Η τολμηρή διείσδυση

Αυτή η εβδομάδα,  είναι γεμάτη από  ιστορικά στρατιωτικά  γεγονότα που συνέβησαν στο παρελθόν. Στις 21 Φεβρουαρίου του 1913 έγινε η παράδοση των Ιωαννίνων από τον Τούρκο διοικητή Εσάτ Πασά,  στον Ελληνικό Στρατό!

Η μάχη για την απελευθέρωση της πόλης  ξεκίνησε από τις 16 του μήνα με καλά προετοιμασμένη επίθεση του Ελληνικού στρατού. Λεπτομέρειες για την διεξαγωγή της, μπορείτε να διαβάσετε, πιέζοντας τον σύνδεσμο : Μάχη Ιωαννίνων.

Πηγή φωτογραφίας

Προσέξτε στο παραπάνω σχεδιάγραμμα  τη διαδρομή της 2ης φάλαγγας. Εμπροσθοφυλακή της φάλαγγας  ήταν το 1ο Σύνταγμα Ευζώνων, με προπορευόμενα τα 8ο και 9ο Τάγματα Ευζώνων και πίσω ακολουθούσε το Ι/17 Τάγμα Πεζικού.

Οι Εύζωνες, ή πιο παραδοσιακά οι Τσολιάδες, ήταν κατά κύριο λόγο ελαφρύ πεζικό, με μονάδες συγκροτημένες από ορεσίβιους, γεροδεμένους, "ψημένους"  εθελοντές άντρες του υπόλοιπου στρατού. Οι αποστολές τους δεν ήταν απλώς αυτές του πεζικού, αλλά αναλάμβαναν και τολμηρά εγχειρήματα ημέρα και νύκτα. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ήταν κατά κάποιο τρόπο οι καταδρομείς της εποχής τους! Η παρακάτω φωτογραφία, ιστορική  εκείνης της εποχής και εκείνης της μάχης, δίνει μια σαφή αντίληψη για την ποιότητα των μαχητών.

Σύντομη ανάπαυση  ευζώνων στα υψώματα του Αγ.  Νικολάου. (Πηγή)

Στις 20 Φεβρουαρίου 1913, με την ταυτόχρονη πρωινή επιθετική ενέργεια των 3 ελληνικών φαλάγγων,  το Σύνταγμα Ευζώνων, με μεγάλη ταχύτητα και ορμή, εκμεταλλεύθηκε το ρήγμα στην εχθρική αμυντική γραμμή, που έγινε με την κατάληψη της τοποθεσίας του Αγίου Νικολάου, από σύνταγμα πεζικού της 3ης φάλαγγας και διείσδυσε στα μετόπισθεν των Τούρκων, φτάνοντας  τις εσπερινές ώρες μέχρι τα περίχωρα των Ιωαννίνων, με το 9ο Τάγμα του. Και αυτό ενώ ακόμη μπροστά στο Μπιζάνι, οι Τούρκοι αντιστέκονταν.

Βρήκαν τις έρπουσες τηλεφωνικές γραμμές των Τούρκων, τις κατέστρεψαν και έτσι, πλην αγγελιαφόρων, δεν υπήρχε καμμιά επικοινωνία των αμυνομένων με το στρατηγείο τους. Ήταν τόσο γρήγορη και αιφνιδιαστική αυτή η ενέργεια, που στηριζόταν στην καθαρή πρωτοβουλία των διοικητών των ευζωνικών ταγμάτων, ώστε εκτός από τους Τούρκους, ακόμη και οι ελληνικές προϊστάμενες διοικήσεις δεν το περίμεναν. 

Όσα τουρκικά τμήματα υποχωρούσαν το βράδυ από την αμυντική τους τοποθεσία προς τα Γιάννενα, συλλαμβάνονταν από τους Εύζωνες, που είχαν εγκατασταθεί στην περιοχή του Άγιου Ιωάννη, έξω από την πόλη. Έπιασαν πάνω από 1000 Τούρκους αιχμαλώτους εκείνο το βράδυ, πέρα από υλικά και εφόδια.

Αυτή η τολμηρή ενέργεια, ήταν καθοριστική στην απόφαση των Τούρκων να παραδοθούν, πεπεισμένοι για το μάταιο της συνέχισης του αγώνα. Βλέπετε, η νίκη δεν επιτυγχάνεται μόνο με την πλήρη καταστροφή και εξουδετέρωση του αντιπάλου, αλλά και με την κάμψη της θέλησής του για συνέχιση της αντίστασής του! 

Τολμηρή ενέργεια, που αρχικά δεν άρεσε στους προϊσταμένους, γιατί υπήρχε ρίσκο πλήρους καταστροφής των Ευζώνων, που προχώρησαν πολύ, χωρίς "καλυμμένα πλευρά" και χωρίς άλλη υποστήριξη προφανώς. Η τύχη ευνοεί τους τολμηρούς! Η αντιπροσωπεία των Τούρκων που ζήτησαν να παραδοθούν εκείνο το βράδυ, οδηγήθηκε από τον διοικητή του 9ου Τάγματος Ευζώνων, στο ελληνικό στρατηγείο. Στις 21 Φεβρουαρίου 1913, τα Γιάννενα  πέρασαν στα ελληνικά χέρια!

Το όνομά του διοικητή του ευζωνικού τάγματος,  ήταν  Γιάννης Βελισσαρίου. Αξίζει να διαβάσετε την ιστορία του και θα καταλάβετε αμέσως, γιατί εξελίχθηκε αυτή η τολμηρή διείσδυση! 

Έτσι  έπεσαν τα Γιάννενα!

Ανιχνευτής

Πηγή