Ξεχασμένοι πολεμιστές

Σε μια μικρή νησίδα, μεταξύ των λεωφόρων Πατησίων και Αλεξάνδρας, δίπλα στην πλατεία Αιγύπτου, βρίσκεται μια μαρμάρινη προτομή, που αναπαριστά ένα στρατιωτικό με το πηλήκιό του.

Πολλοί λίγοι από τους διερχόμενους διαβάτες ίσως γνωρίζουν ποιός ήταν αυτός ο άνθρωπος. Αν τύχει και πλησιάσετε κοντά, θα διαβάσετε:

ΑΝΤ/ΡΧΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΣΙΓΑΝΤΕ

ΑΡΧΗΓΟΣ ΤΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΣ

ΜΙΔΑΣ 614

ΕΠΕΣΕ ΣΤΙΣ 14 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 1943

ΣΕ ΣΥΜΠΛΟΚΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΙΤΑΛΟΥΣ

Στο πλάι της προτομής υπάρχει μια ορθογώνια μαρμάρινη πλάκα επάνω στην οποία υπήρχε (πριν το βανδαλήσουν και το κλέψουν) ορειχάλκινο ανάγλυφο που αναπαριστούσε έναν ασύρματο: επρόκειτο για το σήμα της οργάνωσης "Μίδας 614". Κάτω από το ανάγλυφο είναι χαραγμένα τα λόγια:

Παλαιά φωτογραφία του μνημείου με το ορειχάλκινο σήμα

Πηγή

ΜΙΔΑΣ 614

ΑΡΧΗΓΟΣ

ΑΝ/ΧΗΣ Ι. ΤΣΙΓΑΝΤΕ 

και δίπλα γράφει:

ασυρματιστές
Κ. ΡΟΥΣΣΟΣ σκοτώθηκε σε συμπλοκή με Γερμανούς 31-3-1943
Μ. ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΣ
Θ. ΛΙΑΚΟΣ
Μ. ΔΑΝΙΗΛΙΔΗΣ
εκτελέστηκαν
από τους Γερμανούς
στο σκοπευτήριο
της Καισαριανής
20-5-1943

Με αυτά τα λίγα λόγια περιγράφεται μια παλιά ξεχασμένη ιστορία ηρωισμού και πατριωτισμού. Άνθρωποι που μόλις η Ελλάδα υπέστη την τριπλή κατοχή, ξεκίνησαν να οργανώνονται για να αντισταθούν στον κατακτητή. Ήταν αυτοί που άρχισαν να διαμορφώνουν την εθνική αντίσταση. Πολλές ήταν οι οργανώσεις αυτές, που επίσης δεν έγιναν τόσο γνωστές όπως το ΕΑΜ για παράδειγμα. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι ότι δεν έδρασαν κατά των ναζί, των φασιστών Ιταλών και κατά των Βουλγάρων.

Η οργάνωση "Μίδας 614" ήταν από τις πρώτες μυστικές οργανώσεις που δημιουργήθηκαν με την υποστήριξη του συμμαχικού στρατηγείου Μέσης Ανατολής, με σκοπό την εκτέλεση δολιοφθορών και την συλλογή πληροφοριών περί της δράσης των στρατευμάτων κατοχής και ιδιαίτερα τις κινήσεις προσωπικού και εφοδίων. 

Κάθε χρόνο τέτοιες ημέρες, μπορεί να δείτε λίγους, πολύ λίγους ηλικιωμένους ανθρώπους να καταθέτουν στεφάνι στη μνήμη του ηρωικού νεκρού, Ιωάννη Τσιγάντε. Οι μόνοι που τον θυμούνται είναι από τη Λέσχη των Καταδρομέων και Ιερολοχιτών και έρχεται και μια μικρή αντιπροσωπεία από τον στρατό, από τις ειδικές δυνάμεις. 

Ήταν ο αδελφός του Χριστόδουλου Τσιγάντε, του ιδρυτού του Ιερού Λόχου Μέσης Ανατολής. Και μη νομίζετε ότι μιλάμε για κάποιον "εθνικιστή" που έφτιαξε τη δική του οργάνωση για να εξυπηρετήσει τους σκοπούς της όποιας "δεξιάς" παράταξης!

Μιλάμε για κάποιον που αποτάχθηκε από το στράτευμα μετά το κίνημα του '35 μαζί με τον Σαράφη και υποβιβάστηκε στον βαθμό του στρατιώτη. Στη δίνη του πολέμου, όταν η πατρίδα μας είχε ανάγκη από μαχητές, όλοι προσφέρθηκαν ανιδιοτελώς να  συμμετάσχουν και να πολεμήσουν.

Έτσι ο Γιάννης Τσιγάντες, που στο μεταξύ είχε διαφύγει στη Μέση Ανατολή, στρατολογήθηκε ξανά και ανέλαβε υπηρεσία στα πλαίσια της βρετανικής SOE. Ένα βράδυ,του Ιουλίου του 1942, μαζί με συνεργάτες του έφτασε με βρετανικό υποβρύχιο και αποβιβάστηκε σε κάποιον απόμερο ορμίσκο της Μάνης για ανάληψη δράσης στην Ελλάδα. Πρώτο του έργο θα ήταν η πρόκληση ζημιάς στον ισθμό της Κορίνθου για να σταματήσει η κίνηση πλοίων. Μακροπρόθεσμα η σχεδίαση προέβλεπε τον συντονισμό της αντίστασης πανελλαδικά υπό ενιαία διοίκηση.

Έφερε μαζί του και χρήματα για "εξαγορά" υπηρεσιών. Το "άτιμο το κεφάλαιο", επεμβαίνει παντού και πάντοτε! Τελικά απ' ότι φαίνεται αυτά τον "έφαγαν"! Τον πρόδωσαν για να καρπωθούν τα χρήματα, λένε κάποιοι. Επίσημα δεν έχει βρεθεί ποιός ήταν ο προδότης. Το σίγουρο είναι ότι υπήρχε προδότης!

Παλαιότερα, η Λέσχη Καταδρομέων και Ιερολοχιτών οργάνωνε προς τιμήν του, μια σεμνή και σύντομη τελετή, ένα τρισάγιο, όπως το κάνουν συγγενικά πρόσωπα. Ένας απλός χαιρετισμός και μετά ίσως και ένας καφές σε κάποιο κοντινό καφενείο, μαζί με τους λιγοστούς τότε, στη ζωή ιερολοχίτες και με μεταγενέστερους καταδρομείς. Οι παλιοί θυμόντουσαν κάποια ιστορία από τον πόλεμο και καθήλωναν  για λίγα λεπτά, τους νεώτερους παριστάμενους! Όπως είπε κάποιος σοφός πρόγονός μας (τελικά μου φαίνεται ότι μόνο τότε υπήρξε η σοφία),  "οι αναμνήσεις είναι η βακτηρία των γερόντων στη ζωή".Και μετά ο καθένας τραβούσε για το σπίτι του. 

Αν ποτέ σας πάρει ο δρόμος προς τα εκεί, ρίξτε μια ματιά στην προτομή του "ξεχασμένου" πολεμιστή.  Ο Περρίκος, και η Λέλα Καραγιάννη, ξεχασμένοι και μοναχικοί και αυτοί, είναι λίγο μακριά για να του κάνουν παρέα!


Ανιχνευτής