ΣΕΛΙΔΕΣ

Σάββατο 17 Φεβρουαρίου 2024

H πεζοπορία και οι κανόνες της

Αναδημοσίευση άρθρου


Πηγή









H πεζοπορία είναι μια φυσική δραστηριότητα που χρησιμοποιεί το περπάτημα ως μέσο, με σκοπό την ψυχαγωγία, την εκγύμναση και την βελτίωση της φυσικής κατάστασης του ανθρώπου. Απευθύνεται σε όλους, ανεξαρτήτως ηλικίας και φύλου, αφού αποτελεί έναν από τους ασφαλέστερους και ηπιότερους τρόπους άσκησης .

Πεζοπορία είναι η κίνηση στο βουνό από μέρη που γενικά χαρακτηρίζονται βατά (μονοπάτια κ.λ.π.). Παρόλα αυτά, το βάδισμα στο βουνό δεν είναι και τόσο απλό πράγμα όσο εκ πρώτης όψεως φαίνεται. Έχει και αυτό την τεχνική του.
Οι πρώτες μας διαδρομές στο βουνό είναι καλύτερα να γίνουν σε πλαγιές όχι πολύ απότομες για να μην υποβληθούν οι μύες και οι αρθρώσεις σε υπερβολική καταπόνηση. Παρ’ όλα αυτά όμως οι αρθρώσεις δεν καταπονούνται όπως κατά το τρέξιμο ή το τζόκινγκ!

Αυτό που χρειάζεται, βέβαια, είναι η έμφαση στο σωστό τρόπο βαδίσματος κατά τη διάρκεια της πεζοπορίας, ώστε να μη φορτίζονται ούτε οι αρθρώσεις ούτε το καρδιοαναπνευστικό σας σύστημα παραπάνω από το φυσιολογικό για την ηλικία και τη φυσική σας κατάσταση. Οι μικρές αυξομειώσεις στην ταχύτητα (από 4 έως 6,5 χιλιόμετρα την ώρα), καθώς και οι εναλλαγές ανηφόρας-κατηφόρας, θα έχουν ευεργετικές επιδράσεις στον οργανισμό σας.

Οι κατηγορίες

Πεζοπορία είναι η σωματική δραστηριότητα κατά την οποία διανύουμε περπατώντας μια μεγάλη απόσταση. Η απόσταση αυτή πρέπει να είναι τουλάχιστον 5 χιλιόμετρα, αλλιώς δεν θεωρείται πεζοπορία αλλά απλά περπάτημα

Μπορούμε να διακρίνουμε τρεις κατηγορίες πεζοπορίας ανάλογα του βαθμού δυσκολίας της.

ΑΠΛΗ ΠΕΖΟΠΟΡΙΑ
ΟΡΕΙΝΗ ΠΕΖΟΠΟΡΙΑ
ΟΡΕΙΒΑΣΙΑ
Ο όρος ορειβασία είναι ένα γενικός όρος των δραστηριοτήτων βουνού αλλά στις κατηγορίες της πεζοπορίας υποδηλώνει την πλέον δύσκολη μορφή της ορεινής πεζοπορίας.

Ο αλπινισμός (ορειβασία σε μεγάλο υψόμετρο, με μεγάλο βαθμό δυσκολίας) τέλος δεν συμπεριλαμβάνεται στις παραπάνω κατηγορίες γιατί δεν ανήκει στην πεζοπορία και έχει ανάγκη ειδικών τεχνικών και υλικών.

Απλή πεζοπορία

Είναι η πιο απλή μορφή πεζοπορίας. Με ελάχιστη διανυόμενη απόσταση τα 5 χλμ (ή σε χρόνο περίπου 1 - 2 ώρες ), γίνεται σε εδάφη με πολύ μικρή κλίση χωρίς μεγάλη υψομετρική διαφορά, με ελαφρύ εξοπλισμό ο οποίος αποτελείται από αθλητικά παπούτσια ή παπούτσια trekking, ελαφρό συμβατικό ντύσιμο ανάλογα την εποχή και από ένα μικρό σακίδιο, όπου μπορείτε να έχετε λίγο νερό και πρόχειρη τροφή.

Είναι το είδος της πεζοπορίας που είναι προσιτό στον καθένα αρκεί να είναι καλά στην υγεία του. Η απλή πεζοπορία μπορεί να γίνει οπουδήποτε υπάρχει το κατάλληλο περιβάλλον σ' ένα δάσος, σ' ένα βουνό σ’ ένα νησί, δίπλα στην θάλασσα κ.λ.π.

Για να χαρακτηριστεί μια διαδρομή απλή πεζοπορία, η υψομετρική διαφορά που καλύπτεται κατά τη διάρκεια της διαδρομής δεν θα πρέπει να ξεπερνάει τα 300 μ.

Για μεμονωμένα άτομα, για οικογένειες, για νεαρά παιδιά, λίγες ώρες, μισή μέρα ή και ολόκληρη μέρα, η απλή πεζοπορία αποτελεί μια άριστη σωματική δραστηριότητα.

Ορεινή Πεζοπορία

Αποτελεί το δεύτερο σκαλοπάτι της πεζοπορίας. Εδώ η απόσταση των 15 - 20 χλμ. και οι 5 - 8 ώρες πορείας αποτελούν τον κανόνα, αλλά τα χιλιόμετρα σε σχέση με τις ώρες χάνουν λίγο την αξία τους γιατί το έδαφος είναι ορεινό και μπορεί να παρουσιάζει δυσκολίες με αποτέλεσμα να διανύονται λίγα χλμ. ανά ώρα. Στατιστικά έχει διαπιστωθεί ότι η μέση ωριαία ταχύτητα είναι 3 - 4 χλμ./ώρα .

Ο εξοπλισμός είναι εξειδικευμένος και ιδιαίτερα τη χειμερινή περίοδο επιβάλλεται να είναι ο κατάλληλος. Ένα καλό ορειβατικό άρβυλο και ένα καλό σακίδιο αποτελούν τη βάση του εξοπλισμού, ενώ το κατάλληλο ντύσιμο και η πρόβλεψη τροφής/νερού είναι αναγκαία συμπληρώματα της πορείας.

Η ορεινή πεζοπορία μπορεί να γίνει σε οποιοδήποτε βουνό. Τα βασικά χαρακτηριστικά της ορεινής πεζοπορίας είναι η υψομετρική διαφορά της διαδρομής που μπορεί να φθάσει τα 500 - 600 μέτρα και το ότι η πορεία γίνεται συνήθως σε υψόμετρα μεγαλύτερα των 500μ. (όχι αναγκαστικά). Θα τονίσουμε και πάλι εδώ ότι η πραγματοποίηση μιας πορείας ειδικά σε υψόμετρα πάνω από 1000μ. μπορεί να γίνει εξαιρετικά δύσκολη κατά τη διάρκεια του χειμώνα λόγω άσχημων καιρικών συνθηκών.

Τα άτομα που θα κάνουν ορεινή πεζοπορία πρέπει να είναι εξασκημένα να έχουν ήδη κάνει απλές πεζοπορίες και να είναι ικανά να αντιμετωπίσουν πιθανές δυσκολίες.

Η ορεινή πεζοπορία είναι ιδανική για νέους ανθρώπους ικανοποιητικά γυμνασμένους οι οποίοι έχουν διάθεση να γνωρίσουν έναν άλλο τρόπο ζωής.

Ορειβασία

Η ορειβασία αποτελεί την πλέον δύσκολη μορφή της πεζοπορίας . Συνήθης στόχος της ορειβασίας είναι η κατάκτηση κάποιας κορυφής.




Στην ορειβασία η απόσταση δεν παίζει ουσιαστικό ρόλο έχει όμως παρατηρηθεί ότι κατά μέσο όρο διανύονται 2 - 3 χλμ. την ώρα. Πιο σημαντικό στοιχείο είναι ότι ανά ώρα καλύπτονται περίπου 300 μέτρα υψομετρικής διαφοράς που σημαίνει ότι για να ανέβει κανείς 1000 μέτρα απαιτούνται περίπου 4 ώρες μαζί με τις στάσεις. Μια συνήθης ορειβατική ανάβαση διαρκεί 7 - 10 ώρες μαζί με την επιστροφή.

Ο εξοπλισμός ειδικά την χειμερινή περίοδο πρέπει να είναι πλήρης και πολλές φορές συμπληρώνεται με τα crampons (σκάρες με καρφιά που τοποθετούνται κάτω από τα παπούτσια για το περπάτημα σε πάγο) και με το piolet (ειδικό μπαστούνι με αιχμηρές άκρες για ασφάλεια σε παγωμένο χιόνι). Ένα καλό σακίδιο και τα ειδικά ορειβατικά ρούχα συμπληρώνουν τον εξοπλισμό.

Τα άτομα που θα ασχοληθούν με την ορειβασία πρέπει να είναι απολύτως υγιή σε άριστη φυσική κατάσταση και να έχουν περάσει από τα δύο προηγούμενα στάδια της απλής και της ορεινής πεζοπορίας. Η πείρα και η μακρόχρονη ενασχόληση με την ορειβασία είναι σημαντικά. Στα πρώτα στάδια που θα ασχοληθεί κανείς με ορειβασία σκόπιμο είναι να ακολουθήσει κάποιο ορειβατικό σωματείο προκειμένου να εξοικειωθεί με τη βοήθεια έμπειρων ορειβατών.

Παρακάτω κατατάσσονται σε πίνακα τα χαρακτηριστικά της κάθε κατηγορίας πεζοπορίας.


ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ
ΑΠΛΗ ΠΕΖΟΠΟΡΙΑ
ΟΡΕΙΝΗ ΠΕΖΟΠΟΡΙΑ
ΟΡΕΙΒΑΣΙΑ

ΑΠΟΣΤΑΣΗ
5 - 20 χλμ.
10 - 25 χλμ.
10 - 20 χλμ.
ΜΕΣΗ ΩΡΙΑΙΑ ΤΑΧΥΤΗΤΑ
4 - 5 χλμ.
3 - 4 χλμ.
2 - 3 χλμ.
ΧΡΟΝΟΣ ΔΙΑΔΡΟΜΩΝ
1 - 5 ώρες
3 - 10 ώρες
3 - 10 ώρες
ΥΨΟΜΕΤΡΙΚΗ ΔΙΑΦΟΡΑ
150 - 300μ.
300 - 600μ.
600μ. και άνω
ΦΥΣΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ
Καλή
Πολύ Καλή
Άριστη
ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ
Ελαφρύς
Καλός
Πολύ καλός
ΕΦΟΔΙΑ
Λίγα
Αρκετά
Πολλά
ΕΔΑΦΙΚΕΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ
Καθόλου
Με αρκετές δυσκολίες
Με πολλές δυσκολίες

Κανόνες πεζοπορίας

Ότι κι αν αποφασίσετε να κάνετε, ακόμα κι αν πρόκειται για μια μικρή βολτίτσα στο βουνό θα πρέπει να ακολουθήσετε κάποιους κανόνες, γιατί η σωστή οργάνωση μπορεί να αποδειχθεί θέμα ζωής ή θανάτου αφού το βουνό μπορεί να γίνει τόσο απρόβλεπτο όσο δεν φαντάζεστε.
-Συγκεντρώνουμε όσο γίνεται περισσότερα στοιχεία για τη διαδρομή που θα ακολουθήσουμε.
-Προμηθευόμαστε εγκαίρως τα τηλέφωνα των αρμόδιων υπηρεσιών που μπορεί να φανούν χρήσιμα.
-Έχουμε προαποφασίσει και προσυμφωνήσει όλοι μαζί για το μήκος και τη διάρκεια της πορείας σε συνάρτηση με την ικανότητα και την αντοχή του πιο αδύναμου της παρέας.
-Οργανώνουμε με ακρίβεια το τρόπο και το χρόνο της επιστροφής.
-Δεν ξεκινάμε ποτέ μόνοι μας και δεν απομακρυνόμαστε από την υπόλοιπη ομάδα.
-Παίρνουμε μετεωρολογική πρόβλεψη, γιατί ο καιρός στις κορυφές είναι ιδιαίτερα ευμετάβλητος.
-Εάν δεν γνωρίζουμε καλά την περιοχή ζητάμε τη βοήθεια Οδηγού Βουνού.
-Έχουμε μαζί περισσότερα από ένα κινητά τηλέφωνα και κάρτες SIM όλων των εταιρειών.
-Αν έχουμε μαζί GPS γνωρίζουμε πως λειτουργεί και σε ποιο σύστημα εμφανίζει τα δεδομένα.
-Ενημερώνουμε γνωστούς και φίλους για την ακριβή πορεία που θα ακολουθήσουμε.
-Φροντίζουμε να είμαστε σε καλή φυσική κατάσταση, και δεν ξεκινάμε για μεγάλη ή δύσκολη διαδρομή αν είμαστε τραυματισμένοι ή αδιάθετοι.
-Εφοδιαζόμαστε με τα απαραίτητα ρούχα και ένα δεύτερο ζευγάρι παπούτσια κι αποφεύγουμε τα λιγότερα χρήσιμα αντικείμενα.
-Φροντίζουμε ώστε το σακίδιό μας, να είναι όσο το δυνατόν πιο ελαφρύ, να μην έχει προεξοχές και να μην μας ενοχλούν στη κίνησή μας οι ιμάντες πρόσδεσης.

-Φροντίζουμε ειδικά για τον εφοδιασμό μας σε νερό.
-Φροντίζουμε τον εφοδιασμό σε τρόφιμα (κατά προτίμηση λίγα και ενεργειακά) αν η διαδρομή προβλέπεται μεγάλη.
-Εφοδιαζόμαστε με τους απαραίτητους χάρτες.-Δε συνεχίζουμε στα δύσκολα μονοπάτια αν νιώθουμε να μας κυριεύει ανασφάλεια ή πανικός.
-Φροντίζουμε για την οργάνωση μικρού φαρμακείου.
-Κινούμαστε αργά και προσεχτικά.
-Κάνουμε οικονομία δυνάμεων και δεν πιέζουμε οριακά το σώμα μας.
-Δεν μετακινούμε πέτρες χωρίς λόγο,
-Δεν πλησιάζουμε και δεν ενοχλούμε τα άγρια ζώα,
-Δεν κόβουμε άσκοπα λουλούδια και κλαριά
-Μαζεύουμε τα σκουπίδια μας και για κανένα λόγο δεν αλλοιώνουμε ή μετακινούμε τα σημάδια στα μονοπάτια.

Βασικοί κανόνες για την ανάβαση

Διαλέγετε το πιο κατάλληλο σημείο για να πατήσετε. Εντοπίζετε εγκαίρως τις γλιστερές πέτρες και το ασταθές έδαφος.

Μην κάνετε πολύ μεγάλα βήματα. Τα βήματα πρέπει να είναι ανάλογα με τη σωματική διάπλαση, τη διαμόρφωση και την ποιότητα του εδάφους. Προτιμήστε ν' ανέβετε λοξά, σταυρώνοντας τα πόδια, έτσι ώστε η δύναμη που θα καταβάλλετε να είναι λιγότερη και το βάρος του σώματος μπορεί να μεταφερθεί εύκολα στο μπροστινό πόδι.

Όταν ανεβαίνετε, βάλτε δύναμη μόνο στο μπροστινό πόδι. Αν βάλετε δύναμη στο πίσω υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να γλιστρήσετε.

Περπατάτε με τα πόδια ανοιχτά, στο πλάτος των γοφών. 'Έτσι, έχετε περισσότερη σταθερότητα και το βάρος μεταφέρεται πιο εύκολα στο ένα πόδι, αφήνοντας το άλλο να αιωρηθεί άνετα.

Προσπαθείτε πάντα να πατάτε μ' ολόκληρο το πέλμα του ποδιού βάζοντας όλο το βάρος του σώματος ούτως ώστε οι μύες της γάμπας να μην κουράζονται πολύ.

Ο ρυθμός της αναπνοής πρέπει να εναρμονίζεται με το ρυθμό βαδίσματος π.χ. για απότομες πλαγιές : σήκωμα ποδιού - εισπνοή, πάτημα ποδιού - εκπνοή.

Βασικοί κανόνες για την κατάβαση

Το μάτι ψάχνει κι εδώ για ασφαλές έδαφος.

Κατά την κατάβαση, κρατάτε το βάρος του σώματος με μια μικρή κλίση προς τα μπρος, έτσι που να είναι πιο εύκολο να μεταφέρεται στο μπροστινό πόδι.

Αν το έδαφος είναι μαλακό, μπορείτε να χώσετε τις φτέρνες με δύναμη μέσα σ' αυτό.

Αν κατεβαίνετε σε ομαλές επιφάνειες με κλίση, ακουμπάτε τη σόλα τελείως παράλληλα προς το έδαφος, έτσι που να πιέζετε το πέλμα μ' όλο σας το βάρος.

Οι αρθρώσεις στους αστραγάλους, τα γόνατα και τα ισχία μένουν ελαφρά λυγισμένες. 'Ετσι, κουράζονται λιγότερο κατά τη μετατόπιση.

Κουρασμένα πόδια και πονεμένη μέση έχουν σαν αποτέλεσμα την κακή ισορροπία και προκαλούν κακώσεις στις αρθρώσεις και τους σπονδύλους.

Βαθμοί δυσκολίας πεζοπορικών - ορειβατικών διαδρομών

Ο χαρακτηρισμός του βαθμού δυσκολίας μιας διαδρομής είναι αρκετά περίπλοκος καθ΄ ότι εξαρτάται από τις ικανότητες του πεζοπόρου και την υποκειμενική κρίση αυτού που τη χαρακτήρισε.

Η παρακάτω βαθμολόγηση είναι η πλέον πρόσφατη και αποτελεί ένα εργαλείο των ορειβατικών συλλόγων προκειμένου να υπάρχει ένας κοινός κώδικας χαρακτηρισμού της δυσκολίας μιας διαδρομής και ο οποίος γράφεται δίπλα σε κάθε διαδρομή. Ο βαθμός δυσκολίας λαμβάνει υπ’ όψιν την περίοδο που θα πραγματοποιηθεί η διαδρομή (καλοκαίρι- χειμώνας).




Το σύμβολο + προστίθεται στο βαθμό δυσκολίας (π.χ 2+, 3+ κλπ.) όταν υπάρχουν αναρριχητικά περάσματα, εκτεθειμένες κόψεις, λούκια, ή κλίσεις χιονιού/πάγου από 40ο και πάνω. Η συμμετοχή σε τέτοιες διαδρομές απαιτεί πολύ καλή φυσική κατάσταση και εξοικείωση με το ορεινό πεδίο. Για τις χειμερινές αναβάσεις απαιτούνται επίσης γνώσεις στοιχειώδους ασφάλισης συντρόφου με τεχνικά μέσα.

Η πρώτη κατηγοριοποίηση βαθμολόγησης της δυσκολίας των ορειβατικών διαδρομών είχε καθιερωθεί από τον Ε.Ο.Σ Αθηνών και ακόμη τηρείται από πολλούς συλλόγους μέχρι σήμερα, όπως παρακάτω:

Κατηγορία Α
Εύκολες πεζοπορικές αναβάσεις διάρκειας μέχρι 6 ωρών, στις οποίες μπορούν να συμμετέχουν και αρχάριοι.

Κατηγορία Β
Πεζοπορικές αναβάσεις 6 έως 8 ωρών σε χαμηλά βουνά, με ή χωρίς χιόνι. Μπορούν να συμμετέχουν και αρχάριοι με καλή όμως φυσική κατάσταση και ανάλογο εξοπλισμό.

Κατηγορία Γ
Ορειβατικές χειμερινές αναβάσεις διάρκειας άνω των 8 ωρών , με απαραίτητη τη χρήση πιολέ - κραμπόν, ή πολυήμερες καλοκαιρινές διασχίσεις με πολύωρες καθημερινές πορείες.

Κατηγορία Δ
Δύσκολες πολύωρες χειμερινές αναβάσεις. Απαραίτητες αναρριχητικές γνώσεις και πλήρης εξοπλισμός χειμερινού βουνού.


Πηγή

Σάββατο 10 Φεβρουαρίου 2024

Η μάχη του Μόντε Κασίνο

Αναδημοσίευση άρθρου

Η μάχη του Μόντε Κασίνο, γνωστή και σαν μάχη για τη Ρώμη, ήταν μια σειρά από 4 διαδοχικές συμμαχικές, αιματηρές επιθετικές ενέργειες, εναντίον της  γερμανικής χειμερινής γραμμής  αμύνης στην Ιταλία, κατά τη διάρκεια του 2ου παγκοσμίου πολέμου. Η συμμαχική πρόθεση ήταν η διάσπαση της γερμανικής γραμμής με σκοπό την κατάληψη της Ρώμης.

Πηγή
Στις αρχές του 1944, το μισό της αμυντικής γερμανικής γραμμής προς τα δυτικά, ήταν καλά οχυρωμένο από τους Γερμανούς, ασφαλίζοντας τις κοιλάδες του Ράπιντο, του Λίρι και του Γκαριλιάνο, με την διατήρηση  εδαφών τακτικής σημασίας. Όλα αυτά περιλαμβάνονταν στην κύρια γραμμή αμύνης, που είχε λάβει την κωδική ονομασία "Γραμμή Γκούσταβ"(Gustav Line) . Το Μόντε Κασίνο, (Monte Cassino), ένας βραχώδης λόφος που δεσπόζει στην περιοχή και ελέγχει τις διαβάσεις προς τις κοιλάδες Λίρι και Ράπιντο, είναι πολύ γνωστό για το ομώνυμο μεσαιωνικό καθολικό μοναστήρι, που είναι κτισμένο στην κορυφή του, από το 529 μ.χ. Οι Γερμανοί, στα πλαίσια της οργάνωσης του εδάφους για αμυντικό αγώνα, είχαν αφήσει το μοναστήρι ανοχύρωτο, λόγω της ιστορίας του, πιστεύοντας ότι δεν θα το πείραζαν οι Αγγλο-Αμερικάνοι, αλλά είχαν κατασκευάσει  μερικές ισχυρές θέσεις  κάτω από τα τείχη του, επάνω στις απότομες πλαγιές του λόφου. 

Οι σύμμαχοι  από την άλλη πλευρά, φοβούμενοι την πιθανή ισχυρή αντίσταση των Γερμανών και την παρατήρηση που τους επέτρεπε να έχουν η κατοχή  του λόφου,  αποφάσισαν τον αεροπορικό βομβαρδισμό του. Έτσι στις 15 Φεβρουαρίου ρίχθηκαν πάνω από 1400 τόνοι βόμβες κάνοντας το μοναστήρι, ένα σωρό από ερείπια. 

Οι Γερμανοί εκμεταλλευόμενοι αυτά τα ερείπια, θεωρώντας τα σαν την καλύτερη προστασία από τα πυρά των συμμάχων, επάνδρωσαν τον λόφο με δύναμη της 1ης Μεραρχίας Αλεξιπτωτιστών που έδωσαν μια από τις πιο δύσκολες και πεισματώδεις τελευταίες μάχες τους σαν απλό πεζικό. 

Από τις 17 Ιανουαρίου  μέχρι τις 18 Μαΐου 1944 μετά από 4 προσπάθειες των συμμαχικών στρατευμάτων, αναγκάσθηκαν οι Γερμανοί να συμπτυχθούν προς τα βόρεια, αφού είχαν προκαλέσει μεγάλες απώλειες και μετά την απόβαση στη Νορμανδία. Αρκεί να ειπωθεί ότι στην τελευταία επίθεση, χρησιμοποιήθηκαν συνολικά 20 μεραρχίες, σ' ένα μέτωπο 32 περίπου χιλιομέτρων.

Ένας ίσως άσκοπος χερσαίος αγώνας που κόστισε αρκετές χιλιάδες απώλειες, αφού όπως αναλύεται σήμερα, θα μπορούσε να υπερκερασθεί η γραμμή από θαλάσσης, με αποβατική ενέργεια βόρεια της Ρώμης. 

Οι τότε σύμμαχοι στρατηγοί είχαν άλλη άποψη, διότι πίστευαν ότι με αυτό τον τρόπο, δεσμεύουν μεγάλη εχθρική δύναμη, που αποστερείται από τους Γερμανούς στη Νορμανδία, στην οποία είχε ήδη αποφασισθεί ο διάπλους της Μάγχης. 

Για να πούμε όμως την αλήθεια, η ιδέα του Τσόρτσιλ, ήταν πολύ καλή τότε! Επιθετική ενέργεια προς την Γραμμή Γκούσταβ, ώστε να θεωρηθεί σαν κυρία προσπάθεια και να κάνει τους Γερμανούς να κινήσουν δυνάμεις προς τα νότια και αμέσως μετά αποβατική ενέργεια βόρεια της Γραμμής Γκούσταβ, στο Άντζιο, σαν ένα είδος αγκιστριού, για να κυκλώσει τους Γερμανούς και να τους κάνει να παραδοθούν! 

Αλλά από λάθος εκτίμηση και αντίληψη  του τρόπου διεξαγωγής αμφίβιου αγώνα, οι αποβατικές δυνάμεις καθυστέρησαν άσκοπα στο αρχικό προγεφύρωμα, προσπαθώντας να διασφαλίσουν την περιοχή διοικητικής μέριμνας, αντί να κινηθούν ταχύτατα για την κατάληψη εδαφών τακτικής σημασίας ώστε ν' αποκόψουν τις γραμμές επικοινωνιών των Γερμανών. 

Αποτέλεσμα αυτού ήταν τα αποβατικά στρατεύματα να "κολλήσουν" στην ακτή, να δοθεί χρόνος στους Γερμανούς να συγκεντρώσουν εφεδρείες και ν' απειλήσουν το προγεφύρωμα. Όπως χαρακτηριστικά είπε τότε ο Τσόρτσιλ βγαίνοντας από τα ρούχα του για την ανεπαρκή αντιμετώπιση της κατάστασης από τον διοικητή των αποβατικών δυνάμεων " Νομίζαμε ότι ρίξαμε μια αγριόγατα στην ακτή, που τελικά ήταν μια φάλαινα που εξώκειλε!" Αυτό όμως είναι μια άλλη ιστορία!

Δείτε  ΕΔΩ το πολύ ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ για την μάχη του Μόντε Κασίνο.

Ανιχνευτής









Κυριακή 4 Φεβρουαρίου 2024

Ο Στολίσκος της Ανατολής

Αναδημοσίευση άρθρου


Την περίοδο 1942-1945 για την διεξαγωγή καταδρομικών επιχειρήσεων στο Αιγαίο, δημιουργήθηκε ένας στολίσκος από καΐκια για την μεταφορά των καταδρομικών τμημάτων, τη διείσδυσή τους στα κατεχόμενα από Γερμανο-Ιταλικά στρατεύματα νησιά και την αποχώρησή τους αντίστοιχα.


Καΐκι L-25 με περίπολο του Ιερού Λόχου (Αρχείο Ρηγόπουλου)

Τα πληρώματα των καϊκιών ήταν ένα μείγμα εθελοντών στρατιωτικών και μη, των συμμάχων-χωρών κατά του άξονα. Η προέλευσή τους κυρίως ήταν από το βρετανικό βασιλικό ναυτικό, αλλά και στρατολογηθέντες Έλληνες ναυτικοί οι περισσότεροι των οποίων είχαν δωδεκανήσια καταγωγή.

Αυτοί οι αφανείς μαχητές ναυτικοί , μετέφεραν μέσα στο Αιγαίο,  τμήματα των βρετανών SBS, LRDG και του ελληνικού Ιερού Λόχου με μυστικότητα, εκμεταλλευόμενοι το σκοτάδι, κάτω από τη μύτη του κατακτητή.

 Η αποστολή τους απαιτούσε μεγάλη ναυτοσύνη, υψηλή ικανότητα πλοήγησης, και λεπτομερή γνώση του ιδιόμορφου αιγαιοπελαγίτικου νησιωτικού συμπλέγματος. Ήξεραν κάθε κόλπο και κολπίσκο και στο μικρότερο ξερονήσι, κάθε σπηλιά ανάμεσα σε βράχια στα νησιά και στις μικρασιατικές παραλίες, αλλά και σε αυτές της ηπειρωτικής Ελλάδας! Εκεί, με το φως της ημέρας, παρέμεναν καλυμμένοι σκεπάζοντας με δίκτυα παραλλαγής τα σκάφη, περιμένοντας την νύκτα για να δράσουν.

Η Διοίκηση των Καταδρομών, που διοικούσε και έλεγχε όλες τα καταδρομικά τμήματα, ήταν εγκατεστημένη σε Πλωτή Βάση, που κινούταν από κόλπο σε κόλπο των Μικρασιατικών παραλίων, για λόγους ασφάλειας.

Τα καΐκια που χρησιμοποιήθηκαν, ήταν όλα ελληνικά από ψαράδες που με την κατοχή έφυγαν από τα κατεχόμενα νησιά και πήγαν στην Κύπρο και στη περιοχή της Παλαιστίνης, για να γλυτώσουν και τα εγκατέλειψαν εκεί. Τα περισσότερα είχαν θορυβώδεις πετρελαιοκινητήρες. Οι Βρετανοί, μετά την απόφαση του συμμαχικού Στρατηγείου Μέσης Ανατολής για διεξαγωγή καταδρομικών επιχειρήσεων στο Αιγαίο, τα περιμάζεψαν, άλλαξαν κινητήρες και τοποθέτησαν κινητήρες αρμάτων της εποχής τύπου Matilda, πού ήταν πιο αθόρυβοι και μετέτρεψαν εσωτερικά τα καΐκια σε πολεμικά σκάφη.

Το κάθε καΐκι, είχε καθορισμένη ποσότητα πυρομαχικών, διαμετρημάτων ανάλογων με τον οπλισμό των ανδρών, χειροβομβίδες, πλαστικές εκρηκτικές ύλες και τρόφιμα. Επιπλέον διέθεταν για αυτοπροστασία και όχι μόνο από ένα πολυβόλο Browning των 20 χιλ στην πλώρη και την πρύμνη αντίστοιχα, καθώς και 2 αντιαεροπορικά πολυβόλα Vickers . Ήταν ειδικά διασκευασμένa, ώστε να ανεβαίνουν με μηχανικό τρόπο στο κατάστρωμα, από το αμπάρι που ήταν κρυμμένα.

Εξωτερικά τα καϊκια είχαν την εμφάνιση ψαράδικων και το πλήρωμά  τους, αποτελούνταν από 5 έως 6 άνδρες που ήταν και αυτοί ντυμένοι σαν ψαράδες. Κάθε καϊκι μπορούσε να μεταφέρει 15 με 20 Καταδρομείς ανάλογα με την περίπτωση. Ο στολίσκος της Ανατολής, ή  LSF (Levant Schooner Flotilla), όπως ήταν στ' Αγγλικά η ονομασία του, διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στις  αμφίβιες καταδρομικές επιχειρήσεις.

Έχουν καταγραφεί αρκετές περιπτώσεις που με αυτά τα σκάφη, οι κομάντος έστηναν ενέδρες σε περάσματα ανάμεσα στα νησιά και χτυπούσαν επιταγμένα από τους Γερμανούς εμπορικά πλοία ή άλλα καΐκια που μετέφεραν εφόδια σε  εχθρικές φρουρές και φυλάκια των νησιών! Οι Καταδρομείς του Αιγαίου με τις προσβολές τους στη θάλασσα και στην ξηρά, είχαν γίνει ο φόβος και ο τρόμος των Γερμανών και των Ιταλών. Πέτυχαν στρατηγικά να καθηλώσουν αρκετές  εχθρικές δυνάμεις σε όλο το Αιγαίο, ενώ χρειαζόντουσαν σε άλλα μέτωπα πιο πολύ!

Οι διάσπαρτες και τεμαχισμένες δυνάμεις των Γερμανών και Ιταλών σε πολλά νησιά δεν μπορούσαν να βοηθήσουν τις άλλες επιχειρήσεις, καθώς ήταν απομονωμένες. Οι Γερμανοί, φοβούμενοι πιθανή κατάληψη νησιών τις κρατούσαν εκεί! Στο τέλος, υπέκυψαν μια-μια, όλες οι φρουρές, αφού δεν μπορούσαν να αντισταθούν για πολύ, αποκομμένοι από τον υπόλοιπο ηπειρωτικό χώρο! Το δίδαγμα παραμένει αναλλοίωτο μέχρι σήμερα!


Ανιχνευτής