Μία καταδρομή μεγάλης κλίμακας, συνέβη τον Ιανουάριο του 1945 στις Φιλιππίνες, που έμεινε στη ιστορία, σαν η "Μεγάλη Καταδρομή" (The Great Raid).
Ήταν μια καλοσχεδιασμένη καταδρομική επιχείρηση με στόχο την απελευθέρωση αιχμαλώτων από ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης αιχμαλώτων πολέμου που είχαν στήσει οι Ιάπωνες, μετά την κατάληψη των Φιλιππίνων. Το στρατόπεδο Καμπανάτουαν, που πήρε τ' όνομά του από την αντίστοιχη κωμόπολη Cabanatuan που βρισκόταν δίπλα.
Μετά από την παράδοση δεκάδων χιλιάδων Αμερικανών και Φιλιππινέζων στρατιωτών στους Ιάπωνες τον Απρίλιο του 1942, στη μάχη του Μπατάαν, πολλοί μεταφέρθηκαν σε ένα από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης που είχαν προετοιμασθεί, στο στρατόπεδο Καμπανάτουαν. Όσοι κατάφεραν να επιζήσουν από την εγκληματική πορεία θανάτου του Μπατάαν.
Οι περισσότεροι αιχμάλωτοι, μεταφέρθηκαν σε άλλες περιοχές της ιαπωνικής αυτοκρατορίας, για να χρησιμοποιηθούν σαν δούλοι σε καταναγκαστικές εργασίες προς όφελος των "αυτοκρατορικών στρατευμάτων".
Γύρω στους 500 αιχμαλώτους συγκεντρώθηκαν στο στρατόπεδο, που φοβόντουσαν πλέον για τη ζωή τους, αφού μετά την αποχώρηση του Στρατηγού Μακ Άρθουρ, δεν φαινόταν ελπίδα για το μέλλον. Ο Μακ Άρθουρ, για την ιστορία, ήταν ο διοικητής του νησιωτικού συμπλέγματος των Φιλιππινών πριν την εισβολή των Γιαπωνέζων.
Με μια νυκτερινή καταδρομή που δεν διήρκεσε πάνω από ώρα, οι Αμερικανοί Καταδρομείς, με την βοήθεια ανταρτών, μπόρεσαν να εξουδετερώσουν την φρουρά, να επιβραδύνουν τις ενισχύσεις του αντιπάλου και να εκκενώσουν τους αιχμαλώτους προς τον αμερικανικό τομέα. Σ' αυτό βοήθησαν πολύ οι αντάρτες αλλά και ο ντόπιος πληθυσμός. Από αυτούς τους αιχμαλώτους έγινα γνωστά τα μαρτύρια και οι αγριότητες των Ιαπώνων και μέσα σ' αυτές και η πορεία θανάτου του Μπατάαν.
Όταν οι Ιάπωνες κατάλαβαν τις Φιλιππίνες, δεν φαντάστηκαν ότι θα έβρισκαν 72.000 αιχμαλώτους. Ήταν παρα πολύ για τις προβλέψεις τους, που έφθαναν το πολύ στις 25.000. Έτσι αποφάσισαν να μειώσουν τη δύναμη με 97 χιλιόμετρα πορεία, με ξύλο, βασανιστήρια και εκτελέσεις στο ενδιάμεσο. Στο τέλος έφτασαν στον τελικό προορισμό οι 52.000 μόνο. Κάποιο απ' αυτούς κατέληξαν στο Καμπανάτουαν, ένα στρατόπεδο με έκταση 730 μ. επί 550 μ. με καλύβες από μπαμπού και ένα υποτυπώδες νοσοκομείο.
Εκεί μέσα στοιβάχτηκαν μέχρι και 8.000 αιχμάλωτοι στις "καλύτερες εποχές του". Οι δυνατοί και κατάλληλοι για εργασία σταδιακά μεταφέρονταν σε άλλες περιοχές για ανάλογη χρήση τους και έτσι στο στρατόπεδο παρέμειναν οι "άχρηστοι". Μοιραία κάποια στιγμή θα έπρεπε να "καθαρίσουν".Πολλές και ποικίλες εμπειρίες για τη ζωή στην αιχμαλωσία βγήκαν αργότερα και έγιναν διδάγματα και καταγράφηκαν σε κανονισμούς του στρατού. Πάντα έτσι γίνεται. Τα παθήματα γίνονται μαθήματα.
Τον Οκτώβριο του 1944, ο Μακ Άρθουρ γύρισε με στρατό και "πάτησε" το νησί ξανά. Μέσα στην αποτυχία τους οι Γιαπωνέζοι άρχισαν να εκτελούν αιχμαλώτους σε διάφορα στρατόπεδα, μάλλον για αντεκδίκηση. Αποφασίστηκε να γίνει επιχείρηση διάσωσης των αιχμαλώτων ξεκινώντας από το στρατόπεδο Καμπανάτουαν. Απείχε γύρω στα 50 χιλιόμετρα από την γραμμή επαφής των δύο αντιπάλων.
Μία περίπολος αναγνώρισης διείσδυσε το βράδυ της 27 Ιανουαρίου του 1945, αφού είχε γίνει προσεκτική μελέτη όλης της περιοχής από αεροφωτογραφίες και με πληροφορίες από τους αντάρτες. Από τότε οι Αμερικανοί είχαν αρχίσει να υλοποιούν το δόγμα του ανορθόδοξου πόλεμου με διάθεση δικού τους προσωπικού για εκπαίδευση και οργάνωση των ντόπιων ανταρτών. Έτσι οπλαρχηγοί στην πραγματικότητα ήταν Αμερικανοί αξιωματικοί.
Η κύρια καταδρομική δύναμη, αποτελούμενη από 120 Καταδρομείς Rangers και 80 αντάρτες, θα ακολουθούσε μετά από 24 ώρες, για να συναντήσει την περίπολο αναγνώρισης σε προκαθορισμένο σημείο. Ο οπλισμός τους ήταν πιστόλια 0,45, μαχαίρια, χειροβομβίδες, αυτόματα Τόμσον, τυφέκια Μ1, οπλοπολυβόλα BAR, και μερικά αντιαρματικά μπαζούκας. Μαζί τους βρέθηκαν και 4 στρατιωτικοί ρεπόρτερς, για να καταγράψουν την επιχείρηση.
Η αναγνώριση γρήγορα αποκάλυψε πολλά που δεν είχαν γίνει αντιληπτά πιο πριν. Μια ολόκληρη ιαπωνική μεραρχία, είχε χώρο σταθμεύσεως την γύρω περιοχή με με 1000 και πάνω στρατιώτες να βρίσκονται πολύ κοντά στο στρατόπεδο. Το ίδιο το στρατόπεδο είχε μετατραπεί σε χώρο στάθμευσης στρατιωτών.
Αποφασίστηκε η αναμονή και η αναβολή της καταδρομικής ενέργειας για μια μέρα, μέχρι να περάσει ο όγκος της ιαπωνικής μεραρχίας που υποχωρούσε. Υπήρχε όμως ο φόβος της εκτέλεσης των αιχμαλώτων, αλλά και της αποκάλυψης της καταδρομικής δύναμης
Στις 30 Ιανουαρίου, αφού έγινε αναγνώριση ημέρας και νύκτας, ολοκληρώθηκε το σχέδιο της προσβολής από δύο σημεία, και ορίσθηκαν τα σημεία αποκοπών δρομολογίων προσέγγισης και η εγκατάσταση του τμήματος υποστήριξης. Έγιναν οι συνεννοήσεις και ο συντονισμός της εκκένωσης των αιχμαλώτων και της αποχώρησης των τμημάτων.
To πρόβλημα που παρέμενε όμως και απασχολούσε σοβαρά τον διοικητή της δύναμης, Αντισυνταγματάρχη Henry Mucci, ήταν η αθέατη προσέγγιση του στρατοπέδου, τη στιγμή που σε απόσταση 400 μέτρων περιμετρικά, το έδαφος ήταν "λείο" από την αποψίλωση που είχαν κάνει οι Ιάπωνες για να έχουν πεδίο παρατήρησης.
Η λύση που δόθηκε ήταν ο αντιπερισπασμός, με πτήση ενός πολεμικού βομβαρδιστικού αεροσκάφους τύπου Ρ-61 Black Widow, την ώρα που οι κομάντος θα πλησίαζαν με έρπυση τα συρματοπλέγματα του στρατοπέδου. Το κόλπο έπιασε τελικά!
Με μια νυκτερινή καταδρομή που δεν διήρκεσε πάνω από ώρα, οι Αμερικανοί Καταδρομείς, με την βοήθεια ανταρτών, μπόρεσαν να εξουδετερώσουν την φρουρά, να επιβραδύνουν τις ενισχύσεις του αντιπάλου και να εκκενώσουν τους αιχμαλώτους προς τον αμερικανικό τομέα. Σ' αυτό βοήθησαν πολύ οι αντάρτες αλλά και ο ντόπιος πληθυσμός. Από αυτούς τους αιχμαλώτους έγινα γνωστά τα μαρτύρια και οι αγριότητες των Ιαπώνων και μέσα σ' αυτές και η πορεία θανάτου του Μπατάαν.
Όταν οι Ιάπωνες κατάλαβαν τις Φιλιππίνες, δεν φαντάστηκαν ότι θα έβρισκαν 72.000 αιχμαλώτους. Ήταν παρα πολύ για τις προβλέψεις τους, που έφθαναν το πολύ στις 25.000. Έτσι αποφάσισαν να μειώσουν τη δύναμη με 97 χιλιόμετρα πορεία, με ξύλο, βασανιστήρια και εκτελέσεις στο ενδιάμεσο. Στο τέλος έφτασαν στον τελικό προορισμό οι 52.000 μόνο. Κάποιο απ' αυτούς κατέληξαν στο Καμπανάτουαν, ένα στρατόπεδο με έκταση 730 μ. επί 550 μ. με καλύβες από μπαμπού και ένα υποτυπώδες νοσοκομείο.
Εκεί μέσα στοιβάχτηκαν μέχρι και 8.000 αιχμάλωτοι στις "καλύτερες εποχές του". Οι δυνατοί και κατάλληλοι για εργασία σταδιακά μεταφέρονταν σε άλλες περιοχές για ανάλογη χρήση τους και έτσι στο στρατόπεδο παρέμειναν οι "άχρηστοι". Μοιραία κάποια στιγμή θα έπρεπε να "καθαρίσουν".Πολλές και ποικίλες εμπειρίες για τη ζωή στην αιχμαλωσία βγήκαν αργότερα και έγιναν διδάγματα και καταγράφηκαν σε κανονισμούς του στρατού. Πάντα έτσι γίνεται. Τα παθήματα γίνονται μαθήματα.
Τον Οκτώβριο του 1944, ο Μακ Άρθουρ γύρισε με στρατό και "πάτησε" το νησί ξανά. Μέσα στην αποτυχία τους οι Γιαπωνέζοι άρχισαν να εκτελούν αιχμαλώτους σε διάφορα στρατόπεδα, μάλλον για αντεκδίκηση. Αποφασίστηκε να γίνει επιχείρηση διάσωσης των αιχμαλώτων ξεκινώντας από το στρατόπεδο Καμπανάτουαν. Απείχε γύρω στα 50 χιλιόμετρα από την γραμμή επαφής των δύο αντιπάλων.
Μία περίπολος αναγνώρισης διείσδυσε το βράδυ της 27 Ιανουαρίου του 1945, αφού είχε γίνει προσεκτική μελέτη όλης της περιοχής από αεροφωτογραφίες και με πληροφορίες από τους αντάρτες. Από τότε οι Αμερικανοί είχαν αρχίσει να υλοποιούν το δόγμα του ανορθόδοξου πόλεμου με διάθεση δικού τους προσωπικού για εκπαίδευση και οργάνωση των ντόπιων ανταρτών. Έτσι οπλαρχηγοί στην πραγματικότητα ήταν Αμερικανοί αξιωματικοί.
Η κύρια καταδρομική δύναμη, αποτελούμενη από 120 Καταδρομείς Rangers και 80 αντάρτες, θα ακολουθούσε μετά από 24 ώρες, για να συναντήσει την περίπολο αναγνώρισης σε προκαθορισμένο σημείο. Ο οπλισμός τους ήταν πιστόλια 0,45, μαχαίρια, χειροβομβίδες, αυτόματα Τόμσον, τυφέκια Μ1, οπλοπολυβόλα BAR, και μερικά αντιαρματικά μπαζούκας. Μαζί τους βρέθηκαν και 4 στρατιωτικοί ρεπόρτερς, για να καταγράψουν την επιχείρηση.
Η αναγνώριση γρήγορα αποκάλυψε πολλά που δεν είχαν γίνει αντιληπτά πιο πριν. Μια ολόκληρη ιαπωνική μεραρχία, είχε χώρο σταθμεύσεως την γύρω περιοχή με με 1000 και πάνω στρατιώτες να βρίσκονται πολύ κοντά στο στρατόπεδο. Το ίδιο το στρατόπεδο είχε μετατραπεί σε χώρο στάθμευσης στρατιωτών.
Αποφασίστηκε η αναμονή και η αναβολή της καταδρομικής ενέργειας για μια μέρα, μέχρι να περάσει ο όγκος της ιαπωνικής μεραρχίας που υποχωρούσε. Υπήρχε όμως ο φόβος της εκτέλεσης των αιχμαλώτων, αλλά και της αποκάλυψης της καταδρομικής δύναμης
Στις 30 Ιανουαρίου, αφού έγινε αναγνώριση ημέρας και νύκτας, ολοκληρώθηκε το σχέδιο της προσβολής από δύο σημεία, και ορίσθηκαν τα σημεία αποκοπών δρομολογίων προσέγγισης και η εγκατάσταση του τμήματος υποστήριξης. Έγιναν οι συνεννοήσεις και ο συντονισμός της εκκένωσης των αιχμαλώτων και της αποχώρησης των τμημάτων.
To πρόβλημα που παρέμενε όμως και απασχολούσε σοβαρά τον διοικητή της δύναμης, Αντισυνταγματάρχη Henry Mucci, ήταν η αθέατη προσέγγιση του στρατοπέδου, τη στιγμή που σε απόσταση 400 μέτρων περιμετρικά, το έδαφος ήταν "λείο" από την αποψίλωση που είχαν κάνει οι Ιάπωνες για να έχουν πεδίο παρατήρησης.
Η λύση που δόθηκε ήταν ο αντιπερισπασμός, με πτήση ενός πολεμικού βομβαρδιστικού αεροσκάφους τύπου Ρ-61 Black Widow, την ώρα που οι κομάντος θα πλησίαζαν με έρπυση τα συρματοπλέγματα του στρατοπέδου. Το κόλπο έπιασε τελικά!
.svg/800px-Raid_at_Cabanatuan_(2D_action).svg.png) |
| Κάτοψη του στρατοπέδου και κατευθύνσεις προσβολής των Αμερικανών Καταδρομέων |
Η καταδρομή ξεκίνησε στις 19.40 της 30 Ιανουαρίου και ολοκληρώθηκε στις 20.15. Οι Γιαπωνέζοι σκοποί κτυπήθηκαν ταυτόχρονα. Όσοι στρατιώτες βρίσκονταν σε καταλύματα μεταστάθμευσης εξουδετερώθηκαν. Άρχισε η εκκένωση των αιχμαλώτων, ή ότι είχε απομείνει απ' αυτούς. Άνθρωποι σκελετωμένοι και ανήμποροι.
Εκτυλίχθηκαν σκηνές ηρωισμού και αυτοθυσίας. Θα το δείτε μέσα από την αφήγηση των βίντεο παρακάτω. Οι Ιάπωνες με πείσμα προσπάθησαν να ανακόψουν τους Αμερικανούς, αλλά δεν μπόρεσαν. Ο αποκοπές δούλεψαν καλά και οι αντάρτες με τον ντόπιο πληθυσμό καλύτερα.
 |
| Δρομολόγια διείσδυσης (κίτρινο) και αποχώρησης (κόκκινο) της καταδρομικής δύναμης |
Η μεταφορά όλων των ανήμπορων ανθρώπων, ήταν μια ακόμη δύσκολη επιχείρηση. Αν δεν βοηθούσε ο ντόπιος πληθυσμός με βοϊδάμαξες, δεν θα είχαν ζήσει αρκετοί απ' αυτούς. Χρωστάνε τη ζωή τους στους απλούς Φιλιππινέζους χωρικούς.
Αυτά έγιναν τότε. Ξεχασμένα μέσα στη λήθη του χρόνου. Γραμμένα όμως και μάλιστα ανεξίτηλα μέσα στο βιβλίο της ιστορίας.
Δείτε και ακούστε πιο πολλά, στα βίντεο που ακολουθούν.
Ανιχνευτής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε το σχόλιό σας, στα πλαίσια της ευγένειας και της ευπρέπειας.