Αποχαιρετισμός στον διοικητή...

Έφυγε από την ζωή στις 17 Μαρτίου 2018, ο αξιαγάπητος σε όλους και κυρίως στους καταδρομείς του, διοικητής της Α' Μοίρας Καταδρομών, που πέταξε τον Ιούλιο του 1974 με τα Νοράτλας από το Μάλεμε στην Κύπρο, για να βοηθήσει τους μαχόμενους Ελληνοκύπριους, στην αντιμετώπιση του τουρκικού "Αττίλα".

(Αριστερά, ο τότε Ταγματάρχης Παπαμελετίου Γεώργιος, διοικητής της Α’ ΜΚ τον Ιούλιο του 1974)

Ο Ταξίαρχος ε.α. Γεώργιος Παπαμελετίου, "πέταξε" για τελευταία φορά για να πάει να βρει τα "παιδιά" του όπως αποκαλούσε πάντα τους ηρωικούς νεκρούς της μονάδος του που σκοτώθηκαν κατά την συντριβή του ενός αεροσκάφους κατά την προσγείωση, μετά από προσβολή του, δυστυχώς από φίλια πυρά.

Το όνομά του συνδέθηκε άρρηκτα με την τολμηρή επιχείρηση "Νίκη", της αερομεταφοράς μιας Μοίρας Καταδρομών νύκτα, στην Κύπρο, υπό αντίξοες συνθήκες και καταστάσεις. Συνδέθηκε με την διατήρηση του αεροδρομίου της Λευκωσίας, τότε, παρά τις λυσσαλέες προσπάθειες των Τούρκων να το καταλάβουν. Συνδέθηκε με την θέληση και την επιμονή στην εκπλήρωση της αποστολής.

Θυμάμαι χαρακτηριστικά το βουρκωμένο βλέμμα του τότε  που έγινε η υποδοχή των λειψάνων του δοκίμου εφέδρου αξιωματικού Δημητρίου Τσαμκιράνη, πριν από 10 περίπου  χρόνια. Το "δέσιμο" με τους άνδρες του εξακολουθεί να αποτελεί παράδειγμα του πνεύματος των Καταδρομών για όλους τους νεότερους. Μέχρι σήμερα οι Κρητικοί, (όπως αποκαλούσαν τότε όλους τους άνδρες της Μοίρας για τα μουστάκια τους και τη λεβεντιά τους) πίνουν κρασί στ' όνομά του και κάθε χρόνο στο ετήσιο μνημόσυνο των πεσόντων, που γίνεται τον Ιούλιο στο στρατόπεδο του Μάλεμε, βρίσκουν την ευκαιρία να μαζευτούν και να θυμηθούν!

Όλοι  τον προσφωνούσαν "Κύριε διοικητά" όποτε τον συναντούσαν και γι' αυτούς ήταν ο "Παπαμελέτης" τους. Αύριο Τρίτη, 20 Μαρτίου 2018 στις 2 το μεσημέρι, στην Ευαγγελίστρια στον Ασπρόπυργο, όσοι μπορέσουν να παραβρεθούν θα του πουν το στερνό "Κύριε Διοικητά" και θα τον χαιρετίσουν. Είναι βέβαιο ότι ο σύλλογός τους "Κομάντος 74" θα φροντίσει να έλθουν  οι περισσότεροι και οι Κρητικοί, θα του τραγουδήσουν την τελευταία μαντινάδα...

Στη μνήμη του, θα παραθέσω χαρακτηριστικά αποσπάσματα που δείχνουν την ποιότητα του διοικητού, από το βιβλίο "Οι Καταδρομείς κατά του Αττίλα", εκδόσεως της Λέσχης Καταδρομέων και Ιερολοχιτών, της οποίας αποτελούσε μέλος. Αναφέρονται, ανέκδοτα στοιχεία για την προετοιμασία της Μοίρας για ανάληψη αποστολής στην Κύπρο. Αφηγείται ο Υποστράτηγος ε.α. Κυριάκος Δημήτριος, τότε Ταγματάρχης, αξιωματικός του 2ου Γραφείου της μονάδος:

" ....Η Μοίρα ήταν άρτια εκπαιδευμένη και οπλισμένη και είχε πλήρη επάνδρωση. Είχε διάφορα σχέδια με κύριο αυτό του Ανατολικού Αιγαίου, αλλά δεν είχε κανένα σχέδιο για Κύπρο.

Με το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου η Μοίρα ετέθη σε επιφυλακή, διεκόπησαν οι άδειες και οι διάφορες εκπαιδεύσεις εκτός, ώστε όλο το προσωπικό να είναι παρόν.

Αμέσως άρχισε η σύντονη εκπαίδευση που αφορούσε στην οργάνωση, στον έλεγχο και συντήρηση του οπλισμού και στην τακτική.

Αντί επίστρατων έλαβε ένα τμήμα από την Γ’ ΜΑΚ (Μοίρα Αμφιβίων Καταδρομών) δυνάμεως 44 καταδρομέων με τους δίδυμους ανθυπολοχαγούς Κοϊμτζόγλου και τον επιλοχία Ιακωβίδη Γεώργιο, την τελευταία ημέρα και λίγο πριν την αναχώρηση για Κύπρο.

Το απόγευμα της 20ης Ιουλίου διέταξε ο Δκτης να μεταφερθεί ο Λόχος Ηρακλείου στο Μάλεμε με όλα τα υλικά με πλήρη μυστικότητα.

Έτσι το πρωί της 21ης Ιουλίου είχε ενσωματωθεί ο Λόχος με την Μοίρα.

Το ίδιο πρωί έλαβα διαταγή να πάω στο Ναύσταθμο της Σούδας για να υποδεχθώ το οχηματαγωγό «ΡΕΝΕΤΑ» και να σχεδιάσω την φόρτωση της Μοίρας, η οποία είχε αποστολή να μετασταθμεύσει σε δυο νησιά του Ανατολικού Αιγαίου.

Ενώ περνούσε η ώρα και το πλοίο δεν ερχόταν ανησύχησα και πήγα στην Αίθουσα Επιχειρήσεων του Ναυστάθμου για να πληροφορηθώ κάτι σχετικό με το πλοίο.

Ενημερώθηκα ότι το πλοίο δεν έχει εντοπισθεί και άρα δεν έρχεται.

Τότε έφυγα και πήγα στην Μοίρα και ανέφερα το γεγονός στον διοικητή, ο οποίος με ηρεμία μου ανακοίνωσε ότι η Μοίρα θα πάει Κύπρο και ότι μου αναθέτει το 2ο Γραφείο.

Εδώ ήθελα να σημειώσω ότι όταν επέστρεψα από την Κύπρο, τον Μάρτιο του 1975 διαπίστωσα ότι πλοίο με το όνομα «ΡΕΝΕΤΑ» δεν υπήρχε.

Ο διοικητής, ενώ σχεδίαζε την φόρτωση της Μοίρας στα Α/Φ ήταν προβληματισμένος με την συμπεριφορά του Διοικητού της ΔΚΔ. (Διοικήσεως Δυνάμεων Καταδρομών) και μου είπε επί λέξει: «Δημήτρη επάνω στην ΔKΔ επικρατεί κάποια σύγχυση». 

Η διαταγή που έλαβα είναι προφορική και από τηλεφώνου και έχει ως εξής: «Γιώργο δεν θα πας εκεί που ετοιμάζεσαι, αλλά θα πας «κάτω» ξέρεις, θα πας εκεί που είναι ο Κώστας», εννοούσε τον Διοικητή Καταδρομών Κύπρου, τον συνταγματάρχη Κωνσταντίνο Κομπόκη.

«Γιώργο θα πας με άλλα μέσα για να μην πάθετε ότι έπαθε ο Σβώλης», εννοούσε τα Α/Φ ΝΟΡΑΤΛΑΣ.

Σημειωτέον ότι ο ταγματάρχης Σβώλης Γεώργιος, που ήταν Διοικητής της Β’ Μ.Κ., με έδρα την Θεσσαλονίκη, είχε επιχειρήσει να εκτελέσει την ίδια αποστολή με Α/Φ της Ο/Α, τα οποία προσγειώθηκαν στην Σούδα για ανεφοδιασμό, αλλά αντί για Κύπρο επέστρεψαν πίσω στην Θεσσαλονίκη.

Δεν θα κάνω κανένα σχόλιο.

Ο διοικητής ζήτησε από τον ταξίαρχο Γιάννακα Αλέξανδρο (ΔΚΔ) να κατέβει στο Μάλεμε, ο αρμόδιος επιτελής για να μας ενημερώσει και να μας φέρει τους ανάλογους χάρτες και πήρε την απάντηση ότι όλα αυτά σε περιμένουν κάτω, μην ανησυχείς.

Ο χρόνος περνούσε και ο διοικητής κάλεσε όλους τους αξιωματικούς και μόνιμους υπαξιωματικούς για μια τελευταία ενημέρωση και επίλυση αποριών. Εδόθησαν δε πυρομαχικά και συνθηματικά σε όλο το προσωπικό, ώστε η Μοίρα να έχει ετοιμότητα να αντιμετωπίσει κάθε πιθανη έκτακτη κατάσταση στο αεροδρόμιο Λευκωσίας.

Αξίζει να σημειωθεί ότι τα περισσότερα στελέχη είχαμε έλθει από την Κύπρο και είχαμε υπηρετήσει επί δυο έτη στις κυπριακές Μοίρες Καταδρομών.

Με την δύση του ηλίου το προσωπικό, τα πυρ/κά και τα λοιπά εφόδια της Μοίρας έφθασαν στο Α/Δ με πλήρη μυστικότητα και ασφάλεια.

Παρά την εντολή της ΔΚΔ να μην πάρουμε όλα τα πυρομαχικά, εμείς τα πήραμε σχεδόν όλα Α’ και Β’ γραμμής.

Επίσης πήραμε από δυο υδροδοχεία νερό ο καθένας..

Αμέσως άρχισε η φόρτωση προσωπικού και εφοδίων σύμφωνα με το σχέδιο του 3ου Γραφείου στο Α/Φ NORATLAS. Το κάθε Α/Φ είχε από 28 έως 32 άνδρες και περίπου 400 κιλά πυρομαχικά και λοιπά εφόδια..."

Αεροσκάφος τύπου NORATLAS (Φωτογραφία Αρχείου).

"...Ο διοικητής είχε αναχωρήσει για το Α/Δ, εντός του οποίου είχε εγκατασταθεί αμυντικά η Μοίρα για να αποκρούσει τουρκική επίθεση και είχε διατάξει να ακολουθήσουμε και εμείς. 

Έτσι και έγινε, στο πρώτο όχημα επιβιβάστηκαν ο Υπασπιστής ο Ντούβας, ένας διαβιβαστής, με οδηγό έναν στρατονόμο. Στο δεύτερο ανέβηκα εγώ, ο ιατρός Κοσκινάς και ένας καταδρομέας με οδηγό έναν λοχία της κυπριακής Αστυνομίας.

Όταν φτάσαμε στην ευθεία του δρόμου, μετά το αρμένικο νεκροταφείο και προς το Α/Δ δεχτήκαμε πυρά τόσο εμείς, όσο και ο διοικητής που προηγείτο. Κατεβήκαμε από τα οχήματα, λάβαμε θέσεις μάχης και ανταποδίδαμε τα πυρά.

Εν τω μεταξύ η μάχη του Α/Δ είχε αρχίσει μεταξύ της Μοίρας που είχε καταλάβει το Α/Δ και των Τούρκων που επιτίθεντο με σφοδρότητα για την κατάληψή του.

Την διοίκηση της Α’ ΜΚ είχε αναλάβει ο ταγματάρχης Μανουράς Βασίλειος διότι ο διοικητής είχε εγκλωβιστεί από τους Τούρκους προ της πύλης του Α/Δ. 

Ευρίσκετο όμως σε επικοινωνία με τον ασύρματο και έδινε οδηγίες.

Ο Μανουράς έστειλε ένα τεθωρακισμένο όχημα και με την κάλυψη της Μοίρας ο διοικητής πήγε στο Α/Δ και ανέλαβε την διοίκηση και την διεξαγωγή των επιχειρήσεων.

Ενώ η μάχη διεξήγετο με σφοδρότητα, ο διοικητής διατάσσεται από το ΓΕΕΦ και από τον Έλληνα πρέσβη, να εγκαταλείψει το Α/Δ. Αυτός όμως αρνείται και θέτει δύο (2) όρους:

1ον Να σταματήσει η τουρκική επίθεση και
2ον Να παραδώσει το Α/Δ στο Καναδέζικο Μηχανοκίνητο Τάγμα (ΟΗΕ). 

Έτσι και έγινε, ύστερα από σκληρές διαπραγματεύσεις μεταξύ του Δκτου και των ΟΗΕδων. Μετά από δύο ώρες η επίθεση των Τούρκων είχε αποκρουσθεί και με την παρουσία των ΟΗΕδων σταμάτησαν οι επιχειρήσεις.

Την 24ην Ιουλίου ο διοικητής διατάσσει μια σύσκεψη με θέμα την μεταστάθμευση της Μοίρας σε κατάλληλο χώρο ώστε απερίσπαστη να έχει ετοιμότητα για ανάληψη οποιασδήποτε αποστολής. Στην σύσκεψη επροτάθηκαν ως τέτοιος χώρος οι παιδικές κατασκηνώσεις Σταυροβουνίου, οι οποίες ανήκαν στην Μητρόπολη Λάρνακος.

Έτσι το ίδιο βράδυ ο διοικητής και εγώ πήγαμε στην Μητρόπολη Λάρνακος και ζητήσαμε από τον Μητροπολίτη να μας επιτρέψει να στρατοπεδέψουμε στις παιδικές κατασκηνώσεις. Ο Μητροπολίτης ενέκρινε το αίτημά μας και την άλλη μέρα έγινε η μεταστάθμευση.

Ο διοικητής πλέον είχε διαμορφώσει γνώμη για την κατάσταση που επικρατεί στον ελληνοκυπριακό στρατό και την αδιαφορία της Ελλάδος και είναι πλέον πολύ επιφυλακτικός σε ότι διατάσσετο να εκτελέσει. Π.χ. εκτός από την διάθεση τμημάτων για την αντιαρματική άμυνα της Λευκωσίας και την ετοιμότητα της Μοίρας να αποκρούσει κάθε τουρκική ενέργεια περικυκλώσεως της Λευκωσίας και άλλες δυο απόρρητες αποστολές, δεν εκτελεί την διαταγή να σπεύσει η Μοίρα την τελευταία στιγμή για να υπερασπίσει την Αμμόχωστο, χωρίς υποστήριξη.

Επίσης δεν διαθέτει τμήμα για την προστασία του Αμερικανού Πρέσβη κατά τη μεγάλη διαδήλωση των Κυπρίων και στην οποία εφονεύθη ο πρέσβης. 

Τέλος, θέλω να τονίσω την γενναιότητα των Ελλήνων αεροπόρων που συνέβαλαν τα μέγιστα στην επιτυχία της αερομεταφοράς της Μοίρας.

Επίσης ο διοικητής και εγώ, όσο θα ζούμε, θα έχουμε στη μνήμη μας, τους νεκρούς, τους τραυματίες και όλους τους Καταδρομείς της Μοίρας...."

Αποχαιρετούμε τον Διοικητή, στο τελευταίο του ταξίδι!  Θα τον θυμόμαστε με πολλή αγάπη!

Εκ μέρους της Λέσχης Καταδρομέων και Ιερολοχιτών, εκφράζουμε τα ειλικρινή μας συλλυπητήρια στην οικογένειά του.