Τα χειρουργεία εκστρατείας

To 299 Κινητό Χειρουργικό Νοσοκομείο Εκστρατείας (KIXNE) στην Καμπούλ (Πηγή: ΓΕΣ)

Επειδή μας αρέσει να αναφερόμαστε συνεχώς σε επιχειρήσεις και ηρωικά κατορθώματα, συνήθως ξεχνάμε αυτούς που ασχολούνται με την διάσωση των τραυματισμένων, ηρώων και μη.

Οι νοσοκόμοι πεδίου, οι  στρατιωτικοί γιατροί , είναι αυτοί που καλούνται κυριολεκτικά να περιμαζέψουν ότι έχει διαλυθεί σωματικά και ψυχολογικά. 

Ειδικά οι χειρουργοί στις πολεμικές επιχειρήσεις, αντιμετωπίζουν κατά κανόνα τους άτυχους τραυματίες μάχης και καταβάλλουν υπεράνθρωπες προσπάθειες να τους σώσουν, να τους επαναφέρουν σε ανεκτό επίπεδο ζωής. Εκεί στο πεδίο της μάχης, δίνεται μια παράλληλη και αφανής ίσως για πολλούς μάχη. Η μάχη για τη ζωή των τραυματισμένων.

Ανιχνεύοντας στο διαδίκτυο, βρήκα ένα ντοκιμαντέρ (σε τρία μέρη) που αναφέρεται στους στρατιωτικούς γιατρούς και νοσοκόμους στο Βιετνάμ. Βασικά είναι εκπαιδευτικό ντοκιμαντέρ, που απευθύνεται σε υγειονομικό στρατιωτικό προσωπικό των ΗΠΑ. 

Ιατρική περίθαλψη στο 299 ΚΙΧΝΕ (Πηγή: ΓΕΣ)

Αν και κάποιες σκηνές είναι πολύ "άγριες" για τους μη έχοντες σχέση με το αντικείμενο, εν τούτοις είναι μια πραγματικότητα που δεν πρέπει να κρύβεται, με τη δικαιολογία ότι δεν είναι αρεστή.

Το συμπέρασμα που βγαίνει για όλους τους "επιχειρησιακούς" είναι ότι μόνο με επίπονη, σκληρή και προσεγμένη εκπαίδευση, αποφεύγονται οι πολλές και βαριές απώλειες. Και όταν μιλάω για εκπαίδευση, δεν την περιορίζω μόνο στο επίπεδο του μαχητή! Σε όλα τα επίπεδα εκπαίδευση! Σε αυτούς που πρέπει να παίρνουν αποφάσεις, σε αυτούς που εισηγούνται επιτελικές προτάσεις, σε αυτούς που εκπαιδεύουν, σε αυτούς που ηγούνται μαχητών σε όλα τα κλιμάκια, για να φτάσουμε και στον ίδιο το μαχητή. Όποιος κάνει λάθη, δημιουργεί απώλειες που αυξάνουν ανάλογα με το επίπεδο αυτού, που έκανε το λάθος!

Τώρα για να υπάρχει και σύγκριση της ιατρικής τεχνολογίας της 10ετίας του '60 με την αντίστοιχη της τελευταίας 10ετίας, βρήκα και ένα ακόμη ντοκιμαντέρ, που περιγράφει την ιατρική υποστήριξη σε σύγχρονο βρετανικό Κινητό Χειρουργικό Νοσοκομείο Εκστρατείας (ΚΙΧΝΕ) στο Αφγανιστάν.

Μου θύμισε το αντίστοιχο δικό μας, μέσα στο αεροδρόμιο της Καμπούλ πριν μερικά χρόνια. Θυμάμαι έντονα ακόμα την εικόνα του Έλληνα χειρουργού, να βγαίνει μετά από πολύωρες επεμβάσεις γεμάτος αίματα, κίτρινος, κουρασμένος, αλλά με μάτια που άστραφταν γιατί είχε κατορθώσει να σώσει τη ζωή ενός πολυτραυματία, διαμελισμένου από κάποια αυτοσχέδια βόμβα ή μετά από ενέδρα, σε κάποια μακρινή εχθρική επαρχία. Μεγάλη εμπειρία!

Ανιχνευτής