Κυριακή 27 Ιουνίου 2021
Σάββατο 26 Ιουνίου 2021
Η μάχη του "Χάρου"
Οι "μάχες των φυλακίων", αναφέρονται στα τελευταία 2 χρόνια του πολέμου της Κορέας, (1950-1953). Τον πρώτο χρόνο, ο πόλεμος είχε τον χαρακτήρα της ..σκούπας, με κινήσεις των αντιπάλων εμπρός και πίσω. Τον Ιανουάριο του 1951, μετά την επιθετική επιστροφή των στρατευμάτων του ΟΗΕ το μέτωπο σταθεροποιήθηκε σε μια γραμμή επί του εδάφους και ξεκίνησαν οι διαπραγματεύσεις για ειρήνευση της περιοχής.
 |
| Η Κορεατική χερσόνησος, αρχικά διαιρέθηκε κατά μήκος του 38ου παράλληλου, αργότερα κατά το μήκος οριοθετημένης γραμμής |
Η χρονική περίοδος που ακολούθησε, περιλάμβανε ένοπλες συγκρούσεις και μάχες σε τακτικό επίπεδο, περιπολιακές δραστηριότητες και εμπλοκές μονάδων κυρίως επιπέδου συντάγματος και κάτω. Οι αντίπαλοι προσπαθούσαν εκατέρωθεν να βελτιώσουν τις θέσεις τους και να διατηρήσουν ή να καταλάβουν υψώματα που έδιναν το πλεονέκτημα της καλής παρατήρησης και του ελέγχου, σε βάρος του αντιπάλου.
Το οξύμωρο αυτής της περιόδου των διαπραγματεύσεων ήταν η "συμφωνία" που είχε προηγηθεί, ότι ο πόλεμος θα συνεχιζόταν και ότι το έδαφος που θα διατηρούσαν οι αντίπαλοι, θα ήταν αυτό που θα είχαν καταλάβει μέχρι την στιγμή της υπογραφής της παύσης των εχθρικών ενεργειών ή της ανακωχής. Γίνεται εύκολα αντιληπτό, ότι κανείς δεν το έβαζε κάτω, και αμφότεροι προσπαθούσαν να εκμεταλλευτούν όσο μπορούσαν πιο καλά την κατάσταση.
Δεδομένου ότι με την ανακωχή, οι αντίπαλοι θα υποχωρούσαν ο καθένας 2 χιλιόμετρα από την γραμμή επαφής, για να δημιουργηθεί η αποστρατικοποιημένη ζώνη, πάσχιζαν να διατηρούν ισχυρά φυλάκια σε υψώματα τακτικής σημασίας που δέσποζαν κατά μήκος του μετώπου και παρείχαν το πλεονέκτημα της παρατήρησης σε βάθος εντός της αντίπαλης τοποθεσίας.
Αυτό σήμαινε, ότι ο αντίπαλος που μειονεκτούσε σε έδαφος, έπρεπε να υποχωρήσει ακόμη περισσότερο για να καλύψει τις δυνάμεις του από παρατηρούμενα πυρά πυροβολικού και να οργανώσει την άμυνά του στα πρώτα κατάλληλα υψώματα.
Οι Κινέζοι λοιπόν, που είχαν "κενά" στη διάταξή τους, προσπαθούσαν να καταλάβουν ή να ανακαταλάβουν τέτοια υψώματα που διατηρούσαν οι συμμαχικές δυνάμεις όσο μπορούσαν πιο γρήγορα με επανειλημμένες επιθετικές ενέργειες, πριν κλείσει η υπογραφή της ανακωχής.
Οι μάχες των φυλακίων που ακολούθησαν, έμειναν στην στρατιωτική ιστορία σαν οι πιο άγριες και αιματοβαμμένες μάχες του πολέμου της Κορέας. Ο αγώνας μικρών κλιμακίων συνοδεύτηκε από ισχυρά φράγματα πυρός και βολές πυροβολικού, που θύμισαν τον αγώνα χαρακωμάτων του 1ου παγκόσμιου πολέμου. Μόνο οι Αμερικανοί, είχαν γύρω στους 70.000 άνδρες απώλειες κάθε κατηγορίας.
Ένα τέτοιο ύψωμα μεταξύ των άλλων ήταν το ύψωμα "Harry" όπως του είχε αποδοθεί η κωδική ονομασία. Οι στρατιώτες του "Εκστρατευτικού Σώματος Ελλάδος, ΕΚ.Σ.Ε" λόγω της σφοδρότητας των πολύνεκρων μαχών που έλαβαν χώρα σ' αυτό, το ονόμασαν δικαιολογημένα "Χάρος". Στις 17 και 18 Ιουνίου του 1953 κλήθηκε το ελληνικό τάγμα να το διασφαλίσει και εδώ θα μιλήσουμε για τη μάχη που ακολούθησε. Ας πούμε όμως τα πράγματα με τη σειρά τους.
 |
| Παράταξη του Ελληνικού Εκστρατευτικού Σώματος Κορέας |
Ο λόγος που οι Κινέζοι αποφάσισαν με όποιο κόστος να καταλάβουν το "Χάρρυ" ήταν ότι το θεώρησαν σαν σημαντικό έδαφος τακτικής σημασίας (ΕΤΣ). Αν το έπαιρναν, θα ανάγκαζαν τα στρατεύματα του ΟΗΕ να οπισθοχωρήσουν τουλάχιστον 10 χιλιόμετρα πίσω, όσο ήταν το μήκος της κοιλάδας Κουμ-Χουά που ακολουθούσε, για να αποφεύγουν τις παρατηρούμενες βολές πυροβολικού όπως είπαμε προηγουμένως. Επιπλέον δεν θα μπορούσαν οι σύμμαχοι να παρακολουθούν τις κινήσεις των κινεζικών και βορειοκορεατικών στρατευμάτων, μη έχοντας στην κατοχή τους το συγκεκριμένο ύψωμα.
Το ύψωμα "Χάρρυ" με υψόμετρο γύρω στα 350 μέτρα, βρισκόταν περίπου 400 μέτρα μπροστά από το τότε Πρόσθιο Όριο Τοποθεσίας (ΠΟΤ) των συμμαχικών στρατευμάτων και ήταν το ψηλότερο ύψωμα που κατείχαν οι σύμμαχοι, σε ακτίνα 2 χιλιομέτρων. Από αυτό μπορούσαν να ελέγχουν όλες τις προσβάσεις προς την αμυντική τους γραμμή. Αποτελεί τη νότια απόληξη ενός μεγαλύτερου ορεινού όγκου με ψηλότερο σημείο το ύψωμα "Σταρ" (Star) που το είχαν εκείνη την περίοδο οι Κινέζοι. Η απόσταση μεταξύ των δύο υψωμάτων δεν ξεπερνούσε σε ευθεία γραμμή τα 300 μέτρα, όπως βλέπετε στο χάρτη παραπάνω.
Το δρομολόγιο από το ΠΟΤ προς το Χάρρυ, προσέγγιζε το ύψωμα από τα νότια, κατά μήκος ενός ρέματος. Μέχρι εκεί έφτανε αυτοκίνητο. Από εκεί, ξεκινούσε όρυγμα συγκοινωνίας που έφτανε μέχρι την κορυφή και ακόμη πιο πέρα στην πλέον προωθημένη θέση παρατηρητηρίου στη βόρεια πλαγιά, διατρέχοντας μήκος 300 περίπου μέτρων.
Περιμετρικά είχε κατασκευαστεί άλλο όρυγμα συγκοινωνίας, που συνέδεε όλες τις θέσεις μάχης και τάξης ομαδικών όπλων, καθώς και ένα σταθμό διοικήσεως λόχου. Όλες οι θέσεις μάχης είχαν οργανωθεί κατά τέτοιο τρόπο ώστε να καλύπτουν ολόπλευρα το ύψωμα και να ελέγχουν με πυρά οποιαδήποτε εχθρική ενέργεια. Το αριστερό πλευρό του υψώματος είναι αρκετά απόκρημνο και δεν επιτρέπει την ευχερή κίνηση πεζών. Αποτελούσε φυσικό κώλυμα για τους αμυνόμενους. Στις υπόλοιπες προσβάσεις είχαν απλωθεί συρματοπλέγματα για να εμποδίζεται η κίνηση προς το ύψωμα.
Περιμετρικά είχε κατασκευαστεί άλλο όρυγμα συγκοινωνίας, που συνέδεε όλες τις θέσεις μάχης και τάξης ομαδικών όπλων, καθώς και ένα σταθμό διοικήσεως λόχου. Όλες οι θέσεις μάχης είχαν οργανωθεί κατά τέτοιο τρόπο ώστε να καλύπτουν ολόπλευρα το ύψωμα και να ελέγχουν με πυρά οποιαδήποτε εχθρική ενέργεια. Το αριστερό πλευρό του υψώματος είναι αρκετά απόκρημνο και δεν επιτρέπει την ευχερή κίνηση πεζών. Αποτελούσε φυσικό κώλυμα για τους αμυνόμενους. Στις υπόλοιπες προσβάσεις είχαν απλωθεί συρματοπλέγματα για να εμποδίζεται η κίνηση προς το ύψωμα.
 |
| Θέα του υψώματος Σταρ από το ύψωμα Χάρρυ. (Πηγή) |
Το ύψωμα ανήκε στον τομέα ευθύνης του 15ου αμερικανικού συντάγματος πεζικού, στο οποίο είχε διατεθεί και το ελληνικό τάγμα. Καθημερινά ένας λόχος του συντάγματος ανελάμβανε την 24ωρη επάνδρωση και διατήρηση του υψώματος.
Από την 1η Ιουνίου, εναέριες αναγνωρίσεις είχαν εντοπίσει ισχυρές συγκεντρώσεις κινεζικού πεζικού και πυροβολικού. Επιπλέον γινόταν εντατική οργάνωση εδάφους και βελτιώσεις δρομολογίων που οδηγούσαν προς το ύψωμα Σταρ. Ήταν φανερό ότι οι Κινέζοι προετοιμάζονταν για επιθετική ενέργεια προς το Χάρρυ. Η εκτίμηση ήταν, ότι οι εμπεπλεγμένες δυνάμεις το εχθρού ήταν 2 τάγματα πεζικού. Από πίσω βρίσκονταν 3 συντάγματα πεζικού εντεταγμένα στην 74η κινεζική μεραρχία.
Οι Κινέζοι άρχισαν να εκτελούν εντατικά πυρά πυροβολικού σε όλες τις συμμαχικές θέσεις κατά μήκος του μετώπου, ακόμη και εναντίον εντοπισμένων από αυτούς θέσεων τάξεως συμμαχικού πυροβολικού. Από νωρίς έγινε αντιληπτό, ότι η κυρία τους προσπάθεια ήταν η κατάληψη του υψώματος Χάρρυ.
Από τις 10 Ιουνίου, νύκτα, ξεκίνησε η μαζική επίθεση των Κινέζων για κατάληψη του υψώματος και συνεχίστηκε κάθε βράδυ μέχρι και τις 18 Ιουνίου του 1953. Προηγείτο έντονος βομβαρδισμός πυροβολικού όλων των διαμετρημάτων που διέθεταν και στη συνέχεια επίθεση πεζικού σε πυκνούς σχηματισμούς, που συνεχιζόταν ακατάπαυστα όλη τη νύκτα.
Από την 1η Ιουνίου, εναέριες αναγνωρίσεις είχαν εντοπίσει ισχυρές συγκεντρώσεις κινεζικού πεζικού και πυροβολικού. Επιπλέον γινόταν εντατική οργάνωση εδάφους και βελτιώσεις δρομολογίων που οδηγούσαν προς το ύψωμα Σταρ. Ήταν φανερό ότι οι Κινέζοι προετοιμάζονταν για επιθετική ενέργεια προς το Χάρρυ. Η εκτίμηση ήταν, ότι οι εμπεπλεγμένες δυνάμεις το εχθρού ήταν 2 τάγματα πεζικού. Από πίσω βρίσκονταν 3 συντάγματα πεζικού εντεταγμένα στην 74η κινεζική μεραρχία.
Οι Κινέζοι άρχισαν να εκτελούν εντατικά πυρά πυροβολικού σε όλες τις συμμαχικές θέσεις κατά μήκος του μετώπου, ακόμη και εναντίον εντοπισμένων από αυτούς θέσεων τάξεως συμμαχικού πυροβολικού. Από νωρίς έγινε αντιληπτό, ότι η κυρία τους προσπάθεια ήταν η κατάληψη του υψώματος Χάρρυ.
Από τις 10 Ιουνίου, νύκτα, ξεκίνησε η μαζική επίθεση των Κινέζων για κατάληψη του υψώματος και συνεχίστηκε κάθε βράδυ μέχρι και τις 18 Ιουνίου του 1953. Προηγείτο έντονος βομβαρδισμός πυροβολικού όλων των διαμετρημάτων που διέθεταν και στη συνέχεια επίθεση πεζικού σε πυκνούς σχηματισμούς, που συνεχιζόταν ακατάπαυστα όλη τη νύκτα.
 |
| Το ύψωμα Χάρρυ, γεμάτο από διαμελισμένα πτώματα Κινέζων στρατιωτών. |
Οι Κινέζοι παρά τα πυρά των αμυνομένων, κατόρθωναν κάθε φορά να φτάνουν και να καταλαμβάνουν τα βόρεια ορύγματα του υψώματος. Συνέχιζαν προς την κορυφή, με μάχη σώμα με σώμα, αναχαιτίζονταν είτε από αντεπιθέσεις είτε από πυρά και πριν ξημερώσει, υποχωρούσαν πίσω στις γραμμές τους για να μην γίνονται στόχος των συμμαχικών αεροπλάνων. Υπήρξαν και περιπτώσεις νυκτερινής προσβολής και των νότιων ορυγμάτων που και αυτές αντιμετωπίζονταν επιτυχώς από πλευράς αμυνομένων. Οι Κινέζοι, άφηναν πίσω τους σωρό πτωμάτων δικού τους προσωπικού, αλλά και μεγάλες απώλειες των συμμάχων. Οι αμερικανικές απώλειες εκείνων των ημερών ανήλθαν πάνω από 500 νεκρούς και τραυματίες τους οποίους καθημερινά προσπαθούσαν να μεταφέρουν πίσω, ενώ οι Κινέζοι εξακολουθούσαν να βομβαρδίζουν το ύψωμα με ό,τι διέθεταν.
Στις 15 Ιουνίου ο Έλληνας διοικητής, έλαβε προειδοποιητική διαταγή, για την επάνδρωση του Χάρρυ, στις 17 Ιουνίου. Ήδη με το χαμό που γινόταν όλες αυτές τις ημέρες, οι Έλληνες μιλούσαν για "Χάρο"και όχι για Χάρρυ. Έδωσαν στο ύψωμα το κατάλληλο όνομα.
Στις 15 Ιουνίου ο Έλληνας διοικητής, έλαβε προειδοποιητική διαταγή, για την επάνδρωση του Χάρρυ, στις 17 Ιουνίου. Ήδη με το χαμό που γινόταν όλες αυτές τις ημέρες, οι Έλληνες μιλούσαν για "Χάρο"και όχι για Χάρρυ. Έδωσαν στο ύψωμα το κατάλληλο όνομα.
 |
| Έλληνες και Αμερικανοί στρατιώτες επάνω στο ύψωμα Χάρρυ |
Η κατάσταση στο ύψωμα από πλευράς οχύρωσης ήταν απελπιστική. Ειδικά τα βόρεια ορύγματα συγκοινωνίας και μάχης είχαν υποστεί μεγάλες φθορές από το σφυροκόπημα του κινεζικού πυροβολικού. Τα ξημερώματα της 16 Ιουνίου, οι Έλληνες άρχισαν να ανεβαίνουν το ύψωμα για ν' αντικαταστήσουν τον αμερικανικό λόχο, που είχε σχεδόν αποδεκατιστεί από την ολονύκτια σκληρή μάχη που είχε δώσει. Μόνο κατά τη διάρκεια της ημέρας μπορούσαν οι σύμμαχοι να εκτελούν εργασίες οχύρωσης επάνω στο Χάρρυ και περισσότερο στο νότιο αντιπρανές, αφού στα βόρεια, οι κινέζικοι όλμοι έστελναν τα "δώρα" τους με μεγάλη προθυμία!
Οι εργασίες εκβάθυνσης και επισκευής των ορυγμάτων έμοιαζαν σαν το σκάψιμο λάκκων σε νεκροταφείο! Ο σωρός των διαμελισμένων και μη αναγνωρίσιμων πτωμάτων Κινέζων και Αμερικανών ήταν τόσο μεγάλος, που οι αμυνόμενοι Έλληνες πατούσαν κυριολεκτικά επάνω σε σάρκες και αίματα που είχαν δημιουργήσει στρώμα λάσπης μέσα και γύρω από τα ορύγματα.
Ο ελληνικός λόχος με την υποστήριξη Νοτιοκορεατών ανδρών του Μηχανικού, προσπαθεί, συναγωνιζόμενος με το χρόνο να κάνει ό,τι μπορεί για να επαναφέρει την αμυντική κατάσταση σε αποδεκτό επίπεδο.
"Κάτω από τη φοβερή πίεση των πυρών του εχθρού προσπαθούμε να οργανώσουμε το έδαφος όσο μπορούμε καλύτερα. Πρέπει να είμαστε σε θέση ν' αντιμετωπίσουμε την εχθρική αντεπίθεση που σίγουρα θα εκδηλωθεί τις βραδυνές ώρες. Η δύσκολη δουλειά τώρα αρχίζει..." αναφέρει στ' απομνημονεύματά του ένας μαχητής.
Οι πρώτες απώλειες μάχης για τους Έλληνες, ξεκινούν κατά τη διάρκεια των επισκευών στα βόρεια ορύγματα από εχθρικά πυρά όλμων. Ο διοικητής του ελληνικού τάγματος, βλέποντας την κατάσταση, τους αποσύρει και δίνει εντολή για την επανέναρξη εργασιών με το τελευταίο φως! Η απόφαση αυτή θεωρήθηκε πολύ ριψοκίνδυνη, δεδομένου ότι οι Κινέζοι ξεκινούσαν επιθέσεις το βράδυ.
Παρ' όλα αυτά, η όλη διαδικασία ήταν επιτυχής, γιατί βοήθησε η τύχη! Εκείνο το βράδυ οι Κινέζοι δεν επιτέθηκαν, προφανώς θέλοντας να αναδιοργανωθούν μετά από τις μεγάλες απώλειες των προηγούμενων ημερών. Ο ελληνικός λόχος δούλεψε μέσα στο σκοτάδι, υπό την κάλυψη των πολυβόλων του και προσπάθησε να επαναφέρει τα ορύγματα του βόρειου τομέα στην καλύτερη δυνατή κατάσταση. Οι εργασίες συνεχίστηκαν και με το φως της ημέρας στις 17 Ιουνίου 1953, παρά τα πυρά όλμων των Κινέζων.
Ο διοικητής του λόχου κάνοντας συνεχείς αναγνωρίσεις του χώρου και επίβλεψη των οχυρωματικών εργασιών, έκανε μια σημαντική διαπίστωση! Κοιτάζοντας τα άψυχα σώματα των Αμερικανών, τις πρώτες ώρες της αντικατάστασης, παρατήρησε ότι σχεδόν στο σύνολό τους είχαν κτυπηθεί από θραύσματα χειροβομβίδων και όχι από πυρά τυφεκίων ή άλλων όπλων ευθυτενούς τροχιάς! Αυτό σήμαινε.... αλλά ας αφήσω τον μαχητή να τα περιγράψει όπως αυτός τα έζησε εκείνη την εποχή
"Από μακριά βλέπω τον Λοχαγό να έρχεται προς το μέρος μας, ενώ κάθε τόσο σκύβει και εξετάζει με προσοχή τα πτώματα. Απορώ τι ψάχνει τάχα να βρει που ανοίγει τα ρούχα των νεκρών και τους κοιτάζει κατάσαρκα. Τον πλησιάζω με φανερή απορία. Το κατάλαβε! Με φωνάζει κοντά και... με έκπληξη τον ακούω να με διαβεβαιώνει ότι τα πράγματα τα... βλέπει καλά!
-Τι θέλεις να πεις κυρ Λοχαγέ τον ρωτάω.
Δεν μ' άφησε να περιμένω. Μου δήλωσε ότι από την εξέταση των πτωμάτων που έκανε, διαπίστωσε ότι όλοι σχεδόν είναι χτυπημένοι από χειροβομβίδες. Κατάλαβα σε λίγο ότι η παρατηρητικότητα του Λοχαγού τον οδήγησε σε μια διαπίστωση τέτοιας αξίας που θα μας βοηθούσε..
Μέχρι τη στιγμή εκείνη ελάχιστες ελπίδες είχαμε να κρατήσουμε το ύψωμα. Το πιθανότερο ήταν να αποτελέσουμε το πιο πάνω στρώμα, στα πτώματα των Κινέζων και των Αμερικανών. Τώρα όμως τα πράγματα παίρνουν άλλη όψη. Η διαπίστωση ήταν ότι όλοι οι νεκροί είχαν κτυπηθεί από πολύ κοντά και μέσα στις θέσεις τους!
Αν είχαν βγει έξω από τα χαρακώματα τη στιγμή που ο εχθρός πλησίαζε και αν του επετίθεντο με την ξιφολόγχη; Στην περίπτωση αυτή θα υπήρχαν ασφαλώς διαφορετικά αποτελέσματα..και ποιός ξέρει αν οι Κινέζοι θα ήταν σε θέση κάνουν αγώνα σώματος προ σώμα!
Με μεγάλη χαρά ακούσαμε τον Λοχαγό να δηλώνει με πεποίθηση πως ο εχθρός δεν θα μπορέσει να μας βγάλει από τις θέσεις μας, αν στην κρίσιμη στιγμή πεταχτούμε όλοι έξω αποφασισμένοι να κάνουμε αγώνα με ξιφολόγχη! Η είδηση για τη διαπίστωση, έκανε το γύρο του λόχου κάνοντας συγχρόνως τους φαντάρους ν' αναθαρρήσουν.
Εμείς θα σαλτάρουμε έξω! Δεν πρόκειται ν' αφήσουμε τους Κινέζους να μας κτυπήσουν μέσα στις τρύπες μας και να μας σκάσουν με τις χειροβομβίδες.. τους άκουγες να λένε"
Το βράδυ, γύρω στις 11, η νυκτερινή επίθεση άρχισε! Οι Κινέζοι όπως και τις προηγούμενες νύκτες, μετά από ισχυρή προπαρασκευή πυροβολικού εκτελούν έφοδο κατά μάζες, πιστεύοντας ότι ο μεγάλος αριθμός των πεζών τους θα καταφέρει καίριο αποτέλεσμα. Τα πυρά των αμυνομένων είναι καταιγιστικά, οι φραγμοί πυροβολικού και όλμων ενεργοποιούνται αλλά δεν σταματούν την επιθετική ορμή.
Τα πτώματα συσσωρεύονται, αλλά από πίσω άλλοι προχωρούν αλαλάζοντας! Οι αμυνόμενοι εκτελούν πυρά κατά βούληση, στον προκαθορισμένο τομέα τους ενώ τα ομαδικά όπλα βάλουν σύμφωνα με το σχέδιο πυρός! Οι τελικές προστατευτικές γραμμές γαζώνονται από χιλιάδες σφαίρες! Οι χειροβομβίδες απασφαλίζονται και αφήνονται να κυλούν προς την κατηφόρα διαδοχικά, πετσοκόβοντας όσους συναντούν κατά την έκρηξή τους. Οι Κινέζοι έχουν πλησιάσει τα βόρεια ορύγματα και ετοιμάζονται για το τελευταίο άλμα, αρχίζοντας την εκσφενδόνιση χειροβομβίδων. Τότε οι Έλληνες εφορμούν με "εφ' όπλου λόγχη"...
"Στο μεγάφωνο ακούγεται η φωνή του Λοχαγού: "Εφ' όπλου λόγχη! Όλοι έξω από τα χαρακώματα!" Επαναλαμβάνω τη διαταγή και περιμένω.. Περνούν δευτερόλεπτα και φαίνονται αιώνες! Μια παγωμάρα έχει πέσει! Η διαταγή σα να 'πεσε στο κενό! "Αλίμονό μας σκέφτομαι. " Αν δεν βρεθεί το κουράγιο, όλα χάθηκαν" Το τμήμα έχει απώλειες, το κεφάλι μας βουίζει. Παραπατούμε σα μεθυσμένοι. Τα ουρλιαχτά των Κινέζων δίπλα μας...
"'Όλοι έξω. Η Παναγιά είναι κοντά μας, επάνω τους!" Σαν αντίλαλος ακούγονται τα λόγια τούτα από τους διμοιρίτες, τους ομαδάρχες και τους φαντάρους...
"Είναι κοντά μας η Παναγιά παιδιά, χτυπάτε τους" Η παγωμάρα έσπασε. Ένα κύμα από ζεστό αίμα φούσκωνε τις φλέβες. Οι άνδρες σαν ελατήρια πετάχτηκαν έξω για να 'ρθούν με την ξιφολόγχη σε αγώνα σώμα με σώμα με τους επιδρομείς.
Η πολεμική ιαχή "ΑΕΡΑ" ακούστηκε να δονεί την ατμόσφαιρα. Σε λίγο ο κινεζικός συρφετός με σπασμένο το ηθικό το βάζει στα πόδια..."
Παρά την αριθμητική υπεροχή τους, οι Κινέζοι αιφνιδιάζονται από αυτή την ξαφνική αντέφοδο των Ελλήνων, που κατεβαίνουν την πλαγιά με φόρα, καρφώνοντας με τις ξιφολόγχες τους κεφάλια, χέρια πόδια και κοιλιές μέσα στο σκοτάδι και υποχωρούν, ανοίγοντας την απόσταση από την αμυντική τοποθεσία, και δίνοντας έτσι την ευκαιρία στο πυροβολικό να τους κτυπά πάλι ανελέητα, στις προκαθορισμένες συγκεντρώσεις! Οι Κινέζοι διαλύονται λίγο μετά τα μεσάνυχτα, αλλά δεν το βάζουν κάτω!
Μετά από λίγη ώρα επαναλαμβάνουν μια πιο μαζική επίθεση στα βόρεια ορύγματα. Μπαίνουν μέσα στις πρώτες θέσεις και με το πυροβολικό τους προσπαθούν να δημιουργήσουν ένα δακτύλιο ασφαλείας για να σταθεροποιηθούν!
Τότε ο Έλληνας διοικητής αποφασίζει να εμπλέξει την εφεδρεία του, ένα ελληνικό λόχο και ένα αμερικανικό ουλαμό αρμάτων, που πλευροκοπούν τα κινεζικά τμήματα και τα αναγκάζουν να εγκαταλείψουν τις θέσεις που είχαν καταλάβει. Ξημερώματα στις 18 Ιουνίου, οι Κινέζοι ηττημένοι οριστικά, και έχοντας τεράστιες απώλειες, υποχωρούν και εγκαταλείπουν κάθε άλλη προσπάθεια για κατάληψη του Χάρρυ!
Οι Έλληνες κράτησαν και άρχισαν να μετράνε τις πληγές τους! Όλοι περίμεναν μεγάλες απώλειες και ειδικά οι Αμερικανοί που είχαν δει τους λόχους τους να αποδεκατίζονται! Τα πράγματα όμως ήταν διαφορετικά προς μεγάλη έκπληξή τους! Οι ελληνικές απώλειες ήταν 6 νεκροί και 21 τραυματίες.
Γράφει ο Έλληνας μαχητής:
"Πολλές εικόνες από τον πόλεμο εκείνο, έμειναν χαραγμένες για πάρα πολύ καιρό. Μερικές όμως έχουν τόσο βαθιά αποτυπωθεί που δεν μπορεί να τις ξεχάσει κανείς γιa όλη του ζωή...
Μια τέτοια εικόνα ήταν αυτή που είδαμε στο ύψωμα "Χάρρυ" της Κορέας, το απόγευμα της 18ης Ιουνίου 1953, κατά την αναφορά που έδωσε ο Λοχαγός στον Διοικητή του Τάγματος μας. Οι στρατιώτες του Λόχου στα χαρακώματα, με πλήρη πολεμική εξάρτυση, στέκονται όρθιοι με μέτωπο προς τον Λοχαγό, που σα να βρίσκεται σε στρατώνα, στέκεται ευθυτενής μπροστά στο Διοικητή και με άψογο χαιρετισμό αναφέρει: "Λαμβάνω την τιμή να αναφέρω κύριε Διοικητά, ότι ο Λόχος εξεπλήρωσε την αποστολή του. Οι θέσεις μας διατηρούνται σταθερά. Ο εχθρός απεκρούσθη. Απώλειαι: , νεκροί..., τραυματίαι...,"
Κανείς δεν αναπνέει, όταν ο Διοικητής προχωρεί προς τους στρατιώτες, που κάθονται σε στάση προσοχής μέσα στο χαράκωμα, λες και περιμένουν επιθεώρηση. Τα βλήματα των ελεύθερων σκοπευτών περνούν ξυστά πάνω από τα κεφάλια τους και ακούγεται το μανιασμένο παλατάγισμά τους.."
Το ελληνικό τάγμα κράτησε το ύψωμα μέχρι τις 21 Ιουνίου, με εναλλαγή των λόχων του, οπότε και το παράδωσε σε αμερικανικό τάγμα
Τις 8 ημέρες μάχης στο "Χάρο", οι σύμμαχοι είχαν γύρω στους 419 τραυματίες και 94 νεκρούς. Συνολικά οι Έλληνες που έχασαν τη ζωή τους, υποκύπτοντας στα τραύματά τους ήταν 15 άνδρες. Οι εκτιμήσεις για τα κινεζικά στρατεύματα που χρησιμοποιήθηκαν, είναι ότι συμμετείχαν συνολικά 13.000 στρατιώτες από τους οποίους 4.500 άφησαν την τελευταία τους πνοή στο ύψωμα και ένας ανεξακρίβωτος αριθμός τραυματίστηκε. Η μεραρχία τους κρίθηκε ανενεργή.
Η ειρωνεία της τύχης είναι ότι μετά την υπογραφή της συμφωνίας ανακωχής στις 27 Ιουλίου 1953, το ύψωμα, χαρακτηρίστηκε "ουδέτερο" και εξαιρέθηκε της κατοχής! Και οι δύο πλευρές αποχώρησαν από εκεί. Τόσα κορμιά έπεσαν, για το τίποτα! Απλά, ο "Χάρος" βγήκε παγανιά!
Παρόλα αυτά, η θυσία δεν ήταν τελείως άσκοπη και είχε έμμεσα αποτελέσματα όπως φάνηκε αργότερα. Εξ αιτίας αυτής της αντίστασης, η εύφορη κοιλάδα Κουμ-Χουά, παρέμεινε στα χέρια των Νοτιοκορεατών και οι κάτοικοι που μένουν εκεί, δεν θα πρέπει να το ξεχνούν! Παλικάρια από πολύ μακριά, έδωσαν τη ζωή τους για να μένουν αυτοί ελεύθεροι μέχρι σήμερα!
Όλοι οι λόχοι που αμύνθηκαν στο ύψωμα Χάρρυ, διαμνημονεύθηκαν από τον πρόεδρο των ΗΠΑ και οι σημαίες των μονάδων τους παρασημοφορήθηκαν. Αξιωματικοί και στρατιώτες παρασημοφορήθηκαν εν ζωή αλλά και μετά θάνατο για την ανδρεία που επέδειξαν.
Ο λόχος του "Σπαρτιατικού Τάγματος" (Sparta Battalion) όπως αποκαλέστηκε το ελληνικό τάγμα, έλαβε τη δική του ξεχωριστή ηθική αμοιβή.
Ανιχνευτής
Οι εργασίες εκβάθυνσης και επισκευής των ορυγμάτων έμοιαζαν σαν το σκάψιμο λάκκων σε νεκροταφείο! Ο σωρός των διαμελισμένων και μη αναγνωρίσιμων πτωμάτων Κινέζων και Αμερικανών ήταν τόσο μεγάλος, που οι αμυνόμενοι Έλληνες πατούσαν κυριολεκτικά επάνω σε σάρκες και αίματα που είχαν δημιουργήσει στρώμα λάσπης μέσα και γύρω από τα ορύγματα.
Ο ελληνικός λόχος με την υποστήριξη Νοτιοκορεατών ανδρών του Μηχανικού, προσπαθεί, συναγωνιζόμενος με το χρόνο να κάνει ό,τι μπορεί για να επαναφέρει την αμυντική κατάσταση σε αποδεκτό επίπεδο.
"Κάτω από τη φοβερή πίεση των πυρών του εχθρού προσπαθούμε να οργανώσουμε το έδαφος όσο μπορούμε καλύτερα. Πρέπει να είμαστε σε θέση ν' αντιμετωπίσουμε την εχθρική αντεπίθεση που σίγουρα θα εκδηλωθεί τις βραδυνές ώρες. Η δύσκολη δουλειά τώρα αρχίζει..." αναφέρει στ' απομνημονεύματά του ένας μαχητής.
Οι πρώτες απώλειες μάχης για τους Έλληνες, ξεκινούν κατά τη διάρκεια των επισκευών στα βόρεια ορύγματα από εχθρικά πυρά όλμων. Ο διοικητής του ελληνικού τάγματος, βλέποντας την κατάσταση, τους αποσύρει και δίνει εντολή για την επανέναρξη εργασιών με το τελευταίο φως! Η απόφαση αυτή θεωρήθηκε πολύ ριψοκίνδυνη, δεδομένου ότι οι Κινέζοι ξεκινούσαν επιθέσεις το βράδυ.
Παρ' όλα αυτά, η όλη διαδικασία ήταν επιτυχής, γιατί βοήθησε η τύχη! Εκείνο το βράδυ οι Κινέζοι δεν επιτέθηκαν, προφανώς θέλοντας να αναδιοργανωθούν μετά από τις μεγάλες απώλειες των προηγούμενων ημερών. Ο ελληνικός λόχος δούλεψε μέσα στο σκοτάδι, υπό την κάλυψη των πολυβόλων του και προσπάθησε να επαναφέρει τα ορύγματα του βόρειου τομέα στην καλύτερη δυνατή κατάσταση. Οι εργασίες συνεχίστηκαν και με το φως της ημέρας στις 17 Ιουνίου 1953, παρά τα πυρά όλμων των Κινέζων.
 |
| Κινέζοι στρατιώτες, αιχμάλωτοι πολέμου στην Κορέα, με την ιδιόμορφη στολή τους τύπου παπλώματος, για την προστασία τους από το κρύο. (Πηγή) |
Ο διοικητής του λόχου κάνοντας συνεχείς αναγνωρίσεις του χώρου και επίβλεψη των οχυρωματικών εργασιών, έκανε μια σημαντική διαπίστωση! Κοιτάζοντας τα άψυχα σώματα των Αμερικανών, τις πρώτες ώρες της αντικατάστασης, παρατήρησε ότι σχεδόν στο σύνολό τους είχαν κτυπηθεί από θραύσματα χειροβομβίδων και όχι από πυρά τυφεκίων ή άλλων όπλων ευθυτενούς τροχιάς! Αυτό σήμαινε.... αλλά ας αφήσω τον μαχητή να τα περιγράψει όπως αυτός τα έζησε εκείνη την εποχή
"Από μακριά βλέπω τον Λοχαγό να έρχεται προς το μέρος μας, ενώ κάθε τόσο σκύβει και εξετάζει με προσοχή τα πτώματα. Απορώ τι ψάχνει τάχα να βρει που ανοίγει τα ρούχα των νεκρών και τους κοιτάζει κατάσαρκα. Τον πλησιάζω με φανερή απορία. Το κατάλαβε! Με φωνάζει κοντά και... με έκπληξη τον ακούω να με διαβεβαιώνει ότι τα πράγματα τα... βλέπει καλά!
-Τι θέλεις να πεις κυρ Λοχαγέ τον ρωτάω.
Δεν μ' άφησε να περιμένω. Μου δήλωσε ότι από την εξέταση των πτωμάτων που έκανε, διαπίστωσε ότι όλοι σχεδόν είναι χτυπημένοι από χειροβομβίδες. Κατάλαβα σε λίγο ότι η παρατηρητικότητα του Λοχαγού τον οδήγησε σε μια διαπίστωση τέτοιας αξίας που θα μας βοηθούσε..
Μέχρι τη στιγμή εκείνη ελάχιστες ελπίδες είχαμε να κρατήσουμε το ύψωμα. Το πιθανότερο ήταν να αποτελέσουμε το πιο πάνω στρώμα, στα πτώματα των Κινέζων και των Αμερικανών. Τώρα όμως τα πράγματα παίρνουν άλλη όψη. Η διαπίστωση ήταν ότι όλοι οι νεκροί είχαν κτυπηθεί από πολύ κοντά και μέσα στις θέσεις τους!
Αν είχαν βγει έξω από τα χαρακώματα τη στιγμή που ο εχθρός πλησίαζε και αν του επετίθεντο με την ξιφολόγχη; Στην περίπτωση αυτή θα υπήρχαν ασφαλώς διαφορετικά αποτελέσματα..και ποιός ξέρει αν οι Κινέζοι θα ήταν σε θέση κάνουν αγώνα σώματος προ σώμα!
Με μεγάλη χαρά ακούσαμε τον Λοχαγό να δηλώνει με πεποίθηση πως ο εχθρός δεν θα μπορέσει να μας βγάλει από τις θέσεις μας, αν στην κρίσιμη στιγμή πεταχτούμε όλοι έξω αποφασισμένοι να κάνουμε αγώνα με ξιφολόγχη! Η είδηση για τη διαπίστωση, έκανε το γύρο του λόχου κάνοντας συγχρόνως τους φαντάρους ν' αναθαρρήσουν.
Εμείς θα σαλτάρουμε έξω! Δεν πρόκειται ν' αφήσουμε τους Κινέζους να μας κτυπήσουν μέσα στις τρύπες μας και να μας σκάσουν με τις χειροβομβίδες.. τους άκουγες να λένε"
Το βράδυ, γύρω στις 11, η νυκτερινή επίθεση άρχισε! Οι Κινέζοι όπως και τις προηγούμενες νύκτες, μετά από ισχυρή προπαρασκευή πυροβολικού εκτελούν έφοδο κατά μάζες, πιστεύοντας ότι ο μεγάλος αριθμός των πεζών τους θα καταφέρει καίριο αποτέλεσμα. Τα πυρά των αμυνομένων είναι καταιγιστικά, οι φραγμοί πυροβολικού και όλμων ενεργοποιούνται αλλά δεν σταματούν την επιθετική ορμή.
Τα πτώματα συσσωρεύονται, αλλά από πίσω άλλοι προχωρούν αλαλάζοντας! Οι αμυνόμενοι εκτελούν πυρά κατά βούληση, στον προκαθορισμένο τομέα τους ενώ τα ομαδικά όπλα βάλουν σύμφωνα με το σχέδιο πυρός! Οι τελικές προστατευτικές γραμμές γαζώνονται από χιλιάδες σφαίρες! Οι χειροβομβίδες απασφαλίζονται και αφήνονται να κυλούν προς την κατηφόρα διαδοχικά, πετσοκόβοντας όσους συναντούν κατά την έκρηξή τους. Οι Κινέζοι έχουν πλησιάσει τα βόρεια ορύγματα και ετοιμάζονται για το τελευταίο άλμα, αρχίζοντας την εκσφενδόνιση χειροβομβίδων. Τότε οι Έλληνες εφορμούν με "εφ' όπλου λόγχη"...
"Στο μεγάφωνο ακούγεται η φωνή του Λοχαγού: "Εφ' όπλου λόγχη! Όλοι έξω από τα χαρακώματα!" Επαναλαμβάνω τη διαταγή και περιμένω.. Περνούν δευτερόλεπτα και φαίνονται αιώνες! Μια παγωμάρα έχει πέσει! Η διαταγή σα να 'πεσε στο κενό! "Αλίμονό μας σκέφτομαι. " Αν δεν βρεθεί το κουράγιο, όλα χάθηκαν" Το τμήμα έχει απώλειες, το κεφάλι μας βουίζει. Παραπατούμε σα μεθυσμένοι. Τα ουρλιαχτά των Κινέζων δίπλα μας...
"'Όλοι έξω. Η Παναγιά είναι κοντά μας, επάνω τους!" Σαν αντίλαλος ακούγονται τα λόγια τούτα από τους διμοιρίτες, τους ομαδάρχες και τους φαντάρους...
"Είναι κοντά μας η Παναγιά παιδιά, χτυπάτε τους" Η παγωμάρα έσπασε. Ένα κύμα από ζεστό αίμα φούσκωνε τις φλέβες. Οι άνδρες σαν ελατήρια πετάχτηκαν έξω για να 'ρθούν με την ξιφολόγχη σε αγώνα σώμα με σώμα με τους επιδρομείς.
Η πολεμική ιαχή "ΑΕΡΑ" ακούστηκε να δονεί την ατμόσφαιρα. Σε λίγο ο κινεζικός συρφετός με σπασμένο το ηθικό το βάζει στα πόδια..."
Παρά την αριθμητική υπεροχή τους, οι Κινέζοι αιφνιδιάζονται από αυτή την ξαφνική αντέφοδο των Ελλήνων, που κατεβαίνουν την πλαγιά με φόρα, καρφώνοντας με τις ξιφολόγχες τους κεφάλια, χέρια πόδια και κοιλιές μέσα στο σκοτάδι και υποχωρούν, ανοίγοντας την απόσταση από την αμυντική τοποθεσία, και δίνοντας έτσι την ευκαιρία στο πυροβολικό να τους κτυπά πάλι ανελέητα, στις προκαθορισμένες συγκεντρώσεις! Οι Κινέζοι διαλύονται λίγο μετά τα μεσάνυχτα, αλλά δεν το βάζουν κάτω!
Μετά από λίγη ώρα επαναλαμβάνουν μια πιο μαζική επίθεση στα βόρεια ορύγματα. Μπαίνουν μέσα στις πρώτες θέσεις και με το πυροβολικό τους προσπαθούν να δημιουργήσουν ένα δακτύλιο ασφαλείας για να σταθεροποιηθούν!
Τότε ο Έλληνας διοικητής αποφασίζει να εμπλέξει την εφεδρεία του, ένα ελληνικό λόχο και ένα αμερικανικό ουλαμό αρμάτων, που πλευροκοπούν τα κινεζικά τμήματα και τα αναγκάζουν να εγκαταλείψουν τις θέσεις που είχαν καταλάβει. Ξημερώματα στις 18 Ιουνίου, οι Κινέζοι ηττημένοι οριστικά, και έχοντας τεράστιες απώλειες, υποχωρούν και εγκαταλείπουν κάθε άλλη προσπάθεια για κατάληψη του Χάρρυ!
Οι Έλληνες κράτησαν και άρχισαν να μετράνε τις πληγές τους! Όλοι περίμεναν μεγάλες απώλειες και ειδικά οι Αμερικανοί που είχαν δει τους λόχους τους να αποδεκατίζονται! Τα πράγματα όμως ήταν διαφορετικά προς μεγάλη έκπληξή τους! Οι ελληνικές απώλειες ήταν 6 νεκροί και 21 τραυματίες.
Γράφει ο Έλληνας μαχητής:
"Πολλές εικόνες από τον πόλεμο εκείνο, έμειναν χαραγμένες για πάρα πολύ καιρό. Μερικές όμως έχουν τόσο βαθιά αποτυπωθεί που δεν μπορεί να τις ξεχάσει κανείς γιa όλη του ζωή...
Μια τέτοια εικόνα ήταν αυτή που είδαμε στο ύψωμα "Χάρρυ" της Κορέας, το απόγευμα της 18ης Ιουνίου 1953, κατά την αναφορά που έδωσε ο Λοχαγός στον Διοικητή του Τάγματος μας. Οι στρατιώτες του Λόχου στα χαρακώματα, με πλήρη πολεμική εξάρτυση, στέκονται όρθιοι με μέτωπο προς τον Λοχαγό, που σα να βρίσκεται σε στρατώνα, στέκεται ευθυτενής μπροστά στο Διοικητή και με άψογο χαιρετισμό αναφέρει: "Λαμβάνω την τιμή να αναφέρω κύριε Διοικητά, ότι ο Λόχος εξεπλήρωσε την αποστολή του. Οι θέσεις μας διατηρούνται σταθερά. Ο εχθρός απεκρούσθη. Απώλειαι: , νεκροί..., τραυματίαι...,"
Κανείς δεν αναπνέει, όταν ο Διοικητής προχωρεί προς τους στρατιώτες, που κάθονται σε στάση προσοχής μέσα στο χαράκωμα, λες και περιμένουν επιθεώρηση. Τα βλήματα των ελεύθερων σκοπευτών περνούν ξυστά πάνω από τα κεφάλια τους και ακούγεται το μανιασμένο παλατάγισμά τους.."
Το ελληνικό τάγμα κράτησε το ύψωμα μέχρι τις 21 Ιουνίου, με εναλλαγή των λόχων του, οπότε και το παράδωσε σε αμερικανικό τάγμα
Τις 8 ημέρες μάχης στο "Χάρο", οι σύμμαχοι είχαν γύρω στους 419 τραυματίες και 94 νεκρούς. Συνολικά οι Έλληνες που έχασαν τη ζωή τους, υποκύπτοντας στα τραύματά τους ήταν 15 άνδρες. Οι εκτιμήσεις για τα κινεζικά στρατεύματα που χρησιμοποιήθηκαν, είναι ότι συμμετείχαν συνολικά 13.000 στρατιώτες από τους οποίους 4.500 άφησαν την τελευταία τους πνοή στο ύψωμα και ένας ανεξακρίβωτος αριθμός τραυματίστηκε. Η μεραρχία τους κρίθηκε ανενεργή.
Η ειρωνεία της τύχης είναι ότι μετά την υπογραφή της συμφωνίας ανακωχής στις 27 Ιουλίου 1953, το ύψωμα, χαρακτηρίστηκε "ουδέτερο" και εξαιρέθηκε της κατοχής! Και οι δύο πλευρές αποχώρησαν από εκεί. Τόσα κορμιά έπεσαν, για το τίποτα! Απλά, ο "Χάρος" βγήκε παγανιά!
Παρόλα αυτά, η θυσία δεν ήταν τελείως άσκοπη και είχε έμμεσα αποτελέσματα όπως φάνηκε αργότερα. Εξ αιτίας αυτής της αντίστασης, η εύφορη κοιλάδα Κουμ-Χουά, παρέμεινε στα χέρια των Νοτιοκορεατών και οι κάτοικοι που μένουν εκεί, δεν θα πρέπει να το ξεχνούν! Παλικάρια από πολύ μακριά, έδωσαν τη ζωή τους για να μένουν αυτοί ελεύθεροι μέχρι σήμερα!
Όλοι οι λόχοι που αμύνθηκαν στο ύψωμα Χάρρυ, διαμνημονεύθηκαν από τον πρόεδρο των ΗΠΑ και οι σημαίες των μονάδων τους παρασημοφορήθηκαν. Αξιωματικοί και στρατιώτες παρασημοφορήθηκαν εν ζωή αλλά και μετά θάνατο για την ανδρεία που επέδειξαν.
Ο λόχος του "Σπαρτιατικού Τάγματος" (Sparta Battalion) όπως αποκαλέστηκε το ελληνικό τάγμα, έλαβε τη δική του ξεχωριστή ηθική αμοιβή.
Ανιχνευτής
|
|
|||
Παρασκευή 25 Ιουνίου 2021
Επιχείρηση "Κολλάρο"
 |
| Βρετανός κομάντος του 2ου ΠΠ, κατά τη διάρκεια εκπαίδευσης στον ορεινό αγώνα. (Πηγή) |
Θα μπορούσαμε να την χαρακτηρίσουμε σαν την πρώτη βρετανική αμφίβια καταδρομική ενέργεια του 2ου παγκοσμίου πολέμου. Με αυτή την κωδική ονομασία "Collar" (Κολλάρο), οργανώθηκε και εκτελέσθηκε αμφίβια καταδρομή στις ακτές του Πα ντε Καλέ με σκοπό την αναγνώριση 4 σημείων, για ανίχνευση εχθρικής δραστηριότητας και την σύλληψη εχθρικού προσωπικού.
Οι Βρετανοί κομάντος (Commandos), μόλις είχαν αρχίσει την συγκρότησή τους και η εκπαίδευσή τους δεν είχε ολοκληρωθεί. Έτσι η αποστολή ανατέθηκε στον 11ο ανεξάρτητο λόχο που είχε διοικητή τον τότε ταγματάρχη Ρόνι Τοντ. Ο συγκεκριμένος αξιωματικός διαδραμάτισε κάποιο ρόλο και στα ελληνικά δρώμενα, κατά την περίοδο της απελευθέρωσης των Αθηνών, μετά την αποχώρηση των γερμανικών στρατευμάτων κατοχής.
Την νύκτα 24/25 Ιουνίου του 1940, οι 115 άνδρες του 11ου ανεξάρτητου λόχου, αποβιβάσθηκαν στις γαλλικές ακτές. Αλλά, δεν κατόρθωσαν να εκτελέσουν την αποστολή τους! Ούτε αναγνώρισαν, ούτε προκάλεσαν καταστροφή σε εχθρικές εγκαταστάσεις, ούτε συνέλαβαν αιχμαλώτους! Το μόνο που έκαναν, ήταν να σκοτώσουν 2 Γερμανούς σκοπούς! Αλλά ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Μετά την εκκένωση από την Δουνκέρκη της βρετανικής εκστρατευτικής δύναμης, στις αρχές του Ιουνίου του 1940, ο πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας Ουίνστον Τσόρτσιλ, έδωσε εντολή για την συγκρότηση μιας ειδικής δύναμης, που θα μπορούσε να
πλήττει και να προκαλεί απώλειες στους Γερμανούς, ενώ παράλληλα θα
ανύψωνε το βρετανικό ηθικό.
Ο Τσόρτσιλ, απευθυνόμενος
προς τους Αρχηγούς των Γενικών Επιτελείων ζήτησε να του προτείνουν
ανάλογα μέτρα επιθετικών ενεργειών εναντίον των γερμανικών στρατευμάτων
κατοχής κατά μήκος των ακτών της γερμανοκρατούμενης πλέον Ευρώπης.
Συγκεκριμένα είπε:
"Αποτελεί μεγάλη επιδίωξη να κρατήσουμε τον
μεγαλύτερο δυνατόν αριθμό των γερμανικών δυνάμεων καθηλωμένο σε όλο το
μήκος των ακτών των χωρών που οι Γερμανοί έχουν κατακτήσει, και θα
πρέπει αμέσως να στρωθούμε στη δουλειά για να οργανώσουμε καταδρομικές
επιχειρήσεις προς αυτές τις ακτές, όπου ο πληθυσμός διάκειται φιλικά
προς εμάς".
Ένας επιτελής-σχεδιαστής, είχε ήδη προωθήσει μια εσήγηση επί του θέματος προς τον τότε Αρχηγό του "Αυτοκρατορικού Γενικού Επιτελείου". Ο Αρχηγός Σερ Τζόν Ντιλ, γνωρίζοντας την πρόθεση του Τσόρτσιλ ενέκρινε την εισήγηση και μετά από 3 εβδομάδες, έλαβε χώρα η πρώτη απόπειρα καταδρομής, η επιχείρηση "Collar", στις απέναντι γαλλικές ακτές.
Στην ουσία ο λόχος είχε συγκροτηθεί από εθελοντές αξιωματικούς, υπαξιωματικούς και στρατιώτες άλλων μονάδων που είχαν προσέλθει μετά την πρόκήρυξη του βρετανικού στρατού για την οργάνωση ειδικού σώματος κομάντος.
Στις 14 Ιουνίου του 1940, με την πίεση των εντολών του Τσόρτσιλ αλλά και την συναισθηματική πίεση των τελευταίων γεγονότων της Δουνκέρκης, οι εθελοντές του 11ου ανεξάρτητου λόχου, μετακινήθηκαν από το στρατόπεδο εκπαίδευσής τους στη Σκωτία στο λιμάνι του Σαουθάμπτον, για να εκτελέσουν επιχειρησιακή εκπαίδευση και ασκήσεις με σενάριο αυτό της πραγματικής επιχείρησης που θ' αναλάμβαναν.
 |
| Άκατοι της βρετανικής βασιλικής πολεμικής αεροπορίας RAF που χρησιμοποιούνταν για διάσωση πιλότων στη θάλασσα. (Πηγή) |
Κατά την διάρκεια των ασκήσεων, διαπιστώθηκε ότι τα σκάφη μεταφοράς που τους είχαν αρχικά διατεθεί για την αποστολή, δεν ήταν κατάλληλα και μετά από συντονισμό των επιτελείων, τους παραχωρήθηκαν 4 ταχύπλοες άκατοι της πολεμικής αεροπορίας, που τις χρησιμοποιούσαν για τη διάσωση καταριπτομένων πιλότων στη θάλασσα.
Έχει μεγάλο ενδιαφέρον ο τρόπος σκέψης και η ιδέα ενεργείας, αυτής της πρώτης αμφίβιας καταδρομής του 2ου ΠΠ. Θα διεξαγόταν από τον ανεξάρτητο λόχο, χωρισμένο σε 4 τμήματα και κάθε τμήμα θα προσγειαλωνόταν στο δικό του σημείο προσγειάλωσης, στις ακτές Neufchâtel-Hardelot , Stella Plage , Berck και Le Touquet.
Ο χρόνος που είχαν στη διάθεσή τους για ενέργεια στην ξηρά ήταν ακριβώς 80 λεπτά. Αυτό σήμαινε ότι στον παραπάνω χρόνο έπρεπε να έχουν εκτελέσει την αποστολή και να είχαν επανεπιβιβαστεί στις ακάτους. Οι άκατοι της αεροπορίας δεν είχαν κατασκευασθεί για τέτοιες αποστολές και τα όργανα ναυσιπλοΐας δεν ήταν της αναγκαίας ακριβείας.
Διασχίζοντας τα στενά, έπεσαν στην αντίληψη ενός βρετανικού μαχητικού αεροσκάφους που περιπολούσε, το οποίο μη γνωρίζοντας την επιχείρηση, επιμόνως προσέγγιζε τις ακάτους για να αντιληφθεί τι συνέβαινε. Ήταν ένα δείγμα έλλειψης συντονισμού μεταξύ υπηρεσιών και κλάδων των ενόπλων δυνάμεων.
Στις 0200 της 25 Ιουνίου 1940 οι άκατοι προσέγγισαν τις γαλλικές ακτές και απεβίβασαν τα τμήματα. Το 1ο τμήμα που αποβιβάστηκε στο Le Touquet, είχε σαν στόχο ένα ξενοδοχείο, που σύμφωνα με την υπηρεσία πληροφοριών, το χρησιμοποιούσαν οι Γερμανοί σαν χώρο καταλύματος μονάδας τους. Το ξενοδοχείο βρέθηκε εγκαταλελειμένο με σπασμένες πόρτες και παράθυρα.
Μην έχοντας άλλη αποστολή, ο επικεφαλής διέταξε την επιστροφή τους στο σημείο απογειάλωσης, όπου διαπιστώθηκε ότι το σκάφος τους είχε ανοιχτεί στην θάλασσα. Ενώ περίμεναν, εμφανίσθηκαν 2 Γερμανοί που περιπολούσαν κατά μήκος της ακτής. Οι κομάντος τους υφάρπαξαν και τους σκότωσαν αθόρυβα με μαχαίρι. Μετά από λίγο μια άλλη γερμανική περίπολος εμφανίστηκε, και τότε οι Βρετανοί φοβούμενοι την περικύκλωσή τους, άφησαν τα όπλα τους και ..κολύμπησαν προς τα μέσα για να τους περισυλλέξει η άκατός τους.
Το 2ο τμήμα που προσγειαλώθηκε στο Hardelot προχώρησε αρκετές εκατοντάδες μέτρα προς το εσωτερικό, όπου δεν αντιλήφθηκε εχθρική δραστηριότητα. Επέστρεψε στο σημείο απογειάλωσης και επιβιβάστηκε στο σκάφος.
Το 3ο τμήμα που αποβιβάστηκε στο Berck ανακάλυψε ένα αγκυροβόλιο υδροπλάνων, αλλά είχε πολύ καλή αμυντική προστασία και εκτιμήθηκε ότι η προσβολή του με τα μέσα που διέθεταν οι Βρετανοί, δεν ήταν εφικτή. Έτσι αποχώρησαν.
Το 4ο τμήμα, με το οποίο αποβιβάστηκε και ο διοικητής του λόχου στο Stella Plage έπεσε επάνω σε γερμανική περίπολο και μετά από μια σύντομη ανταλλαγή πυρών, απεχώρησε και αυτό.
Η καταδρομική δύναμη επέστρεψε ξημερώματα της 25 Ιουνίου 1940 πίσω στο βρετανικό έδαφος, έχοντας μόνο ένα ελαφρά τραυματισμένο από την ανταλλαγή πυρών. Η όλη ενέργεια θεωρήθηκε και διαφημίστηκε σαν μεγάλη επιτυχία των Βρετανών, προκειμένου να ανέβει το ηθικό του κόσμου. Η ανακοίνωση που δόθηκε από τα μέσα ενημέρωσης εκείνης της εποχής έγραφε:
"Καταδρομείς του στρατού και του ναυτικού, σε συνεργασία με την πολεμική αεροπορία, έφεραν σε πέρας με επιτυχία, αναγνωρίσεις της εχθρικής ακτογραμμής. Αποβιβάστηκαν σε αρκετά σημεία και ήλθαν σε επαφή με γερμανικά στρατεύματα.
Ο εχθρός είχε απώλειες, αλλά δεν υπήρξε καμιά απώλεια από βρετανικής πλευράς, ενώ παράλληλα συγκεντρώθηκαν πολύτιμες πληροφορίες."
Με αυτή την εισαγωγή, ξεκίνησε η ιστορία των κομάντος κατά τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο. Το πρώτο εγχείρημα προκάλεσε αθρόα συγκέντρωση εθελοντών που ζητούσαν να καταταγούν στο νέο επίλεκτο σώμα που οργανωνόταν.
Το μαχαίρωμα όμως των 2 Γερμανών στρατιωτών, προκάλεσε και την μήνι του Χίτλερ, ο οποίος όταν μιλούσε γα τους κομάντος, τους ανέφερε σαν "τρομοκράτες και δολιοφθορείς που ενεργούν εκτός των πλαισίων της συνθήκης της Γενεύης". Η δε γερμανική προπαγάνδα διέδιδε ότι είναι "εγκληματίες μαχαιροβγάλτες, που σκοτώνουν αδιακρίτως πολίτες και στρατιώτες, πρτιμώντας να δολοφονούν παρά να πιάνουν αιχμαλώτους".
Μετά από 2 χρόνια περίπου, εκδόθηκε η περιβόητη γερμανική διαταγή περί κομάντος, που επέβαλε την άμεση θανατική ποινή σε όποιον καταδρομέα συλλαμβανόταν από τους Γερμανούς.
Ανιχνευτής
Πέμπτη 10 Ιουνίου 2021
Ο άγνωστος πόλεμος των Drones
(Αναδημοσίευση από το 2013)
Η τεχνολογία των Μη Επανδρωμένων Μαχητικών Αεροχημάτων, (ΜΕΑ) ή όπως είναι γνωστότερα με την αγγλική τους σύντμηση UCAVs, (Unmanned Combat Aerial Vehicles) ή ακόμα πιο απλά Drones (Κηφήνες) έχει αναπτυχθεί πάρα πολύ την τελευταία 5ετία!
Παίρνοντας αυτό το παρατσούκλι γιατί είναι τα "μεγάλα μάτια" πάνω από μια περιοχή, έχουν υποκαταστήσει κατά κάποιο τρόπο επίγεια τμήματα αλλά και μαχητικά αεροσκάφη! Χρησιμοποιούνται εκεί που δεν μπορούν για διάφορους λόγους δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν άλλα μέσα ή προσωπικό.
Και τι δεν έχουν επάνω τους! Φωτογραφικές μηχανές υψηλής πιστότητας και ευκρίνειας, βιντεοκάμερες, ραντάρ, υπέρυθρη όραση, καταδείκτες LASER, και κατευθυνόμενους με LASER πυραύλους αέρος -εδάφους!
Τα ΜΕΑ είναι πολλών ειδών και κατηγοριών! Ξεκινάνε από μικρά αεροπλανάκια, που πετάγονται με το χέρι και είναι χρήσιμα σε επίπεδο λόχου ή τάγματος, μέχρι τεράστια αεροσκάφη που πετάνε σε ύψη πάνω από 7 χιλιόμετρα και κατασκοπεύουν ευρείες περιοχές.
Τα drones μάχης, που κοστίζουν το καθένα πολλά εκατομμύρια δολάρια, ανήκουν στη κατηγορία μεσαίου μεγέθους και χρησιμοποιούνται σε πολλές "θερμές" περιοχές του κόσμου με ιδιαίτερη χρήση στο Αφγανιστάν και στο Πακιστάν.
Μπορούν να πετάνε σε ύψος 6,5 χιλιομέτρων, για 17 συνεχόμενες ώρες, και μόλις εντοπίσουν τον στόχο τους, έχουν την δυνατότητα να εκτοξεύουν τους πυραύλους τους για καταστροφή, χωρίς πολλές διαδικασίες.
Προς το παρόν, τα πιο γνωστά και σε χρήση είναι 2 τύποι drones. Το MQ-1B Predator και το MQ-9 Reaper που το βλέπετε και σε φωτογραφία παραπάνω.
Δεν δουλεύουν βέβαια μόνα τους. Υπάρχει ολόκληρο συνεργείο προσωπικού και μέσων που τα υποστηρίζουν! Κάθε σύστημα drones, αποτελείται από 4 κατ' ελάχιστον, τηλεκατευθυνόμενα αεροσκάφη και ένα επίγειο σταθμό ελέγχου με δορυφορική διασύνδεση.
Παίρνοντας αυτό το παρατσούκλι γιατί είναι τα "μεγάλα μάτια" πάνω από μια περιοχή, έχουν υποκαταστήσει κατά κάποιο τρόπο επίγεια τμήματα αλλά και μαχητικά αεροσκάφη! Χρησιμοποιούνται εκεί που δεν μπορούν για διάφορους λόγους δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν άλλα μέσα ή προσωπικό.
Και τι δεν έχουν επάνω τους! Φωτογραφικές μηχανές υψηλής πιστότητας και ευκρίνειας, βιντεοκάμερες, ραντάρ, υπέρυθρη όραση, καταδείκτες LASER, και κατευθυνόμενους με LASER πυραύλους αέρος -εδάφους!
Τα ΜΕΑ είναι πολλών ειδών και κατηγοριών! Ξεκινάνε από μικρά αεροπλανάκια, που πετάγονται με το χέρι και είναι χρήσιμα σε επίπεδο λόχου ή τάγματος, μέχρι τεράστια αεροσκάφη που πετάνε σε ύψη πάνω από 7 χιλιόμετρα και κατασκοπεύουν ευρείες περιοχές.
Τα drones μάχης, που κοστίζουν το καθένα πολλά εκατομμύρια δολάρια, ανήκουν στη κατηγορία μεσαίου μεγέθους και χρησιμοποιούνται σε πολλές "θερμές" περιοχές του κόσμου με ιδιαίτερη χρήση στο Αφγανιστάν και στο Πακιστάν.
 |
| Πηγή |
Μπορούν να πετάνε σε ύψος 6,5 χιλιομέτρων, για 17 συνεχόμενες ώρες, και μόλις εντοπίσουν τον στόχο τους, έχουν την δυνατότητα να εκτοξεύουν τους πυραύλους τους για καταστροφή, χωρίς πολλές διαδικασίες.
Προς το παρόν, τα πιο γνωστά και σε χρήση είναι 2 τύποι drones. Το MQ-1B Predator και το MQ-9 Reaper που το βλέπετε και σε φωτογραφία παραπάνω.
Δεν δουλεύουν βέβαια μόνα τους. Υπάρχει ολόκληρο συνεργείο προσωπικού και μέσων που τα υποστηρίζουν! Κάθε σύστημα drones, αποτελείται από 4 κατ' ελάχιστον, τηλεκατευθυνόμενα αεροσκάφη και ένα επίγειο σταθμό ελέγχου με δορυφορική διασύνδεση.
 |
| Πηγή |
Ο χειριστής κάθε αεροσκάφους, μπορεί να είναι σε επίγειο σταθμό κοντά στην περιοχή ενεργείας, αλλά μπορεί να είναι και χιλιάδες μίλια μακριά! Τα αεροσκάφη απογειώνονται- προσγειώνονται με την υποστήριξη άλλου προσωπικού από αεροδρόμιο κοντά στην περιοχή επιχειρήσεων. Βλέπετε στο σχήμα παραπάνω πως δουλεύουν το σύστημα αυτό οι Αμερικανοί. Απογειώνεται από κοντινό αεροδρόμιο, το χειρίζεται και το καθοδηγεί κάποιος από την Αμερική, ενώ αυτό πετάει πάνω από το Αφγανιστάν, το Πακιστάν ή την Υεμένη και παίρνουν την πληροφορία που θέλουν τα επίγεια τμήματα της αντίστοιχης περιοχής επιχειρήσεων!
Εξαιρετικά πολύτιμο εργαλείο για το προσωπικό των μονάδων ειδικών επιχειρήσεων! Τα τμήματα μπορούν να ξέρουν ανά πάσα στιγμή, τι γίνεται γύρω τους και βέβαια όλα όσα χρειάζονται για το στόχο τους. Στο βιβλίο ενός απόστρατου SEAL, με τον τίτλο "Δύσκολη μέρα" (A difficult day) μέσα σ' όλα όσα αναφέρονται για την εκπαίδευση και τον τρόπο λειτουργίας του τμήματός του, περιγράφεται σ' ένα σημείο και η χρησιμότητα των drones σε μια αποστολή τους στο Αφγανιστάν.
Παρακολουθούσαν μια ομάδα ανταρτών, αλλά δεν ήθελαν να τους κτυπήσουν πριν φτάσουν σ' ένα κρυψώνα τους όπου θα γινόταν συνάντηση "καπεταναίων". Ήθελαν να τους "μαγκώσουν" όλους μαζί, κατά προτίμηση ζωντανούς. Το αεροσκάφος πετούσε από πάνω, και παρακολουθούσε αθέατο. Είχε εγκλωβίσει την ανταρτική ομάδα και τους καταδείκνυε στην περίπολο των SEALs, ρίχνοντας επάνω στο στόχο υπέρυθρη δέσμη LASER!
Έτσι η περίπολος των βατραχανθρώπων, ακολουθούσε μέσα στην ερημιά τη δέσμη αυτή, αφού μπορούσαν να τη δουν με τις "τετράκυαλες" πανοραμικές διόπτρες παρατήρησης που φορούσαν. Δεν ξέρω αν όσοι διαβάζετε αυτό το άρθρο έχετε την εμπειρία μιας υπέρυθρης δέσμης LASER. Μοιάζει σαν ένα φωτεινό ξίφος που διαπερνά το σκοτάδι και φτάνει εκεί που είναι ο στόχος της. Φωτίζει σαν το ...άστρο της Βηθλεέμ για να κάνω μια χοντρή παρομοίωση. Προϋπόθεση για να δεις τη δέσμη είναι, να έχεις διόπτρες νυκτερινής παρατήρησης-σκόπευσης. Οι "κυνηγοί" ακολούθησαν μέχρι που έφτασαν στην κρυψώνα. Τελικά έκαναν έφοδο και τους έπιασαν όλους.
Πάντως παρά την τεχνολογία, οι παράπλευρες απώλειες είναι πολύ μεγάλες! Πολλοί άμαχοι και ειδικά παιδιά, έχουν σκοτωθεί από τους πυραύλους των drones! Eιδικά στο βόρειο Πακιστάν οι αριθμοί είναι δυστυχώς μεγάλοι. Μία βιντεογραφική αναπαράσταση δημοσιεύθηκε πρόσφατα, που δείχνει τη συχνότητα προσβολών και των αριθμό απωλειών, από το 2004 μέχρι το 2013. Φαίνεται χαρακτηριστικά ότι οι προσβολές των drones αυξήθηκαν σημαντικά μέσα στο 2012 και στο 2013. Ο Ομπάμα έχει κατηγορηθεί γι' αυτό το θέμα.
Αυτός είναι ο άγνωστος πόλεμος των drones!
Ανιχνευτής