Ετήσια Εκδήλωση Υπέρ των Πεσόντων Καταδρομέων στο Καβούρι Βουλιαγμένης

Μνημείο ΛΟΚ στο Καβούρι

"Το Γενικό Επιτελείο Στρατού ανακοινώνει ότι την Κυριακή 27 Μαΐου 2012 και ώρα 11:00, θα τελεσθεί με μέριμνα της Διεύθυνσης Ειδικών Δυνάμεων, στο Ηρώο των Λ.Ο.Κ. στο Καβούρι Βουλιαγμένης, μνημόσυνο υπέρ των πεσόντων Καταδρομέων."

Ιερολοχίτες επιθεωρούνται από τον Βρετανό διοικητή Στρατηγείου Μέσης Ανατολής, Στρατηγό Πάντζετ, κατά την τελετή αποχώρησης και επαναπατρισμού του Ιερού Λόχου  τον Ιούνιο '45. Δεξιά στη φωτογραφία, διακρίνεται  ο διοικητής του Ιερού Λόχου, τότε Συνταγματάρχης  Χριστόδουλος Τσιγάντες (Φωτογραφία από το αρχείο της βρετανικής Commando Veterans Association)

Με αυτά τα λιτά λόγια ανακοινώνεται από το ΓΕΣ για μια ακόμη φορά, η τέλεση του μνημοσύνου των πεσόντων Καταδρομέων στους αγώνες του έθνους του περασμένου αιώνα, ξεκινώντας από τους Ιερολοχίτες της Μέσης Ανατολής και φτάνοντας μέχρι την Κύπρο. Μία παράδοση που συνεχίζεται  έως σήμερα. 

Θα ήθελα με αυτή την ευκαιρία, να κάνω μια ιστορική αναδρομή για το θέμα. Το πρώτο μνημόσυνο έγινε στο Καβούρι, που ήταν και το πρώτο Κέντρο Εκπαίδευσης Μονάδων Καταδρομών (ΚΕΜΚ) και έγινε  για τους πεσόντες  των ΛΟΚ.  Τελέσθηκε στις 1 Σεπτεμβρίου του 1950,  ένα χρόνο μετά από τη λήξη του εμφύλιου πολέμου, που άφησε πολλές πληγές και από τις δύο πλευρές.

Ο ένοπλος αγώνας ξεκίνησε εναντίον τίνος; Υπάρχουν άπειρα όμορφα ή άσχημα, κομψά ή άκομψα λόγια και κείμενα για να το περιγράψει και να το δικαιολογήσει κάποιος. Όσα λόγια όμως και αν ειπωθούν, όσα κείμενα και αν γραφτούν, το αποτέλεσμα δεν αλλάζει: Θάνατος, Καταστροφή, Απελπισία, Χαμένοι κόποι, Χαμένα Όνειρα, Φτώχεια, Δυστυχία, Μίσος και Διχόνοια. Η τελευταία μας ακολουθεί ακόμα δυστυχώς.

Η φτωχολογιά χτυπήθηκε, η μεσαία τάξη χτυπήθηκε, το έθνος χτυπήθηκε, η πατρίδα μας χτυπήθηκε,  τα παιδιά της αλληλοχτυπήθηκαν! Αποδείχτηκε ότι ήταν άσκοπη σπατάλη πολύτιμων ψυχών. Τα παθήματα άραγε έγιναν μαθήματα ή ξεχάστηκαν; Με αυτά που ακούω τώρα τελευταία, αρχίζω να ανησυχώ. 

Τμήμα ΛΟΚ κινούμενο σε ορεινή τοποθεσία (Πηγή φωτογραφίας)

Οι Καταδρομείς ή  όπως έγιναν τότε γνωστοί σαν Λοκατζήδες, παίρνοντας αυτό τ' όνομα,  από τα αρχικά γράμματα των πρώτων Λόχων Ορεινών Καταδρομών που δημιουργήθηκαν, έδωσαν τον δύσκολο  και ηρωικό αγώνα τους και πέτυχαν σχεδόν σε κάθε μάχη που έδιναν. Αυτό δεν νομίζω ότι το αμφισβητούν ούτε οι αντίπαλοί τους. Άλλωστε έτσι βγήκε η φήμη τους.

Ο αείμνηστος Στρατηγός Καλλίνσκης, ο Ιερολοχίτης αξιωματικός και  ιδρυτής των Μονάδων Καταδρομών, ήταν αυτός που μίλησε στο πρώτο μνημόσυνο των ΛΟΚ. Διηγήθηκε σε συντομία τότε, έχοντας νωπά τα γεγονότα των μαχών, όλες τις ενέργειες των Μοιρών Καταδρομών.

"Πάτησαν με το φτερωτό τους πόδι όλες τις ψηλότερες κορυφές των βουνών της Ελλάδος. Τον Παρνασσό, την Οίτη, την Γκιώνα, την Όρθρυ και το Πήλιο! Τα Άγραφα και την Πίνδο! Τον Πάρνωνα,τον Ταΰγετο! Πάτησαν την πιο ψηλή κορυφή του Γέρο-Ολύμπου και το δοξασμένο Σούλι! Και πάνω ψηλά  στα σύνορα το Αλή-Μπουτούς και το Καϊμακτσαλάν!"

Έδωσε έτσι το εύρος του χώρου δράσης που ήταν όλη η Ελλάδα.

Σε ένα άλλο σημείο τονίζει χαρακτηριστικά:

" Και όταν το βόλι το εχθρικό τους έριχνε κάτω, όταν μαζί με την ψυχή τους ξέφευγε το όπλο απ' το χέρι, βρισκόταν δίπλα τους, πιστός και γενναίος σύντροφος να τους κλείσει ευλαβικά τα μάτια, να πάρει στο χέρι το όπλο και να συνεχίσει...."

δίνοντας το στίγμα του "πνεύματος των Καταδρομών". Γιατί πολέμησαν όμως;

" Γιατί αυτοί που έπεσαν κι' αυτοί που συνέχισαν τον αγώνα, πίστευαν βαθιά μέσα τους στο Θεό και στην Ελλάδα"

Η παραίνεσή του στους νέους Καταδρομείς:

"Σεις νέοι στρατιώτες, που σε λίγο θα υπηρετήσετε στους δοξασμένους ΛΟΚ προσέξτε καλά τα λόγια μου. Τα όπλα που κρατάτε στα χέρια σας είναι όπλα ιερά. Είναι τα όπλα που κρατούσαν Εκείνοι, που τώρα ακούσατε τα ονόματά τους και που μόνο ο θάνατος μπόρεσε να τους τα πάρει από τα χέρια. Κρατάτε τα σφιχτά και καν'τε όρκο φοβερό ποτέ να μη τα ντροπιάσετε τα όπλα τα ιερά."

Αν και θα περίμενε κάποιος, μετά από τη δύνη του εμφύλιου πολέμου να υπάρχει το τεράστιο μένος κατά του αντίπαλου, ακούστηκαν λόγια διαφορετικά:

"Κανείς από μας, από το μέρος το δικό μας δεν θέλει Πόλεμο.
Θ' αφήσουμε τους χειρότερους εχθρούς μας, ακόμη κι' εκείνους που βγήκαν απ' τα σπλάγχνα τα δικά μας, να ζήσουν ήσυχοι, αν θέλουν."

Είπε όμως ο μπαρουτοκαπνισμένος Στρατηγός, πολεμιστής όλων των ελληνικών πολέμων της σύγχρονης ιστορίας μας, που είχε πάθει από τον εθνικό διχασμό του 1916 :

"Κι' αν ποτέ τολμήσουν αυτοί ή όποιοι άλλοι να πειράξουν πάλι την Ελλάδα μας, πέστε το από τώρα, βροντοφωνείστε το παντού. Να το ξέρουν όλοι, εχθροί και φίλοι! Θα πολεμήσουμε! Θα πολεμήσουμε με πίστη και πείσμα και με φανατισμό! Θα πολεμήσουμε παντού στα βουνά και στους κάμπους, στις πόλεις στα χωριά και στ' ακρογιάλια! ..."

Αυτό είναι και το μήνυμά του: Κανένας συμβιβασμός, καμιά υποχώρηση όταν πρόκειται για την πατρίδα. Καρτερία και πίστη στον δίκαιο αγώνα. Ενωμένοι θα νικήσουμε! Ίσως αυτό πρέπει να το συγκρατήσουμε όλοι μας στη σημερινή δεινή κατάσταση της χώρας μας.

Το μνημόσυνο τελείται επάνω στο λόφο που δεσπόζει στην περιοχή, όπου ανεγέρθηκε το 1952 κατόπιν πρωτοβουλίας του Στρατηγού Καλλίνσκη και με προσφορές ανδρών των ΛΟΚ αλλά και ιδιωτών, ένα λιτό  μαρμάρινο μνημείο. Έκτοτε θεσπίστηκε η τέλεση του μνημοσύνου κάθε χρόνο,  την τελευταία Κυριακή του Μαΐου.

Εκεί συγκεντρώνονται   οι λίγοι Ιερολοχίτες που  έχουν απομείνει και όλοι όσοι μπορούν από τους παλιούς και νέους Καταδρομείς. Τόπος μνήμης και ανανέωσης δεσμών φιλίας. Όχι όμως και ποτέ τόπος πολιτικής ή άλλης αντιπαλότητας!

Στο Βορρά, μαζεύονται στη Ρεντίνα στο ΚΕΑΠ.

Εφέτος συμπληρώνονται 70 χρόνια από την ίδρυση του Ιερού Λόχου και κατ' επέκταση των Ειδικών Δυνάμεων. Οπότε και το μνημόσυνο θα έχει μια διαφορετική χροιά, εκτιμώ. Έγιναν, γίνονται και θα γίνουν διάφορες εκδηλώσεις γι΄αυτό.

Είδα, ότι  κυκλοφορεί και ειδική επετειακή έκδοση για την ιστορία των ελληνικών Ειδικών Δυνάμεων. Πολύ καλή ενέργεια και πιστεύω να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις και των πιο δύσκολων αναγνωστών.

Ανιχνευτής