 |
| Πηγή |
Ένα μικρό αφιέρωμα για τον μακεδονικό αγώνα, μια μορφή ανορθόδοξου πόλεμου ίσως από τους λίγους στη διεθνή ιστορία, με τόσες εναλλαγές.
"Ο Μακεδονικός Αγώνας θα μείνει στη μνήμη των περισσοτέρων ως ένας ανορθόδοξος πόλεμος ελληνικών και βουλγαρικών ενόπλων σωμάτων μέσα στην τουρκική επικράτεια. Σκοπός των ελληνικών σωμάτων ήταν να περιφρουρήσουν το εθνικό φρόνημα των χωριών, ν' αποκαταστήσουν την τάξη σε όσα χωριά είχαν σημειωθεί αποσκιρτήσεις μετά από πιέσεις των αντιπάλων, να εξουδετερώσουν τις ένοπλες ομάδες και να περιορίσουν τη δράση των ληστρικών σωμάτων, τα οποία κινούνταν μεταξύ παρανομίας και εθνικού αγώνα, ταλαιπωρώντας τους αγροτικούς πληθυσμούς.
Ο αγώνας αυτός άρχισε ουσιαστικά το 1903 και πήρε τέλος το 1908, όταν θεσπίστηκε το τουρκικό σύνταγμα με το κίνημα των Νεοτούρκων. Σ' αυτό το χρονικό διάστημα, δύο ήταν οι κυριότεροι εχθροί του ελληνικού στοιχείου: οι Βούλγαροι κομιτατζήδες και οι Τούρκοι σωβινιστές.
Παρά τον διμέτωπο αγώνα, εναντίον Βουλγάρων και Τούρκων, τα ελληνικά σώματα κατόρθωσαν σταδιακά να περιορίσουν τα βουλγαρικά ερείσματα και ν' αποκαταστήσουν την εθνολογική ισορροπία.
Ιδιαίτερα σκληρός ήταν ο αγώνας στην ελώδη λίμνη των Γιαννιτσών, σημείο στρατηγικής σημασίας για τον έλεγχο των οδικών αρτηριών, ενώ πολυάριθμες και φονικότατες μάχες έγιναν στα βουνά της δυτικής Μακεδονίας για την τελική επικράτηση σε διαφιλονικούμενα σλαβόφωνα χωριά.
Από το 1906 ο τουρκικός στρατός ανέλαβε σημαντικές εκκαθαριστικές επιχειρήσεις και περιόρισε αισθητά τη δράση των ενόπλων ομάδων, ελληνικών και βουλγαρικών. Πάντως κατά τη διετία 1907-1908 τα ελληνικά σώματα είχαν κερδίσει σημαντικό έδαφος σε όλη την έκταση της Μακεδονίας και είχαν διασφαλίσει είτε την παραμονή, είτε την επανασύνδεση με το Πατριαρχείο πολυάριθμων ελληνικών κοινοτήτων.
Είναι γεγονός, ότι ποτέ οι Έλληνες δεν υπολόγισαν θυσίες, προκειμένου να γλιτώσει η Μακεδονία από τους Βουλγάρους, οι οποίοι χρησιμοποιούσαν κάθε μέσο, προκειμένου να την κάνουν Βουλγαρική. Η τακτική τους αυτή, αφύπνισε τους Έλληνες, πολλοί και από όλα τα μέρη της Ελλάδος, έτρεξαν εθελοντές, για να βοηθήσουν τους Έλληνες Μακεδόνες στο σκληρό και άνισο αγώνα τους. "
Και όλα αυτά, λίγο πριν τον πρώτο βαλκανικό πόλεμο, στον οποίο η Ελλάδα κατάφερε την απελευθέρωση της Μακεδονίας, από τον τουρκικό ζυγό.
Μετά από έναν αιώνα οι μνήμες παραμένουν ατόφιες στη μακεδονική γη, παρά τις φωνές της αμφισβήτησης και της στρέβλωσης για τον σκοπό του μακεδονικού αγώνα.
Δυστυχώς όταν υπάρχει πόλεμος, όλα είναι σκληρά και απάνθρωπα. Η βία αντιμετωπίζεται με βία. Δεν μπορείς να αντιμετωπίζεις έναν αδίστακτο αντίπαλο με φιλειρηνική διάθεση, όταν ξέρεις πολύ καλά, ότι ανυπομονεί να σε κατακρεουργήσει.
Και για να καταλάβετε το πόσο αδίστακτος ήταν, μεταφερθείτε κάποια χρόνια αργότερα για να δείτε τι επιδίωκαν κατά τη διάρκεια της τριπλής κατοχής της χώρας μας, στον 2ο παγκόσμιο πόλεμο!
Δεν διέφερε και πολύ ο σκοπός τους, από αυτόν των προγόνων τους κομιτατζήδων, στον ίδιο χώρο που πολέμησαν οι μακεδονομάχοι για την διαφύλαξη της ελληνικότητας της Μακεδονίας!
Και ..ναι! Πάντα μέσα σ' αυτήν την πάλη της επιβίωσης, θα υπάρχουν τ' αποβράσματα και απ' τις δύο πλευρές που καπηλεύονται τη συμφορά των ανθρώπων για δικό τους όφελος και πλουτισμό! Αυτά τ' αποβράσματα όμως, δεν εκπροσωπούν ένα εθνικό αγώνα!
Διαβάστε μια ακόμα ιστορία που βρήκα σ' ένα εξαιρετικό ιστολόγιο, με "περίεργο" και ξενικό τίτλο, o οποίος αποδίδει στην αρχαία περσική γλώσσα την ονομασία των Ελλήνων.
Μια μυστική αποστολή
" Ήταν μια νύχτα αρκετά ζέστη και υγρή, αν και βρισκόμασταν στις αρχές του Οκτώβρη του 19Ο2.
Τη νύχτα τούτη όλα ήταν σιωπηλά στη μικρή πολιτεία, σκεπασμένα από ένα αμυδρό φως, το φως της αστροφεγγιάς.
Οι δρόμοι της φωτιζόντουσαν αχνά από τα νυσταγμένα γκαζοφάναρα της δημαρχίας και μια απόλυτη σιωπή την αγκάλιαζε στον αναδιπλωμένο της αθόρητο μανδύα. Μόνο που και που, τη σιγή τούτη έτεμνε ο ρυθμικός χτύπος της μαγκούρας του πασβάντη καθώς βαρυοχτυπούσε το καλντερήμι του δρόμου.
Η πολιτεία είταν τουρκοκρατούμενη κι οι γραικοί της στέναζαν κάτω από τον αβάσταχτο ζυγό του δεινάστη τους και την με κάθε μέσο προσπάθεια του βουλγάρικου κομιτάτου να τους εκβουλγαρίσει η να τους εκμηδενίσει.
Κάτω από τη μύτη του Τούρκου δινόταν μια από τις πιο μεγάλες μάχες του Έθνους για την επιβίωση ταυ και την διατήρηση της ελληνικότητας της αλύτρωτης Μακεδονίας μας.
Αντίσταση θετική στη διπλή τούτη αδυσώπητη πίεση εκμηδένισης του από τους Τούρκους, μα περισσότερο από τους Βουλγάρους.
Βρισκόμαστε στην εποχή των ηρωικών Μακεδονομάχων και στο γιγάντωμα του Μακεδονικού αγώνα, που τελικά στέφτηκε με Νίκη και η Μακεδονία μας έμεινε ελληνική, με τόσες και τόσες θυσίες και ακόμα περισσότερο χυμένο αίμα."
