Οι Έλληνες Πεζοναύτες

Την Παρασκευή, 2 Ιουλίου 2010, έλαβε χώρα η τελετή απονομής πράσινου μπερέ, στους νέους Έλληνες Πεζοναύτες στο στρατόπεδο της Αυλώνας. Την τελετή τίμησε, εκτός των άλλων προσκεκλημένων και ο κ. Α/ΓΕΣ, όπως έγραφε η ιστοσελίδα του ΓΕΣ.

Η απονομή μπερέ έχει καθιερωθεί στον χώρο των ειδικών δυνάμεων, σαν ένας σταθμός στην εκπαίδευση των οπλιτών θητείας, αλλά και των επαγγελματιών οπλιτών και δείχνει το τέλος της προκεχωρημένης εκπαίδευσης ενός νεοσύλλεκτου που του έδωσε τα  βασικά και  ειδικά "εφόδια" ενός μαχητή, ικανού να σταθεί στο πεδίο της μάχης.

Περαιτέρω, κυρίως επιχειρησιακή εκπαίδευση, πραγματοποιείται στη μονάδα που τοποθετείται ο κάθε οπλίτης. Για τον επαγγελματία οπλίτη , όλα εξελίσσονται ομαλά. Για τον έφεδρο οπλίτη  όμως, θεωρώ ότι υπάρχει έλλειμμα  ολοκληρωμένης εκπαίδευσης, λόγω του περιορισμένου χρόνου θητείας. Το τελευταίο απαιτεί λίγο συζήτηση, όταν μιλάμε για μαχητές των ειδικών δυνάμεων.

Εξ ανάγκης υπάρχει συμπίεση χρόνου, η θητεία στην πραγματικότητα είναι μία συνεχής εκπαίδευση, σε επιλεγμένες ειδικότητες, χωρίς δυνατότητα άμεσης απόσβεσης της "επένδυσης" που γίνεται στον τομέα αυτό, παρά μακροχρόνια, στα πλαίσια της εκπαιδευμένης εφεδρείας. Και αυτό βέβαια, με τη προϋπόθεση της τακτικής κλήσεως για μετεκπαίδευση.

Εάν κάνουμε σύγκριση με άλλους σύγχρονους στρατούς θα διαπιστώσουμε την βαρύτητα που δίνεται στη βασική αλλά και προκεχωρημένη  εκπαίδευση του μαχητού, που κυμαίνεται από 27 έως και 32 εβδομάδες. Αφορά επαγγελματίες οπλίτες με συγκεκριμένο χρόνο παραμονής 3ετίας ή 5ετίας. Δες τον σύνδεσμο των Βρετανών πεζοναυτών: ΕΔΩ

Και αυτό για να σταθούν αποτελεσματικά και όχι σαν " τσουβάλια", υποψήφια θύματα, στο πεδίο της μάχης. Με 8 εβδομάδες εκπαίδευσης, δεν πρέπει κάποιος να περιμένει την μεγίστη απόδοση, όσο και αν προσπαθήσει. Καλύπτεται  μόνο η βασική στρατιωτική εκπαίδευση! Ποιός είναι ο ιδανικός χρόνος, είναι το εύλογο ερώτημα! Εξαρτάται από το τι θέλεις να πετύχεις! Οι 12 εβδομάδες εκπαίδευσης μαχητή επαρκούν, μόνο αν δεν υπάρχουν "παρενοχλήσεις" στον χρόνο, και χρησιμοποιούνται έμπειροι εκπαιδευτές, που ξέρουν τι κάνουν! 

Έτσι γινόταν παλιότερα σε μας, στο χώρο των ειδικών δυνάμεων! Τότε υπήρχε ό χρόνος να "ψηθούν" οι στρατιώτες και να αποκτήσουν ανεξίτηλες εμπειρίες! Θυμάμαι τους κομάντος, που για πρώτη φορά στην Β' Μοίρα Καταδρομών συνάντησα ,με την τοποθέτηση μου εκεί το 1978. Είχα εντυπωσιαστεί από τη φυσική τους κατάσταση, τις γνώσεις τους ,την εμπειρία τους στην διαβίωση στο ύπαιθρο, την ευχέρεια στις βολές! Φαντασθείτε ότι τους ήξερα τους περισσότερους, γιατί τους είχα συναντήσει στο  ΚΕΝ στο Μεγάλο Πεύκο! Μεγάλη η διαφορά! Η θητεία όμως τότε ήταν... 27 μήνες!

  Το έμψυχο "υλικό" είναι άριστο, αλλά απαιτείται και το κατάλληλο "ζύμωμα"!

Η εκπαίδευση των εφέδρων σε συγκεκριμένες ειδικότητες, που επιβάλλει η μειωμένος χρόνος θητείας, όσο και αν υπάρχουν αισιόδοξες απόψεις από άλλους "μελετητές", δημιουργεί ερωτηματικά για την αποτελεσματική αναπλήρωση απωλειών σε κατάσταση επιχειρήσεων. Τότε, πράγματι δεν θα επαρκεί ο χρόνος.

Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει ποιές ειδικότητες και σε τι αριθμό θα πρέπει να αναπληρωθούν. Μόνο στατιστικά, βασιζόμενοι σε προηγούμενες επιχειρήσεις. Ειδικότητες που απονέμονται μόνο σε επαγγελματίες, θα χρειασθούν και αυτές ενδεχόμενα αναπλήρωση. Ποιοί και από πού θα αναπληρώσουν; Σίγουρα στρατιωτικές λύσεις υπάρχουν! Πρέπει και πολιτικές να υπάρξουν, αν θέλουμε ικανές, πέρα για πέρα, ειδικές δυνάμεις

Εγώ χαιρετώ τους νέους πεζοναύτες, τους καλωσορίζω στην οικογένεια των Ειδικών Δυνάμεων και τους εύχομαι καλή θητεία. Σαν παλιός έχω να τους πω ένα μόνο:

         

          " Όσο περισσότερος ιδρώτας στην εκπαίδευση, τόσο λιγότερο αίμα στη μάχη"

    Θαρσείν Χρή

    Ανιχνευτής