να δουλεύουμε με μεγαλύτερη ασφάλεια, όπως προανέφερα. Στο ένα ακροαστικό ήταν ο φίλος μου ο Ανδρεαδάκης από τον Κρουσώνα Κρήτης. Περίπου στις 11:45 η ώρα το ακροαστικό αντιλήφθηκε πως όλα τα υψώματα των Κινέζων είχαν μαυρίσει, σαν να είχαν φυτρώσει ξαφνικά μικρά δέντρα στα απογυμνωμένα υψώματα. Αυτά τα μικρά μαύρα που φαινόταν σαν δέντρα ήταν οι εκατοντάδες από Κινέζους που ερχόταν να μας επιτεθούν. 

Η αναλογία ήταν 2.850 χιλιάδες Κινέζοι κι εμείς ένας λόχος που εάν υπολογίσουμε τις απώλειες του προηγούμενου μετώπου θα είχαμε μείνει περίπου ενενήντα με ενενήνταπέντε άντρες. Μας υποστήριζαν βέβαια τα Αμερικάνικα οπλικά συστήματα που χρησιμοποιούσανε σε αυτόν το πόλεμο. 

Μόλις το ακροαστικό φυλάκιο αντιλήφτηκε ότι οι Κινέζοι ερχόντουσαν, τηλεφώνησαν και αμέσως πήδησαν μέσα στα χαρακώματα. Τις 11.45 η ώρα, όπως είχα προσυλλογιστεί μπροστά μου, ακούγω ένα πολυβόλο που ήταν αριστερά από την ομάδα μου και άρχιζε απότομα να βάζει ταχεία βουλή. 

Εν τω μεταξύ το ύψωμα άναψε και τα κινέζικα βλήματα έπεφταν βροχή στα αμπριά μας. Επάνω οι Κινέζοι είχαν πλησιάσει πολύ κοντά, βγήκαμε όλοι στο χαράκωμα αψηφώντας το θάνατο και αγωνιστήκαμε σκληρά, περίπου 11/2 ώρα, απεκρούσαμε την πρώτη επίθεση. 

Δεν πέρασε μισή ώρα, δεν είχαν πάψει τα πρώτα πυρά, ορμάνε και για δεύτερη φορά όπου και φτάσαν στα χαρακώματα. Τους απεκρούουμε και για δευτέρα φορά το ύψωμα εσειότανε από τα βλήματα. Κάναν να ησυχάσουν για λίγο νομίζοντας εμείς ότι τώρα πια δεν θα ξανάκαναν επιχείρηση και όμως μάταια η σκέψη μας.

Τις τρεις η ώρα [στις πρώτες ώρες της 18 Ιουνίου] επιτέθουνται για τρίτη φορά. Και πάλι κατάφεραν να μπουν στα δικά μας χαρακώματα, τους αποκρούσαμε διά της λόγχης, με πιο πυκνά πυρά και ο[υ]ρλιάσματα σαν λυσσασμένα σκυλιά να μας κατασπαράξουν, δεν ήξεραν όμως ότι το Χάρι το κράταγαν Έλληνες στρατιώτες. Τηλεφωνική επικοινωνία εγώ δεν είχα διότι είχε διακοπεί από τα βλήματα. 

Έπραττα όπως μπορούσα με τους άντρες της ομάδας μου. Απελπισμένοι πια για τις προσπάθειες που έκαναν και δεν μπόρεσαν να πατήσουν επάνω στο Χάρι, όσοι γλύτωσαν έφυγαν κακώς κακού, αλλά οι πιο πολλοί άφηκαν τα κορμιά τους γύρω από το ύψωμα. Ξημέρωσε και ησύχασε λίγο το κακό. Μαζέψαμε τους νεκρούς, είχαμε πέντε και δεκαεννιά τραυματίες . 

Οι Αμερικάνοι αφού είδαν ότι δεν επιστοχωρήσαμε [οπισθοχωρήσαμε] όπως έκαναν αυτοί, νόμιζαν ότι μας είχαν όλους σφάξει επάνω στο ύψωμα. Ήλθαν όλοι οι νοσοκόμοι, φέραν δύο ντζέιμς φορεία και όλοι κοίταζαν, όταν κατέβαζαν τους νεκρούς και τους τραυματίες με περιέργεια και έλεγαν μόνο αυτοί είναι; Ακόμα και ο ίδιος ο διοικητής μας νόμιζε ότι ο τρίτος λόχος είχε σβήσει πια από το τάγμα και όμως με τη βοήθεια του Θεού περάσαμε καλά.

Αφού κατεβάσαμε όλους τους τραυματίες έδωσε διαταγή ο διοικητής να έλθει ο 1ος λόχος να μας αντικαταστήσει. [0 1ος λόχος ήταν εφεδρικός στο ύψωμα 361 και σε περίπτωση που εμείς εγκαταλείπαμε το ύψωμα θα έκαναν αντεπίθεση. Εγώ είχα δύο τραυματίες στην ομάδα μου, τον Μαρίνο Μελισσαράτο από την Κεφαλλονιά, πολύ σοβαρά κτυπημένο, και τον Σταύρο Χλωρό, από τη Λέρο. 

Αφού τους περιποιηθήκαμε με τα ελάχιστα μέσα που διαθέταμε, τους κατεβάσαμε χαμηλότερα για να τους παραλάβουν τα ασθενοφόρα και τα ελικόπτερα τους πολύ βαριά τραυματισμένους. 0 Μελισσαράτος έμαθα πως πέθανε μέσα στο ελικόπτερο, ο άλλος από τη Λέρο έζησε και γύρισε ύστερα από ένα μήνα στην ομάδα μου.]

Τις 18/6/53 ήλθαν κατά τις έντεκα η ώρα και φύγαμε εμείς, αλλά είμαστε όλοι σε άθλια κατάσταση. 

Στο δρόμο που βαδίζαμε όπου μας έβλεπε κανείς Αμερικανός σταματούσε προσοχή και μας χαιρετούσαν και εθαύμαζαν τη γενναιότητα του ελληνικού τάγματος διότι είχαν πέσει κορμιά σε αυτό το ύψωμα και δεν μπορούσαν να το κρατήσουν.

[Ο θαυμασμός για το Ελληνικό Τάγμα δεν άργησε να διαδοθεί σε όλες τις συμμαχικές δυνάμεις, διότι όπως αναφέρω και παραπάνω τα πρώτα τρία τάγματα που είχαν αναλάβει την άμυνα του υψώματος Χάρι είχαν απώλειες το 80% (από χαρακτηριστικές πληροφορίες το έγραφαν αυτό).]

Τσιακίρης Μόσχος επιλοχίας του πυροβολικού

ΜΑΡΤΥΡΙΑ

Τσιακίρη Μόσχου

επιλοχία του πυροβολικού.

Την τέταρτη ημέρα όμως στις 18 ΙΟΥΝΙΟΥ άρχισαν από το απόγευμα γύρω στις επτά να μας ρίχνουν με το πυροβολικό τους .

Aκροβολιστήκαμε όλοι μας . 

Εγώ αν ζει κάποιος απ΄όσους ήμασταν εκεί θα το θυμάται , έβαλα όλο το στοιχείο παρότι δεν ήμουνα στοιχειάρχης , πίσω στο αμπρί τους έκλεισα κι έμεινα εγώ , ο σκοπευτής κι ο γεμιστής στο αντιαρματικό σε μία θέση που την είχα μόνος μου φτιάξει την σκέπασα με σκέπαστρο και είπα πως αν κατορθώσει να περάσει από τη θυρίδα το βλήμα χαλάλι αφού εμείς θα κατορθώναμε να κάνουμε βολές ανάσχεσης πυροβολικού μπροστά από το φυλάκιο. 

Βγήκαν από μία μεριά σε ένα ύψωμα στο φυλάκιο κι ας είναι καλά ένας δεκανέας από την Ορεστιάδα του νομού Έβρου ο Πασσαλής Δημήτριος ο οποίος έγινε επ΄ανδραγαθεία Λοχίας και πήρε και χρυσό μετάλλιο ανδρείας , αυτός έσωσε το τάγμα εκείνο το βράδυ. 

Τραυματίστηκε ο λοχαγός Βυσσιώτης και το πρωί μάθαμε πως είχαμε έξη νεκρούς και 17 τραυματίες.

Εγώ με το αντιαρματικό εκείνο το βράδυ έριξα 4 (τέσσερις ) φόρτους βλήματα , 2 φόρτους αντιαρματικά και 2 φόρτους εναντίον προσωπικού . 

Κάθε δύο βλήματα έριχνα κι ένα αντιαρματικό για να αφήνει γραμμή και να βλέπω πού πήγαιναν τα βλήματα . 

Το πρωί στις 5 η ώρα ο λοχαγός Αγραφιώτης φώναζε τον δικό μου υπολοχαγό τον Ανδρέου Πέτρο , του απάντησα εγώ και του είπα πως είχα ακόμη 10 βλήματα 

Όσοι πολέμησαν στο Χάρρυ πήραν το παράσημο CAN DO που σημαίνει μπορείς να το κάνεις

Πηγές

ΕΚΣΕ

Mosxos Evaggelou Tsiakiris

Πηγή

D-Day. Η αεραποβατική εισβολή στο οχυρό "Ευρώπη"

Αμερικανοί αλεξιπτωτιστές της 101ης Αεραποβατικής Μεραρχίας, βάφονται με τα "χρώματα του πολέμου", κατά την προετοιμασία τους για την αποστολή που ανέλαβε οι μονάδα τους (Πηγή)

Στις 6 Ιουνίου 1944, πριν από 80 χρόνια, έλαβε χώρα η μεγάλη επιχείρηση της απόβασης στην Νορμανδία, που είχε την κωδική ονομασία "Overlord",  αλλά έμεινε στην ιστορία  γνωστή σαν D-Day. 

Εκείνη την πρώτη ημέρα, διέπλευσαν την Μάγχη 5.000 πλοία κάθε κατηγορίας μεταφέροντας 160.000 στρατιώτες. Μέχρι το τέλος του Ιουλίου, ο αριθμός των συμμαχικών δυνάμεων που μπήκε στη Γαλλία,  έφτασε πάνω από  ένα εκατομμύριο μαχητές.

Βρετανοί αλεξιπτωτιστές μέσα στο αεροπλάνο, έτοιμοι για απογείωση νύκτα, πριν από την D-Day (Πηγή)

Πριν από την απόβαση της 6ης Ιουνίου στις νορμανδικές ακτές, που και αυτή από πλευράς ναυτικών ενεργειών είχε την κωδική ονομασία "Neptune" (μέχρι την δημιουργία και εξασφάλιση του προγεφυρώματος), προηγήθηκαν ευρείας κλίμακας νυκτερινές αεραποβατικές επιχειρήσεις με σκοπό την κατάληψη εδαφών τακτικής σημασίας και την δημιουργία ευνοϊκών συνθηκών προώθησης των αποβατικών δυνάμεων προς το εσωτερικό της Γαλλίας.

Από πλευράς αμερικανικών δυνάμεων αλεξιπτωτιστών, συμμετείχαν οι 82η και η 101η αεραποβατικές μεραρχίες, ενώ από πλευράς Βρετανών, "οι κόκκινοι διάβολοι", με την 6η αεραποβατική μεραρχία. μαζί με αυτούς και το 1ο καναδικό τάγμα αλεξιπτωτιστών. 

Βαριά εξοπλισμένοι αλεξιπτωτιστές της 101 Αεραποβατικής Μεραρχίας των ΗΠΑ, σε αναμονή για απογείωση (Πηγή)

Επίσης, στα πλαίσια της όλης αεραποβατικής ενέργειας, συμμετείχε και το 4ο τάγμα SAS των ελεύθερων Γάλλων με δικές του συγκεκριμένες αποστολές.

Ελεύθεροι Γάλλοι αλεξιπτωτιστές εκείνης της εποχής (Πηγή)

 Συνολικά έπεσαν ή προσγειώθηκαν με ανεμόπτερα 25.000 μαχητές χρησιμοποιώντας 1500 αεροπορικά μέσα.

Για τις παραπάνω επιχειρήσεις των αλεξιπτωτιστών, δείτε  ένα  ιστορικό ντοκιμαντέρ,  αλλά και την πρώτη μεγάλη ταινία για την μεγαλύτερη ημέρα του πολέμου, πιέζοντας το σύνδεσμο: 

The Longest Day

Ανιχνευτής

Η ξεχασμένη....ταμπακιέρα!

Ένα παλιό κλασσικό μπέργκιν με μεταλλικό σκελετό, γεμάτο αναμνήσεις από το παρελθόν, βρέθηκε μπροστά μου, καθαρίζοντας την αποθήκη. Το κράτησα ενθύμιο, να μου θυμίζει τον παλιό καλό καιρό, όταν το φόρτωνα στην πλάτη και γύριζα τα βουνά και τα νησιά  σχεδόν σ' όλη την Ελλάδα. Το άνοιξα για να δω τι ακριβώς είχα κάποτε βάλει μέσα. Αδιάβροχο, ένα μικρό υπνόσακο τύπου κουβέρτα, καραβάνες, ένα παγούρι, σκούφος  και μια μικρή, μεταλλική ταμπακιέρα από σιγαρίλος! 

Η ταμπακιέρα μου έφερα στο νου την εκπαίδευση στην επιβίωση! Γιατί ήταν μια μικρή συλλογή που είχα φτιάξει για να την έχω σε κάποια τσέπη της στολής όταν βγαίναμε έξω στην ύπαιθρο. Την άνοιξα και είδα τα πράγματα. Παρά τα πολλά χρόνια που είχαν περάσει τα περισσότερα, με εξαίρεση τα χάπια, ήταν σχεδόν άθικτα και έτοιμα να χρησιμοποιηθούν. Την επανέφερα σε "ενέργεια" και την έβαλα στο αμάξι! Ποτέ μη λες ποτέ!

Αυτοσχέδια ατομική συλλογή επιβίωσης

Το περιεχόμενο το βλέπετε στην παραπάνω εικόνα.Από πάνω αριστερά προς τα δεξιά:

1. Δύο προφυλακτικά χωρίς λιπαντικό. Άριστο βοήθημα για συλλογή νερού σαν αυτοσχέδιο παγούρι, αλλά και για χρήση τουρνικέ, δηλαδή, αιμοστατικού ιμάντα.

2. Liposan για ξεραμένα χείλη και όχι μόνο!

3. Αναπτήρας αερίου. Εξαιρετικό βοήθημα για πολλά. 

4. Μεγεθυντικός φακός. Πέραν της μεγέθυνσης, ακόμη ένα βοήθημα για αφή πυράς όταν υπάρχει ηλιοφάνεια.

5.Συρμάτινο πριόνι, με κρίκους στα άκρα. Απαραίτητο βοήθημα για κοπή ξύλων.

6. Ψείρες φωτισμού. Ψάρεμα και όχι μόνο. Φωτισμός και κατάδειξη σημείου σε σκοτάδι.

7. Πυξίδα κουμπί. Εκεί που η τεχνολογία τελειώνει, η μικρή και ταπεινή πυξίδα θα βοηθήσει στον προσανατολισμό, ειδικά όταν δεν υπάρχει καλός φωτισμός.

8. Πετονιά και αγκίστρια για καλό ψάρεμα. Αν δε χρειάζεσαι το ψάρεμα, σίγουρα την πετονιά κάπου θα τη χρειαστείς.

9. Χειρουργική λάμα. Πολύ χρήσιμο εργαλείο για πολλές δουλειές και ακριβώς από κάτω, ιατρική βελόνα με νήμα για ράψιμο, ανοικτών πληγών και άλλων πολλών.

Και πάμε στα χάπια από αριστερά προς τα δεξιά:

1. Αντιόξινα για στομάχι. 

2.  Χαπάκια Χαλαζόνης  Απαραίτητα για τον καθαρισμό βρώμικου νερού.

4. Χαπάκια Παρακεταμόλης, για πονοκέφαλο, πυρετό, πόνους πάσης φύσεως. 

5. Κάψουλες για τη διάρροια και

6. Κάψουλες για αλλεργίες.

Όλα μπαίνουν στην ταμπακιέρα, η οποία σφραγίζεται με κολλητική ταινία αδιαβροχοποιείται, και φυλάσσεται εκεί που θέλει ο καθένας. Αχρείαστα να είναι, αλλά… πολύ χρήσιμα σε δύσκολες καταστάσεις! 

Ανιχνευτής

Εάλω η Πόλις

 Μνήμες θλίψης και εθνικής περίσκεψης. Μνήμες που δεν πρέπει να σβήσουν για να μας θυμίζουν την καταστροφή που έρχεται όταν δεν υπάρχει εθνική ομόνοια, ενότητα, πρόβλεψη, συλλογική προσπάθεια και ετοιμότητα. Θέμα πάντα επίκαιρο για το έθνος μας.

Ανιχνευτής

1453: Η Άλωση της Πόλης 

Περί αναπτήρων..

Πηγή

Δεν θα μιλήσουμε για πρωτότυπους και περίτεχνους  αναπτήρες,  που προτιμούν οι μερακλήδες καπνιστές. Θα πούμε όμως μερικά πράγματα για τη χρησιμότητα των αναπτήρων σε κατάσταση επιβίωσης.

" Gents (κύριοι), Ένας απλός μικρός BIC αναπτήρας μπορεί να σας σώσει τη ζωή, αλλά ο συνδυασμός του με το τσιγάρο, γίνεται εκρηκτικό μείγμα που θα σας τινάξει στον αέρα κάποια στιγμή..", ακόμα ηχεί στ' αυτιά μου η περιπαικτική και εύθυμη φωνή του Βρετανού SAS εκπαιδευτή επιβίωσης, που μας έκανε μάθημα πριν από ..πολλά χρόνια. Για να καταλάβετε πόσο παλιά, αυτός  συμμετείχε λίγο αργότερα στον πόλεμο των Φώκλαντ! 

Καθισμένοι μέσα στο  γερμανικό, μουσκεμένο από τη βροχή δάσος, σε κάποια εκπαιδευτική περιοχή του ILRRPS , προετοιμαζόμασταν για μια μεγάλη άσκηση περιπόλων  διπλής ενέργειας. Οι "αντίπαλοί" μας θα ήταν οι νεοσυγκροτηθέντες τότε,  περιβόητοι GSG-9.

Εμείς "παίζαμε" τους ..παρείσακτους σαμποτέρ και αυτοί αναλάμβαναν την αντιτρομοκρατική δράση! Είχε μεγάλο ενδιαφέρον ο συναγωνισμός γνώσεων και τακτικής. Ο ένας προσπαθούσε να πιάσει ή να ξεγελάσει τον άλλο! Η προετοιμασία μας περιλάμβανε και τ' απαραίτητα μαθήματα επιβίωσης.

Γιατί όμως επέμενε στον αναπτήρα ο εκπαιδευτής μας; "Σε κατάσταση επιβίωσης ο αναπτήρας θα σας ανάψει πολύ περισσότερες φωτιές απ' ότι τα λίγα σπίρτα που πιθανό να έχετε επάνω σας. Και είναι πιο εύκολος στη χρήση του. Δεν θα σας κάνει τη ζωή δύσκολη.." εξηγούσε, κάνοντας επίδειξη ανάμματος φωτιάς με τον BIC του, που ήταν πολύ της "μόδας" τότε.

Και πράγματι τα τρία πλεονεκτήματα έναντι των σπίρτων είναι:

• Ο αναπτήρας είναι πιο εύκολος στη χρήση και με το ένα χέρι.
• Ανάβει εκατοντάδες φωτιές
• Αν υγρανθεί, με φύσημα στην κεφαλή το στεγνώνει γρήγορα και είναι έτοιμος για χρήση

Οι περισσότερες εμπορικές συλλογές επιβίωσης βέβαια, εμπεριέχουν πάντα σπίρτα και ειδικότερα σπίρτα θυέλλης, καθώς και τσακμακόπετρες. Δεν είναι άσχημο να υπάρχουν και αυτά στην ατομική μας συλλογή, αλλά ο αναπτήρας είναι ή πρέπει να είναι βασικό κομμάτι. 

Και κάτι ακόμα! Αν τυχόν αδειάσει το αέριο, ο αναπτήρας εξακολουθεί να είναι χρήσιμος με τις σπίθες που πετάει. Μπορεί να μετατραπεί με εύκολο τρόπο σε αυτοσχέδιο εργαλείο ανάμματος φωτιάς. Πώς; Δείτε ΕΔΩ.

Ένα άλλο βίντεο δείχνει πως να τοποθετείς το αναπτηράκι μέσα στην ατομική συλλογή επιβίωσης τσέπης τύπου αρμαθιάς. Δείτε το ΕΔΩ.

Ο αναπτήρας αποτελεί βασικό εξάρτημα μιας συλλογής επιβίωσης! Μην το ξεχνάτε!

Ανιχνευτής

Χαίρε Φίλε

 

Στη μνήμη του Θανάση Μπάφα

"Είμαι έτοιμος! Μπορώ να πηδήξω και από το μπαλκόνι! Τόσο πολύ θέλω να πάω αλεξίπτωτα!" Με αυτά τα λόγια με υποδέχτηκε ο τότε Ανθυπολοχαγός Θανάσης Μπάφας στο δωμάτιό του σε ξενοδοχείο στο Λουτράκι, όπου περνούσε ανέμελα μερικές ημέρες πριν παρουσιαστεί στη ΣΧΑΛ για εκπαίδευση. Ήταν το '75 αν δε με απατά η μνήμη μου που κι' εγώ, λάτρης των Καταδρομών, γύρευα "τρελαμένους" σαν κι' εμένα να λάβω πληροφορίες, και να ακολουθήσω τα ίδια βήματα.

Γνωριζόμασταν από τότε, έχοντας την ίδια "χημεία" ψυχοσύνθεσης. Πέρασαν μερικά χρόνια, και ήμασταν και οι δύο στελέχη των Ειδικών Δυνάμεων. Ο Θανάσης σαν μεγαλύτερος, εξακολουθούσε να αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση για μένα. Δεν έτυχε να συνυπηρετήσουμε στην ίδια μονάδα. 

Η επόμενη συνάντησή μας ήταν στο Διεθνές Σχολείο Περιπόλων Αναγνωρίσεως Μακράς Ακτίνας Δράσεως (International Long Range Reconnaisance Patrol School, ILRRPS) Αυτός εκπαιδευτής, εγώ εκπαιδευόμενος! Αξιωματικός εκπαιδεύσεως της Διεθνούς πτέρυγας του Σχολείου, ένας άλλος καταξιωμένος Έλληνας αξιωματικός των Ειδικών Δυνάμεων, ο τότε Ταγματάρχης  Τραχανατζής.

Ήμασταν το '82, η τρίτη σειρά στελεχών που περνούσε την εκπαίδευση. Εκπαίδευση σκληρή, απαιτητική, με προδιαγραφές των Βρετανών SAS. O Θανάσης, λοχαγός τότε, ερχόταν πιο πολύ σε επαφή μαζί μας. "Μία στο καρφί και μία στο πέταλο", μας πίεζε να πετύχουμε την καλύτερη δυνατή επίδοση, συναγωνιζόμενοι Βρετανούς, Αμερικανούς, Γερμανούς, Σκανδιναβούς και άλλες εθνικότητες του ΝΑΤΟ. 

Είχαμε επιτυχίες, αλλά και αποτυχίες! Έτσι συμβαίνει στην εκπαίδευση. Έμειναν πολλά πράγματα όμως τα οποία σφυρηλάτησαν σώμα, πνεύμα και χαρακτήρα! Έμεινε ανεξίτηλο στη μνήμη μου, ένα περιστατικό, με τον Θανάση. Ήταν νυκτερινή άσκηση διείσδυσης, διπλής ενέργειας όπως συνηθίζεται να λέγεται. Δηλαδή, εμείς έπρεπε να περάσουμε απαρατήρητοι από μια περιοχή την οποία επιτηρούσαν κάποιοι άλλοι. Μιλάμε για μεγάλες αποστάσεις. Πράγματι, η περίπολός μας, οι τέσσερεις Έλληνες, ξεκινήσαμε διαλέγοντας το δικό μας δρομολόγιο, προσεκτικά, αθόρυβα, με όλα τα μέτρα ασφάλειας που έπρεπε να έχουμε. Μέσα στην άγρια νύχτα, με ψιλοβρόχι, πέσαμε επάνω σε ποτάμι, που έπρεπε να διασχίσουμε! 

Ορμητικά νερά κατέβαιναν με άγριο παφλασμό, που κάλυπταν κάθε λογής θόρυβο! Επιλέξαμε ένα σημείο που μας φάνηκε προσφορότερο. Πλάτος, πάνω - κάτω, γύρω στα 50 με 70 μέτρα!  Πέρασε ο πρώτος με ένα λεπτό σχοινί δεμένο στη μέση του και όσο προχωρούσε αμολάγαμε την κουλούρα ελέγχοντας την κίνησή του για να μην παρασυρθεί. Τα κατάφερε! Στη συνέχεια έκανε γρήγορο έλεγχο, βρήκε ένα σταθερό στήριγμα, πέρασε μια στροφή το σχοινί και τινάζοντάς το, έδωσε το σύνθημα ότι το κρατάει για να περάσουμε. Ένας - ένας, αρχίσαμε να περνάμε και ο κάθε ένας που έβγαινε ασφάλιζε και ένα τομέα. Τελείωσε! Ένα αίσθημα ανακούφισης, μας κατέλαβε, θεωρώντας ότι δε γίναμε αντιληπτοί!

Πάνω που κάναμε τον τελικό έλεγχο για να συνεχίσουμε, ακούσαμε μια πνιχτή φωνή, "μπράβο κομάντος" και με μεγάλη μας έκπληξη, είδαμε το Θανάση να ξετρυπώνει από κάτι θάμνους και να μας πλησιάζει! Το αίσθημα απογοήτευσης, ήλθε να αντικαταστήσει την ανακούφιση. Θεωρήσαμε ότι μας πιάσανε! Όχι, δεν ήταν έτσι. Όλες τις λεπτομέρειες του σχεδίου που είχαμε επιλέξει στο χάρτη, τις είχαμε δώσει στον "Σχόλαρχο", για να ξέρουν που πηγαίνουμε. Η εκλογή δρομολογίου, το "Route Selection", ήταν από τα σημαντικότερα αντικείμενα που μια περίπολος αξιολογείται. Ο Θανάσης, όπως μάθαμε αργότερα, κατάφερε να πάρει αυτός τον έλεγχο του τομέα που ενεργούσαμε εμείς, και δύο άλλες ακόμη περίπολοι και ήξερε ακριβώς το πού και το τι πάμε να κάνουμε! Οπότε την είχε στήσει εκεί κοντά από νωρίς και περίμενε. "'Έχουν περάσει άλλοι;" ρώτησα μουδιασμένος. "Όχι!" Απάντησε με βροντερή φωνή για να καλύψει το θόρυβο του νερού. "Είστε οι πρώτοι! Μπράβο! Προχωρήστε γρήγορα!" 

Ξεκινήσαμε σκαρφαλώνοντας στο πυκνοδασωμένο ύψωμα που ορθωνόταν μπροστά μας. Αν και ο Θανάσης ως εκπαιδευτής ήταν εκτός σεναρίου ασκήσεως, το έφερα βαρέως που δεν τον είχαμε αντιληφθεί. Ξεκινήσαμε με ακόμη πιο προσεκτική κίνηση ανάμεσα στα δαιδαλώδη μονοπάτια του υψώματος, που φάνηκε αργότερα, ότι ήταν χώρος περιπατητών. Καλή η κίνηση, αλλά αργή και κοπιαστική, μέχρι σημείου που άρχισαν τα νεότερα μέλη της περιπόλου να δυσανασχετούν. Ξημερώματα, λίγο πριν από το πρώτο φως, στο λυκαυγές, φτάσαμε στο τελικό μας ραντεβού, όπου είδαμε το λεωφορείο να μας περιμένει! Πλησιάσαμε και μόλις μπήκαμε είδαμε τις άλλες δύο περιπόλους, Εγγλέζοι, να είναι μέσα και να μισοκοιμούνται περιμένοντας εμάς! "Τι έγινε; Χαθήκατε; Φτάσατε τελευταίοι!", μας φώναζε ο Θανάσης αγριεμένος, με τόνο επίπληξης. Δε μιλήσαμε. "Καλύτερα τελευταίοι, παρά πιασμένοι", είπα από μέσα μου και κάθισα σε μια θέση, βρεγμένος, λασπωμένος και κουρασμένος όπως όλοι μας. 

Έτσι ήταν ο Θανάσης! Ακούραστος, ενθουσιώδης,  ευχάριστος, με αστεία και πειράγματα αλλά και απαιτητικός! "Μία στο καρφί και μία στο πέταλο"! Αργότερα, πάλι στη Γερμανία, συνεργαστήκαμε σε άσκηση ρίψεως λέμβων και προσωπικού σε υδάτινο περιβάλλον. Η σκέψη του ήταν πάντα μία: "Είμαστε εξ ίσου καλοί, πρέπει να γίνουμε καλύτεροι, μπορούμε να κάνουμε ό,τι κάνουν οι άλλοι, δεν πρέπει να υποτιμούμε τον εαυτό μας, ούτε τις ειδικές  δυνάμεις μας, ούτε και την πατρίδα μας!" Σκέψεις που με ακολουθούσαν πάντα, μέχρι σήμερα! 

Πέρασαν τα χρόνια, ο καθένας ακολούθησε το δρόμο του και την τύχη του. Περιστασιακά συναντιόμασταν. Πότε στο ΕΤΑ, πότε σε άλματα ή καταδύσεις, πότε σε άλλες εκδηλώσεις. Ακόμη και όταν έφυγε από την Υπηρεσία.

Θα θυμάμαι όμως το Θανάση, όπως τότε. Νέο, καλογυμνασμένο, δυναμικό, ενεργητικό, αποφασιστικό! Χαίρε Φίλε.

Ανιχνευτής

Μάιος 1944. Η παράδοση των Γερμανών στη Σύμη και η ενσωμάτωση των Δωδεκανήσων

Πηγή φωτογραφίας

(Αναδημοσίευση άρθρου)

Σε ένα ιστορικό ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ, με τίτλο «Δωδεκάνησα από την Κατοχή στην Ενσωμάτωση» παρουσιάζεται η ιστορία της προσάρτησης των Δωδεκανήσων στην Ελλάδα, από τη συνθηκολόγηση με την Ιταλία, τον Σεπτέμβριο του 1943 μέχρι την επίσημη κήρυξη και τελετή της Ένωσης στις 7 Μαρτίου του 1948.

Στο 14.54 λεπτό, αναφέρεται η συμβολή του Ιερού Λόχου στην απελευθέρωση των νησιών. Η αναγνώριση της συμβολής των Ελλήνων καταδρομέων-ιερολοχιτών, βγήκε αυθόρμητα από τα χείλη του Βρετανού ταξίαρχου που ήταν παρών στην παράδοση των γερμανικών δυνάμεων κατοχής που έγινε στις 8 Μαΐου του 1945 στη Σύμη, αλλά φάνηκε και από την αντίδραση του Γερμανού στρατηγού,  που παραδόθηκε. Διαβάστε παρακάτω ένα απόσπασμα από την εξαιρετική ιστορική περιγραφή εκείνης της στιγμής, από τον Γιάννη Βολονάκη:

"Την 8η Μαΐου του 1945 μια Γερμανική ακταιωρός, χωρίς οπλισμό, έφερε από τη Ρόδο τον Γερμανό στρατηγό Otto Wagener, ο οποίος επιβιβάστηκε σε αγγλικό πλοίο M.L. κοντά στο ακρωτήρι Αλωπός των Μικρασιατικών ακτών και συνοδεία του ελληνικού αντιτορπιλικού «Κρήτη», ήλθε στη Σύμη και αποβιβάστηκε στην τότε ξύλινη αποβάθρα, κοντά στο «Ρολόι», ενώ τμήμα ΄Αγγλων στρατιωτών του απέδωκε τιμές. 

Τον υποδέχτηκε εκεί ο ΄Αγγλος συνταγματάρχης Acland, με τον υπασπιστή του και πεζοί, μπροστά ο Wagener και οAcland και πίσω οι υπασπιστές τους, αμίλητοι και βιαστικοί, έφθασαν στο κτίριο και στο δεύτερο όροφό του, που επί Ιταλικής κατοχής ήταν Ειρηνοδικείο, υπεγράφη το πρωτόκολλο παράδοσης της Δωδεκανήσου στους συμμάχους. Παρόντες και ο ΄Αγγλος Ταξίαρχος Moffat, ο ΄Αγγλος συνταγματάρχης Baird, ο Γάλλος πλοίαρχος Legge και βέβαια ο διοικητής των Ιερολοχιτών Χριστόδουλος Τσιγάντες.

Το υπογραφέν πρωτόκολλο παράδοσης είχε συνταχθεί σε μυστική συνάντηση συμμάχων και Γερμανών από την προηγούμενη ημέρα, ίσως σε κάποια Μικρασιατική ακτή.

Μετά την υπογραφή ο Γερμανός στρατηγός παρέδωσε το πιστόλι του στον ΄Αγγλο Ταξίαρχο Moffat και τότε ο Moffat το έδωσε στον Τσιγάντε, λέγοντας πως: «αυτό το τρόπαιο ανήκει σε εσάς και στον Ιερό Λόχο». 

Τότε ο Wagener συμφώνησε λέγοντας ένα JA, δηλαδή ναι. Λέγεται μάλιστα ότι ήθελε η παράδοση να γίνει στους Έλληνες, όμως δεν δέχτηκαν οι ΄Αγγλοι...."

Η υπογραφή παράδοσης των Δωδεκανήσων στις συμμαχικές δυνάμεις. Δεξιά, παρίσταται ο διοικητής του Ιερού Λόχου, Σχης Χρ,. Τσιγάντες, στον οποίον παραδόθηκε το πιστόλι του Γερμανού Στρατηγού των στρατευμάτων Κατοχής. (Πηγή φωτο. ΓΕΣ)

Στο ντοκιμαντέρ, πρόσωπα που συνδέονται με τα ιστορικά γεγονότα αφηγούνται τις αναμνήσεις τους. Ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΕΩΡΓΑΚΗΣ, τότε πολιτικός σύμβουλος του αντιβασιλέα ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΥ αναφέρεται στην πρώτη επίσημη επίσκεψη της ελληνικής κυβέρνησης στα Δωδεκάνησα, που βρίσκονταν υπό βρετανική διοίκηση, με το θωρηκτό «Αβέρωφ» στις 14 Μαΐου 1945 και περιγράφει τις εντυπώσεις του. 

Ο ΣΩΤΗΡΙΟΣ ΑΓΑΠΗΤΙΔΗΣ οικονομολόγος και μέλος της Εθνικής Αντιπροσωπείας στο Συνέδριο Ειρήνης στο Παρίσι (1946) ως εντεταλμένος για τα οικονομικά θέματα της συνθήκης Ελλάδας-Ιταλίας, εξηγεί τους όρους προσάρτησης των Δωδεκανήσων και μεταφέρει το κλίμα της Διάσκεψης. 

Ο πρώην Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας ΜΙΧΑΗΛ ΣΤΑΣΙΝΟΠΟΥΛΟΣ, αφηγείται τις εντυπώσεις του από την ημέρα της παράδοσης της κυριαρχίας των Δωδεκανήσων (31 Μαρτίου 1947) από τους Βρετανούς στην ελληνική στρατιωτική διοίκηση και τον ναύαρχο Ιωαννίδη, τον οποίο συνόδευε όντας πολιτικός του σύμβουλος. 

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι διηγήσεις του από την πρώτη μέρα που έφτασε στη Ρόδο σχετικά με την έντονη συγκίνηση των κατοίκων, τις αντιδράσεις του πλήθους και τη συνέχεια του εθνικού φρονήματος. 

Τέλος, αναφέρεται και η πρώτη μεταβατική περίοδος της ελληνικής διοίκησης μέχρι την επίσημη ενσωμάτωση στις 7 Μαρτίου 1948. Το καθεστώς της μεταβατικής περιόδου σχολιάζει ο πρέσβης ε.τ. ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ ΧΡΥΣΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ.

Δείτε το εξαιρετικού ενδιαφέροντος ντοκιμαντέρ, πιέζοντας ΕΔΩ 

Ανιχνευτής

Ο Ιερός Λόχος στη Ρόδο

Αποβίβαση τμήματος του Ιερού Λόχου μαζί με βρετανική μονάδα, στην ελεύθερη Ρόδο. Το ημερολόγιο έγραφε, 9 Μαΐου 1945. (Πηγή)

Τον Μάιο του 1945, υπήρχε ακόμη γερμανικός στρατός κατοχής στα Δωδεκάνησα. Σύμφωνα με γερμανικές πηγές, μετά τον Οκτώβριο του 1944, όπου τα περισσότερα στρατεύματά τους αποχώρησαν από την Ελλάδα, η "εγκλωβισμένη" δύναμή του στο Αιγαίο, εξακολουθούσε να παραμένει μεγάλη, ξεπερνώντας τις 30.000 στρατιώτες, εκ των οποίων οι 10.000 ήταν Ιταλοί.

Στις 27 Αυγούστου 1944 ο Χίτλερ εξέδωσε την διαταγή εκκένωσης του Αιγαίου. Από τις 30 Αυγούστου 1944 μέχρι και τον Οκτώβριο του 1944, το γερμανικό ΠΝ, εκκένωσε 37.138 στρατιώτες με απώλεια 380 ανδρών και 29 πλοίων, εκ του συνόλου των 52 σκαφών που χρησιμοποιήθηκαν. Η γερμανική Λουφτβάφε (ΠΑ) εκκένωσε 30.740 στρατιώτες με εκτέλεση 2050 πτήσεων.

Στο νησί της Ρόδου, παρέμενε η γερμανική μηχανοκίνητη ταξιαρχία "Ρόδος" με διοικητή τον Υποστράτηγο Ότο Βάγκνερ, της οποίας η συγκρότηση περιλάμβανε:

• 4 Μηχανοκίνητα τάγματα (των 2 λόχων έκαστο) που είχαν αναδιοργανωθεί από τα υπολείμματα ταγμάτων πεζικού αμύνης νήσων της Ελαφράς Μεραρχίας Αφρικής 999 (κωδική ονομασία)
• 1 επιλαρχία αρμάτων (των 3 λόχων)
• 1 επιλαρχία αναγνωρίσεως (των 3 λόχων)  999
• 1 Μοίρα πυροβολικού (των 3 πυροβολαρχιών) του ΙV Συντάγματος ΠΒ 999
• 1 αποβατικό τάγμα εφόδου (των 3 λόχων)
• 1 Συγκρότημα σκαφών μεταφοράς πεζικού της 15 Μοίρας Πλοίων Αποβάσεων "Ρόδος", με περίπου 30 λέμβους.
• 1 Λόχο Αμφιβίων Καταδρομών "Ρόδος"
• Το 627  Σύνταγμα επάκτιου πυροβολικού (των 18 πυροβολαρχιών)
• Τη Ναυτική μοίρα σκαφών ασφαλείας λιμένων "Δωδεκάνησος" και 
• Ιταλικές δυνάμεις ασφαλείας εσωτερικού, με διοικητή τον Ανχη Φερντινάντο Μιττίνο, γνωστό στους κατοίκους του νησιού εκείνη την εποχή!

Συνολικά, η γερμανική δύναμη του νησιού ανερχόταν σε 6.356 άνδρες και οι Ιταλοί αριθμούσαν σε 4.097 άνδρες. Καθόλου ευκαταφρόνητη δύναμη, για την άμυνα της Ρόδου!

Στο Αιγαίο κάτω από τη διοίκηση του Συμμαχικού Στρατηγείου Μέσης Ανατολής επιχειρούσε η Δύναμη Επιχειρήσεων 142, στην οποία είχαν υπαχθεί η βρετανική ταξιαρχία  Καταδρομών,  ο Ιερός Λόχος, και η 5η ινδική ταξιαρχία.

Η εντολή του Συμμαχικού Στρατηγείου για τις επιχειρήσεις στο Αιγαίο ήταν:

• Αποφυγή επιχειρήσεων μεγάλης κλίμακας για εκκαθάριση κατεχομένων περιοχών, για πρόληψη άσκοπων απωλειών, αφού η κατάσταση οδηγούσε μοιραία στην παράδοση των κατοχικών φρουρών.
• Ανάληψη καταδρομικών επιχειρήσεων με σκοπό την καταπόνηση και τη φθορά  του αντιπάλου
• Αποκλεισμός νησιών προς απαγόρευση ανεφοδιασμού φρουρών με σκοπό την επίσπευση της παράδοσής τους.

Με αυτό το σκεπτικό, οργανώθηκε προκεχωρημένη διακλαδική βάση επιχειρήσεων στη Σύμη, η οποία είχε ήδη απελευθερωθεί και από όπου θα σχεδιάζονταν και θα οργανώνονταν οι αμφίβιες καταδρομικές επιχειρήσεις. Σ' αυτή τη βάση, είχαν έδρα 2 τάγματα  της 5ης Ινδικής Ταξιαρχίας, απόσπασμα του Ιερού Λόχου και τμήμα του επιτελείου της ταξιαρχίας Καταδρομών, που έλαβε την ονομασία  "Δύναμη 281". Το απόσπασμα του Ιερού Λόχου, ενισχύθηκε σε δύναμη Διλοχίας μέχρι το τέλος του Φεβρουαρίου 1945 και  ονομάσθηκε "Απόσπασμα Σύμης".

Προς το τέλος του Απριλίου η διοίκηση της βρετανικής ταξιαρχίας  Καταδρομών, που είχε αναλάβει τις επιχειρήσεις στο Αιγαίο, σχεδίασε, σε συνεργασία με το "Απόσπασμα Σύμης", την ταυτόχρονη προσβολή επιλεγμένων στόχων, κυρίως πυροβολαρχιών, του δυτικού τμήματος της Ρόδου και των φυλακίων στην νησίδα Αλιμνιά. 

Προς τούτο στάλθηκαν περίπολοι αναγνώρισης περί το τέλος του Απριλίου για συγκέντρωση των τελευταίων  πληροφοριών. Με βάση αυτές τις πληροφορίες, ολοκληρώθηκε η σχεδίαση και εκτελέσθηκαν δοκιμές. για την επιχείρηση "Τεντ"

Συνολικά η εχθρική δύναμη των φυλακίων και των επάκτιων πυροβολαρχιών που θα προσβάλλονταν, υπολογιζόταν σε 54 Γερμανούς και 3 Ιταλούς που επάνδρωναν αντιαεροπορικά πυροβόλα των 20 χιλ. πυροβόλα των 75 χιλ. όλμους και άλλα ομαδικά όπλα. Τα φυλάκια συνδέονταν μεταξύ τους με ασύρματη και ενσύρματη επικοινωνία.

Επρόκειτο για μια επιχείρηση ταυτοχρόνων προσβολών σε 3 σημεία της Ρόδου:

• στο Χειμαράσι, (περιοχή αρχαίας Κυμισάλας) με δύναμη 73 κομάντος, 4 Βρετανοί και οι υπόλοιποι  Ιερολοχίτες. 
• στη Φόκα και στο Στέλι της περιοχής Μαρμαροβούνια, με δύναμη 30 Ιερολοχιτών 
• στο Νότι και στη Βουνάρα,  με δύναμη 32 Ιερολοχιτών (διμοιρία) μία ομάδα πολυβόλων, ομάδα Α/Τ Πιατ και ομάδα όλμων, 5 Βρετανοί κομάντος, 4 πολίτες οδηγοί, ένας φωτορεπόρτερ και ένας πολεμικός ανταποκριτής, σύνολον 57 άνδρες.

και παράλληλα  επιχείρηση στην Αλιμνιά, με δύναμη 60 Ιερολοχιτών. 

Η επιχείρηση θα υποστηριζόταν από δύο βρετανικά αντιτορπιλικά το HMS Catterick και το  HMS Kimberley , το ελληνικό αντιτορπιλικό "Κρήτη", το γαλλικό " Aλζανσιέν" και 9 βρετανικά αποβατικά. Το πρώτο ήταν το πλοίο του ΔΟΕ (Δκτη Ομάδας Επιχειρήσεων).

Το σχέδιο ενεργείας, προέβλεπε: 

• Ταυτόχρονη και αιφνιδιαστική προσβολή, με καταδρομική ενέργεια σε όλους τους επιλεγέντες στόχους. 
• Δημιουργία αντιπερισπασμού με εκτόξευση ναυτικών πυρών στο αεροδρόμιο Μαριτσών και στο λιμάνι της Ρόδου, από το "Κρήτη" και το "Αλζανσιέν" αντίστοιχα.
• Χρόνος προσβολής (Ώρα "Κ'') ορίσθηκε η 00.30, τη νύκτα της 30 Απριλίου/1 Μαΐου και μεταφέρθηκε αργότερα για τη Ν 1/2 Μαΐου, εξ αιτίας της ανάγκης συμπλήρωσης πληροφοριών από περιπόλους αναγνώρισης που είχαν προαποσταλεί.
• Στη συνέχεια, με κάλυψη των αντιτορπιλικών "Kimberley", και "Katterick" τα αποβατικά σκάφη, που  μετέφεραν τα καταδρομικά τμήματα, θα κινούνταν στα σημεία απόβασης στις δυτικές ακτές της Ρόδου και στην Αλιμνιά.

Η επιχείρηση στην Αλιμνιά, περιγράφτηκε σε προηγούμενο άρθρο. Οι καταδρομικές επιχειρήσεις στη Ρόδο εξελίχθηκαν  νωρίτερα, εξ αιτίας της πρόωρης κατά 15 λεπτά, εκδήλωσης ναυτικών πυρών. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή:

Η Καταδρομική Δύναμη Επιχειρήσεων της Ρόδου αναχώρησε από τη Σύμη στις 0100 της 1ης Μαΐου 1945 και μεταφέρθηκε στην Τήλο, όπου παρέμεινε σε απόκρυψη όλη την ημέρα.

Σχεδιάγραμμα επιχειρήσεων της 1ης και 2ης Καταδρομικής Δύναμης του Ιερού Λόχου. Οι  πολλοί δρόμοι που φαίνονται στη σύγχρονη δορυφορική εικόνα δεν υπήρχαν τότε, τον Μάιο του 1945.

Η 1η ΚΔ, που θα ενεργούσε στην περιοχή της αρχαίας Κυμισάλας, με επικεφαλής τον Ταγματάρχη Μαντούβαλο, ξεκίνησε στις 1900 της 1ης Μαΐου από Τήλο με δύο αποβατικά σκάφη με σκοπό την προσέγγιση της δυτικής ακτής της Ρόδου μετά το τελευταίο φως, σε προκαθορισμένο σημείο  προσγειάλωσης, νότια του όρμου Πύργου (βλέπε χάρτη). 

Αντ' αυτού, μετά από λάθος της περιπόλου αναγνώρισης που είχε προηγηθεί για την υποδοχή, η οποία δεν αντιλήφθηκε την αθόρυβη και χωρίς φώτα προσέγγιση των σκαφών, το τμήμα αποβιβάστηκε στον όρμο Πύργου, βορειότερα, με καθυστέρηση μιας ώρας. Στις 0015 το τμήμα είχε διεισδύσει και είχε αναπτυχθεί βόρεια από τις εχθρικές θέσεις στην αρχαία Κυμισάλα (κοντά στον τότε οικισμό Χειμαράσι). Έταξε την ομάδα όλμων που διέθετε στην ακτή, για υποστήριξη του τμήματος.

Η εχθρική δύναμη, που ήταν στρατοπεδευμένη σε σκηνές στην περιοχή Χειμαράσι, αποτελείτο από 18 Γερμανούς και 20 Ιταλούς και διέθετε 3 όλμους των 2 ιντσών, τρία πολυβόλα τύπου Breda, μια επάκτια πυροβολαρχία των 4 πυροβόλων των 88 χιλ. και 3 Α/Α πυροβόλα των 20 χιλ.

Ενώ το τμήμα περίμενε την ώρα "Κ" (κρούσεως), το Α/Τ "Κρήτη" άρχισε 15 νωρίτερα πυρά εναντίον του Α/Δ Μαριτσών, για αντιπερισπασμό. Ο διοικητής του τμήματος για να μην χάσει τον αιφνιδιασμό έδωσε εντολή βίαιης κρούσης εναντίον του φυλακίου. Το τμήμα άρχισε τα καταιγιστικά πυρά παράλληλα με την εκτόξευση εμπρηστικών χειροβομβίδων. Οι Γερμανοί αιφνιδιάσθηκαν μέσα στις σκηνές! Η μάχη ήταν σύντομη! Καταμετρήθηκαν επί τόπου 12 στρατιώτες του εχθρού νεκροί, ενώ 13 αιχμαλωτίστηκαν.  

Το τμήμα, στις 0130 της 2 Μαΐου 1945, με τους αιχμαλώτους  και τους δύο δικούς του τραυματίες, αποχώρησε υπό την κάλυψη πυρών όλμων, επιβιβάσθηκε στα πλοιάριά του και αναχώρησε για Σύμη.

Η 2η ΚΔ, (Λγος Τσεπαπαδάκης) που είχε σχεδιαστεί να προσγειαλωθεί στην ίδια ακτή με την 1η ΚΔ και να προηγηθεί αυτής, καθυστέρησε 1 ώρα και 45 λεπτά, για τον ίδιο λόγο. Επιπλέον, επειδή το σκάφος τους δεν μπόρεσε να προσεγγίσει την ακτή, αναγκάστηκαν να κάνουν χρήση πτυσσόμενων λέμβων για να διασχίσουν τα 150 μέτρα της θάλασσας, που τους χώριζε από την ακτή.

Η 2η ΚΔ, χωρίστηκε σε δύο τμήματα, προκειμένου να προσβάλει τους δύο στόχους, το φυλάκιο Φόκα και το φυλάκιο Στέλι.

Σύμφωνα με τις πληροφορίες, στο Στέλι υπήρχαν 7 Γερμανοί και 1 Ιταλός, που έμεναν σε σκηνή. Είχαν ένα πυροβόλο των 65 χιλ., ένα πολυβόλο των 20 χιλ. και ένα οπλοπολυβόλο. Υπήρχε ένα τεθωρακισμένο όχημα, τρία φορτηγά και ένας ασύρματος.

Στη Φόκα διέμεναν 9 Γερμανοί και 2 Ιταλοί σε σκηνές με ένα πολυβόλο των 20 χιλ. και ένα οπλοπολυβόλο.

Τα τμήματα, μόλις βγήκαν στην ακτή, προχώρησαν γρήγορα για να κερδίσουν τον χαμένο χρόνο. Μόλις όμως άκουσαν τα πυρά του αντιτορπιλικού  "Κρήτη", έσπευσαν και αυτοί να επιτεθούν νωρίτερα για να μην χάσουν τον αιφνιδιασμό. Η ταυτόχρονη προσβολή των δύο φυλακίων πέτυχε. Οι Γερμανοί διαλύθηκαν και προσπάθησαν να διαφύγουν. Οι απώλειες του εχθρού ήταν συνολικά 7 νεκροί και 6 αιχμάλωτοι.

Οι Ιερολοχίτες αφού κατέστρεψαν όλα τα όπλα και τα υλικά  των φυλακίων, συγκεντρώθηκαν στο προκαθορισμένο σημείο και ακολούθησαν το δρομολόγιο της επιστροφής για την ακτή, όπου θα τους παραλάμβαναν τα πλοιάριά τους. Κατά την διάρκεια της κίνησης, εμφανίστηκαν οι 3 Ιταλοί, που είχαν διαφύγει από το φυλάκιο για να σωθούν, οι οποίοι παραδόθηκαν και αιχμαλωτίστηκαν.

Η 2η ΚΔ χωρίς απώλειες με τους αιχμαλώτους, αποχώρησε από την ακτή στις 0300 της 2 Μαΐου 1945 και επέστρεψε στη Σύμη

Προσβολή των φυλακίων Νότι και Βουνάρα Ν 1/2 Μάι 1945. Δεν υπήρχαν όλοι οι δρόμοι που απεικονίζονται στη σύγχρονη δορυφορική εικόνα

.Η 3η ΚΔ (Υπλγός Κάντας) προσγειαλώθηκε στην περιοχή Αλυκή νοτιοδυτικά της Ρόδου (βλέπε χάρτη) και αυτή καθυστερημένη κατά 1 ώρα και 45 λεπτά, από λάθος αναγνώρισης ακτής, οπότε κινήθηκε γρήγορα προς το Καστέλο. Περίπου 500 μέτρα πριν από το κάστρο, όπου υπήρχε το εχθρικό φυλάκιο της Βουνάρας, είχε ορισθεί το σημείο διασποράς (ΣΔ), όπου η καταδρομική δύναμη διασπάσθηκε σε δύο ομάδες. 

Η 1η ομάδα με 5 Ιερολοχίτες και ένα ντόπιο οδηγό, κινήθηκε προς τα δυτικά στην τοποθεσία Νότι, περίπου 1,5 χιλιόμετρα από το ΣΔ, όπου είχε αναγνωρισθεί εχθρικό φυλάκιο παρατήρησης με 3 Γερμανούς και 1 Ιταλό.

Η 2η ομάδα με 16 Ιερολοχίτες με τον διοικητή της ΚΔ, κινήθηκε προς το Κάστρο, όπου είχε εντοπισθεί εχθρική δύναμη από 10 Ιταλούς και 4 Γερμανούς και ένα τεθωρακισμένο όχημα με πυροβόλο των 75 χιλ. Το φυλάκιο, ήταν προστατευμένο με συρματόπλεγμα.  Μέσα στο χώρο οι Ιταλοί και οι Γερμανοί έμεναν χωριστά. 

Εκεί, ανατολικά του εχθρικού φυλακίου, με τη βοήθεια ενός πολίτη οδηγού, κινήθηκε ένα τμήμα και εγκαταστάθηκε σαν αποκοπή (ασφάλεια) με ένα οπλοπολυβόλο με μέτωπο προς το χωριό Μονόλιθος, προς αντιμετώπιση κάθε κίνησης για υποστήριξη του φυλακίου. Το τμήμα κρούσης χωρίστηκε σε δύο υποομάδες, μία για τους Γερμανούς και μία για τους Ιταλούς.  Οι άλλοι δύο πολίτες, ανέλαβαν το κόψιμο του καλωδίου της τηλεφωνικής γραμμής του φυλακίου. Και στα δύο φυλάκια η κρούση εκδηλώθηκε ταυτόχρονα και αιφνιδιαστικά! Οι σκοποί εξουδετερώθηκαν, με αποτέλεσμα η φρουρά να παραδοθεί σχεδόν χωρίς αντίδραση και να αιχμαλωτισθεί. Ειδικά στο Νότι, οι Ιταλοί παραδόθηκαν αμέσως.

Ακολούθησε η καταστροφή των εχθρικών υλικών και εγκαταστάσεων και στη συνέχεια η ΚΔ κινήθηκε προς  το  Σημείο  απογειάλωσης όπου επιβιβάστηκε στο σκάφος και αναχώρησε για την βάση της στη Σύμη. Οι απώλειες του εχθρού ήταν 2 νεκροί, 1 τραυματίας και 12 αιχμάλωτοι. Οι Ιερολοχίτες είχαν ένα τραυματία.

Η επιχείρηση "Τεντ", μια από τις πρώτες διακλαδικές και διασυμμαχικές  ειδικές επιχειρήσεις στο Αιγαίο, στέφθηκε από επιτυχία όπως περιγράφεται  με λιτή στρατιωτική γλώσσα στην αντίστοιχη Έκθεση των Επιχειρήσεων, από τον τότε Βρετανό επιτελάρχη της Ταξιαρχίας Καταδρομών Ανχη Λεπρέκ:

"Η επιχείρησις αύτη, απετέλεσε κατά μεγάλην προσέγγισιν τον πλήρη τύπον καταδρομής. Το σύνολον της επιχειρήσεως εξετελέσθη σχεδόν εξ ολοκλήρου συμφώνως προς το σχέδιον. Ο εχθρός υπέστη βαρείας απωλείας και εις άνδρας και εις υλικόν, έναντι ημετέρας απωλείας τριών τραυματιών και τούτων ελαφρώς.

Η συνεργασία Ναυτικού και Raiding Forces ήτο εξαιρετική απετέλεσε δε αντάξιον τέλος των θρυλικών επιχειρήσεων της Δωδεκανήσου."

Αυτές ήταν και οι τελευταίες καταδρομικές επιχειρήσεις στα Δωδεκάνησα, λίγο πριν από την παράδοση της γερμανικής φρουράς Δωδεκανήσου στη Σύμη, στις 8 Μαΐου του 1945. Μάλιστα την όλη ιστορία της παράδοσης την αποθανάτισε με το φακό του ένας φωτογράφος Βρετανός στρατιώτης τότε, που είχε αναλάβει τη φωτογραφική κάλυψη. 

Στιγμιότυπο από την υποδοχή των Ιερολοχιτών στη Ρόδο. Ελληνικές, βρετανικές, ακόμη και αμερικανικές σημαίες ανεμίζουν ανάμεσα στο πλήθος. Το ημερολόγιο έγραφε, 9 Μαΐου 1945. (Πηγή)

Στις 9 Μαΐου 1945 ο Ιερός Λόχος και βρετανικές μονάδες αποβιβάζονται σαν ελευθερωτές στη Ρόδο, μέσα σε κλίμα συγκίνησης, ενθουσιασμού  και χαράς των κατοίκων, που έβλεπαν με αισιοδοξία το μέλλον, στην αγκαλιά της μητέρας πατρίδας!

Κάθε χρόνο, τόσο στη Σύμη όσο και στη Ρόδο, εορτάζεται η επέτειος της απελευθέρωσης και διατηρείται άσβεστη η μνήμη των ηρωικών και ένδοξων στιγμών εκείνης της εποχής. Στη Σύμη όποιος πάει, αξίζει να δει το σπίτι στο οποίο υπέγραψε το πρωτόκολλο παράδοσης ο Γερμανός Στρατηγός Βάγκνερ. Οι Συμιακοί το διατηρούν σαν ιστορική κληρονομιά!

Στη Ρόδο δίπλα από το όμορφο παλιό λιμάνι, έχει στηθεί το μνημείο του Ιερού Λόχου σαν ένδειξη τιμής των αγώνων του, για την απελευθέρωση των νησιών του Αιγαίου., Εύχομαι να διατηρείται  η ιστορική μνήμη και ν' αποτελεί πάντα σημείο αναφοράς σε όλες τις δύσκολες στιγμές. 

Όπως τότε, αν παραμείνουμε ενωμένοι και αντιμετωπίζουμε μαζί τα δύσκολα, θα διαψευσθεί αυτό που μου απάντησε πριν από λίγο καιρό ένας από τους τελευταίους Ιερολοχίτες στη ζωή, όταν τον ρώτησα πώς βλέπει σήμερα τα πράγματα: "Εμείς φτιάξαμε και σεις χαλάτε..."

Ανιχνευτής

Πηγή: "Ο Ελληνικός Στρατός στη Μέση Ανατολή (1941-1945) (Ελ Αλαμέιν-Ρίμινι-                                          Αιγαίο) Έκδοση ΓΕΣ/ΔΙΣ 1995
            "ΙΕΡΟΣ ΛΟΧΟΣ 1942-1945" Αντιστρατήγου Ι.Κ. Μανέτα

Η επιχείρηση "Chariot"

Τραυματισμένοι Βρετανοί κομάντος αιχμάλωτοι, αμέσως μετά την καταδρομή.  

H  Επιχείρηση "Chariot", αναφέρεται στην αμφίβια επιχείρηση που πραγματοποίησε το Βασιλικό Βρετανικό Ναυτικό σε συνεργασία με το Σώμα Βρετανών Κομμάντος κατά των ναυπηγοεπισκευαστικών εγκαταστάσεων που είχαν κατασκευάσει οι Γερμανοί στην υπό κατοχή γαλλική πόλη Σεν Ναζέρ. 

Η επιχείρηση πραγματοποιήθηκε υπό την διοίκηση του Μικτού Επιτελείου (Combined Operations Command) στις 28 Μαρτίου 1942 και ο στόχος της επιτεύχθηκε, αν και οι απώλειες των Βρετανών σε έμψυχο και άψυχο υλικό ήταν βαριές.

Διαβάστε με λεπτομέρεια την όλη επιχείρηση, η οποία αποτελεί ένα εγχείρημα "Μπουρλότου" σε πιο μοντέρνα έκδοση, στο σύνδεσμο: "Chariot" 

Δείτε και το βίντεο που περιγράφει τα γεγονότα. Μία  πράξη γενναίων ανθρώπων.

Ανιχνευτής

Ειδικός Πόλεμος. Η "θανάσιμη τριάδα"

Άνδρας των ειδικών δυνάμεων, ετοιμάζεται να εκτελέσει επιχειρησιακό άλμα από μεγάλο ύψος με πλήρη φόρτο και οπλισμό. Φέρει και μάσκα οξυγόνου για ν' αντιμετωπίσει την έλλειψη του οξυγόνου στο μεγάλο υψόμετρο, καθώς θα πέφτει. (Πηγή φωτογραφίας)


(Επικαιροποίηση παλαιότερου άρθρου)

Αεροναυτική δύναμη, πληροφορίες και ειδικές επιχειρήσεις,  διαμορφώνουν ένα νέο διακλαδικό δόγμα στη διεξαγωγή του  ειδικού πολέμου* και γενικότερα  στην αντιμετώπιση ασύμμετρων απειλών.

Όλες οι σύγχρονες ειδικές επιχειρήσεις που έχουν εκτελεσθεί ή  εξελίσσονται στις δύσκολες περιοχές του πλανήτη, Ιράκ, Αφγανιστάν, Συρία, Σομαλία, Υεμένη, Ουκρανία, Μέση Ανατολή και αλλού, έχουν στηριχθεί πρωτίστως στους παραπάνω τρεις συντελεστές.

Η συλλογή λεπτομερών, αξιόπιστων, έγκαιρων και επίκαιρων πληροφοριών, για την όποια περιοχή ενδιαφέροντος, διευκολύνει πάρα πολύ στην επιτυχή διείσδυση ειδικών τμημάτων, συνήθως απ' αέρος, για την  εκτέλεση ειδικής αναγνώρισης ή άμεσης (καταδρομικής) ενέργειας.

Στα πλαίσια της ειδικής αναγνώρισης από ειδικά τμήματα, γίνεται εντοπισμός ή επιβεβαίωση ύπαρξης κρισίμων εχθρικών στόχων, για τους οποίους έχει δοθεί προτεραιότητα προσβολής. Η αμφίδρομη διακίνηση πληροφοριών σε σχεδόν πραγματικό χρόνο, επιτρέπει στα κατάλληλα αεροναυτικά μέσα (και όχι μόνο) αεροσκάφη επανδρωμένα και μη και ελικόπτερα, να βρεθούν πολύ σύντομα πάνω από το στόχο τους και να σπείρουν το χάος και τον πανικό. 

Το "πάνω από το στόχο" λέγεται μεταφορικά, γιατί στις περισσότερες περιπτώσεις πιθανόν η άφεση των πυρομαχικών να γίνει αρκετά μακριά, ενώ η καθοδήγησή τους προς τον επιλεγέντα στόχο να γίνει με τη βοήθεια καταδείκτη laser, ή radiobeacons (φορητών ραδιοφάρων που τοποθετούνται από καταδρομικά τμήματα με διείσδυση εγγύς του στόχου), ή με την απ' ευθείας συνεννόηση του καταδρομικού τμήματος με τα αεροσκάφη.

Αυτή η "ζύμωση" αεροναυτικών μέσων, πληροφοριών και ειδικών επιχειρήσεων έχει διαπιστωθεί, ότι αποτελεί την καλύτερη "συνταγή"  για τη δημιουργία ευνοϊκών συνθηκών εκτέλεσης μεγαλύτερων επιχειρήσεων. Στη διεξαγωγή ανορθόδοξου πολέμου ή "άτακτου" πολέμου, (όπως εμφανίσθηκε πριν από μια 15ετία στη διεθνή στρατιωτική ορολογία), αποδείχτηκε ότι και μόνο αυτή η τριάδα επιφέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα.

Ήταν και εξακολουθεί να είναι μέχρι τώρα, κάτι που εξυπηρετεί τους πολιτικούς ηγέτες μεγάλων χωρών,  δυνάμεις των οποίων εμπλέκονται σε επιχειρήσεις ανά τον κόσμο. Η αποφυγή εμπλοκής μεγάλων χερσαίων δυνάμεων συμφέρει πολιτικά και οικονομικά, αρκεί να βρεθούν οι κατάλληλοι άνθρωποι να κάνουν τη δουλειά.

Αυτό όμως προϋποθέτει, απόλυτα στενή συνεργασία αεροπορικών και ναυτικών δυνάμεων, με μονάδες ειδικών επιχειρήσεων και υπηρεσίες πληροφοριών. Δηλαδή, κοινό διακλαδικό επιτελείο, ή τουλάχιστον ανταλλαγή συνδέσμων, θέσπιση κοινών κανόνων, άριστο και συμβατό-διαλειτουργικό υλικό επικοινωνιών, διάθεση μέσων και υλικών τελευταίας τεχνολογίας και βέβαια διαρκής συνεκπαίδευση, για την αποφυγή λαθών και αδελφοκτόνων πυρών. Με μια λέξη: Διακλαδικότητα!

Μόνο έτσι, οι εκτιμήσεις γίνονται πιο γρήγορα, υπάρχει "κοινή" γλώσσα κατανόησης, οι αποφάσεις είναι ταχείες και ορθές στηριζόμενες σε σωστές πληροφορίες και η αντίδραση είναι άμεση επιτυγχάνοντας έτσι τον αιφνιδιασμό του αντίπαλου, αφού δεν προλαβαίνει ν' αντιδράσει όπως θα ήθελε.

Αλλά δε θα πρέπει να γίνεται παρερμηνεία ούτε να υπάρχει σύγχυση! Οι ειδικές επιχειρήσεις από μόνες τους δεν κερδίζουν τον πόλεμο! Απαιτείται συλλογική προσπάθεια όλων των  δυνάμεων ενός κράτους. Οι ειδικές επιχειρήσεις, όπως έχει αποδειχθεί ιστορικά, συμβάλλουν κατά πολύ στην επιτυχή έκβασή του, με την αποφυγή ίσως μεγαλύτερων, μαζικών και καταστρεπτικών συγκρούσεων. Αρκεί να αναλαμβάνονται στον κατάλληλο χρόνο και τόπο, αφού έχει εκτιμηθεί σωστά η αναγκαιότητα  και η δυνατότητα εκτέλεσής τους, για την προσβολή του κατάλληλου στόχου.

Ανιχνευτής

* Ο όρος Ειδικός Πόλεμος, αν και εμφανίστηκε πρόσφατα στις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις με την ίδρυση της σύγχρονης Διοίκησης Ειδικού Πολέμου (ΔΕΠ) στο ΓΕΕΘΑ, είναι σχετικά παλιός, της 10ετίας του '60 και καλύπτει ένα ευρύ φάσμα ειδικών, συγκεκαλυμμένων και ανορθόδοξων, (μη συμβατικών) ενεργειών, που μπορούν να αναληφθούν από ειδικές μονάδες και των τριών κλάδων των ενόπλων δυνάμεων μιας χώρας. Στην ουσία, θα πρέπει να περιλαμβάνει όλες τις συντονισμένες δραστηριότητες ειδικών αλλά και μερικών υποβοηθητικών επιχειρήσεων, (ψυχολογικών, πληροφοριακού και ηλεκτρονικού πολέμου) κάτω από ενιαία διακλαδική διοίκηση, με  σκοπό την υποστήριξη και υποβοήθηση του έργου των συμβατικών δυνάμεων και απώτερη επιδίωξη την κάμψη του αγωνιστικού πνεύματος ενός αντιπάλου και τη νίκη  με το μικρότερο δυνατό κόστος σε προσωπικό και υλικό. Αυτές οι ενέργειες θα πρέπει να καλύπτουν όλο το φάσμα των επιχειρήσεων σε στρατηγικό, επιχειρησιακό και τακτικό ακόμη επίπεδο. Θα πρέπει επομένως να εισαχθεί η νέα εθνική ορολογία στα σχετικά εγχειρίδια, με πλήρη και σαφή προσδιορισμό της έννοιας. Κάθε χώρα έχει το δικαίωμα να επιλέγει την εθνική της ορολογία, σύμφωνα με τις δικές της εθνικές επιδιώξεις, ανεξάρτητα από την κοινά αποδεκτή συμμαχική ορολογία. 

"Οι Αταίριαστοι Ήρωες"

(Αναδημοσίευση άρθρου)

Τον Απρίλιο του 1944, ένας Γερμανός στρατηγός απαγάγεται στην Κρήτη, κυριολεκτικά κάτω από την μύτη των Γερμανών, μ' έναν πρωτότυπο και αριστοτεχνικό τρόπο. Ούτε μια σφαίρα δεν έπεσε, δεν χύθηκε σταγόνα αίμα και δεν υπήρξε σχεδόν καθόλου πάλη με τους απαγωγείς. Ο στρατηγός Χάινριχ Κράιπε, απλά εξαφανίστηκε!

Ομάδα των απαγωγέων του Γερμανού στρατηγού Χάινριχ Κράιπε. Από αριστερά προς τα δεξιά: Γιώργος Τυράκης, Γουίλιαμ Μος, Πάτρικ Λη Φέρμορ, Μανώλης Πατεράκης και Αντώνης Παπαλεονίδας. (Πηγή)  

Ότι έμεινε πίσω σαν αποδεικτικό στοιχείο της απαγωγής, ήταν μόνο για να δείξει την ταυτότητα των δραστών και να αναχαιτίσει την οργή των Γερμανών που θα ξέσπαγε πάνω στους δυστυχείς κατοίκους της περιοχής. Μια γόπα από αγγλικά τσιγάρα, το χάρτινο περίβλημα από μια αγγλική σοκολάτα Cadbury  και ένα ειρωνικό σημείωμα γραμμένο στ' αγγλικά που έλεγε: "Συγγνώμη που αναγκαστήκαμε ν' αφήσουμε αυτό το όμορφο αμάξι εδώ", υπονοώντας  το όχημα του στρατηγού, ένα Opel σεντάν, το οποίο εγκατέλειψαν οι απαγωγείς σε μια παραλία.

Το όλο ιστορικό γεγονός συμπεριλαμβάνεται σ' ένα βιβλίο που εκδόθηκε  με τον τίτλο: "Natural Βorn Heroes: How a Daring Band of Misfits Mastered the Lost Secrets of Strength and Endurance" (Φυσιολογικά Γεννημένοι Ήρωες: Πώς μια Τολμηρή Ομάδα Αταίριαστων Ανθρώπων Κατείχε τα Χαμένα Μυστικά της Δύναμης και της Αντοχής).

Ο συγγραφέας του, Christopher Mc Dougall,  λάτρης του αθλητισμού και ειδικά των ακραίων αθλημάτων που έγινε γνωστός για το εξαιρετικό βιβλίο του "Born to Run" (Γεννημένοι για να τρέχουμε) χρησιμοποιεί αυτή την ιστορική καταδρομική ενέργεια που συνέβη κατά τη διάρκεια του 2ου ΠΠ στην Κρήτη,  σαν βασικό παράδειγμα πάνω στο οποίο εκτυλίσσει τις απόψεις του σχετικά με ανάπτυξη της δύναμης και της αντοχής του ανθρώπινου σώματος.

Οι απαγωγείς, ήταν τολμηροί Βρετανοί και Έλληνες κομάντος μαζί με Έλληνες Κρητικούς αντάρτες. Ο Mc Dougall, παρουσιάζει σε συμπυκνωμένη μορφή, τη θέση του για το ρόλο της σωματικής αντοχής στην επιτυχία του εγχειρήματος αυτών των ανθρώπων. Πίεσαν τους εαυτούς τους μέχρι τα άκρα, περιδιαβαίνοντας τα κακοτράχαλα βουνά της ορεινής Κρήτης.

Κατά την διάρκεια της κατοχής, η ελληνική αντίσταση κατά των Ναζί, υποστηρίχθηκε σημαντικά από τους συμμάχους και ειδικότερα από τους Βρετανούς, που γι' αυτό τον σκοπό, δηλαδή τη δημιουργία κινημάτων αντίστασης στις κατεχόμενες χώρες, οργάνωσαν μια ειδική υπηρεσία, την SOE (Special Operations Executive) γνωστή με το παρατσούκλι: "Η εταιρεία".

Η μυστική αυτή υπηρεσία πλαισιώθηκε από κάθε λογής ανθρώπους εθελοντές, λάτρεις της δράσης και των περιηγήσεων ανά τον κόσμο, που ήξεραν ξένες γλώσσες και είχαν γυρίσει σε πολλές χώρες. Μετά από εντατική εκπαίδευση στις δολιοφθορές, στην πτώση με αλεξίπτωτο, στις εκρηκτικές ύλες, στις επικοινωνίες, αλλά και στην πάλη σώμα με σώμα, στις βολές και στην βελτίωση της σωματικής τους ικανότητας, ανέλαβαν αποστολές σε διάφορες χώρες, αρχικά στο θέατρο επιχειρήσεων της Ευρώπης  (αργότερα Αφρικής και Ασίας) με σκοπό "να κάνουν την Ευρώπη να φλέγεται" όπως τους διέταξε ο μακαρίτης Τσόρτσιλ, ο εμπνευστής αυτής της υπηρεσίας. Αυτές οι "σκιές του θανάτου" έδρασαν στα μετόπισθεν του εχθρού, συνεργαζόμενες στενά με κάθε λογής ανθρώπους τοπικών αντιστάσεων διαφορετικής προέλευσης και κοινωνικής θέσης.

Έτσι λοιπόν, ο συγγραφέας βρήκε μέσα από ιστορικές πηγές την ομάδα των "αταίριαστων" ανθρώπων, όπως ο ίδιος την περιγράφει, τον πρώην "άφραγκο" δημοσιογράφο Αλέξανδρο Φίλντινγκ, με το βαθμό του υπολοχαγού στην Κρήτη, τον λοχαγό  Στάνλεϊ Μος, οπαδό της περιπέτειας, τον πρώην περιπλανώμενο "play boy" και λόγιο Πάτρικ Λη Φέρμορ  ταγματάρχη και τέσσερεις κομάντος κρητικούς, όλοι στελέχη  της SOE. Αυτοί συνεργάσθηκαν με ντόπιους αντιστασιακούς, βοσκούς, αγρότες, χωροφύλακες με "παράξενα" τοπικά παρατσούκλια και ονόματα, όλοι άνθρωποι που ήξεραν την φύση και τα βουνά του νησιού τους, πραγματικοί ξωμάχοι. Όλοι έδεσαν μεταξύ τους αρμονικά και πέτυχαν το στόχο τους.

Ο Mc Dougall όμως δεν αρκείται στην απλή επανάληψη της ιστορίας, αλλά προσπαθεί ν' αναδείξει το γιατί πέτυχαν! Η ηρωική αυτή πράξη δεν πέτυχε τυχαία! Υπήρχε κάτι που συντέλεσε στην επιτυχία. Ήταν η αντοχή αυτών των ανθρώπων, σωματική και ψυχική! Ο ηρωισμός δημιουργείται! Δεν είναι απλά και μόνο έμφυτος! Η διαπαιδαγώγηση και η σκληρή σωματική εξάσκηση, κάνει τον άνθρωπο να έχει ικανότητες τέτοιες, που ν' αψηφά τον κίνδυνο, γνωρίζοντας τις δυνατότητες που έχει για να τον υπερβαίνει ή να τον παρακάμπτει.

Άλλωστε αυτή είναι και η ουσία του βιβλίου. Η  συντήρηση της περιτονίας, αυτού του ισχυρού συνδετικού ιστού που προσδίδει την ελαστικότητα στο σώμα μας, παίζει σημαντικό ρόλο στην ευεξία και την ενδυνάμωση του ανθρώπινου οργανισμού. Ήταν αυτό που πρόσεχαν πολύ οι αρχαίοι Έλληνες, όπως αναφέρει ο συγγραφέας, στην εξάσκηση του σώματος, έχοντας παράλληλα, και  την κατάλληλη διατροφή, την λεγόμενη σήμερα "μεσογειακή διατροφή".

Μέσα στην ανθρώπινη ιστορία, ο ηρωισμός δεν ήταν απλά μια αρετή, αλλά περισσότερο τέχνη, που δεν ήταν καθόλου τυχαία. Η τέχνη του ήρωα, δεν είναι απλά να είσαι γενναίος, αλλά να είσαι τόσο ικανός, ώστε να τολμάς να κάνεις πράγματα που άλλοι ούτε τα φαντάζονται.  Και αυτό είναι αποτέλεσμα μιας πολυδιάστατης προσπάθειας, με βέλτιστη διατροφή, φυσική αγωγή και αυτοκυριαρχία και πνευματική ισορροπία.

Στην Κρήτη, υπάρχουν ακόμη, όπως αναφέρει ο συγγραφέας, οι σωστές διατροφικές συνήθειες που μαζί με τη φυσική δραστηριότητα  των ορεσίβιων, διατηρούνται οι προϋποθέσεις για την δημιουργία ηρώων. Δεν είναι τυχαίο ότι ένα από τα προσωνύμια που της αποδίδονται, είναι και σαν "Νησί των Ηρώων".

Τελικά, αν και δεν έχει υπηρετήσει ποτέ στις ειδικές δυνάμεις, προσεγγίζει από άλλη οπτική γωνία, αυτό που αναφέρεται στην στρατιωτική ορολογία σαν "μαχητική ικανότητα". Είναι ακριβώς αυτό που επιδιώκουν οι ειδικές δυνάμεις σ' όλο τον κόσμο: Την επίτευξη του ακατόρθωτου!

Ενδιαφέρον βιβλίο για διάβασμα! Έχει ήδη γράψει και το δεύτερο μέρος με τον ίδιο τίτλο.

Η απαγωγή του Γερμανού στρατηγού γυρίστηκε και ταινία το 1957, με πρωταγωνιστή τον αείμνηστο Ντερκ Μπόγκαρτ με τον τίτλο "Ill met by moon light" και αν θέλετε μπορείτε να την δείτε ΕΔΩ. Μερικά χρόνια αργότερα, η ομάδα με τον Γερμανό παρουσιάστηκαν σε μια ελληνική εκπομπή, που προκάλεσε μεγάλο ενδιαφέρον. Μπορείτε να την δείτε ΕΔΩ



Ανιχνευτής