Στη μνήμη ενός παλιού φίλου λοκατζή

Χθες έφυγε από αυτόν τον κόσμο, ένας πολύ παλιός φίλος λοκατζής, ένας έφεδρος επιλοχίας της Δ' Μοίρας Καταδρομών. Ένας παλιός πολεμιστής που στάθηκε στη μονάδα, από την αρχή της συγκρότησής της το 1947 μέχρι και την τελευταία ημέρα αγώνα το 1949.

Ο κύριος Σπύρος Σ., για τον οποίο είχαμε μιλήσει σε προηγούμενο άρθρο, έφυγε πλήρης ημερών στα 90 του χρόνια, από τα γηρατειά. Ήταν η σειρά του! Πάει να βρει τους παλιούς συμπολεμιστές του, όπως συνήθιζε να λέει, όταν συναντιόμασταν και με γέμιζε με τις ιστορίες του.

Στη Ρούμελη, στη Μακεδονία, στη Θεσσαλία, στην Πελοπόννησο και τέλος στο Γράμμο και στο Βίτσι, παντού στάθηκε τυχερός να βρεθεί και να πολεμήσει. Στην Πελοπόννησο, δύο ήταν οι επιχειρήσεις που του είχαν μείνει ζωηρά στη μνήμη! Η επιχείρηση εξάρθρωσης του ανταρτικού συγκροτήματος ΚΩΝΤΑΛΩΝΗ, στον Ταΰγετο και η καταδρομή στον Άγιο Βασίλη στον Πάρνωνα.

Στο Βίτσι πάλι,  μου έλεγε και ξανάλεγε για τα πυκνά πυρά όλμων και πυροβόλων των ανταρτών που δέχτηκε η Μοίρα κινούμενη το βράδυ της 10 προς 11 Αυγούστου του 1949  στα στενά μεταξύ των υψωμάτων Μπάρο και Ρότο , πίσω από τη Γ' Μοίρα Καταδρομών, γιατί ο πολύς συνωστισμός δύο μονάδων με τα μεταγωγικά τους έγινε αντιληπτός από τ΄ανταρτικά τμήματα. 

"Ο θόρυβος κατά την κίνηση, οδήγησε στο θάνατο και στον τραυματισμό πολλών παλικαριών", όπως μου έλεγε ο μακαρίτης, που πάσχιζε να κρατήσει τους άνδρες της διμοιρίας του σε τάξη, εκείνη τη νύκτα, βοηθώντας στην ανασυγκρότηση για αντεπίθεση. Μου εξιστορούσε για τον κάθε άνδρα που έχανε στη μάχη, τα πάντα για τη ζωή του, την οικογένειά του και τον τόπο του, Μετά από τόσα χρόνια κρατούσε στη μνήμη του "αρχείο".

Τέλος, στον Γράμμο, το βράδυ της 26 προς 27 Αυγούστου του 1949 ο λόχος του, ο 73 ΛΟΚ, έδωσε σκληρό αγώνα για την κατάληψη του  υψώματος Φλάμπουρο όπου, όπως παραστατικά μου περίγραψε, ο ίδιος με έρπυση πλησίαζε τα εχθρικά πολυβολεία και πέταγε χειροβομβίδα μέσα για να συνεχίσουν οι δικοί του την έφοδο και κατάληψη των ανταρτικών θέσεων. Η μάχη δινόταν σώμα με σώμα και ήταν πολύ σκληρή γιατί και ο αντίπαλος πολεμούσε με πείσμα και γενναιότητα, όπως έλεγε: "Από την ίδια φύτρα ήταν κι' αυτοί, αλλά είχαν παραστρατήσει. Κρίμα στη λεβεντιά τους" 

Εκεί ήταν που μπροστά στα μάτια του σκοτώθηκε ένας ανθυπολοχαγός της Μοίρας, αφού μια σφαίρα του διαπέρασε το κεφάλι. Ο γενναίος αξιωματικός προσπαθούσε να εμψυχώσει τους καταδρομείς του, αλλά δεν φρόντισε για την δική του κάλυψη. 

Ο σεμνός γέροντας, που ήταν πάντα στην καρδιά και στην ψυχή νέος, θεωρούσε μεγάλη του τιμή που είχε υπηρετήσει στους ΛΟΚ και τον εαυτό του πολύ τυχερό, που δεν τον άγγιξε έστω και για λίγο μια σφαίρα. Σαν επιλοχίας, είχε την ευκαιρία να δει από κοντά τον στρατηγό Καλίνσκη κάποια φορά και μάλιστα του είχε κάνει εντύπωση τότε, όταν ένας ξένος στρατηγός, ο Αμερικανός Βαν Φλιτ, θέλησε να τιμήσει τον Καλίνσκη για τις επιτυχίες των ΛΟΚ, επιδίδοντάς του ένα "ασημένιο" πιστόλι 0,45.

Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει! Ελπίζω εκεί που βρίσκεται τώρα, να έχει βρει όλους τους παλιούς του φίλους και συμμαχητές! 

Ανιχνευτής