Καταδρομές Πυροβολικού

Μεταφορά ενός οβιδοβόλου Μ777Α2 των 155 χιλ. από Ε/Π Chinook

Ίσως να μην είναι πολύ γνωστό στους πολλούς, αλλά και το Πυροβολικό μπορεί να εκτελέσει ...καταδρομικές ενέργειες! 

Οι Αμερικανοί πεζοναύτες-πυροβολητές, εκπαιδεύονται σε τέτοιου είδους επιχειρήσεις!

Σε αμερικανικά στρατιωτικά εγχειρίδια, περιγράφεται με λεπτομέρειες η διαδικασία που ακολουθείται!

Η φιλοσοφία είναι απλή! Εκμεταλλεύσαι τα κενά στη διάταξη του αντιπάλου, και για την υποστήριξη χερσαίων ή αεροκίνητων ή αεραποβατικών στρατευμάτων, προωθείς από αέρος μια πυροβολαρχία με τα αναγκαία πυρομαχικά σε ασφαλή περιοχή τάξεως, η οποία δεν απειλείται άμεσα από εχθρικές δυνάμεις, τάσσονται τα πυροβόλα πολύ γρήγορα, εκτελούν τις βολές τους, αιφνιδιάζουν και αποδιοργανώνουν τον αντίπαλο και στη συνέχεια μαζεύονται γρήγορα και πάλι με ελικόπτερα αποχωρούν και επιστρέφουν πίσω.

Συνήθως αυτό γίνεται, όταν έχει εξασφαλιστεί η ασφαλής πτήση, είτε γιατί ο αντίπαλος δεν έχει αντιαεροπορική δυνατότητα, είτε γιατί η αεράμυνά του δεν καλύπτει εκείνη την περιοχή και δεν υπάρχουν ισχυρές δυνάμεις του που μπορούν να επέμβουν άμεσα στο χώρο τάξης των πυροβόλων.

Στόχοι που προσβάλλονται μπορεί να είναι σταθμοί διοικήσεων, ή αναπτυσσόμενα στρατηγεία, αποθήκες καυσίμων ή πυρομαχικών, ή αφύλακτοι χώροι συγκέντρωσης μονάδων, ή ακόμη, επίγειοι σταθμοί ραντάρ. Το αποτέλεσμα που επιδιώκεται είναι η προέκταση της της αποτελεσματικότητας των πυρών πυροβολικού στα μετόπισθεν του αντιπάλου, στο μέγιστο της εμβέλειας των αεροπορικών μέσων (ελικοπτέρων) που υπάρχουν, για την αποδιοργάνωση και την σύγχυση των μονάδων του. Ενδεχομένως και η υποστήριξη δικών μας επίγειων τμημάτων που ενεργούν σε περιοχές εντός βεληνεκούς.

Αυτή η τολμηρή ενέργεια, εκτός από ακριβείς πληροφορίες, προϋποθέτει πολύ καλή εκπαίδευση του προσωπικού των πυροβόλων σε συνεργασία με τα ελικόπτερα μεταφοράς. Η ταχύτητα μετράει ακόμη και στο δευτερόλεπτο. Η εξοικείωση στην αερομεταφορά των πυροβόλων, η ταχεία εκτέλεση βολών και η ταχεία αποχώρηση, είναι προαπαιτούμενα, για να μην προλάβει ο αντίπαλος να αντιδράσει με τις δυνάμεις του!

Τα ελικόπτερα μεταφοράς, υποστηρίζονται από επιθετικά ελικόπτερα κατά την κίνηση! Ενδεχομένως ακόμη και πολεμικά αεροσκάφη να χρησιμοποιηθούν για κάλυψη των πυροβολητών, οι οποίοι συνοδεύονται από παρατηρητές πυροβολικού, ανιχνευτές για την οργάνωση Ζώνης Προσγείωσης και από τμήμα ασφαλείας εδάφους που διαθέτει και φορητά αντιαεροπορικά όπλα!

Η μέθοδος χρησιμοποιήθηκε πολύ στον πόλεμο του Βιετνάμ και στον πρώτο πόλεμο του κόλπου. Διατυπώνονται βέβαια σήμερα επιφυλάξεις και υπάρχουν κάποιοι που την αμφισβητούν, γιατί υπάρχουν πιο σύγχρονα μέσα που αν τα διαθέτει ο αντίπαλος εμποδίζουν τέτοιες ενέργειες. Πάντα ..ΑΝ!! 

 Στοιχείο  οβιδοβόλου M119A2 105mm κατά τη διάρκεια εκπαίδευσης αερομεταφοράς του πυροβόλου τους από Ε/Π UH-60 Black Hawk . Ένας υπηρέτης του στοιχείου περιμένει να αγκιστρώσει την εξάρτυση μεταφοράς του πυροβόλου του, στον αντίστοιχο γάντζο του ελικοπτέρου (Πηγή) 

Παρά τις αμφισβητήσεις ο αμερικανικός στρατός και ειδικά οι αεροκίνητες και αερομεταφερόμενες δυνάμεις του εκπαιδεύονται εντατικά ακόμη και σήμερα επάνω σ’ αυτή την τεχνική!

Δεν μιλάμε εδώ για τους αλεξιπτωτιστές-πυροβολητές! Αυτοί, πέφτουν με τα πυροβόλα τους και ξεκινούν τη βολή μέσα στην ασφαλισμένη ΖΡ (Ζώνη Ρίψεως) , για να υποστηρίξουν τις μονάδες τους. Είναι άλλη περίπτωση!

Στα δικά μας δεδομένα, εδώ και χρόνια υπάρχει η εκπαίδευση της αερομεταφοράς πυροβόλων των 105 χιλ. με ελικόπτερα, όπως την είδα σ’ ένα βίντεο της άσκησης «ΣΑΡΙΣΣΑ 2016» (στο τέλος του) και μάλιστα μετέφεραν με Chinook δύο πυροβόλα των 105 χιλ. Η τεχνική πρέπει να υπάρχει «δια παν ενδεχόμενον».

Ανιχνευτής

Τα 20 χρόνια της Ζ’ ΜΑΚ

 

Μια από τις πιο παλιές φωτογραφίες εκπαίδευσης των πρώτων ανιχνευτών-βατραχανθρώπων της Ζ' ΜΑΚ, το 1997. Προσομείωση  εξόδου στην ακτή και εξασφάλιση σημείου προσγειάλωσης (Αρχείο ΓΕΣ/ΔΕΔ)

Το 2016 συμπληρώνονται 70 χρόνια από την ίδρυση των πρώτων Μονάδων Καταδρομών! Γεγονός που θα πρέπει με κάποιο, όχι πολυδάπανο και εξεζητημένο τρόπο να γιορτασθεί, για την διατήρηση της ιστορικής μνήμης.

Το 2016, συμπληρώθηκαν και τα 20 χρόνια από την ίδρυση της νέας και δυναμικής μονάδας των Ειδικών Δυνάμεων, της Ζ’ ΜΑΚ. Πριν από λίγες ημέρες, με μια απλή και λιτή τελετή γιορτάσθηκε το γεγονός με την παρουσία όλου του προσωπικού, αλλά και προσκεκλημένων παλαιών στελεχών μεταξύ των οποίων και παλαιών διοικητών και εφέδρων οπλιτών.

Εκπαίδευση προσωπικού Ζ' ΜΑΚ σε τεχνικές αυτοάμυνας, με εξάρτυση μάχης "Εκπαιδεύσου όπως θα πολεμήσεις". Τα πρώτα μαθήματα, του 1996! Όλοι συμμετείχαν ανεξάρτητα από βαθμό. (Αρχείο ΓΕΣ/ΔΕΔ)

Ήταν πολύ ευχάριστη συγκέντρωση μπορώ να πω, διότι παραβρέθηκα σαν προσκεκλημένος και μπόρεσα να δω πολλούς από τους παλιούς φίλους και συνεργάτες!

Οι ειδικές δυνάμεις αποτελούν για μένα το σπίτι μου, αλλά στη Ζ’ ΜΑΚ αισθάνομαι, όπως αισθάνεται κάποιος μέσα στο δικό του δωμάτιο στο σπίτι του! Εκεί που φτιάχνει τα πράγματά του με τη σειρά που θέλει!

Εκπαίδευση σε βασικές τακτικές ομάδος, το 1997. Το σήμα κατατεθέν ήταν ο μάλλινος σκούφος της Ζ' ΜΑΚ. (Αρχείο ΓΕΣ/ΔΕΔ)

Βλέποντας τους νεώτερους, η μνήμη μου με πήγαινε πάλι στα παλιά, τότε που πολύ μικρότεροι ρουφούσαν κυριολεκτικά κάθε τι καινούργιο που γινόταν, με μεγάλη προθυμία και ενθουσιασμό. Όσο για τους πιο παλιούς, πολλά είχαμε να θυμηθούμε, που τώρα σαν αναμνήσεις έρχονταν με τόνο αστειότητας για να ανταλλαγούν πειράγματα μεταξύ μας!

Όλοι οι κομάντος της μονάδας, έδειχναν ολοκληρωμένοι επαγγελματίες, και η εμπειρία τους φαινόταν ακόμη και από την εμφάνισή τους! Μόνο και μόνο στους κολυμβητικούς στρατιωτικούς αγώνες που έγιναν για την ημέρα των γενεθλίων, έβλεπες από τον τρόπο που ενεργούσαν, ότι έχεις να κάνεις με μεστωμένους ανθρώπους γεμάτους αυτοπεποίθηση, που ξέρουν τι θέλουν και τι κάνουν!

Έκδοση διαταγής ομαδάρχου σε αμμοδόχο. Χειμώνας του 1997. Στολή τύπου Gortex, ατομικό σωσίβιο και ο μάλλινος σκούφος, με διακριτικά νύκτας στο πίσω μέρος. (Αρχείο ΓΕΣ/ΔΕΔ)

Άλλωστε, αυτός ήταν ο στόχος μας όταν ξεκινήσαμε το 1996! Η εκπαίδευση που άρχισε τότε, είχε τέσσερεις βασικές αρχές:

· «Όλοι πρέπει να γνωρίζουν απ’ όλα», γιατί έτσι εύκολα αναπληρώνονται θέσεις και καθήκοντα.

· «Οι σφαίρες δεν αναγνωρίζουν βαθμούς», που σήμαινε ότι όλοι ανεξάρτητα από βαθμό και θέση για να επιβιώσουν σε ένα πεδίο μάχης, πρέπει καθημερινά να εξασκούνται σωματικά, και να προπονούνται σε ατομική τακτική και βολές, παράλληλα με γνώσεις και άλλα καθήκοντα! 

· «Προετοιμάσου για απρόβλεπτες καταστάσεις», γιατί τίποτα δεν γίνεται σε πεδίο μάχης όπως ακριβώς είχε σχεδιαστεί αρχικά! Επομένως πρέπει να υπάρχει πρωτοβουλία σε όλους! Και αυτό επιτυγχάνεται με την κατάλληλη εκπαίδευση. 

· «Εκπαιδεύσου όπως θα πολεμήσεις» Δεν νομίζω ότι χρειάζεται καποια εξήγηση.

Κλασσική φωτογραφία της Ζ' ΜΑΚ! Ημερήσια δοκιμή εξόδου στην ακτή, κατά την προετοιμασία άσκησης, το 1997. Δύο ανιχνευτές , από αυτούς που ασφάλισαν την ακτή συγκρατούν τη βάρκα για να βγει το πλήρωμα (Αρχείο ΓΕΣ/ΔΕΔ)

Όσο για υλικά και εξοπλισμό, τα καλύτερα από τότε, βελτιωμένα σήμερα, όπως διαπίστωσα στην επίδειξη που μας έγινε! Μέσα στο διαδίκτυο, λέγονται και γράφονται πολλά και δεν ξέρω αν κάνουν καλά! 

Σ΄ένα αναμνηστικό λεύκωμα που επιδόθηκε κατά την τελετή, στο οποίο αναφέρεται συνοπτικά η ιστορία γένεσης της μονάδας μεταξύ των άλλων γράφει:

«.......  Τον Ιούνιο του 1996 το Ανώτατο Στρατιωτικό Συμβούλιο κύρωσε την οργανωτική Δγή της Ζ΄ ΜΑΚ και το ΓΕΣ/ΔΕΔ εξέδωσε τις διαταγές για την αρχική επάνδρωσή της.

Το προσωπικό της Μοίρας με τον επαγγελματισμό του, υπό την καθοδήγηση των Διοικητών της, καταξίωσε τη Ζ΄ Μοίρα Αμφίβιων Καταδρομών στη συνείδηση των ανδρών των Ειδικών Δυνάμεων, ως Μονάδα πρότυπο, εφάμιλλη αντίστοιχων Μονάδων του εξωτερικού. 

Η Ζ' Μοίρα Αμφιβίων Καταδρομών   ......ικανή να διεξάγει Ειδικές Επιχειρήσεις όπου και όποτε απαιτηθεί.»

Ένας από τους πρώτους αναρριχητές της Ζ' ΜΑΚ. Φωτογραφία του 1997. (Αρχείο ΓΕΣ/ΔΕΔ)

Προσθέτω και εγώ κάτι ακόμα: Να διεξάγει με επιτυχία Ειδικές Επιχειρήσεις, γιατί το ζητούμενο είναι η νίκη! Και όπως συνηθίζαμε παλιά να απαντάμε στους κομάντος της Μοίρας που κατά την εκπαίδευση και τις αξιολογήσεις μας ρωτούσαν αν είναι καλύτεροι από τις άλλες Μοίρες Καταδρομών: 

«Δεν μας ενδιαφέρει να είμαστε καλύτεροι από τις άλλες Μοίρες, αλλά να είμαστε καλύτεροι από τον αντίπαλο!»

Και ναι! Παραδώσαμε την σκυτάλη στους επόμενους άξιους συνεχιστές! Πώς αλλιώς η μονάδα θα έφτανε μέχρι εδώ που έφτασε!

Ανιχνευτής

Τα Μικρο ΜΕΑ στην υπηρεσία των Ειδικών Δυνάμεων

Μικρο ΜΕΑ κατ ατη διάρκεια δοκιμών (Πηγή)

Για τη μικροσκοπικά Μη Επανδρωμένα Αεροχήματα, τύπου «Black Hornet» (Μαύρη Σφήκα) τα γνωστά με την αγγλική λέξη «drones» έχουμε μιλήσει και σε παλαιότερα άρθρα.

Ήλθε όμως η εποχή της 2ης γενεάς, αυτής που δεν χρειάζεται GPS ούτε way points ούτε τηλεχειρισμό!

Δεν ξέρω αν έχετε δει ένα πολύ ενδιαφέρον φιλμ με τον ελληνικό τίτλο «Αόρατος Εχθρός» και στ’ αγγλικά «Eye in the sky» (Μάτι στον ουρανό), όπου αμερικανικές και βρετανικές υπηρεσίες πληροφοριών χρησιμοποιούν μικρο ΜΕΑ τύπου εντόμων για να μπουν σε σπίτια τρομοκρατών και να συλλέξουν πληροφορίες, τις οποίες το σφαιρικό μάτι των πολύ μεγάλων «αρπακτικών» Predators, δεν μπορούν να το κάνουν από πολύ ψηλά.

Βρέθηκε λοιπόν μια εταιρεία η ShieldAl, η οποία χρηματοδοτήθηκε τον περασμένο μήνα με ένα ενα εκατομύριο δολάρια, από την Υπηρεσία Ερευνών και Καινοτομίας της Ναυτικής Διοίκησης Ειδικών Επιχειρήσεων των ΗΠΑ, για να τελειοποιήσει ένα πρωτότυπο, αυτόνομο μικρο ΜΕΑ, που θα κάνει αυτή ακριβώς τη δουλειά την οποία με φαντασία, παρουσιάζει το φιλμ! Η φαντασία πάντα προηγείται της πραγματικότητας!

Με το πάτημα ενός κουμπιού, αυτό το μικρο ΜΕΑ πετάει μέσα σε κτίρια, καταγράφει και «χαρτογραφεί» αυτόνομα τον χώρο χρησιμοποιώντας κάμερες lasers και αισθητήρες αδράνειας και υπερήχων, χωρίς GPS και προπαντός χωρίς τηλεχειρισμό!

Χωρίς να υπεισέρχονται σε τεχνικές λεπτομέρειες οι κατασκευαστές, τονίζουν την διαφορετικότητα του δικού τους δημιουργήματος έναντι των άλλων, ισχυριζόμενοι ότι το drone τους μπορεί να πετάξει άνετα μέσα από πυκνά δέντρα, ή να μπει σε κτίριο και να ανιχνεύσει χωρίς καμιά απολύτως καθοδήγηση, εκεί που δεν μπορεί να δουλέψει GPS γιατί δεν υπάρχει δορυφορική κάλυψη! Άρα κατάλληλο για ειδικές επιχειρήσεις!

Η όλη στρατιωτική έρευνα προς αυτό τον τομέα, «πυροδοτήθηκε», όπως συμβαίνει πάντα, από την επιχειρησιακή απαίτηση της αποδέσμευσης και αυτονόμησης από χρήση GPS, ώστε να μην υπάρχει τέτοια εξάρτηση στις επιχειρήσεις, που μπορεί να γίνει εκμεταλλεύσιμη από έναν τεχνολογικά προηγμένο αντίπαλο. Το 2014 εκδόθηκε από την Υπηρεσία Αμυντικής Τεχνολογίας και Ερευνών των ΗΠΑ (DARPA) ένα τέτοιο πρόγραμμα εύρεσης αλγορίθμων, για κατασκευή μικρο ΜΕΑ που θα κινούνται σαν μικρά πουλιά ή έντομα, οπουδήποτε με πλήρη αυτονομία. Το 2015, ο στρατός προχώρησε σε έκδοση προκήρυξης για συμμετοχή εταιρειών σε διαγωνισμό προτεινομένων τεχνικών προδιαγραφών και ..αναμένονται τα αποτελέσματα.

Σχέδιο της DARPA για την κατασκευή μικρο ΜΕΑ που να προσομοιάζουν σε έντομα, σύμφωνα με το πρόγραμμα «Fast Lightweight Autonomy» (Πηγή)

Αλλά... δυστυχώς η επιστήμη δεν έχει προχωρήσει σε επίπεδο που να μπορεί ν’ αντιγράφει με επιτυχία τη φύση! Οι τεχνικοί συναντούν μεγάλη δυσκολία προς το παρόν, να ενσωματώσουν όλα τα απαιτούμενα όργανα, μικρουπολογιστές, κάμερες κλπ στο σώμα ενός μικρού πουλιού! Δεν μπορούν να αντιγράψουν την ..υπερφυσική τεχνολογία που επιτρέπει σ’ ένα νεογνό μόλις γεννιέται ν’ αντιλαμβάνεται χώρο και να βλέπει τα πάντα! 

Πάντως, ...προσπαθούν! Και όσο η τεχνολογία προχωρεί στον τομέα των smart phones με τις μικροσκοπικές κάμερες και τους αισθητήρες, μπορούν να επωφεληθούν με με το χαμηλότερο κόστος κατασκευής και σμίκρυνσης πλατφορμών για εναέριες δραστηριότητες και αυτόνομες πλοηγήσεις. Αυτοί που σίγουρα θα ωφεληθούν σε τελική ανάλυση, θα είναι οι ειδικές δυνάμεις!

Κατά τ’ άλλα στη δική μας πραγματικότητα, οι γείτονες Τούρκοι, εκτοξεύουν νέο δορυφόρο παρατήρησης σε λίγους μήνες, για να εκτελούν παρατήρηση στο νοτιο-ανατολικό τους τμήμα και να συλλέγουν πληροφορίες για τους Κούρδους αντάρτες, που τώρα τελευταία έκαναν και προσβολή στρατοπέδου και κατέστρεψαν ελικόπτερα! Βέβαια, ο δορυφόρος μπορεί να παρατηρεί και άλλα πράγματα, αν εννοείτε τι εννοώ!

Ανιχνευτής

Κάτω από το Αυγουστιάτικο φεγγάρι. (Β' Μοίρα Καταδρομών, Αύγουστος 1949)

  Τελετή παρασημοφόρησης σημαιών Μοιρών Καταδρομών 1948-1949. ( Φωτογραφία από Αρχείο ΓΕΣ/ΔΕΔ)

Με αφορμή την επέτειο των 67 χρόνων από λήξεως των επιχειρήσεων στο Βίτσι, παραθέτουμε απόσπασμα από την αφήγηση της μάχης, όπως τη βίωσε ο τότε Ανθλγος Κίμων Δακανάλης (ΣΣΕ τάξεως 1949 Α) που συμμετείχε σαν διμοιρίτης της Δριας Α/Τ (Μπαζούκας 3,5’’) της Β’ Μοίρας Καταδρομών.

Το πλήρες κείμενο της ανέκδοτης ως τώρα και πολύ ενδιαφέρουσας αφήγησής του, δημοσιεύεται σε συνέχειες, στην έντυπη εφημερίδα μας, «Τα Νέα της Λέσχης Καταδρομέων και Ιερολοχιτών»

Ο τίτλος του αποσπάσματος της αφήγησης, προέρχεται από την ίδια την αφήγηση, όπως θα διαπιστώσουν οι αναγνώστες.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η περιγραφή της τακτικής και τεχνικής που εφάρμοζαν οι καταδρομείς εκείνης της εποχής, αλλά και η αναφορά σε μέτρα συντονισμού ή σε ελλείψεις που παρουσιάζονταν σε αυτά.

Για τις μάχες εκείνης της περιόδου, έχουμε αναφερθεί σε προηγούμενο άρθρο. Και οι τότε αντίπαλοι, "η άλλη πλευρά" περιγράφει τα αίτια της ήττας της, με τις δικές της απόψεις.

Γιατί η ιστορία πρέπει να ακούγεται και από τις δύο πλευρές για να είναι αντικειμενική!

Ανιχνευτής

«…Ήταν πανσέληνος (της 10ης Αυγούστου 1949) και έτσι η κίνησή μας προς τις εχθρικές γραμμές ήταν άνετη. Το δρομολόγιο που ακολουθούσαμε ήταν κατά μήκος της όχθης ενός ευρύτατου ρυακιού που οδηγούσε από τους πρόποδες του υψώματος ΜΠΙΚΟΒΙΚ, απ’ ευθείας στη χαράδρα της Χαλάστρας η οποία χώριζε το ύψωμα ΜΠΑΡΟ από εκείνο του ΡΟΤΟ.

Οι όχθες του ρυακιού είχαν δέντρα κι έτσι υπήρχε κάλυψη σε όλη τη διαδρομή, δεδομένου ότι η πανσέληνος είχε κάνει τη νύχτα, μέρα.(Αυγουστιάτικο φεγγάρι). Ύστερα από περίπου δύο-τρεις ώρες αθόρυβης και προσεκτικής πορείας, είχαμε πλέον προσεγγίσει τους πρόποδες του υψ. ΜΠΑΡΟ από ανατολικά.

Όταν αρχίσαμε να ανηφορίζουμε, διεισδύοντας προς τις ΒΑ πλαγιές του υψ. ΜΠΑΡΟ, απορούσαμε πώς μέχρι αυτή τη στιγμή, δε μας είχαν αντιληφθεί οι Συμμορίτες; Και αυτό γιατί, ένα μέρος της ανηφοριάς ήταν καλυμμένο από κροκάλους του ποταμού, που σε συνδυασμό με τη βιαστική κίνησή μας, προξενούσε όπως ήταν φυσικό, αρκετό θόρυβο.

Κάποια στιγμή, από το ύψωμα ΡΟΤΟ, (ανατολικά και δεξιά μας), άρχισε να βάλει ένα βαρύ πολυβόλο με τροχειοδεικτικές σφαίρες, προς την κατεύθυνση όπου εκινούντο οι ακολουθούσες Μοίρες Καταδρομών. Αυτό μας έπεισε ότι η διλοχία 51 και 52 ΛΟΚ, που προηγούμεθα, δεν είχε γίνει αντιληπτή από τον εχθρό.

Γρήγορα βρεθήκαμε πίσω από τις οχυρώσεις του υψ. ΜΠΑΡΟ (ΒΑ πλαγιά) στα πρώτα εχθρικά χαρακώματα, που ήταν κενά και τα καταλάβαμε αμαχητί.

Από πληροφορίες γνωρίζαμε ότι στη ΒΑ πλευρά του υψ. ΜΠΑΡΟ βρισκόταν λόχος Συμμοριτών και πήραμε τα αναγκαία μέτρα ασφαλείας. Στα χαρακώματα αυτά, πήραμε μιαν ανάσα και ανασυγκροτηθήκαμε, έτοιμοι πλέον για την ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΚΡΙΣΙΜΗ ΕΠΙΘΕΣΗ, για την ολοκλήρωση της κατάληψης της κορυφής του υψ. ΜΠΑΡΟ, η οποία ήταν και η κυρίως οργανωμένη αμυντική τοποθεσία. Σε αυτό το σημείο πρέπει να σας πληροφορήσω ότι η οχύρωση του υψ. ΜΠΑΡΟ, αποτελείτο από 3 γραμμές αμύνης: Η πρώτη στους πρόποδες, μετωπικά, με συρματοπλέγματα και ναρκοπέδια. Η δεύτερη γύρω στα μέσα του υψ. ΜΠΑΡΟ και η Τρίτη ήταν γύρω από την τοπογραφική οφρύ*, στην κορυφή, με ισχυρά πολυβολεία και συρματοπλέγματα, παγιδευμένα με χειροβομβίδες.

Πρέπει να ήταν γύρω στις 2 το πρωί της 11ης Αυγούστου 1949. Ο υποδιοικητής της Μοίρας, Λοχαγός ΠΖ Κερτεμελίδης Πρόδρομος, που ηγείτο της διλοχίας, ήρθε σε επαφή μέσω ασυρμάτου, με τον διοικητή της Μοίρας (σ.σ. ήταν ο Ταγματάρχης ΠΖ Οπρόπουλος Δημήτριος). Εν τω μεταξύ, οι Συμμορίτες φαίνεται ότι μας είχαν πλέον αντιληφθεί, γιατί άρχισαν να μας βάλουν με όλμους. Είχαμε μερικούς τραυματίες. Ο υποδιοικητής, μόλις τελείωσε την επαφή του με τον διοικητή, μας κάλεσε και μας έδωσε τις τελευταίες οδηγίες του για την επίθεση. Μας είπε: «Ο διοικητής μου έδωσε να καταλάβω την κρισιμότητα της κατάστασης και τον κίνδυνο που διατρέχουν οι Μοίρες Καταδρομών που ακολουθούν, ΑΝ πριν ξημερώσει δεν έχουμε καταλάβει το ΜΠΑΡΟ»

Εμείς πρέπει να απείχαμε περίπου 70 με 80 μέτρα από την κορυφή του υψ. ΜΠΑΡΟ και συνέχισε λέγοντάς μας, «ΕΠΙΤΕΘΕΙΤΕ ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΑΒΕΤΕ ΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ ΠΑΣΗ ΘΥΣΙΑ. ΟΥΔΕΜΙΑ ΙΔΕΑ ΥΠΟΧΩΡΗΣΕΩΣ. ΣΗΜΕΡΑ ΚΡΙΝΕΤΑΙ Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΒΙΤΣΙΟΥ. ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ ΔΕΝ ΕΧΩ ΝΑ ΣΑΣ ΠΩ!!!»

Με τη διμοιρία μου έφυγα αριστερότερα από το Λόχο με κατεύθυνση την κορυφή. Από κει σχηματίζονταν δύο αντηρίδες**, μια ΝΑ και μια Α, όπου ευρισκόμεθα ο 51 ΛΟΚ, η διμοιρία μου και ο 52 ΛΟΚ. Ενδιάμεσα σχηματιζόταν ένα κοίλωμα. Στην απέναντι από μας αντηρίδα, ήταν ο 53 ΛΟΚ και ο 55 ΛΟΚ, με διοικητάς τους υπολοχαγούς ΔΕΛΗΘΑΝΑΣΗ ΑΓΓ. Και ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ ΚΩΝ., αντίστοιχα.

Καθώς ανεβαίναμε στην αριστερή πλευρά της αντηρίδας, βρεθήκαμε ξαφνικά μπροστά σ’ ένα ξέφωτο, αποψιλωμένο πεδίο. Το υψ. ΜΠΑΡΟ ήταν δασωμένο και όσο πλησιάζαμε προς την κορυφή, είχε μεγάλα δέντρα. Σταματήσαμε καλυμμένοι στο δασωμένο μέρος. Η νύχτα ήταν σαν ημέρα (πανσέληνος) και με τις διόπτρες άρχισα να ερευνώ το χώρο μετά το ξέφωτο. Ξαφνικά μας πλησίασε ένας καταδρομέας σταλμένος από τον 53 ΛΟΚ της διπλανής αντηρίδας. Μου είπε ότι τον έστειλε ο Ανθλγος του να με ενημερώσει, ότι μπροστά μας και σε απόσταση περίπου 60-70 μέτρων, ήταν τρία πολυβολεία και να προσέξω να μη βγω στο ξέφωτο. Πράγματι τα εντόπισα. Μαζί με το βοηθό μου Λοχία, αναθέσαμε την προσβολή των θυρίδων και των τριών πολυβολείων στα 6 ΜΠΑΖΟΥΚΑΣ, ανά δύο για κάθε πολυβολείο, κι έτσι αρχίσαμε τις βολές. Τα βλήματα έπεφταν βροχή στις θυρίδες και οι μάνδαλοι σταθεροποίησης των βλημάτων είχαν πυρακτωθεί.

Μετά τα εκρηκτικά βλήματα ρίξαμε και από δύο φωτιστικά ανά ΜΠΑΖΟΥΚΑΣ. Σημειωτέον, ότι από επιστράτευση πολιτών Καστοριάς, μου είχαν διατεθεί 6 άνδρες, που μετέφεραν σε σάκους βλήματα και είχαμε επάρκεια. Με τη ρίψη φωτιστικών (φωσφορούχα), οι Συμμορίτες έντρομοι εγκατέλειψαν τα πολυβολεία, τρέχοντας προς την κορυφή. Εντελώς αυθόρμητα, όλοι οι άνδρες της διμοιρίας μου, επιτέθηκαν και κατέλαβαν τα 3 πολυβολεία, καταδιώκοντας τους έντρομους συμμορίτες, που υποχωρούσαν προς την κορυφή του υψ. ΜΠΑΡΟ.

Πίσω από τα καταληφθέντα πολυβολεία, υψώνονταν μεγάλα δέντρα, για 20-30 μέτρα. Μόλις φθάσαμε στη θέση αυτή, δεχτήκαμε καταιγιστικά πυρά πολυβόλου και αναγκαστήκαμε να ανακόψουμε την επίθεση μας, καλυπτόμενοι στους κορμούς των δέντρων. Ήδη είχε αρχίσει να ξημερώνει. Μπροστά μας είχαμε την κύρια οργανωμένη τοποθεσία της κορυφής του υψ. ΜΠΑΡΟ. Η τοποθεσία προστατευόταν από παγιδευμένα συρματοπλέγματα, με χειροβομβίδες κ.α. και πίσω απ’ αυτά, ισχυρά πολυβολεία που συνδέονταν με βαθιά χαρακώματα.

Μπρος σ’ αυτό το ισχυρό μέτωπο δε χάσαμε την ψυχραιμία μας. Με τον ενθουσιασμό που μας κατείχε εξαιτίας της πρώτης μας επιτυχίας, καταλαμβάνοντας τα 3 ισχυρά πολυβολεία, αρχίσαμε να βάλουμε ταυτόχρονα εναντίον του πολυβολείου, απ’ όπου δεχόμεθα καταιγισμό πυρών και κατά του παγιδευμένου συρματοπλέγματος, για να ανοίξουμε διάδρομο να εισβάλουμε στα χαρακώματά τους.

Τα αποτελέσματα υπήρξαν επιτυχή! Το πολυβολείο εσίγησε (είχαν φονευθεί και οι 3 συμμορίτες) ενώ οι εκρήξεις των βλημάτων ΜΠΑΖΟΥΚΑΣ, είχαν ανοίξει αρκετό χώρο στα συρματοπλέγματα. Η τελική επίθεση μας για την κατάληψη του πολυβολείου, συνέπεσε με αυτήν του 51 και 52 ΛΟΚ από δεξιά μας κι έτσι ολοκληρώθηκε η κατάληψη της κορυφής του υψ. ΜΠΑΡΟ.

Η μάχη στη κορυφή ήταν λυσσώδης. Μάχη σώμα με σώμα, σε μια οχυρωμένη τοποθεσία με πολλά πολυβολεία, αντιαρματικά και γενικώς με βαρύ οπλισμό και οχύρωση. Σε αυτό το σημείο, αναφέρω το εξής περιστατικό: Όταν είχαμε εισβάλει στα χαρακώματα τους και διεξάγονταν οι μάχες σώμα με σώμα, ένας συμμορίτης με προτεταμένο το γερμανικής προέλευσης οπλοπολυβόλο του (τουρτούρες τα ονομάζαμε) εστράφη εναντίον μας. Τότε ο Δεκανέας Τσαούσης από τον 51 ΛΟΚ, προτάσσοντας το δεξί του χέρι, αρπάζει και στρέφει την κάννη του όπλου προς τα πάνω, για να αποτρέψει τον κίνδυνο που διατρέχαμε!! Ο Τσαούσης έμεινε ανάπηρος, διότι η δεξιά παλάμη του, με την οποία άρπαξε την πυρακτωμένη κάννη του εχθρικού οπλοπολυβόλου, υπέστη μεγάλου βαθμού έγκαυμα, κατακαίοντας τελείως τις σάρκες της παλάμης του, η οποία είχε γίνει ένα σώμα με την κάννη του όπλου.

Οι συμμορίτες, υποστηριζόμενοι από πυροβολικό, προσπάθησαν ανεπιτυχώς να ανακτήσουν το υψ. ΜΠΑΡΟ με αντεπιθέσεις. Ενώ η μάχη στην κορυφή συνεχιζόταν, κινδυνεύσαμε από φίλια πυρά πυροβολικού και Αεροπορίας, έως ότου πεισθούν οι διοικήσεις, ότι οι ΛΟΚ είχαν καταλάβει το υψ. ΜΠΑΡΟ. Ο Λοχαγός Πυροβολικού που χειριζόταν το ΚΟΝΤΑΚΑΡ επικοινωνίας (σ.σ. σταθμός ασυρμάτου) με πυροβολικό και αεροπορία είχε σκοτωθεί πριν την κατάληψη του υψ. ΜΠΑΡΟ κι έτσι δεν υπήρξε αλληλοενημέρωση. Μέχρι να καταφέρουμε να αποκαταστήσουμε τα σήματα επικοινωνίας, δεχόμεθα τα πυρά του πυροβολικού των συμμοριτών, ταυτόχρονα με αυτά των φιλίων όπλων!!

Το πρωί γύρω στις 6, η κατάληψη του ΜΠΑΡΟ είχε πλέον ολοκληρωθεί…"

Σημειώσεις

* Τοπογραφική οφρύς: Η νοητή γραμμή γύρω από ένα ύψωμα, από την οποία βλέπουμε την κορυφή. Υπάρχει και η "στρατιωτική οφρύς" που είναι η αντίστοιχη γραμμή από την οποία βλέπουμε μέχρι τους πρόποδες του υψώματος. Η τοπογραφική οφρύς βρίσκεται πάντα ψηλότερα από την στρατιωτική οφρύ. Ανάλογα με την μορφολογία του εδάφους, πιθανόν οι δύο γραμμές να συμπίπτουν. 

**αντηρίδα: εννοεί αντέρεισμα. Τα τµήµατα που εξέχουν, περιλαµβανόµενα μεταξύ δύο διαδοχικών χαραδρών και φαίνονται να αντιστηρίζουν έναν ορεινό όγκο, ονομάζονται αντερείσματα