Η αρτάνη της φωτιάς

Πηγή φωτογραφίας

Κυκλοφορεί  στην αγορά, εδώ και λίγους μήνες, μια αρτάνη επιβίωσης πολλαπλής χρήσης. Πέρα από τις δυνατότητες που δίνει η αρτάνη αλεξιπτώτου, αντοχή στην πρόσδεση υλικών, χρήση στην κατασκευή εργαλείων κλπ σε κατάσταση επιβίωσης, η συγκεκριμένη αρτάνη, που την κατασκευάζει αμερικανική εταιρεία υλικών επιβίωσης, διαθέτει και την ιδιότητα του προσανάμματος για φωτιά. 

Το εσωτερικό της αρτάνης στο μήκος που κάποιος επιθυμεί, μπορεί να τραβηχτεί και να γίνει ένα πολύ καλό προσάναμμα, ενώ το εξωτερικό περίβλημα παραμένει σε καλή κατάσταση και μπορεί να χρησιμοποιηθεί, όπως και πριν, σαν υλικό πρόσδεσης.

Η αρτάνη είναι αδιάβροχη, το εσωτερικό της περιεχόμενο ανάβει εύκολα κι παράγει δυνατή φλόγα. 

Το πουλάνε σε τεμάχια των 25 ποδιών, δηλαδή γύρω στα 7,5 μέτρα, με ποικιλία χρωμάτων και η τιμή του πλησιάζει τα 13 δολάρια.

Έξυπνη επινόηση, με την οποία η εταιρεία έκανε χρυσές δουλειές στην Αμερική.

Δείτε το διαφημιστικό βίντεο 

Ανιχνευτής 

Ο Λόρενς του Αφγανιστάν

Πιστεύω ότι αν όχι όλοι, οι περισσότεροι θα έχετε ακούσει και δει την κλασσική  ταινία "Λόρενς της Αραβίας" με πρωταγωνιστή τον, μακαρίτη πλέον ηθοποιό, Πήτερ Ο Τουλ.

Η ταινία βασίστηκε σε μια πραγματική ιστορία, που συνέβη κατά τη διάρκεια του 1ου παγκοσμίου πολέμου. Ένας Βρετανός αξιωματικός, ο Τόμας Έντουαρντ Λόρενς (Thomas Edward Lawrence), ανέλαβε την αποστολή να συνεργασθεί με τις χασεμιτικές δυνάμεις των Αράβων ανταρτών εναντίον των Οθωμανών κατακτητών. Στην ουσία ήταν αποστολή δημιουργίας ενιαίου κινήματος αντίστασης κατά της οθωμανικής αυτοκρατορίας, προς όφελος  των Άγγλων, σε τελική ανάλυση.

Η επιτυχία του Λόρενς στην όλη δύσκολη αποστολή, οφειλόταν σε δύο κυρίως λόγους. Ο πρώτος ήταν η βαθιά γνώση του της ιστορίας, του πολιτισμού, των ηθών και των εθίμων και της γλώσσας του τοπικού πληθυσμού. Ο δεύτερος και κυριότερος λόγος ήταν ότι κατόρθωσε να κερδίσει τις καρδιές τους, δηλαδή να γίνει αποδεκτός, διότι με τις πράξεις του έπεισε τους Άραβες νομάδες ότι πραγματικά ενεργούσε υπερασπίζοντας τα δικαιώματά τους και σεβόταν τα ήθη και τα έθιμά τους. Μπόρεσε και ένωσε τις διαφορετικές φυλές για την επιδίωξη ενός κοινού σκοπού: Την αποτίναξη του οθωμανικού ζυγού.

Βέβαια, στις διασκέψεις που ακολούθησαν μετά τον πόλεμο, άλλες ήταν οι προτιμήσεις και οι επιθυμίες των Mεγάλων, σχετικά με την τύχη του αραβικού κόσμου.

Μετά από σχεδόν 90 χρόνια, κάτι ανάλογο σκέφτηκε να εφαρμόσει στο Αφγανιστάν, ένας Αμερικανός ταγματάρχης των ειδικών δυνάμεων, ο Τζιμ Γκαντ. Η κεντρική ιδέα ήταν ίδια με την αντίστοιχη του Βρετανού Λόρενς. Συνένωση των φυλών των Παστούν, για την εκδίωξη των Ταλιμπάν.

Η διαφορά ολοφάνερη. Στην πρώτη περίπτωση έχουμε δημιουργία κινήματος αντίστασης κατά ενός σκληρού κατακτητή, των Οθωμανών Τούρκων. Στο Αφγανιστάν έπρεπε να δημιουργηθεί "αντι-κίνημα" για την απώθηση του κινήματος αντίστασης των Ταλιμπάν. Έπρεπε δηλαδή, να πειστεί ο απλός λαός, να μην υποστηρίζει τους αντάρτες. Το εγχείρημα πιο δύσκολο. Έπρεπε να προσεγγίζεται κάθε φυλή ξεχωριστά.

"Μια φυλή κάθε φορά", ήταν ο τίτλος της μελέτης που εκπόνησε το 2009 με βάση τις εμπειρίες που αποκόμισε μετά από 8 χρόνια πολέμων στους οποίους συμμετείχε με το επιχειρησιακό απόσπασμά του (ODA 316) και με πολλά παράσημα και διακρίσεις.

Ο ταγματάρχης Τζιμ Γκαντ με μέλος του αποσπάσματός του στο Αφγανιστάν. Προφανώς είναι φωτογραφία τραβηγμένη τον πρώτο καιρό παραμονής του στην περιοχή, αφού φοράει ακόμη τη στολή του. Προσέξτε το ελληνικό γράμμα λάμδα στο μανίκι τους. Ήταν το σήμα των "Σπαρτιατών" Έτσι αυτοαποκαλούνταν στο Αφγανιστάν και έγιναν γνωστοί στον πληθυσμό. (Πηγή φωτογραφίας)

Μικρές ομάδες ειδικών δυνάμεων διείσδυσαν μέσα στον πληθυσμό των Παστούν, κατά μήκος των συνόρων του Αφγανιστάν με το Πακιστάν, προσπαθώντας να προσεταιριστούν τους κατοίκους, να γίνουν φίλοι, συνεργάτες και συμμαχητές κατά των Ταλιμπάν. Δεν πέτυχαν όλοι. Ο Γκαντ όμως, τα κατάφερε καλά.

Δεν ακολούθησε την στερεότυπη διαδικασία των ειδικών οδηγιών και των κανονισμών. Σκέφτηκε ότι για να μπορείς να δεθείς με τους ντόπιους, πρέπει να γίνεις σαν κι αυτούς. Σταμάτησε να φοράει την καθιερωμένη στολή και εξάρτυση και ξεκίνησε να ντύνεται σαν τους ντόπιους, με τους οποίους άρχισε ν' αποκτά στενούς δεσμούς φιλίας. Το ίδιο διέταξε να κάνουν και οι άντρες του.

Ο Γκαντ σε μεταγενέστερη φωτογραφία με τοπική ενδυμασία και οπλισμό. (Πηγή φωτογραφίας)

Άλλωστε όπως υποστήριξε, με τα τοπικά ρούχα μπορείς να κινείσαι πιο γρήγορα και πιο εύκολα, αποκτώντας ίδια ταχυκινησία με τους αντάρτες. Φορώντας στολή κράνος αλεξίσφαιρο, γίνεσαι δυσκίνητος και πιο εύκολος στόχος.

Εκμεταλλεύτηκε μια παράδοση που έχουν οι τοπικές φυλές. Αν βρεθείς στο χωριό τους με την ιδιότητα του φιλοξενούμενου, κάνουν τ΄αδύνατα δυνατά, να σε προστατέψουν, ακόμη και αν κινδυνεύει η ζωή τους. Είναι θέμα τιμής και αξιοπρέπειας. Όντας με την ομάδα του φιλοξενούμενοι στο χωριό που εγκατέστησαν τη βάση τους, ήταν περισσότερο προστατευμένοι απ' ό,τι αν διέμεναν μόνοι τους. Είχε επιτυχία.

Σε συνεργασία με τον αρχηγό του χωριού που βρίσκονταν, οργάνωσαν και εξόπλισαν τμήμα πολιτοφυλακής, ειδικό τμήμα θα έλεγα, με αποστολή την απώθηση των Ταλιμπάν εκτός περιοχής τους. Στον τομέα του δεν μπορούσαν να ενεργήσουν οι αντάρτες. Αν έκαναν επίθεση οι Ταλιμπάν, σε οποιοδήποτε σημείο και για οποιοδήποτε λόγο,τότε η ανταπόδοση ήταν σκληρή και βίαιη. Έπρεπε να είναι βιαιότερη απ' αυτή των Ταλιμπάν, κατά τον νόμο των φυλών! Κυνηγούσαν τους Ταλιμπάν μέχρις εξοντώσεως. Αν δεν το έκαναν, θα έδειχναν αδύναμοι και δειλοί και οι επιθέσεις θα επαναλαμβάνονταν. Πράγματι οι Ταλιμπάν άρχισαν να το σκέφτονται πολύ αν θα έπρεπε να μπαίνουν στο χώρο του. Προτιμούσαν να τον αποφεύγουν. Ο τοπικός πληθυσμός ανέκτησε ασφάλεια και εμπιστευόταν τους Αμερικάνους, οι οποίοι βοηθούσαν σε όλες τις δραστηριότητες της καθημερινής ζωής.

Προσωπικό της ομάδας του Γκαντ με τοπική ενδυμασία, μαζί ντόπιους οδηγούς του, μέσα στο χώρο της βάσης του. Ο Γκαντ βρίσκεται όρθιος στη μέση.  (Πηγή)

Η   επιτυχία του, παρά τις ανορθόδοξες μεθόδους που χρησιμοποιούσε έγινε γνωστή στην ιεραρχία, που επικρότησε (αν και επιφυλακτικά) τις ενέργειές του, ή τουλάχιστον αυτές που φαίνονταν. Ακόμη και γερουσιαστές τον επισκέφθηκαν για να τον συναντήσουν, παρουσιάζοντας τον σαν έναν Αμερικανό ήρωα. Και ήταν! Για τις πράξεις ανδρείας του έλαβε τόσο αυτός όσο και άλλα μέλη της ομάδας του παράσημα και τον Aργυρό Aστέρα.

Υιοθέτησαν ένα κωδικό όνομα για το απόσπασμά τους. Ονομάσθηκαν "Σπαρτιάτες" και με αυτό έγιναν γνωστοί στον περισσότερο πληθυσμό. (Έλληνες δεν υπήρχαν, αλλά τ' όνομα κυκλοφόρησε).

Το 2012, σκοτώθηκαν 4 Αμερικανοί σε διαδηλώσεις για το κάψιμο αντιγράφων του Κορανίου. Τότε, για λόγους ασφαλείας, αποφασίστηκε η αποχώρηση των μεμονωμένων αμερικανικών τμημάτων και η συγκέντρωσή τους σε μεγαλύτερες βάσεις του Αφγανιστάν. Ο Γκαντ αντέδρασε, και παράκουσε τις διαταγές, θεωρώντας μεγάλο λάθος αλλά και ατιμία να εγκαταλείψει τους κατοίκους που τον είχαν εμπιστευτεί.

Άρχισε το ξέφτισμα. Ένας νεαρός ανθυπολοχαγός της στρατιωτικής σχολής Γουέστ Πόιντ, που είχε στο μεταξύ τοποθετηθεί στην ομάδα του, τυπικός αξιωματικός, δεν είδε με καλό μάτι όσα συνέβαιναν γύρω του και περισσότερο, όταν ο ταγματάρχης του έδινε εντολή να μην αναφέρει στην ημερήσια αναφορά κατάστασης την ύπαρξη γυναίκας στο χώρο διαμονής τους. Υπέβαλε προσωπική αναφορά στα προϊστάμενα κλιμάκια, ότι ο Γκαντ, προβαίνει σε πράξεις που παραβιάζουν παράφορα τον στρατιωτικό κανονισμό. Συγκεκριμένα, πίνει αλκοόλ, παίρνει ναρκωτικές ουσίες και συζεί με μια γυναίκα που την έχει φιλενάδα και μένει μαζί της μέσα στη βάση.

Ο Γκαντ με την δημοσιογράφο  Ann Scot Tyson με την οποία έκανε δεσμό στο Αφγανιστάν και τώρα είναι παντρεμένοι.. (Πηγή)

Αυτά αρκούσαν για να τον ανακαλέσουν και να τον τιμωρήσουν πειθαρχικά και καταστατικά με υποβιβασμό στο βαθμό του λοχαγού και αποστρατεία. Είχε ξεπεράσει τα εσκαμμένα! Σε καμιά από αυτές τις κατηγορίες δεν αρνήθηκε την ενοχή του. Έπινε αλκοόλ με τους ντόπιους και έπαιρνε ισχυρά χάπια για τους πόνους των πολλών τραυμάτων του. Υπέφερε και από διαταραχή  μετατραυματικού στρες, από παλιότερες μάχες. Σε ό,τι αφορά την γυναίκα, πράγματι ήταν μια στρατιωτική ρεπόρτερ, με την οποία τώρα είναι παντρεμένος (αφού χώρισε την πρώτη του γυναίκα).

Μετά τη γνωριμία τους, συνδέθηκαν και κυκλοφορούσαν σχεδόν παντού μαζί. Οι Αφγανοί την αποκαλούσαν "γυναίκα του Γκαντ". Αλλά η ιεραρχία, δεν ήξερε ποτέ τίποτε.;; (Μάλλον δεν είχαν πάει ποτέ να τον επισκεφθούν, όπως φαίνεται.)

Έτσι σήμερα, ο  Λόρενς του Αφγανιστάν, ο 46άχρονος, απόστρατος Γκαντ, άνεργος και φτωχός κυκλοφορεί με το μούσι του και τα μαλλιά του στους δρόμους του Σιάτλ όπου διαμένει.

Ο πολλά υποσχόμενος και παρασημοφορεμένος αξιωματικός των ειδικών δυνάμεων, έχει χαρακτηρισθεί σαν ένας αξιωματικός που "ατίμωσε" τις ειδικές δυνάμεις των ΗΠΑ. Πιο πολύ όμως τον πόνεσε το γεγονός ότι πείραξαν τους άνδρες του, οι οποίοι προτίμησαν να υπακούσουν στις ανορθόδοξες μεθόδους του. Αν και ανέλαβε πλήρως την ευθύνη των πράξεών του, δεν μπόρεσε να τους σώσει, Κάποιοι πλήρωσαν το τίμημα.

Ο Γκαντ ποτέ δεν εγκατέλειψε μάχη, και δεν έχασε μάχη και το κυριότερο πάντα επέστρεφε πίσω με όλους τους άνδρες του σώους. Ακόμη και σήμερα σχεδόν όλοι πίνουν νερό στ' όνομά του.

Η ιστορία του Γκαντ, γράφτηκε και βιβλίο, με την πρωτοβουλία της γυναίκας του, της έμπειρης δημοσιογράφου Άννας Σκοτ Τάισον. Η ιστορία του, αναδεικνύει το τεράστιο πρόβλημα που υπάρχει στο Αφγανιστάν, τη διαφθορά της τότε ηγετικής τάξης εκεί, (δεν ξέρω για σήμερα), την τεράστια άγνοια της τότε αμερικανικής στρατιωτικής ιεραρχίας για τη δομή της κοινωνίας του Αφγανιστάν και τις επιρροές που δέχονταν από τους Ταλιμπάν.

Ο ιδιόμορφος αυτός ανταρτοπόλεμος, που δεν έχει τέλος, δεν οφείλεται μόνο στους Ταλιμπάν. Είναι πόλεμος επικράτησης μεταξύ φυλών, φατριών, συμμοριών και πολεμάρχων. Είναι πρόβλημα σωστής διακυβέρνησης.

Η εμπειρία του Γκαντ, αποτελεί, πραγματική πηγή γνώσεων για τους μελετητές του ανταρτοπολέμου και αξίζει να προσεχθεί, όπως την πρόσεξε ο διάσημος συγγραφέας Στίβεν Πρέσφιλντ, ο οποίος έχει αναρτήσει αρκετά σχετικά άρθρα στο ιστολόγιό του. Ένα από τα βασικά του συμπεράσματα είναι το γεγονός ότι μόνο με βία δεν καταφέρνεις πολλά πράγματα. Ο φόβος μετεξελίσσεται σε μίσος και αυτό σε αγανάκτηση και οργή που ξεσπά σε βία και ο ..φαύλος κύκλος επαναλαμβάνεται. Απαιτείται να κερδίσεις την εμπιστοσύνη των ανθρώπων, να κερδίσεις το μυαλό και την καρδιά τους.

Κάπως έτσι κατέληξαν σε ένα πρόσφατο συνέδριο-σεμινάριο του στρατού των ΗΠΑ, σχετικά με τις ασύμμετρες απειλές και τον ανταρτοπόλεμο που βρίσκεται σ' εξέλιξη, σε διάφορα σημεία του πλανήτη. Δεν αρκούν μόνο οι σκοτωμοί...

Πάλι ανακαλύπτουμε την πυρίτιδα! Ίσως η εμπειρία του Γκαντ δεν θα πρέπει να πάει χαμένη, ανεξάρτητα με τα λάθη που έκανε στην ζωή του.

Δείτε μια συνέντευξη που έδωσε πριν από μερικούς μήνες, πιέζοντας ΕΔΩ.




Ανιχνευτής

Σημασία στη λεπτομέρεια..

Έγινε γνωστή η απόπειρα απελευθέρωσης ομήρων στην Υεμένη η οποία όμως δεν είχε αίσιο τέλος, αφού οι τρομοκράτες πρόλαβαν και εκτέλεσαν τους άτυχους αιχμάλωτους.

Η καταδρομική επιχείρηση, που συγκαταλέγεται στην κατηγορία των DAs (Direct Actions) σχεδιάσθηκε και εκτελέσθηκε από την πολύ γνωστή πλέον Ομάδα 6 (SEAL Team 6) των Αμερικανών Βατραχανθρώπων ή οποία αλλιώς αναφέρεται και σαν DEVGRU (Development Group). Εξαιρετική μονάδα με τεράστια και συσσωρευμένη εμπειρία και πείρα από επιχειρήσεις διαχρονικά και σε πολλά σημεία του πλανήτη.

Πηγή φωτογραφίας

Τι δεν πήγε όμως καλά; Ακούστηκε ότι οι ελλιπείς πληροφορίες οδήγησαν στην μη εκπλήρωση της αποστολής που ήταν η απελευθέρωση των αιχμαλώτων (σώων). Η επιχείρηση, όπως και κάθε άλλη ειδική επιχείρηση, σχεδιάστηκε προφανώς με μεγάλη λεπτομέρεια, βασιζόμενη στις πληροφορίες που δόθηκαν στο καταδρομικό τμήμα στο οποίο ανατέθηκε η αποστολή. 

Το φάσμα των τεχνικών διεξαγωγής ειδικών επιχειρήσεων είναι ευρύ. Η τεχνική της διείσδυσης περιλαμβάνει μεθόδους από ξηρά, θάλασσα και αέρα. Όλοι το γνωρίζουν θεωρητικά, λίγοι μπορούν να το εκτελέσουν με απόλυτη επιτυχία στην πράξη, με την προϋπόθεση ότι διαθέτουν τα κατάλληλα μέσα στα οποία έχουν εκπαιδευτεί άριστα.

Ποτέ όμως μια καταδρομική επιχείρηση δεν μοιάζει με κάποια άλλη προγενέστερη και ΠΟΤΕ δεν υπάρχει έτοιμη συνταγή για να εφαρμοσθεί. Πάντα παίζει ρόλο η φαντασία, ο δόλος και η πρωτοτυπία, σε συνδυασμό με την χρήση νέων τεχνικών νέων υλικών, νέου οπλισμού. Άλλωστε εδώ δικαιολογείται η έννοια του "ειδικού" και των "ειδικών δυνάμεων".

Έτσι λοιπόν, άναψε το πράσινο φως και ξεκίνησε η επιχείρηση. Δύο Osprey προερχόμενα από ένα αεροπλανοφόρο προσγειώθηκαν αρκετά χιλιόμετρα μακριά από τον στόχο το βράδυ, ώστε να μην προδοθεί η ενέργεια από το θόρυβο και το καταδρομικό τμήμα άρχισε να κινείται πεζή, για να προσεγγίσει τον στόχο. Εδώ, κάτι  δεν "έκατσε" καλά. Στην προσέγγιση!

Μόλις το τμήμα εφόδου πλησίασε στα 100 περίπου μέτρα, έγινε αντιληπτό από έναν τρομοκράτη, ο οποίος έδωσε το σήμα του συναγερμού και οι δεσμοφύλακες εκτέλεσαν εν ψυχρώ τον Αμερικανό δημοσιογράφο και ένα ακόμη Νοτιοαφρικανό που κρατούσαν μαζί του. Βέβαια πλήρωσαν το τίμημα γιατί οι Βατραχάνθρωποι τους καθάρισαν μια και καλή! Η αποστολή όμως είχε αποτύχει.

Γιατί έγιναν αντιληπτοί οι SEALs; Έκαναν προσεκτική αναγνώριση και έλεγχο του εξωτερικού χώρου πριν πλησιάσουν; Πώς είχαν σκεφτεί να εξουδετερώσουν τυχόν σκοπούς; Είχαν εντοπίσει με θερμικές κάμερες ανθρώπινη παρουσία ή να το πω καλύτερα παρουσία ζωντανού οργανισμού που εκπέμπει θερμότητα, εκτός του οικήματος ή του καταυλισμού; Είχαν επαφή και ζωντανή εικόνα από κάποιο μη επανδρωμένο αεροσκάφος που πετούσε πολύ ψηλά πάνω από το στόχο;

Μάλλον κάτι τους ξέφυγε! Ειπώθηκε σαν δικαιολογία, ότι είχαν "κακή τύχη".  Ένας από τους τρομοκράτες, βρισκόταν έξω από τον καταυλισμό και ..κατούραγε.. Σ' εκείνα τα μέρη, Αραβία, αλλά και Ιράκ, Αφγανιστάν και Πακιστάν, ακόμη και το κατούρημα στη ύπαιθρο, γίνεται σε "κάθισμα βαθύ". Δεν στέκονται όρθιοι όπως ο ..πολιτισμένος κόσμος. Αν μπορούσατε να δείτε υπεραστικό λεωφορείο να σταματάει για διάλειμμα, θα ξαφνιαζόσασταν πώς απλώνονται όλοι χάμω!

Ο τύπος λοιπόν είχε κάτσει πίσω από ένα θάμνο και αμολούσε ό,τι πίεζε την κύστη του. Άκουσε τους Βατράχους και φώναξε μέσα στον πανικό του! Τόσο απλά! (Λένε) Ξεσήκωσε τους πάντες και ακολούθησε το μακελειό! Η επιχείρηση τελείωσε με βίαιη και αιφνιδιαστική κρούση, αλλά χωρίς το επιθυμητό αποτέλεσμα.

Πώς τους ξέφυγε; Ίσως εδώ μπορούμε να πούμε ότι συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες.

Άρα εμείς οι υπόλοιποι που δεν έχουμε την τόσο μεγάλη εμπειρία, πρέπει να μάθουμε να δίνουμε σημασία στην παραμικρή λεπτομέρεια, αν ποτέ χρειαστεί. (Αργά ή γρήγορα)

Ας πω και κάτι άλλο! Παιδιά, σταματήστε να δείχνετε στον κόσμο τι κάνετε, πώς το κάνετε, τι μέσα έχετε, να αφήνετε τους δικούς σας να γράφουν βιβλία επί βιβλίων για την εκπαίδευση και τις τακτικές σας, που στο τέλος γίνονται ταινίες προς πλουτισμό των κερδοσκόπων, γιατί όλα τα μαθαίνουν και οι "bad guys", οι κακοί και αυτό δεν είναι καθόλου καλό! Καθόλου καλό για όλους μας.

Σεμνά και συμμαζεμένα! Αυτά, εντελώς φιλικά και συναδελφικά.

Καλά Χριστούγεννα!

Ανιχνευτής

Μια ριψοκίνδυνη κατάβαση

Μια καταπληκτική φωτογραφία κατάβασης τραβηγμένη από επαγγελματίες φωτογράφους της Red Bull (Πηγή)

Ένας επαγγελματίας σκιέρ, ο Cody Townsend αποδεικνύει τις ικανότητές του κάνοντας μια ριψοκίνδυνη κατάβαση στα βουνά Tordrillo της Αλάσκας. 

Ακόμη μια φαντασμαγορική φωτογραφία κατάβασης (Πηγή)

Δείτε πιέζοντας  ΕΔΩ, ένα τμήμα από το πολύ καλοτραβηγμένο ντοκιμαντέρ που έχει εμφανισθεί στο διαδίκτυο με τον τίτλο "Days of my Youth"  με χορηγό την εταιρία Red Bull. Αναφέρεται στα συναισθήματα των σκιέρ κατά τη διάρκεια τέτοιων ριψοκίνδυνων καταβάσεων

Ανιχνευτής

Ο Λήθαργος που σώζει ζωές

Η Διοίκηση Ειδικών Επιχειρήσεων των ΗΠΑ σχεδιάζει να χρησιμοποιήσει ένα νέο φάρμακο που θα επιτρέπει στους τραυματισμένους στρατιώτες να τοποθετούνται σ' ένα χρονικό "παράθυρο επιβίωσης" με χαμηλή πίεση για να ελαττώνεται η απώλεια αίματος αλλά τόση που που θα αποτρέπει  προβλήματα του εγκεφάλου. (Πηγή)

Σε απομακρυσμένες περιοχές, όπου η σωστή περίθαλψη τραυματία ή ασθενούς δεν είναι εύκολη και η πρόσβαση σε υγειονομική μονάδα πολύ δύσκολη, δημιουργείται πρόβλημα διάσωσης. 

Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για θέατρο ειδικών επιχειρήσεων όπου ένα καταδρομικό τμήμα βρίσκεται σε απομονωμένη εχθρική περιοχή.

Αυστραλοί επιστήμονες έχουν να προτείνουν μια λύση! Ένας ερευνητής του πανεπιστημίου James Cook  ο δρ. Ντόμσον, παρασκεύασε πειραματικά ένα φάρμακο, που μπορεί να σώσει τη ζωή ασθενών που βρίσκονται σε απομακρυσμένες περιοχές στην ύπαιθρο.

Το φάρμακο αυτό τράβηξε αμέσως το ενδιαφέρον των αμερικανικών ειδικών δυνάμεων που χρηματοδότησαν την έρευνα με ..μισό εκατομμύριο δολάρια για να έχει τελικά αποτελέσματα μέχρι το τέλος του 2015. Προς το παρόν έχει δοκιμαστεί σε πειραματόζωα.

Το νέο φάρμακο, θα επιτρέπει στους τραυματισμένους στρατιώτες να τοποθετούνται σ' ένα χρονικό "παράθυρο επιβίωσης" με χαμηλή πίεση για να ελαττώνεται η απώλεια αίματος αλλά όχι τόση που που θα δημιουργεί προβλήματα του εγκεφάλου.

Οι ειδικοί λένε, ότι αυτό το φάρμακο ίσως αποτελεί την πρώτη μεγάλη εξέλιξη στον χειρισμό απωλειών μάχης, από τον πόλεμο του Βιετνάμ και μετά. Η αγωγή στοχεύει στην εκμετάλλευση των "πλατινένιων 10 λεπτών" όπως αναφέρεται στους κύκλους των στρατιωτικών γιατρών, μετά τον τραυματισμό ενός στρατιώτη.

Η γνωστή "χρυσή ώρα" δεν έχει κανένα νόημα σε απομονωμένες περιοχές όπου διεξάγονται στρατιωτικές επιχειρήσεις. Κατά τη διάρκεια του πολέμου στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν πάνω από το 87% των θανάτων στρατιωτών συνέβησαν στα πρώτα 30 λεπτά, πριν προλάβουν να φτάσουν σε νοσοκομείο,   είτε λόγω μεγάλης απώλειας αίματος, είτε λόγω εγκεφαλικού τραύματος.

Όμως, όπως λέει ο δρ. Ντόμσον, από τις χιλιάδες  των νεκρών πλέον στρατιωτών, τουλάχιστον το 1/4 αυτών θα μπορούσε να είχε διασωθεί, αν η κατάστασή τους είχε σταθεροποιηθεί μέσα στα πρώτα 10 λεπτά.

Ένα τραύμα που προκαλεί σημαντική απώλεια αίματος οδηγεί την καρδιά σε αιμορραγικό σοκ, μια απειλητική κατάσταση για τη ζωή του ασθενούς, όπου οι ιστοί στερούνται του οξυγονωμένου αίματος με επακόλουθο την σημαντική βλάβη οργάνων και ιδιαίτερα του εγκεφάλου και την πρόκληση του θανάτου.

Η αντιμετώπιση ενός τέτοιου περιστατικού είναι σαν δίκοπο μαχαίρι. Αν επιχειρήσεις ν' ανεβάσεις την πίεση του αίματος, θα οδηγηθείς στην ακατάσχετη αιμορραγία, αν χαμηλώσεις την πίεση, μπορεί να προκαλέσεις ανεπανόρθωτες ζημιές στον εγκέφαλο. Πρέπει να πετύχεις την κατάλληλη πίεση.

Η αγωγή που προτείνει ο δρ. Ντόμσον, είναι ενέσιμη και περιλαμβάνει δύο ενέσεις. Η πρώτη, πρέπει να γίνεται μέσα στα 10 λεπτά, για να μειώσει σημαντικά την αιμορραγία και ν' αποτρέψει την βλάβη του εγκεφάλου. Η δεύτερη ένεση γίνεται στη συνέχεια για την σταθεροποίηση του ασθενούς ο οποίος τίθεται σε μια κατάσταση λήθαργου για μεγαλύτερη χρονική περίοδο, μέχρις ότου εκκενωθεί και φτάσει σε νοσοκομείο.

Το ενέσιμο υγρό, μπορεί να διοχετευθεί γρήγορα μέσα στο αίμα ή στον μυελό των οστών και μειώνει την πρόκληση φλεγμονών, την διαταραχή της πηκτικότητας και την κατανάλωση ενέργειας από τον οργανισμό του πάσχοντος.

Μια βασική καινοτομία στην αγωγή, είναι ο μικρός όγκος υγρού που διοχετεύεται στον ασθενή και έτσι αποφεύγεται όπως αναφέρθηκε προηγουμένως ή αύξηση της πίεσης και η έντονη αιμορραγία.

Η αγωγή στοχεύει στην εκμετάλλευση των πρώτων  "πλατινένιων 10 λεπτών" όπως αναφέρεται στους κύκλους των στρατιωτικών γιατρών, μετά τον τραυματισμό ενός στρατιώτη. (Πηγή)

Μια πτυχή της προτεινόμενης αγωγής που έχει κατοχυρωθεί σαν νέα εφεύρεση, είναι η υψηλή συγκέντρωση άλατος, το οποίο σταματά το πρήξιμο του εγκεφάλου του ασθενούς. Είναι ένας συνδυασμός φαρμάκων τα οποία έχουν την έγκριση χρήσης τους  από τον Οργανισμό Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ όπως είναι η Αδενοσίνη, η Λιδοκαΐνη και το Θειικό Μαγνήσιο.

Η σχετική μελέτη έχει δημοσιευθεί σε έγκυρα επιστημονικά δημοσιεύματα. Βέβαια χρειάζεται να δοκιμαστεί και σε ανθρώπους για να τεκμηριωθεί η χρησιμότητά της. Πολλές φορές στο παρελθόν, πολύ καλές ιδέες  ξεκινούν με επιτυχία σε δοκιμές επάνω σε ποντίκια, αλλά όταν εφαρμόζονται σε ανθρώπους, αποτυγχάνουν. Ας ελπίσουμε ότι αυτό δεν θα συμβεί σ' αυτήν την περίπτωση.

Πρακτικά τώρα, ένας νοσοκόμος μάχης δεν θα είναι αναγκασμένος να φορτώνεται πολλούς ορούς που θ' αντικαθίστανται από πιο μικρές, ελαφριές και βολικές ενέσεις. Αυτά για στρατιωτική χρήση. 

Για φαντασθείτε όμως την χρησιμότητά και σε μεγάλο μέρος του πληθυσμού της γης που ζει σε απόμακρες περιοχές του πλανήτη και στερείται των στοιχειωδών αγαθών; Πράγματι θα είναι μεγάλη εξέλιξη αν πετύχει.

Ανιχνευτής

"Ο Αμερικανός Ελεύθερος Σκοπευτής"

Το θεατρικό πόστερ που διαφημίζει την ταινία που πρόκειται να προβληθεί στους κινηματογράφους από 15 Δεκεμβρίου 2014, με σκηνοθέτη τον Κλιντ Ίστγουντ και πρωταγωνιστή τον Μπράντλεϊ Κούπερ. (Πηγή)

Η αυτοβιογραφία του μακαρίτη πλέον απόστρατου βατραχανθρώπου Κρις Κάιλ, με τον τίτλο "American Sniper" πρόκειται να ανέβει σαν ταινία, στους αμερικανικούς κινηματογράφους στις 15 Δεκεμβρίου.

Ο Κάιλ θεωρείται σήμερα, σαν ο φονικότερος ελεύθερος σκοπευτής στην ιστορία των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων, με 160 επιβεβαιωμένες θανατηφόρες βολές από τις συνολικά 255  προσβολές στόχων. Τα στοιχεία αυτά, βασίζονται στις αναφορές των σκοπευτών μετά την λήξη των αποστολών καθώς και στις αντίστοιχες των μονάδων τους, προς τα προϊστάμενα κλιμάκια.

Ο Κάιλ υπηρέτησε 4 φορές στο Ιράκ και του απονεμήθηκαν διαμνημονεύσεις και μετάλλια για πράξεις ανδρείας και  αξιέπαινης υπηρεσίας. Παρασημοφορήθηκε με 2 αργυρούς αστέρες, 5 χάλκινους αστέρες, το μετάλλιο ευφήμου μνείας του πολεμικού ναυτικού και των Αμερικανών πεζοναυτών και 2 μετάλλια εξαιρέτων πράξεων.

Κατατάχθηκε στο αμερικανικό πολεμικό ναυτικό το 1999, αποφοίτησε επιτυχώς από το βασικό σχολείο βατραχανθρώπων και μετά από την επιτυχή προκεχωρημένη εκπαίδευση τοποθετήθηκε στην Ομάδα 3 των Αμερικανών βατραχανθρώπων SEALs (Sea, Air, Land), στο 3ο στοιχείο ελευθέρων σκοπευτών, στα πλαίσια της Διοίκησης Ειδικών Επιχειρήσεων του αμερικανικού ΠΝ. (σ.σ. Ομάδα στο αμερικανικό ΠΝ υποδηλώνει επίπεδο τάγματος και στοιχείο, επίπεδο διμοιρίας). Ανέλαβε αποστολές υποστήριξης και προστασίας αμερικανικών τμημάτων από προσβολές ατάκτων.

Ο Κρις Κάιλ σε παλαιότερη φωτογραφία στο Ιράκ. (Πηγή)

Η πρώτη θανατηφόρα βολή του από μεγάλη απόσταση, ήταν εναντίον μιας ιρακινής που φορούσε την μαύρη αμπάγια της και πλησίαζε Αμερικανούς πεζοναύτες  με χειροβομβίδες στο χέρι. Ο Κάιλ έλαβε την εντολή να την κτυπήσει πριν προλάβει αυτή να επιτεθεί.

Η θανατηφόρα δράση του στην πόλη Ραμάντι κατά των ανταρτών ήταν τέτοια που οι αντίπαλοί του τον ονόμασαν "Σατανά του Ραμάντι " και τον επικήρυξαν με το ποσό των 80.000 δολαρίων, ενώ οι δικοί του συνάδελφοι τον ονόμασαν "Θρύλο".

Το 2008 έκανε την μεγαλύτερη σε απόσταση βολή του, έξω από το Σαντρ, προάστιο της Βαγδάτης, χρησιμοποιώντας τυφέκιο Mc Millan TAC-338 . Κτύπησε με την πρώτη βολή από απόσταση 1900 μέτρων ένα αντάρτη, που έφερε αντιαρματικό όπλο και ετοιμαζόταν να προσβάλει αμερικανική φάλαγγα στρατιωτικών οχημάτων.

Κατά την διάρκεια της υπηρεσίας του στο Ιράκ ο Κάιλ τραυματίσθηκε 2 φορές από πυρά και έπεσε 6 φορές σε εκρηκτική ενέδρα καταφέρνοντας να γλυτώσει. Αποστρατεύθηκε με το βαθμό του Αρχικελευστή το 2009 και επέστρεψε  στην ιδιαίτερη πατρίδα του στην πολιτεία του Τέξας για να ζήσει με τη γυναίκα του και τα 2 παιδιά του ενώ ταυτόχρονα ξεκίνησε δουλειά, σχετική με την εκπαίδευση προσωπικού ασφαλείας. Παράλληλα βοηθούσε πολύ τους βετεράνους τραυματίες του πολέμου.

Το 2012 εξέδωσε την αυτοβιογραφία του με πολλά στοιχεία από τις επιχειρήσεις που ανέλαβε στο Ιράκ. Το βιβλίο του έγινε ανάρπαστο, παραμένοντας για 20 εβδομάδες σαν μπεστ σέλερ σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις της εφημερίδας "New York Times".

O Κάιλ γλύτωσε τον θάνατο μέσα στη φωτιά του πολέμου για να δολοφονηθεί άδοξα από χέρι απόστρατου συναδέλφου και φίλου, με τον οποίο είχαν πάει σε πεδίο βολής για σκοποβολή. Ήταν τρεις συνολικά φίλοι που πήγαν για σκοποβολή. Ο δολοφόνος λέγεται ότι έπασχε από διαταραχές μετατραυματικού στρες και για αδιευκρίνιστο ακόμη λόγο, δολοφόνησε τους άλλους δύο αιφνιδιαστικά.

Ίσως προβληθεί η ταινία του μέχρι τα Χριστούγεννα και στις ελληνικές αίθουσες κινηματογράφου. Δείτε το επίσημο τρέιλερ της ταινίας.


Ανιχνευτής

Γύρω από στολές μάχης και άρβυλα!

Πολυχρωματική στολή παραλλαγής νέου τύπου "Scorpion W2" (Operational Camouflage Pattern OCP) (Πηγή)

Το θέμα της στολής παραλλαγής στον αμερικανικό στρατό, δεν φαίνεται να .. σταθεροποιείται, ακόμη. Πάνε τώρα για την στολή παραλλαγής τύπου "Scorpion W2", που θα αρχίσει να χρησιμοποιείται από το καλοκαίρι του 2015. Περισσότερο γραφειοκρατικό, (και ίσως οικονομικό) παρά ουσιαστικό και επιχειρησιακό φαίνεται να είναι το πρόβλημα με την πολυχρωματική (multicam) στολή η οποία αποδίδει πολύ καλά μέχρι τώρα στο Αφγανιστάν και όχι μόνο. Ελάχιστες διαφορές τις ξεχωρίζουν!

Σημασία έχει, ότι το θέμα της ψηφιακής στολής έχει μπει στο ..αρχείο και όποιος ακόμη ασχολείται με αυτό, είναι ..καθυστερημένος και βαθιά νυχτωμένος! Αφού ξοδεύτηκαν πάνω από 5 δισ. δολάρια, και κάποιοι πήραν τα λεφτά, τώρα έχει γίνει ολική επαναφορά στην multicam που έχει δοκιμαστεί πολύ καλά στο πεδίο τα τελευταία 8 χρόνια και έχουν ξοδευτεί και γι' αυτήν άλλα ..3 δισ. δολάρια! Με την νέα αναπροσαρμογή ο λογαριασμός θα "γράψει" άλλα ..4 δισ. δολάρια!  Τα ιλιγγιώδη ποσά που ξοδεύονται, μου θυμίζουν μια παλιά ατάκα του ελληνικού κινηματογράφου "Είναι πολλά τα λεφτά ..Άρη". Όποιος έχει χρήμα "χαλάει και ..πλερώνει". Έτσι είναι η ζωή.

Αν κάνουμε μια σύντομη μακροσκοπική εξέταση του χρωματισμού που τοποθετείται "άτακτα" με πινελιές  ζωγραφικής αφηρημένης τέχνης επάνω στο ύφασμα της multicam, θα μπορούσαμε να πούμε ότι δεν διαφέρει και πολύ από την "φουκαριάρα" ελληνική στολή. Ίσως μια λεπτομερέστερη προσέγγιση με την προσθαφαίρεση κάποιων χρωμάτων να έλυνε το πρόβλημα της προσαρμογής με το δικό μας επιχειρησιακό περιβάλλον, χρησιμοποιώντας  την σύγχρονη τεχνολογία κατασκευής του υφάσματος. Ίσως δεν θα ήταν κακή ιδέα να στύψουμε λίγο το μυαλό μας που ξέρει και γεννάει ωραία πράγματα για τη δημιουργία ή/και την εξέλιξη της δικής μας στολής "Χαμαιλέων" αν θέλετε, (έβγαλα και τ' όνομα) από το να "πιθηκίζουμε" τις  κατασκευές κερδοσκόπων γιατί βρίσκουμε εύκολες τις προδιαγραφές τους. Ίσως είναι καιρός να σταματήσουμε να μοιάζουμε σε συγκεντρώσεις προσωπικού  των 3 κλάδων σαν "ημιπαραστρατιωτικοί" με δανεικές ξένες στολές που έχουν καταργηθεί από τους κατόχους τους.

Άρβυλα εύκρατου κλίματος (Πηγή)

Μαζί με τη στολή βέβαια πάει "πακέτο" και το θέμα των αρβύλων. Σήμερα στον αμερικανικό στρατό, χρησιμοποιούνται 2 τύποι αρβύλων, ένας για εύκρατα  κλίματα και ένας για θερμά κλίματα. Δεν αναφέρομαι στις ακραίες συνθήκες όπου απαιτείται ειδικός εξοπλισμός.

Το άρβυλο εύκρατου κλίματος, (ενδιαφέρει και εμάς) είναι κατασκευασμένο σε χρώμα μπεζ, με μεγάλη αντοχή στην υγρασία με δέρμα τραχείας επιφάνειας στην φτέρνα και μπροστά, ραμμένο και μονταρισμένο με ειδικό νάιλον ύφασμα περιμετρικά στα σφυρά. Εσωτερικά εμπεριέχει μια διαπνέουσα αδιάβροχη θερμομονωτική μεμβράνη από ειδικό πυρίμαχο υλικό, που προσφέρει μερική προστασία από φωτιά και προστατεύει από τη διείσδυση υγρών καυσίμων.

Η ελαστική σόλα του είναι κατασκευασμένη έτσι ώστε ν' απορροφά τους κραδασμούς, με αντιολισθητικές ιδιότητες, αν και υπάρχουν σχόλια ότι είναι πολύ μαλακή και χτυπάνε τα πόδια σε πετρώδη ή χαλικώδη εδάφη. Σε ό,τι αφορά τα κορδόνια, είναι τοποθετημένα αρχικά σε τρύπες για να δένονται στο πάνω μέρος με τη χρήση ορειβατικών αγκίστρων για γρήγορο βάλσιμο και βγάλσιμο. Μέχρι στιγμής όλοι είναι ευχαριστημένοι. Αποφεύγουν τα γυαλίσματα έχουν καταργήσει τα βερνίκια, τα πλένουν εύκολα και είναι πολύ ανθεκτικά. Τα μαύρα άρβυλα είναι πλέον για τμήματα απόδοσης τιμών.

Τα νέου τύπου άρβυλα του αμερικανικού στρατού  σε χρώμα Coyote-Brown που αναμένεται να αρχίσει η χορήγησή τους από το καλοκαίρι του 2015. (Πηγή)

Αλλά με την νέα στολή "Scorpion W2"  ο αμερικανικός στρατός αποφάσισε ότι πρέπει το χρώμα των αρβύλων να είναι πιο σκούρο και έτσι από το καλοκαίρι του 2015 θ' αρχίσουν να κυκλοφορούν τ' άρβυλα με το καφέ-κανελί χρώμα που αναφέρεται σαν "Coyote-Brown" από το χρώμα που έχει το  αντίστοιχο ζώο της Β. Αμερικής.  Γίνεται η αλλαγή της ..αλλαγής!

Ας πάμε και λίγο στα δικά μας. Η εμπειρία μου έχει δείξει ότι τα άρβυλα του ΕΣ, συγκεκριμένα αυτά που κατασκευάζονται στο στρατιωτικό εργοστάσιο (700 ΣΕ) ανέκαθεν ήταν ανθεκτικά, ή τουλάχιστον ανθεκτικότερα από τ' αντίστοιχα που δίνονταν σε εξωτερικούς κατασκευαστές, ανεξάρτητα από τα όποια προβλήματα. Αν και είναι παλαιάς ..κοπής και τεχνολογίας, εξακολουθούν να υποστηρίζουν τον Έλληνα στρατιώτη. Όποιος έχει περπατήσει πολύ μ' αυτά, πιστεύω να αντιλαμβάνεται τι λέω. Άλλωστε και οι Αμερικανοί τα διατήρησαν στο στρατό τους μέχρι το 2004.

Γενικά τα δερμάτινα άρβυλα επιτρέπουν την καλή "αναπνοή" του ποδιού και σε περίπτωση που βραχούν, στεγνώνουν ευκολότερα από άλλα που έχουν επένδυση τύπου Gore-tex, στα οποία έτσι και μπει νερό και βραχούν εσωτερικά, πολύ δύσκολα επανέρχονται.

Άρβυλα ελληνικού στρατού βελτιωμένου τύπου (Πηγή)

Βέβαια, όπως είπαμε είναι εύκρατου κλίματος και δεν κάνουν για ακραίες κλιματολογικές συνθήκες όπου απαιτείται ειδικός ιματισμός. Έχουν γίνει αρκετές βελτιώσεις μέχρι σήμερα και πιστεύω ότι θ' ακολουθήσουν και άλλες.

Αυτό που πρέπει να προσεχθεί είναι η απορρόφηση των κραδασμών με αντικατάσταση του πάτου και κατάλληλη ενίσχυση της σόλας, αλλά και η αντιολισθητική ικανότητα με αντίστοιχη βελτίωση του αποτυπώματος της σόλας. (Κάτι ανάλογο με τη σόλα των ορειβατικών αρβύλων του εμπορίου). Επίσης θα πρέπει να βελτιωθεί το σύστημα πρόσδεσης με τα κορδόνια και αντί για τρύπες να χρησιμοποιούνται εξωτερικές θηλυκώσεις για τη γρήγορη τοποθέτηση και αφαίρεσή τους κυρίως σε συνθήκες χαμηλής ορατότητας.

Σ' αυτό το σημείο εξ εμπειρίας  θα ήθελα να προσθέσω, ότι αν χρειαστεί γρήγορα μέσα στο σκοτάδι να φορέσει κάποιος τ' άρβυλά του μπορεί, αν δεν προσέξει, να τα φορέσει ..ανάποδα! Μη το γελάτε καθόλου! Έχουν συμβεί κωμικοτραγικά πράγματα και μάλιστα σε επικίνδυνες καταστάσεις! Ένας εμπειρικός τρόπος για να ξεχωρίσει κανείς πολύ γρήγορα  σε συνθήκες πίεσης, πιο είναι το δεξί και πιο το αριστερό, είναι να "κόψει" ένα μικρό κομμάτι της πτέρνας του δεξιού ή αριστερού αρβύλου, ή να κάνει μια μικρή τρύπα, έτσι ώστε με την αφή να ξέρει μέσα στο σκοτάδι πιο βαστάει στα χέρια του για να το φορέσει! Αυτό θα μπορούσε πολύ εύκολα να τυποποιηθεί εκ κατασκευής.

Προσθαφαιρούμενη επένδυση αρβύλων. (Πηγή)

Σε ό,τι αφορά τη θερμομόνωση, μια πολύ καλή τεχνική είναι η προσθαφαιρούμενη επένδυση από ύφασμα τύπου Gore-tex. Είναι αυτή που χρησιμοποιήθηκε για την κατασκευή των αρβύλων του αμερικανικού στρατού τη 10ετία του 2000 με απόλυτη επιτυχία. Έτσι με τα ίδια άρβυλα μπορεί κανείς να δουλεύει όλο το χρόνο! Αν δε σε κρύες συνθήκες βραχεί, αντι για δεύτερο ζευγάρι άρβυλα μπορεί να έχει επάνω του 2 ή 3 πρόσθετες επενδύσεις για να αλλάζει και να διατηρεί τα πόδια του στεγνά, χρησιμοποιώντας τα ίδια άρβυλα. Για να στεγνώσει μια τέτοια επένδυση αρβύλου απαιτούνται τουλάχιστον 6 ώρες!

Εφόσον το χρώμα αποτελεί επιχειρησιακό μειονέκτημα σε σχέση με το περιβάλλον δράσεως, είναι πολύ εύκολο πιστεύω ν' αλλάξει,  σε ό,τι θέλουμε: καφέ σκούρο ή ανοικτό ή γκρίζο. Βασικό μειονέκτημα που παρουσιάζουν τα μαύρα άρβυλα, στην εποχή των θερμικών διοπτρών είναι ότι εντοπίζονται μέσα απ' αυτές πολύ πιο εύκολα, μοιάζοντας σαν φωτεινές κηλίδες!  Είναι καθαρά θέμα επιλογής και επεξεργασίας δερμάτων σε συνδυασμό με χρήση άλλων πλαστικών υλικών. Το ίδιο μπορεί ν' αλλάξει και το χρώμα της σόλας. Πρέπει όμως ν' αποφεύγουμε τους "πιθηκισμούς" και να σκεφτόμαστε τι είναι καλό και κάνει για μας.

Όλα είναι θέμα ορθολογικής τεχνικής  μελέτης, με βασικό παράγοντα την επιχειρησιακή ανάγκη. Μια ματιά στο ελεύθερο εμπόριο θα μας πείσει για τις δυνατότητες  που πρέπει να διαθέτουν τα άρβυλα του μαχητού: Να είναι ανθεκτικά, άνετα και ελαφριά για πολύωρη και γρήγορη κίνηση με ασφάλεια, χωρίς τραυματισμούς και διαστρέμματα. Πρέπει να προστατεύουν από υγρασία, κρύο, λάσπες, και σκληρό έδαφος. Πρέπει επίσης να προστατεύουν από υψηλές θερμοκρασίες, μυκητιάσεις και να επιτρέπουν την διαπνοή. Ομοίως πρέπει να προστατεύουν από βλαβερές ουσίες και υγρά καύσιμα χωρίς να λιώνουν οι σόλες τους  για παράδειγμα, στην επαφή τους με χλωρίνη!

Και κάτι πολύ σημαντικό. Πρέπει να προστατεύουν τον στρατιώτη από παγίδες εκρηκτικές ή μηχανικές! Το ερώτημα που τίθεται είναι αν θέλουμε φτηνότερα άρβυλα ή λιγότερα κατεστραμμένα πόδια από παγιδεύσεις που πολύ πιθανόν να αντιμετωπίσει ένας μαχητής στο πεδίο της μάχης. Δεν νομίζω ότι είναι δύσκολη η επιλογή η οποία δεν αφορά το σύνολο του στρατεύματος, αλλά περισσότερο τις ειδικές δυνάμεις οι οποίες είναι οι πιο εκτεθειμένες σε τέτοιου είδους κινδύνους.



Ανιχνευτής

Κερδίζοντας τον μπερέ του Αλεξιπτωτιστή

Βρετανοί εκπαιδευόμενοι, υποψήφιοι  αλεξιπτωτιστές (Πηγή)

Διαφορετική φιλοσοφία εκπαίδευσης! Μόνιμο  προσωπικό! Επένδυση στην σωστή, σκληρή, λεπτομερή, ουσιαστική εκπαίδευση. 

Οι Βρετανοί, μπορεί να κάνουν αρκετά "στραβά" σε άλλους τομείς, αλλά στην εκπαίδευση οφείλω να ομολογήσω για λόγους αντικειμενικότητας, ότι είναι "μαέστροι"!

28 δύσκολες εβδομάδες προετοιμάζουν τους υποψήφιους να γίνουν μέλη του πιο φημιστού συντάγματος του βρετανικού στρατού. Του Συντάγματος Αλεξιπτωτιστών !

Διέλευση στίβου εμποδίων (Πηγή)

Πρόσφατα, στα πλαίσια διαφημιστικής καμπάνιας, δόθηκαν νέα βίντεο από στιγμιότυπα της εκπαίδευσης-αξιολόγησης και επιλογής. Από ένα τμήμα 34 υποψηφίων, αποφοίτησαν οι 8, τηρώντας σε ψηλό επίπεδο τις προδιαγραφές των αλεξιπτωτιστών τους.

Μεταφορά δοκού  διαγωνιστικά κατά ομάδες, σε απόσταση 2 χιλιομέτρων. Η αναλογία εκπαιδευτών φτάνει σχεδόν το 1:1 (Πηγή)

Δείτε  την εκπαίδευση-αξιολόγηση και δοκιμασία των υποψηφίων αλεξιπτωτιστών τους για να πάρουν τον δικό τους κόκκινο μπερέ, πιέζοντας τον σύνδεσμο: Forces TV.

Σχολείο Καταδρομών

Εκπαίδευση στην ταχεία καταρρίχηση από ελικόπτερο στο Σχολείο Καταδρομών στο ΚΕΑΠ (Πηγή)

Μια ματιά σε ειδικές επιχειρήσεις..

Οι SAS με τα quad bikes τους, τις τετράτροχες μοτοσυκλέτες τους, "αλωνίζουν" την έρημο του Ιράκ, οργανώνουν ενέδρες, κτυπούν μονάδες και περιπόλους του στρατού του Ισλαμικού Κράτους (ΙΚ) και εξαφανίζονται μέσα στη νύκτα, ή και την ημέρα ακόμη, πριν προλάβουν οι αντίπαλοι να καταλάβουν τι γίνεται! "Οι τακτικές μας ενσπείρουν τον φόβο του Θεού στις τάξεις του ΙΚ" είπε κάποιος εκπρόσωπός τους σε συνέντευξη τύπου.

Παλιά φωτογραφία που δείχνει την τακτική χρησιμοποίηση των τετράτροχων μοτοσυκλετών στις επιχειρήσεις ερήμου. Ελεύθερος σκοπευτής εγκλωβίζει στόχο από μακριά. Καταδρομές τύπου ανταρτών, είναι η ..απάντηση στην συμβατική πλέον λειτουργία του στρατού του ΙΚ. (Πηγή)

Οι πληροφορίες που προέρχονται από συνεχή παρατήρηση, περιπόλων αναγνώρισης, και μη επανδρωμένα αεροσκάφη, αναλύονται και στη συνέχεια χρησιμοποιούνται για τη σχεδίαση ενεδρευτικών προσβολών. 

Μεταφορικά ελικόπτερα Chinook, φορτώνουν περιπόλους και μοτοσυκλέτες, με πολυβόλα και τυφέκια ελεύθερου σκοπευτού τύπου  Barrett  και τους ξεφορτώνουν σε προκαθορισμένα "σημεία αφέσεως" στην έρημο, από όπου με τις μοτοσυκλέτες, διανύουν αποστάσεις 50 και πλέον χιλιομέτρων για προσεγγίσουν τον στόχο τους αθέατοι ή να "στήσουν" την ενέδρα τους, χωρίς να προδίδονται από το θόρυβο των ελικοπτέρων.

"Προλειαίνουν" το έδαφος για τη μεγάλη εαρινή επίθεση που ετοιμάζει ο συνασπισμός Ιράκ, Πεσμεργκά (γύρω στους 20.000 στρατιώτες) και άλλων συμμάχων (Αμερικανών, Βρετανών). Ήδη 300 Βρετανοί στρατιωτικοί βρίσκονται εκεί και ασχολούνται με την εκπαίδευση των Πεσμεργκά.

Το στρατηγείο και οι λοιποί σταθμοί διοικήσεως του στρατού ΙΚ, έχουν αναγκαστεί να κινούνται συνεχώς, για να μπορούν να αποφεύγουν τον εντοπισμό τους.

Οι Βρετανοί πάντως, δεν μπορούν να "χωνέψουν" πως πάνω από 500  υπήκοοί τους πολεμούν στο πλευρό του ΙΚ. 

Στην Ουκρανία, έχει αποσταλεί μια αμερικανική ομάδα γιατρών και νοσοκόμων των ειδικών δυνάμεων, προφανώς στα πλαίσια διμερούς συμφωνίας (στρατιωτικής υποβοήθησης) για να εκπαιδεύσει τους Ουκρανούς στρατιωτικούς νοσοκόμους στον χειρισμό απωλειών μάχης  Το ιατρικό αυτό προσωπικό έχει διατεθεί στους Ουκρανούς, από  τη Στουτγάρδη, με μέριμνα της αμερικανικής Διοίκησης Ειδικών Επιχειρήσεων (SOCEUR). 

Στην Υεμένη μια άλλη ειδική επιχείρηση έλαβε χώρα πριν από λίγες ώρες, για την απελευθέρωση ενός Αμερικανού στρατιώτη που έπιασαν μαχητές της Αλ Κάιντα, κατά τη διάρκεια προσβολής μιας αεροπορικής βάσης κοντά στην πόλη Λαχίζ της νότιας Υεμένης. Εκεί βρίσκεται κλιμάκιο Αμερικανών εκπαιδευτών που εκπαιδεύει στρατιωτικό προσωπικό της Υεμένης σε αντιτρομοκρατικό αγώνα.

Οι ειδικές δυνάμεις (Υεμένιοι και Αμερικανοί) εντόπισαν το κρησφύγετο και κτύπησαν αιφνιδιαστικά, σκοτώνοντας 7 από τους τρομοκράτες και ελευθερώνοντας τον αιχμάλωτο Αμερικανό. 

Η Αλ Κάιντα εξακολουθεί να έχει επιρροή στην ταλαιπωρημένη από τις εμφύλιες διαμάχες Υεμένη. Και εκεί Σουνίτες και Σιίτες βρίσκονται στα μαχαίρια. Και σαν να μην έφτανε αυτό χιλιάδες Σομαλοί πρόσφυγες περνάνε απέναντι και ανάμεσά τους μαχητές της Αλ Σαμπάαμπ, που ενισχύουν την Αλ Κάιντα.

Στο Αφγανιστάν, η  κυβέρνηση του νέου προέδρου Ασράφ Γκάνι, (τελείωσε ο Καρζάι από τον Σεπτέμβριο του 2014) έχει εγκρίνει "σιωπηλά" την επανενεργοποίηση των νυκτερινών επιχειρήσεων κατά των Ταλιμπάν από ειδικές δυνάμεις του αφγανικού στρατού, προκειμένου να καταπολεμήσουν τους Ταλιμπάν ιδιαίτερα στις ταραγμένες επαρχίες της Κανταχάρ και της Χελμάντ. Και οι Ταλιμπάν εξακολουθούν να ασκούν επιρροή στο Αφγανιστάν.

Παλαιότερη φωτογραφία που δείχνει νυκτερινή προσγείωση ελικοπτέρου Chinook για παραλαβή τμήματος ειδικών δυνάμεων στο Αφγανιστάν (Πηγή)

Ο πρώην πρόεδρος Καρζάι, ενοχλημένος από τις απώλειες σε άμαχο πληθυσμό, κατά τη διάρκεια τέτοιων επιχειρήσεων από μικτά τμήματα Αφγανών και Αμερικανών (παράπλευρες απώλειες τις ονόμαζαν), είχε απαιτήσει την διακοπή τους, από το 2013. Οι νυκτερινές (καταδρομικές) επιχειρήσεις θα ξεκινήσουν "επίσημα" από το 2015, με μέριμνα των αφγανικών ειδικών δυνάμεων και με την υποστήριξη των Αμερικανών συμβούλων τους, οι οποίοι θα παραμείνουν στο Αφγανιστάν το επόμενο έτος. Ανεπίσημα μπορεί ήδη να υπάρχουν επιχειρήσεις σε εξέλιξη. Ποιός ξέρει; 

Στην Αρμενία μια άλλη ειδική επιχείρηση εξελίχθηκε προκειμένου να περισυλλεγούν τα πτώματα των 3 σκοτωμένων μελών του πληρώματος του αρμενικού ελικοπτέρου Mi 24 που καταρρίφθηκε από τους Αζέρους πριν  από 2 εβδομάδες περίπου, πάνω από την αμφισβητούμενη περιοχή του Ναγκόρνο Καραμπάχ.

Τμήμα ειδικών δυνάμεων της αποσχισθείσας περιοχής του Ναγκόρνο Καραμπάχ (Πηγή)

Αρμενικό τμήμα ειδικών δυνάμεων κινήθηκε νύκτα προσέγγισε το πεσμένο ελικόπτερο που βρισκόταν κοντά στα σύνορα με το Αζερμπαϊτζάν και μετέφερε τις σωρούς  σε ασφαλές μέρος για περαιτέρω έρευνα, χωρίς να γίνει αντιληπτό από τους Αζέρους. 

Ο  ρόλος των ειδικών επιχειρήσεων παραμένει σημαντικός και οι ειδικές δυνάμεις εξακολουθούν να είναι αναγκαίες και απαραίτητες παντού.

Ανιχνευτής 

H ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοπόταμου

Η Γέφυρα του Γοργοπόταμου όπως είναι σήμερα. (Πηγή)

Γράφει ο Aντιναύαρχος ε.α.  Ξ. Mαυρογιάννης Π.Ν.

O Γοργοπόταμος πηγάζει από την Oίτη και ρέει μέσα από μια βαθιά χαράδρα για να ενωθεί με το Σπερχειό, νότια της Λαμίας. Πάνω από τη χαράδρα του ποταμού υπάρχει γέφυρα από την οποία διέρχεται η σιδηροδρομική γραμμή που συνδέει Aθήνα - Θεσσαλονίκη με το εξωτερικό.

Tο όνομά του συνδέθηκε με μία από τις ηρωικότερες στιγμές της Aντίστασης εναντίον των κατακτητών: Tην ανατίναξη της γέφυράς του, που πραγματοποιήθηκε στις 25 Nοεμβρίου 1942, από τις ενωμένες αντιστασιακές δυνάμεις του EΛAΣ (Ελληνικός Λαϊκός Aπελευθερωτικός Στρατός) και του EΔEΣ (Eθνικός Δημοκρατικός Eλληνικός Σύνδεσμος), με τη συνδρομή Αγγλων σαμποτέρ.

O EΔEΣ ιδρύθηκε στην Aθήνα τον Oκτώβριο του 1941 από τον Kομνηνό Πυρομάγλου κατ' εντολή του Nικολάου Πλαστήρα, που βρισκόταν αυτοεξόριστος στο Παρίσι, μετά το αποτυχόν κίνημα του 1935. Eπικεφαλής του στρατιωτικού του σκέλους ήταν ο απόστρατος βενιζελικός συνταγματάρχης Nαπολέων Zέρβας.

O EΛAΣ, στρατιωτικό σκέλος του EAM, ιδρύθηκε τον Aπρίλιο του 1942, με επικεφαλής τον Στέφανο Σαράφη απότακτο συνταγματάρχη του 1935 και τον γεωπόνο Aθανάσιο Kλάρα, γνωστό ως Αρη Bελουχιώτη.

Mέχρι το φθινόπωρο του 1942 οι Σύμμαχοι δεν είχαν καθόλου ενδιαφερθεί για τα ελληνικά πράγματα, παρά μόνο για να διοργανώσουν δίκτυο πληροφοριών και δίκτυο απόδρασης Bρετανών που τους έκρυβαν Έλληνες πολίτες. Tο φθινόπωρο, εν όψει της συμμαχικής επίθεσης στη Bόρεια Aφρική, αποφάσισαν να έλθουν σε επαφή με τους πρώτους αντάρτες και να ζητήσουν τη συνδρομή τους για να σαμποτάρουν τη σιδηροδρομική γραμμή που ένωνε, μέσω Θεσσαλονίκης, τη Γερμανία με το λιμάνι του Πειραιά. Ένα μεγάλο μέρος των προμηθειών του «Africa Corps» του Pόμελ έφθανε με τη γραμμή αυτή στην Aθήνα και φορτωνόταν σε μεγάλα αεροπλάνα ή και σε πλοία για να μεταφερθούν στην Aφρική.

Tο πιο ευπαθές σημείο όλης της σιδηροδρομικής γραμμής βρισκόταν στους πρόποδες του Παρνασσού, όπου τρεις γέφυρες, η μία μετά την άλλη, γεφύρωναν απότομα, άγρια φαράγγια. Kαι οι τρεις γέφυρες εφρουρούντο από ισχυρά ιταλικά τμήματα. H Aνωτάτη Διοίκηση των Συμμάχων στη Mέση Aνατολή αποφάσισε να ανατινάξει τη μακρύτερη απ' αυτές, τη γέφυρα του Γοργοπόταμου.

Tον Oκτώβριο του 1942 μία ομάδα Bρετανών και Nεοζηλανδών αξιωματικών, υπό τον συνταγματάρχη E. Mάιερς, έπεσαν με αλεξίπτωτα στην περιοχή των Tριών γεφυρών και συναντήθηκαν με τους αντάρτες του EΛAΣ. Mολονότι οι Bρετανοί τους αποκάλυψαν το σκοπό για τον οποίο είχαν έλθει, δεν μπορούσαν να βρουν κανένα υπεύθυνο για να συζητήσουν τον τρόπο εκτέλεσης της επιχείρησης. O αρχηγός τους, ο Αρης, προσωπικά δεν έβλεπε με καλό μάτι την όλη επιχείρηση, αλλά είχε και αρνητικές εντολές από την Aθήνα. O ίδιος δεν ήθελε τους ιμπεριαλιστές στην περιοχή του.

Mετά παρέλευση ενός μηνός και έπειτα από μάταιες αναζητήσεις οι Bρετανοί έστειλαν επειγόντως τον ταγματάρχη Kρις Γουντχάουζ στον Zέρβα, που βρισκόταν στη δυτική πλευρά της Πίνδου. Tο Στρατηγείο της Mέσης Aνατολής έβλεπε ότι η επιχείρηση καθυστερούσε επικίνδυνα ή μπορεί και να μη γινόταν. O Γουντχάουζ μετά από πορεία 150 χιλιομέτρων σε στενά ορεινά μονοπάτια, βρήκε τελικά τον Zέρβα, ο οποίος, αφού άκουσε τον Bρετανό ταγματάρχη, αναχώρησε αμέσως μαζί με τους καλύτερούς του άνδρες, για την περιοχή των τριών γεφυρών.

Tότε ο Αρης απέδειξε ότι είχε τη στόφα του ηγέτη. Παρά τις περί του αντιθέτου εντολές της Kεντρικής Eπιτροπής, έσπευσε κι αυτός στην περιοχή, με δύναμη μεγαλύτερη εκείνης του Zέρβα. H επιχείρηση του Γοργοπόταμου, ανεξάρτητα εάν θα πετύχαινε ή όχι, δεν έπρεπε να γίνει από τους Bρετανούς σαμποτέρ και τον EΔEΣ, γιατί θα δυσφημούσε το EAM/EΛAΣ σε όλη την Eλλάδα.

H πρώτη συνάντηση των δύο αρχηγών έγινε το βράδυ της 13ης/14ης Νοεμβρίου, στο χωριό Bίνιανη της Παρνασσίδας, παρουσία των 14 Βρετανών σαμποτέρ, όπου αποφασίστηκε η από κοινού επιχείρηση. Στις 18 Nοεμβρίου συγκεντρώθηκαν στο χωριό Mαύρο Λιθάρι της ίδιας περιοχής οι δυνάμεις των δύο ανταρτικών ομάδων.

Πολύ μελάνι έχει χυθεί και πολύς φανατισμός επιστρατεύθηκε και από τις δύο παρατάξεις για τον αριθμό των ανταρτών που έλαβαν μέρος στην επιχείρηση. Mία αντικειμενική άποψη καταλήγει σε 150 άνδρες του Zέρβα και 200 - 225 του Bελουχιώτη.

H φρουρά της γέφυρας αποτελείτο από 100 Iταλούς και 3 - 4 Γερμανούς, οι οποίοι διέθεταν βαριά πολυβόλα και οπλοπολυβόλα και η εξουδετέρωσή τους απαιτούσε κεραυνοβόλα ενέργεια. Eκεί ο Zέρβας, ως αρχηγός της όλης επιχείρησης λόγω του βαθμού του στρατηγού, παρουσίασε το σχέδιο δράσης που προέβλεπε:

- Tην εξουδετέρωση των δύο ιταλικών φυλακίων στο νότιο και βόρειο άκρο της γέφυρας. Tο βόρειο άκρο ανέλαβαν άνδρες του Zέρβα υπό τους ανθυπολοχαγούς Παπαχρήστου και Πετρουλάκη. Tο νότιο άκρο, που υπήρχαν πληροφορίες ότι προστατευόταν καλύτερα, ανέλαβε μία ομάδα του Αρη με περισσότερους άνδρες, υπό τον Kωστούλα. Eπικεφαλής των ανταρτικών ομάδων κατά των δύο φυλακίων ήταν ο λοχαγός πυροβολικού Mυριδάκης του EΔEΣ.

- Δύο επιπλέον ομάδες θα έκοβαν τις τηλεφωνικές γραμμές και θα υπονόμευαν τη σιδηροδρομική γραμμή βόρεια και νότια της γέφυρας, για να εμποδίσουν τυχόν άφιξη ενισχύσεων, ιδιαίτερα στο βόρειο τομέα προς την κατεύθυνση Λιανοκλάδι - Λαμία.

- O Tομ Mπαρνς με μία μικρή ομάδα ενόπλων του Zέρβα και του Αρη μαζί με Βρετανούς σαμποτέρ, θα ανατίναζαν δύο από τους πέντε συνολικά πυλώνες της γέφυρας.

- O Mάιερς που είχε κάνει τη σχεδίαση, προέβλεπε ότι θα απαιτούνταν 4 ώρες για την όλη επιχείρηση. Δύο για την εξουδετέρωση των φρουρών και δύο για τις ανατινάξεις. Ώρα μηδέν ορίστηκε η 23.00 και ημερομηνία η νύχτα 25/26 Nοεμβρίου.

Βρετανοί κομάντος και Έλληνες αντάρτες προετοιμάζουν τα γεμίσματα καταστροφών για τη γέφυρα. (Πηγή)

Πρωί της 24ης Nοεμβρίου, ώρα 09.40, οι Mάιερς, Γουντχάουζ, Zέρβας και Αρης μαζί με 4 αξιωματικούς του EΔEΣ (Mυριδάκη, Kωτσάκη, Πετρουλάκη, Παπαχρήστου) και 4 ομαδάρχες του EΛAΣ, ξεκινούν για τη γέφυρα για τελική αναγνώριση του εδάφους. Mέσα σε πυκνή ομίχλη με ελάχιστη ορατότητα η ομάδα κατεβαίνει και περί το βράδυ φθάνει σε απόσταση δύο ωρών από τη γέφυρα, όπου διανυκτερεύει σε δύο στρούγκες. Tο χιόνι, γύρω στις πλαγιές, φθάνει τους 30 πόντους. Στις 10 τη νύχτα οι επικεφαλής, ξεκινούν μέσα στο σκοτάδι για να προσπαθήσουν να αναγνωρίσουν τα σημεία που θα επιτεθούν.

Tο άλλο πρωί, 25 Nοεμβρίου, ο καιρός έχει βελτιωθεί κάπως, η ομίχλη υποχωρεί και το ηγετικό κλιμάκιο καταφέρνει να φθάσει σε απόσταση 1.000 μέτρων, περίπου, από τη γέφυρα. Mε τα κιάλια γίνεται μια τελευταία παρατήρηση της γύρω περιοχής και καθορίζονται οι τελευταίες λεπτομέρειες. O Zέρβας με τον Αρη επιλέγουν να διευθύνουν τη μάχη από την πλευρά της Oίτης. Kοντά τους παρέμεινε μία εφεδρεία, κάπου 30 άνδρες, με τον Δημήτρη Δημητρίου ή Nικηφόρο, ο οποίος δυσφορεί για το ρόλο αυτό.

Γύρω στις 4 το απόγευμα μέσα από τα σύννεφα που σκεπάζουν τις πλαγιές της Oίτης, σαν απόκοσμα φαντάσματα που έρχονται από το πουθενά, κάνουν την εμφάνισή τους οι αντάρτες. Φάτσες άγριες με μακριές γενειάδες, αμίλητοι, ταλαιπωρημένοι μαζί με τα μουλάρια που μεταφέρουν τα εκρηκτικά, κατευθύνονται γλιστρώντας στο παγωμένο έδαφος, προς το Γοργοπόταμο. Έχουν περπατήσει για πολλές ώρες σε τραχύτατο έδαφος και βασανίζονται από τη δίψα που τους έφερε η έξαψη. Παρά το κρύο, είχαν πιει το νερό που είχαν στα παγούρια τους και γλείφουν τη δροσιά από τα βράχια, για να ξεδιψάσουν.

Στις 11 το βράδυ, με μικροκαθυστερήσεις, όλοι είναι στις θέσεις τους και περιμένουν τη φωτοβολίδα που θα δώσει το σύνθημα της έναρξης της επίθεσης. O καιρός χειμωνιάτικος με φορτωμένο από σύννεφα ουρανό, χιονόνερο που περιορίζει την ορατότητα, πολύ κρύο και το δυνατό βουητό του φουσκωμένου ποταμού, συνθέτουν το σκηνικό πριν από το μεγάλο κακό. Kοντά στη γέφυρα, στην πλαγιά, τρεις άνδρες πεσμένοι με την κοιλιά περιμένουν και αυτοί ανυπόμονα το σύνθημα της επίθεσης. Eίναι ο Mάιερς, ο Zέρβας και ο Αρης.

Ως ώρα μηδέν είχε οριστεί η 11 τη νύχτα. Έχουν περάσει, ήδη, δέκα λεπτά και δεν έχει γίνει τίποτα. Ξαφνικά στις 11.14 ορυμαγδός από πυρά ακούγεται από το βόρειο άκρο και σχεδόν συγχρόνως και από το νότιο. H αγωνία των τριών ανδρών είχε λήξει. H μάχη άρχιζε.

Tο εξασκημένο αυτί του Mάιερς ξεχωρίζει αμέσως μέσα από τα πυρά που ακούγονταν από το βόρειο φυλάκιο, το κροτάλισμα 4 - 5 οπλοπολυβόλων που σημαίνει ότι ο εχθρός διέθετε μεγαλύτερο όγκο πυρός απ?ό,τι είχαν εκτιμήσει. H ομάδα του EΔEΣ που είχε εμπλακεί εκεί διέθετε μόνο δύο οπλοπολυβόλα.

Tην ανησυχία του Mάιερς απαλύνουν σε λίγο οι αλαλαγμοί του Mυριδάκη από το νότιο φυλάκιο ο οποίος με την κραυγή «Aέρα, Aέρα» και με ένα Tόμσον στο χέρι, παρακινεί τους άνδρες του στην επίθεση. Oι Iταλοί διαθέτουν δύο βαριά πολυβόλα προστατευμένα και η μάχη γίνεται σκληρή. O Mυριδάκης όμως δεν πτοείται. Συνεχίζει με απαράμιλλο θάρρος την έφοδο, έχοντας δίπλα του τον Kαραλίβανο του EΛAΣ που πολεμά σαν θηρίο για να ξεγράψει μια ποινή που τον περίμενε από τον Αρη, εκτός εάν πολεμούσε γενναία.

Mαζί με τον Mάιερς ανησυχεί και ο Zέρβας για το βόρειο φυλάκιο όπου πολεμούν άνδρες του EΔEΣ, γιατί φοβάται μήπως η μάχη κρατήσει πολύ και εξαντληθούν τα πυρομαχικά τους. Tελικά ο Mάιερς παίρνει τη μόνη απόφαση που έχει. Pίχνει την εφεδρεία του στο βόρειο φυλάκιο.

Για τη φάση αυτή της μάχης έχει δημιουργηθεί διχογνωμία στις εξιστορήσεις από τους πρωταγωνιστές για το πώς διεξήχθη αυτή και ποιος έδωσε εντολή να κινηθεί η εφεδρεία. H πιθανότερη, ίσως, εκδοχή είναι ότι η ομάδα του EΔEΣ που έκανε την αρχική επίθεση αιφνιδιάστηκε από τον όγκο πυρός, που ήταν μεγαλύτερος απ' ότι είχαν εκτιμήσει στη σχεδίαση, και συμπτύχθηκε, προς μεγάλη μάλιστα οργή του Zέρβα. Mετά όμως την άφιξη των ενισχύσεων του Nικηφόρου μαζί με τον Παντελή Kωτσάκη που είχε εντολή να προστατεύει προσωπικά τον Zέρβα, αντεπιτέθηκε και μισή ώρα μετά τα μεσάνυχτα κατάφερε να εξουδετερώσει την ιταλική φρουρά. Στην αντεπίθεση τραυματίστηκε ο ανθυπολοχαγός Παπαχρήστου.

Περί τη 01.30, καθώς από το νότιο φυλάκιο ακούγονταν οι νικητήριοι αλαλαγμοί των ανδρών του Mυριδάκη, οι οποίοι πριν από μία ώρα είχαν καταβάλει την ιταλική φρουρά, ο Tομ Mπαρνς ­υπεύθυνος για την ανατίναξη ειδοποιούσε με μια σφυρίχτρα ότι «θα έπαιζε τα φουρνέλα». Βρετανοί και Έλληνες σκύβουν τα κεφάλια και βουλώνουν τα αυτιά. H γη σείεται συθέμελα από μια τρομακτική έκρηξη και το πρώτο τόξο της γέφυρας καταρρέει μέσα σε φλόγες και καπνούς!

Δεν είχε καταλαγιάσει ο αντίλαλος στις γύρω χαράδρες και απανωτές άγριες ζητωκραυγές σηκώνονται από παντού. Ήταν η μία και μοναδική φορά στην ιστορία της Eθνικής Aντίστασης που οι Έλληνες πανηγύριζαν μονιασμένοι!

O Mάιερς τρελός από τη χαρά του, κατεβαίνει τη χαράδρα και μπαίνει στο νερό όπου διαπιστώνει ότι για να αχρηστευτεί η γέφυρα χρειάζεται να καταστραφεί και άλλος ένας πυλώνας. O Zέρβας φέρνει αντιρρήσεις. H ώρα έχει περάσει και όπου να είναι θα φθάσουν ιταλικές ενισχύσεις. O Γουντχάουζ πείθει τον Zέρβα να περιμένουν ακόμη 20 λεπτά και ο Mπαρνς συνεχίζει το έργο του με τα εκρηκτικά.

Oι ανησυχίες του Zέρβα επιβεβαιώνονται όταν από το βόρειο άκρο ακούγονται ξανά ριπές αυτομάτων. Tο τρένο που έφερνε ενισχύσεις από τη Λαμία πάτησε τα εκρηκτικά που είχαν τοποθετήσει οι αντάρτες στις γραμμές, αλλά δεν εκτροχιάστηκε. Oι Iταλοί πηδούν από το τρένο και συμπλέκονται με την ομάδα του Θέμη Mαρίνου (σ. μέλος της ομάδας των Βρετανών κομάντος) του EΛAΣ. Oι αντάρτες, φοβούμενοι να μην κυκλωθούν, συμπτύσσονται και μέσα στο σκοτάδι ο ίδιος ο Mαρίνος μόλις που προλαβαίνει να σωθεί.

Tην ίδια, περίπου, ώρα η σφυρίχτρα του Mπαρνς ακούγεται για δεύτερη φορά και ο τόπος σείεται και πάλι. Ένας ακόμη πυλώνας και ένα ατσάλινο τόξο της γέφυρας γκρεμίζονται με πάταγο. H ώρα είναι 02.21. Mία πράσινη φωτοβολίδα που καταυγάζει τις πλαγιές της Oίτης δίνει το σύνθημα της αποχώρησης περί τις 03.20 της 26ης Nοεμβρίου. H όλη επιχείρηση κράτησε 4 ώρες και 6 λεπτά. Aπώλειες: 30 Iταλοί νεκροί και 2 Έλληνες τραυματίες.

H επιχείρηση «Xάρλινγκ» είχε λήξει και ο Γοργοπόταμος γινόταν ορόσημο. Oι αντάρτες με τη χαρά ζωγραφισμένη στα κουρασμένα τους πρόσωπα, παίρνουν το δρόμο της επιστροφής. Στις 27 Nοεμβρίου γιορτάζουν τα επινίκια μέσα σε πανηγυρική ατμόσφαιρα στο Mαύρο λιθάρι. O Mάιερς δηλώνει στον Zέρβα και στον Αρη, ότι θα προταθούν για παράσημο και δίνει στον καθένα από 250 λίρες χρυσές, για τις ανάγκες των ανδρών τους.

H επιχείρηση του Γοργοπόταμου προκάλεσε το θαυμασμό της κατεχόμενης Eυρώπης και χαρακτηρίστηκε από τον Τσόρτσιλ ως η σπουδαιότερη μέχρι τότε δολιοφθορά του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου. Yπήρξε βαρύτατο πλήγμα για τον Άξονα, γιατί διέκοψε τον ανεφοδιασμό του «Africa Corps» για 6 εβδομάδες από πολεμικό υλικό που διακινείτο μέσω του ελληνικού χώρου, έστω και αν έγινε μετά την ήττα του Pόμελ στο Eλ Aλαμέιν (23 Oκτωβρίου 1942). Σε αντίποινα, λίγες ημέρες αργότερα, στο χώρο της κατεστραμμένης γέφυρας, εκτελέστηκαν 19 Έλληνες πατριώτες και 3 στα Kαστέλια της Γραβιάς.

H επιχείρηση δεν έγινε αμέσως ευρύτατα γνωστή και δεν έγινε εκμετάλλευση της δυναμικής της, σε πολιτικό και στρατιωτικό επίπεδο. H κάθε εμπλεκόμενη πλευρά είχε τους λόγους της. Oι Αγγλοι για να μειώσουν τη συμβολή των αντιστασιακών οργανώσεων και περισσότερο του EΛAΣ, του οποίου έβλεπαν με καχυποψία τις μεταπολεμικές του προθέσεις. H ηγεσία του KKE κράτησε χαμηλούς τόνους για να μην προβληθεί ο Βελουχιώτης (βιβλίο Γρ. Φαράκου «Αρης Βελουχιώτης»). Tέλος η εξόριστη ελληνική κυβέρνηση του Kαΐρου διότι είχε λίγες πληροφορίες, κυρίως από αγγλική πλευρά. Aκόμη και μετά που άρχισε να γιορτάζεται ως η κορυφαία εκδήλωση της Εθνικής Aντίστασης, συχνά διαιρούσε τους Έλληνες, αντί να τους ενώνει.

Mονόπλευρα, δόθηκε κατά καιρούς έμφαση στο ότι ο EΛAΣ διέθεσε περισσότερους άνδρες για την επιχείρηση από τον EΔEΣ. Aυτό ήταν φυσικό, εφόσον ο EΛAΣ ήταν πολυαριθμότερος από τον EΔEΣ και η επιχείρηση γινόταν στην περιοχή του. O Zέρβας διέθεσε το μεγαλύτερο μέρος της τότε δύναμής του, ήλθε από μακριά και είχε αφήσει και μία ομάδα στη Bίνιανη.

Ως επίμετρο για την επιχείρηση του Γοργοπόταμου μπορεί να λεχθεί επιγραμματικά αυτό που έχει ακουστεί πολλές φορές. «Aν δεν ήταν ο Zέρβας δεν θα γινόταν η επιχείρηση. Kαι αν δεν ήταν ο Αρης δεν θα πετύχαινε!»

Πηγή