Έφεδροι ή Παραστρατιωτικοί;

Διάλεξα αυτόν τον τίτλο, ορμώμενος από  πρόσφατα άρθρα στον τύπο, ηλεκτρονικό και έντυπο, που αναφέρονται στις δραστηριότητες λεσχών εφέδρων Ειδικών Δυνάμεων ή μη.

Πρόσεξα ότι "καυτηριάζεται"  το γεγονός της στρατιωτικής εκπαίδευσης που εκτελείται και τονίζεται πολύ η ενασχόλησή τους σε "τακτικές αστικού περιβάλλοντος", που δεν είναι παρά μόνο ένα τμήμα της όλης στρατιωτικής εκπαίδευσης  που παρέχεται κατά την διάρκεια της θητείας τους στο στρατό.

Μέσα από την πολύχρονη εμπειρία μου στο χώρο των Ειδικών Δυνάμεων έχω  εξηγήσει αυτό το φαινόμενο των στρατιωτικών ενασχολήσεων, σαν ένα τρόπο διατήρησης και συντήρησης του πνεύματος των Ειδικών Δυνάμεων και της μαχητικής ικανότητας των εφέδρων, που με την υποστήριξη των Λεσχών τους οργανώνουν, μεταξύ των άλλων και  τέτοιες εκδηλώσεις. 

Περισσότερο οι έφεδροι των Ειδικών Δυνάμεων, μαθημένοι στην έντονη δράση και εκπαίδευση, βρίσκουν  στον ελεύθερο χρόνο τους, παλιούς γνωστούς, ασχολούνται με σπορ και οργανώνουν στρατιωτικές εκπαιδευτικές δραστηριότητες που γυμνάζουν το σώμα αλλά και το μυαλό. Σίγουρα δεν προετοιμάζονται για ανατροπή του καθεστώτος!

Δεν είναι οι μοναδικοί! Πείτε μου μια  σοβαρή χώρα, για να σας δώσω αμέσως στοιχεία για τις δραστηριότητες των εφέδρων! Πάρα πολλά θα δείτε στη Ρωσική κοινοπολιτεία, ακολουθούν η Κίνα, κατά πόδας η Αμερική , η Γερμανία, Ιταλία, Γαλλία, και πάει λέγοντας. Και δεν γίνονται ή έχουν αρχίσει πρόσφατα! Εδώ και χρόνια, αυτές οι δραστηριότητες έχουν πλέον θεσπιστεί σε όλες τις χώρες του κόσμου και μάλιστα με πολύ πιο έντονο χρώμα, από ό,τι γίνεται στη δική μας.

Αν κάποιος θέλει να δει το ρόλο και το καταστατικό των των Λεσχών των Εφέδρων, δεν έχει παρά να τους επισκεφθεί και να συζητήσει μαζί τους. 

Δεν είμαι υπέρ ή κατά των ιδιωτικών σχολών εκπαίδευσης προσωπικού παροχής ασφάλειας, αλλά αφού υπάρχει η νόμιμη δυνατότητα να το κάνουν, δεν μπορούμε να τους κατηγορήσουμε. Όσο γι' αυτούς που επιδιώκουν να εκπαιδεύονται για ιδιωτικοί φρουροί, με σκοπό την πρόσληψή τους για εργασία, έχω μόνο να πω ένα: 

Αν δεν έχουν γνώση του κειμένου του Μοντρέ (Montreux Document) και του Διεθνούς Κώδικα Συμπεριφοράς, (International Code of Conduct, ICOC) και δεν συμμορφώνονται με αυτά και όχι μόνο, δεν έχουν τη σωστή θέση στο χώρο που επέλεξαν να εργασθούν. Πέφτουν στην κατηγορία των μισθοφόρων. Το ίδιο ισχύει για τις εταιρείες  και για τις σχολές αυτού του είδους, που θα πρέπει να διδάσκουν και να  ασπάζονται  τις αρχές  που εμπεριέχονται στα έγγραφα που μνημονεύω.

Τώρα, όταν εφαρμοστούν σε μια έκρυθμη κατάσταση μέτρα του εθνικού συστήματος συναγερμού, παύουν να ισχύουν και να λειτουργούν Λέσχες ή άλλες οργανώσεις. Στις περιοχές της μεθορίου, υπάρχουν οι εθνοφύλακες, που έτσι και αλλιώς εντάσσονται στις Ένοπλες Δυνάμεις και στο εσωτερικό, οι δυνάμεις εσωτερικής ασφαλείας για την επιβολή της τάξης και του νόμου και της προστασίας ζωτικών περιοχών και εγκαταστάσεων, αφήνοντας έτσι τις Ένοπλες Δυνάμεις απερίσπαστες στο κύριο έργο τους.

Αν κάποτε θεσπιστεί με νόμο και "Πολιτοφυλακή", θα ενταχθεί στις δυνάμεις εσωτερικής ασφάλειας. Οτιδήποτε άλλο σε τέτοια κατάσταση, αντιμετωπίζεται σαν εσωτερική εθνική απειλή και καταπολεμείται από τις νόμιμες δυνάμεις ασφάλειας. Το τελευταίο, "προς γνώσιν και συμμόρφωσιν".

Άν και όταν γίνει επιστράτευση, ξέρει ή πρέπει να ξέρει πολύ καλά ο καθένας πού θα παρουσιαστεί, όταν η πατρίδα του ζητήσει τις υπηρεσίες του. Άλλοι, οι νεώτεροι, θα πλαισιώσουν μονάδες και άλλοι, θα αναλάβουν άλλες υπηρεσίες πολιτικής προστασίας, ή εργασίας, όπως θα τους αναλογούν. Ας μην ανησυχεί κανένας. Όλοι θα τακτοποιηθούν. Απεύχομαι όμως καταστάσεις που θα ενεργοποιηθεί το σύστημα επιστράτευσης, γιατί θα σημαίνει ότι βρισκόμαστε στα πρόθυρα μεγάλου πολέμου.

Αν κάποιοι θεωρούν ότι θα επικρατήσει χάος, "πλανώνται πλάνη πεπλανημένη". "Έχουν την γνώσιν οι φύλακες". Είπαμε ότι πολλά δεν γίνονται σωστά σ' αυτή τη χώρα, αλλά στην προκειμένη περίπτωση, αυτό δεν ισχύει. Μη ποντάρουν εκεί. Δεν θα επαναληφθεί το '74. Ούτε τα σενάρια αυτονομίας θα πιάσουν.

Τώρα στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, είτε το θέλουμε είτε δεν το θέλουμε, προς το παρόν, είμαστε μέλη μιας συμμαχίας, με υποχρεώσεις και δικαιώματα, που πρέπει  αμφότερα να τα γνωρίζουμε πολύ καλά. Η συμμετοχή  μονάδων ειδικών επιχειρήσεων, σε συνεκπαιδεύσεις με αντίστοιχες μονάδες συμμάχων χωρών, είναι μια ευρύτατα διαδεδομένη πρακτική, για σύσφιγξη σχέσεων, αλληλοκατανόηση,   αλληλοεκτίμηση και ανταλλαγή τεχνικών και τακτικών γνώσεων. Αλλοίμονο αν απομονωθούμε. Τέλος πάντων πρέπει να διαλέξουμε αν θέλουμε να είμαστε "παίκτες" ή απλοί "θεατές".

Και για όσους σπεύδουν να πουν ότι μόνο με Αμερικανούς κάνουμε συνεκπαιδεύσεις, θα τους απαντήσω ότι οι συνεκπαιδεύσεις γίνονται με όλες τις φυλές και τις χώρες ανεξαρτήτως συμμαχιών, στα πλαίσια διμερών σχέσεων και της στρατιωτικής διπλωματίας. Ας ρωτήσουν να μάθουν.

Δεν είμαι οπαδός της αρχής  της "Χατζηαβατικής υποτέλειας". Πρέπει πάντα η χώρα μας να έχει την διακριτική ευχέρεια να επιλέγει τις όποιες συμμαχίες, συνεργασίες ή συμμετοχές σε σύγχρονα θέατρα επιχειρήσεων. Και νομίζω ότι μέχρι σήμερα το έχει κάνει καλά, σε όλες σχεδόν τις περιπτώσεις. Ατυχώς περιήλθαμε σε δυσμενέστατες οικονομικές συνθήκες, (λυπάμαι γι' αυτό και  κατηγορώ αυτούς που μας οδήγησαν μέχρι εδώ), με αποτέλεσμα τα περιθώρια εθνικής πρωτοβουλίας να έχουν στενέψει σημαντικά. Εξ αυτού όμως του γεγονότος, έχουν περιορισθεί στο ελάχιστο και τέτοιου είδους συμμετοχές, γιατί όποιος συμμετέχει, οφείλει να επιβαρύνεται και το οικονομικό κόστος συμμετοχής. Έτσι είναι ο κανόνας.

Αν σκεφτούμε όμως έστω και την ύστατη στιγμή την πατρίδα και όχι τα κόμματα, θα μπορέσουμε να αντέξουμε τις δυσκολίες. Τι διάολο τόσους πολέμους και καταστροφές βγάλαμε πέρα, αυτό δεν θα ξεπεράσουμε; Και επειδή "Δρυός πεσούσης, πας ανήρ ξυλεύεται", καλό θα είναι να υπάρχει ομόνοια και σύμπνοια, γιατί μόνο συντεταγμένοι, ανεξάρτητα πολιτικών πεποιθήσεων, θα έχουμε την δύναμη να αντιμετωπίσουμε τις πάσης φύσεως απειλές.

Ας δείξουμε την εθνική μας ενότητα σε κάθε εκδήλωση και η πιο καλή ευκαιρία είναι η εθνική μας γιορτή  στις 25 του Μαρτίου, που δεν πρέπει να την σπιλώσουμε, τιμώντας για μια ακόμα φορά τους ήρωες πρόγονούς μας. Και αυτοί κάποτε είχαν διχαστεί και μάλωναν ο ένας με τον άλλο. Μέχρι που έβαλαν τον Κολοκοτρώνη φυλακή. Τι κατάφεραν τότε; Τους πήραν από κάτω τα στίφη του Ιμπραήμ, και μας έσωσαν πάλι ξένοι στο Ναυαρίνο. Κάποιοι έχουν ξεχάσει αυτό το πάθημα. Ό,τι χειρότερο μπορούμε να πάθουμε, θα γίνει από εμφύλιο σπαραγμό. Αυτό θέλουμε; Αυτό θέλουν και  εχθροί μας! Θα τους κάνουμε τη χάρη; Θα τρίβουν τα χέρια τους από χαρά.

Ανιχνευτής