Γράφει ένας Πολίτης-Οπλίτης
Εξαιρετικά εύστοχες ,
καίριες και επίκαιρες
οι επισημάνσεις του Ανιχνευτή. Το εφεδρικό κίνημα οφείλει
να σταθεί με μεγάλη προσοχή σε αυτές και να επιδιώξει με κάθε τρόπο να ενσωματώσει στην εκπαίδευση τους τρεις
«ομόκεντρους» κύκλους :
Την ατομική εκπαίδευση,
την εκπαίδευση επιπέδου Ομάδος και την εκπαίδευση επιπέδου Διμοιρίας.
Από
τη βασική αυτή διαπίστωση τίθενται δύο θεμελιώδη προβλήματα που πρέπει να
επιλυθούν με τον πιο πρακτικό τρόπο: Το πρώτο πρόβλημα η επιλογή των
αντικειμένων της εκπαίδευσης στα τρία αυτά επίπεδα (ατομικό – Ομάδος –
Διμοιρίας). Το δεύτερο ακανθώδες
πρόβλημα είναι η έλλειψη χρόνου.
Προκειμένου να αναζητηθούν πειστικές απαντήσεις σε αυτά τα
δύο προβλήματα η διερεύνηση και η αποσαφήνιση θα πρέπει να ξεκινήσει από το
πρώτο πρόβλημα αυτό των αντικειμένων της
εκπαίδευσης. Η απάντηση θα πρέπει να αναζητηθεί στην βασική αρχή «εκπαιδεύσου όπως θα πολεμήσεις».
Ποιές αποστολές θα ανατεθούν στους εφέδρους οπλίτες;
Πρόκειται για εφέδρους που θα κληθούν
στις Ειδικές Δυνάμεις ή πρόκειται για
εφέδρους που θα κληθούν στο πεζικό, στην εθνοφυλακή ή σε άλλα Όπλα και
Σώματα; Και ακόμη : Τί κοινό υπάρχει και
στις τρείς περιπτώσεις σε ατομικό και Ομαδικό επίπεδο;
Το πρώτο βήμα
είναι να απαντηθεί αυτό το θεμελιώδες
ερώτημα. Για παράδειγμα η εκλογή θέσεως
μάχης – για να χρησιμοποιήσω την αναφορά του Ανιχνευτή είναι ένα βασικό
αντικείμενο ατομικής τακτικής είτε είναι κανείς άνδρας των ειδικών δυνάμενων
είτε είναι …. αποθηκάριος! Το ίδιο
ισχύει και στα περισσότερα αντικείμενα ατομικής τακτικής όπως λ.χ. ο
υπολογισμός αποστάσεων, η παρατήρηση και κατάδειξη στόχων, η τακτική χρήση του
εδάφους, η τακτική χρήση πολυβόλου κ.α. Σε κάποιο βαθμό αυτό ισχύει και στην
τακτική της Ομάδος : Είτε μιλάμε για Ειδικές δυνάμεις είτε για πεζικό η ομάδα
θα πρέπει να κινείται με ασφάλεια σε κάθε είδους εδάφη, να επιλέγει δρομολόγια,
να γνωρίζει τις ενέργειες αμέσου αντιδράσεως σε τυχαίες επαφές με το εχθρό κλπ.
Το πρόβλημα είναι όμως είναι από εκεί
και πέρα: Δεν πρέπει να μας διαφεύγει πως οι αποστολές και κατά συνέπεια
και οι τακτικές των Ειδικών Δυνάμεων διαφέρουν ουσιαστικά από εκείνες
του μηχανοκίνητου και του ελαφρύ πεζικού
ως προς τούτο: Οι Ειδικές Δυνάμεις διεξάγουν κυρίως ανορθόδοξο πόλεμο σε αντίθεση με το πεζικό
που έχει αποστολές ασφάλειας περιοχών, κατάληψης ή διατήρησης εδάφους. Αυτό
πρακτικά σημαίνει πως μια περίπολος
αναγνώρισης Εδικών Δυνάμεων οφείλει να απαγκιστρωθεί ταχύτατα από μια
τυχαία επαφή με τον εχθρό.
Σε αντίθεση με αυτήν
μια περίπολος αναγνώρισης –
ασφάλειας πεζικού που έχει αποστολή να επιτηρεί
περιοχή πρέπει να επιδιώκει την
τυχαία επαφή με την εχθρική περίπολο,
την εμπλοκή της σε μάχη, την τήρηση
της επαφής και με κάθε τρόπο τη φθορά της εχθρικής περιπόλου ,
ενεργοποιώντας ταυτόχρονα το σύστημα
ασφαλείας της Μονάδος ώστε να σπεύσει
ενίσχυση με κινητή εφεδρεία, να ενεργοποιηθούν ενέδρες περιοχής
κλπ) Συνεπώς θα ήταν λάθος να
εκπαιδεύεται μια μικρή περίπολος
πεζικού σε άμεσες ενέργειες
απαγκίστρωσης κάθε φορά που έχει τυχαία επαφή με εχθρική περίπολο!
Τα πράγματα περιπλέκονται
ακόμη περισσότερο σε επίπεδο Διμοιρίας:
Η Διμοιρία πεζικού πρέπει να εκπαιδεύεται στην αμυντική οργάνωση μιας τοποθεσίας και φυσικά να εκπαιδεύεται στον επιθετικό αγώνα (σε αστικό περιβάλλον ,
η αναπεπταμένο, ημιορεινό ή ορεινό έδαφος - με ή δίχως χρήση Α/Τ όλων και Τ/Θ
οχημάτων! ) Από όλα τα παραπάνω διαφαίνονται και τα προβλήματα στην εκπαίδευση.
Ας είμαστε όμως ρεαλιστές.
Ως εφεδρικό κίνημα θα πρέπει να οργανωθούμε έτσι
ώστε να προσφέρουμε μια βασική εκπαίδευση κοντά στην πιθανές αποστολές μας αλλά
και κοντά στις σημερινές μας δυνατότητες. Όπως και να έχει το πράγμα ακόμη και
αν γνωρίζουμε πως θα κληθούμε σε μηχανοκίνητο πεζικό δεν θα μπορούσαμε να προσφέρουμε εκπαίδευση μηχανοκίνητου πεζικού γιατί δεν
διαθέτουμε τα μέσα. Τι πρέπει να κάνουμε λοιπόν;
Νομίζω πως φρόνιμο θα είναι να συμφωνήσουμε πως η εκπαίδευση
θα πρέπει να στοχεύει κυρίως στην εκπαίδευση ελαφρού πεζικού με έμφαση στον αστικό αγώνα. Γιατί
προτείνω κάτι τέτοιο; Γιατί αφενός πολλά αντικείμενα είναι κοινά με τις
Ειδικές Δυνάμεις και αφετέρου μια εκπαίδευση τέτοια είναι ρεαλιστική όσο αφορά
πιθανές αποστολές εφέδρων και είναι επίσης ρεαλιστική όσο αφορά τις
εκπαιδευτικές δυνατότητες του εφεδρικού κινήματος.
Λάθος πάντως θα είναι να
εστιάσουμε τις προσπάθειές μας αποκλειστικά σε εκπαίδευση Ειδικών Δυνάμεων
που μπορεί μεν να φαίνεται σε πολλούς
ελκυστική -και μάλιστα σε όσους δεν υπηρέτησαν στις ειδικές Δυνάμεις φαίνεται ως ευκαιρία απόκτησης «γοήτρου»-
αλλά όμως δεν είναι ρεαλιστική επιλογή καθόσον η πλειοψηφία των εφέδρων δεν
είναι και ούτε μπορούν να γίνουν καταδρομείς.
Το δεύτερο πρόβλημα είναι αυτό το χρόνου. Πότε θα εκπαιδευτεί
ένας έφεδρος και μια λέσχη στις
ατομικές και Ομαδικές τακτικές –
για να μη μιλήσουμε για επίπεδο Διμοιρίας που απαιτεί συμμετοχή πολλών ανδρών! Μια απάντηση θα μπορούσε να είναι η παρακάτω:
Όσο αφορά την
ατομική βελτίωση θα πρέπει να προετοιμαστεί ένα μικρό «πακέτο» ατομικής
βελτίωσης που θα μπορεί κάθε έφεδρος μόνος του να υλοποιήσει. Με άλλα λόγια να
στηριχθούμε πολύ στις αρχές της αυτομόρφωσης και αυτο-ολοκλήρωσης . Πρόκειται για βασικά
στοιχεία που αξιολογεί με προσοχή στα στελέχη του ο Αμερικανικός Στρατός και όχι
μόνο.
Η αρχή αυτή αναγνωρίζει πως ακόμη και το πλέον δομημένο και
οργανωμένο εκπαιδευτικό σύστημα ( Παραγωγικές Στρατιωτικές Σχολές και Σχολεία, Ανώτατες Σχολές Αξ/κων κλπ) μπορεί
να προσφέρει το 70% στην ωρίμανση
ενός στρατιωτικού. Το υπόλοιπο 30% της
συγκρότησής του είναι προσωπική υπόθεση αυτο-ωρίμανσης και αυτό- εκπαίδευσης!
Αυτήν λοιπόν την αυτομόρφωση την αξιολογεί
στις κρίσεις των Αξιωματικών ο Αμερικανικός Στρατός και την λαμβάνει πολύ
σοβαρά υπόψη! (Το ίδιο φυσικά ισχύει και για τους επαγγελματίες αθλητές – όχι
μόνο στα ατομικά αθλήματα αλλά και στα ομαδικά.
Για παράδειγμα ο προπονητής του μπάσκετ
βελτιώνει τις τακτικές της ομάδος. Η ατομική βελτίωση είναι προσωπική
υπόθεση κάθε αθλητή και βασίζεται σε εξατομικευμένα προπονητικά προγράμματα).
Συνεπώς:
Βήμα 1ο :
Ατομική βελτίωση.
Το εφεδρικό κίνημα να καταλήξει σε ένα μικρό κατάλογο
ατομικών δεξιοτήτων που μπορεί μόνος του ο καθένας να καλλιεργήσει και να
προχωρήσει αμέσως στην οργάνωση αυτής
της εκπαίδευσης προτείνοντας μια
απλή μεθοδολογία ατομικής βελτίωσης - είτε αυτή αφορά τη φυσική κατάσταση - είτε άλλες δεξιότητες. Το πακέτο αυτό καλό είναι να κυκλοφορεί σε
ψηφιακή μορφή (CD )
ώστε να μπορεί να αναπαράγεται με μηδαμινό κόστος.
Με την παραγωγή ενός
τέτοιου
CD
ατομικής βελτίωσης εφαρμόζεται και μια άλλη σημαντική εκπαιδευτική αρχή: η αρχή
της τηλεκπαίδευσης! Αυτήν την αρχή
χρησιμοποιούν πολλές εταιρίες για να εκπαιδεύσουν τα στελέχη τους με χαμηλό
κόστος. Έτσι λοιπόν σε ένα τέτοιο
CD μπορεί να περιλαμβάνονται προτάσεις και απλά ατομικά
προγράμματα βελτίωσης της φυσικής
κατάστασης , απόκτησης δεξιοτήτων καθώς και να περιλαμβάνονται τα κριτήρια αξιολόγησης
σε κάθε περίπτωση. Κάτι τέτοιο μπορεί να ακούγεται πομπώδες και δύσκολο – πιστέψτε με όμως πως είναι πολύ
εύκολο να το επιτύχουμε - αρκεί να
συμφωνήσουμε στα αντικείμενα που θα περιλαμβάνει.
Βήμα 2ο Εκπαίδευση σε τακτικές Ομάδος - Διμοιρίας:
Μεγάλο μέρος και εδώ , προκειμένου να λύσουμε το πρόβλημα του
περιορισμένου εκπαιδευτικού χρόνου αλλά και της ομογενοποίησης στην εκπαίδευση,
μπορεί να αναλάβει η τηλεκπαίδευση! Με άλλα λόγια προτείνω να γίνουν τα
παρακάτω:
2α. Να αναζητηθούν στρατιωτικοί κανονισμοί τακτικής ομάδος –
Διμοιρίας πεζικού και Ειδικών Δυνάμεων.
2β. Στη συνέχεια να γίνει επιλογή ύλης. Αμέσως μετά να γίνει
η ψηφοποίηση της επιλεγμένης ύλης ώστε να προκύψει ένα ψηφιακό πακέτο που θα
παίρνει κάθε λέσχη. Στο πακέτο αυτό μπορεί να υπάρχουν εκτός από κείμενα σε
μορφή RDF και σχέδια καθώς και εικόνες ή κείμενα οργανωμένα σε Power Point για προβολές στα μέλη της λέσχης. Στο σημείο αυτό καθοριστική είναι η συμβολή στελεχών
και πρώην στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων.
Βήμα 3ο
Να οργανώνονται σε
τακτική βάση ταχύρρυθμα σχολεία από (πρώην) επαγγελματίες εκπαιδευτές.
Βήμα 4ο
Να καταβληθεί κάθε προσπάθεια να προκύψουν «πιστοποιημένοι» έφεδροι
εκπαιδευτές με αυστηρές προϋποθέσεις και κριτήρια που θα θεσπίσουμε.
Βήμα 5ο
Να καταβληθεί κάθε προσπάθεια σύνδεσης
των στρατιωτικών αγώνων εφέδρων (βλέπε Μακεδονομάχο) με όλα τα παραπάνω. Δηλαδή τα περίπολα που θα
συμμετέχουν σε ένα τέτοιο στρατιωτικό αγώνα εφέδρων να έχουν παραλάβει πολύ
καιρό πριν εκπαιδευτικό υλικό (ατομικής βελτίωσης και τακτικών ομάδος –
περιπόλων αναγνώρισης) και να γνωρίζουν
λεπτομερώς τα αντικείμενα που θα αξιολογηθούν, καθώς επίσης να γνωρίζουν λεπτομερώς τα κριτήρια αξιολόγησης που ισχύουν σε
κάθε δοκιμασία (ΣΤΕΚ) Αυτό μπορεί να
γίνει μόνο με τη στενή συνεργασία και συμβολή (πρωήν) στελεχών των Ενόπλων
Δυνάμεων που θα βοηθήσουν ως εκπαιδευτές ή τηλε-εκπαιδευτές και φυσικά ως
αξιολογητές στα ΣΤΕΚ.
Βήμα 6ο
Οι ΤΑΜΣ που διοργανώνει το εφεδρικό κίνημα να ακολουθούν τις παραπάνω αρχές
με τους στρατιωτικούς αγώνες εφέδρων: Μήνες πριν παραγωγή
εκπαιδευτικού υλικού (τηλεκπαίδευσης) στα χέρια των λεσχών, σενάρια
και κριτήρια αξιολόγησης, σύνδεση
αντικείμενων με σχολεία ταχύρρυθμης εκπαίδευσης, επίβλεψη από επαγγελματίες
εκπαιδευτές.
Βήμα 7ο
Να προταθεί στην Στρατιωτική ηγεσία η θέσπιση στρατιωτικών αγώνων στους
οποίους να μπορούν να συμμετέχουν και ομάδες εφέδρων. Οι αγώνες μπορούν να
γίνουν με ελάχιστο κόστος (το έχει αποδείξει αυτό το εφεδρικό κίνημα!) Τα οφέλη μπορεί να είναι πολλαπλά τόσο για
τις Μονάδες που σιγά – σιγά θα ενσωματώνουν ελκυστικούς τρόπους εκπαίδευσης του
προσωπικού όσο και για το εφεδρικό κίνημα
που θα ενθαρρύνεται στην εθελοντική αυτή προσπάθεια «απόδωσης»στο
στράτευμα αξιόμαχων εφέδρων.
Βήμα 8ο
: ΤΟ
ΜΕΓΑΛΟ ΒΗΜΑ
Πρόταση στη πολιτική
και στρατιωτική ηγεσία να θεσπίσει το θεσμό του «εθελοντή εφέδρου». Δηλαδή να
καλούνται σε ταχύρρυθμα σχολεία «του Σαββατοκύριακου» (όπως η Αμερικανική
Εθνοφρουρά και η Ελβετική Εφεδρεία)
εκείνοι οι έφεδροι που θέλουν να
εκπαιδευτούν και αφού αξιολογηθούν να εντάσσονται
σε μάχιμες μονάδες πεζικού στον Έβρο ή τα νησιά του Αιγαίου.
Οι εθελοντές
έφεδροι θα πρέπει να παραιτούνται από κάθε αξίωση οικονομικής αποζημιώσεως με
σχετική υπεύθυνη δήλωσή τους όταν καλούνται σε αυτά τα ταχύρρυθμα σχολεία του
Στρατού ή στις ΤΑΜΣ όπως ο Παρμενίωνας.
