Ειδικές Επιχειρήσεις: " Από τη θάλασσα"

 "Από τη θάλασσα", είναι το υποκοριστικό όνομα, με το οποίο κυκλοφορεί στους στρατιωτικούς κύκλους έγγραφο του αντιπροέδρου των ΗΠΑ Τζό Μπάιντεν (Joe Biden) σχετικά με τη στρατηγική που θα ακολουθήσουν οι ΗΠΑ στον πόλεμο του Αφγανιστάν στο μέλλον.

Σ' αυτό το έγγραφο προβλέπεται η ελαχιστοποίηση της παρουσίας αμερικανικών στρατευμάτων στο έδαφος του Αφγανιστάν. Αντ' αυτού,  θα υπάρχουν συγκροτήματα ειδικών δυνάμεων επάνω σε πλοία του πολεμικού ναυτικού και από αυτά, αλλά και από ιπτάμενα μέσα, θα στοχοποιούν ηγέτες της Αλ Κάιντα και συνεργάτες τους, με σκοπό την εξουδετέρωσή τους.

Μόνο όταν θα απαιτείται, θα εκτελείται  επιχείρηση στην ξηρά. Μικρές μυστικές ομάδες αναγνωρίσεως θα διεισδύουν για συλλογή πληροφοριών, παρακολούθηση και κατάδειξη στόχων. Αυτό σημαίνει λιγότερες απώλειες στρατιωτικού προσωπικού και μικρότερο κόστος για τις ΗΠΑ. Η μέθοδος αυτή χαρακτηρίσθηκε σαν "στρατηγική ειδικών επιχειρήσεων" (SOF strategy).

Αποτελεί θα έλεγα, μετεξέλιξη στο ένα σκέλος της στρατηγικής, που εισηγήθηκε ο πρώην διοικητής της ISAF, Στρατηγός Μακ Κρύσταλ, για την αντιμετώπιση των ανταρτών, ο οποίος  έφερε σε πρώτη προτεραιότητα  την  εκτέλεση ειδικών επιχειρήσεων για εξουδετέρωση της ηγεσίας των Ταλιμπάν, αλλά παράλληλα, για την  επιτυχή διεξαγωγή  επιχειρήσεων σταθεροποίησης, ζήτησε την αύξηση των συμμαχικών στρατευμάτων.  Τι είναι οι επιχειρήσεις σταθεροποίησης;

Οι επιχειρήσεις σταθεροποίησης, περιλαμβάνουν ενέργειες οι οποίες αποβλέπουν στην εξασφάλιση της εσωτερικής ασφάλειας, με τη βοήθεια των εθνικών ενόπλων δυνάμεων και των συμμάχων, στην περίπτωση του Αφγανιστάν, για την αποκατάσταση και εξασφάλιση ενός κλίματος νόμου και τάξης στο εσωτερικό των απελευθερωμένων από τους  αντάρτες περιοχών, μέσα στο οποίο η νόμιμη κυβέρνηση, θα μπορέσει να λειτουργήσει αποτελεσματικά.

Οι επιχειρήσεις αυτές καλύπτουν, ένα μεγάλο φάσμα που εκτείνεται από τη συνδρομή προς τα σώματα ασφαλείας για αντιμετώπιση, από αυτά, ανταρτικών, ανατρεπτικών κινήσεων μέχρι την ανάληψη από τις ένοπλες δυνάμεις, κανονικών τακτικών επιχειρήσεων εναντίον της ανταρτικής δύναμης.

Βασική επιδίωξη της σταθεροποίησης είναι και η ομαλοποίηση της πολιτικής κατάστασης. Αυτό προϋποθέτει την προς τη νόμιμη κυβέρνηση εξασφάλιση της λαϊκής υποστήριξης και στέρηση της ανταρσίας από αυτή. Η ανάπτυξη, κατόπιν αυτού, στενών πολιτικό - στρατιωτικών σχέσεων σ’ όλα τα επίπεδα της διοίκησης είναι ύψιστης σημασίας. Για το σκοπό αυτό καταρτίζονται σχέδια τα οποία αποβλέπουν στην απομόνωση της ανταρσίας από τον πληθυσμό και στην ανάπτυξη αγαθών σχέσεων και συνεργασίας μεταξύ του πληθυσμού και των ενόπλων δυνάμεων της χώρας καθώς και των συμμαχικών στρατευμάτων τα οποία συνδράμουν προς αυτή την κατεύθυνση.

Σε περιβάλλον ανατρεπτικής ανταρσίας και στα κατώτερα κλιμάκια της κρατικής μηχανής (κοινότητες -δήμοι) δεν θα υπάρχουν τα όργανα της διοίκησης ή θα βρίσκονται σε μια κατάσταση αστάθειας, ειδικά σε περιοχές οι οποίες ελέγχονται από τους αντάρτες. Στο προχωρημένο στάδιο της ανταρσίας η παραπάνω κατάσταση δυνατόν να παρουσιαστεί και στα ενδιάμεσα κλιμάκια της διοίκησης (επαρχία -νομός).

Οι στρατιωτικές δυνάμεις κατόπιν αυτού πρέπει και έχουν την ικανότητα να επανεγκαθιστούν τις διοικητικές αρχές σε περιοχές τις οποίες εξασφαλίζουν για την απρόσκοπτη λειτουργία της κρατικής μηχανής. Η επιβολή ελέγχου από την πλευρά των στρατιωτικών δυνάμεων στη διακίνηση μέσα στη χώρα κάθε φύσεως αγαθών, στις κινήσεις του πληθυσμού και στις παραγωγικές πηγές της χώρας, είναι βασικής σημασίας, για να αποτραπεί ή περιορισθεί ο ανεφοδιασμός των ανταρτών με  υλικά και εφόδια. 

Ο έλεγχος αυτός είναι τοπικής φύσης και αίρεται αμέσως όταν εκλείψουν οι λόγοι οι οποίοι τον επέβαλαν. Οι διοικητές πρέπει συνεχώς να επιδιώκουν και να εξασφαλίζουν αγαθές σχέσεις μεταξύ του πληθυσμού και των στρατευμάτων που έχουν υπό τις διαταγές τους. Αυτό θα επιτευχθεί όταν οι οπλίτες σέβονται τον πληθυσμό και με τη συμπεριφορά και εμφάνιση τους, δίνουν σ’ αυτόν την εικόνα, ότι είναι αποφασισμένοι για την τελική νίκη.

Ο συνδυασμός λοιπόν ειδικών επιχειρήσεων και επιχειρήσεων σταθεροποίησης  που επεξηγήθηκαν παραπάνω, ήταν η επιδίωξη του Μακ Κρύσταλ και από ό,τι γνωρίζω  υιοθετήθηκε, από τον αντικαταστάτη του Στρατηγό Πετρέους. Ο πρόεδρος Ομπάμα "άκουσε" την  στρατιωτική εισήγηση και έδωσε την έγκρισή του για υλοποίηση, με την αποστολή 40.000 στρατευμάτων ενίσχυσης του θεάτρου επιχειρήσεων.  Ήδη  μαζί με τις δυνάμεις και των άλλων κρατών, έχουν φθάσει περίπου στις 140.000. Άλλωστε αυτή είναι και η "εντολή" του ΟΗΕ. Η προσφορά βοήθειας και υποστήριξης του Αφγανιστάν, ώστε να γίνει πάλι ένα ευνομούμενο κράτος.

Με το έγγραφό του όμως ο Μπάιντεν, διαφοροποιείται ως προς τον σκοπό της όλης εκστρατείας. Όπως ο ίδιος υποστηρίζει, ο στόχος των ΗΠΑ είναι η εξάλειψη της απειλής Αλ Κάιντα και όχι η αποκατάσταση του κράτους του Αφγανιστάν. Η απειλή των ΗΠΑ δεν είναι οι αντάρτες Ταλιμπάν! Αυτό όμως ξεφεύγει από τη φιλοσοφία των επιχειρήσεων σταθεροποίησης που αποτελούν από στρατιωτικής πλευράς, τη βάση για την εξουδετέρωση  των ανταρτών και έρχεται σε αντίφαση με την αιτία ύπαρξης της ISAF (International Security Assistance Force in Afghanistan)

Η στρατηγική " Από τη θάλασσα" σε ό,τι αφορά τις ειδικές επιχειρήσεις είναι μία σκόπιμη ,κατάλληλη και δυνατή μέθοδος δράσης των μονάδων ειδικών επιχειρήσεων, αλλά προϋποθέτει και κάποιες δυνάμεις στο έδαφος για την συλλογή πληροφοριών και παρακολούθηση των αντιπάλων. Δεν αρκούν όμως μόνο αυτά. Απαιτείται και η προσπάθεια αποκατάστασης του νόμου και της τάξης, ώστε να δημιουργηθεί το αίσθημα ασφάλειας στον πληθυσμό και να αρχίσει να λειτουργεί ο κοινωνικός ιστός. (εργασία, εμπόριο, οικονομία, γεωργία, παιδεία, υγεία, ανοικοδόμηση, κρατική  και περιφερειακή διοίκηση).

Αυτά σίγουρα δεν μπορούν να γίνουν μόνο από τους συμμάχους. Αυτό που πρέπει να γίνει είναι: η ολοκλήρωση της οργάνωσης των δυνάμεων ασφάλειας και του εθνικού στρατού του Αφγανιστάν,ώστε μόνοι τους να μπορούν να ελέγχουν την χώρα τους, η καταπολέμηση της διαφθοράς σε όλα τα επίπεδα της κρατικής μηχανής, για να δημιουργηθεί κλίμα εμπιστοσύνης των πολιτών, η δημιουργία προσώπου κοινωνικού κράτους χωρίς φυλετικές και θρησκευτικές διακρίσεις και η προσέλκυση των Ταλιμπάν για συμβιβασμό και συμμετοχή στην πολιτική ζωή της χώρας τους. 

Οι σύμμαχοι δεν πρέπει να παραμείνουν για πολύ στη χώρα.  Σαφώς οι διακρατικές συμφωνίες συνεργασίας και υποστήριξης θα πρέπει να πα;ραμείνουν όπως ισχύει στη διεθνή πρακτική. Άλλα όχι με την παρούσα κατάσταση. Κινδυνεύουν να χαρακτηρισθούν κατακτητές και δεν θα είναι καθόλου καλό στο τέλος.

     Ανιχνευτής

Πηγή: The Antlantic